Dag 70. Het begint echt op te schieten. Dit zijn de eerste dag van een reeks van 3 van meer dan 30 km. 100 km af te leggen in 3 dagen. Ontbijt genomen met rest van de gite. Er waren 2 Canadese vrouwen, waarvan 1 een schelp op de voet getatoeëerd had, hiernaast een meisje uit Nieuw -Zeeland, 2 belgen en wat Fransen. Dan om 07:30 vertrokken, kwestie de warmte voor te zijn.
Er stond een stevige wind, die voor de nodige afkoeling zorgde. Op kop was hij niet te onderschatten. Van opzij trok hij soms aan de rugzakken.
Het begin van de etappe was naar goede gewoonte weer klimmen.
Wat later arriveerden we aan een meertje met een hoop sportvissers. Het is nog eens vrij in Frankrijk.
Na het meertje zagen we een deel brem in de bloei. Eindelijk. We hebben er al massa's gezien, maar niks in bloei.
Verder zaten we vooral tussen de maïs en de zonnebloemen. Regelmatig werde we ondergestoft door tractors. Omdat boeren niet meer toelaten dat er langs de velden gestapt wordt, was er heel veel over de weg. Niet goed voor de gewrichten etc.
Wat we wel mee en meer zien zijn palmbomen, bananenbomen, cactussen etc.
Na de middag ging de wind liggen en steeg de temperatuur. Er staat ons nog wat te wachten.
Onze gite was een gemeente gite. Prijs was laag, maar kwaliteit ook.
Onder zat een Nederlandse juffrouw, met problemen aan haar been.
Misschien scheenbeen vlies ontsteking. Een andere wandelaar zat met een gezwollen voet en been. De harde ondergrond maakt slachtoffers.
' s Nachts het jonge meisje bij ons op De kamer. Moet toch maar raar zijn,als jong meisje tussen die oude mannen.
Dag 69. Het belooft een warme dag te worden. Dus maar tijdig vertrokken met een lunchpakket deze keer. Er is niets te vinden op de route qua eten en drinken.
Wandeling ook veel langs de weg. In het begin door bosjes etc, wat lekker fris was.
Vanaf een uur of elf zaten we in het zonnetje. En dit voor de rest van de dag.
De warmte begint echt mee te spelen, zeker als de warmte van de weg onze voeten ook nog eens begint op te warmen. Wordt bij langere tochten zeker een aandachtspunt. We gaan dan zeker en vast sokken moeten wisselen.
Vlak voor het einde van de trip wilden we een pintje gaan drinken. Men sloot de deur vlak voor onze neus.Iedereen klaagt over de crisis, maar niemand stelt zich commercieel op en gebruikt de opportuniteiten. Langs een drukke wandelweg geen enkel café open.
Op het einde komen we het laatste departement van Frankrijk binnen, de Landes. De draad begint hier echt op te raken. Volgende donderdag slapen we in Spanje.
Aangekomen in ons laatste stadje, zijn we toch iets kunnen gaan drinken. Gezellig terras. Ondertussen is de warmte goed opgelopen
Ligt kort tegen de 30 gr als het er niet bovenkomt.
Onze slaapplaats zijn super vriendelijke mensen. Eten hebben we al beter gehad, maar het is hun vergeven.
Morgen dag 70. Nu een paar lange etappes na elkaar.
Afscheid genomen van de vriendelijke eigenaresse en vertrokken voor een korte etappe. Goed om beetje te recuperen. Een paar kilometer na vertrek stod Nadine te blinken. Iemand had een zakje pillen vergeten. Leuk dat ze de moeite wil doen om ze na te brengen.
De wandeling was grotendeels tussen de wijngaarden. Tot nog toe weinig wijnhuizen gezien. Blijkbaar gaat het vooral om de Armagnac. De wijn ervoor is vooral een massaproduct.
Wandeling was minder saai, weinig over de weg gestapt, maar weinig spectaculair.
We zijn misschien een beetje verwend op gebied van landschappen, vogels en dergelijke. De wouwen zijn weer terug en nog eens een ree gezien. Was weer lang geleden.
Omdat we tijd hadden een tas koffie gedronken onderweg. Nogaro was als niet fel de moeite. Geen pint gaan drinken op het einde wegens teveel lawaai van auto's en vrachtwagens. Deze middag de makreel die ik al meezeul sinds België opgegeten. Weer 150 gr minder in de rugzak. Mijn eerste set dopjes voor de wandelstokken (om punten te beschermen op harde ondergrond) versleten en reserve opgezet
Alles wijst er op dat we al aardig wat verzet hebben.
Ik vrees een beetje dat de etappes zo gaan blijven tot de pyreneeën. Beetje heuvelachtig, beetje wijnvelden, veel zonnebloemen, graan en koolzaad, maar geen bossen etc.
Onze slaapplaats was weer de moeite. Een oud herenhuis omgebouwd tot gite. We zijn met 16 en bijlange niet vol.
Onze Yves, de Zwitser had het moeilijk vandaag. Hij verteert moeilijk de langere afstanden. We maken nog ne goeie van hem.
Morgen nog een korte etappe en dan zien we weer.
Ps Deze morgen ons nog eens kunnen wegen. Resultaat, Rudi weer 3 kg kwijt en Tony 1. Al onze kleren worden te groot.
Deze morgen vroeg vertrokken, dit voor een lange etappe. Nog wat foto's gemaakt aan standbeeld van de 3 musketiers. En dan de hort op. Na een paar kilometer maakten we een kleine omweg om een stadje gekend als, Carcasson van de Gers. Leuk stadje als je in de buurt bent, maar geen grote omweg waard. Larresingle heet het stadje. Hier wat foto's genomen van dene of gene hooligan. Even later kwamen we aan de pont l'Artigues. Een mijlpaal voor ons. Vanaf hier nog maar 1000 km te gaan. De rest doen we met de vingers in de neus. Ook beetje dubbel gevoel, we zien toch dat onze tijd begint te krimpen, maar met iedere stap verder weg, komen we ook korter bij huis. En we beginnen toch naar huis te verlagen. We beslisten om een variante te nemen, welke een afkorting van 3 km zou opleveren. De weg was niet zo leuk. Veel wandelen over de weg, weinig te zien en vooral tussen de wijngaarden. Saai. 10 km voor het einde werd het leuker, klein kapelletje, en een aangenaam wandelpad.Eens iets anders.
In Eauze gestopt voor een frisse pint en een floc de Gascogne. De liefhebbers zoeken het maar op. Onze slaapplaats was nog een eind verder. Dit moeten we morgen al niet meer doen. De gastvrouw wachtte ons op, vol enthousiasme. Gezellige madam, die voor de pelgrims echt haar best doet. Chez Nadine heet ze. 's Avonds nog een floc, wijn naar believen en tot slot een lekkere Armagnac. Wat wil een pelgrim nog meer.
Deze morgen nog eens een gebakken eitje gegeten. We moesten het wel zelf bakken, maar allez. Zelf koffie gezet en alles. De deftige dame was ook beetje luie dame.
Gisteren vergeten te vermelden, het was een reuze gezellige avond. Wij onder ons 3, heerlijke temperatuur en een lekker wijntje. Wat moet ne mens nog meer.
Wij waren vandaag met voorsprong op een paar vroege en snelle vogels gestart. Wij sliepen iets na hun vertrekpunt. Is leuk, dan zie je wie er nog op de weg zit.
Lectoure was in de verte erg mooi, maar ze zat in onze rug.
Vandaag weinig mogelijkheid tot bevoorraden. Enkel een piepklein winkeltje met wat brood en nood kruidenier. Ons bevoorraadt en weer weg. Voet ging wel, maar zonder stoef. Blij dat het überhaupt gaat.
Vandaag pittig berg op en af, zeker de eerste 15 kilometers. Een pint drinken onderweg zat er niet aan, bij gebrek aan cafés. Het schrikbeeld van De Morvan duikt weer op. Een plekje voor te eten vonden we ook niet. Toen we langs een meer kwamen lagen er een paar grote stenen met punten aan. Comfortabel is iets anders, maar beter dan staan.
Een paar uur later zagen we Condom liggen. Zoals steeds, stak de kerk er boven uit. Zoals steeds moest er wat gedaald en geklommen worden.
Onze slaapplaats is een oud klooster voor karmelitessen. Van de kerkelijke sfeer schiet niks over. Van ontvangst en eten, niks te klagen. Alleen geen bier en geen wijn. Ook niet bij het eten. Dan maar de stad in om onze alcoholbehoefte te bevredigen. Nadeel is dat dit soort verblijven, zo saai zijn als een pier vanaf 2100 uur.
Dan gaan wij ook maar slapen. Morgen terug iets meer dan 30 km. Naar een dorpje waar een uitbater zich heeft opgewerkt tpt armagnac specialist. Laat ons hopen Dat het klopt
Veel oefeningen gedaan met de enkel tot hij met een stevige krak plos losschoot. Rustig gestart en de trip uitgedaan. Wat een geweldig gevoel geeft bij het stappen is dat je de merktekens in het landschap ziet komen en gaan. Je ziet een stad met een kerk of kathedraal komen en gaan, je ziet een kerncentrale in de verte, eerst zie je ze komen, tot je na een paar dagen kortbij bent, en je ziet ze terug verdwijnen. Hetzelfde met een hoge heuvel, berg of wat dan ook. Nu hebben we voor het eerst de pyreneeën gezien. Speciaal gevoel. Dit is onze laatste grote hindernis naar Spanje.
Voor de rest was het erg warm, ca 30 graden. En vochtig. De warmte drukte echt. Combinatie met rugzak, heuvelachtig terrein en de warmte maakte het geheel erg zwaar. Zeker voor die afstand.
Wandeling was wel stuk aangenamer. Veel paden en niet zo veel op de weg. Goed voor de spieren en gewrichten. Ondertussen horen we van wandelaars die uitvallen met tendinitis. Veel drinken is de boodschap. Dat doen we dan ook met plezier.
Onderweg een paar mensen gezien, die erdoor zaten.
Onze slaapplaats was een verbouwde stal. Mooi gedaan. Mevrouw had gewerkt voor de academie Française. Altijd met cultuur bezig geweest etc. Het eten was niet slecht, nog maar eens worst, maar de wijn was heel lekker En heel veel. Tendinitis gewijs maar goed doorgedronken.
