Bill pov:

Samen met Tom hebben we de hele namiddag zitten slapen in de zon. Georg en Gustav waren er ook even. Ze waren steeds bezig over Tokio hotel. Dan ben je eens op vakantie en dan willen ze praten over werk! Tom is even weg. Ik weet niet waar heen. Ik mis hem zo… “ we hebben overmorgen een concert in Duitsland” begint Georg weer. Ik zucht. “wat zit je nu te zuchten, normaal gezien ben je nu al aan het stressen over je stem!” zegt Gustav wat kleinerend. “ik wou gewoon nog een paar dagen vakantie.” Georg springt in het zwembad en ik krijg een plas water over me. “he, kun je niet even uit je doppen kijken.” Georg lacht en zwemt verder. “wees niet zo een meisje billieboy!” Ik kijk nijdig weg. Opeens komt Tom uit de lift. “waar was jij nu?” zeg ik nijdig. Tom komt naar ons toe gesloft en springt in een zetel naast me. “kan ik niet vertellen!””waarom niet?” zeg ik kwaad. Gustav en Georg kijken me aan. “wauw, heb jij last van je hormonen ofzo” zegt Gustav. “haha, heel grappig” zeg ik pisnijdig terug. “ik kan je het niet vertellen, want dan is het geen verrassing!” zegt Tom luchtig. “een verrassing… voor mij?” zeg ik braafjes. “jup” zegt Tom. “ooh, vertel!” zeg ik en ik spring op zijn stoel. “wij gaan vanavond films kijken, zijn jullie er dan bij?’ vraagt Georg. Ik kijk terug naar Tom. Misschien moet hij nu die verrassing vertellen. “nee, sorry wij hebben andere plannen””vertel dan!” zeg ik nieuwsgierig. “no can do” zegt Tom op zijn beste engels. Ik spring op hem. “vertel het daaaaan””o jee, broederliefde” zegt Gustav. We beginnen te lachen. “ja broederliefde” lach ik.

mil: oke, sorry dat ik niets heb geschreven. Ik zet nu ook mijn verhalen op quizlet en ja..; ben het even vergeten!!
keb ook zo veel te doen, sorry!!
dus ge allemaal kijken www.quizlet.nl  mijn account is redenmettom

12-05-2008 om 13:01 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Ik loop samen met Bill over het strand. We zeggen niets tegen elkaar. We genieten van de stilte en van elkaar. “ik ga zwemmen” zegt Bill opeens. Ik blijf staan. “in welke kleding dan?””geen” zegt hij luchtig. “dat zou ik niet doen” zeg ik serieus. “volgens Gustav zijn er al foto’s getrokken van ons in zwemshort. Wie weet zijn er weer paparazzi in de buurt. “in mijn zwemshort?” vraagt bill ongerust. Hij vond het niet goed klinken. “i know, maar nu weten ze toch wat ze missen!” Hij kijkt vragend op. “nu weten ze hoe je geweldig lichaam er uit ziet” Hij bloost en loopt verder.

Bill pov:

Samen zitten we buiten aan het openbare zwembad. Het restaurant is open en alle tafeltjes staan buiten. “tom?” “mjah” zegt hij met zijn mond vol spaghetti. “gaan we straks zwemmen?” vraag ik lief. “nee” zegt tom doodserieus. Ik kijk op “waarom in hemelsnaam niet?” Ik kijk achter me en merk al snel waarom. Lyanne zit te zonnen op een luchtmatras in het zwembad. Een blauwe met zilveren bikini en een mooie zonnebril. “ah” zeg ik droog. Tom lacht. “als jij iemand neemt, is die wel altijd heel mooi he.” “waarom denk ik dat ik jou elke dag wil nemen.” Tom leunt wat naar achter. “tja, je hebt het of je hebt het niet. Ik bedoe kijk naar me!” tom gaat nog wat uitdagender naar achter leunen met zijn stoel op twee poten. “ik heb alles..” “TOM!” roep ik. Te laat… van het veel naar achter leunen ligt Tom op de grond. “aaaw” zegt hij flauw. “gelukkig heb je die dikke kont om op te vallen!” schater ik. “is hij echt zo dik?” vraagt Tom serieus. Lyanne kijkt even op en ziet samen zitten. Ze lacht en slaapt dan verder.

mil: sorry dat ik gisteren niet heb geschreven, ik had nog al weinig tijd. Ook had ik de hele week bang dat mijn ouders het internet zouden afsluiten. Gelukkig heb ik maar één mini buisje dus zeggen ze er  niets van. Gisteren ben ik naar een fuif geweest. Het was geweldige muziek en na een paar pintjes stond ik wild op het podium te dansen . Ook deed ik een Bill-move en dat vond iedereen heel cool (gelukkig wisten ze niet dat het iets te maken had met Tokio hotel).  Ik hoop dat je nergens er foto's van vindt of filmpjes. Ik had een beetje te veel op!

10-05-2008 om 13:27 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Tom zit op me en doet zijn T-shirt uit. Waarom doet hij het ook weer zo traag? Hij gooit zijn pet weg en doet de rekker uit zijn dreads. Ze vallen één voor één over zijn blote rug. Die rug mag ik nu weer aanraken, voelen. Ik streel over zijn rug. Hij doet zijn schoenen uit. Zijn broek en boxershort moeten er ook aan geloven. Daar zit hij dan helemaal naakt. Ik wil iets zeggen maar hij snoert me de mond. “later” zegt hij op een vreemde manier. Hij laat me mijn kleren uit doen. Als ik mijn T-shirt naast me leg kust hij zachtjes mijn nek. Als ik me helemaal heb uit gekleed kijkt hij me aan. “wat?” vraag ik onzeker. Hij schudt met zijn hoofd. “wat is er dan?” vraag ik nog banger. “Als ik denk dat ik weet hoe je lichaam eruit ziet, valt er me altijd meer op.”“wat dan?” zeg ik lief. “die moedervlek op je sleutelbeen. Zelf was het me nog nooit opgevallen. Ik neem zijn schouder vast en trek hem op me. Hij kust me op mijn ster en gaat nog meer naar onder. Ik kreun: “tom” Hij kijkt op. IK wrijf over zijn kont en knijp er zachtjes in. “wil je in me?” vraagt hij. Er is niets liever dat ik op dit moment zou willen maar toch. “nee, ik wil je in mij, ik heb iets goed te maken.””we hebben alle twee iets goed te maken” zegt hij als hij rond mijn tepel kust. Ik draai me om en neem zijn arm. “ik hou van je” zegt hij geil als hij tussen mijn benen gaat. “neem me” zeg ik ongeduldig. Tom glijdt in me. Ik bijt op mijn tanden. Hij kust mijn rug en neemt mijn lid vast. Hij beweegt met zijn heupen heen en weer. Zijn hand gaat op de maat. Ik begin te kreunen. Hij is zo goed. Hoe hij beweegt en geniet. Hij neemt me wat dichter vast en gaat sneller. Ik kreun harder en harder. Zijn er mensen die ons kunnen horen? Hoe harder hij beweegt hoe beter het wordt. Mijn alles, mijn lief. Mijn hoogtepunt nadert, ook hij voelt het. Het voorvocht loopt over zijn handen. Zijn perfecte handen. “tom” kreun ik als ik kom. Tom doet nog even voort maar komt dan ook. Hij zweet. Als hij uit me glijd valt hij op de grond. “en?” hijgt hij. “wat” zeg ik als ik naast hem lig. “is een jongen of een meisje beter?” Ik denk fake na. “weeeel…” Tom kijkt me aan. “jij bent veel beter hoor” zeg ik snel als hij ongerust wordt. “wist ik het niet!” lacht hij. “tom, we moeten morgen naar huis” zeg ik verdrietig. “ vanavond zal ik je wel verwennen.é zegt hij lief. Ik geef hem een kus op zijn mond en streel over zijn wang. “zo wil ik het horen!”

mil: woehoewwwww!!!!

08-05-2008 om 21:31 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Oke, dit is niet wat ik in gedachte had! Ik had besloten het pad te volgen tussen de bomen. “kuthelling” hijg ik als ik bijna boven ben. Opeens stop ik. Er zingt iemand! Ik loop nieuwsgierig naar boven. Daar zie ik Bill zitten. Ik knipper met mijn ogen. Ik kan het niet geloven. Van elke plek dat er op de wereld is zit hij hier! Ik stap wat dichterbij. Hij stopt met zingen als hij me hoort en draait zich geschrokken om. Hij doet alsof hij me niet ziet. Hij kijkt nog wel in mijn ogen en zingt verder.

Für uns wird´s erst weitergehen
Wenn wir uns nicht mehr sehen
Geh!
Geh!

Ga? Moet ik gaan? Ik draai me om en wil weg lopen. Er valt een traan over mijn gezicht. Hij wilt me niet meer.

Bil pov:

Wat moet ik doen? Ik zing maar verder. Nu loopt hij weg? Het laatste woord rolt over mijn lippen. Ik had het nog niet opgeschreven maar hier komt hij: Bleib! Hij loopt weg WAT MOET IK DOEN?

Tom pov: blijf? Ik draai me om en zie hem daar staan.

Bill pov: Ik loop naar hem toe

Tom pov: hij loopt naar me toe! Hij wilt dat ik blijf! Hij staat nu recht voor mijn neus. Neus tegen neus…

Bill pov: “jij vuile klootzak, jij, jij…”

Tom pov: zei hij nu net?

Bill pov: “je hebt me goed gehoord!”

Tom pov: “moet jij juist zeggen, jij bedriegt iemand”

Bill pov: “jij ook idioot”

Tom pov: “kutkind!”

Bill pov: “randdebiel!”

Tom pov: “reetkonijn!”

Bill pov: “reetkonijn?” herhaal ik. Ik ben helemaal uit het veld geslagen.

Tom pov: “dat zei ik al kankerhoer”

Bill pov: Ik kan het niet meer. IK moet

Tom pov: wat doet hij nu???? Ik voel zijn warme lippen op de mijne.

Biill pov: Hij kust terug!! IK Kus hem zo wild. Ik heb nog nooit zo grof,zo brutaal gezoend.

Tom pov: die tong gaat snel!! Bill als je het wild wilt spelen…

Bill pov: Ik leg mijn handen overal

Tom pov: Ik verlies mijn evenwicht, ik val!

Bill pov: waarom valt die smakelijke idioot nu??? Ik val!!

Tom pov: Ik lig op Bill. We kussen gewoon wild verder. Opeens zie ik zijn arm. Ik stop met kussen. Bill doet zijn ogen open. “waarom?” zeg ik bang. “je wilde me niet meer” Ik ga van hem af. “moet je je daarom snijden?” Bill’s onderlip trilt. “ja” “fout antwoord” zeg ik en ik druk op de wonden van zijn arm. “aah, niet doen!” “doe het nooit meer” zeg ik boos. “oke, oke” “gaan we naar het hotel om het te verzorgen?” zeg ik. “nee, ik wil je” “hier?” zeg ik verontwaardigd. “ gaan we testen of een jongen beter is als een meisje?” Ik grijns ontdeugend. “ik denk dat we daar het antwoord al op weten!”


mil: reacties!!

07-05-2008 om 19:55 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik loop op het pad naar het strand. Dan bedenk ik me. Ik sta stil en kijk rond me. Er kunnen mensen me zien op het strand. Dat is het minste dat ik nu wil. Ik wil alleen zijn. Een plek waar niemand me vindt. Ik kijk rond me opzoek naar een goede plaats. Tussen de bomen ligt een klein padje. Ik loop er naar toe en besluit het te volgen. Er valt niets te verliezen toch? Misschien zou Lyanne me kunnen vinden op het strand. Nee, ik volg het pad. Als ik de eerste takken weg duw van de bomen voel ik steken op mijn arm. De wonden doen nog steeds pijn. Zoals ik dacht doet fysieke pijn evenveel pijn als mentale. De zon komt tussen de bomen. Vogels zingen luid. Het pad gaat bergop. Op het einde van het pad zie ik een vlak stuk. Het is zeer hoog. “en waarom ging ik dit pad ook weer volgen?” hijg ik. Het pad stopt en ik sta op het einde van de heuvel. Het uitzicht is geweldig, overal strand. Ook is er een beetje schaduw en zacht gras. Ik adem de zeelucht in. Ik ga op het einde van het vlakke stuk staan. onder me bevindt zich het strand. Wel zeer hoog twijfel ik. Ik adem nog één keer in, dan schreeuw ik het uit. Zo luid als ik kan. En als het pijn doet… geeft het niet. De vogels schrikken en vliegen uit de bomen. Na de laatste klank uit mijn longen te persen ga ik neer zitten. Ik leg het papier naast me. “ik heb je niet meer nodig broertje” zeg ik zacht. De inspiratie begint te komen en ik te schrijven:

Tage geh´n vorbei
Ohne da zu sein
Alles war so gut
Alles ich und du
Geh
Geh

ik lees de woorden één voor één en schrijf er nieuwe. Sommige kras ik door, andere onderstreep ik net. De pijn in mijn arm voel ik even niet meer. Ik laat geen enkele traan. De tranen zijn elk woord dat ik hier schrijf.
Lass uns hinter dir und mir
Versuch nicht zu verstehen
Warum es nicht mehr geht
Geh!

Ik begin te zingen. Het klinkt alvast geweldig! Ik zing het nog een tweede keer, nu harder. “GEH!”


mil: Dagen gaan voorbij
Zonder daar te zijn
Alles was zo goed
Alles ik en jij
Ga
Ga

We hebben niks verkeerd gedaan
De hele tijd gedacht
Zo kan het verder gaan
Al het andere zouden we zien
Ga
Ga

Ga!
Laat ons achter jou en mij
Probeer niet te begrijpen
Waarom het niet meer gaat
Ga!
Probeer uns beiden te verliezen
Voor ons zou het verder gaan
Als we elkaar niet meer zien
Ga
Ga

mélanie is in een triestige bui. zo down iedereen ziet het. Mijn moeder probeert me dan maar op te vrolijken met twee paar nieuwe schoenen. zelfs dit helpt niet. Ik ben zo down. Ik lig hier met mijn kop op het toetsenbord "ifobenzoh" dit is een tekstje dat mijn kop heeft geschreven...

07-05-2008 om 19:23 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik heb dringend voedsel nodig. Ik loop met tranen in mijn ogen het restaurant in. Vandaag gingen Gustav en Georg samen een activiteit doen. Ik ben dus helemaal alleen. Misschien heb ik dit wel nodig denk ik bij me zelf als ik aan het buffet ga staan. Ik neem twee borden ineens en gooi alles op de borden wat binnen handbereik aanwezig is. Pannenkoeken, ei, cornflakes, croissants. Gewoon te veel om op te noemen. Ik ga aan een tafeltje zitten met mijn beste vrienden. Koffie en chocolade. In bijna elk interview vragen ze of ik chocolade eet. Natuurlijk wel! Door een stom interview denkt iedereen dat ik chocolade haat. Tom daarentegen… Er loopt een traan over mijn gezicht. Snel eten. Ik werk alles snel naar binnen. “Tom is zo een vuile klootzak” zeg ik tegen mijn koffie. Natuurlijk gaat de koffie niet terug praten, wat beeld ik me in? Ik sta recht, ga dan terug zitten. Wat moet ik vandaag in hemelsnaam hier doen? Zonder mijn o zo schurfterige broertje. Ik lach gemeen. Misschien scheld ik hem uit om het te verwerken. Ik meen het allemaal niet, maar het is gewoon zo aanstekelijk om het te zeggen. Ik speel met een servet en denk na. Muziek denk ik snel. Het kan niet kwaad om wat liedjes te maken, om de dingen te verwerken. Ik heb helemaal geen zin om liedjes te schrijven maar toch. Er valt niets meer te doen. Zuchtend zet ik mijn stoel onder tafel en loop naar buiten. Pen en papier is het enigste dat ik nodig heb. Ik loop naar de balie, misschien hebben ze daar wel wat ik zoek. Tot mijn schrik zie ik Lyanne achter de balie zitten. Ze speelt wat op de computer. Ik loop voorzichtig naar de balie. “uh.. kan ik een pen en een paar bladeren papier krijgen?” vraag ik nonchalant. Lyanne schrikt op en kijkt me met grote ogen aan. “ja, ik zal eens kijken” ze staat recht en vindt al snel een balpen. “is het al beter tussen jou en Tom?” vraagt ze als ze opzoek is naar wat papieren. “nee” zeg ik met een hol gevoel in mijn maag. Eigenlijk zou het goed zijn als ik het allemaal zeg. “hij is me gewoon vergeten en doet het nu met een ander.” Lyanne laat de gevonden papieren vallen en kijkt me aan. “hij” “ja” zeg ik opzettelijk luchtig. “waarom?” vraagt ze ongerust. “weet ik niet” zeg ik. “ik denk dat hij je gewoon probeert te vergeten.” Ik kijk even geïnteresseerd op. “ als je met hem had gepraat” “dat heb ik ook” zeg ik kwaad. “hij heft me buiten gegooid” ze kijkt me even aan. “bill, hij is je broer. Je moet met hem praten. Jullie hebben allebei fouten gemaakt. Nu kun je elkaar toch vergeten.” “tom is koppig” zeg ik snel. “en jij niet” zegt ze wat verwijtend. “hij wilt je vergeten. Dat is een goed teken.” Er vallen tranen over mijn wangen. “wees niet koppig.” “geef me die papieren nu maar” zeg ik boos. Ik rijk met mijn arm over de balie. Lyanne geeft snel de papieren tot ze mijn arm ziet. Helemaal vol met diepe krassen. “bill” zegt ze geschrokken. Ik neem de papieren uit haar handen. Ik pak de balpen en loop gekwetst naar buiten. Waarom hebben meiden hier zo een verstand van?


mil: oke, ik ga jullie een verhaaltje vertellen. Er waren eens een mama en een papa die graag op vakantie wouden naar Duitsland. Ze hadden een dochter. die was een grote Tokio hotel fan. De dochter was te oud om nog mee te gaan dus die bleef thuis. ze reden al snel op weg naar Duitsland. ze gingen eindelijk vier dagen niets over die mislukte bill en tom van Tokio hotel horen. Ze droomden al over het grote winkelcentrum van enkele hectaren groot. Het was het grootste van duitsland met daaraan een arena. in die arena gaven ze geweldige vertoningen. Eens aangekomen in het hotel zien ze allemaal "geblokte mensen". de ouders noemden die zo omdat ze van die blokjes en streepjes dragen. Vaak zwart met wit. "emo's" zo als de jeugd dat noemden. Ze waren geschrokken dat ze de zelfde stijl als hun dochter hadden. (dachten ze, want de dochter is zeker geen emo). Het was een mooie kamer en ondanks het feit dat er gillende tieners aan de overkant van de gang sliepen was de kamer perfect. ze  wilden wat televisie kijken. ze gingen op bed zitten en zagen opeens die jongen. die mislukte jongen met zijn rechtopstaande manen. Bill was op Televisie samen met zijn andere groepsleden. ze keken er naar maar zetten het toen af. geen Tokio hotel dit weekend zeiden ze boos. ze gingen naar het winkelcentrum. Overal waren er "geblokte mensen"! ze schreeuwden, hadden affiches,... Ze snapten er niets van. dit moest een gewone vakantie worden. Ze keken naar de ingang van de arena en zagen al snel hun probleem. Vandaag zouden Tokio hotel hier spelen. "godverdomme" riep de vader. er zaten al geblokte meiden aan de ingang te zingen. die Bill blijft ons achtervolgen. "die meiden slapen zeker allemaal in ons hotel" de vader knikte en liep samen met de moeder teerug naar buiten. ze liepen over straat en zagen toen een grote, zwarte bus passeren. "tokio hotel" zei de moeder wijs. S'avonds hadden de ouders lekker gegeten en wilden nog wat gaan wandelen. rustig en alleen. toen ze wandelden buiten hoorden ze geschreeuw en gezang. " reden" ze speelden reden in de arena. "godverdomme" zei de vader weer. die mannen maken onze vakantie kapot!

--> dit zijn dus mijn ouders!!! en ik ben het kompleet normale kindje

06-05-2008 om 17:49 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik sper mijn ogen open en ga rechtop zitten in bed. Het zweet loopt van mijn slaap af. Ik had een verschrikkelijke nachtmerrie. De lakens zijn kletsnat. Ik heb gehuild in mijn slaap. Ik heb honger. Mijn maag rommelt en ik voel me zwak. Ik sta recht. Het wordt zwart en ik ga snel terug zitten. Na een kwartier roerloos voor me uit te staren sta ik weer recht. Ik loop naar de badkamer, ga dan voor de grote spiegel staan. wallen, weerbarstig haar en spierwit. Ik ben het niet maar een schim van vroeger. Ik poets mijn tanden en kam mijn haar snel. Ik loop naar de inloopkleerkast. Als ik me slecht voel draag ik zwart. Ik kleed me helemaal zwart en besluit snel te eten.

Tom pov:

Ik open de deur en sara loopt voor me uit. Ze geeft me een papiertje met haar telefoonnummer. Als ik er vragend naar kijk zegt ze snel “je moet me niet bellen hoor” voor ik iets terug kan zeggen hoor ik de deur open gaan. Mijn hart stopt. In mijn keel zit er een krop als Bill naar buiten stapt. Ik ruik zijn deo. Hij kijkt me aan. We zeggen nietstegen elkaar. “jij bent zeker Bill” begint Sara vriendelijk. Bill kijkt haar vies aan en kijkt dan naar het nummer in mijn hand. Hij heeft ons gehoord vannacht. Dat voel ik gewoon. Als ik denk dat hij niet viezer kan kijken, kijkt hij naar mij. Ik heb niets verkeerd gedaan denk ik snel. Ik kijk hem vuil aan. “dag sexy meid! Ik bel je wel” zeg ik geil tegen Sara. Bill spert zijn ogen als ik haar een heftige tongkus geef. Hij draait zich om en loopt snel naar de lift. “dag broertje’ zeg ik uitdagend. Bill klopt op het knopje van de lift en steekt zijn middelvinger naar me op.

mil: koppige tweeling!!!
       

05-05-2008 om 20:51 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Ik open mijn ogen. Ik ben zo moe. Ik voel me vuil, slecht. Ik sluit mijn ogen weer.

02-05-2008 om 13:24 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik hoor ze. Kreunend, genietend van elkaar. Ik zit tegen de muur met mijn hoofd verslagen naar onder. Je hoort hun door het hele hotel. Ik zou willen schreeuwen. Dat meisje haar haar uittrekken. Haar van hem af nemen. Buiten gooien. Ik blijf verslagen tegen de muur zitten. Mijn hand glijdt over het behang. “tom, staan we nu even?


mil: ik, mélanie ga tot zondagavond naar zee. Ik vertrek om 5 uur. Van dan zul je moeten wachten tot maandag avond of miss zondagavond.
      ik hoop dat jullie je zullen gedragen als ik weg ben. Ik kan nu al beloven dat het verhaal hier niet zal eindigen. Ook is het algemeen geweten  dat we Lyanne nog een grote rol gaat spelen in het verhaal. meer moet ik nie zeggen. Doe niets dat ik niet zou doen. (begin nu niet als mij op en neer te springen, van je stoel vallen as je ene Tom kaulitz ziet )


prettige vakantie

xxx

mélanie verstraten

       

02-05-2008 om 13:19 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Ik neem haar hand vast. Ik stap op uit de zetel en neem haar mee naar binnen. Ik moet zien dat ik niet omval. Ik kus haar en lik over haar lippen. Gewillig opent ze haar mond en mijn tong zoekt de hare. Een stoot van adrenaline stroomt door mijn aderen, mijn hart bonkt sneller. Ik krijg flashbacks over een tijd dat ik hel elke dag met een ander deed. Mijn vingers glijden door haar bruine haren. Haar ogen fonkelen. Een beetje uitdagend. Haar handen glijden van mijn rug tot mijn kont en dan naar mijn kruis. Er ontsnapt een kreun uit mijn mond en ik doe even mijn ogen dicht. Ze is sneller en harder als ik dacht. Ze duwt me uitdagend op het bed. Ik val voorzichtig op het waterbed. Ik blijf haar aan kijken. Ze laat de pull vallen met een zwaai. Ze doet haar T-shirt over haar hoofd en haar riem open. Ik kan niet meer wachten. Ik neem haar hand vast en trek haar op me. Ze kijkt me sensueel aan. Ik kus haar in haar nek en ze begint zachtjes te kreunen. Ze leidt me al kussend naar het hoofdeinde. Mijn handen glijden over haar borsten, dan naar de sluiting van haar Bh. De sluiting opent met één graai. Ik zou een wedstrijd kunnen winnen met Bh’s te openen! Ik lig met mijn hoofd in de kussens. Ik staar naar het plafond terwijl ze onder mijn T-shirt kusjes op mijn buik geeft. Ze gaat hoger en kust op mijn borst. Ik doe mijn ogen dicht en voel haar zachte handen op mijn buik. Ze aait over mijn navel, ik grijns gelukkig. Ze neemt mijn T-shirt vast en die glijdt naar boven. Ik doe mijn armen naar boven en de T-shirt glijdt over mijn schouders. Het is goed dat ze het allemaal doet, ik ben te dronken om die brede broek open te doen. Ik doe mijn pet uit en zet die op haar hoofd. Ze kijkt me aan met glazige ogen. Ze wilt me denk ik tevreden. Ik doe ook de elastiek uit mijn dreads en laat me verder uitkleden. Ze opent mijn broek en aait even over mijn stijve. “Op school noemt onze leerkracht dat loodrecht” zegt ze al lachend. “ik zou toch even mijn geodriehoek gebruiken om het te meten. Ze trekt mijn broek uit. Ik schop met een zwaai mijn schoenen uit. Ze trekt mijn sokken uit. Ze gaat op me zitten en doet nu al haar kleren uit. Haar lichaam staat vol met kippenvel. Ik aai over haar heup. “ben ik mooi” fluistert ze zachtjes. “geweldig mooi” zeg ik. Ze trekt mijn boxershort uit. Ze zit naakt op me. Er valt een moment. Een moment dat we elkaar onzeker aan kijken. Dit is toch wel een goed idee? Wat maakt het eigenlijk allemaal nog uit, ik ben stomdronken! Ik kan op deze momenten niet goed nadenken, alles is wazig. Ze kijkt me aan en haar ogen inspecteren mijn hele lichaam. Voor ik iets kan zeggen trekt ze me ruw overeind. Ik verschiet maar herpak me al snel. Ze kust me ruw en legt haar handen op mijn kont. Ze komt nog dichter bij en neemt mijn stijve vast. Ik kreun en neem haar heupen vast. Ze kruist haar benen achter mijn rug. Alles is ruw, heftig. Ze kust me overal. Ik hijg en neem haar borsten vast. Dit heb ik niet gemist, maar toch. Borsten is één van de mooiste uitvindingen. Ik glijd in haar. Ze kreunt en haar handen glijden over mijn rug. Ik kreun en begin te stoten. Bij elke stoot wilt ze het harder. Ik ga in op het commando en begin harder te stoten. Ik hijg en kreun. Ik hoop dat ze het niet over het hele hotel horen! We zitten aan de rand van het bed. We gaan zo hard dat we gewoon uit het bed vallen. Normaal schrikken meisjes dan. Sara niet. Ze lacht even en kust me dan verder. Op de grond gaat ze lekker verder. “dit..” hijg ik. “wat?” zegt ze lief. “jij bent geen lief meisje he” zeg ik snakkend naar meer lucht. Het zweet valt van mijn slaap op haar borsten. “nee, je hebt mijn geheim ontdekt.” De wereld staat stil voor mij, vannacht blijft nacht. Maar bill is nu niets anders meer als een broer. Pijnlijk, verslagen. Waarom voelt dit allemaal niet goed aan. Voelt liefde zo?

mil: zo, dit is wel...
       nja, ik wou dat ik jullie gezichten kon zien...
        o ja, zussen zijn stomme wezens... neem het van mij aan. Ik wil graag de oorlog vragen aan mijn lieftallige zuster... Mijn tweelingsbroer zal wel lekker meedoen!
     

01-05-2008 om 13:30 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Rood water. Het wordt weggespoeld. Ik kijk naar mijn arm. Hij wilt me niet meer. Ik ga flauwtjes de kamer uit. Alles doet pijn. Het is al zo lat. Misschien moet ik proberen te slapen. Mijn hoofd bonkt. Tom is mijn alles, nog steeds. Ik heb het verknoeid, weg gegooid. Ik leun met mijn hoofd tegen het koele glas van de schuifdeur en sluit mijn ogen. Was ik daar maar gevallen. Als Tom me niet had gered was ik nu dood. Dan was iedereen gelukkig. Ik doe mijn ogen voorzichtig open. Rookwolkjes, rookwolkjes van Tom cirkelen in de lucht. Ik volg de rook hoopvol. Misschien vang ik wel een glimp van hem op. Die glimp zou me hoop geven, een teken van leven. Opeens stopt mijn hart met hoopvol bonken. Het stopt wanneer ik een meisje zie roken. Ze draagt de pull van Tom. Mijn maag keert om als ze haar hand op zijn been legt. Zo hoog, tom laat je dat toe? Hij lacht naar haar. Hij is gelukkig met haar. “Maar ze is een meisje” roep ik verwoed. Ik kijk weer naar hand. Ik word rood en doe met één ruk het gordijn dicht. “ben je me al vergeten??” roep ik hysterisch. Ik begin luid te huilen. Ik geef de bureau een schop. De bureau is heel, mijn voet niet. Ik begin nog luider te huilen en ben nu echt hysterisch. Ik ga in de hoek van de kamer zitten. Ik wil hem niet kwijt, laat me hem voelen. Laat me hem vastnemen. Ik zou hem nooit meer loslaten.

mil: wie kan niet wachten op een volgend stuk?

30-04-2008 om 16:14 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Rood water. Het wordt weggespoeld. Ik kijk naar mijn arm. Hij wilt me niet meer. Ik ga flauwtjes de kamer uit. Alles doet pijn. Het is al zo lat. Misschien moet ik proberen te slapen. Mijn hoofd bonkt. Tom is mijn alles, nog steeds. Ik heb het verknoeid, weg gegooid. Ik leun met mijn hoofd tegen het koele glas van de schuifdeur en sluit mijn ogen. Was ik daar maar gevallen. Als Tom me niet had gered was ik nu dood. Dan was iedereen gelukkig. Ik doe mijn ogen voorzichtig open. Rookwolkjes, rookwolkjes van Tom cirkelen in de lucht. Ik volg de rook hoopvol. Misschien vang ik wel een glimp van hem op. Die glimp zou me hoop geven, een teken van leven. Opeens stopt mijn hart met hoopvol bonken. Het stopt wanneer ik een meisje zie roken. Ze draagt de pull van Tom. Mijn maag keert om als ze haar hand op zijn been legt. Zo hoog, tom laat je dat toe? Hij lacht naar haar. Hij is gelukkig met haar. “Maar ze is een meisje” roep ik verwoed. Ik kijk weer naar hand. Ik word rood en doe met één ruk het gordijn dicht. “ben je me al vergeten??” roep ik hysterisch. Ik begin luid te huilen. Ik geef de bureau een schop. De bureau is heel, mijn voet niet. Ik begin nog luider te huilen en ben nu echt hysterisch. Ik ga in de hoek van de kamer zitten. Ik wil hem niet kwijt, laat me hem voelen. Laat me hem vastnemen. Ik zou hem nooit meer loslaten.

30-04-2008 om 16:12 geschreven door mélanie  

Tom pov:

We zijn aan onze kamer aangekomen. Sara is al minder zat maar twijfelt. Haar bruine haren krullen op een speciale manier. Haar tasje bengelt tegen haar heup terwijl ze rondkijkt. Een lief meisje en toch zo veel meer. Haar blauwe ogen zoeken zich een weg naar de goede beslissing. “is dit wel een goed idee.” Zegt ze. Ik kijk haar aan. Eigenlijk weet ik het zelf niet. De gedachten aan Bill komen langzaam terug. Elke gedachte is weer een marteling. “kom je dan gewoon iets drinken?” Ze knikt lief en prult aan haar handtasje. Ik vis met grote moeite de kaart uit mijn brede broek en schuif die in het slot. Het slot klikt open. Sara gaat me voor, ik blijf nog even staan. De deur hier naast, verschrikkelijk. Ik zou niet weten wat er daar nu gaande is, hoe ik hem kan aantreffen. Misschien met Lyanne. Er gaat weer een pijnscheut door mijn lichaam. Ik stap vlug de kamer binnen en doe die achter me dicht. “mijn hotel is minder luxueus” zegt ze als ze in de kamer rond kijkt. Ik gooi de sleutel op het bureau en ga op bed zitten. Sara kijkt even door het gordijn. Ze ziet het mooie uitzicht. Ik glimlach en sta recht. Ik doe het gordijn en de schuifdeur open. We gaan samen naar buiten. “het is prachtig” zegt ze. “ als de zon opkomt of ondergaat is het geweldig. Ze gaat op de bank zitten en kijkt rond. Ik pak een pakje sigaretten uit mijn zak en ga naast haar zitten. “is dit wel een goed idee?” vraagt ze weer nu nog meer onzeker. “dat weet ik niet” zeg ik doodeerlijk. “dat maakt het juist spannend” voeg ik er speels aan toe. Haar ogen fonkelen. Ik neem voorzichtig een lok van haar haar vast en steek die voorzichtig achter haar oor. Ze bloost. We kijken elkaar even aan, dan kijkt ze weg. Ik steek een sigaret op en ze kijkt er even naar. Ik trek aan de sigaret. De warmte doet me goed. Ik wenk haar met mijn sigaret. Ze neemt hem aan en trekt er van. Ze heeft kippenvel. Ze heeft het vast koud. Ik doe mijn trui uit en leg die over haar schouders. Ze lacht dankbaar en schuift dichterbij. Ze geeft de sigaret terug aan mij. Ze steunt daarbij op mijn been. Ik krijg het warm en begin te blozen/ als een meisje mij kan laten blozen, kan ze me ook krijgen! De sigaret is nog maar halverwege maar toch smijt ik hem over het terras. Ik neem haar hand vast. Ze kijkt naar onze verstrengelde vingers. Ze kan het precies niet geloven! Ik kus haar op haar mond. Zachtjes en teder. Ze knijpt in mijn hand en kust me terug. Harder als ik had verwacht. Voor een lief meisje kan ze wel behoorlijk kussen! Met de toppen van mijn vrije hand streel ik over haar wang. Haar lippen zijn niet vertrouwd zoals die van Bill. Bill! Ik zie hem voor me, op die dag. Die vreselijke dag. Gekwetst. Hij bloed net als op die dag. Die dag dat hij in de hoek van de kamer zat. Alleen en zwak. Hij had het beloofd. Hij had beloofd dat hij het nooit meer zou doen, tot de dag dat ik hem niet meer wou. Die dag is denk ik gekomen. Misschien niet echt voor mij maar hij zal dat wel denken. Ik hou nog steeds van hem. Ik zie hem, zijn armen vol bloed. Zij gezicht, pijnlijk verwrongen. “wat is er?” vraagt sara die me bezorgd aankijkt. Ik kijk voor me uit. “ik ga iets te drinken halen” zeg ik vlug. Ik loop snel naar binnen en haal alles uit de minikoelkast. Alles dat ook maar een beetje alcohol bevat. Ik stap terug naar het terras. Daar zit sara met mijn trui aan. Ze kijkt naar het uitzicht en sluit haar ogen. Ze geniet. Ik ga naast haar zitten en leg alle flessen naast me. Ik neem het sterkste uit de verzameling en begin te drinken. Het brandt in mijn keel. Bij elke teug voel ik me vrolijker, lichter. Sara neemt het flesje over en neemt een flinke teug. Ik lach flauwtjes en open het volgende flesje.

mil: oohh waarom kom ik ni in da verhaal??

29-04-2008 om 20:43 geschreven door mélanie  

Bill pov:

“tom, neem me vast” Ik zit in de hoek van de kamer en kijk naar het portret aan de muur. Ik zie nu eindelijk wat Tom er in ziet. Wij twee toen op school. Ik herken hun lachjes. Vissen deden we niet. We konden wel goed lol maken. Met markeerstiften en alcoholstiften. Ik begin luid te snikken. Er zijn nog meer vissen in de zee, maar geen tweede tweellingsbroer.

mil: in de klas heb ik  vijf bladzijden verhaal geschreven. Klinkt allemaal leuk maar nu is het lekker duf omdat allemaal over te schrijven . Nja ik ga mijn best doen. Ik heb op dit moment niet al te veel zin maar morgen is het woensdag.... en woensdag is om te schrijven
(huiswerk??? op een woensdag neeeh gekkiess )

29-04-2008 om 18:21 geschreven door mélanie  

Tom pov:

“paaartyyy” roept Georg. Ik lach en loop met hen mee. “gaan jullie maar dansen.” Ik ben niet echt zo een danser. Ik ga liever aan de bar zitten en de andere checken. Meestal meiden. Ik loop naar de bar en ga op een krukje zitten. Ik bestel een cocktail en zucht dan. “op het dronkenschap” roep ik. Gustav heeft al duidelijk gezelschap gevonden. Georg daarentegen heeft meer moeite. Hij gaat naar een meisje toe en danst tegen haar aan. Ze kijkt om en kijkt hem vies aan. Ze loopt weg en Georg blijft alleen achter. Ik lach en drink mijn cocktail in een paar slokken op. Ik wijs naar het lege cocktail glas en de man achter de bar begrijpt het maar al te goed. Hij serveert me nog eentje. Ik kijk naar de dansvloer en zie allemaal mooie meiden. Niemand is zo mooi als Bill, maar ze kunnen er ook wel mee door. Ik drink nog even van mijn cocktail. er komt een meisje aan. Ze heeft bruine haren en een mooi gezichtje. Ze lacht met haar vriendinnen en gaat aan de bar zitten. “het zelfde als de jongeheer naast me” lacht ze tegen de barman. Hij knikt en ze kijkt even naar haar vriendinnen die zitten te dansen. Ik kijk ongemerkt naar haar. Ze ziet er lief uit. Ze kijkt me aan en lacht dan. “wie we hier hebben, tom kaulitz” Ik lach “en hoe heet jij?” “sara” zegt ze lief. Ik neem nog een slokje van mijn cocktail. “ wat doe je hier?” vraagt ze nieuwsgierig. “het zelfde als jou, feesten!” Ik neem nog een slok. Ik kijk ondertussen naar haar. Ze is mooi. Ze kijkt naar me alsof ze me kan beter maken, mijn wonden kan helen. Ze drinkt haar cocktail in twee slokken op. “dat had ik nodig.” Zegt ze stralend. “drink je nog wat van me” zeg ik flirtend. “omdat je zo lief bent.” Zegt ze. We praatten de hele tijd. Sara is lief, ze begrijpt dat we het druk hebben. Ze vertelt wat over haar familie. Na drie cocktails en een paar andere drankjes zijn we allebei aan het lachen met elkaar. Sara begint te lachen met mijn gezichtsuitdrukking en ik val bijna van mijn stoel af. “kom je met me mee vannacht?” zeg ik uitdagend. “met jou, daar moet ik over nadenken” zegt ze lief maar toch ook zeer dronken. “alsjeblieeeeft?” vraag ik met een pruillipje. “oke dan” lacht ze. Gustav en Georg komen naar ons toe. “ wij zijn weg” zeg ik snel. Ik ben niet zo zat maar het doet gewoon zo goed om niet aan Bill te denken. “nu al?” “ja, wij moeten nog dingen afhandelen in onze kamer.” Sara lacht. “ ik denk dat ik stout ben geweest. Ze is zo mooi. “ja, heel stout.” Ik sta recht en sara volgt mijn voorbeeld. Zij kan wel amper rechtstaan. “ we gaan wel mee” zegt Gustav. “jullie hebben gedronken” Ik knik. Ik geef het toe. We zijn een beetje in de wind. Sara kijkt me aan. “toch niet mee in de kamer?” “dat denk ik niet” we kijken elkaar serieus aan en beginnen dan te lachen.

mil: sara lief meisje, wil je hem geen pijn doen? Tom is kwetsbaar...

27-04-2008 om 19:25 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Warmte. De warme stralen van de douche rollen over mijn gezicht. Ze geven mij het warm. Van binnen lukt het niet, wat ik ook doe. Je zorgen was je niet weg. Je zorgen los je op. Er vallen tranen over mijn gezicht samen met het warme water. Ik ga in de douche zitten op mijn knieën. “tom, ik mis je” zeg ik stil. Ik kijk naar boven en zie de douchekop. Sinds we beroemd zijn geworden heb ik het niet meer gedaan. Maar het wordt tijd dat ik het wel doe. Je problemen los je niet op. Je snijdt ze weg. Ik zet de kraan uit en kijk naar het scherpe scheermesje op de lavabo. “tom, waar ben je?” “ik heb je nodig.”

Ik zit in mijn kamer. Weer een kutdag gehad op school. Ze pesten me, roepen me na. Ik zie er anders uit, korte haren vol gel. Leren, zwartje jasjes en strakke zwarte broeken. Ze maken je op die school niet bepaald populair. Tom zit nu al lang niet meer met me in de klas. Ik ben alleen. Ik zit in de hoek van mijn kamer met mijn benen tegen me getrokken. Nog twee dagen en het is weer weekend. Ik kijk naar mijn bureau. Tussen mijn pennen en schriften ligt een mes. Een zakmes dat ik ooit had gekocht. Toen was het cool, nu is het ronduit belachelijk om zo iets te dragen. Ik neem het snel van mijn bureau en ga terug in de hoek zitten. Ik doe mijn rode trui omhoog en kijk naar mijn arm. Hij zit vol rode strepen. Meestal gewoon krassen. Er staat ook in het groot “frei” op. Ik kijk naar mijn deur en dan terug naar mijn arm. Ik zet het mes op mijn arm en doe mijn ogen toe. Het lemmet gaat door mijn arm en ik geraak in trance. Het doet goed. De pijn laat me geloven dat fysieke pijn erger is dan alle andere pijn binnen in. Ik zet het lemmet op een andere plaats en begin nu snel te krassen. Het bloed stroomt opeens van mijn arm. Ik kijk naar de nieuwe krassen. Ze zijn dieper als ik dacht. Ik doe mijn ogen weer dicht en begin weer te krassen. Ik begin te kermen van de pijn. Het bloed stroomt. Het zijn mijn tranen die vloeien. Ik doe mijn hoofd naar achter en zet mijn tanden op elkaar. Het lemmet snijdt diep door mijn vlees. Het bloed loopt op het parket van de kamer. Opeens gaat de kamer open. Tom staat in de deur opening met zijn rugzak over zijn arm. Hij kijkt me geschokt aan en kijkt naar het bloed dat valt. “bill” roept hij geschokt. IK voel me zwak en kijk hem alleen aan. Tom heeft nog maar net zijn lippiercing maar die staat hem al verdomd goed. Hij loopt naar me toe en komt naast me zitten. Ik kijk hem aan maar kan niets uitbrengen. Ik ben beschaamd voor mezelf. Hij doet zijn T-shirt uit en tilt mijn arm op. Ik schreeuw het uit van de pijn en hij kijkt me bang aan. Hij doet zijn T-shirt rond mijn arm en neemt me vast. “hebben ze je weer gekloot?” Ik begin terug te huilen. “ik bescherm je wel” zegt hij. “maar, je zit niet meer in mijn klas” “dat doet er niets toe” zegt hij. “wil je me één ding beloven?” Ik knik zwakjes en zie het bloed door de T-shirt komen. “wil je dat nooit meer doen?” Ik knik “ niet meer tot de dag dat jij me niet meer wilt!” Ik grijns en hij doet het zelfde. “die dag zal niet snel komen, beloofd.” Ik knuffel hem en hij doet het zelfde.

Het scheermesje ligt daar maar. “de dag is gekomen” zeg ik door mijn tranen door. Ik kruip naar de lavabo en neem het scheermesje. Hij wilt me niet meer. Ik zet het scheermesje op mijn arm. Hij wilt me niet meer. Ik kras er mee en het bloed begint al snel te stromen. Kras achter kras. Het bloed zijn mijn tranen. Mijn tranen zijn mijn bloed. “hij wil me niet meer” zeg ik zwakjes en ik laat me vallen op de grond.

24-04-2008 om 17:07 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Oke, ik mocht niet zo roepen. Maar hij is gewoon zo. Ik slik even en probeer de tranen tegen te houden. Ik loop naar het dakterras. IN de lift aangekomen begin ik te schreeuwen. Het is gewoon niet eerlijk! IK denk aan de tijd op het dakterras. Mijn handen gleden op zijn gebruinde rug. Zachtjes met mijn vingertoppen streelde ik zijn nek. De deur gaat open en daar zitten Gustav en Georg. Gustav zit naar de muziek te luisteren en Georg zit met zijn benen in het zwembad. Ze zien me aankomen en vragen meteen “heb je ruzie met Bill?” “ook hallo” zeg ik. Ik zie hun gezichten. “ja, een beetje. Niet zo erg.” Ze knikken en gaan dan rustig verder met wat ze bezig waren. “ik heb zin om uit te gaan.” Zeg ik “maar we zijn nog maar net geweest.” Begint Georg. “daar is het toch vakantie voor. Gustav kijkt hoopvol naar Georg. “hij heeft gelijk” lacht hij. “oke, we gaan. Maar dan zijn we er pas binnen een uur he”“goed voor mij.” Zeg ik snel. “oke, kom” zegt gustav. Deze nacht ga ik me goed bezatten, geen lyanne en zeker geen Bill.

mil: ik keek al naar sex and the city mrrr... ik denk dat ik ook van sex and the tommie zou fan kunnen worden!

Ik heb gisteren namiddag de hele namiddag aan de verhaaltjes gewerkt. Het wordt echt een verslaving! ook op school heb ik wat gteschreven. Na dat ik bijna twee keer bijna ben gepakt, twee keer dat vriendinnnen meeleze, één keer dat ze het papier in mijn agenda vinden en één keer bijna straf te krijgen omdat ik verschiet**** heb ik het verhaal mee naar huis gekregen! dit is namelijk top secret!!

**** Ik was net aan het woord"komt klaar" bezig, jullie weten wel in welke zin! vroeg een vriendin naast me wat smakelijk in het frans was. Ik verschoot zo hard dat de hele klas omkeek. OOk de leerkracht vond het niet grappig... ik ben echt haar lievelingetje NIET

24-04-2008 om 17:05 geschreven door mélanie  

Bill: pov:

Ik beef en voel even aan mijn jeans. Kletsnat. Mijn haren zitten voor mijn gezicht en ik heb het ijskoud. Het bloed is al deels weggespoeld en de rest is al opgedroogd. Opeens wordt de deur open geschoven. Ik kan het niet geloven. Ik ben zo gelukkig. Er vallen tranen van de emoties. Tom staat gekwetst en koel in de deur opening. Ik krabbel overeind en stap druipend de kamer binnen. Hij gaat met zijn armen over elkaar voor me staan. Zijn ogen zijn op me gericht en ik voel me heel ongemakkelijk. “ik” “voor dat je iets zegt kun je beter deze brief lezen. Ik neem de brief aan en begin hem te lezen. Er valt een traan over mijn wang. Tom blijft me boos aan kijken. “is het waar?” “wat?” vraag ik bang. “dat jullie zijn gestopt.” Ik knik. “je kunt beter weg gaan en je douchen. Je ziet er niet uit.” Zegt Tom koeltjes. “maar”“je snapt het echt niet he?” zegt hij kwaad. “w-wat dan” stotter ik. Iedereen zou verwachten dat ik met iedereen in de koffer duik. Dat doe ik niet. Ik heb jou gekozen en dacht dat de relatie serieus was.” “dat is het ook” verdedig ik. “is dat het echt?” schreeuwt Tom. “ik heb alles op het spel gezet voor jou, ik hield van je en dan ga je met lyanne neuken.” “ Tom ik” hakkel ik. “ Ga weg Bill, zoek het zelf maar uit.” “nee” zeg ik een beetje bang. “wat?” schreeuwt hij hysterisch. “ik ga niet weg” zeg ik zelfzeker. “weet je wat, dan doe ik het wel.” “ik doe de deur wel achter me dicht.” Zegt hij boos. Hij loopt naar de deur en doet die met een smak dicht. Ik blijf alleen achter.

mil: tom ik kom eraaaaan!!

24-04-2008 om 16:59 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Godverdomme Bill, eerst neuk je met iemand anders en dan ga je nog zielig doen ook. Misschien dat ik bezorgd ben maar je blijft een lul. Ik heb me gegeven aan je. Ik ging je liefhebben voor altijd. Ik lig tegen het raam. Hopelijk heeft hij dat niet door. Opeens wordt er op de deur geklopt. Ik sta recht en kijk nog even naar het gordijn. Het is nu echt aan het regenen en Bill is al helemaal nat. Ik slof naar de deur en doe open. Er is niemand. Ik kijk even in de gang. Niemand. Opeens zie ik een briefje liggen. Ik frons mijn wenkbrauwen en pak het op. In een groot en krullerig geschrift staat er Tom. Ik sluit de deur met mijn kont en kijk nog steeds naar het briefje. Ik ga op bed zitten en prul het open. Ik ben zo benieuwd dat ik meteen naar onder kijk. Tot mijn afschuw staat er in het zelfde mooie handschrift. Lyanne ik wil weten wat er in staat. Ook al maakt het niets goed. Ik krijg weer een flits van mijn broer en lyanne. Neukend en kreunend. Genieten van elkaar. Er valt weer een traan. Deze keer op de brief. Hier gaan we dan:

Tom,

Jij en bill zijn één. Jullie zijn altijd samen geweest en ik wil dat ook niet veranderen. In een interview zeiden jullie dat jullie niets wouden tussen jullie komen. Zelfs geen meisje. Ik ben dat ene meisje, spijtig genoeg. Ik heb me laten gaan. Net als Bill. Het is niet zijn schuld maar het mijne. Ik wist van jullie en moest dat respecteren. Maar je moet één ding weten. Bill houdt van je, dat heeft hij altijd gedaan. Toen je binnen kwam wilden we stoppen, het was genoeg geweest. Misschien bij ons maar niet bij jullie. Ik ben maar een meisje. Laat me jullie niet in de weg staan. Ik hou van jullie! Misschien dat ik het nooit heb toegegeven maar ik ben één van jullie trouwste fans! Jullie zijn één, een helft is niets zonder de andere. Je bent gebroken, laat je terug lijmen.

Een verdrietige meid,

Lyanne

Xx

Ik leg de brief neer en leg mijn handen voor mijn ogen. Ze worden meteen nat. De tranen vloeien weer. “me laten lijmen?” roep ik naar de brief. Het is nu aan het stormen. Bill ligt daar al heel lang. Het is één uur en genoeg geweest. Ik veeg mijn tranen weg en sta op. Tijd voor de confrontatie.

24-04-2008 om 16:52 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik ga niet weg. Niet om het feit dat ik niet durf. Om het feit dat ik niet wil. Ik wil hem. Zijn aanwezigheid, zijn geur en zijn liefde. Ik ga tegen de schuifdeur liggen en sluit mijn ogen. De hele nacht als het moet. Ik ga in een bolletje liggen. Ik heb enkel een T-shirt aan en het begint best wel koud te worden. De weersvoorspellingen waren ook weer geweldig. Storm. Het maakt me allemaal niet uit, hij moet me binnen laten. Ik wil hem het uitleggen. De tegels zijn koud en ik begin te trillen. Denk maar niet dat je zo snel van me af bent tom!

Tom pov:

Ik kijk door een spleetje van de gordijnen. Ik zucht en ga terug op bed zitten. Hoe doet hij het toch. Mij altijd bezorg maken ook al haat ik hem. Zie hem daar nu liggen. Op de grond alleen, in een T-shirt. “ze verwachten storm” zeg ik ontzet. Ik ga terug rechtstaan en kijk nog even door het gordijn. Bill ligt er nog steeds. Hij bibbert en zijn ogen zijn gesloten. Hij is zo mooi. Ik slaag me voor mijn kop. “komaan tom, herpak je” Ik ga tegen het gordijn zitten en kijk nog steeds dor het spleetje. Hij is zo irritant als hij mooi is. Okee, vreemde zin maar… Hij is net als een vrouw. Ze kunnen echt alles doen, je bent een man en wat je van een vrouw krijgt… dat vergeeft alles.

Bill pov:

Ik voel een druppel op mijn neus. Ik doe mijn ogen open. Het is hier zo koud. Nu begint het ook nog te regenen. Ik ben koppig. Ik blijf hier tot hij me binnenlaat. Mijn lief, mijn alles.

mil: sielig!! en waar blijven die reacties sarah???
     iki mis ze wel hr

23-04-2008 om 16:34 geschreven door mélanie