De camino kan dramatisch zijn. Een van de mensen die we regelmatig zien heeft een gezwollen knie en kan niet stappen. Ze was samen met hwar zus op stap en wilden samen dit project afmaken. Kans zit er in dat dit niet lukt. Tranen met tuiten aan het ontbijt.
Verschillende mensen zijn aan het eindpunt gekomen, pauzeren of geven op. Je kent ze niet maar samen "le chemin" doen schept een band en het doet iets mensen te zien verdwijnen.
Enfin wij, nu met 4, op weg. Curieuze bende. een stijve Zwitser, een chaotisch stappende Parisienne en 2 Belgen.
De klim uit Conques was zwaar, zeer zwaar. Niet zozeer door de klim, maar wel de combinatie met de warmte en de vochtigheid. Tropische omstandigheden. Halfweg eens goed de klok geluid en verder. Eindelijk boven. Verder was het pad goed bewandelbaar, maar de hitte en vochtigheid was pittig.
Onderweg nog gestopt om de pipo uit te hangen aan een kapel van Saint Roch.
Landschap was leuk maar niet echt top.
Een eindafdaling en klim na het pintje waren de kers op de taart.
In livinhac geweldig onthaald door een ex pelgrima. Zeer goed gegeten en gedronken. Beiden waren fan van Arno en nog wat andere Belgen. Wel even met de neus op de feiten geduwd dat we Wallonie niet meer kennen. Dit is een werkpunt voor als we terug zijn.
Na een groepsontbijt vertrokken richting Conques. Gezellig is het wel zo allemaal aan tafel. 4 soorten zelfgemaakte gelei, waaronder gelei met tomaten.
Beetje geshopt in Golinhac en met 3 vertrokken richting Conques. We kwamen de nodige kapelletjes tegeN.
Parcours met vaak op en neer, maar geen al te grote Hoogteverschillen. Afdaling Naar Conques was spectaculair. Je zag niets van Conques tot de laatste bocht en dan zie je plots het stadje met de AbdiJ. Prachtig zicht is dit. Voor degenen die nog niet in Conques geweest zijn, zeker een bezoek waard. Onderweg ontmoetten we Yves, een Zwitser met een erg plechtige manier van stappen. Zijn kaars was finaal uit. De man een beetje opgebeurd en samen gestapt Tot beneden. Eenmaal beneden zijn we samen een pint gaan drinken. Hij was het beu om alleen te stappen en gaat vanaf morgen met ons mee.
Ontvangst bij de paters was goed. We hadden wel het gevoel dat we bij inschrijving een examen moesten afleggen.
Eten 's Avonds was niet slecht maar ook niet fantastisch.
Na het eten nog samen uit volle borst het Ultreia lied gezongen. Daarna naar de mis voor de pelgrimszegen. Er werden wat teksten in diverse talen voorgelezen. Gezien er niet veel Nederlandstalig volk daar was, moest een van ons voorlezen.
Na de mis kijk kijken naar de tenhemel opneming van Maria. We hebben fel gekeken maar niets gezien. Na de mis een lange en vermoedelijk interessante uitleg over het timpaan. Door het Frans ging veel info verloren.
Nog een pintje en slaapwel.
Ps excuses voor de achterstand in de blog, maar ook geen wifi bij de paters.
Na een ontbijt met geflambeerde toastjes, zie hiervoor de Gmail, waren we vertrokken. Onderweg naar de bakker vielen we op Marie Christine, onze Parisienne. Hier raken we niet meer van af. Na wat foto's met weerspiegeling, wij weg. Redelijk rap kondigde zich een klim aan. Dat haast en spoed zelden goed is, gaan we nog maar eens bewijzen. Tony liep gisteren op een man, die met de broek op de knieën zat. Kan gebeuren. Vandaag liep ik een stukje achter Tony. Wat verscheen er plots, jawel een jonge vrouw die net met de billen bloot ging. Net zoals het reetje gisteren keek ze me even aan en schoot dan als de weerlicht weg. Je kan als pelgrim al ergere dingen tegenkomen.
We begonnen aan de klim. Boven aangekomen vielen we nog maar eens op een leuk kerkje, kasteeltje, dorpje etc. Deze regio van Frankrijk zit vol met deze kleine juweeltjes. Onder de middag zaten we samen met 2 zusjes uit RijseL. 2 gezellige meiden die steeds lachen. De dag ontrolde zich rustig, met variërende landschappen. We wandelen over een bergkam, langs een stuwmeer en tussendoor zagen we nog wat leuke stadjes. ' s Avonds arriveerden we in onze slaapplaats in een gite iets voor Golinhac. de gite was een omgebouwde stal met 5 slaapkamers voor telkens 4 personen. Op een paar plaatsen na zat de gite vol. Nadeel geen wifi en geen netwerk. Vandaar de late blog.
Het avondeten werd in groep aan 1 lange tafel geserveerd. Dit gaf een speciale sfeer. De boer die van alles komt vertellen, terwijl het eten geserveerd wordt.
Nadeel van zulke gite. Iedereen wil.Om 21:00 gaan slapen. Wij waren de enige die nog een glas dronken. T
Saint Chely is een leuk stadje. Zeker een bezoek waard. Helaas wij geen tijd voor toerisme. De pont des pelerins was een plaatje. Onmiddellijk daarna weer naar boven. En stevig.
Zonnetje scheen , maar nog niet te warm. Gelukkig merkte ik voor de klim dat ik mijn hoed vergeten was. Weer terug en dan echt weg.
Na de klim, kwamen we aan een weide met jonge koeien. Een jonge stier was uitgebroken en liep voor ons op het pad. Wij blij dat we vlees hadden. Helaas vond hij het gat waar hij doorgekomen was.
Boven zagen we in het dal wolken liggen alles lag in de watten.
Na een paar km over een oude Romeinse heirbaan, kwamen we bij een mercantiele boer die koffie etc verkocht. 1 euro voor een tas.
We passeerden diverse watervallen, oude brugjes etc. De natuur was vannacht ook precies ontploft. Alles was plots groen. Veel bloeiende bloemen etc.
Verder ging de weg op en af. Felle klim afgewisseld door fikse daling.
Een picknickplaats vinden was niet simpel. Alle schaduwrijke plaatsen waren ingenomen. Uiteindelijk op een muurtje onder een kersenboom gaan zitten. Namiddag beetje zelfde stramien, stijgen en dalen. Op het einde van de dag liep ik nog 2 hertjes tegen het lijf. Ze kwamen uit het bos en eentje stopte midden op de weg. We keken elkaar even aan en weg waren ze.
Na nog een nutteloze klim naar een of andere maagd kwamen we in Espalion. Onze slaapplaats is een gite uitgebaat door een ex pelgrim. We liggen hier samen met 2 andere belgen.hopelijk voor hen snurk ik niet te hard.
Deze ochtend ontbeten onder toezicht van een ex sergeante uit het vreemdelingen legioen of zoiets. Streng... Ontbijt was heel lekker. Een van de betere tot nog toe. Lekkere hesp en kaas etc.
Afscheid viel mij redelijk zwaar. week was erg leuk, leuke babbels etc. Bedankt dat jullie er waren en een stukje aan onze camino gebreid hebben. Wandeling was echt fantastisch. Eerst een stuk door veengebied. Geklommen tot 1370 meter. Er waren tientallen pelgrims op pad. Blijkbaar zitten we op een stukje camino dat tot unesco patrimonium behoort. Pad was zwaarder begaanbaar dan gisteren, maar ook intenser. De combinatie met de actieve lucht zorgde voor prachtige foto's.
In aubrac een oude vesting van de hospitaalridders, onze picknick genuttigd. Na een paar kilometer kwamen we aan de rand van het plateau. Een prachtig panorama ontplooide zich voor ons. De jagende wolken, boven het diepe waar we in moesten was echt spectaculair. Alsof dit nog niet genoeg was, doemde 2 basalt zuilen op. De kratermond van een uitgedoofde vulkaan. We stapten hier net langs af. Naast het landschap waren er ook nog de bloemen. onmogelijk een juist beeld te geven met foto's, maar we hebben een poging gedaan.
Onderweg werden we ingehaald door 2 belgen. Een Waal en een Vlaming, samen op pad. We kwamen ook 2 wandelaars in tegengestelde richting tegen. Een was Amerikaan en vertrokken in Lissabon en onderweg naar Rome via Compostella.
Aangekomen in het dorpje kwamen we wat oude bekenden tegen. Omdat we tijdig binnen waren, was er tijd voor een babbeltje.
' s Avonds zat Marie Christine bij ons aan tafel, samen met een Zwitserse mevrouw die we in de namiddag ontmoet hadden. Gezellige boel. De andere wandelaars, groetjes van Marie Christine. Omdat het behoorlijk druk was, viel slaapplaats zoeken best tegen. Daarom alvast gereserveerd tot en met donderdag.
Regen is aangekondigd En ik heb nog geen regenbroek. God zij geloofd, schuin tegenover het hotel lag een winkel met wandelspullen En jawel een regenbroek op mijn maat. Niet evident.
De wandeling vertrok droog het eerste uur. Langzaam kwamen de buien toch door. Iedereen zijn regenkleding aangetrokken.
Landschap was prachtig. Te vergelijken met veengebied in Ierland of Dartmoor etc. Gelukkig waren we in groep, want gedeelde smart is halve smart. Toen we stevig nat waren, honger begonnen te krijgen en de regen er nog niet aan dacht om op te houden, kwamen we aan een hoeve, ingericht als drinkgelegenheid. We konden hier soep en een hapje eten. En niet in het minste, ons even opwarmen. Hier hebben we 2 andere Belgische pelgrims gezien.
Na de onderbreking was de regen er ook mee opgehouden. Nu was het landschap nog mooier. Na een leuke klim gestopt om wat groepsfoto's te maken. De fotograaf ontbrak wel telkens, maar uiteindelijk hebben we iedereen.
Na nog een tussendoortje bij Rosalie, kwamen we in Nasbinal. Ons hotel opgezocht en gaan eten. Hotel lag een stevig eindje van restaurant af. Niks om met naaldhakken te doen. Niemand had die bij dus geen probleem. Tussendoor nog even uit de douche gedonderd, maar zonder erg. Avondeten was dik ok. Daarna terug naar hotel.
