Bill pov:

Samen met Tom hebben we de hele namiddag zitten slapen in de zon. Georg en Gustav waren er ook even. Ze waren steeds bezig over Tokio hotel. Dan ben je eens op vakantie en dan willen ze praten over werk! Tom is even weg. Ik weet niet waar heen. Ik mis hem zo… “ we hebben overmorgen een concert in Duitsland” begint Georg weer. Ik zucht. “wat zit je nu te zuchten, normaal gezien ben je nu al aan het stressen over je stem!” zegt Gustav wat kleinerend. “ik wou gewoon nog een paar dagen vakantie.” Georg springt in het zwembad en ik krijg een plas water over me. “he, kun je niet even uit je doppen kijken.” Georg lacht en zwemt verder. “wees niet zo een meisje billieboy!” Ik kijk nijdig weg. Opeens komt Tom uit de lift. “waar was jij nu?” zeg ik nijdig. Tom komt naar ons toe gesloft en springt in een zetel naast me. “kan ik niet vertellen!””waarom niet?” zeg ik kwaad. Gustav en Georg kijken me aan. “wauw, heb jij last van je hormonen ofzo” zegt Gustav. “haha, heel grappig” zeg ik pisnijdig terug. “ik kan je het niet vertellen, want dan is het geen verrassing!” zegt Tom luchtig. “een verrassing… voor mij?” zeg ik braafjes. “jup” zegt Tom. “ooh, vertel!” zeg ik en ik spring op zijn stoel. “wij gaan vanavond films kijken, zijn jullie er dan bij?’ vraagt Georg. Ik kijk terug naar Tom. Misschien moet hij nu die verrassing vertellen. “nee, sorry wij hebben andere plannen””vertel dan!” zeg ik nieuwsgierig. “no can do” zegt Tom op zijn beste engels. Ik spring op hem. “vertel het daaaaan””o jee, broederliefde” zegt Gustav. We beginnen te lachen. “ja broederliefde” lach ik.

mil: oke, sorry dat ik niets heb geschreven. Ik zet nu ook mijn verhalen op quizlet en ja..; ben het even vergeten!!
keb ook zo veel te doen, sorry!!
dus ge allemaal kijken www.quizlet.nl  mijn account is redenmettom

12-05-2008 om 13:01 geschreven door mélanie  

Bill pov:

We zitten samen aan tafel in het restaurant. Tom zit weer wat onnozel te doen. “dit is het laatste avondmaal dus…” Tom neemt een stuk stokbrood en breekt het. “ik deel met u het brood!” zegt hij schijnheilig. Hij geeft iedereen een stuk brood en gaat als Jezus van zijn cola nippen. “nou bedankt, Jezus” zegt Georg en hij pakt het stuk brood aan. “was het brood niet, Gods lichaam?” vraagt Gustav ineens. Georg spuwt het brood uit. “ieuw ranzig, een stuk Tom in mijn mond.” Ik ben aan het dagdromen en kijk op. “wat had je van Tom in je mond?” zeg ik nogal blond. Iedereen begint te lachen. Ik zit ook nog steeds met mijn gedachten bij Tom! Wat zou de verrassing zijn! “gaan we hierna in de bar nog een cocktail drinken?” vraagt Gustav als ze zijn uitgelachen. Ik kijk naar Tom. “oke” zegt hij. Ik kijk hem met grote ogen aan. “en de verrassing dan?” vraag ik half boos, half ongerust. “how maar, we hebben nog genoeg tijd!” Ik doe mijn armen over elkaar en ga nijdig achterover hangen. “ik beloof je dat we nog genoeg tijd hebben!” zegt Tom en hij geeft een mepje op mijn been. “kom, we gaan cocktails drinken” zeg ik. Ik sta op en wil al vertrekken. “komen jullie?””jij kan ook nooit wachten he” zegt Tom en hij schuift zijn stoel onder tafel. Oke, hij heeft me door. Maar ik wil die verrassing, nuuuuu!

Tom pov:

Ik had niet verwacht dat hij zo ongeduldig was voor mijn kleine verrassinkje. Wat als hij meer verwacht? Het is ook maar… “ik moet even nog iets gaan doen” zeg ik. De anderen zitten op de hoge krukjes in de bar. Bill zit ongeduldig op het krukje rond te draaien. Als hij wilt meegaan zeg ik: “wacht jij hier maar” Hij gaat beteuterd op zijn krukje terug zitten. “ik kom snel terug, houden jullie een oogje in het zeil dat hij mooi hier blijft?” Gustav en Georg knikken. Ik loop snel naar buiten.

Bill pov:

“wat kan het nu in hemelsnaam zijn?” zeg ik boos. Mijn cocktail is op en ik heb geen zin in een nieuwe. “dat weten wij toch niet” zegt Gustav. Misschien is het wel een verrassing die ik niet ga leuk vinden. Tom heeft me al vaak verrast…

“kloppen voor je binnenkomt, bill” Ik sta in Tom zijn kamer. Hij zit wat op zijn gitaar te spelen. “maar ik ben je broer!””dan nog moet je mij privacy geven” Ik kijk hem boos aan. Ik zal nooit van mijn leven bij jou aankloppen, je bent mijn broertje!” Hij zucht en kijkt op. “als we ooit op tour vertrekken, is het normaal dat we geen privacy hebben. Geef me nu dan gewoon wat ruimte.” Ik slaag de deur dicht. De volgende dagen heb ik Tom goed ge irriteert. Telkens kwam ik zijn kamer in zonder te kloppen. Elke keer zuchtte hij weer “kloppen voor je binnenkomt!” Ik snapte het niet, waarom doet hij er nu zo onnozel over? Ik stond weer voor de deur. “toooom” roep ik als ik binnenkom. Tom zit wat te schrijven op zijn bureau. “kloppen!” roept hij. Ik lach en loop weg. IN de namiddag zie ik dat Tom een blad heeft opgehangen met ‘kloppen’ er op. Ik kijk naar de deur en wiebel met mijn wenkbrauwen. Ik neem de klink vast en storm naar binnen. “tooom!” roep ik. Ik kijk naar Tom die in bed ligt, samen met een meisje. Ze waren het bijna bezig. Zo ranzig! “heb je nu eindelijk door waarom je moet kloppen?” zeggt hij van onder het meisje. Ik knik met een rood hoofd en loop naar buiten.

“bill!” roept iemand. Ik schrik op uit mijn gedachte. “kom je nu?” vraagt Tom. Hij staat in de deuropening van de bar. “ja, oke” zeg ik zacht. Ik val bijna van de kruk maar herpak me dan. Gustav en Georg staan ook recht. “wij gaan naar de bovenste verdieping he” zeggen ze. Ik knik en loop naar Tom.

mil: een super lange, voor super lieve lezers!!!!!
love you guys!!

12-05-2008 om 20:52 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Samen lopen we naar het strand. Tom neemt subtiel mijn twee vingers. Niemand mag ooit weten dat wij iets hebben. De twee vingers geven me vlinders in mijn buik. Ik begin wat sneller te lopen. Tom stopt bij de rand van het pad. Hij doet zijn schoenen uit. Ik doe hetzelfde. Hij legt ze aan de kant en ik gooi de mijne er bij. Dan lopen we blootsvoets op het strand. Hij komt wat dichter tegen me lopen. “wat is nu eigenlijk de verrassing?” vraag ik ongeduldig. Tom zegt niets maar wijst alleen. Ik volg zijn hand. Opeens zie ik licht tussen de struiken in de verte. Ik neem zijn hand vast en begin te lopen. Tom wordt meegesleurd. Het is allemaal zo komisch. Ik begin nog sneller te lopen en Tom struikelt. Ik val bijna mee. “kom nu” lach ik. Hij grijnst en staat weer recht. Na even te lopen stap ik voorzichtig door de bosjes. Kaarsjes drijven in glazen bokalen gevuld met water. Ze branden in een cirkel. In het midden van de cirkel ligt een deken. “zoveel kaarsen”zeg ik stil. Tom komt tegen me staan en pakt mijn handen vast. Zijn lichaam gaat nog op en neer van het lopen. “het zijn er duizend” zegt hij kwetsbaar. Ik kijk hem aan. “d..duizend…”” 1000 mere” zegt hij kwetsbaar. Hij bloost. Tom is zo.. lief, romantisch! “ik wil nog duizend oceanen met je oversteken” zegt hij en hij knijpt in mijn handen. Ik omhels zijn zachte lichaam en snuif zijn geur op. “ik hou van je!” zeg ik lief. “ik ook van jou” zegt hij zacht. Hij kust me in mijn hals en komt omhoog naar mijn wang. Ik kus hem op zijn lippen. Teder en zacht. Dan gaat mijn tong bij hem naar binnen. Ik duw hem op het deken. “je trilt” zeg ik zacht als mijn hand over zijn borst glijdt. “ik dacht dat je het niet leuk ging vinden.” Ik kijk hem aan. “dit is het mooiste dat iemand ooit voor me heeft gedaan.” Hij lacht lief en kust me verder. Na een uurtje e kussen kijkt hij me aan. Hij kruipt van me af en gaat naast me zitten. “Ik heb nog iets voor je.” Ik kijk hem met grote ogen aan. Hij vist uit zijn broekzak een zilveren doosje op. “hier” Ik neem het aan en doe het open. IN het doosje zit een zilveren armband. Een sober, zilveren ketting. “elk beugeltje staat voor een nieuwe uitdaging.” Hij kijkt me aan. “als je het niet wilt aandoen..” “ben je gek” zeg ik. “het is geweldig!” Ik haal het uit het doosje. Tom neemt het vast en ik rijk mijn pos aan. Hij sluit de armband en kijkt er naar. “het staat je geweldig!” Ik kus hem en hij mij. “wil je me?” vraag ik zacht. “ja, maar nu nog niet. In het hotel…” “wat jij wilt” zeg ik en ik kus hem verder.

mil: en is het een leuke verrassing?

13-05-2008 om 20:45 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Hij vond het leuk! Zelfs de armband valt in de smaak! Ik had de hele dag bang dat hij het onnozel zou vinden. Ik loop hand in hand met hem over het strand. Hij is van mij, alleen van mij. “dus dan hebben we overmorgen een concert en dan twee dagen vrij en dan weer..” Bill kijkt naar me. “tom, luister je wel?””ja, sorry ik was even.. laat maar.” Bill blijft staan. “hopelijk ben je niet vergeten dat we gaan verhuizen?” “nee hoor” lieg ik. Bill zat al weken met het idee om een eigen huis te kopen voor ons twee. Hij had het al aan mam gevraagd en die vond het goed. Mam heeft ons in alles gesteund, maar op dit vlak is het voor haar wel moeilijk. Ik heb alles overgelaten aan Bill. Het maakt me niet uit waar ik ben, als ik maar bij hem ben. “geeft niet als je er niet meer aan had gedacht, het is denk ik volgende week he.” Ik heb geen zin om over thuis te praten. Ik wil niet naar huis. Ik buk me om onze schoenen te nemen. “is het normaal dat ik het moeilijk vind om ons huis te verlaten.” Bill die naar mijn kont zat te staren kijkt nu eindelijk naar mijn gezicht. “euh ja, natuurlijk. Zeker om mam te verlaten. Ik vind het wel stom dat we haar moeten verlaten. Ik zal er wel vaak op bezoek gaan.” Ik knik alleen. We lopen verder op het pad naar het hotel. “gaan we pap nog eens bezoeken?” vraag ik opeens. Bill blijft staan. “van waar ineens al die vragen jongeheer?” Ik haal mijn schouders op. “gewoon, ik wil hem nog wel eens zien.””dan beloof ik je dat we hem gauw zullen uitnodigen in ons appartement.” We zagen pap niet meer vaak na de scheiding. Toch niet zo vaak als andere kinderen. Het was moeilijk te begrijpen. Soms zie ik me zelf wel eens in hem, maar vaak is hij ook gewoon een vreemde.

mil: oke normaal gezien kreeg je vandaag twee stukjes of meer... MAAR die stomme bloggen zat vast!!!!!
       khad al kei veel schrik da ze mnblog hadden verwijderd ofzo.. mr als da ooit gebeurd kun je me op quizlet vinden he!

14-05-2008 om 21:54 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik had nooit verwacht dat Tom zo vreemd kon doen over een nieuw huis. Ik had het er ook wel moeilijk mee. Mama achter laten. Ze had dan wel Gordon, onze stiefvader. Ik was het echt helemaal vergeten door al onze problemen. We staan samen in de lift. “welke verdieping?” Tom drukt snel op het knopje dat naar onze kamers leiden. “welke kamer?” vraagt hij aan me als we in de gang lopen. Ik kijk snel naar beide deuren. Oftewel moet ik mijn deur kiezen. Een deur waar verdriet achter schuilt. Het bloed is gedrongen in het tapijt en scherven liggen op de badkamertegels. De gordijnen zijn gesloten en het bureau gevallen op de grond. Misschien moet ik Tom zijn deur nemen. Waar de geur van bedrog nog rond hangt en de lakens bezweet zijn. Ik neem de kaart uit mijn zak en open mijn deur. Het is moeilijk om al de pijn te laten zien. Het is moeilijk om hem te laten zien dat ik echt niet zonder hem kan. We zijn dan wel broers, maar we hebben zo onze dingen waar we liever niet over praten. Ik ga hem voor en kijk rond me. Tom blijft even staan als hij het opgedroogd bloed ziet. Hij kan het niet aan. Hij wilt zeker weg. Ik begrijp het wel. Als ik me omdraai staat hij er nog steeds. Hij kijkt me nog even aan en loopt verder de kamer in. Mijn ogen volgen hem als hij de gordijnen opent. Hij maakt het bed met zorg op. Hij maakt de kamer weer leefbaar, net als hij met mijn lichaam heeft gedaan. Ik ga op het net op gemaakte bed zitten als hij in de badkamer verdwijnt. Ik voel me zo gelukkig op dit moment. Na twee minuten komt hij wat bleek terug buiten. Hij trilt op zijn benen. Ik loop naar hem toe. “wat is er?”


mil: auw dat doet zeker pijn op zo een moment stoppen met lezen?xD
      sorry maar ik moet gaan babysitten
          djoeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeezzzzzz

15-05-2008 om 19:05 geschreven door mélanie  

Bill pov:

“ik..” Ik kom bij hem staan. “wat?””pijn” zegt hij schuchter. “wat doet er pijn?””pijn” knikt hij. “tom, in hemelsnaam wat doet er pijn?” Ik roep het bijna uit mijn longen. Tom draait zijn beide handen op waar er bloed van afloopt. Hij heeft de scherven nog vast. Ze zitten diep in zijn vel. “aauw” zegt hij. Één ding, Tom kan niet tegen bloed. De stoere Tom Kaulitz zegt dat nooit maar eigenlijk heeft hij er enorme angst van. Het opgedroogde bloed kon hij nog aan maar dit. Ik neem zijn handen vast. “hoe heb je dat gedaan?” zeg ik bang. “ben gevallen” zegt hij als een klein kind. “hoe?”“over..” “waaaaaat? Vertel het dan?” zeg ik half bang half boos. “de gebruikte condoom” Ik slaag mijn hand tegen mijn mond. Die condoom lag nog steeds op de vloer en hij is er zo net over gevallen..” “hoe kun je nu vallen over een stuk.. plastiek” zeg ik voorzichtig. “ik zag het liggen en ik wilde er over stappenjmaar ik blijf hangen met mijn broek” zegt hij. Hij laat zijn kont zien waar een scheur in zit. “en toen viel je met je handen in de scherven.” Hij knikt en kijkt naar zijn handen. Hij kijkt weg en wordt weer bleek. “ga zitten.” Ik neem hem naar het bed waar hij op gaat zitten. Ik bestudeer zijn handen grondig. “ik ga die scherven er moeten uittrekken” zeg ik. “wat?” zegt Tom bang. “op drie” zeg ik. Tom begint te piepen. “een, twee..” Op twee trek ik de grootste scherf er uit. Het bloed stroomt harder en Tom schreeuwt het uit. “DAT WAS NIET OP DRIE” Ik geef hem een kus op zijn wang. “wees nou stil schat” Hij kijkt me bang aan en bijt op zijn lip. Elke keer als ik een scherfje er uit haal bijt hij harder op zijn lip. “nu moeten we het uitwassen” zeg ik als ik de grootste stukken er heb uitgehaald. We lopen naar de badkamer en ik laat het water stromen. Ik raap de condoom op en doe hem met walging in de vuilbak. “ik ben nog nooit zo hard op de feiten gedrukt” zegt Tom opeens. Ik draai me om. Als hij ziet dat ik hem niet begrijpend aankijk wenkt hij naar de vuilbak. Over een condoom vallen. Ik weet niet of ik moet lachen of me verontschuldigen dus geef ik hem een klein lachje. Ik zoek naar een EHBO- koffer die helemaal boven in de kast staat. Hij gaat op de rand van het bad zitten en kijkt ondertussen bang naar het nieuw stromende bloed. Ik verzorg hem en doe een windel rond beide handen. Hij zal waarschijnlijk niet met die windels willen rond lopen dus zeg ik: “ik weet dat het geen zicht is maar je..””dankje” zegt hij zacht als hij weet wat ik wil zeggen. Hij geeft me een knuffel en staat recht. “hoe moet ik je nu verwennen?” zegt hij en zet een pruillip op. “je hebt nog altijd je mond” zeg ik lachend. Hij likt over zijn lippen. Als hij dichter bij komt begint hij te huppelen en steekt zijn handen met de windels omhoog. “wie het eerst op bed is!” Hij loopt spastisch weg en ik volg hem. “ten aaanvaaaaaaaaal!!”


mil: vreemde jongens zijn het toch he!!
      strax naar de dokter, hopelijk niet het zelfde aan mn stem als bill he

16-05-2008 om 17:42 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Natuurlijk ben ik de eerste die op het bed ligt. Bill springt op me. “niet eerlijk, dat was een valse start!” Ik lach kwaadaardig. “niets van aan broertje!” Hij zucht en gaat van me af. Hij lig naast me. Samen kijken we omhoog. We kijken elkaar aan en kijken dan terug naar boven. Dan kan ik mijn lach niet inhouden en samen beginnen we te lachen. “aah mijn handen” zeg ik. “jij viel gewoon over een condoom!” schatert Bill. “i knoooow!!” lach ik. We lachen nog een tijdje. Dan draait Bill eich op zijn zij naar me toe. “wat doen we nu?” Ik kom dichter bij en geef hem een klein kusje op zijn mond. Hij kust me terug en doet opeens mijn broek open. “wat??” zeg ik bang. Hij kijkt op. “wat is er?” Ik kan het niet geloven. Het is hem gelukt!! “jij hebt zo net mijn anti-groupie knop open gekregen” zeg ik vol belangstelling. “echt” zegt Bill vol vreugde. “ik wist wel dat je het kon!!” zeg ik lief. Hij doet mijn broek wat meer naar onder. “ik wil dat je je aftrekt” zegt hij opeens. Ik kijk op. “en sinds wanneer maak jij zo maar eventjes wat regels op?””sinds dat ik je dokter ben en dit is mijn voorschrift!” Ik kijk hem even aan en doe dan mijn handen omhoog. “hoe denk je dat ik dat in hemelsnaam ga flikken.””ach ik help je wel” zegt hij luchtig. Hij kust terwijl hij mijn T-shirt omhoog doet. Over mijn hoofd. Mijn pet valt af. Ik woel wat door zijn haren en streel zijn kont. Hij legt zijn hand op mijn kruis. “ik denk dat we er klaar voor zijn patiënt” Ik lach. Hij neemt voorzichtig mijn hand vast met de windels. Hij doet de windels er af. “het is mooi gestopt met bloeden!” zegt hij. Hij neemt mijn vingers en sluit ze rond mijn kleine vriend. Hij gaat het samen met mij doen. Ondertussen kust hij me. Dit is beter als alleen, dat is zeker. Ook al doet het pijn, het is leuk. Als ik goed op dreef ben en het tempo wat opdrijf laat hij mijn hand los. Hij kijkt me genietend aan. Hij kijkt graag naar mijn geile kop. Hij komt over mijn stijve hangen en komt dichter bij. Hij likt met zijn tongpiercing er één keer over. “wat een precisie!” zegt hij. Hij komt dichter bij en kijkt gretig. “wat een concentratie.” Ik voel dat ik ga komen. “wat een..” Opeens krijgt Bill mijn sperma in zijn oog. “aauwww” zegt hij opeens. Ik doe mijn ogen even open om het allemaal te zien. Ik doe mijn boxershort vclug omhoog en kom naar hem toe. “o oow” zeg ik als ik zijn oog zie. “wat wat?” piept hij. “dat kan flink ontsteken” zeg ik bang. “neeeh” zegt Bill bang. Ik neem hem mee naar de badkamer en probeer zo goed mogelijk zijn oog te kuisen met mijn pijnlijke handen. “kom doktertje, ik ben moe we gaan slapen.” Bill volgt me bang en gaat liggen. Ik geef hem een kus op zijn mond. “slaapwel dokter!”


mil: wahahahaha
      oke, kben naar de dokter geweest
uislag: kom woensdag nog eens terug, zware keelontsteking, en mss nog iets anders...

17-05-2008 om 14:26 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik word opeens ruw wakker gemaakt. “bill” Ik slaag de gene weg die mijn naam roept. Ik hoor een “auw” zodra ik denk dat het weer gedaan is wordt ik weer geroepen “bill” Ik draai me om. “wat is er” kreun ik zachtjes. “doe je ogen eens open” Ik doe traag mijn ogen open. Tot mijn schrik krijg ik mijn ene oog niet open. “iekk” krijs ik. Ik ga recht op zitten en kijk met één oog naar Tom. “is het..” vraag ik bang. “ontstoken?” zegt Tom. Hij knikt. Ik loop naar de badkamer. “aaaaaaaah” schreeuw ik. Mijn oog is helemaal rood en opgezwollen, het traant en mijn wimpers plakken aan elkaar. “het is niet zo erg” probeert Tom. “niet erg, dit is verschrikkelijk!” zeg ik boos. “ Nu kunnen we weer piraatje spelen als vroeger!” zegt Tom. Ik kijk hem aan. “wat?” Hij lacht en komt dichterbij. “jij moet nu een ooglapje aan.” Ik geef hem een klap in zijn buik. “gemenerik.” Zeg ik en ik loop terug naar bed.

mil: slaapwel!!

17-05-2008 om 23:57 geschreven door mélanie  

Tom pov:

“wahahahahaha” schatert Georg als we aan een tafeltje in het restaurant zitten. Bill heeft zojuist zijn grootste zonnebril uit gedaan. “hoe heb je dat geflikt?” vraagt Gustav tot een poging niet te lachen. “ik ben er gewoon zo mee opgestaan” mompelt Bill boos. “we moeten binnen twee uur hier vertrekken dus snel eten” zeg ik ter afleiding. “hopen dat het morgenavond zo blijft!” lacht Georg. Bill bijt op zijn lip. “ik ga wel niet optreden met een rood oog hoor”

Bill pov:

Na dat ik al mijn koffers met moeite heb dicht gekregen is Tom nog even naar de plaatselijke apotheker geweest voor oogzalf. We zitten op onze koffers te wachten op de auto die ons naar het vliegveld zal brengen. Georg en Gustav zitten over het optreden te praten terwijl ik een beetje aan het zingen ben. “waar is Tom” zeg ik als ik de auto in de verte zie. “die was nog even aan de receptie.” Ik moet even denken aan Lyanne. Het papier dat ze me had gegeven. Er stond iets op. ‘als je me ooit nog nodig hebt is hier mijn telefoonnummer en email-adres’ Ik had het papier nog steeds in mijn handtas met het lied ‘geh’ op de voorkant geschreven. Ik weet niet waarom maar ik denk dat ik haar ooit wel zal bellen. Opeens schrik ik op uit mijn gedachte als Tom naast me komt staan. “jij hebt ook wel een slecht geweten” zegt hij als hij me ziet opschrikken. De koffers worden in de auto gelegd en we stappen in. Als Tom naast me komt zitten en zijn hand ‘perongeluk’ op mijn been legt begin ik te zweven. Het was een vakantie met ups and downs. Gelukkig waren die ups veel groter als de downs.

mil: HOERA DIT IS HET 100STE BLOGJE!!! op naar de 200!!

18-05-2008 om 12:42 geschreven door mélanie