Zo goed het avondeten was, zo slecht was het ontbijt. Op een paar stukjes Frans brood, goed voor de kippen en wat confituur van de Aldi vertrokken. We gaan niet klagen. We zijn het gewoon. Mevrouw was zo vriendelijk ons op weg te helpen. Een paar km verder zette zij ons af. Na een paar 100 mt merkte ik dat ik mijn niet op had. Gebeld en jawel ze wou hem wel brengen. Dit alles had grote gevolgen. Dit zien we later.
Na een tijdje wachten, had ik mijn hoed en kon de achtervolging inzetten. Tony en Yves hadden op mij gewacht op een terrasje. Hier kregen wij uitleg over Baskische sporten.
Daarna verder de weg op. Onze Yves sukkelachtig en wij op onze dooie tot Ostabat. Hier opnieuw terrasje gedaan. Toen we dachten om te vertrekken, kwamen Ria en Anna plots aangestapt. Lezers van onze blog herinneren ze wel. De pelgrims die we ontmoet hebben voor Reims. In Ostabat komen de routes samen, we hadden niet echt gehoopt elkaar hier aan te treffen. Het was een hartverwarmend treffen. Even later kwam ook onze Waalse vriend afgestapt. Niet gedacht dat we die nog ooit zouden zien. Samengevat: als ik mijn hoed niet vergeten was, hadden we elkaar gemist. Toeval of pelgrimage.
Na deze ontmoeting verder gestapt. Met pijn in het hart afscheid genomen.
Na nog wat kilometers, een oud kruis, wat heuvels en andere dingen, kwamen we aan onze slaapplaats aan. Onze kamer in gebruik genomen en hop naar het zwembad. Even rustig genoten van het zonnetje, de gieren, het zwembad en een pintje.
De maaltijd 's Avonds was overweldigend veel en heel lekker. Heerlijk wijntje en veel aperitief.
Wij finaal onze was vergeten binnen te halen. Wij met de pitslamp alles bij elkaar gezocht. Helaas was alles natter dan voor we hem ophingen. Serieus geprutst om droogkast aan te krijgen. We hebben echt een vrouw nodig. Hopelijk is was morgen droog.
Groetjes
|