Bill pov:

Mijn oog valt zich op een felgekleurde paraplu. Onder de paraplu stapt een vrouw met een hondje dat net verzopen lijkt door de felle regen. ‘kijk, Gloria is aan het wandelen!’ We waren al snel bijna terug aan het appartement. Ik kijk even naar een grote waterplas en dan naar Tom. ‘mag ik?’ vraag ik boosaardig. Tom lacht ook zijn tanden bloot. ‘doe maar!’ Ik versnel de auto en rij behendig in de plas naast Gloria, onze buurhoer. In één seconde is ze kletsnat. Het water maakte zelfs haar platina blonde haren nat. Ze trilt van woede, of is het het natte water? Nowp, het is de woede. Achter ons horen we een hoog geroep en vuile woorden die een kleuter van vier moeilijk kan uitspreken. ‘ach jee, nu hebben we ze nat gemaakt!’ zegt Tom sarcastisch. ‘ach ja, beter met water als…’ Tom kijkt me aan en ik doe het zelfde. We beginnen luid te lachen terwijl ik met moeite kan parkeren. ‘BIIIIHIIL, doe voort. Ik wil seks!’ Met natte schoenen sop ik uit de auto. Met elke stap dat ik zet piepen ze meer. Mijn haren die samenhangen in slierten veeg ik uit mijn gezicht. ‘Kom snel naar binnen!’ roept Tom luid. Zijn dreads zijn kletsnat net zoals zijn pet. Ik loop naar binnen en doe met een klik van de sleutel de auto dicht. Binnen kijkt Tom me aan met één van zijn verleidelijke blikken. ‘doe dat niet!’ zeg ik speels als ik mijn haar goed leg. ‘kom je?’ ‘doe eerst je schoenen uit. Ik wil geen natte vloer.’ Tom kijkt me met grote ogen aan en ik leg mijn handen vliegensvlug op mijn mond. ‘wat zei je daar?’ ‘niks!’ ‘jij… jij ben net mama!!’ Ik loop snel naar boven met een iet wat geschrokken Tom. Als hij er weer iets over wil zeggen kijk ik hem aan met een begin-er-niet-over-blik. Die werkt want hij houdt meteen zijn mond. Ik open de deur en laat hem binnen. Hij kijkt naar het haardvuur,in de hoek van de kamer en het donzige kleed. ‘kleed me uit’ zeg ik verleidelijk. Hij draait zich abrupt om. ‘ik zal het ook bij jou doen! Ik heb het gewoon erg koud.’ Hij knikt en komt naar me toe. Ik hoor zijn ademhaling als hij mijn haren opzij legt. ‘Bill, je hebt kippenvel.’ ‘Verwarm me dan.’ Zeg ik zachtjes. Hij kijkt van mijn nek diep in mijn ogen, ik zweef. Hij trekt mijn zwarte T-shirt over mijn hoofd. Terwijl hij aan mijn broek begint kijk ik naar buiten. Het regent, net een scene uit monsoon. Ik leg mijn blik weer naar tom zijn lichaam en kleed hem ook uit. We hebben het koud en zijn drijfnat. Ik leg zijn kleren op een hoopje en leg zijn natte dreads goed. ‘jij bent zo mooi’ zegt hij. Ik bloos als zijn blik over mijn gehele lichaam gaat. ‘wil je me?’ vraag ik zachtjes en streel zijn heup daarbij. ‘ik wil niets liever.’ Zijn blik laten mijn tenen tintelen, alles is goed.

mil: de titel zegt veel maar... jullie zullen toch nog een dagje moeten wachten. Ik kan zoals jullie wel merken niet meer elke dag posten maar ik doe mij best! hopelijk tot morgen, xxxx

16-09-2008 om 19:57 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Mijn oog valt zich op een felgekleurde paraplu. Onder de paraplu stapt een vrouw met een hondje dat net verzopen lijkt door de felle regen. ‘kijk, Gloria is aan het wandelen!’ We waren al snel bijna terug aan het appartement. Ik kijk even naar een grote waterplas en dan naar Tom. ‘mag ik?’ vraag ik boosaardig. Tom lacht ook zijn tanden bloot. ‘doe maar!’ Ik versnel de auto en rij behendig in de plas naast Gloria, onze buurhoer. In één seconde is ze kletsnat. Het water maakte zelfs haar platina blonde haren nat. Ze trilt van woede, of is het het natte water? Nowp, het is de woede. Achter ons horen we een hoog geroep en vuile woorden die een kleuter van vier moeilijk kan uitspreken. ‘ach jee, nu hebben we ze nat gemaakt!’ zegt Tom sarcastisch. ‘ach ja, beter met water als…’ Tom kijkt me aan en ik doe het zelfde. We beginnen luid te lachen terwijl ik met moeite kan parkeren. ‘BIIIIHIIL, doe voort. Ik wil seks!’ Met natte schoenen sop ik uit de auto. Met elke stap dat ik zet piepen ze meer. Mijn haren die samenhangen in slierten veeg ik uit mijn gezicht. ‘Kom snel naar binnen!’ roept Tom luid. Zijn dreads zijn kletsnat net zoals zijn pet. Ik loop naar binnen en doe met een klik van de sleutel de auto dicht. Binnen kijkt Tom me aan met één van zijn verleidelijke blikken. ‘doe dat niet!’ zeg ik speels als ik mijn haar goed leg. ‘kom je?’ ‘doe eerst je schoenen uit. Ik wil geen natte vloer.’ Tom kijkt me met grote ogen aan en ik leg mijn handen vliegensvlug op mijn mond. ‘wat zei je daar?’ ‘niks!’ ‘jij… jij ben net mama!!’ Ik loop snel naar boven met een iet wat geschrokken Tom. Als hij er weer iets over wil zeggen kijk ik hem aan met een begin-er-niet-over-blik. Die werkt want hij houdt meteen zijn mond. Ik open de deur en laat hem binnen. Hij kijkt naar het haardvuur,in de hoek van de kamer en het donzige kleed. ‘kleed me uit’ zeg ik verleidelijk. Hij draait zich abrupt om. ‘ik zal het ook bij jou doen! Ik heb het gewoon erg koud.’ Hij knikt en komt naar me toe. Ik hoor zijn ademhaling als hij mijn haren opzij legt. ‘Bill, je hebt kippenvel.’ ‘Verwarm me dan.’ Zeg ik zachtjes. Hij kijkt van mijn nek diep in mijn ogen, ik zweef. Hij trekt mijn zwarte T-shirt over mijn hoofd. Terwijl hij aan mijn broek begint kijk ik naar buiten. Het regent, net een scene uit monsoon. Ik leg mijn blik weer naar tom zijn lichaam en kleed hem ook uit. We hebben het koud en zijn drijfnat. Ik leg zijn kleren op een hoopje en leg zijn natte dreads goed. ‘jij bent zo mooi’ zegt hij. Ik bloos als zijn blik over mijn gehele lichaam gaat. ‘wil je me?’ vraag ik zachtjes en streel zijn heup daarbij. ‘ik wil niets liever.’ Zijn blik laten mijn tenen tintelen, alles is goed.

mil: okeee de eerste keer kwam het tekstje niet op de site dus... waha morgen komt er pas een vervolg!! lekker wachten!!

16-09-2008 om 21:07 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Bill ligt op het zachte donzige kleed te kijken hoe ik het elektrisch vuur voor de eerste keer aan steek. Het is dan misschien geen echt vuur, maar het geeft warmte en is super gezellig. Het onweer laat de hele kamer oplichten maar ik heb enkel oog voor Bill. ‘we hadden dit veel eerder moeten doen!’ fluister ik zachtjes in zijn oor als ik naar hem toe ben gekropen. Zijn blik spreekt boekdelen. Hij geniet, hij zou kunnen spinnen. Ik geef hem een tongkus terwijl hij zijn handen door mijn natte dreads laat gaan. Met mijn hand ga ik zachtjes over zijn lies waardoor hij zindert van plezier. Met dat signaal gaat hij voorover zitten en neemt me vol op de mond. Teder glijden mijn handen over zijn rug die zich vastpriemen ter hoogte van zijn billen. Voor hem gaat het te traag, hij buigt zich daarom maar over me waar zijn stijve tegen mijn buik schuurt. De regen is misschien nog op de achtergrond te horen maar veel aandacht schenk ik het niet. Hier gebeurt alles binnen, bij het vuur. Het vuur in de hoek waar we nooit echt naar hadden omgekeken. Bill stopt om me even aan te kijken, natuurlijk moet hij verder gaan waarom stopt hij nu. Hij is bezorgd dat ik niet verder wil, hij moet toch weten dat… Bill gaat op me zitten en begint me nog harder te kussen. Oke, hij heeft me dus door. Zijn vingers glijden over mijn borstkas. Ik geef een kreun als hij zich goed zet. ‘weet je wat lang is geleden?’ Ik geef hem enkel een grijns. Hij fluistert het zachtjes in mijn oor en mijn ogen beginnen op slag te fonkelen. ‘ik doe het als jij nu..’ deze keer fluister ik iets in zijn oor. Hij bijt op zijn lip. Zo iets kan ik niet weigeren natuurlijk. Ik laat hem goed zitten. even kijkt hij om en geeft me een knipoog. Zonder enige emotie laat ik hem er in glijden. Zijn nagels zetten zich in het kleed. Als ik zachtjes stoot voel ik al snel dat ik ook degelijk sneller mag. Ik sluit mijn armen rond zijn buik en geniet van het moment. Bill horen kreunen is het mooiste geluid op aarde. Zie zo, nu weten jullie het allemaal. Als Bill kreunt krijg je kippenvel op de vreemdste plaatsen! ‘tom sneller!’ hijgt hij. Ik geraak terug in concentratie en speel het spelletje mee. ‘wat zei je? Trager, oke!’ Ik ga zichtbaar trager en Bill kijkt woedend om. ‘sneller, NU!’ Ik grijns en ga sneller, zodat ik kom. Ik ga liggen en neem hem in mijn armen. de warmte van het haardvuur beschermt ons tegen alles, het gevoel op je huid geeft me een fijn gevoel. De regen is terug te horen, harder als ooit te voren.

mil: omdat er sommige onder jullie door de vorige titel zo ontgoochelt waren heb ik deze keer een titel gebruikt die zeker minder spannend zou zijn als het echte stuk. alleee, dat hoop ik toch^^

17-09-2008 om 21:53 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Word niet wakker, blijf slapen. Met mijn hoofd lig ik op zijn borst. Zijn arm ligt beschermend over me. Het tapijt voelt warm aan en ook door de haard krijg ik een lekker warm gevoel. Zijn ademhaling gaat sneller, hij wordt wakker. Snel doe ik mijn ogen toe. ‘Bill?’ kreunt hij. Ik open mijn ogen niet, nooit! Hij geeft me een natte kus op mijn wang en laat me verder slapen op het tapijt.

‘ja, hij is nog erg ziek. Hij slaapt.’ Mijn ogen doe ik niet open maar horen doe ik wel.

Na even in slaap te vallen ben ik terug volledig bij bewust zijn. ‘hij slaap veel, anders kijkt hij een dvd.’ Een heel gesprek over mij, over mijn ingebeelde ziekte. Volgens Gustav staat de wereld voor onze fans echt helemaal op zijn kop. We komen in kranten en tijdschriften. Binnen drie weken zou de ziekte weg zijn, mocht ik weer op straat komen. Tegen die tijd moest ik hier blijven en schrijven over operaties en zeggen hoe het met me gaat, alles al schrijvend. Voor de wereld kan ik niet praten, volgens onze manager heeft het ons veel geld gekost maar ik heb er geen spijt van. Waar Lyanne is en hoe het met haar gaat weet ik niet. Enkel dat ze ons op de hoogte zou houden.

mil:
beste lezers,
gisteren was mijn internet weg gevallen. ik kon enkel verder schrijven op word dus deed ik dat maar. Gisteren heeft het me toch iet wat verdrietig gemaakt. Ik ben gestopt met te schrijven. de volgende zin zou zijn: Het goede einde. Ik ben begonnen aan het einde... Ik schrijf al bijna een heel jaar elke dag een stuk tekst, heb twee word documenten vol geschreven, ben over de de 300 blz. geraakt! Nu eindigt het, zo vreemd. Ik weet nog goed dat ik begon met het eerste stuk. Ik wist echt niet of het iets ging worden en dacht dat ik er wel mee zou stoppen na een maand. bedankt, voor al jullie reacties want door jullie ben ik verder blijven schrijven... bedankt voor al die grappige reacties die me zo vaak aan het lachen hebben gemaakt. Jullie hebben nog drie dagen (denk ik) om (zoals elke dag) een tekstje te lezen. dan begin ik met het goede einde. waarschijnlijk zullen jullie ook het slechte einde lezen, goed voor jullie! dat komt er dus na, maaaaar... Ik vind het wel een HEEL 'bangelijk' einde.  nog veel leesplezier, schrijfster die haar hoofdpersonages aan het verwerken is.

ps. sorry dat het zo een vage tekst is, ben nog niet goed wakker

20-09-2008 om 10:46 geschreven door mélanie  

3 weken later:

‘dankje voor al jullie steun, ik ben weer helemaal in orde!’ eindelijk konden we weer beginnen met Tokio hotel. Eindelijk konden we weer optreden. Ik had een mail gekregen van Lyanne. Het ging zo:

‘TOOOOOOOOOOOM!’ Ik riep het hele appartement door maar niemand was thuis. Ik verveelde me. Andreas was nog net op bezoek gekomen, het was lief. Hij wist over ons en toch vond hij het niet erg. Toch was het grappig, elke keer als ik Tom zei moest hij knipperen met zijn ogen. Hij wilt het niet zeggen, maar hij vindt het erg. Toch blijft hij in contact met me. Hij is echt mijn beste vriend. Nerveus stap ik rond in het appartement. Dan valt mijn oog op de computer. Ik ga er achter zitten, mails lezen kan geen kwaad… toch? Meteen viel mijn oog op de naam van Lyanne. Ik opende de mail en keek met grote ogen naar een foto. Weer een foto van het kindje. Het bleef me achtervolgen. Er stond enkel bij, ‘het is gezond.’ Ik keek naar de foto en zag een hoofdje, ik zag zelfs… vingers? Ik keek even om me maar toch drukte ik de foto af, stak het in een mapje. Ze ging me meer foto’s sturen en ik moest het niet aan Tom vertellen. Als Tom geen vader zou willen zijn kon ik dat wel. Misschien ging het niet echt, maar ik wilde in de buurt zijn. Dit kind was familie van mij, dat geef je niet zo moeilijk op. met mijn mapje vertrok ik uit de kamer. Dit moest zorgvuldig worden bijgehouden.

‘Bill… Bill! Hoe is de revalidatie geweest?’ je schrok op.

21-09-2008 om 20:03 geschreven door mélanie  

21-09-2008 om 20:09 geschreven door mélanie