Bill pov:

‘komaan, terug naar binnen!’ roept Tom tegen me. Ik kijk hem even aan. Rond me zijn er overal fototoestellen en camera’s. ‘hoe weten..’ Ik kijk achterom en zie Gloria een interview doen die wel heel veel te vertellen heeft. ‘gloria…’ puft Tom. Hij kijkt angstig van Taylor naar de pers en probeert terug te lopen. ‘is Bill vader?’ ‘Tom is papa!’ ‘Tom, de eeuwige player of huisvader?’ ‘is dit wel goed voor Tokio hotel, dat is maar de vraag.’ ‘Bill.. BIILL, wie is er vader? Kloppen onze bronnen?’ Ik kan mijn aandacht er niet bij houden en moet alleen naar Tom kijken die Taylor snel uit haar koets neemt en me wenkt naar de deuren. Taylor is beginnen te huilen door de flitsen van alle camera’s en het geluid van de pers. Zo snel als ik kan probeer ik de koets mee te nemen maar wordt bijna tegen gehouden door de interviewers. ‘Laat hem door’ wordt er geroepen. Ik kijk om en zie David arriveren. Hij neemt me met mijn arm mee en trekt me tot in het appartementsblok. ‘De hele crew is onderweg, we hebben een spoedvergadering. Dit kan het einde van Tokio hotel betekenen.’

mil: wauw, ik heb echt een dipje in dit verhaal... Het lijkt alsof het toch niet meer wordt gelezen. Het zit ook allemaal in mijn hoofd mr ik krijg het er niet meer uit!! SOS

14-10-2008 om 19:10 geschreven door mélanie  

Bill pov:

De weken gaan voorbij en Taylor wordt steeds groter en groter. Het was vandaag weer tijd om met de baby in een pril maart zonnetje wat frisse lucht te gaan opsnuiven. ‘TOM,BRENG DAT ALARM DAT JE JE DOCHTER NOEMT MEE NAAR ONDER!’ Tom komt met koets en bengelende baby de trap af. ‘help eens, Taylor wil niet stil blijven zitten!’ Taylor kijkt in het rond en trekt aan Tom zijn dreads. Ik neem haar dan maar vast en moet het zelfde met mijn geweldige lokken ondergaan. ‘Denk je niet dat we pers gaan tegen komen?’ zegt Tom bezorgd terwijl hij met alle kracht van de wereld de koets wilt openen. ‘voor alles is een uitleg, we zeggen dat die dreumes familie is van ons.’ ‘een beetje meer respect graag!’ zegt Lyanne van uit de zetel ‘dat dat klein mormel..’ Hij kust me zachtjes op de lippen en Taylor trekt harder aan mijn haren. ‘stop mormewl, ik.. aauwww’ Ik haal mijn lippen van Tom af die me aan kijkt met zijn bruine ogen. ‘ze eist echt alle aandacht op he’ zeg ik geïrriteerd. ‘ze lijkt een beetje op jou.’ Ik zet mijn hand in mijn zij, met mijn andere hou ik Taylor stevig vast en kijk hem boos aan. ‘doe die koets nu maar open’ Lyanne zit in de zetel met een vrouwenmagazine en kijkt op. ‘Bill, Je moet met taylor even goed behandelen als je dat met je stijltang doet.’ ‘Mijn stijltang krijst zo niet!’ Ik kijk naar Taylor die me gefascineerd aankijkt met haar bruine oogjes. ‘maar mijn stijltang is wel minder schattig’ zeg ik wat mompelend. Tom neemt Taylor aan en zet haar in de koets. Samen lopen we naar buiten en zeggen nog gedag naar Lyanne. ‘Gloria’ fluistert Tom en hij wijst naar haar terwijl ze net naar buiten met haar hondje kwam. Zo stil mogelijk drukken we op het knopje van de lift maar het heeft geen baat. Gloria kijkt ons lachend aan en dan naar Taylor. ‘ik wist niet dat jullie een baby hadden! Dus je bent toch na al die tijd een meisje Bill!’ ‘Gloria, waar haal jij die stomme grapjes toch steeds vandaan!’ zeg ik fake hartelijk. Ze komt dichter en aait Taylor over haar hoofdje. Ze kijkt haar niet begrijpend aan en begint te jammeren. ‘he, doe je bloesje eens dicht. Ze denkt dat het etenstijd is!’ zegt Tom en legt zijn hand voor Taylor haar ogen. ‘is die nu echt van jullie?’ vraagt ze en opent nog een knopje meer. De lift springt open en snel stappen we er samen in. ‘het zijn jou zaken toch niet!’ Hatelijk loopt ze achter ons aan terwijl we de grote deur van het appartement naar buiten openen. ‘misschien niet mijn zaak… maar wel die van hun!’ we kijken op en zien allemaal pers. Allemaal stuk voor stuk zoomen ze in op kleine Taylor die kraait van plezier. Ze heeft tenminste net als mij de sterallures om te lachen op dit moment.. net als mij, tom duidelijk niet.

mil: het einde is niet meer zo ver weg!

12-10-2008 om 14:52 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Een grote zucht komt uit mijn mond. Verveeld zit ik in de zetel samen met de andere bandleden. ‘heeft ze geen afstandsbediening?’ zucht Georg. Bill schudt zijn hoofd en luistert weer naar het klagend geluid. ‘je zou bijna rechtstaan en er iets aan doen.’ Zegt Gustav bedenkelijk. ‘is dat een tip voor mij?’ vraag ik geïrriteerd. ‘tja, het is jou kind dus…’ Ik sta traag recht en loop naar boven. Lyanne hangt over de wieg. De kamer is helemaal ontworpen voor Taylor. Er zijn dure baby spullen aangekocht, niets is beter voor mijn superster. ‘slaapt ze nog steeds niet?’ vraag ik. aan haar nors gezicht blijkbaar niet. ‘ze wil maar niet slapen, deze nacht heb ik ook geen oog dicht gedaan.’ Ik neem het huilende wondertje vast en begin haar te wiegen. ‘ze…’ Lyanne kijkt op. ‘wat?’ ‘ze doet haar ogen open!’ blauwe ogen… blauwe ogen die waarschijnlijk bruin zouden worden. In mijn grote zachte trui komt ze tot rust. ‘Ik ga door een monsoon voor jou’ fluister ik zachtjes en geef haar een kusje op het voorhoofd.

Bill pov:

‘Dag Lara’ zeg ik nors als ze binnen komt met haar schoonmaakspullen. Ze zet haar spullen neer en geeft Gustav en Georg wel een heel verwelkomende kus op hun wang. Zo is Lara, fan en schoonmaakster. Ze maakt alles goed schoon zelfs onze boxershorten zitten telkens weer goed. (->vremd toch:p) Haar mond valt open als ze naar boven kijkt. Ik volg haar blik en zie Tom met Taylor in zijn enorme trui verwikkelt. ‘Lara niet.. niet schreeuwen.. neeee’ ‘AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!!! Het is waar!! Het is waar, baby!!!’ Gustav kijkt haar niet begrijpend aan, Georg kan enkel naar haar afgezakte bloesje kijken. ‘Lara, kom even zitten’ zeg ik hakkelend. Ze gaat met een grote glimlach naast Georg zitten die dat ook reuze gezellig vindt. ‘Tom is een vader maar de fans mogen dat niet weten. We willen het geheim houden.’ Tom komt Op de rand zitten terwijl hij Taylor goed in het oog houdt. ‘dat betekent dat jij niets mag zeggen over mijn liefste wondertje!’ Opeens.. ik kan het niet laten. ‘ik dacht dat IK je grootste wonder was!’ Tom kijkt me met grote ogen aan. Ik slik en kijk dan naar ieder hun blikken. Dan begin ik ongerust te giechelen tot de anderen ook even moeten grijnzen. ‘grapje natuurlijk.. haha ja..’

mil: sorrryyyyy dat het zo lang duurdeee!

10-10-2008 om 17:55 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Het is nog vroeg maar toch zitten we samen in de auto. Tom zingt als een meisje ‘I kissed a girl’ Ik moet lachen en zing dan maar luid mee. Ook al is het lied al zo afgezaagd, eens dat Tom het zingt is het geweldig. In het ziekenhuis ziet Lyanne er nog steeds moe uit. Ik zit gelukzalig met Taylor op mijn schoot met Tom naast me. Hij kriebelt haar wangen en speelt met haar kleine vingertjes. ‘het is echt mooi!’ zegt Lyanne die kijkt naar een geheel nieuwe outfit die ik heb uitgekozen in een babywinkel. ‘morgen staat het zoiezo in de kranten: Bill? Een dochter?’ Tom moet lachen met mijn gestoorde gezichtsuitdrukking. Taylor kan er enkel om geeuwen en besluit wat te gaan slapen. ‘Wat ga je doen als je naar huis kan?’ Ik kijk naar Lyanne die net het cadeautje heeft weg gestoken. ‘Terug een appartementje zoeken ofzo?’ ‘Wil je niet bij ons komen wonen?’ Ik vraag het voor de tweede keer. De vorige keer toen ik het vroeg is ze weg gegaan nadat Tom niets meer zei. ‘ze zullen er snel achter komen. Wat zal de pers zeggen?’ Ik kijk naar Tom die enkel oog heeft voor kleine Taylor. ‘we zullen eerst het maar eens aan onze drummer en basgitarist vragen.’ Ik kijk naar Lyanne en die knikt goedkeurend. ‘Bellen?’ vraag ik als Taylor mijn vinger in haar handje heeft. ‘ja, ze zullen wel willen weten hoe het met ons is.’ Tom staat recht en begint Gustav op te bellen. Daarna ook Georg en David. Elke keer sluit hij het gesprek af met ‘en durf niet zonder een duur cadeau te verschijnen’ Ik leg Taylor bij haar mama en ga terug zitten om een cola te drinken. Het valt me op hoe trots Tom over zijn dochter spreekt, we zullen Taylor dus niet lang geheim kunnen houden. ‘ze komen er aan. Georg had wel nog moeite met opstaan en hij moet nog een duur cadeau voor mijn Taylie-waylie-waylie kopen. Hij buigt zich over Taylor en mijn mond gaat op half zeven staan. Tom en baby taal… GEEN aanrader! ‘ja wat? Ik heb gehoord dat baby’s dat leuk vinden. Ik en Lyanne kijken hem vreemd aan waardoor hij zijn schouders ophaalt. ‘ze heeft Monsoon al gehoord sinds ze geboren is!’ zegt Lyanne trots als ze van onderwerp wil veranderen. Na een halfuurtje staat Gustav met een groot cadeau aan de deur. ‘Tom, je bent een papie!’

mil: tot WOENSDAG!!!xxxxxxxxxxxxxxxxxx (ik ben op driedaagse naar brugge  voor de trage mensen)

05-10-2008 om 20:40 geschreven door mélanie  

Bill pov:

‘Kom je mee slapen?’ vraagt hij zachtjes. Hij neemt mijn hand vast en neemt me mee naar boven. In de auto hadden we het de hele tijd over de baby, Tom toch. Ik voel me zo verschrikkelijk. Ik moet blij voor hem zijn, ik ben peter! Waarom voel ik me dan zo slecht? Tijdens het tanden poetsen lacht hij breed met zijn mond vol tandpasta. Ik kan hem enkel een klein lachje geven. We gaan samen naar bed waar de lakens zo koel aanvoelen dat het nog lang zou duren voor ik ga kunnen slapen. Aan het randje van de matras lig ik met enkel mijn slaapbroek en ogen open. Het licht gaat uit en opeens voel ik me alleen. Ik kijk naar het plafond ook al kan ik niets zien. Opeens voel ik een zachte adem in mijn nek. De adem streelt mijn wang en bereikt daar het diepste van mijn binnenste mee. Ik wil dat het mij opwarmt, mij licht laat voelen. Ik ga dichter bij liggen en voel de zachte handen op mijn buik. ‘je bent onvervangbaar, ik hou zo veel van jou. Ik zou niet weten wat ik zonder jou zou doen.’ Het klinkt als muziek in mijn oren. Ik kruip dichterbij tot er geen ruimte tussen ons ik zou geraken. ‘ik heb zo bang’ treur ik en laat mijn vingers over zijn zij glijden. ‘ik heb ook bang, enkel om jou te verliezen.’ Met zijn lippen geeft hij me een kus op mijn slaap. ‘wat als je zou moeten kiezen tussen je dochter en mij?’ ‘ik kies niet tussen mijn twee wonderen. Mirakels blijven hier om het leven dragelijk te maken.' Een kus verbrak die nacht de stilte van de nacht.

mil: najaa zo schattig!<3

03-10-2008 om 18:25 geschreven door mélanie  

Bill pov:

‘meneer, u mag even komen!’ Ik kijk op zij en geef een hand aan yasmine. ‘tot nog eens?’ ze knikt en glimlacht. Ik ga naar binnen. Tom zit in een stoel met de baby op zijn schoot. Hij glimlacht er naar, hij is rustig. Ik ga naar Lyanne en geef haar een kus op de wang. ‘proficiat!’ ze knikt. Tom staat recht en geeft de baby aan haar over. Ik moet even slikken, heb jij nooit het gevoel dat je ergens overbodig bent? Ze lijken net het perfecte gezin, ik de buitenstaander. ‘hoe heet ze?’ ‘Taylor’ zegt Tom trots. Hij aait Taylor over haar wang, hij straalt. Ik geef een knik en kijk weer onschuldig naar het meisje. Ze is zo mooi. Ik zou kunnen huilen. ‘Bill?’ IK zat kennelijk te staren want Lyanne zwaait naar me. ‘ja?’ ‘wil jij de peter worden?’ Tom glimlacht breed, hij is gelukkig. Hij hangt over zijn dochter. Ik slik weer. ‘ja, tuurlijk wil ik dat!’ Ik loop naar Tom toe en knuffel hem. Hij lacht weer, na negen maanden. Hij is terug echt gelukkig. ‘wil je haar eens vasthouden?’ ‘ik weet niet..’ Lyanne geeft de baby zonder pardon aan en ik neem haar dan maar aan. Ze is zo rustig, zo lief. ‘taylor’ zeg ik zachtjes. ‘Het bezoek uur is bijna gedaan.’ Zegt de verpleegster. Ik kijk naar Tom en die naar Lyanne. ‘dan gaan we maar eens…’ Hij kijkt van de baby naar mij. ‘kan ik niet beter hier blijven?’ vraagt hij aan Lyanne. Ze schudt haar hoofd. ‘nee, Bill zou je missen.’ Ik ben haar dankbaar.

mil: Billie... Tommie is papie en jij... NIKS moewhahahahahahaha!! *duivel komt in de schrijfster op* neenee, tis allemaal heel sneu vr Billie

mr toch kan ik het ni laten MWAHAHAHAHA

01-10-2008 om 20:59 geschreven door mélanie  

Het goede einde!

Bill pov:

Tom loopt naar binnen. Ik kijk hoe hij verdwijnt in de deuropening. ‘straks kun je de baby zien!’ zegt de verpleegster lachend. Van af dit moment voel ik me gebroken. Ik en tom zijn niet meer samen.

Tom pov:

‘Wil je…’ Je kijkt op. De verpleegster staat met de baby in haar handen. Ik kijk naar Lyanne die knikt op de verpleegster. Ze geeft het kind in mijn armen. Onhandig leg ik het goed en kijk er lang naar. Een warm gevoel verspreidt zich door mijn lichaam. De baby neemt mijn vinger vast. ‘het is een meisje’ zegt Lyanne. Ik kijk op, ze ziet er doodmoe uit. ‘een meisje?’ Ze knikt weer, er komen tranen in haar ogen. Het kleine kindje beweegt haar hoofdje. Ze is klein maar toch o zo speciaal. Ze is nog maar enkele minuten oud, door mij is ze hier. ‘hoe heet ze?’ Lyanne schudt haar hoofd, ze heeft geen idee. ‘heb jij een ideetje?’ Ik blijf kijken naar het wondertje dat nog steeds mijn vinger vasthoudt. ‘Taylor’ Lyanne begint te huilen en knikt ondertussen. ‘Taylor wordt het!’ Ik kan het ook niet laten, er valt een traan op het wangetje van Taylor. Ze draait haar wat om. Ze is zo zacht, ze is zo lief. ‘Dag Taylor, wil jij bij mama?’ Ik sta recht met de baby en breng hem naar Lyanne. Ze neemt Taylor aan en kijkt me dankbaar aan. ‘sorry, sorry dat ik zo stom was. Ik wil… Ik wil een papa worden.’ Het rolt uit mijn mond. Misschien komt het door de euforie. ‘meen je dat echt tom? Het moet echt niet.’ ze keek je met grote ogen aan. Je stond zo dicht bij haar dat je haar gedachtes kan lezen. ik geef Lyanne een kus op haar voorhoofd en blijf  naar Taylor kijken. ‘ik meen het echt.’ ‘je hebt er een dochter bij.’

mil: ik zal het even samen vatten. Bill heeft 9 maanden zijn best gedaan, is lief voor Lyanne geweest. Op het moment dat Bill Tom eindelijk krijgt binnen gewandeld In het ziekenhuis wordt hij buitengesloten. Hij is de rede waarom Tom daar is en toch mag hij zelf niet binnen. Ik vind het dan ook niet meer dan normaal dat hij zich daar ongelukkig bij voelt. Tom wordt een papa,  en Bill...??

30-09-2008 om 18:53 geschreven door mélanie  

‘Tom, het is er…. Het is er!’ Bill en ik staan recht. Een vreemd gevoel verspreidt zich door mijn buik. Ik voel me misselijk, wat moet ik doen? ‘wat nu?’ vraag ik aan de vriendin van Lyanne. Een verpleegster komt buiten met een glimlach op haar gezicht. ‘wil je even kijken?’ Ik kijk naar Bill, die staat onmiddellijk recht. ‘alleen de vader’ zegt ze voorzichtig. Weer kijk ik Bill aan. Ik wil niet alleen. ‘ga maar’ zegt hij ongelukkig.

----------------------het goede einde----------------------------

29-09-2008 om 17:53 geschreven door mélanie  

Bill pov:

ik loop bijna door de gang van het appartement tot ik word tegen gehouden. ‘is die bmw van jou?’ vraagt Gloria. Ze staat te wachten op de lift. ik knikt trots. Ik, Bill kaulitz had een bmw gekocht, een hele mooie zelfs! ‘ik wil er wel eens een ritje mee maken.’ Zegt ze iets te lief. ‘sorry, ik moet net iemand anders ophalen voor een ritje. Als je een ritje wilt zal je een afspraak moeten maken!’ ze keek me droog aan. ‘Jij bent niet zo onschuldig als ze zeggen he!’ ‘je zou eens moeten weten’ Je liep de lift in en drukte op het knopje. Gloria bleef staan en toen ze zag dat de deur toe ging krijste ze nog ‘He wacht!’

….

In de bmw reed ik naar het ziekenhuis, het was niet zo ver. Tom zou het briefje vinden op tafel en ook komen, hij moest.

Tom pov:

Bill is er niet. Er ligt enkel een briefje op tafel. Nu hij er niet is ben ik cola van de fles aan het drinken, dat mag nooit van Bill. Jee, waarom ben ik zo soft! Ik moest de baas zijn hier!

Liefste eikel,

Je moet naar het ziekenhuis komen. Je kind komt er aan. Als je niet kom zal je het bezuren. Geen seks meer….

Je stopte met lezen. ‘ja hoor alsof dat jij dat kan uit houden. Je rolde met je ogen en las verder.

…Natuurlijk denk je dat ik het niet meen. Maar o jaaaa ik meen het! Tom kom naar hier, als is het maar voor steun. Ik weet dat je bang bent.

‘Ik ben niet bang!’ riep je verbluft op het briefje. Cola liep over je trui en over tafel. ‘ik had misschien beter een glas genomen’

… ookal wil je dat niet toegeven. Ik wacht daar op je. Tot straks. Ik hou van je, Bill

Oh damn, oh damn, oh damn.

28-09-2008 om 13:25 geschreven door mélanie  

Bill pov:

ik loop bijna door de gang van het appartement tot ik word tegen gehouden. ‘is die bmw van jou?’ vraagt Gloria. Ze staat te wachten op de lift. ik knikt trots. Ik, Bill kaulitz had een bmw gekocht, een hele mooie zelfs! ‘ik wil er wel eens een ritje mee maken.’ Zegt ze iets te lief. ‘sorry, ik moet net iemand anders ophalen voor een ritje. Als je een ritje wilt zal je een afspraak moeten maken!’ ze keek me droog aan. ‘Jij bent niet zo onschuldig als ze zeggen he!’ ‘je zou eens moeten weten’ Je liep de lift in en drukte op het knopje. Gloria bleef staan en toen ze zag dat de deur toe ging krijste ze nog ‘He wacht!’

….

In de bmw reed ik naar het ziekenhuis, het was niet zo ver. Tom zou het briefje vinden op tafel en ook komen, hij moest.

Tom pov:

Bill is er niet. Er ligt enkel een briefje op tafel. Nu hij er niet is ben ik cola van de fles aan het drinken, dat mag nooit van Bill. Jee, waarom ben ik zo soft! Ik moest de baas zijn hier!

Liefste eikel,

Je moet naar het ziekenhuis komen. Je kind komt er aan. Als je niet kom zal je het bezuren. Geen seks meer….

Je stopte met lezen. ‘ja hoor alsof dat jij dat kan uit houden. Je rolde met je ogen en las verder.

…Natuurlijk denk je dat ik het niet meen. Maar o jaaaa ik meen het! Tom kom naar hier, als is het maar voor steun. Ik weet dat je bang bent.

‘Ik ben niet bang!’ riep je verbluft op het briefje. Cola liep over je trui en over tafel. ‘ik had misschien beter een glas genomen’

… ookal wil je dat niet toegeven. Ik wacht daar op je. Tot straks. Ik hou van je, Bill

Oh damn, oh damn, oh damn.

28-09-2008 om 13:24 geschreven door mélanie  

Bill pov:

‘liefste eikel?’ Ik keek beteuterd naar het briefje. Het onvervalste schrift van Tom was te lezen. Hij was even naar Georg voor een nieuw liedje aan het instuderen. Ik keek op en zag dat het acht uur s’avonds was. ‘dat wordt weer alleen eten’ zuchtte je. Je nam een diepvries pizza uit de diepvries en warmde die op. Je zat op het aanrecht en keek om je. Dit huis was echt vertrouwd geworden. Je kon geen plaatsje opnoemen waar ik niet samen met tom heb geneu… euh geleefd hebben!! Het grappigste was nog half in de koelkast

‘nee, wacht!’ maar ik heb zo ziiiiin. Tom zit met zijn voeten op de grond te stampen en kijkt hoopvol naar me of het iets heeft opgebracht. Zijn ogen kijken me lief aan en zijn grijns heeft iets ondeugend. Met mijn blik weet hij dat hij verloren heeft. Zijn dreads zijn nog nat van de douche van daar straks. Zijn blote lichaam die vaag door het mat glas kwam, de kreun toen hij het koude water over zich kreeg. Toen hij uit de douche stapte en nog tweemaal zijn handdoek liet vallen voor mijn neus. ‘kom dan hier…’ Hij kijkt me verrast op. ‘wat heeft je van gedachte kunnen veranderen?’ ‘ik dacht aan een sexy vrouw die ik in die boekjes van jou heb gevonden!’ er komt een blos op zijn wangen en hij komt naar me toe. ‘boos?’ ‘nee, ze fikte toch goed. Veel warmte geven die meiden!’ zijn mond gaat op half zeven staan net voor me, want hij wilde me juist kussen. ‘alles weg?’ ‘alles!’ ‘damn’ ‘je hebt mij toch?’ Hij kijkt me even droog aan. ‘kus me nu maar eikel!’ Zijn zachte lippen raken mijn lippen en al snel voel ik zijn tong naar binnen glijden. Speels raakt hij mijn tong. Met zijn hand glijdt hij van mijn schouder tot mijn heup en pakt me op zodat ik met mijn rug in de koelkast sta. ‘wat je ook doet… stoot niet te hard op die aardbeien! Ik wil er straks nog van eten!’

Ik droomde half tot ik mijn gsm hoorde rinkelen. Ik keek verward. Hij/zij had me net uit een hele leuke fantasie gehaald! Ik neem mijn gsm en druk op het groene knopje. Een vreemde stem begint te praten.‘Bill.. Lyanne ligt in het ziekenhuis, kan je komen? Ze wilt dat jij er bij bent.’ Mijn mond krijgt een vreemde grimas. ‘kan ik daar wel iets goed doen?’ ‘ze wil enkel en ik citeer: Bill moet komen, met zijn gevoel voor mode kan hij van mijn baby al meteen de jongste rockster maken’ Ik lachte flauwtjes. ‘ik kom er aan’

mil: sorry dat het zo lang duurde! Ik wil wel elke dag schrijven maar dat gaat vaak niet. Ik sport vier uur per week en moet dan nog eens huiswerk maken. maar ik doe natuurlijk mijn 'zutterste' best!
xxx

26-09-2008 om 18:10 geschreven door mélanie  

Tom pov:

‘Bill?’ ‘Bill?’ die jongen is weer gaan winkelen zeker?’ Gustav en Georg zitten onder wat te drinken en praten over het nieuwe album. De liedjes waren beter als de vorige cd’s en ik kon dan ook maar moeilijk verbergen dat ik er trots op was. Op mijn kamer ga ik een T-shirt halen. Dan blijf ik staan…. Op Bill zijn kamer ligt iets op zijn kamer. Ik kijk naar een mapje dat op zijn bed ligt. Een mapje dat ik al vaker gezien heb, toch weet ik niet waar het vandaan komt. Ik ga op bed zitten en zonder enig schuldgevoel open ik het. Ik slik. Foto’s vallen op de grond. Week 12… week 18… Over al word ik geconfronteerd met mijn lot. Ik kan het niet meer ontlopen. Georg komt na een tijdje binnen en ziet de foto’s in mijn handen. ‘ja ja, tom kaulitz wordt papa!’ enkel een slik verstoort de volgende stilte.

Bill pov:

‘sorry Tommie’ zeg ik lief terwijl ik hem een knuffel geef. ‘hoe kom je er eigenlijk aan?’ Ik haal mijn schouders op, je weet wel.. mail?’ Hij knikt en steekt de foto’s in het mapje. ‘hoe lang nog?’ ik haal mijn schouders op, ik zou het niet weten. Ze zal bellen waarschijnlijk. Hij knikte en gaf me een kus op de wang. ‘Je blijft toch bij me als het gebeurd?’ Ik knikte en gaf hem weer een knuffel. Zijn geur was zo vertrouwt! Ik was steeds gelukkig als ik hem rook, als hij in mijn eigen kleren te ruiken is kan ik niet stoppen met lachen. Ik hou zo veel van hem, soms doet het me pijn. Als hij er even niet is voel ik me zo verdwaald. Hij houdt me op de weg.

mil: de titel heeft dus niets te maken met het verhaal he lezers! tot morgen!!

24-09-2008 om 19:54 geschreven door mélanie  

Bill: ik loop op straat, het is buiten koud en ik voel dat mijn jasje niet veel wind tegen houdt. Net zoals vorig jaar, net toen ik verliefd was op Tom en hem het niet wilde zeggen. Onze boomhut was weg, de boom was omgezaagd. Vorig jaar was hij er nog niet, nu niet meer. Ik keek op de foto’s. elke halve maand was er weer één aan gekomen in mijn mailbox. Het schudde me elke keer wakker op momenten dat ik het niet had verwacht. Ik keek er op, het was ongelofelijk hoe dat kleintje was gegroeid. Ik wist het geslacht, ik wist alles. Tom daarentegen had nooit meer iets over het hele zaakje gezegd. En toch… hij maakte me zo gelukkig. Hij maakte me zo ongelofelijk gelukkig. Ik hield van hem, al een jaar. Dat hadden we dan ook gisteren gevierd met een lange vrijpartij. Tom was alles wat ik zocht, het kon me niet schelen of hij mijn broer was of niet.

mil: zie je het??? zie je het 'hij moest eens weten wat er zou gebeuren in 1 jaar' ding? wel, ik zag het wel!! en nog zoiets!!!BILL KOOP JE EEN WARMERE JAS!! jezus toch! nja ik weet dat hij kort was enzo mr... das 1 dag meer leesplezier,neeh? tot morgen!

23-09-2008 om 20:20 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Samen met de groep waren we weer vertrokken r naar Amerika. Ik had me een kwartier na landing weer vol gestopt met allemaal zoete dingen die je enkel in Amerika kon krijgen. We hadden ons eerste optreden gehad op tv. Vandaag was de dag weer volgeboekt. ‘Bill… Bill we moeten gaan!’ Bill die naar de spiegel zich zelf aan het bewonderen was schrikt op. ‘natuurlijk, kom we gaan!’

Tom pov:

De maanden gingen voorbij, ik kreeg steeds meer nachtmerries. Het ging allemaal geweldig voor mij en Bill. De zomer zat er op, de festivals waren gedaan. Nu was het winter, ijzig koud. Het is allemaal een jaar geleden dat we voor de eerste keer gekust hebben, we hebben een relatie waar zelfs angelina Jolie en brad pitt jaloers op zouden zijn. We zijn op bezoek bij mama. ‘waar is Bill?’ vraag ik over mijn glas cola. ‘even naar buiten. Vreemd, want het is erg koud.’ Je knikte, zelf had je een verkoudheid die je had opgelopen na Bill te lang en te hard te kussen. Toch kwam er een lach op je gezicht, hij was geweldig! ‘Hoe gaat het met Lyanne?’ even blijft het stil. Ze gaat naast me zitten en kijkt me aan met een blik die me bang maakt. ‘weet je hoe het met haar gaat?’ Je schud je hoofd. Je voelde je stom, je wist niet waar ze was, of ze nog leefde of niet. ‘hoe ver is ze?’ je ogen prikten van de tranen. Je was zo stom, je wilde de laatste maanden niet meer aan haar denken. Je wilde haar niet meer kennen. ‘ik weet het niet!’ snikte je. Mama kon het niet geloven, zijn oudste zoon had sinds jaren niet meer gehuild. Ze nam me vast en wiegde me tot ik zou stoppen, dat deed ik niet. Ze was al acht maanden zwanger, wat moet ik doen?

mil: ik vind het zo erg voor Tom mr ja... tot morgen?

22-09-2008 om 17:47 geschreven door mélanie  

21-09-2008 om 20:09 geschreven door mélanie  

3 weken later:

‘dankje voor al jullie steun, ik ben weer helemaal in orde!’ eindelijk konden we weer beginnen met Tokio hotel. Eindelijk konden we weer optreden. Ik had een mail gekregen van Lyanne. Het ging zo:

‘TOOOOOOOOOOOM!’ Ik riep het hele appartement door maar niemand was thuis. Ik verveelde me. Andreas was nog net op bezoek gekomen, het was lief. Hij wist over ons en toch vond hij het niet erg. Toch was het grappig, elke keer als ik Tom zei moest hij knipperen met zijn ogen. Hij wilt het niet zeggen, maar hij vindt het erg. Toch blijft hij in contact met me. Hij is echt mijn beste vriend. Nerveus stap ik rond in het appartement. Dan valt mijn oog op de computer. Ik ga er achter zitten, mails lezen kan geen kwaad… toch? Meteen viel mijn oog op de naam van Lyanne. Ik opende de mail en keek met grote ogen naar een foto. Weer een foto van het kindje. Het bleef me achtervolgen. Er stond enkel bij, ‘het is gezond.’ Ik keek naar de foto en zag een hoofdje, ik zag zelfs… vingers? Ik keek even om me maar toch drukte ik de foto af, stak het in een mapje. Ze ging me meer foto’s sturen en ik moest het niet aan Tom vertellen. Als Tom geen vader zou willen zijn kon ik dat wel. Misschien ging het niet echt, maar ik wilde in de buurt zijn. Dit kind was familie van mij, dat geef je niet zo moeilijk op. met mijn mapje vertrok ik uit de kamer. Dit moest zorgvuldig worden bijgehouden.

‘Bill… Bill! Hoe is de revalidatie geweest?’ je schrok op.

21-09-2008 om 20:03 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Word niet wakker, blijf slapen. Met mijn hoofd lig ik op zijn borst. Zijn arm ligt beschermend over me. Het tapijt voelt warm aan en ook door de haard krijg ik een lekker warm gevoel. Zijn ademhaling gaat sneller, hij wordt wakker. Snel doe ik mijn ogen toe. ‘Bill?’ kreunt hij. Ik open mijn ogen niet, nooit! Hij geeft me een natte kus op mijn wang en laat me verder slapen op het tapijt.

‘ja, hij is nog erg ziek. Hij slaapt.’ Mijn ogen doe ik niet open maar horen doe ik wel.

Na even in slaap te vallen ben ik terug volledig bij bewust zijn. ‘hij slaap veel, anders kijkt hij een dvd.’ Een heel gesprek over mij, over mijn ingebeelde ziekte. Volgens Gustav staat de wereld voor onze fans echt helemaal op zijn kop. We komen in kranten en tijdschriften. Binnen drie weken zou de ziekte weg zijn, mocht ik weer op straat komen. Tegen die tijd moest ik hier blijven en schrijven over operaties en zeggen hoe het met me gaat, alles al schrijvend. Voor de wereld kan ik niet praten, volgens onze manager heeft het ons veel geld gekost maar ik heb er geen spijt van. Waar Lyanne is en hoe het met haar gaat weet ik niet. Enkel dat ze ons op de hoogte zou houden.

mil:
beste lezers,
gisteren was mijn internet weg gevallen. ik kon enkel verder schrijven op word dus deed ik dat maar. Gisteren heeft het me toch iet wat verdrietig gemaakt. Ik ben gestopt met te schrijven. de volgende zin zou zijn: Het goede einde. Ik ben begonnen aan het einde... Ik schrijf al bijna een heel jaar elke dag een stuk tekst, heb twee word documenten vol geschreven, ben over de de 300 blz. geraakt! Nu eindigt het, zo vreemd. Ik weet nog goed dat ik begon met het eerste stuk. Ik wist echt niet of het iets ging worden en dacht dat ik er wel mee zou stoppen na een maand. bedankt, voor al jullie reacties want door jullie ben ik verder blijven schrijven... bedankt voor al die grappige reacties die me zo vaak aan het lachen hebben gemaakt. Jullie hebben nog drie dagen (denk ik) om (zoals elke dag) een tekstje te lezen. dan begin ik met het goede einde. waarschijnlijk zullen jullie ook het slechte einde lezen, goed voor jullie! dat komt er dus na, maaaaar... Ik vind het wel een HEEL 'bangelijk' einde.  nog veel leesplezier, schrijfster die haar hoofdpersonages aan het verwerken is.

ps. sorry dat het zo een vage tekst is, ben nog niet goed wakker

20-09-2008 om 10:46 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Bill ligt op het zachte donzige kleed te kijken hoe ik het elektrisch vuur voor de eerste keer aan steek. Het is dan misschien geen echt vuur, maar het geeft warmte en is super gezellig. Het onweer laat de hele kamer oplichten maar ik heb enkel oog voor Bill. ‘we hadden dit veel eerder moeten doen!’ fluister ik zachtjes in zijn oor als ik naar hem toe ben gekropen. Zijn blik spreekt boekdelen. Hij geniet, hij zou kunnen spinnen. Ik geef hem een tongkus terwijl hij zijn handen door mijn natte dreads laat gaan. Met mijn hand ga ik zachtjes over zijn lies waardoor hij zindert van plezier. Met dat signaal gaat hij voorover zitten en neemt me vol op de mond. Teder glijden mijn handen over zijn rug die zich vastpriemen ter hoogte van zijn billen. Voor hem gaat het te traag, hij buigt zich daarom maar over me waar zijn stijve tegen mijn buik schuurt. De regen is misschien nog op de achtergrond te horen maar veel aandacht schenk ik het niet. Hier gebeurt alles binnen, bij het vuur. Het vuur in de hoek waar we nooit echt naar hadden omgekeken. Bill stopt om me even aan te kijken, natuurlijk moet hij verder gaan waarom stopt hij nu. Hij is bezorgd dat ik niet verder wil, hij moet toch weten dat… Bill gaat op me zitten en begint me nog harder te kussen. Oke, hij heeft me dus door. Zijn vingers glijden over mijn borstkas. Ik geef een kreun als hij zich goed zet. ‘weet je wat lang is geleden?’ Ik geef hem enkel een grijns. Hij fluistert het zachtjes in mijn oor en mijn ogen beginnen op slag te fonkelen. ‘ik doe het als jij nu..’ deze keer fluister ik iets in zijn oor. Hij bijt op zijn lip. Zo iets kan ik niet weigeren natuurlijk. Ik laat hem goed zitten. even kijkt hij om en geeft me een knipoog. Zonder enige emotie laat ik hem er in glijden. Zijn nagels zetten zich in het kleed. Als ik zachtjes stoot voel ik al snel dat ik ook degelijk sneller mag. Ik sluit mijn armen rond zijn buik en geniet van het moment. Bill horen kreunen is het mooiste geluid op aarde. Zie zo, nu weten jullie het allemaal. Als Bill kreunt krijg je kippenvel op de vreemdste plaatsen! ‘tom sneller!’ hijgt hij. Ik geraak terug in concentratie en speel het spelletje mee. ‘wat zei je? Trager, oke!’ Ik ga zichtbaar trager en Bill kijkt woedend om. ‘sneller, NU!’ Ik grijns en ga sneller, zodat ik kom. Ik ga liggen en neem hem in mijn armen. de warmte van het haardvuur beschermt ons tegen alles, het gevoel op je huid geeft me een fijn gevoel. De regen is terug te horen, harder als ooit te voren.

mil: omdat er sommige onder jullie door de vorige titel zo ontgoochelt waren heb ik deze keer een titel gebruikt die zeker minder spannend zou zijn als het echte stuk. alleee, dat hoop ik toch^^

17-09-2008 om 21:53 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Mijn oog valt zich op een felgekleurde paraplu. Onder de paraplu stapt een vrouw met een hondje dat net verzopen lijkt door de felle regen. ‘kijk, Gloria is aan het wandelen!’ We waren al snel bijna terug aan het appartement. Ik kijk even naar een grote waterplas en dan naar Tom. ‘mag ik?’ vraag ik boosaardig. Tom lacht ook zijn tanden bloot. ‘doe maar!’ Ik versnel de auto en rij behendig in de plas naast Gloria, onze buurhoer. In één seconde is ze kletsnat. Het water maakte zelfs haar platina blonde haren nat. Ze trilt van woede, of is het het natte water? Nowp, het is de woede. Achter ons horen we een hoog geroep en vuile woorden die een kleuter van vier moeilijk kan uitspreken. ‘ach jee, nu hebben we ze nat gemaakt!’ zegt Tom sarcastisch. ‘ach ja, beter met water als…’ Tom kijkt me aan en ik doe het zelfde. We beginnen luid te lachen terwijl ik met moeite kan parkeren. ‘BIIIIHIIL, doe voort. Ik wil seks!’ Met natte schoenen sop ik uit de auto. Met elke stap dat ik zet piepen ze meer. Mijn haren die samenhangen in slierten veeg ik uit mijn gezicht. ‘Kom snel naar binnen!’ roept Tom luid. Zijn dreads zijn kletsnat net zoals zijn pet. Ik loop naar binnen en doe met een klik van de sleutel de auto dicht. Binnen kijkt Tom me aan met één van zijn verleidelijke blikken. ‘doe dat niet!’ zeg ik speels als ik mijn haar goed leg. ‘kom je?’ ‘doe eerst je schoenen uit. Ik wil geen natte vloer.’ Tom kijkt me met grote ogen aan en ik leg mijn handen vliegensvlug op mijn mond. ‘wat zei je daar?’ ‘niks!’ ‘jij… jij ben net mama!!’ Ik loop snel naar boven met een iet wat geschrokken Tom. Als hij er weer iets over wil zeggen kijk ik hem aan met een begin-er-niet-over-blik. Die werkt want hij houdt meteen zijn mond. Ik open de deur en laat hem binnen. Hij kijkt naar het haardvuur,in de hoek van de kamer en het donzige kleed. ‘kleed me uit’ zeg ik verleidelijk. Hij draait zich abrupt om. ‘ik zal het ook bij jou doen! Ik heb het gewoon erg koud.’ Hij knikt en komt naar me toe. Ik hoor zijn ademhaling als hij mijn haren opzij legt. ‘Bill, je hebt kippenvel.’ ‘Verwarm me dan.’ Zeg ik zachtjes. Hij kijkt van mijn nek diep in mijn ogen, ik zweef. Hij trekt mijn zwarte T-shirt over mijn hoofd. Terwijl hij aan mijn broek begint kijk ik naar buiten. Het regent, net een scene uit monsoon. Ik leg mijn blik weer naar tom zijn lichaam en kleed hem ook uit. We hebben het koud en zijn drijfnat. Ik leg zijn kleren op een hoopje en leg zijn natte dreads goed. ‘jij bent zo mooi’ zegt hij. Ik bloos als zijn blik over mijn gehele lichaam gaat. ‘wil je me?’ vraag ik zachtjes en streel zijn heup daarbij. ‘ik wil niets liever.’ Zijn blik laten mijn tenen tintelen, alles is goed.

mil: okeee de eerste keer kwam het tekstje niet op de site dus... waha morgen komt er pas een vervolg!! lekker wachten!!

16-09-2008 om 21:07 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Mijn oog valt zich op een felgekleurde paraplu. Onder de paraplu stapt een vrouw met een hondje dat net verzopen lijkt door de felle regen. ‘kijk, Gloria is aan het wandelen!’ We waren al snel bijna terug aan het appartement. Ik kijk even naar een grote waterplas en dan naar Tom. ‘mag ik?’ vraag ik boosaardig. Tom lacht ook zijn tanden bloot. ‘doe maar!’ Ik versnel de auto en rij behendig in de plas naast Gloria, onze buurhoer. In één seconde is ze kletsnat. Het water maakte zelfs haar platina blonde haren nat. Ze trilt van woede, of is het het natte water? Nowp, het is de woede. Achter ons horen we een hoog geroep en vuile woorden die een kleuter van vier moeilijk kan uitspreken. ‘ach jee, nu hebben we ze nat gemaakt!’ zegt Tom sarcastisch. ‘ach ja, beter met water als…’ Tom kijkt me aan en ik doe het zelfde. We beginnen luid te lachen terwijl ik met moeite kan parkeren. ‘BIIIIHIIL, doe voort. Ik wil seks!’ Met natte schoenen sop ik uit de auto. Met elke stap dat ik zet piepen ze meer. Mijn haren die samenhangen in slierten veeg ik uit mijn gezicht. ‘Kom snel naar binnen!’ roept Tom luid. Zijn dreads zijn kletsnat net zoals zijn pet. Ik loop naar binnen en doe met een klik van de sleutel de auto dicht. Binnen kijkt Tom me aan met één van zijn verleidelijke blikken. ‘doe dat niet!’ zeg ik speels als ik mijn haar goed leg. ‘kom je?’ ‘doe eerst je schoenen uit. Ik wil geen natte vloer.’ Tom kijkt me met grote ogen aan en ik leg mijn handen vliegensvlug op mijn mond. ‘wat zei je daar?’ ‘niks!’ ‘jij… jij ben net mama!!’ Ik loop snel naar boven met een iet wat geschrokken Tom. Als hij er weer iets over wil zeggen kijk ik hem aan met een begin-er-niet-over-blik. Die werkt want hij houdt meteen zijn mond. Ik open de deur en laat hem binnen. Hij kijkt naar het haardvuur,in de hoek van de kamer en het donzige kleed. ‘kleed me uit’ zeg ik verleidelijk. Hij draait zich abrupt om. ‘ik zal het ook bij jou doen! Ik heb het gewoon erg koud.’ Hij knikt en komt naar me toe. Ik hoor zijn ademhaling als hij mijn haren opzij legt. ‘Bill, je hebt kippenvel.’ ‘Verwarm me dan.’ Zeg ik zachtjes. Hij kijkt van mijn nek diep in mijn ogen, ik zweef. Hij trekt mijn zwarte T-shirt over mijn hoofd. Terwijl hij aan mijn broek begint kijk ik naar buiten. Het regent, net een scene uit monsoon. Ik leg mijn blik weer naar tom zijn lichaam en kleed hem ook uit. We hebben het koud en zijn drijfnat. Ik leg zijn kleren op een hoopje en leg zijn natte dreads goed. ‘jij bent zo mooi’ zegt hij. Ik bloos als zijn blik over mijn gehele lichaam gaat. ‘wil je me?’ vraag ik zachtjes en streel zijn heup daarbij. ‘ik wil niets liever.’ Zijn blik laten mijn tenen tintelen, alles is goed.

mil: de titel zegt veel maar... jullie zullen toch nog een dagje moeten wachten. Ik kan zoals jullie wel merken niet meer elke dag posten maar ik doe mij best! hopelijk tot morgen, xxxx

16-09-2008 om 19:57 geschreven door mélanie