Bill pov:

Ik sper mijn ogen open en ga rechtop zitten in bed. Het zweet loopt van mijn slaap af. Ik had een verschrikkelijke nachtmerrie. De lakens zijn kletsnat. Ik heb gehuild in mijn slaap. Ik heb honger. Mijn maag rommelt en ik voel me zwak. Ik sta recht. Het wordt zwart en ik ga snel terug zitten. Na een kwartier roerloos voor me uit te staren sta ik weer recht. Ik loop naar de badkamer, ga dan voor de grote spiegel staan. wallen, weerbarstig haar en spierwit. Ik ben het niet maar een schim van vroeger. Ik poets mijn tanden en kam mijn haar snel. Ik loop naar de inloopkleerkast. Als ik me slecht voel draag ik zwart. Ik kleed me helemaal zwart en besluit snel te eten.

Tom pov:

Ik open de deur en sara loopt voor me uit. Ze geeft me een papiertje met haar telefoonnummer. Als ik er vragend naar kijk zegt ze snel “je moet me niet bellen hoor” voor ik iets terug kan zeggen hoor ik de deur open gaan. Mijn hart stopt. In mijn keel zit er een krop als Bill naar buiten stapt. Ik ruik zijn deo. Hij kijkt me aan. We zeggen nietstegen elkaar. “jij bent zeker Bill” begint Sara vriendelijk. Bill kijkt haar vies aan en kijkt dan naar het nummer in mijn hand. Hij heeft ons gehoord vannacht. Dat voel ik gewoon. Als ik denk dat hij niet viezer kan kijken, kijkt hij naar mij. Ik heb niets verkeerd gedaan denk ik snel. Ik kijk hem vuil aan. “dag sexy meid! Ik bel je wel” zeg ik geil tegen Sara. Bill spert zijn ogen als ik haar een heftige tongkus geef. Hij draait zich om en loopt snel naar de lift. “dag broertje’ zeg ik uitdagend. Bill klopt op het knopje van de lift en steekt zijn middelvinger naar me op.

mil: koppige tweeling!!!
       

05-05-2008 om 20:51 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik heb dringend voedsel nodig. Ik loop met tranen in mijn ogen het restaurant in. Vandaag gingen Gustav en Georg samen een activiteit doen. Ik ben dus helemaal alleen. Misschien heb ik dit wel nodig denk ik bij me zelf als ik aan het buffet ga staan. Ik neem twee borden ineens en gooi alles op de borden wat binnen handbereik aanwezig is. Pannenkoeken, ei, cornflakes, croissants. Gewoon te veel om op te noemen. Ik ga aan een tafeltje zitten met mijn beste vrienden. Koffie en chocolade. In bijna elk interview vragen ze of ik chocolade eet. Natuurlijk wel! Door een stom interview denkt iedereen dat ik chocolade haat. Tom daarentegen… Er loopt een traan over mijn gezicht. Snel eten. Ik werk alles snel naar binnen. “Tom is zo een vuile klootzak” zeg ik tegen mijn koffie. Natuurlijk gaat de koffie niet terug praten, wat beeld ik me in? Ik sta recht, ga dan terug zitten. Wat moet ik vandaag in hemelsnaam hier doen? Zonder mijn o zo schurfterige broertje. Ik lach gemeen. Misschien scheld ik hem uit om het te verwerken. Ik meen het allemaal niet, maar het is gewoon zo aanstekelijk om het te zeggen. Ik speel met een servet en denk na. Muziek denk ik snel. Het kan niet kwaad om wat liedjes te maken, om de dingen te verwerken. Ik heb helemaal geen zin om liedjes te schrijven maar toch. Er valt niets meer te doen. Zuchtend zet ik mijn stoel onder tafel en loop naar buiten. Pen en papier is het enigste dat ik nodig heb. Ik loop naar de balie, misschien hebben ze daar wel wat ik zoek. Tot mijn schrik zie ik Lyanne achter de balie zitten. Ze speelt wat op de computer. Ik loop voorzichtig naar de balie. “uh.. kan ik een pen en een paar bladeren papier krijgen?” vraag ik nonchalant. Lyanne schrikt op en kijkt me met grote ogen aan. “ja, ik zal eens kijken” ze staat recht en vindt al snel een balpen. “is het al beter tussen jou en Tom?” vraagt ze als ze opzoek is naar wat papieren. “nee” zeg ik met een hol gevoel in mijn maag. Eigenlijk zou het goed zijn als ik het allemaal zeg. “hij is me gewoon vergeten en doet het nu met een ander.” Lyanne laat de gevonden papieren vallen en kijkt me aan. “hij” “ja” zeg ik opzettelijk luchtig. “waarom?” vraagt ze ongerust. “weet ik niet” zeg ik. “ik denk dat hij je gewoon probeert te vergeten.” Ik kijk even geïnteresseerd op. “ als je met hem had gepraat” “dat heb ik ook” zeg ik kwaad. “hij heft me buiten gegooid” ze kijkt me even aan. “bill, hij is je broer. Je moet met hem praten. Jullie hebben allebei fouten gemaakt. Nu kun je elkaar toch vergeten.” “tom is koppig” zeg ik snel. “en jij niet” zegt ze wat verwijtend. “hij wilt je vergeten. Dat is een goed teken.” Er vallen tranen over mijn wangen. “wees niet koppig.” “geef me die papieren nu maar” zeg ik boos. Ik rijk met mijn arm over de balie. Lyanne geeft snel de papieren tot ze mijn arm ziet. Helemaal vol met diepe krassen. “bill” zegt ze geschrokken. Ik neem de papieren uit haar handen. Ik pak de balpen en loop gekwetst naar buiten. Waarom hebben meiden hier zo een verstand van?


mil: oke, ik ga jullie een verhaaltje vertellen. Er waren eens een mama en een papa die graag op vakantie wouden naar Duitsland. Ze hadden een dochter. die was een grote Tokio hotel fan. De dochter was te oud om nog mee te gaan dus die bleef thuis. ze reden al snel op weg naar Duitsland. ze gingen eindelijk vier dagen niets over die mislukte bill en tom van Tokio hotel horen. Ze droomden al over het grote winkelcentrum van enkele hectaren groot. Het was het grootste van duitsland met daaraan een arena. in die arena gaven ze geweldige vertoningen. Eens aangekomen in het hotel zien ze allemaal "geblokte mensen". de ouders noemden die zo omdat ze van die blokjes en streepjes dragen. Vaak zwart met wit. "emo's" zo als de jeugd dat noemden. Ze waren geschrokken dat ze de zelfde stijl als hun dochter hadden. (dachten ze, want de dochter is zeker geen emo). Het was een mooie kamer en ondanks het feit dat er gillende tieners aan de overkant van de gang sliepen was de kamer perfect. ze  wilden wat televisie kijken. ze gingen op bed zitten en zagen opeens die jongen. die mislukte jongen met zijn rechtopstaande manen. Bill was op Televisie samen met zijn andere groepsleden. ze keken er naar maar zetten het toen af. geen Tokio hotel dit weekend zeiden ze boos. ze gingen naar het winkelcentrum. Overal waren er "geblokte mensen"! ze schreeuwden, hadden affiches,... Ze snapten er niets van. dit moest een gewone vakantie worden. Ze keken naar de ingang van de arena en zagen al snel hun probleem. Vandaag zouden Tokio hotel hier spelen. "godverdomme" riep de vader. er zaten al geblokte meiden aan de ingang te zingen. die Bill blijft ons achtervolgen. "die meiden slapen zeker allemaal in ons hotel" de vader knikte en liep samen met de moeder teerug naar buiten. ze liepen over straat en zagen toen een grote, zwarte bus passeren. "tokio hotel" zei de moeder wijs. S'avonds hadden de ouders lekker gegeten en wilden nog wat gaan wandelen. rustig en alleen. toen ze wandelden buiten hoorden ze geschreeuw en gezang. " reden" ze speelden reden in de arena. "godverdomme" zei de vader weer. die mannen maken onze vakantie kapot!

--> dit zijn dus mijn ouders!!! en ik ben het kompleet normale kindje

06-05-2008 om 17:49 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik loop op het pad naar het strand. Dan bedenk ik me. Ik sta stil en kijk rond me. Er kunnen mensen me zien op het strand. Dat is het minste dat ik nu wil. Ik wil alleen zijn. Een plek waar niemand me vindt. Ik kijk rond me opzoek naar een goede plaats. Tussen de bomen ligt een klein padje. Ik loop er naar toe en besluit het te volgen. Er valt niets te verliezen toch? Misschien zou Lyanne me kunnen vinden op het strand. Nee, ik volg het pad. Als ik de eerste takken weg duw van de bomen voel ik steken op mijn arm. De wonden doen nog steeds pijn. Zoals ik dacht doet fysieke pijn evenveel pijn als mentale. De zon komt tussen de bomen. Vogels zingen luid. Het pad gaat bergop. Op het einde van het pad zie ik een vlak stuk. Het is zeer hoog. “en waarom ging ik dit pad ook weer volgen?” hijg ik. Het pad stopt en ik sta op het einde van de heuvel. Het uitzicht is geweldig, overal strand. Ook is er een beetje schaduw en zacht gras. Ik adem de zeelucht in. Ik ga op het einde van het vlakke stuk staan. onder me bevindt zich het strand. Wel zeer hoog twijfel ik. Ik adem nog één keer in, dan schreeuw ik het uit. Zo luid als ik kan. En als het pijn doet… geeft het niet. De vogels schrikken en vliegen uit de bomen. Na de laatste klank uit mijn longen te persen ga ik neer zitten. Ik leg het papier naast me. “ik heb je niet meer nodig broertje” zeg ik zacht. De inspiratie begint te komen en ik te schrijven:

Tage geh´n vorbei
Ohne da zu sein
Alles war so gut
Alles ich und du
Geh
Geh

ik lees de woorden één voor één en schrijf er nieuwe. Sommige kras ik door, andere onderstreep ik net. De pijn in mijn arm voel ik even niet meer. Ik laat geen enkele traan. De tranen zijn elk woord dat ik hier schrijf.
Lass uns hinter dir und mir
Versuch nicht zu verstehen
Warum es nicht mehr geht
Geh!

Ik begin te zingen. Het klinkt alvast geweldig! Ik zing het nog een tweede keer, nu harder. “GEH!”


mil: Dagen gaan voorbij
Zonder daar te zijn
Alles was zo goed
Alles ik en jij
Ga
Ga

We hebben niks verkeerd gedaan
De hele tijd gedacht
Zo kan het verder gaan
Al het andere zouden we zien
Ga
Ga

Ga!
Laat ons achter jou en mij
Probeer niet te begrijpen
Waarom het niet meer gaat
Ga!
Probeer uns beiden te verliezen
Voor ons zou het verder gaan
Als we elkaar niet meer zien
Ga
Ga

mélanie is in een triestige bui. zo down iedereen ziet het. Mijn moeder probeert me dan maar op te vrolijken met twee paar nieuwe schoenen. zelfs dit helpt niet. Ik ben zo down. Ik lig hier met mijn kop op het toetsenbord "ifobenzoh" dit is een tekstje dat mijn kop heeft geschreven...

07-05-2008 om 19:23 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Oke, dit is niet wat ik in gedachte had! Ik had besloten het pad te volgen tussen de bomen. “kuthelling” hijg ik als ik bijna boven ben. Opeens stop ik. Er zingt iemand! Ik loop nieuwsgierig naar boven. Daar zie ik Bill zitten. Ik knipper met mijn ogen. Ik kan het niet geloven. Van elke plek dat er op de wereld is zit hij hier! Ik stap wat dichterbij. Hij stopt met zingen als hij me hoort en draait zich geschrokken om. Hij doet alsof hij me niet ziet. Hij kijkt nog wel in mijn ogen en zingt verder.

Für uns wird´s erst weitergehen
Wenn wir uns nicht mehr sehen
Geh!
Geh!

Ga? Moet ik gaan? Ik draai me om en wil weg lopen. Er valt een traan over mijn gezicht. Hij wilt me niet meer.

Bil pov:

Wat moet ik doen? Ik zing maar verder. Nu loopt hij weg? Het laatste woord rolt over mijn lippen. Ik had het nog niet opgeschreven maar hier komt hij: Bleib! Hij loopt weg WAT MOET IK DOEN?

Tom pov: blijf? Ik draai me om en zie hem daar staan.

Bill pov: Ik loop naar hem toe

Tom pov: hij loopt naar me toe! Hij wilt dat ik blijf! Hij staat nu recht voor mijn neus. Neus tegen neus…

Bill pov: “jij vuile klootzak, jij, jij…”

Tom pov: zei hij nu net?

Bill pov: “je hebt me goed gehoord!”

Tom pov: “moet jij juist zeggen, jij bedriegt iemand”

Bill pov: “jij ook idioot”

Tom pov: “kutkind!”

Bill pov: “randdebiel!”

Tom pov: “reetkonijn!”

Bill pov: “reetkonijn?” herhaal ik. Ik ben helemaal uit het veld geslagen.

Tom pov: “dat zei ik al kankerhoer”

Bill pov: Ik kan het niet meer. IK moet

Tom pov: wat doet hij nu???? Ik voel zijn warme lippen op de mijne.

Biill pov: Hij kust terug!! IK Kus hem zo wild. Ik heb nog nooit zo grof,zo brutaal gezoend.

Tom pov: die tong gaat snel!! Bill als je het wild wilt spelen…

Bill pov: Ik leg mijn handen overal

Tom pov: Ik verlies mijn evenwicht, ik val!

Bill pov: waarom valt die smakelijke idioot nu??? Ik val!!

Tom pov: Ik lig op Bill. We kussen gewoon wild verder. Opeens zie ik zijn arm. Ik stop met kussen. Bill doet zijn ogen open. “waarom?” zeg ik bang. “je wilde me niet meer” Ik ga van hem af. “moet je je daarom snijden?” Bill’s onderlip trilt. “ja” “fout antwoord” zeg ik en ik druk op de wonden van zijn arm. “aah, niet doen!” “doe het nooit meer” zeg ik boos. “oke, oke” “gaan we naar het hotel om het te verzorgen?” zeg ik. “nee, ik wil je” “hier?” zeg ik verontwaardigd. “ gaan we testen of een jongen beter is als een meisje?” Ik grijns ontdeugend. “ik denk dat we daar het antwoord al op weten!”


mil: reacties!!

07-05-2008 om 19:55 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Tom zit op me en doet zijn T-shirt uit. Waarom doet hij het ook weer zo traag? Hij gooit zijn pet weg en doet de rekker uit zijn dreads. Ze vallen één voor één over zijn blote rug. Die rug mag ik nu weer aanraken, voelen. Ik streel over zijn rug. Hij doet zijn schoenen uit. Zijn broek en boxershort moeten er ook aan geloven. Daar zit hij dan helemaal naakt. Ik wil iets zeggen maar hij snoert me de mond. “later” zegt hij op een vreemde manier. Hij laat me mijn kleren uit doen. Als ik mijn T-shirt naast me leg kust hij zachtjes mijn nek. Als ik me helemaal heb uit gekleed kijkt hij me aan. “wat?” vraag ik onzeker. Hij schudt met zijn hoofd. “wat is er dan?” vraag ik nog banger. “Als ik denk dat ik weet hoe je lichaam eruit ziet, valt er me altijd meer op.”“wat dan?” zeg ik lief. “die moedervlek op je sleutelbeen. Zelf was het me nog nooit opgevallen. Ik neem zijn schouder vast en trek hem op me. Hij kust me op mijn ster en gaat nog meer naar onder. Ik kreun: “tom” Hij kijkt op. IK wrijf over zijn kont en knijp er zachtjes in. “wil je in me?” vraagt hij. Er is niets liever dat ik op dit moment zou willen maar toch. “nee, ik wil je in mij, ik heb iets goed te maken.””we hebben alle twee iets goed te maken” zegt hij als hij rond mijn tepel kust. Ik draai me om en neem zijn arm. “ik hou van je” zegt hij geil als hij tussen mijn benen gaat. “neem me” zeg ik ongeduldig. Tom glijdt in me. Ik bijt op mijn tanden. Hij kust mijn rug en neemt mijn lid vast. Hij beweegt met zijn heupen heen en weer. Zijn hand gaat op de maat. Ik begin te kreunen. Hij is zo goed. Hoe hij beweegt en geniet. Hij neemt me wat dichter vast en gaat sneller. Ik kreun harder en harder. Zijn er mensen die ons kunnen horen? Hoe harder hij beweegt hoe beter het wordt. Mijn alles, mijn lief. Mijn hoogtepunt nadert, ook hij voelt het. Het voorvocht loopt over zijn handen. Zijn perfecte handen. “tom” kreun ik als ik kom. Tom doet nog even voort maar komt dan ook. Hij zweet. Als hij uit me glijd valt hij op de grond. “en?” hijgt hij. “wat” zeg ik als ik naast hem lig. “is een jongen of een meisje beter?” Ik denk fake na. “weeeel…” Tom kijkt me aan. “jij bent veel beter hoor” zeg ik snel als hij ongerust wordt. “wist ik het niet!” lacht hij. “tom, we moeten morgen naar huis” zeg ik verdrietig. “ vanavond zal ik je wel verwennen.é zegt hij lief. Ik geef hem een kus op zijn mond en streel over zijn wang. “zo wil ik het horen!”

mil: woehoewwwww!!!!

08-05-2008 om 21:31 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Ik loop samen met Bill over het strand. We zeggen niets tegen elkaar. We genieten van de stilte en van elkaar. “ik ga zwemmen” zegt Bill opeens. Ik blijf staan. “in welke kleding dan?””geen” zegt hij luchtig. “dat zou ik niet doen” zeg ik serieus. “volgens Gustav zijn er al foto’s getrokken van ons in zwemshort. Wie weet zijn er weer paparazzi in de buurt. “in mijn zwemshort?” vraagt bill ongerust. Hij vond het niet goed klinken. “i know, maar nu weten ze toch wat ze missen!” Hij kijkt vragend op. “nu weten ze hoe je geweldig lichaam er uit ziet” Hij bloost en loopt verder.

Bill pov:

Samen zitten we buiten aan het openbare zwembad. Het restaurant is open en alle tafeltjes staan buiten. “tom?” “mjah” zegt hij met zijn mond vol spaghetti. “gaan we straks zwemmen?” vraag ik lief. “nee” zegt tom doodserieus. Ik kijk op “waarom in hemelsnaam niet?” Ik kijk achter me en merk al snel waarom. Lyanne zit te zonnen op een luchtmatras in het zwembad. Een blauwe met zilveren bikini en een mooie zonnebril. “ah” zeg ik droog. Tom lacht. “als jij iemand neemt, is die wel altijd heel mooi he.” “waarom denk ik dat ik jou elke dag wil nemen.” Tom leunt wat naar achter. “tja, je hebt het of je hebt het niet. Ik bedoe kijk naar me!” tom gaat nog wat uitdagender naar achter leunen met zijn stoel op twee poten. “ik heb alles..” “TOM!” roep ik. Te laat… van het veel naar achter leunen ligt Tom op de grond. “aaaw” zegt hij flauw. “gelukkig heb je die dikke kont om op te vallen!” schater ik. “is hij echt zo dik?” vraagt Tom serieus. Lyanne kijkt even op en ziet samen zitten. Ze lacht en slaapt dan verder.

mil: sorry dat ik gisteren niet heb geschreven, ik had nog al weinig tijd. Ook had ik de hele week bang dat mijn ouders het internet zouden afsluiten. Gelukkig heb ik maar één mini buisje dus zeggen ze er  niets van. Gisteren ben ik naar een fuif geweest. Het was geweldige muziek en na een paar pintjes stond ik wild op het podium te dansen . Ook deed ik een Bill-move en dat vond iedereen heel cool (gelukkig wisten ze niet dat het iets te maken had met Tokio hotel).  Ik hoop dat je nergens er foto's van vindt of filmpjes. Ik had een beetje te veel op!

10-05-2008 om 13:27 geschreven door mélanie