Bill pov:

Ik ga niet weg. Niet om het feit dat ik niet durf. Om het feit dat ik niet wil. Ik wil hem. Zijn aanwezigheid, zijn geur en zijn liefde. Ik ga tegen de schuifdeur liggen en sluit mijn ogen. De hele nacht als het moet. Ik ga in een bolletje liggen. Ik heb enkel een T-shirt aan en het begint best wel koud te worden. De weersvoorspellingen waren ook weer geweldig. Storm. Het maakt me allemaal niet uit, hij moet me binnen laten. Ik wil hem het uitleggen. De tegels zijn koud en ik begin te trillen. Denk maar niet dat je zo snel van me af bent tom!

Tom pov:

Ik kijk door een spleetje van de gordijnen. Ik zucht en ga terug op bed zitten. Hoe doet hij het toch. Mij altijd bezorg maken ook al haat ik hem. Zie hem daar nu liggen. Op de grond alleen, in een T-shirt. “ze verwachten storm” zeg ik ontzet. Ik ga terug rechtstaan en kijk nog even door het gordijn. Bill ligt er nog steeds. Hij bibbert en zijn ogen zijn gesloten. Hij is zo mooi. Ik slaag me voor mijn kop. “komaan tom, herpak je” Ik ga tegen het gordijn zitten en kijk nog steeds dor het spleetje. Hij is zo irritant als hij mooi is. Okee, vreemde zin maar… Hij is net als een vrouw. Ze kunnen echt alles doen, je bent een man en wat je van een vrouw krijgt… dat vergeeft alles.

Bill pov:

Ik voel een druppel op mijn neus. Ik doe mijn ogen open. Het is hier zo koud. Nu begint het ook nog te regenen. Ik ben koppig. Ik blijf hier tot hij me binnenlaat. Mijn lief, mijn alles.

mil: sielig!! en waar blijven die reacties sarah???
     iki mis ze wel hr

23-04-2008 om 16:34 geschreven door mélanie  

Tom pov:

“tom, niet luisteren” mompel ik tegen mezelf als Bill begint te roepen buiten. Het is gewoon een list om me naar buiten te krijgen. Ik ben nijdig. Als hij begint te roepen dat hij hulp nodig heeft word ik helemaal pist. Ik stamp met mijn voeten op de grond en doe met een nijdige trek de deur open. “Bill, jij gortige klootzak, ik.” Ik kijk met grote ogen. Mijn hart vertraagt. Bill hangt aan mijn terras. Snikkend en bevend. Hij schreeuwt en gaat bijna vallen. Ik vergeet alles en spurt naar de railing. “hou vol” schreeuw ik. Bill zijn ogen zijn gesloten. Hij gaat vallen. Ik steek mijn hand uit en neem nog snel de zijne vast. Hij kijkt omhoog en begint te huilen als hij me ziet. “niet wenen, hou je vast” zeg ik sussend. Hij reikt zijn andere hand uit en die neem ik vast. Die handen hebben aan Lyanne gezeten. Niet aan denken Tom, niet nu.” Ik hij hem naar boven en hij meet zich dankbaar vast aan de railing. Ik neem hem onder zijn oksels en doe grote moeite om hem over de kant te hijsen. Hij valt over de kant en ligt hijgend op de grond. Ik ben bang en bezorgd maar blijf op een afstand. Hij heeft je bedrogen. Opeens borrelt er terug haat op. “deed je dat nu expres?” zeg ik boos. Bill schudt zijn hoofd. “ik wou gewoon met je praten”“ja, en daardoor moet je bijna vallen?” Schreeuw ik luider. “als ik denk dat je me niet meer pijn kan doen doe je het toch. Ga maar terug naar jou terras. Ik heb geen behoefte om met je te praten.” Ik sluit de deur en begin terug te huilen. Bill staat overeind maar ik doe de gordijnen toe. Ik ga op mijn bed liggen en begraaf mijn gezicht in de kussens.

mil: tom ik... BEN DAAAAr!! blijf waar je bent jongen!!

23-04-2008 om 15:56 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Ik lig op bed. Ik kijk naar het plafond. Mijn tranen zijn op. Ze vloeien niet meer. Ik huil van binnen. Dat is al erg genoeg. “bill, waarom” trilt mijn stem. Ik draai me op mijn zij en mijn stem begint weer te trillen. Buiten is alles warm en blij. Hier binnen is het de hel. Ik sluit mijn ogen. Er valt een traan over mijn wang.

Bill pov:

Ik snap nu waarom niemand ooit zou denken dat ik hier zou over durven. Het is super hoog en het is wel een meter tussen de twee railingen. Ik bekijk het eens goed. Ik ben niet goed snik. Ik ga dit niet kunnen. Hoe meer ik nadenk hoe meer ik begin te twijfelen. “just do it” zeg ik trillend. Ik ga op de railing staan en probeer met mijn ene been over de railing te zwaaien. Trillend sta ik nu één millimeter van de afgrond. Ik ga een grote stap moeten zetten om hier over te geraken. Ik begin te huilen. “oh man, dit lukt niet” dan denk ik aan Tom. Ik moet verder doen. Het kan niet anders. Bevend hou ik me vast. Mijn handen zweten en mijn hele lichaam wordt warm van de inspanning. Met een precisie spring ik van de rand en kom heel aan de overkant. Ik hou me vast aan de ballustrade. “klasse” tril ik. Maar dan opeens… het ergste wat er kan gebeuren. Mijn boots glijden van de kant en Ik heb geen houvast meer. Ik slik en val. Mijn keel zit vast en ik kan er niets meer uitbrengen. Mijn instinkt zegt me dat ik iets moet grijpen. Ik doe mijn ogen toe en grijp nog net het einde van de balustrade. Ik hang nu net boven de afgrond. Ik begin te gillen “toooooooooooom” Mijn handen glijden vast en zeker weg. “toooom heeelp” gil ik hysterisch. “ik hou het niet meeer!!” “tooooooooooooooooooooooom” roep ik. Niemand komt. Geen tom en geen hulp. Hij helpt me niet, mijn broer. Mij alles. Mijn grote broer is er zelfs niet om me te zien vallen. Een steek in mijn hart. Tom, je bent te laat.



mil::::::::::::: :

22-04-2008 om 20:31 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Ik spoel mijn vuist onder koud water. Alle agressie is uit mijn lijf. Het enige wat over blijft is spijt. Ik heb mijn kleine broertje pijn gedaan. Ik had aan onze ouders beloofd dat ik hem ging beschermen. Ik kijk in de spiegel en zie Bill. Kwetsbaar. Ik begin weer te hulen en wrijf over mijn vuist. Hij doet verschrikkelijk veel pijn. Ik zag hem daar liggen, bloedend. Het liefst zou ik naar hem toe gaan. Hem vasthouden en hem nooit meer alleen laten. Het gaat niet. Ik schrik op uit mijn gedachte. Hysterisch gehuil komt uit de kamer naast me. Ik loop naar de plaats waar het vandaan kom en leg stil mijn oor tegen de muur. “ stil maar Bill” fluister ik zachtjes.

Bill pov:

Ik sper mijn ogen open Ik heb een idee. Ik moet met Tom praten, dat is duidelijk. Als de deur toe is… “is dat nog niet zo voor de schuifdeur” mompel ik zachtjes. Ik ga net als Tom over de railing van de terrassen. Tom zou nooit vermoeden dat ik daar over durf. Daar ben ik te bang en te lomp voor. Ik kruip overeind en loop naar de schuifdeur. Ik Open die met een ruk en sta op het terras. Ik snuif de koele avondlucht op. Over een uurtje zal de zon onder gaan. Het licht is in mij al lang gedoofd maar de aarde baat het niet. Die moet verder en dat zal hij ook nog lang doen.

mil: ziekjes als ze is, schrijft ze verder dag NA Dag!

22-04-2008 om 18:19 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik lig hier op de grond. Alleen en bloedend. Het bloed geeft me moed. Ik ben nog in leven, hoe veel het ook doet. Mijn bloed stroomt nog door mijn aderen. Mijn hart pompt nog, hoe gebroken het ook is. Het hart dat ik had gegeven aan Tom. Hij is er mee voorzichtig geweest, ik niet met het zijne. Ik grijns en er komt nog een hele stroom bloed over mijn gezicht. “ik leef nog” mompel ik. Ik spuw nog wat bloed uit en probeer dan overeind te graken. Mijn broer heeft me geslagen, het was mijn eigen schuld. Ik leef nog, maar echt veel doet het me niet. Mijn tranen vermengen zich met het bloed en ik ga tegen de deur leunen. Ik zie er verschrikkelijk op. Mijn kleren en handen zitten onder het bloed. Mijn ogen zijn opgezwollen en mijn haar in de war. Ik moet bij Tom graken. Ik wil hem vast houden, hem sussen. Ik wil hem het allemaal uitleggen. Ik wil hem duizend keer liever als Lyanne. Ik heb me twee minuten laten gaan, de ergste van mijn hele leven. Waarom kan ik de tijd niet terug zetten? Ik begin luid te snikken. “tom” huil ik. Ik slaag met mijn hand op de muur van de gang. Het galmt door de gang samen met een gil. “aaah” kerm ik van de pijn. Het was echt niet zo hard bedoeld. Er is vel van mijn handen en ook hier begint het bloed te lopen. Ik loop nijdig mijn kamer in en slaag de deur toe. Hysterisch begin ik te huilen en ik loop de badkamer in. “had je nu wat je wilde?” roep ik naar mijn eigen spiegelbeeld. Ik zie me zelf er niet in. Ik zie Tom. Zijn ogen, zijn neus. Zijn kin en zijn oren. Ik begin nog luider te huilen. Ik ga op de koude tegels verslagen liggen en sluit mijn ogen. kan ik door dit verdiep vallen en nooit meer terug komen?

mil: oke, ik zit nu al serieus verder op met het verhaal... dit gaat nog erger worden

22-04-2008 om 18:15 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik zit in de hoek van mijn kamer. Mijn benen tegen mijn buik en mijn ogen gesloten. Tranen vallen van mijn gezicht af en mijn T-shirt is nat. Ik kan hier blijven zitten maar dat haalt niets uit. Ik moet met hem praten. Er is iets gebeurd en nu moeten we het ook als broers uitpraten. Onzeker sta ik op. Wat als hij me niet wil binnen laten? Ik loop rustig naar de deur en veeg de laatste tranen van mijn gezicht. Ik sluit de deur en stop voor tom zijn deur. De deur, de enige stop tussen mij en mijn liefje. Ik klop op de deur. Geen reactie

Tom pov:

Ik zit op bed uit het raam te kijken. Er liggen zakdoeken rond me. Ik snuit mijn neus met de minst verkreukelde. Er wordt opeens op de deur geklopt. Ik draai me snel om. Het is Bill, ik weet het gewoon. Ik geef geen kik maar ik voel mijn woede terug opborrelen. Lyanne en Bill. Hij had haar vast met de handen waar hij ook mij mee aanraakt.

Bill pov:

“tom, doe open!” zeg ik kordaat.

Tom pov:

Zegt die debiel nu dat ik moet open doen? “ga weg rotzak” roep ik boos.

Bill pov:

Ga weg rotzak? Het antwoord galmt door mijn hoofd. “doe open, ik wil met je praten”

Tom pov:

“kon je dat niet doen als je in haar zat, zou lekker gezellig zijn! Ik stond daar toen toch? Of ben je dat vergeten?”

Bill pov:

“maar ik…” ik hoor stappen en ik hoor dat er iemand aankomt.

Tom pov:

Ik kan het niet meer aan, ik moet het doen. Het is zijn eigen schuld.

Bill pov:

De deur gaat open, ik lach dankbaar.

Tom pov:

Hij staat daar maar te grijnzen, niet voor lang. “ vuile klootzak, misschien kun je met lyanne spelen maar niet met je eigen broer”

Bill pov:

Tom zijn ogen spuwen vuur. Hij is echt kwaad. Ik krijg een klap in mijn gezicht en val op de grond. Hij doet de deur met een klap toe. Ik blijf alleen achter en voel bloed uit mijn mond komen.

20-04-2008 om 20:04 geschreven door mélanie  

Tom pov:

20-04-2008 om 19:37 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik word door elkaar geschud. “bill,bill” roept iemand bezorgd. Ik lig op de grond. Mijn ogen zijn helemaal nat en alles doet pijn. Ik wil rechtstaan maar word terug naar achter geduwd. “niet zo snel, je bent flauwgevallen.” Ik doe mijn ogen wat meer open en zie Georg en Gustav op hun knieën zitten. “wat is er Bill.” “ik ben wat ziek” zeg ik zwakjes. Mijn hoofd bonst. Ik denk aan Tom. De tranen lopen over mijn koude wangen en ik bijt op mijn lip om het niet uit te schreeuwen. “waarom doet Tom niet open?” vraagt Gustav bezorgd. IK kijk rond, er zit een grote krop in mijn keel. “bill, waarom doet Tom niet open?” “Hij slaapt” zeg ik vlug. Mijn stem trilt net zoals mijn hele lijf. Georg fronst met zijn wenkbrauwen. “hebben jullie ruzie” vraagt Gustav en hij draait zijn hoofd niet begrijpend. Ik kan beter eerlijk zijn. Niet over alles natuurlijk. Georg en Gustav zijn mijn vrienden, mijn bandleden. Ik knik zwakjes. “hij is boos en wil me niet meer zien.” “maar jullie ruzies zijn toch altijd over na een kwartiertje?” Ik krabbel overeind en ga tegen de muur leunen. “deze niet” zeg ik verslagen. “kunnen jullie me even alleen laten.” Ze knikken “ als je ons nodig hebt, we zitten op het dakterras. Ik probeer niet weer te vallen. De plaats waar ik het met Tom heb gedaan. De mooiste nacht van mijn leven. Ik leg mijn hand op mijn voorhoofd en druk het ertegen aan. Alles doet pijn. Georg en Gustav verlaten stil de kamer. Ik zak door mijn knieën en begin luid te snikken.


mil: weneeee weneeee

20-04-2008 om 19:25 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik voel me zwak en alleen. Ik kan blijven wenen, maar wat lost het op? Ik sta recht en veeg de tranen weg. Mijn ogen zijn rood en opgezwollen. Er komt geen enkel geluid meer uit de kamer van Tom. Ik ben bang. Het gehuil gaf een teken van leven. Nu huilt hij niet meer en is al het teken van leven weg. Ik loop de deur uit en wankel naar Tom zijn deur. Ik voel me zo zwak. Ik probeer de deur te openen maar die is op slot. Er vallen weer tranen over mijn wangen. “tom” snik ik zachtjes. “tom, doe open” geen geluid. IK strompel terug naar mijn deur. IK open de deur met een zwaai. Ik kan niet meer. Ik ben op. Ik hou de klink nog vast maar val op de grond. Een streepje kamer en dan niets meer. Geen pijn en geen verdriet. Tom, hou je nog van mij? Ik wel van jou.


mil: dit is niet leuk meer

20-04-2008 om 19:12 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Huilend gooi ik de kamerdeur dicht en sluit de deur. Ik voel me zwak en alleen. Ik voel me vallen in een groot gat. Bill en lyanne, samen. Ze stonden daar. Samen, naakt, IN elkaar, fluisterend, hijgend, kreunend. Ik voel me zo zwak. Ik moet gaan liggen. Huilend neem ik een laken vast als houvast. Ik voel me niet goed, ik val. De kamer wordt zwart en opeens is er niets meer. Geen pijn en geen verdriet. Bill, hou je niet van mij?



mil:

20-04-2008 om 18:12 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik ga de badkamer uit en ga op bed zitten. Ik kijk strak voor me uit naar buiten. Dit kan niet, dit mag niet… Lyanne komt de badkamer uit. “bill?” ze komt voor me staan en kijkt me onzeker aan. “het is niet jou schuld, het is de mijne. Ik vind je een geweldig iemand, maar ik denk dat we voorlopig elkaar niet meer kunnen zien.” Lyanne knikt. “ik wou nooit” “weet ik” zeg ik en ik lach geforceerd naar haar. Ze geeft me een kus op de wang en verlaat stil de kamer. Ik blijf alleen achter en begin zachtjes te huilen. De tranen blijven vallen, hoe veel moeite ik ook doe. Hoe veel ik ween weet ik niet, hoe tranen er vallen weet ik niet. Ik weet maar één ding: ik hou van hem….


mil: goed om terug thuis te zijn!

20-04-2008 om 17:37 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik sta voor de spiegel, mijn lange haren liggen op mijn schouders. Ik doe mijn kleren uit en kijk dan nog eens in de spiegel. Ik lijk op Tom, toch ben ik lelijk… Tom is gespierder en mooier. Hij is mijn tweelingbroer maar is altijd de mooiste van ons twee geweest. Ik zet de kraan open en ga onder het lauwe water staan. De mozaïek tegeltjes tegen de muur worden nat en het lijkt nu of ze in nog kleinere deeltjes zijn gebroken. Ik gebruik mijn douchegel en begin luid te zingen. Het water heeft de goede tempratuur en alles gaat goed. Ik heb tom, een leuke muziekband en een nieuwe vriendin, lyanne. Het valt me op dat ze steeds zelfzeker is. Ik kijk er wel naar op. Er zijn zoveel momenten waar ik twijfel. Zij niet, ze is hard. Ik was mijn haren en spoel ze lang uit. IK stap uit de douche. Ik Droog mijn gezicht af met een handdoek, die ik voor het douchen had klaargelegd. Opeens wordt er geklopt. “wie zou dat nu weer kunnen zijn” mompel ik tegen mijn spiegelbeeld. Ik doe een handdoek rond mijn middel. Ik ga naar de deur, misschien is het wel Tom. Ik doe de deur open en daar staat ze. Lyanne. Ze kijkt naar de badhanddoek en kijkt dan weg. “ik zie dat ik stoor, ik kom wel terug” ze wilt weg gaan maar ik hou haar tegen. “ga niet, ik moet alleen mijn haar doen.” Ze lacht lief en komt in mijn kamer staan. ze heeft een zwart tasje mee dat achter haar aan bengelt. “oke, even dan. Ik heb altijd al willen weten hoe je je haar nu juist doet.” Ze laat de deur een spleetje open staan. “ik ben toch meteen weg.” Ik knik en ze volgt me naar de badkamer. Ik doe de deur dicht en pak de haarlak op de lavabo. Lyanne gaat op een vrije plek op de lavabo zitten. “jij moet zeggen als het goed staat” zeg ik. Ik droog mijn haren en Lyanne kijkt rond in de badkamer. Ze pakt een busje haarlak en leest de gebruiksaanwijzing. Mijn haar is snel droog en ik steek de haardroger in de kast. Ik ga voor haar staan. ze kijkt me aandachtig aan en raakt één van mijn droge lokken aan. “moet je het niet kammen?” vraagt ze nieuwsgierig. Ik schudt mijn hoofd. “nee, zo weinig mogelijk” Ik pak het busje haarlak uit haar handen en ze laat het snel los. Ik pak een lok en begin te spuiten. Lyanne schiet naar achter als ze de lak inademt. Na tien minuten en een bus haarlak staat eindelijk alles omhoog. Lyanne heeft de hele tijd aandachtig gekeken en soms een lok vastgehouden voor me. “is het goed?” vraag ik. Ze wenkt dat ik mijn hoofd bij de hare moet houden. Ze kijkt naar mijn haren en pakt een lok vast. Haar bruine ogen kijken even in de mijne. Ze is lief. Ik krijg een vreemd gevoel in mijn maag. Staat ze niet te dicht? Ze spuit haarlak op het lokje en laat het mooi rechtstaan. Ze gaat naar achter en kijkt nog even. Nog ééntje zegt ze en ze komt terug dicht bij. Ze pakt een lok en spuit er zachtjes in. Haar handen wrijven even door de opstaande haren. Ik krijg kippenvel. Ze blijft recht voor mijn neus hangen en kijkt me aan. Voor de eerste keer lijkt ze onzeker. Zelfs kwetsbaar. Ze kust zacht mijn lippen. Het is anders. Ze ruikt en smaakt anders. Ik kus haar terug en ze legt haar handen om mijn nek. Mijn tong glijdt tussen haar lippen. Ik voel haar tongpiercing de mijne strelen. Het voelt allemaal zo goed. Ze legt haar hand op mijn kont en opeens slaan alle stoppen bij me door. Ik kan niet meer helder nadenken en kom dichter tegen haar leunen. Ze voelt de verandering en haar benen gaan rond mijn middel. Ze zit op de lavabo en kust me zalig snel. Ik doe haar topje over haar armen en er komt een zwarte, kanten Bh zichtbaar. Ik leg mijn handen op haar kont en buig naar haar toe. Alles gaat zo snel. Ze doet in één beweging haar Bh uit en kijkt me uitdagend aan. Ik word nu helemaal geil en doe mijn T-shirt meteen uit. Vlak daarna moet mijn broek het zelfde ondergaan. Ze doet de riem open en ik doe hem uit. Haar rokje gaat met één knopje uit. Ik woel door haar haren en mijn handen strelen haar borsten. Voor ik het goed besef hebben we geen kleren meer aan. Ze pakt snel een condoom uit haar tasje en zwaait er uitdagend mee. Mijn stijve komt tegen haar lichaam. Ik til haar met mijn handen haar kont van de lavabo. Ik kreun als ze met haar vingertoppen over mijn navel gaat. Ik duw haar tegen de andere muur van de badkamer en een seconde kijkt ze me aan. Ze is kwetsbaar, net als ik. Ik kus haar in haar nek. Ik doe de condoom rond mijn ding en voel haar lippen op mijn borst. Ik voel me in haar glijden. Het is helemaal anders als bij een jongen. Zachter, en nog een gevoel dat ik niet helemaal kan plaatsen. Ze hijgt in mijn nek en ik schuif er terug een beetje uit. Haar handen strelen langst mijn rug naar mijn kont. We beginnen te kreunen en ik stoot sneller en harder. “wacht, we kunnen niet..” ze hijgt in mijn oor. Ik wil het niet horen, we kunnen wel, hier en nu! “dit… dit is niet eerlijk” hijgt ze weer. Ik snap het niet, het is toch geweldig? Ze neemt me bij mijn gezicht vast en kijkt me aan. “tom” hijgt ze. Mijn ogen sperren open en ik zie nu Tom voor me. Ik zit nog steeds in haar maar stop met stoten. “sorry, we kunnen beter…” Ik knik. Opeens gaat de deur open. Tom staat in zijn boxershort in de deur opening. Zijn ogen kijken me ontzet aan. Zijn handen bengelen naast zijn lijf. Ik laat lyanne los. Ze pakt een handdoek en gaat bang achter me staan. “ik, jij” stammelt hij. “tom, we wouden” “wat?” roept hij. “neuken achter mijn rug, me bedriegen? Me uitlachen om dat ik niets door had?” Hij schreeuwt de laatste woorden zo hard, dat ze mijn ziel open snijden. “dankje voor het vertrouwen” roept hij. Hij slaat de deur toe en hij rent de kamer uit. Ik hoor nog luid gesnik en ook ik sta met tranen in mijn ogen. Lyanne zoekt haar kleren en doet ze snel aan. Ik blijf in mijn blootje staan. dit kan niet gebeurd zijn, dat kan niet… ik wil het niet geloven. Ik ben hem kwijt en hij komt nooit meer terug.....


mil: tot maandag!!!!
 hopelijk zijn jullie niet te boos!!

16-04-2008 om 15:12 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Het eten is echt geweldig hier. De spaghetti is bijna zo goed als mijn geheim recept en ook de kip valt goed in de smaak. Lyanne eet een slaatje met vis. Ik kijk haar aan. “waarom eet jij zo een vieze dingen? Het is vakantie.. dan mogen meiden toch ook normale dingen eten?” Lyanne kijkt even in haar bord. “ dat zijn voor mij gewone dingen, het is gezond en lekker” Ik kijk haar niet begrijpend aan. Ze gebruikt lekker en gezond in één zin, er komt zelfs geen niet in voor! Bill eet gewoon rustig verder en zijn mond zit vol spaghettisaus. “mijn kleine broertje kan nog steeds niet proper eten” zeg ik en ik veeg Bill zijn mond af met een servet. Bill kijkt me nijdig aan en zegt met zijn mond vol. “ik bwen jwe kweine broertje nwiet, ik ben mwaar tien minute ouder!” Ik schud met mijn hoofd en lyanne lacht. Ik ga douchen, ik kom straks nog eens aankloppen, als jullie zin hebben in een avond activiteit. Ik knik en Bill doet het zelfde. Hij hangt weer vol tomatensaus en zoekt een servet. Na enkele minuten staan we ook recht en schuiven de stoelen onder de tafel. “ze is wel leuk he” zeg ik tegen Bill. “ja, ik heb veel gemeen met haar” “en ze is mooi natuurlijk” zeg ik dan. “bloedmooi” knikt bill. We gaan richting lift en fluiten een Tokio hotel deuntje. We stappen de lift in en de deuren gaan dicht. Zonder er bij na te denken raak ik bill zijn lippen aan met de mijne. Teder kus ik hem en ik word helemaal warm. Ik neem mijn kaart en ga naar de deur. Steek de kaart in de gleuf en ga stil naar binnen. En nu lekker douchen. Ik doe mijn kleren uit en er valt een kilo zand mee op de grond. Ik zet de kranen open en ga er onder staan. Straks ga ik even langst bill, om een bezoekje te brengen. Liefst als hij onder de douche staat! Koud water stroomt uit de douche kop en kleine Tom kan er niet goed tegen. “heb moed kleine vriend” mompel ik in de richting van mijn ding.
 
mil: heb moed kleine vriend, ik zal je redden!!

16-04-2008 om 14:27 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Zo een leuke droom! Ik loop binnen in een discotheek. Het enige vreemde is dat het er doodstil is. De deuren zwaaien open en opeens staan er wel honderden meisjes met alleen witte T-shirts en bikini broekjes. Op hun T-shirt staat het woord groupie. Ik kijk rond en ze beginnen allemaal te zingen. “tom, honnepon mijn broekje is wat losjes. pak me hier en nu, pak me in de bosjes!” Ik kijk ontzet en opeens springen er watersproeiers aan. De meiden beginnen te giechelen en hun T-shirten worden doorzichtig en plakken tegen hun lichaam. Ze dansen op de muziek. Ik loop naar de meiden en trek mijn wijde T-shirt uit. Mijn enige conclusie: ze dragen geen Bh’s… Opeens voel ik zand op mijn gezicht en ik doe mijn ogen open. Bill staat met zijn natte voeten naast me en kijkt me vertederend aan. “ik wou je niet wakker maken” zegt hij snel. “het geeft niet” zeg ik boos als ik denk aan al die mooie meiden. Ik zet me rechtop en kijk even naar lyanne. Ze ligt hijgend op de handdoek en is helemaal nat. Dan kijk ik naar Bill die ook lekker zit te hijgen. Eigenlijk doet me dat veel meer. Bij elke ademhaling voel ik mijn hart ook bonken. De waterdruppeltjes vallen uit zijn haar in het zand. We liggen nog even op het strand te zonnen en besluiten dan terug te gaan naar het hotel om te eten. “na het eten ga ik douchen.” Zegt Bill snel. Ik knik. Lyanne pakt haar tas en trekt haar topje over haar bikini. “eet jij met ons mee?” “als jullie dat willen” zegt ze onzeker. Bill knikt gretig en ik knik ook. “oke dan” zegt ze blij.

mil: stiekem stond ik daar ook in een T-shirt mee te dansen

16-04-2008 om 14:26 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik smeer mijn bovenarmen in met zonnemelk en probeer geen witte plekken over te slaan. Tom is aan het zonnen en Lyanne kijkt nog eens in de grote catalogus. Ik ben helemaal opgedroogd en heb geen zin om nog lang stil te zitten. “gaan we zwemmen,3 Lyanne kijkt op en doet de catalogus dicht. Tom doet zijn ogen open maar doet ze dan terug dicht. “gaan jullie maar, ik wil slapen.” Lyanne staat op en huppelt naar de zee. Ik loop voorbij Tom en zeg nog stil “dankje voor het vertrouwen.” Tom lacht met zijn ogen toe. Ik loop achter Lyanne aan die voor de zee staat. Ik neem een aanloop en gooi haar samen met me in zee. Ze gilt en probeert mijn handen los te maken. Onder water gaat ze zo snel mogelijk terug boven en ik volg haar. “wat denk je wel dat je doet?” vraagt lyanne opzet. Ik lach hatelijk “lyanne, ik dacht dat je afkoeling nodig had.” Lyanne spettert met water in mijn gezicht en ik proest. We zwemmen rustig samen in het blauwe water tot we te ver van het strand zijn. “gaan we terug?” vraag ik bang. IK probeer niet te denken aan welk soort vis hier met scherpe tandjes in het water zitten. Het lijkt alsof lyanne dit door heeft want ze antwoord. “ja, want ik heb gehoord dat hier vissen zijn die graag op tenen en nog andere uitsteeksel knabbelen” ze zegt dit doodserieus en ik moet denken aan mijn ding. “kom we gaan” zeg ik piepend. Ze lacht en neemt mijn hand vast. Ze trekt me mee in de richting van het strand. Ik moet toch even slikken van die plotse aanraking. Ze kijkt om en ziet me naar onze handdruk kijken. Ze laat los en zwemt stil verder door. Ik denk dat ik dit moment maar beter kan verstoren. “wie het laatste bij de kant is, is een scheve pony.” Ik denk even aan de woordkeuze. “scheve pony?” mompel ik. Dan zie ik lyanne al snel naar het strand zwemmen en ik volg haar snel.

mil: nog enkele uren en ik moet al opstaan voor Parijs, kun je je dat voorstellen?

16-04-2008 om 14:25 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Lyanne zit met haar ogen dicht in het bubbelbad. Ze doet ze open als ze ons hoort aankomen. ze schuift naar de kant en ik kruip in het bubbelbad. Het water is koud, wat lekker verfrissend is. Tom volgt me en schuift bijna uit. Ik houd zijn hand nog vast en hij krijgt een rode kop. “en dan ben ik lomp” zeg ik. Tom steekt zijn tong uit en gaat aan de andere kant zitten. Lyanne haar bikini is een beetje doorzichtig geworden. Ik kijk er naar ook al weet ik dat het eigenlijk niet zo een goed idee is. Ik kijk naar Tom en die doet subtel het zelfde. Lyanne kijkt op en ziet Tom staren. “he, tom mijn ogen zijn hier. Tom schrikt en lacht dan. “het is sterker dan mezelf.” Ik doe alsof alleen Tom dat ooit doet. “zo typisch tom!” Het water in het bubbelbad is lekker koud en we babbelen gezellig over onze nieuwe tour en de stomste geruchten. “dus, dan is het waar” “nee toch niet” zeg ik. “jij bent dan toch homo, volgens mij is tom wel een jongen. Tom kijkt even in zijn short en knikt dan triomfantelijk. “oke dan maar dan wel bi” we praten verder tot Tom er wilt uitgaan. We stappen samen naar onze handdoeken. Lyanne huppelt naar de handdoeken. “sorry, ik kan het niet laten.” IK lach “ daar had ik ook net zin in” Ik huppel vrolijk mee en denk nog aan de pony’s van deze nacht.

mil: het is dus begonnen! Ik heb al veel geschreven maar het moeilijke is die ambetante moeders! ze willen koffers maken voor parijs, dat vindt fantastje niet leuk!

veel plezier,
mil
xxxxxxx
ps: die lyanne is wel zelfzeker...

16-04-2008 om 13:15 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik kijk voor me uit en ben nog steeds niet goed wakker. Tom zit naast me te fluiten en het maakt mijn humeur er niet beter op. Opeens komt lyanne aan. Haar haren zijn los en ze heeft een topje aan en een zwart rokje. Ze heeft een tas bij zich en lacht even naar me. We staan recht en lopen samen met haar naar de uitgang. “ik ben sinds ik hier werk nog maar één keer gaan zwemmen. Leuk dat jullie me mee willen” Ik kijk haar aan en grijns. “we willen niet liever. Het pad naar het strand is lang maar mooi. Bezaaid met mooie bomen en tropische bloemen. Lyanne stopt even bij een plant en pakt er de mooiste bloem uit. Ze steekt hem in haar haren en loopt stralend verder. “ werk je hier al lang?” vraagt Tom als hij ziet dat ik naar haar kijk. “ de hele grote vakantie, het is wel saai.” “tot je ons over de vloer krijgt.” “ja, Mijn tante zei het de avond voor jullie kwamen, maar ik dacht toch dat jullie je met andere dingen gingen bezig houden.” Ze trekt haar hakken uit als we aan het zand komen en loopt op haar blote voeten verder. We gaan op de zelfde plaats aan het strand liggen en kleden ons uit. Lyanne doet haar tas open hurkt zich daar bij. Tom wijst naar haar kont en ik rol met mijn ogen. Hij trekt zijn T-shirt uit en zet zijn zonnebril op. Ik kijk subtiel naar de richting van Lyanne. Ze doet haar topje over haar hoofd en ik zie een zilver kleurige bikini. Ze kijkt om en ziet Tom met zijn pet spelen. “je ziet Tom kaulitz niet vaak in zwemshort!” Tom spant zijn spieren op. “you like?” Ik doe mijn T-shirt uit en vang een glimp op van lyanne haar bikini broekje. Zilver met strikjes aan de zijkant. Ik doe mijn ringen uit en mijn armbanden. Tom doet de elastiek uit zijn haar en zoekt naar een handdoek. Lyanne ligt op haar handdoek en kijkt naar me. Zit ze me nu te checken. Ik lach flauwtjes en zij doet het zelfde. “ik ga wat drankjes halen, jullie ook” vraagt tom. “ja, is goed” knikt lyanne. Ik knik ook en zoek mijn zonnebril. Lyanne pakt een boekje uit haar tas en bladert er in. Het is een grote catalogus van wel elk merk van kleren. Ik wijs er naar, ik stammel “kleren”. Lyanne lacht. “kom je mee kijken? Ik heb een leuk topje gevonden. Ik kruip op mijn knieën naar haar toe en ga naast haar op de handdoek zitten. “mooie navelpiercing” zeg ik en ik wijs naar het diamantje dat in de navel van Lyanne zit. Dankje, ik heb ook een tongpiercing. Ze steekt haar tong uit en ik doe het zelfde. We lachen en ze toont me het topje. Een zwart topje met diamantjes op en rode letters. “ Ik vind deze ook wel mooi” en ik wijs naar de andere op de bladzijde. “ja, maar daar heb ik nu net het budget niet voor.” “oh, ja dat heb ik niet voor.” Haar mond valt open. “probeer jij me jaloers te maken?” nee, ik.. staat er ook kleding voor mannen in?” ze bladert verder in de catalogus en komt bij mooie kleding. Ik kijk er gretig naar en sla de bladzijdes om. Tom komt terug met drankjes. Hij zet ze neer en ploft op de badhanddoek. Hij neemt een drankje en kijkt naar wat we aan het doen zijn. “ ik zie dat jullie iets gemeen hebben.” “nog veel meer” lach ik. Tom kijkt me vragend aan. “duuh” zeg ik en ik steek mijn tong uit. Lyanne doet het ook en Tom kijkt me ongemakkelijk aan. Ik blader nog even in de catalogus tot lyanne recht staat. “kijk jij maar verder, ik ga even in het bubbelbad.” “we komen er straks ook bij” zeg ik nog vlug. Ik blader verder maar zie dan Tom. Ik kijk hem vragend aan. “wat?” Tom kijkt boos de andere kant op. Ik leg uitdagend het boekje neer. “ ben jij nu jaloers?” Tom haalt zijn schouders op en kijkt nog steeds de andere kant op. Ik kruip naar hem toe en ik knuffel hem. Zijn rug zit tegen mij en ik leg mijn handen op zijn buik. Tom kijkt om en trekt een pruillip. “ik had gewoon even bang”“voor wat dan, dat ik jou ging bedriegen?” “je kunt het precies goed met haar vinden” zegt hij wat boos. “mag dat dan niet?””ja zeker” zegt Tom. Ik zucht en ga nu voor hem zitten. “tom, maak je geen zorgen. Je bent de enigste voor mij. Tom lacht een beetje en ik geef hem een kus op zijn neus. “kom je mee?” Hij knikt en loopt samen met me naar het bubbelbad.


mil: oke, morgen wordt waarschijnlijk een marathon van tekstjes. Ik ga proberen zo veel mogelijk op mn blogje te zetten zodat jullie de komende dagen meer dan zoet zijn. Ik ben er nu al aan bezig, maar het gaat allemaal moeilijk worden. Ik heb een bepaald punt waar het verhaal moet stoppen en dat moet ik dan ook goed uitschrijven. Het gaat spannend worden en super sexy! dus laat je fantasie de vrije loop en wees mijn muze!
jullie fantastje, ( dat is een spast met veel fantasie )
  mélanie
 xxxxxx

ps: ik hoop dat jullie niet te boos gaan zijn op het fantastje, ik ga namelijk op een zeer spannend moment eindigen! dus houd u vast aan de takken van den bomeeen!!

15-04-2008 om 21:02 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Ik loop samen met Bill de lift in. Bill ziet er al wat frisser uit als een half uur geleden. Met zijn gekamde haren en zijn mooie T-shirt is hij mijn nummer één. Hij sleurt een tas mee en zucht de hele tijd. We stappen de lift in en ik druk op het knopje. Ik kijk naar bill die tegen de muur naar zijn nagels aan het kijken is. “bill?” zeg ik voorzichtig. Hij kijkt op. “jaaah, tommie?” “droom jij over pony’s?” Bill kijkt even bang in het rond. “helemaal niet!” “maar ik heb je duidelijk horen pony roepen” De lift gaat open en Bill stapt vlug uit. “ dat is niet waar” zegt hij snel. We lopen de hal in en staan voor de desk van Lyanne. Ze zit verveeld een spelletje op haar computer te spelen. Haar rode Bh is duidelijk zichtbaar door het witte hemdje. Ik kijk op nadat ik er iets te lang naar heb gestaard. Lyanne kijkt op en lacht. “wat kan ik doen voor de broertjes?” Ik kom nog wat meer naar voor en buig over de desk. “je zou ons een groot plezier doen als je met ons mee ging zwemmen!” Lyanne lacht. “willen jullie dat niet met jullie twee doen, of met de band?” Bill komt ook naar voor. “georg en Gustav zijn nog maar net terug van een discotheek en dan hadden we wat gezelschap” zegt hij lief. “ja, een trio! Wat denk je er van” zeg ik gretig. Bill slaagt met zijn hand tegen zijn gezicht. “oh, gott tom” Lyanne lijkt verrasst en stopt het spelletje. “ik denk dat ik wel iets kan regelen.” Ze neemt de telefoon en tikt het nummer in. “tante, mag ik vrij nemen?” ze houdt de telefoon van haar oor en we horen een mevrouw door de telefoon roepen.” We wachten enkele minuten tot ze is uitgeschreeuwd en ze pakt de telefoon terug vast. “mag ik dan gaan? Ja, oke doei” ze legt de telefoon neer en doet de dot uit haar haar. Haar zwarte haren valle sluik over haar schouders en ze schudt even enkele haren op. “wacht hier, ik ga even wat spullen pakken.” Ze zet haar computer af en loopt naar de lift. We lopen naar een zetel en ploffen er in neer. “dit gaat lang duren” zeg ik tegen Bill. Hij kijkt me aan “waarom?” “het is een meisje Bill.” Hij knikt zwakjes en kijkt dan weer voor zich uit.

mil: pony's, zo een leuke dieren!

14-04-2008 om 20:48 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Tom kijkt de hele tijd naar een schilderij aan de muur. Ik kijk er naar maar er is niet echt veel speciaal aan. “tom?” Tom kijkt nog steeds naar het schilderij. “tooohooom?” Hij schrikt op uit zijn gedachte en kijkt me aan. “wat is er nu?” vraag ik bezorgd. “oh, niets. Gaan we vandaag aan Lyanne vragen of ze samen iets wil gaan doen?” Ik knik en leg me onder de lakens. Tom doet zijn T-shirt uit en gaat ook onder de lakens liggen. “we slapen tot één uur en dan gaan we naar lyanne, ok?” Ik kijk hem even aan. “één uur is zo vroeg Tom” Tom denkt even na en verzint dan toch een rede om zo vroeg op te staan “ik weet het maar anders kunnen we niet meer naar het strand.” Ik denk even aan lyanne in een bikini en stop met klagen. “weltrusten dan!” zeg ik blij en Tom sluit ook zijn ogen. Ik heb een geweldige droom. Over pony’s in een weide, ik huppel vrolijk mee. De pony’s huppelen in het rond en zingen “oh, wat is het fijn om een huppelkutje te zijn.” Ik zing vrolijk mee en geniet van de zon. Opeens val ik tijdens het huppellen. Ik geef een gil en voel een harde vloer onder me. “bill, wakker worden! Het is twee uur” Ik doe mijn ogen open en in plaats van pony’s zie ik nu Tom die vanuit het bed naar me kijkt. Ik kijk verward in het rond en krabbel dan overeind. Tom neemt een elastiekje en bind zo zijn dreads in een staart en loopt naar de badkamer. Verslagen loop ik achter hem aan. Ik wou dat ik nog aan het huppelen was met de pony’s!

mil: heb ik al gezegd dat die mensen van de chiro tokiohotel haten? die zijn zo gemeen. zelf vinden ze High School musical de max! :evil
      ik schrijf liever 24 uur lang verhaaltjes als naar hun commentaar te luisteren! en die zijn nog eens niet orgineel!!! bill is een meisje KUNT GE NI BETER ALS DA!!! sorry hr, maar zac efron draagt lipgloss en kust jongens is da dan beter???? waar gaat de wereld naar toe??? oke veel frustratie!!

14-04-2008 om 20:17 geschreven door mélanie  

Tom pov:

We hebben nog wat geslapen en gepraat en de nacht is nu voorbij. Het was een geweldige nacht. Ik zoek met een grijns op mijn gezicht naar mijn pet en zet hem op mijn hoofd. Bill doet zijn gedoetjes nog aan en volgt me dan. “De kuisploeg komt zo dus kom snel mee.” We stappen de lift in en ik kijk nog even naar de plaats waar alles is gebeurd. Het was zo fantastisch. Ik ga tegen een wand van de muur leunen met een grote grijns op mijn gezicht. Bill zit zijn haar wat in plooi te leggen en grijnst terug. “ hoe gaan we dat nu met lyanne doen?” “ik dacht dat jij niet van onenightstands hield?” “maar dit is anders, jij bent er bij.” Ik kijk nonchalant naar mijn nagels. “ik snap jou logica niet.” “ik ook de jouwe niet, maar ik klaag toch ook niet” ik lach even en stap dan samen met Bill uit de lift. We besluiten nog even naar Bill zijn kamer te gaan. “het is niet vreemd dat ik bij jou ben blijven slapen. Je was ziek.” Bill knikt en steekt de kaart in de gleuf voor de kamer te openen. Hij gaat de deur binnen en ik volg. Hij gooit de kaart op het bureau en doet zijn schoenen uit. IK kijk even rond. We zijn hier nog maar twee dagen en de kamer is een echt slagveld. Bill gooit zijn schoenen in een hoek van de kamer. Hij gooit zich op bed en zucht. Ik ga ook op bed zitten en kijk naar het schilderij dat boven het bureau hangt. Het is oud en verfomfaaid maar dat maakt het net speciaal. Twee jongens die aan het vissen zijn. Een groot schilderij in een gouden lijst. Twee jongens die lachen. Ik en Bill gingen nooit vissen. Natuur was ons ding niet. Wij waren voor de showbizz gemaakt. Ik herinner me wel nog die lach op hun gezichten. Ze waren zo gelukkig met elkaar. Ik zit in een klaslokaal samen met Bill. We zitten al de hele tijd elkaar te plagen. Ik heb een alcoholstift in de aanslag en Bill amper een markeerstift. “dat is niet eerlijk.” Zegt hij verontwaardigt. “had jij ook maar zo een stift aan mam moeten vragen.” “ze wilt me er geen meer kopen sinds ik er mijn nagels mee heb gekleurd.” “bill, zwijg!” zegt onze leerkracht. Ze is een gemene vrouw met een brilletje op haar scheve neus. De andere leerlingen kijken ons boos aan. “de broertjes, zo een kinderen!” “ga terug met je gitaartje spelen!” zegt een rosharige jongen voor ons.” Ze roepen het allemaal in onze richting. De leerkracht draait zich om en schrijft verder, Alsof ze al die commentaar van de leerlingen niet heeft gehoord. Ik geef de jongen voor me een klop op zijn schouder. “aah, mevrouw” Bill klopt op zijn andere schouder en hij zwijgt. Het maakt ons niet uit wat die kinderen denken. Later gaan wij beroemd zijn. Bill rolt met zijn ogen als een meisje hem vies aankijkt. We kijken naar elkaar en halen onze schouders op. Ik zet een grote zwarte streep op Bill zijn wang en die kijkt me geschokt aan. “jij gemene..” Hij neemt zijn markeerstift terug in de hand en ik probeer hem te ontwijken. Hij zet een groene streep in mijn nek. Ik zet weer een streep op zijn handen. “bill, geef het op. Je kan het toch niet winnen van mij!” Ik stop met praten en kijk Bill verontwaardigd aan. Hij heeft zo net een grote streep van mijn neus tot mijn kin gezet. Hij begint te lachen en ik kijk hem boos aan. “ik krijg je wel” Hij doet zijn armen voor zijn gezicht en er kijken weer enkele kinderen boos om. Ik zie een stukje huid van onder zijn T-shirt komen en zet er een streep op. Van de schrik valt Bill van zijn stoel en neemt me met mijn arm mee. We liggen nu samen op de grond en liggen lachend op de grond. We zitten als een gek op elkaar de eerste letter van onze naam te schrijven en horen nog in de verte de leerkracht “strafstudie!!” roepen en leerlingen die ons randdebielen noemen. Het maakt ons allemaal niet uit, we hebben elkaar en dat is alles wat ik nodig heb. “ Tom, toohoom??” Ik schrik op uit mijn gedachte en zie Bill op bed liggen. “wat is er nu?” oh, niets. Gaan we vandaag aan Lyanne vragen of ze samen iets wil gaan doen.” Bill knikt en gaat onder de lakens liggen. Ik doe mijn T-shirt uit en kijk nog even naar de twee broers op het schilderij. Ze hebben elkaar nodig, samen krijgt niemand ze klein!


mil: sorry dat ik niet veel kan schrijven. Ik had het reuzedruk dit weekend door school. OOK kan ik vanaf donderdag tot zondag (misschine in de namiddag wel) niet schrijven. Dan ben ik naar parijs en op een weekend van de chiro. want ja, mélanie gaat naar de chiro!!

vergeet me zeker niet, ik zal jullie missen!

xxx

13-04-2008 om 21:26 geschreven door mélanie