Tom pov:

“paaartyyy” roept Georg. Ik lach en loop met hen mee. “gaan jullie maar dansen.” Ik ben niet echt zo een danser. Ik ga liever aan de bar zitten en de andere checken. Meestal meiden. Ik loop naar de bar en ga op een krukje zitten. Ik bestel een cocktail en zucht dan. “op het dronkenschap” roep ik. Gustav heeft al duidelijk gezelschap gevonden. Georg daarentegen heeft meer moeite. Hij gaat naar een meisje toe en danst tegen haar aan. Ze kijkt om en kijkt hem vies aan. Ze loopt weg en Georg blijft alleen achter. Ik lach en drink mijn cocktail in een paar slokken op. Ik wijs naar het lege cocktail glas en de man achter de bar begrijpt het maar al te goed. Hij serveert me nog eentje. Ik kijk naar de dansvloer en zie allemaal mooie meiden. Niemand is zo mooi als Bill, maar ze kunnen er ook wel mee door. Ik drink nog even van mijn cocktail. er komt een meisje aan. Ze heeft bruine haren en een mooi gezichtje. Ze lacht met haar vriendinnen en gaat aan de bar zitten. “het zelfde als de jongeheer naast me” lacht ze tegen de barman. Hij knikt en ze kijkt even naar haar vriendinnen die zitten te dansen. Ik kijk ongemerkt naar haar. Ze ziet er lief uit. Ze kijkt me aan en lacht dan. “wie we hier hebben, tom kaulitz” Ik lach “en hoe heet jij?” “sara” zegt ze lief. Ik neem nog een slokje van mijn cocktail. “ wat doe je hier?” vraagt ze nieuwsgierig. “het zelfde als jou, feesten!” Ik neem nog een slok. Ik kijk ondertussen naar haar. Ze is mooi. Ze kijkt naar me alsof ze me kan beter maken, mijn wonden kan helen. Ze drinkt haar cocktail in twee slokken op. “dat had ik nodig.” Zegt ze stralend. “drink je nog wat van me” zeg ik flirtend. “omdat je zo lief bent.” Zegt ze. We praatten de hele tijd. Sara is lief, ze begrijpt dat we het druk hebben. Ze vertelt wat over haar familie. Na drie cocktails en een paar andere drankjes zijn we allebei aan het lachen met elkaar. Sara begint te lachen met mijn gezichtsuitdrukking en ik val bijna van mijn stoel af. “kom je met me mee vannacht?” zeg ik uitdagend. “met jou, daar moet ik over nadenken” zegt ze lief maar toch ook zeer dronken. “alsjeblieeeeft?” vraag ik met een pruillipje. “oke dan” lacht ze. Gustav en Georg komen naar ons toe. “ wij zijn weg” zeg ik snel. Ik ben niet zo zat maar het doet gewoon zo goed om niet aan Bill te denken. “nu al?” “ja, wij moeten nog dingen afhandelen in onze kamer.” Sara lacht. “ ik denk dat ik stout ben geweest. Ze is zo mooi. “ja, heel stout.” Ik sta recht en sara volgt mijn voorbeeld. Zij kan wel amper rechtstaan. “ we gaan wel mee” zegt Gustav. “jullie hebben gedronken” Ik knik. Ik geef het toe. We zijn een beetje in de wind. Sara kijkt me aan. “toch niet mee in de kamer?” “dat denk ik niet” we kijken elkaar serieus aan en beginnen dan te lachen.

mil: sara lief meisje, wil je hem geen pijn doen? Tom is kwetsbaar...

27-04-2008 om 19:25 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Warmte. De warme stralen van de douche rollen over mijn gezicht. Ze geven mij het warm. Van binnen lukt het niet, wat ik ook doe. Je zorgen was je niet weg. Je zorgen los je op. Er vallen tranen over mijn gezicht samen met het warme water. Ik ga in de douche zitten op mijn knieën. “tom, ik mis je” zeg ik stil. Ik kijk naar boven en zie de douchekop. Sinds we beroemd zijn geworden heb ik het niet meer gedaan. Maar het wordt tijd dat ik het wel doe. Je problemen los je niet op. Je snijdt ze weg. Ik zet de kraan uit en kijk naar het scherpe scheermesje op de lavabo. “tom, waar ben je?” “ik heb je nodig.”

Ik zit in mijn kamer. Weer een kutdag gehad op school. Ze pesten me, roepen me na. Ik zie er anders uit, korte haren vol gel. Leren, zwartje jasjes en strakke zwarte broeken. Ze maken je op die school niet bepaald populair. Tom zit nu al lang niet meer met me in de klas. Ik ben alleen. Ik zit in de hoek van mijn kamer met mijn benen tegen me getrokken. Nog twee dagen en het is weer weekend. Ik kijk naar mijn bureau. Tussen mijn pennen en schriften ligt een mes. Een zakmes dat ik ooit had gekocht. Toen was het cool, nu is het ronduit belachelijk om zo iets te dragen. Ik neem het snel van mijn bureau en ga terug in de hoek zitten. Ik doe mijn rode trui omhoog en kijk naar mijn arm. Hij zit vol rode strepen. Meestal gewoon krassen. Er staat ook in het groot “frei” op. Ik kijk naar mijn deur en dan terug naar mijn arm. Ik zet het mes op mijn arm en doe mijn ogen toe. Het lemmet gaat door mijn arm en ik geraak in trance. Het doet goed. De pijn laat me geloven dat fysieke pijn erger is dan alle andere pijn binnen in. Ik zet het lemmet op een andere plaats en begin nu snel te krassen. Het bloed stroomt opeens van mijn arm. Ik kijk naar de nieuwe krassen. Ze zijn dieper als ik dacht. Ik doe mijn ogen weer dicht en begin weer te krassen. Ik begin te kermen van de pijn. Het bloed stroomt. Het zijn mijn tranen die vloeien. Ik doe mijn hoofd naar achter en zet mijn tanden op elkaar. Het lemmet snijdt diep door mijn vlees. Het bloed loopt op het parket van de kamer. Opeens gaat de kamer open. Tom staat in de deur opening met zijn rugzak over zijn arm. Hij kijkt me geschokt aan en kijkt naar het bloed dat valt. “bill” roept hij geschokt. IK voel me zwak en kijk hem alleen aan. Tom heeft nog maar net zijn lippiercing maar die staat hem al verdomd goed. Hij loopt naar me toe en komt naast me zitten. Ik kijk hem aan maar kan niets uitbrengen. Ik ben beschaamd voor mezelf. Hij doet zijn T-shirt uit en tilt mijn arm op. Ik schreeuw het uit van de pijn en hij kijkt me bang aan. Hij doet zijn T-shirt rond mijn arm en neemt me vast. “hebben ze je weer gekloot?” Ik begin terug te huilen. “ik bescherm je wel” zegt hij. “maar, je zit niet meer in mijn klas” “dat doet er niets toe” zegt hij. “wil je me één ding beloven?” Ik knik zwakjes en zie het bloed door de T-shirt komen. “wil je dat nooit meer doen?” Ik knik “ niet meer tot de dag dat jij me niet meer wilt!” Ik grijns en hij doet het zelfde. “die dag zal niet snel komen, beloofd.” Ik knuffel hem en hij doet het zelfde.

Het scheermesje ligt daar maar. “de dag is gekomen” zeg ik door mijn tranen door. Ik kruip naar de lavabo en neem het scheermesje. Hij wilt me niet meer. Ik zet het scheermesje op mijn arm. Hij wilt me niet meer. Ik kras er mee en het bloed begint al snel te stromen. Kras achter kras. Het bloed zijn mijn tranen. Mijn tranen zijn mijn bloed. “hij wil me niet meer” zeg ik zwakjes en ik laat me vallen op de grond.

24-04-2008 om 17:07 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Oke, ik mocht niet zo roepen. Maar hij is gewoon zo. Ik slik even en probeer de tranen tegen te houden. Ik loop naar het dakterras. IN de lift aangekomen begin ik te schreeuwen. Het is gewoon niet eerlijk! IK denk aan de tijd op het dakterras. Mijn handen gleden op zijn gebruinde rug. Zachtjes met mijn vingertoppen streelde ik zijn nek. De deur gaat open en daar zitten Gustav en Georg. Gustav zit naar de muziek te luisteren en Georg zit met zijn benen in het zwembad. Ze zien me aankomen en vragen meteen “heb je ruzie met Bill?” “ook hallo” zeg ik. Ik zie hun gezichten. “ja, een beetje. Niet zo erg.” Ze knikken en gaan dan rustig verder met wat ze bezig waren. “ik heb zin om uit te gaan.” Zeg ik “maar we zijn nog maar net geweest.” Begint Georg. “daar is het toch vakantie voor. Gustav kijkt hoopvol naar Georg. “hij heeft gelijk” lacht hij. “oke, we gaan. Maar dan zijn we er pas binnen een uur he”“goed voor mij.” Zeg ik snel. “oke, kom” zegt gustav. Deze nacht ga ik me goed bezatten, geen lyanne en zeker geen Bill.

mil: ik keek al naar sex and the city mrrr... ik denk dat ik ook van sex and the tommie zou fan kunnen worden!

Ik heb gisteren namiddag de hele namiddag aan de verhaaltjes gewerkt. Het wordt echt een verslaving! ook op school heb ik wat gteschreven. Na dat ik bijna twee keer bijna ben gepakt, twee keer dat vriendinnnen meeleze, één keer dat ze het papier in mijn agenda vinden en één keer bijna straf te krijgen omdat ik verschiet**** heb ik het verhaal mee naar huis gekregen! dit is namelijk top secret!!

**** Ik was net aan het woord"komt klaar" bezig, jullie weten wel in welke zin! vroeg een vriendin naast me wat smakelijk in het frans was. Ik verschoot zo hard dat de hele klas omkeek. OOk de leerkracht vond het niet grappig... ik ben echt haar lievelingetje NIET

24-04-2008 om 17:05 geschreven door mélanie  

Bill: pov:

Ik beef en voel even aan mijn jeans. Kletsnat. Mijn haren zitten voor mijn gezicht en ik heb het ijskoud. Het bloed is al deels weggespoeld en de rest is al opgedroogd. Opeens wordt de deur open geschoven. Ik kan het niet geloven. Ik ben zo gelukkig. Er vallen tranen van de emoties. Tom staat gekwetst en koel in de deur opening. Ik krabbel overeind en stap druipend de kamer binnen. Hij gaat met zijn armen over elkaar voor me staan. Zijn ogen zijn op me gericht en ik voel me heel ongemakkelijk. “ik” “voor dat je iets zegt kun je beter deze brief lezen. Ik neem de brief aan en begin hem te lezen. Er valt een traan over mijn wang. Tom blijft me boos aan kijken. “is het waar?” “wat?” vraag ik bang. “dat jullie zijn gestopt.” Ik knik. “je kunt beter weg gaan en je douchen. Je ziet er niet uit.” Zegt Tom koeltjes. “maar”“je snapt het echt niet he?” zegt hij kwaad. “w-wat dan” stotter ik. Iedereen zou verwachten dat ik met iedereen in de koffer duik. Dat doe ik niet. Ik heb jou gekozen en dacht dat de relatie serieus was.” “dat is het ook” verdedig ik. “is dat het echt?” schreeuwt Tom. “ik heb alles op het spel gezet voor jou, ik hield van je en dan ga je met lyanne neuken.” “ Tom ik” hakkel ik. “ Ga weg Bill, zoek het zelf maar uit.” “nee” zeg ik een beetje bang. “wat?” schreeuwt hij hysterisch. “ik ga niet weg” zeg ik zelfzeker. “weet je wat, dan doe ik het wel.” “ik doe de deur wel achter me dicht.” Zegt hij boos. Hij loopt naar de deur en doet die met een smak dicht. Ik blijf alleen achter.

mil: tom ik kom eraaaaan!!

24-04-2008 om 16:59 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Godverdomme Bill, eerst neuk je met iemand anders en dan ga je nog zielig doen ook. Misschien dat ik bezorgd ben maar je blijft een lul. Ik heb me gegeven aan je. Ik ging je liefhebben voor altijd. Ik lig tegen het raam. Hopelijk heeft hij dat niet door. Opeens wordt er op de deur geklopt. Ik sta recht en kijk nog even naar het gordijn. Het is nu echt aan het regenen en Bill is al helemaal nat. Ik slof naar de deur en doe open. Er is niemand. Ik kijk even in de gang. Niemand. Opeens zie ik een briefje liggen. Ik frons mijn wenkbrauwen en pak het op. In een groot en krullerig geschrift staat er Tom. Ik sluit de deur met mijn kont en kijk nog steeds naar het briefje. Ik ga op bed zitten en prul het open. Ik ben zo benieuwd dat ik meteen naar onder kijk. Tot mijn afschuw staat er in het zelfde mooie handschrift. Lyanne ik wil weten wat er in staat. Ook al maakt het niets goed. Ik krijg weer een flits van mijn broer en lyanne. Neukend en kreunend. Genieten van elkaar. Er valt weer een traan. Deze keer op de brief. Hier gaan we dan:

Tom,

Jij en bill zijn één. Jullie zijn altijd samen geweest en ik wil dat ook niet veranderen. In een interview zeiden jullie dat jullie niets wouden tussen jullie komen. Zelfs geen meisje. Ik ben dat ene meisje, spijtig genoeg. Ik heb me laten gaan. Net als Bill. Het is niet zijn schuld maar het mijne. Ik wist van jullie en moest dat respecteren. Maar je moet één ding weten. Bill houdt van je, dat heeft hij altijd gedaan. Toen je binnen kwam wilden we stoppen, het was genoeg geweest. Misschien bij ons maar niet bij jullie. Ik ben maar een meisje. Laat me jullie niet in de weg staan. Ik hou van jullie! Misschien dat ik het nooit heb toegegeven maar ik ben één van jullie trouwste fans! Jullie zijn één, een helft is niets zonder de andere. Je bent gebroken, laat je terug lijmen.

Een verdrietige meid,

Lyanne

Xx

Ik leg de brief neer en leg mijn handen voor mijn ogen. Ze worden meteen nat. De tranen vloeien weer. “me laten lijmen?” roep ik naar de brief. Het is nu aan het stormen. Bill ligt daar al heel lang. Het is één uur en genoeg geweest. Ik veeg mijn tranen weg en sta op. Tijd voor de confrontatie.

24-04-2008 om 16:52 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik ga niet weg. Niet om het feit dat ik niet durf. Om het feit dat ik niet wil. Ik wil hem. Zijn aanwezigheid, zijn geur en zijn liefde. Ik ga tegen de schuifdeur liggen en sluit mijn ogen. De hele nacht als het moet. Ik ga in een bolletje liggen. Ik heb enkel een T-shirt aan en het begint best wel koud te worden. De weersvoorspellingen waren ook weer geweldig. Storm. Het maakt me allemaal niet uit, hij moet me binnen laten. Ik wil hem het uitleggen. De tegels zijn koud en ik begin te trillen. Denk maar niet dat je zo snel van me af bent tom!

Tom pov:

Ik kijk door een spleetje van de gordijnen. Ik zucht en ga terug op bed zitten. Hoe doet hij het toch. Mij altijd bezorg maken ook al haat ik hem. Zie hem daar nu liggen. Op de grond alleen, in een T-shirt. “ze verwachten storm” zeg ik ontzet. Ik ga terug rechtstaan en kijk nog even door het gordijn. Bill ligt er nog steeds. Hij bibbert en zijn ogen zijn gesloten. Hij is zo mooi. Ik slaag me voor mijn kop. “komaan tom, herpak je” Ik ga tegen het gordijn zitten en kijk nog steeds dor het spleetje. Hij is zo irritant als hij mooi is. Okee, vreemde zin maar… Hij is net als een vrouw. Ze kunnen echt alles doen, je bent een man en wat je van een vrouw krijgt… dat vergeeft alles.

Bill pov:

Ik voel een druppel op mijn neus. Ik doe mijn ogen open. Het is hier zo koud. Nu begint het ook nog te regenen. Ik ben koppig. Ik blijf hier tot hij me binnenlaat. Mijn lief, mijn alles.

mil: sielig!! en waar blijven die reacties sarah???
     iki mis ze wel hr

23-04-2008 om 16:34 geschreven door mélanie  

Tom pov:

“tom, niet luisteren” mompel ik tegen mezelf als Bill begint te roepen buiten. Het is gewoon een list om me naar buiten te krijgen. Ik ben nijdig. Als hij begint te roepen dat hij hulp nodig heeft word ik helemaal pist. Ik stamp met mijn voeten op de grond en doe met een nijdige trek de deur open. “Bill, jij gortige klootzak, ik.” Ik kijk met grote ogen. Mijn hart vertraagt. Bill hangt aan mijn terras. Snikkend en bevend. Hij schreeuwt en gaat bijna vallen. Ik vergeet alles en spurt naar de railing. “hou vol” schreeuw ik. Bill zijn ogen zijn gesloten. Hij gaat vallen. Ik steek mijn hand uit en neem nog snel de zijne vast. Hij kijkt omhoog en begint te huilen als hij me ziet. “niet wenen, hou je vast” zeg ik sussend. Hij reikt zijn andere hand uit en die neem ik vast. Die handen hebben aan Lyanne gezeten. Niet aan denken Tom, niet nu.” Ik hij hem naar boven en hij meet zich dankbaar vast aan de railing. Ik neem hem onder zijn oksels en doe grote moeite om hem over de kant te hijsen. Hij valt over de kant en ligt hijgend op de grond. Ik ben bang en bezorgd maar blijf op een afstand. Hij heeft je bedrogen. Opeens borrelt er terug haat op. “deed je dat nu expres?” zeg ik boos. Bill schudt zijn hoofd. “ik wou gewoon met je praten”“ja, en daardoor moet je bijna vallen?” Schreeuw ik luider. “als ik denk dat je me niet meer pijn kan doen doe je het toch. Ga maar terug naar jou terras. Ik heb geen behoefte om met je te praten.” Ik sluit de deur en begin terug te huilen. Bill staat overeind maar ik doe de gordijnen toe. Ik ga op mijn bed liggen en begraaf mijn gezicht in de kussens.

mil: tom ik... BEN DAAAAr!! blijf waar je bent jongen!!

23-04-2008 om 15:56 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Ik lig op bed. Ik kijk naar het plafond. Mijn tranen zijn op. Ze vloeien niet meer. Ik huil van binnen. Dat is al erg genoeg. “bill, waarom” trilt mijn stem. Ik draai me op mijn zij en mijn stem begint weer te trillen. Buiten is alles warm en blij. Hier binnen is het de hel. Ik sluit mijn ogen. Er valt een traan over mijn wang.

Bill pov:

Ik snap nu waarom niemand ooit zou denken dat ik hier zou over durven. Het is super hoog en het is wel een meter tussen de twee railingen. Ik bekijk het eens goed. Ik ben niet goed snik. Ik ga dit niet kunnen. Hoe meer ik nadenk hoe meer ik begin te twijfelen. “just do it” zeg ik trillend. Ik ga op de railing staan en probeer met mijn ene been over de railing te zwaaien. Trillend sta ik nu één millimeter van de afgrond. Ik ga een grote stap moeten zetten om hier over te geraken. Ik begin te huilen. “oh man, dit lukt niet” dan denk ik aan Tom. Ik moet verder doen. Het kan niet anders. Bevend hou ik me vast. Mijn handen zweten en mijn hele lichaam wordt warm van de inspanning. Met een precisie spring ik van de rand en kom heel aan de overkant. Ik hou me vast aan de ballustrade. “klasse” tril ik. Maar dan opeens… het ergste wat er kan gebeuren. Mijn boots glijden van de kant en Ik heb geen houvast meer. Ik slik en val. Mijn keel zit vast en ik kan er niets meer uitbrengen. Mijn instinkt zegt me dat ik iets moet grijpen. Ik doe mijn ogen toe en grijp nog net het einde van de balustrade. Ik hang nu net boven de afgrond. Ik begin te gillen “toooooooooooom” Mijn handen glijden vast en zeker weg. “toooom heeelp” gil ik hysterisch. “ik hou het niet meeer!!” “tooooooooooooooooooooooom” roep ik. Niemand komt. Geen tom en geen hulp. Hij helpt me niet, mijn broer. Mij alles. Mijn grote broer is er zelfs niet om me te zien vallen. Een steek in mijn hart. Tom, je bent te laat.



mil::::::::::::: :

22-04-2008 om 20:31 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Ik spoel mijn vuist onder koud water. Alle agressie is uit mijn lijf. Het enige wat over blijft is spijt. Ik heb mijn kleine broertje pijn gedaan. Ik had aan onze ouders beloofd dat ik hem ging beschermen. Ik kijk in de spiegel en zie Bill. Kwetsbaar. Ik begin weer te hulen en wrijf over mijn vuist. Hij doet verschrikkelijk veel pijn. Ik zag hem daar liggen, bloedend. Het liefst zou ik naar hem toe gaan. Hem vasthouden en hem nooit meer alleen laten. Het gaat niet. Ik schrik op uit mijn gedachte. Hysterisch gehuil komt uit de kamer naast me. Ik loop naar de plaats waar het vandaan kom en leg stil mijn oor tegen de muur. “ stil maar Bill” fluister ik zachtjes.

Bill pov:

Ik sper mijn ogen open Ik heb een idee. Ik moet met Tom praten, dat is duidelijk. Als de deur toe is… “is dat nog niet zo voor de schuifdeur” mompel ik zachtjes. Ik ga net als Tom over de railing van de terrassen. Tom zou nooit vermoeden dat ik daar over durf. Daar ben ik te bang en te lomp voor. Ik kruip overeind en loop naar de schuifdeur. Ik Open die met een ruk en sta op het terras. Ik snuif de koele avondlucht op. Over een uurtje zal de zon onder gaan. Het licht is in mij al lang gedoofd maar de aarde baat het niet. Die moet verder en dat zal hij ook nog lang doen.

mil: ziekjes als ze is, schrijft ze verder dag NA Dag!

22-04-2008 om 18:19 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik lig hier op de grond. Alleen en bloedend. Het bloed geeft me moed. Ik ben nog in leven, hoe veel het ook doet. Mijn bloed stroomt nog door mijn aderen. Mijn hart pompt nog, hoe gebroken het ook is. Het hart dat ik had gegeven aan Tom. Hij is er mee voorzichtig geweest, ik niet met het zijne. Ik grijns en er komt nog een hele stroom bloed over mijn gezicht. “ik leef nog” mompel ik. Ik spuw nog wat bloed uit en probeer dan overeind te graken. Mijn broer heeft me geslagen, het was mijn eigen schuld. Ik leef nog, maar echt veel doet het me niet. Mijn tranen vermengen zich met het bloed en ik ga tegen de deur leunen. Ik zie er verschrikkelijk op. Mijn kleren en handen zitten onder het bloed. Mijn ogen zijn opgezwollen en mijn haar in de war. Ik moet bij Tom graken. Ik wil hem vast houden, hem sussen. Ik wil hem het allemaal uitleggen. Ik wil hem duizend keer liever als Lyanne. Ik heb me twee minuten laten gaan, de ergste van mijn hele leven. Waarom kan ik de tijd niet terug zetten? Ik begin luid te snikken. “tom” huil ik. Ik slaag met mijn hand op de muur van de gang. Het galmt door de gang samen met een gil. “aaah” kerm ik van de pijn. Het was echt niet zo hard bedoeld. Er is vel van mijn handen en ook hier begint het bloed te lopen. Ik loop nijdig mijn kamer in en slaag de deur toe. Hysterisch begin ik te huilen en ik loop de badkamer in. “had je nu wat je wilde?” roep ik naar mijn eigen spiegelbeeld. Ik zie me zelf er niet in. Ik zie Tom. Zijn ogen, zijn neus. Zijn kin en zijn oren. Ik begin nog luider te huilen. Ik ga op de koude tegels verslagen liggen en sluit mijn ogen. kan ik door dit verdiep vallen en nooit meer terug komen?

mil: oke, ik zit nu al serieus verder op met het verhaal... dit gaat nog erger worden

22-04-2008 om 18:15 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik zit in de hoek van mijn kamer. Mijn benen tegen mijn buik en mijn ogen gesloten. Tranen vallen van mijn gezicht af en mijn T-shirt is nat. Ik kan hier blijven zitten maar dat haalt niets uit. Ik moet met hem praten. Er is iets gebeurd en nu moeten we het ook als broers uitpraten. Onzeker sta ik op. Wat als hij me niet wil binnen laten? Ik loop rustig naar de deur en veeg de laatste tranen van mijn gezicht. Ik sluit de deur en stop voor tom zijn deur. De deur, de enige stop tussen mij en mijn liefje. Ik klop op de deur. Geen reactie

Tom pov:

Ik zit op bed uit het raam te kijken. Er liggen zakdoeken rond me. Ik snuit mijn neus met de minst verkreukelde. Er wordt opeens op de deur geklopt. Ik draai me snel om. Het is Bill, ik weet het gewoon. Ik geef geen kik maar ik voel mijn woede terug opborrelen. Lyanne en Bill. Hij had haar vast met de handen waar hij ook mij mee aanraakt.

Bill pov:

“tom, doe open!” zeg ik kordaat.

Tom pov:

Zegt die debiel nu dat ik moet open doen? “ga weg rotzak” roep ik boos.

Bill pov:

Ga weg rotzak? Het antwoord galmt door mijn hoofd. “doe open, ik wil met je praten”

Tom pov:

“kon je dat niet doen als je in haar zat, zou lekker gezellig zijn! Ik stond daar toen toch? Of ben je dat vergeten?”

Bill pov:

“maar ik…” ik hoor stappen en ik hoor dat er iemand aankomt.

Tom pov:

Ik kan het niet meer aan, ik moet het doen. Het is zijn eigen schuld.

Bill pov:

De deur gaat open, ik lach dankbaar.

Tom pov:

Hij staat daar maar te grijnzen, niet voor lang. “ vuile klootzak, misschien kun je met lyanne spelen maar niet met je eigen broer”

Bill pov:

Tom zijn ogen spuwen vuur. Hij is echt kwaad. Ik krijg een klap in mijn gezicht en val op de grond. Hij doet de deur met een klap toe. Ik blijf alleen achter en voel bloed uit mijn mond komen.

20-04-2008 om 20:04 geschreven door mélanie  

Tom pov:

20-04-2008 om 19:37 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik word door elkaar geschud. “bill,bill” roept iemand bezorgd. Ik lig op de grond. Mijn ogen zijn helemaal nat en alles doet pijn. Ik wil rechtstaan maar word terug naar achter geduwd. “niet zo snel, je bent flauwgevallen.” Ik doe mijn ogen wat meer open en zie Georg en Gustav op hun knieën zitten. “wat is er Bill.” “ik ben wat ziek” zeg ik zwakjes. Mijn hoofd bonst. Ik denk aan Tom. De tranen lopen over mijn koude wangen en ik bijt op mijn lip om het niet uit te schreeuwen. “waarom doet Tom niet open?” vraagt Gustav bezorgd. IK kijk rond, er zit een grote krop in mijn keel. “bill, waarom doet Tom niet open?” “Hij slaapt” zeg ik vlug. Mijn stem trilt net zoals mijn hele lijf. Georg fronst met zijn wenkbrauwen. “hebben jullie ruzie” vraagt Gustav en hij draait zijn hoofd niet begrijpend. Ik kan beter eerlijk zijn. Niet over alles natuurlijk. Georg en Gustav zijn mijn vrienden, mijn bandleden. Ik knik zwakjes. “hij is boos en wil me niet meer zien.” “maar jullie ruzies zijn toch altijd over na een kwartiertje?” Ik krabbel overeind en ga tegen de muur leunen. “deze niet” zeg ik verslagen. “kunnen jullie me even alleen laten.” Ze knikken “ als je ons nodig hebt, we zitten op het dakterras. Ik probeer niet weer te vallen. De plaats waar ik het met Tom heb gedaan. De mooiste nacht van mijn leven. Ik leg mijn hand op mijn voorhoofd en druk het ertegen aan. Alles doet pijn. Georg en Gustav verlaten stil de kamer. Ik zak door mijn knieën en begin luid te snikken.


mil: weneeee weneeee

20-04-2008 om 19:25 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik voel me zwak en alleen. Ik kan blijven wenen, maar wat lost het op? Ik sta recht en veeg de tranen weg. Mijn ogen zijn rood en opgezwollen. Er komt geen enkel geluid meer uit de kamer van Tom. Ik ben bang. Het gehuil gaf een teken van leven. Nu huilt hij niet meer en is al het teken van leven weg. Ik loop de deur uit en wankel naar Tom zijn deur. Ik voel me zo zwak. Ik probeer de deur te openen maar die is op slot. Er vallen weer tranen over mijn wangen. “tom” snik ik zachtjes. “tom, doe open” geen geluid. IK strompel terug naar mijn deur. IK open de deur met een zwaai. Ik kan niet meer. Ik ben op. Ik hou de klink nog vast maar val op de grond. Een streepje kamer en dan niets meer. Geen pijn en geen verdriet. Tom, hou je nog van mij? Ik wel van jou.


mil: dit is niet leuk meer

20-04-2008 om 19:12 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Huilend gooi ik de kamerdeur dicht en sluit de deur. Ik voel me zwak en alleen. Ik voel me vallen in een groot gat. Bill en lyanne, samen. Ze stonden daar. Samen, naakt, IN elkaar, fluisterend, hijgend, kreunend. Ik voel me zo zwak. Ik moet gaan liggen. Huilend neem ik een laken vast als houvast. Ik voel me niet goed, ik val. De kamer wordt zwart en opeens is er niets meer. Geen pijn en geen verdriet. Bill, hou je niet van mij?



mil:

20-04-2008 om 18:12 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik ga de badkamer uit en ga op bed zitten. Ik kijk strak voor me uit naar buiten. Dit kan niet, dit mag niet… Lyanne komt de badkamer uit. “bill?” ze komt voor me staan en kijkt me onzeker aan. “het is niet jou schuld, het is de mijne. Ik vind je een geweldig iemand, maar ik denk dat we voorlopig elkaar niet meer kunnen zien.” Lyanne knikt. “ik wou nooit” “weet ik” zeg ik en ik lach geforceerd naar haar. Ze geeft me een kus op de wang en verlaat stil de kamer. Ik blijf alleen achter en begin zachtjes te huilen. De tranen blijven vallen, hoe veel moeite ik ook doe. Hoe veel ik ween weet ik niet, hoe tranen er vallen weet ik niet. Ik weet maar één ding: ik hou van hem….


mil: goed om terug thuis te zijn!

20-04-2008 om 17:37 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik sta voor de spiegel, mijn lange haren liggen op mijn schouders. Ik doe mijn kleren uit en kijk dan nog eens in de spiegel. Ik lijk op Tom, toch ben ik lelijk… Tom is gespierder en mooier. Hij is mijn tweelingbroer maar is altijd de mooiste van ons twee geweest. Ik zet de kraan open en ga onder het lauwe water staan. De mozaïek tegeltjes tegen de muur worden nat en het lijkt nu of ze in nog kleinere deeltjes zijn gebroken. Ik gebruik mijn douchegel en begin luid te zingen. Het water heeft de goede tempratuur en alles gaat goed. Ik heb tom, een leuke muziekband en een nieuwe vriendin, lyanne. Het valt me op dat ze steeds zelfzeker is. Ik kijk er wel naar op. Er zijn zoveel momenten waar ik twijfel. Zij niet, ze is hard. Ik was mijn haren en spoel ze lang uit. IK stap uit de douche. Ik Droog mijn gezicht af met een handdoek, die ik voor het douchen had klaargelegd. Opeens wordt er geklopt. “wie zou dat nu weer kunnen zijn” mompel ik tegen mijn spiegelbeeld. Ik doe een handdoek rond mijn middel. Ik ga naar de deur, misschien is het wel Tom. Ik doe de deur open en daar staat ze. Lyanne. Ze kijkt naar de badhanddoek en kijkt dan weg. “ik zie dat ik stoor, ik kom wel terug” ze wilt weg gaan maar ik hou haar tegen. “ga niet, ik moet alleen mijn haar doen.” Ze lacht lief en komt in mijn kamer staan. ze heeft een zwart tasje mee dat achter haar aan bengelt. “oke, even dan. Ik heb altijd al willen weten hoe je je haar nu juist doet.” Ze laat de deur een spleetje open staan. “ik ben toch meteen weg.” Ik knik en ze volgt me naar de badkamer. Ik doe de deur dicht en pak de haarlak op de lavabo. Lyanne gaat op een vrije plek op de lavabo zitten. “jij moet zeggen als het goed staat” zeg ik. Ik droog mijn haren en Lyanne kijkt rond in de badkamer. Ze pakt een busje haarlak en leest de gebruiksaanwijzing. Mijn haar is snel droog en ik steek de haardroger in de kast. Ik ga voor haar staan. ze kijkt me aandachtig aan en raakt één van mijn droge lokken aan. “moet je het niet kammen?” vraagt ze nieuwsgierig. Ik schudt mijn hoofd. “nee, zo weinig mogelijk” Ik pak het busje haarlak uit haar handen en ze laat het snel los. Ik pak een lok en begin te spuiten. Lyanne schiet naar achter als ze de lak inademt. Na tien minuten en een bus haarlak staat eindelijk alles omhoog. Lyanne heeft de hele tijd aandachtig gekeken en soms een lok vastgehouden voor me. “is het goed?” vraag ik. Ze wenkt dat ik mijn hoofd bij de hare moet houden. Ze kijkt naar mijn haren en pakt een lok vast. Haar bruine ogen kijken even in de mijne. Ze is lief. Ik krijg een vreemd gevoel in mijn maag. Staat ze niet te dicht? Ze spuit haarlak op het lokje en laat het mooi rechtstaan. Ze gaat naar achter en kijkt nog even. Nog ééntje zegt ze en ze komt terug dicht bij. Ze pakt een lok en spuit er zachtjes in. Haar handen wrijven even door de opstaande haren. Ik krijg kippenvel. Ze blijft recht voor mijn neus hangen en kijkt me aan. Voor de eerste keer lijkt ze onzeker. Zelfs kwetsbaar. Ze kust zacht mijn lippen. Het is anders. Ze ruikt en smaakt anders. Ik kus haar terug en ze legt haar handen om mijn nek. Mijn tong glijdt tussen haar lippen. Ik voel haar tongpiercing de mijne strelen. Het voelt allemaal zo goed. Ze legt haar hand op mijn kont en opeens slaan alle stoppen bij me door. Ik kan niet meer helder nadenken en kom dichter tegen haar leunen. Ze voelt de verandering en haar benen gaan rond mijn middel. Ze zit op de lavabo en kust me zalig snel. Ik doe haar topje over haar armen en er komt een zwarte, kanten Bh zichtbaar. Ik leg mijn handen op haar kont en buig naar haar toe. Alles gaat zo snel. Ze doet in één beweging haar Bh uit en kijkt me uitdagend aan. Ik word nu helemaal geil en doe mijn T-shirt meteen uit. Vlak daarna moet mijn broek het zelfde ondergaan. Ze doet de riem open en ik doe hem uit. Haar rokje gaat met één knopje uit. Ik woel door haar haren en mijn handen strelen haar borsten. Voor ik het goed besef hebben we geen kleren meer aan. Ze pakt snel een condoom uit haar tasje en zwaait er uitdagend mee. Mijn stijve komt tegen haar lichaam. Ik til haar met mijn handen haar kont van de lavabo. Ik kreun als ze met haar vingertoppen over mijn navel gaat. Ik duw haar tegen de andere muur van de badkamer en een seconde kijkt ze me aan. Ze is kwetsbaar, net als ik. Ik kus haar in haar nek. Ik doe de condoom rond mijn ding en voel haar lippen op mijn borst. Ik voel me in haar glijden. Het is helemaal anders als bij een jongen. Zachter, en nog een gevoel dat ik niet helemaal kan plaatsen. Ze hijgt in mijn nek en ik schuif er terug een beetje uit. Haar handen strelen langst mijn rug naar mijn kont. We beginnen te kreunen en ik stoot sneller en harder. “wacht, we kunnen niet..” ze hijgt in mijn oor. Ik wil het niet horen, we kunnen wel, hier en nu! “dit… dit is niet eerlijk” hijgt ze weer. Ik snap het niet, het is toch geweldig? Ze neemt me bij mijn gezicht vast en kijkt me aan. “tom” hijgt ze. Mijn ogen sperren open en ik zie nu Tom voor me. Ik zit nog steeds in haar maar stop met stoten. “sorry, we kunnen beter…” Ik knik. Opeens gaat de deur open. Tom staat in zijn boxershort in de deur opening. Zijn ogen kijken me ontzet aan. Zijn handen bengelen naast zijn lijf. Ik laat lyanne los. Ze pakt een handdoek en gaat bang achter me staan. “ik, jij” stammelt hij. “tom, we wouden” “wat?” roept hij. “neuken achter mijn rug, me bedriegen? Me uitlachen om dat ik niets door had?” Hij schreeuwt de laatste woorden zo hard, dat ze mijn ziel open snijden. “dankje voor het vertrouwen” roept hij. Hij slaat de deur toe en hij rent de kamer uit. Ik hoor nog luid gesnik en ook ik sta met tranen in mijn ogen. Lyanne zoekt haar kleren en doet ze snel aan. Ik blijf in mijn blootje staan. dit kan niet gebeurd zijn, dat kan niet… ik wil het niet geloven. Ik ben hem kwijt en hij komt nooit meer terug.....


mil: tot maandag!!!!
 hopelijk zijn jullie niet te boos!!

16-04-2008 om 15:12 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Het eten is echt geweldig hier. De spaghetti is bijna zo goed als mijn geheim recept en ook de kip valt goed in de smaak. Lyanne eet een slaatje met vis. Ik kijk haar aan. “waarom eet jij zo een vieze dingen? Het is vakantie.. dan mogen meiden toch ook normale dingen eten?” Lyanne kijkt even in haar bord. “ dat zijn voor mij gewone dingen, het is gezond en lekker” Ik kijk haar niet begrijpend aan. Ze gebruikt lekker en gezond in één zin, er komt zelfs geen niet in voor! Bill eet gewoon rustig verder en zijn mond zit vol spaghettisaus. “mijn kleine broertje kan nog steeds niet proper eten” zeg ik en ik veeg Bill zijn mond af met een servet. Bill kijkt me nijdig aan en zegt met zijn mond vol. “ik bwen jwe kweine broertje nwiet, ik ben mwaar tien minute ouder!” Ik schud met mijn hoofd en lyanne lacht. Ik ga douchen, ik kom straks nog eens aankloppen, als jullie zin hebben in een avond activiteit. Ik knik en Bill doet het zelfde. Hij hangt weer vol tomatensaus en zoekt een servet. Na enkele minuten staan we ook recht en schuiven de stoelen onder de tafel. “ze is wel leuk he” zeg ik tegen Bill. “ja, ik heb veel gemeen met haar” “en ze is mooi natuurlijk” zeg ik dan. “bloedmooi” knikt bill. We gaan richting lift en fluiten een Tokio hotel deuntje. We stappen de lift in en de deuren gaan dicht. Zonder er bij na te denken raak ik bill zijn lippen aan met de mijne. Teder kus ik hem en ik word helemaal warm. Ik neem mijn kaart en ga naar de deur. Steek de kaart in de gleuf en ga stil naar binnen. En nu lekker douchen. Ik doe mijn kleren uit en er valt een kilo zand mee op de grond. Ik zet de kranen open en ga er onder staan. Straks ga ik even langst bill, om een bezoekje te brengen. Liefst als hij onder de douche staat! Koud water stroomt uit de douche kop en kleine Tom kan er niet goed tegen. “heb moed kleine vriend” mompel ik in de richting van mijn ding.
 
mil: heb moed kleine vriend, ik zal je redden!!

16-04-2008 om 14:27 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Zo een leuke droom! Ik loop binnen in een discotheek. Het enige vreemde is dat het er doodstil is. De deuren zwaaien open en opeens staan er wel honderden meisjes met alleen witte T-shirts en bikini broekjes. Op hun T-shirt staat het woord groupie. Ik kijk rond en ze beginnen allemaal te zingen. “tom, honnepon mijn broekje is wat losjes. pak me hier en nu, pak me in de bosjes!” Ik kijk ontzet en opeens springen er watersproeiers aan. De meiden beginnen te giechelen en hun T-shirten worden doorzichtig en plakken tegen hun lichaam. Ze dansen op de muziek. Ik loop naar de meiden en trek mijn wijde T-shirt uit. Mijn enige conclusie: ze dragen geen Bh’s… Opeens voel ik zand op mijn gezicht en ik doe mijn ogen open. Bill staat met zijn natte voeten naast me en kijkt me vertederend aan. “ik wou je niet wakker maken” zegt hij snel. “het geeft niet” zeg ik boos als ik denk aan al die mooie meiden. Ik zet me rechtop en kijk even naar lyanne. Ze ligt hijgend op de handdoek en is helemaal nat. Dan kijk ik naar Bill die ook lekker zit te hijgen. Eigenlijk doet me dat veel meer. Bij elke ademhaling voel ik mijn hart ook bonken. De waterdruppeltjes vallen uit zijn haar in het zand. We liggen nog even op het strand te zonnen en besluiten dan terug te gaan naar het hotel om te eten. “na het eten ga ik douchen.” Zegt Bill snel. Ik knik. Lyanne pakt haar tas en trekt haar topje over haar bikini. “eet jij met ons mee?” “als jullie dat willen” zegt ze onzeker. Bill knikt gretig en ik knik ook. “oke dan” zegt ze blij.

mil: stiekem stond ik daar ook in een T-shirt mee te dansen

16-04-2008 om 14:26 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik smeer mijn bovenarmen in met zonnemelk en probeer geen witte plekken over te slaan. Tom is aan het zonnen en Lyanne kijkt nog eens in de grote catalogus. Ik ben helemaal opgedroogd en heb geen zin om nog lang stil te zitten. “gaan we zwemmen,3 Lyanne kijkt op en doet de catalogus dicht. Tom doet zijn ogen open maar doet ze dan terug dicht. “gaan jullie maar, ik wil slapen.” Lyanne staat op en huppelt naar de zee. Ik loop voorbij Tom en zeg nog stil “dankje voor het vertrouwen.” Tom lacht met zijn ogen toe. Ik loop achter Lyanne aan die voor de zee staat. Ik neem een aanloop en gooi haar samen met me in zee. Ze gilt en probeert mijn handen los te maken. Onder water gaat ze zo snel mogelijk terug boven en ik volg haar. “wat denk je wel dat je doet?” vraagt lyanne opzet. Ik lach hatelijk “lyanne, ik dacht dat je afkoeling nodig had.” Lyanne spettert met water in mijn gezicht en ik proest. We zwemmen rustig samen in het blauwe water tot we te ver van het strand zijn. “gaan we terug?” vraag ik bang. IK probeer niet te denken aan welk soort vis hier met scherpe tandjes in het water zitten. Het lijkt alsof lyanne dit door heeft want ze antwoord. “ja, want ik heb gehoord dat hier vissen zijn die graag op tenen en nog andere uitsteeksel knabbelen” ze zegt dit doodserieus en ik moet denken aan mijn ding. “kom we gaan” zeg ik piepend. Ze lacht en neemt mijn hand vast. Ze trekt me mee in de richting van het strand. Ik moet toch even slikken van die plotse aanraking. Ze kijkt om en ziet me naar onze handdruk kijken. Ze laat los en zwemt stil verder door. Ik denk dat ik dit moment maar beter kan verstoren. “wie het laatste bij de kant is, is een scheve pony.” Ik denk even aan de woordkeuze. “scheve pony?” mompel ik. Dan zie ik lyanne al snel naar het strand zwemmen en ik volg haar snel.

mil: nog enkele uren en ik moet al opstaan voor Parijs, kun je je dat voorstellen?

16-04-2008 om 14:25 geschreven door mélanie