|
Veel oefeningen gedaan met de enkel tot hij met een stevige krak plos losschoot. Rustig gestart en de trip uitgedaan. Wat een geweldig gevoel geeft bij het stappen is dat je de merktekens in het landschap ziet komen en gaan. Je ziet een stad met een kerk of kathedraal komen en gaan, je ziet een kerncentrale in de verte, eerst zie je ze komen, tot je na een paar dagen kortbij bent, en je ziet ze terug verdwijnen. Hetzelfde met een hoge heuvel, berg of wat dan ook. Nu hebben we voor het eerst de pyreneeën gezien. Speciaal gevoel. Dit is onze laatste grote hindernis naar Spanje.
Voor de rest was het erg warm, ca 30 graden. En vochtig. De warmte drukte echt. Combinatie met rugzak, heuvelachtig terrein en de warmte maakte het geheel erg zwaar. Zeker voor die afstand.
Wandeling was wel stuk aangenamer. Veel paden en niet zo veel op de weg. Goed voor de spieren en gewrichten. Ondertussen horen we van wandelaars die uitvallen met tendinitis. Veel drinken is de boodschap. Dat doen we dan ook met plezier.
Onderweg een paar mensen gezien, die erdoor zaten.
Onze slaapplaats was een verbouwde stal. Mooi gedaan. Mevrouw had gewerkt voor de academie Française. Altijd met cultuur bezig geweest etc. Het eten was niet slecht, nog maar eens worst, maar de wijn was heel lekker En heel veel. Tendinitis gewijs maar goed doorgedronken.
Sinds lang nog eens alleen geslapen.
Voila dat was ie weer
Groetjes
|
