Tom pov:

Met angstige ogen loopt hij weg van me richting het vliegtuig. Hij had me in het wc mee genomen. Zijn warme adem voel ik nog steeds op mijn wang. ‘ik ga je missen’. Hij is weg, voor de eerste keer zonder mij. Ik zwaai nog hoopvol met een grijns die kan vertellen dat ik het moeilijk heb. Een hand valt op mijn schouder en ik kijk dankbaar naar zijn eigenaar. Georg lacht bemoedigend. ‘ze hebben al een dokter die een nep interview wil doen’ Ik knik, slik even. Als ik in de tourbus naar buiten kijk denk ik aan zijn kus die me nog steeds achtervolgt. Mijn angst voor vliegtuigen overmeestert me, wat als het vliegtuig neer stort? Wat als hij zich niet goed voelt? Als hij nu echt ziek is? Het speelt me parten, ik ga er kapot aan. Ik voel me zo alleen, zo dodelijk alleen. ‘ we zouden nu moeten repeteren’ zegt Gustav om de stilte te breken. Ik kijk niet op. Als ik hem ooit zou moeten verliezen zou ik kapot gaan, dat merk ik nu. Als er ooit iets met hem gebeurd… wie gaat mij dan opvangen? Ik heb enkel Bill. ‘Sara heeft een job bij de pers, een roddelboekje’ zegt Gustav om nog eens mijn aandacht te wekken. Met tegenzin kijk ik om. ‘hoe heeft die freak dat voor elkaar gekregen?’ ‘het brave meisje spelen en mooie foto’s van haar ex laten zien…’ ‘wat voor een foto’s Gustav? Vraagt Georg te serieus naar mijn zin. ‘ze gaat ze niet laten zien als ik een interview met haar doe’ Georg slaagt zich zelf tegen het hoofd. ‘dom!’ Ik kan enkel terug naar buiten kijken. De liefde heeft me te pakken. Ik heb hem ontlopen maar nu heeft hij me vast, en ik geraak nooit meer weg.

Bill pov:

‘koffie?’ ‘een dubbele’ zeg ik hees. Met tranen in mijn ogen denk ik aan Tom. Ik heb een voorgevoel dat ik papa ga worden. Dat het van mij is, maar toch… toch kan ik enkel aan Tom denken. Ik zucht, hoe zullen de fans reageren?


mil: tot morgen!!

25-08-2008 om 20:44 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Duizenden fans waren hevig aan het huilen voor Bill. Ze stonden recht uit hun stoel en riepen zo luid dat je hun beschuldigingen kon horen tot aan het podium. Ik heb het woord gevoerd. Het was even slikken om iedereen zo te zien. Ik kende ze niet en toch voelde ik dat ze wisten dat het niet waar was. De pers mocht er nooit achter komen, nooit… nu zitten we weer in dat verdomde vliegtuig. Ik zit angstvallig te kijken hoe we binnen vijf minuten gaan landen. Bill sms’te dat alles goed ging. Hij had een probleem met de poetsvrouw, meer niet. De fans waren overal ter wereld al op de hoogte want ook op de luchthaven vroegen ze hoe het met mijn broer was. Opeens kwam er een hels lawaai uit het vliegtuig. Het was net achter me. Geïrriteerd keek ik om. Het was een vrouw met een baby. Mijn kwaaie blik verdween toen ik zag hoe de vrouw voor de baby zorgde. Ik zou het nooit kunnen, hoe zorgzaam en hoe lief. Ik draai me om en er komt een akelig gevoel in me op. Wat als het kind van Bill is en hij me verlaat om bij zijn gezin te zijn?

mil: een stom, saai tekstje... ik weet het. hopelijk heb ik morgen meer tijd voor jullie. Ik hoop van wel want.. Jullie zijn de beste!

26-08-2008 om 20:58 geschreven door mélanie  

Bill pov:

‘TOM!’ roep ik hees. Hij sluit de deur met zijn voet en zet snel zijn koffer in de gang om vervolgens naar me toe te lopen. Onderweg smijt hij zijn gsm nog op tafel en kijkt me liefdevol aan. In zijn sterke armen tilt hij me omhoog en automatisch vouw ik mijn benen om hem heen. Hij lacht even zachtjes en kust me dan liefdevol op de mond. Ik laat mijn tong langst zijn lippen gaan als teken dat ik mee ben. ‘het is al zo lang geleden’ kreunt hij tussen mijn kussen door. ‘ik wil liever…’ Ik kijk hem zwoel aan. ‘als jij wilt seks hebben waar een poetsvrouw bij is,oke!’ Hij laat me snel in de zetel vallen. ‘is ze hier?’ sist hij bang. Ik wrijf over mijn hoofd en haal mijn schouders op. ‘ja maar relax, ze zit boven.’ Hij gaat zitten en wrijft over mijn been. ‘we moeten voorzichtig zijn, we zijn al twee keer betrapt.’ Wat maakt het mij uit? Ik… het maakt me uit. We hebben niets meer van papa gehoord, niets… hoe zou het met hem gaan? ‘papa’ mompel ik zachtjes terwijl ik naar mijn schoenen staar. Tom die even keek of papa misschien aan mijn voeten lag kijkt weer op. ‘hij draait wel bij, hij..’ ‘je hoeft niet te liegen’ zucht ik en laat hem een klein glimlachje zien. ‘oke dan… ik weet niet of hij ons wilt zien.’ Het is moeilijk om alles zo te horen. Het staat nu zwart op wit, mijn vader wil me niet zien. ‘gaan we naar Lyanne toe?’ ‘oke maar… wat was nu het probleem met de poetsvrouw?’ ‘ze vond het geweldig om de handboeien op mijn bed te zien liggen.’ Hij krijgt grote ogen. ‘ik heb de autosleutels, heb jij je gezond verstand mee?’ Ik ga naar de deur en vraag hem waarom ik dat nodig heb. ‘je moest die wegdoen!!’ ‘ach wat, nu houdt ze nog meer van me. Ik denk dat ze wel van stoute spelletjes houdt!’ met een duw wordt ik uit de deur gegooid, het is me weer gelukt om hem jaloers te maken. Macht is mijn zwakste punt.

mil: beste mensen, vandaag heb ik de eindes uit geschreven. Ik zal je al vage puntjes geven:

goede einde: het mysterie, 18 jaar later, wereld, interview,eiland,liefde,..
slechte einde: wraak, liedje, allesbehalve drugs, moord,liefde,tranen,bloed,tragisch,papa,geluk,ongeluk,gebouw,regen,...

27-08-2008 om 21:39 geschreven door mélanie  

Tom pov:

‘de gps zei naar links, idioot!’ roept Bill met zijn handtas die fel naar mijn gezicht zwaait. ‘hou je kop nou eens!’ bijt ik hem toe. ‘ach man, leer eerst rijden voor je iemand anders commandeert!’ We kijken elkaar doodserieus aan, niemand wilt toegeven. Ik kijk terug op de weg en pers het er dan met tegenzin uit. ‘oh my god, ik hou zo fucking veel van je!’ Ik zak onderuit en wacht op Bill’s victoriekreet. ‘hah! Ik wist het!’ zegt hij met een wijzende vinger. Ik zucht boos en sla weer links in. ‘weet je zeker dat het hier is?’ ‘zo stond het op internet.’ Ik rij behendig de oprit op en ga achter een mooie glanzende auto staan. ‘Ga jij?’ zeg ik met moeite om niet te laten zien dat ik bang heb. Hij knikt en loopt met zijn handtas en veel te veel sterallures naar buiten. Mijn ogen concentreren zich op de deur die na een paar seconden open gaat. Een vrouw staat in de deur en met een paar gebaren doet ze ook snel de deur terug dicht. Morrend klopt Bill de autodeur dicht. ‘he pas op, het is een dure auto!’ Mijn auto, mijn trots verdient beter! ‘ze hebben haar buiten gegooid! Ze woont nu ergens in een appartement aan die ene supermarkt verder op!’ Ik kijk even voor me om me de supermarkt voor me te zien. Het was aan een drukke snelweg met een paar appartementsblokken waar veel werk aan was. Het waren krotten. Ik was moe, we waren nog maar net van Amerika terug. Ik kijk naar Bill die duidelijk wil vertrekken. ‘kunnen we niet beter morgen gaan?’ Hij slaat tegen mijn schouder en zegt op een heel bekakte toon: ‘allez jean-luc rijden met die kar!’ Ik kijk hem even serieus aan maar moet dan lachen, zelfs in zo een situatie kan hij je opbeuren.’

mil: whaha jean-luc rijden met die kar! ik vind jean-luc persoonlijk wel lekker personeel!
lien haar vraag: jullie moeten niet kiezen. ik denk dat ik eerst met het goede einde ga beginnen (iedereen behalve lyanne wilt dat precies) en dan het slechte einde. je mag dus kiezen wat je wilt lezen maar ik denk dat iedereen wel alles gaat lezen,nee?
xx

30-08-2008 om 11:24 geschreven door mélanie  

Bill pov:

‘woow…’ ‘ja, woow’ samen kijken we naar de oude appartementsblok voor ons. ‘het zou me niets verbazen als het ineens begon te donderen’ Ik knik. ‘of een kraai of iets anders eng.’ Net naast de mooie supermarkt stond er een appartementsblok, hoog en zeer verlaten. Tom zijn lippiercing gaat heen en weer, dit is het teken dat we verder gaan. Als hij het nog eens zou doen, zou ik hem bespringen. Die jongen krijgt me vanavond wel….- Bill, concentreren!! Oke, het is hier echt vies. We lopen het appartement in waar alle deuren gewoon open staan. het doet me denken aan een goedkoop motel in Amerika. ‘hoe weten we in hemelsnaam waar ze is?’ ‘ach kweeni, ik denk dat we naar rechts moeten kijken en dan gewoon de namen op de bel moeten lezen.’ Ik kijk naar rechts en zie haar naam staan. ‘goed nagedacht!’ zeg ik een beetje blond. We gaan de trappen op omdat de lift niet meer werkt. Op de tweede verdieping staan we stil bij nummer 4. ‘Bill klop dan!’ zegt Tom die naast me staat. ‘doe jij maar’ ‘ben je zo bang om te kloppen of wat?’ ‘als jij zo dapper bent waarom klop jij dan niet gewoon.’ ‘goed’ zegt hij snel. ‘oke, fijn’ zeg ik nog sneller. Na twintig seconden staan we er nog steeds. Ik kijk even naar Tom die dan zuchtend op de deur klopt. Na een paar seconden worden de sloten geopend en komt het gezicht van Lyanne naar buiten. Ze is weer veranderd, maar daarom niet op een slechte manier. ‘hallo’ zeg ik. tom blijft gewoon staan en ik geef hem een mep zodat hij ook iets zegt. ‘willen jullie binnen komen?’ vraagt ze en opent de deur wat meer.’ Ik knik en Tom loopt achter me alsof hij elk moment kan worden aan gevallen. ‘ik had jullie niet verwacht!’ zegt ze en gaat in de zetel zitten. ‘jullie waren op het nieuws, Bill jij hebt toch iets aan je stem, nee?’ Ik schud mijn hoofd. ‘nee, het is allemaal verzonnen om in Duitsland te geraken.’ De kamer is overal wit met tapijt op de grond. In het midden staat een zetel en in de hoek blijkbaar een bed dat kan worden omgevormd tot een zetel. Ik sta nog steeds aan de deur samen met Tom. ‘Willen jullie iets drinken?’ vraagt ze als er een stilte valt. Ik knik en ga in de zetel zitten. Tom blijft gewoon staan en zegt dat hij niets hoeft. ‘waarom zijn jullie hier? Ik dacht dat…’ ‘ben je echt zwanger?’ flap ik er uit. ‘ik vrees van wel’ zegt ze verdrietig. ‘wil je het houden?’ ‘ik wil wel, jullie zeker niet? Met jullie reputatie en zo..’ Ik schud mijn hoofd. ‘je mag het houden hoor. Wij hebben daar niet over te beslissen.’ ‘maar jullie moeten niet.. het is gewoon dat..’ het was moeilijk, we hadden samen leuke tijden gehad maar nu was het anders. Ze was onzeker, dat zag je niet vaak. ‘je kunt hier niet blijven’ zeg ik fel. ‘je mag bij ons even komen wonen.’ Twee gezichten kijken me geschrokken aan. ‘Die van Lyanne en die van Tom. wat?’ is het eerste deftige woord dat Tom zegt. Dit hadden we nog niet besproken, maar wat hebben we voor keuze? ‘ben je zeker dat het van één van ons twee is?’ ‘ja, 100 procent.’ Zegt ze zelfzeker. ‘dan wil ik het beste voor die baby.’

mil: hye!! weer een nieuw tekstje pour toi!!

31-08-2008 om 22:50 geschreven door mélanie