Bill pov:

Twee fucking dagen later, TWEE fucking dagen later! Ik zit hevig mijn voet te bewegen terwijl ik naar het computerscherm zit te staren. Het leven is fucking saai en… alles is gewoon FUCKING stom als je een zogenaamde fucking ziekte hebt en in dit fucking appartement moet blijven. Ik lees mijn mail en begin hevig aan mijn koffie te slurpen. Ik ben boos, geïrriteerd en het meest van alles… en dat is nog het ergste van al… ZO GEIL!! Niets helpt, niets. ‘FUCK!’ roep ik kwaad als de computer het opeens begeeft. Sinds een paar uur stopt mijn kleine pink niet met trillen. Ik loop niet meer op energie, ik loop gewoonweg op geilheid. ‘TOOOOOOHOOOM die fucking computer doet het niiiiiiii’ Hij komt binnen met zijn gitaar die zijn handen niet heeft verlaten voor die twee FUCKING dagen. Ik ben vervangen en dan wel voor een fucking gitaar! ‘wat is er nu weer!’ ‘dat zie je toch, hij doet het niiiiii’ ‘Bill, wind je niet zo op!’ Hij komt naast me staan en probeert wat uit op het toetsenbord. ‘ach ja, het is dan ook het enigste waar ik me kan mee opwinden he!’ Hij kijkt op en fronst zijn wenkbrauwen. ‘ohh ja, je hebt me gehoord!’ ‘Ik voel me tachtig jaar hier en het stopt nu! Die baby is er nog niet dus gaan we wat plezier maken.’ ‘mag niet, niemand mag je zien.’ ‘gaan we toch gewoon naar een verlaten plek, het bos bevoorbeeld.’ Het bos, het enigste wat geen ‘fucking’ verdient. Het geweldige bos! Waar verkrachting een nieuwe dimensie krijgt. Hij draait zich om op de stoel en loopt de kamer uit. ‘heeee, sorry!’ die jongen is echt… zo een meisje!!!

mil: jup, de vrouwlijke kant van Tom.

09-09-2008 om 17:25 geschreven door mélanie  

Tom pov:

‘laat me met rust’ zeg ik als ik op bed ga zitten. ‘Ik wil met je praten!’ zegt hij luidruchtig. ‘Wat heb jij de laatste tijd?’ zeg ik fel tegen hem. Zijn mond gaat ongelovig open. ‘IK? IK? Ik voel me verschrikkelijk omdat jij mij niet meer aanraakt!’ ‘sorry’ zeg ik snel. Hij zucht en gaat naast me zitten. ‘vind je me niet meer mooi?’ Ik schud mijn hoofd. ‘ik vind je verschrikkelijk mooi, je lichaam en je tic als je praat.’ ‘heb ik een tic, he romantisch! ‘Wat dan?’ zucht hij teleurgesteld. ‘als je praat dan doe je je mond iets naar links op het einde van een zin.’ Zijn wenkbrauw gaat omhoog. ‘waarom wil jij geen seks meer?’ Ik denk na over mij woorden, orden ze en zet ze op de goede plaats. Hij kijkt me vragend aan tot ik iets zeg. ‘Ik wil je zo graag maar… Het lijkt alsof ik moet volwassen worden. Het zit me zo dwars, ik word steeds op de feiten gedrukt. Wat als dat kind het over ons te weten komt en me haat?’ Hij schudt zijn hoofd. Het klinkt allemaal zo onnozel maar toch… Dat kind gaat me haten. Ik zal hem/haar nooit zien, zal nooit met hem praten en na een tijdje gaat hij weten dat zijn vader met zijn oom is. ‘Tom, zet het van je af. Het kind is er nog niet en ik wel. Ik wil aandacht, en wel nu!’ Ik lach even en streel door zijn haren. ‘werkt het?’ vraagt hij hoopvol. traag schud ik mijn hoofd. ‘kom, we gaan een eindje rijden!’

Bill pov:

‘Wat ben je van plan?’ zegt hij als ik achter het stuur zit. ‘we gaan rijden!’ Hij gaat argwanend zitten en blijft me aan kijken. ‘doe hem alsjeblieft niet kapot!’ Nee, ik doe hem niet kapot, beloofd! Waar staan die remmen ook weer?’ Hij geeft een kusje op het dashboard en zegt ‘vaarwel lola!’ Ik kijk hem geamuseerd aan. ‘noem jij je auto Lola?’ ‘rij nu gewoon maar.’ Ik grinnik en rij verder. ‘vandaag gaan we een kinderdag doen!’ Hij kijkt me droog aan. ‘dat meen je niet!’ ‘ik rij nu naar een fastfood tent en daar mag jij het kindermenu gaan halen voor ons!’ Hij kijkt me weer op de zelfde manier aan. ‘doe nu maar gewoon!’

mil: owneuh, een kinderdag!

10-09-2008 om 19:17 geschreven door mélanie  

Tom pov:

‘je broek gaat vuil worden’ wijs ik hem aan. Hij let niet op mijn waarschuwing en gaat gewoon op de grond zitten. ‘waarom zitten we hier in het bos?’ Ik kijk rond me en let niet op het geluid dat uit het speeltje van Bill zijn kindermenu komt. ‘wauw, een actiepop!’ Hij drukt voor de tweede keer waar weer een irritant gelach uit komt. ‘denk je echt dat dit gaat werken?’ vraag ik weer. ‘eet nu maar gewoon je ongezonde maaltijd op. We moeten straks gaan spelen!’ Mijn mond wilt zich openen om te vragen waar we in godsnaam mee bezig zijn maar snel sluit ik hem weer. Zou mijn kind ook graag ongezond eten en dan gretig de verrassing uitpakken? Na een paar minuten praten is het eten op. ‘ik heb nog een verrassing!’ wat nu weer? Ik weet echt niet of dit me allemaal helpt maar hij is ook zo lief. We lopen naar de andere kant van het bos. Bill voorop en ik die amper kan volgen. ‘te..veel….gerookt!’ puf ik als we eindelijk stoppen. ‘kijk, ik heb de grot terug gevonden!’ De grot, de geheime speelplaats van mij en Bill voor we een afkeer van de natuur kregen. ‘kijk nu, er hebben één of andere padvinders in gezeten!’ roept hij fel als hij er rond kijkt. De plaats is inderdaad ingenomen door onnozele padvinders die duidelijk goed overweg konden met vuur. ‘Bill, het gaat regenen’ zeg ik bedenkelijk. ‘ach wat, wat druppels meer niet!’ Dit is gewoon onnozel, zo onnozel. Wat staan we hier te doen? Bill weet ik wat ik denk, da weet hij altijd maar nu negeert hij het moeiteloos. Ik heb genoeg van alles, van al die stomme problemen. Ja, ik heb zo net mijn ongeboren kind een probleem genoemd. En dan, het is er nog eens niet. Ik sta hier in een fucking bos waar ik net een fucking kindermenu heb gegeten. WAT DOE IK HIER? Wat is er gebeurd met leb die secunde? ‘Bill, kus me nu gewoon!’ flap ik er uit. Bill die net wilde binnen kruipen in de grot kijkt me aan. ‘wat?’ ‘kus me nu gewoon?’ lach ik flauwtjes.‘waarom nu ineens wel?’ ‘euh… leb die secunde?’ Ik zeg het wat twijfelend maar ik ben nog nooit zo zeker geweest. Ik zal nooit papa worden, nooit. Dus wat sta ik hier onnozel te doen? Ik lijk net op een… meisje… Hij lacht en komt op me af. ‘heeft de kinderdag geholpen?’ Ik schud mijn hoofd. ‘nee, die kont die net uit die grot stak.’ Hij lacht even en kijkt me met zijn bruine ogen aan. Met zijn vingers streelt hij over mijn wang. Zijn lippen raken de mijne en voor ik het weet geeft hij me officieel een geslaagde tongkus. Geschrokken kijk ik op als er een stortbui over onze hoofden speelt. Bill kijkt ook naar boven. Ik weet wat hij denkt. Hij trekt zijn wenkbrauw op. ‘ach ja, kunnen we niet verder spelen. Ik denk dat we maar beter naar huis gaan!’ Ik lach. Hoe sneller we hier weg zijn hoe beter. ‘kom snel mee!’ roep ik boven het geluid van de donder uit. Ik neem zijn hand vast en loop samen met hem naar de auto. ‘ben je geil?’ roept hij als we lopen. Ik draai mijn hoofd naar hem toe om hem een reactie te geven ‘is dat een vraag?’ roep ik al lachend. ‘Tom, kijk uit!’ Met een knal kom ik tegen een boom terecht en val in de modder. Bill die mee valt kijkt me droog aan. Hij zucht en kijkt hoe zijn broek vol modder hangt. ‘ja wat? Wat staat die boom hier ook te doen?’ ‘we zijn in een bos idioot!’ Wat moet ik hier op terug zeggen? ‘je haar staat plat!’ zeg ik kinderachtig terug. ‘kom nu meeeeh!’ zegt hij als hij overeind staat. Ik wil recht staan maar schuif weer uit in de modder. ‘HOU je mond!’ roep ik fel als Bill begint te lachen. Kletsnat lopen we naar de auto die ons kan beschermen van de gietende regen.

mil: jeuj!!!! owja, sorry dat ik enkele dagen niet meer heb geschreven. het was allemaal een beetje moeilijk. Ik had zo veel te doen... sorry!

14-09-2008 om 12:24 geschreven door mélanie