Bill pov:

ik loop bijna door de gang van het appartement tot ik word tegen gehouden. ‘is die bmw van jou?’ vraagt Gloria. Ze staat te wachten op de lift. ik knikt trots. Ik, Bill kaulitz had een bmw gekocht, een hele mooie zelfs! ‘ik wil er wel eens een ritje mee maken.’ Zegt ze iets te lief. ‘sorry, ik moet net iemand anders ophalen voor een ritje. Als je een ritje wilt zal je een afspraak moeten maken!’ ze keek me droog aan. ‘Jij bent niet zo onschuldig als ze zeggen he!’ ‘je zou eens moeten weten’ Je liep de lift in en drukte op het knopje. Gloria bleef staan en toen ze zag dat de deur toe ging krijste ze nog ‘He wacht!’

….

In de bmw reed ik naar het ziekenhuis, het was niet zo ver. Tom zou het briefje vinden op tafel en ook komen, hij moest.

Tom pov:

Bill is er niet. Er ligt enkel een briefje op tafel. Nu hij er niet is ben ik cola van de fles aan het drinken, dat mag nooit van Bill. Jee, waarom ben ik zo soft! Ik moest de baas zijn hier!

Liefste eikel,

Je moet naar het ziekenhuis komen. Je kind komt er aan. Als je niet kom zal je het bezuren. Geen seks meer….

Je stopte met lezen. ‘ja hoor alsof dat jij dat kan uit houden. Je rolde met je ogen en las verder.

…Natuurlijk denk je dat ik het niet meen. Maar o jaaaa ik meen het! Tom kom naar hier, als is het maar voor steun. Ik weet dat je bang bent.

‘Ik ben niet bang!’ riep je verbluft op het briefje. Cola liep over je trui en over tafel. ‘ik had misschien beter een glas genomen’

… ookal wil je dat niet toegeven. Ik wacht daar op je. Tot straks. Ik hou van je, Bill

Oh damn, oh damn, oh damn.

28-09-2008 om 13:25 geschreven door mélanie  

Bill pov:

ik loop bijna door de gang van het appartement tot ik word tegen gehouden. ‘is die bmw van jou?’ vraagt Gloria. Ze staat te wachten op de lift. ik knikt trots. Ik, Bill kaulitz had een bmw gekocht, een hele mooie zelfs! ‘ik wil er wel eens een ritje mee maken.’ Zegt ze iets te lief. ‘sorry, ik moet net iemand anders ophalen voor een ritje. Als je een ritje wilt zal je een afspraak moeten maken!’ ze keek me droog aan. ‘Jij bent niet zo onschuldig als ze zeggen he!’ ‘je zou eens moeten weten’ Je liep de lift in en drukte op het knopje. Gloria bleef staan en toen ze zag dat de deur toe ging krijste ze nog ‘He wacht!’

….

In de bmw reed ik naar het ziekenhuis, het was niet zo ver. Tom zou het briefje vinden op tafel en ook komen, hij moest.

Tom pov:

Bill is er niet. Er ligt enkel een briefje op tafel. Nu hij er niet is ben ik cola van de fles aan het drinken, dat mag nooit van Bill. Jee, waarom ben ik zo soft! Ik moest de baas zijn hier!

Liefste eikel,

Je moet naar het ziekenhuis komen. Je kind komt er aan. Als je niet kom zal je het bezuren. Geen seks meer….

Je stopte met lezen. ‘ja hoor alsof dat jij dat kan uit houden. Je rolde met je ogen en las verder.

…Natuurlijk denk je dat ik het niet meen. Maar o jaaaa ik meen het! Tom kom naar hier, als is het maar voor steun. Ik weet dat je bang bent.

‘Ik ben niet bang!’ riep je verbluft op het briefje. Cola liep over je trui en over tafel. ‘ik had misschien beter een glas genomen’

… ookal wil je dat niet toegeven. Ik wacht daar op je. Tot straks. Ik hou van je, Bill

Oh damn, oh damn, oh damn.

28-09-2008 om 13:24 geschreven door mélanie  

Bill pov:

‘liefste eikel?’ Ik keek beteuterd naar het briefje. Het onvervalste schrift van Tom was te lezen. Hij was even naar Georg voor een nieuw liedje aan het instuderen. Ik keek op en zag dat het acht uur s’avonds was. ‘dat wordt weer alleen eten’ zuchtte je. Je nam een diepvries pizza uit de diepvries en warmde die op. Je zat op het aanrecht en keek om je. Dit huis was echt vertrouwd geworden. Je kon geen plaatsje opnoemen waar ik niet samen met tom heb geneu… euh geleefd hebben!! Het grappigste was nog half in de koelkast

‘nee, wacht!’ maar ik heb zo ziiiiin. Tom zit met zijn voeten op de grond te stampen en kijkt hoopvol naar me of het iets heeft opgebracht. Zijn ogen kijken me lief aan en zijn grijns heeft iets ondeugend. Met mijn blik weet hij dat hij verloren heeft. Zijn dreads zijn nog nat van de douche van daar straks. Zijn blote lichaam die vaag door het mat glas kwam, de kreun toen hij het koude water over zich kreeg. Toen hij uit de douche stapte en nog tweemaal zijn handdoek liet vallen voor mijn neus. ‘kom dan hier…’ Hij kijkt me verrast op. ‘wat heeft je van gedachte kunnen veranderen?’ ‘ik dacht aan een sexy vrouw die ik in die boekjes van jou heb gevonden!’ er komt een blos op zijn wangen en hij komt naar me toe. ‘boos?’ ‘nee, ze fikte toch goed. Veel warmte geven die meiden!’ zijn mond gaat op half zeven staan net voor me, want hij wilde me juist kussen. ‘alles weg?’ ‘alles!’ ‘damn’ ‘je hebt mij toch?’ Hij kijkt me even droog aan. ‘kus me nu maar eikel!’ Zijn zachte lippen raken mijn lippen en al snel voel ik zijn tong naar binnen glijden. Speels raakt hij mijn tong. Met zijn hand glijdt hij van mijn schouder tot mijn heup en pakt me op zodat ik met mijn rug in de koelkast sta. ‘wat je ook doet… stoot niet te hard op die aardbeien! Ik wil er straks nog van eten!’

Ik droomde half tot ik mijn gsm hoorde rinkelen. Ik keek verward. Hij/zij had me net uit een hele leuke fantasie gehaald! Ik neem mijn gsm en druk op het groene knopje. Een vreemde stem begint te praten.‘Bill.. Lyanne ligt in het ziekenhuis, kan je komen? Ze wilt dat jij er bij bent.’ Mijn mond krijgt een vreemde grimas. ‘kan ik daar wel iets goed doen?’ ‘ze wil enkel en ik citeer: Bill moet komen, met zijn gevoel voor mode kan hij van mijn baby al meteen de jongste rockster maken’ Ik lachte flauwtjes. ‘ik kom er aan’

mil: sorry dat het zo lang duurde! Ik wil wel elke dag schrijven maar dat gaat vaak niet. Ik sport vier uur per week en moet dan nog eens huiswerk maken. maar ik doe natuurlijk mijn 'zutterste' best!
xxx

26-09-2008 om 18:10 geschreven door mélanie  

Tom pov:

‘Bill?’ ‘Bill?’ die jongen is weer gaan winkelen zeker?’ Gustav en Georg zitten onder wat te drinken en praten over het nieuwe album. De liedjes waren beter als de vorige cd’s en ik kon dan ook maar moeilijk verbergen dat ik er trots op was. Op mijn kamer ga ik een T-shirt halen. Dan blijf ik staan…. Op Bill zijn kamer ligt iets op zijn kamer. Ik kijk naar een mapje dat op zijn bed ligt. Een mapje dat ik al vaker gezien heb, toch weet ik niet waar het vandaan komt. Ik ga op bed zitten en zonder enig schuldgevoel open ik het. Ik slik. Foto’s vallen op de grond. Week 12… week 18… Over al word ik geconfronteerd met mijn lot. Ik kan het niet meer ontlopen. Georg komt na een tijdje binnen en ziet de foto’s in mijn handen. ‘ja ja, tom kaulitz wordt papa!’ enkel een slik verstoort de volgende stilte.

Bill pov:

‘sorry Tommie’ zeg ik lief terwijl ik hem een knuffel geef. ‘hoe kom je er eigenlijk aan?’ Ik haal mijn schouders op, je weet wel.. mail?’ Hij knikt en steekt de foto’s in het mapje. ‘hoe lang nog?’ ik haal mijn schouders op, ik zou het niet weten. Ze zal bellen waarschijnlijk. Hij knikte en gaf me een kus op de wang. ‘Je blijft toch bij me als het gebeurd?’ Ik knikte en gaf hem weer een knuffel. Zijn geur was zo vertrouwt! Ik was steeds gelukkig als ik hem rook, als hij in mijn eigen kleren te ruiken is kan ik niet stoppen met lachen. Ik hou zo veel van hem, soms doet het me pijn. Als hij er even niet is voel ik me zo verdwaald. Hij houdt me op de weg.

mil: de titel heeft dus niets te maken met het verhaal he lezers! tot morgen!!

24-09-2008 om 19:54 geschreven door mélanie  

Bill: ik loop op straat, het is buiten koud en ik voel dat mijn jasje niet veel wind tegen houdt. Net zoals vorig jaar, net toen ik verliefd was op Tom en hem het niet wilde zeggen. Onze boomhut was weg, de boom was omgezaagd. Vorig jaar was hij er nog niet, nu niet meer. Ik keek op de foto’s. elke halve maand was er weer één aan gekomen in mijn mailbox. Het schudde me elke keer wakker op momenten dat ik het niet had verwacht. Ik keek er op, het was ongelofelijk hoe dat kleintje was gegroeid. Ik wist het geslacht, ik wist alles. Tom daarentegen had nooit meer iets over het hele zaakje gezegd. En toch… hij maakte me zo gelukkig. Hij maakte me zo ongelofelijk gelukkig. Ik hield van hem, al een jaar. Dat hadden we dan ook gisteren gevierd met een lange vrijpartij. Tom was alles wat ik zocht, het kon me niet schelen of hij mijn broer was of niet.

mil: zie je het??? zie je het 'hij moest eens weten wat er zou gebeuren in 1 jaar' ding? wel, ik zag het wel!! en nog zoiets!!!BILL KOOP JE EEN WARMERE JAS!! jezus toch! nja ik weet dat hij kort was enzo mr... das 1 dag meer leesplezier,neeh? tot morgen!

23-09-2008 om 20:20 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Samen met de groep waren we weer vertrokken r naar Amerika. Ik had me een kwartier na landing weer vol gestopt met allemaal zoete dingen die je enkel in Amerika kon krijgen. We hadden ons eerste optreden gehad op tv. Vandaag was de dag weer volgeboekt. ‘Bill… Bill we moeten gaan!’ Bill die naar de spiegel zich zelf aan het bewonderen was schrikt op. ‘natuurlijk, kom we gaan!’

Tom pov:

De maanden gingen voorbij, ik kreeg steeds meer nachtmerries. Het ging allemaal geweldig voor mij en Bill. De zomer zat er op, de festivals waren gedaan. Nu was het winter, ijzig koud. Het is allemaal een jaar geleden dat we voor de eerste keer gekust hebben, we hebben een relatie waar zelfs angelina Jolie en brad pitt jaloers op zouden zijn. We zijn op bezoek bij mama. ‘waar is Bill?’ vraag ik over mijn glas cola. ‘even naar buiten. Vreemd, want het is erg koud.’ Je knikte, zelf had je een verkoudheid die je had opgelopen na Bill te lang en te hard te kussen. Toch kwam er een lach op je gezicht, hij was geweldig! ‘Hoe gaat het met Lyanne?’ even blijft het stil. Ze gaat naast me zitten en kijkt me aan met een blik die me bang maakt. ‘weet je hoe het met haar gaat?’ Je schud je hoofd. Je voelde je stom, je wist niet waar ze was, of ze nog leefde of niet. ‘hoe ver is ze?’ je ogen prikten van de tranen. Je was zo stom, je wilde de laatste maanden niet meer aan haar denken. Je wilde haar niet meer kennen. ‘ik weet het niet!’ snikte je. Mama kon het niet geloven, zijn oudste zoon had sinds jaren niet meer gehuild. Ze nam me vast en wiegde me tot ik zou stoppen, dat deed ik niet. Ze was al acht maanden zwanger, wat moet ik doen?

mil: ik vind het zo erg voor Tom mr ja... tot morgen?

22-09-2008 om 17:47 geschreven door mélanie  

21-09-2008 om 20:09 geschreven door mélanie  

3 weken later:

‘dankje voor al jullie steun, ik ben weer helemaal in orde!’ eindelijk konden we weer beginnen met Tokio hotel. Eindelijk konden we weer optreden. Ik had een mail gekregen van Lyanne. Het ging zo:

‘TOOOOOOOOOOOM!’ Ik riep het hele appartement door maar niemand was thuis. Ik verveelde me. Andreas was nog net op bezoek gekomen, het was lief. Hij wist over ons en toch vond hij het niet erg. Toch was het grappig, elke keer als ik Tom zei moest hij knipperen met zijn ogen. Hij wilt het niet zeggen, maar hij vindt het erg. Toch blijft hij in contact met me. Hij is echt mijn beste vriend. Nerveus stap ik rond in het appartement. Dan valt mijn oog op de computer. Ik ga er achter zitten, mails lezen kan geen kwaad… toch? Meteen viel mijn oog op de naam van Lyanne. Ik opende de mail en keek met grote ogen naar een foto. Weer een foto van het kindje. Het bleef me achtervolgen. Er stond enkel bij, ‘het is gezond.’ Ik keek naar de foto en zag een hoofdje, ik zag zelfs… vingers? Ik keek even om me maar toch drukte ik de foto af, stak het in een mapje. Ze ging me meer foto’s sturen en ik moest het niet aan Tom vertellen. Als Tom geen vader zou willen zijn kon ik dat wel. Misschien ging het niet echt, maar ik wilde in de buurt zijn. Dit kind was familie van mij, dat geef je niet zo moeilijk op. met mijn mapje vertrok ik uit de kamer. Dit moest zorgvuldig worden bijgehouden.

‘Bill… Bill! Hoe is de revalidatie geweest?’ je schrok op.

21-09-2008 om 20:03 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Word niet wakker, blijf slapen. Met mijn hoofd lig ik op zijn borst. Zijn arm ligt beschermend over me. Het tapijt voelt warm aan en ook door de haard krijg ik een lekker warm gevoel. Zijn ademhaling gaat sneller, hij wordt wakker. Snel doe ik mijn ogen toe. ‘Bill?’ kreunt hij. Ik open mijn ogen niet, nooit! Hij geeft me een natte kus op mijn wang en laat me verder slapen op het tapijt.

‘ja, hij is nog erg ziek. Hij slaapt.’ Mijn ogen doe ik niet open maar horen doe ik wel.

Na even in slaap te vallen ben ik terug volledig bij bewust zijn. ‘hij slaap veel, anders kijkt hij een dvd.’ Een heel gesprek over mij, over mijn ingebeelde ziekte. Volgens Gustav staat de wereld voor onze fans echt helemaal op zijn kop. We komen in kranten en tijdschriften. Binnen drie weken zou de ziekte weg zijn, mocht ik weer op straat komen. Tegen die tijd moest ik hier blijven en schrijven over operaties en zeggen hoe het met me gaat, alles al schrijvend. Voor de wereld kan ik niet praten, volgens onze manager heeft het ons veel geld gekost maar ik heb er geen spijt van. Waar Lyanne is en hoe het met haar gaat weet ik niet. Enkel dat ze ons op de hoogte zou houden.

mil:
beste lezers,
gisteren was mijn internet weg gevallen. ik kon enkel verder schrijven op word dus deed ik dat maar. Gisteren heeft het me toch iet wat verdrietig gemaakt. Ik ben gestopt met te schrijven. de volgende zin zou zijn: Het goede einde. Ik ben begonnen aan het einde... Ik schrijf al bijna een heel jaar elke dag een stuk tekst, heb twee word documenten vol geschreven, ben over de de 300 blz. geraakt! Nu eindigt het, zo vreemd. Ik weet nog goed dat ik begon met het eerste stuk. Ik wist echt niet of het iets ging worden en dacht dat ik er wel mee zou stoppen na een maand. bedankt, voor al jullie reacties want door jullie ben ik verder blijven schrijven... bedankt voor al die grappige reacties die me zo vaak aan het lachen hebben gemaakt. Jullie hebben nog drie dagen (denk ik) om (zoals elke dag) een tekstje te lezen. dan begin ik met het goede einde. waarschijnlijk zullen jullie ook het slechte einde lezen, goed voor jullie! dat komt er dus na, maaaaar... Ik vind het wel een HEEL 'bangelijk' einde.  nog veel leesplezier, schrijfster die haar hoofdpersonages aan het verwerken is.

ps. sorry dat het zo een vage tekst is, ben nog niet goed wakker

20-09-2008 om 10:46 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Bill ligt op het zachte donzige kleed te kijken hoe ik het elektrisch vuur voor de eerste keer aan steek. Het is dan misschien geen echt vuur, maar het geeft warmte en is super gezellig. Het onweer laat de hele kamer oplichten maar ik heb enkel oog voor Bill. ‘we hadden dit veel eerder moeten doen!’ fluister ik zachtjes in zijn oor als ik naar hem toe ben gekropen. Zijn blik spreekt boekdelen. Hij geniet, hij zou kunnen spinnen. Ik geef hem een tongkus terwijl hij zijn handen door mijn natte dreads laat gaan. Met mijn hand ga ik zachtjes over zijn lies waardoor hij zindert van plezier. Met dat signaal gaat hij voorover zitten en neemt me vol op de mond. Teder glijden mijn handen over zijn rug die zich vastpriemen ter hoogte van zijn billen. Voor hem gaat het te traag, hij buigt zich daarom maar over me waar zijn stijve tegen mijn buik schuurt. De regen is misschien nog op de achtergrond te horen maar veel aandacht schenk ik het niet. Hier gebeurt alles binnen, bij het vuur. Het vuur in de hoek waar we nooit echt naar hadden omgekeken. Bill stopt om me even aan te kijken, natuurlijk moet hij verder gaan waarom stopt hij nu. Hij is bezorgd dat ik niet verder wil, hij moet toch weten dat… Bill gaat op me zitten en begint me nog harder te kussen. Oke, hij heeft me dus door. Zijn vingers glijden over mijn borstkas. Ik geef een kreun als hij zich goed zet. ‘weet je wat lang is geleden?’ Ik geef hem enkel een grijns. Hij fluistert het zachtjes in mijn oor en mijn ogen beginnen op slag te fonkelen. ‘ik doe het als jij nu..’ deze keer fluister ik iets in zijn oor. Hij bijt op zijn lip. Zo iets kan ik niet weigeren natuurlijk. Ik laat hem goed zitten. even kijkt hij om en geeft me een knipoog. Zonder enige emotie laat ik hem er in glijden. Zijn nagels zetten zich in het kleed. Als ik zachtjes stoot voel ik al snel dat ik ook degelijk sneller mag. Ik sluit mijn armen rond zijn buik en geniet van het moment. Bill horen kreunen is het mooiste geluid op aarde. Zie zo, nu weten jullie het allemaal. Als Bill kreunt krijg je kippenvel op de vreemdste plaatsen! ‘tom sneller!’ hijgt hij. Ik geraak terug in concentratie en speel het spelletje mee. ‘wat zei je? Trager, oke!’ Ik ga zichtbaar trager en Bill kijkt woedend om. ‘sneller, NU!’ Ik grijns en ga sneller, zodat ik kom. Ik ga liggen en neem hem in mijn armen. de warmte van het haardvuur beschermt ons tegen alles, het gevoel op je huid geeft me een fijn gevoel. De regen is terug te horen, harder als ooit te voren.

mil: omdat er sommige onder jullie door de vorige titel zo ontgoochelt waren heb ik deze keer een titel gebruikt die zeker minder spannend zou zijn als het echte stuk. alleee, dat hoop ik toch^^

17-09-2008 om 21:53 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Mijn oog valt zich op een felgekleurde paraplu. Onder de paraplu stapt een vrouw met een hondje dat net verzopen lijkt door de felle regen. ‘kijk, Gloria is aan het wandelen!’ We waren al snel bijna terug aan het appartement. Ik kijk even naar een grote waterplas en dan naar Tom. ‘mag ik?’ vraag ik boosaardig. Tom lacht ook zijn tanden bloot. ‘doe maar!’ Ik versnel de auto en rij behendig in de plas naast Gloria, onze buurhoer. In één seconde is ze kletsnat. Het water maakte zelfs haar platina blonde haren nat. Ze trilt van woede, of is het het natte water? Nowp, het is de woede. Achter ons horen we een hoog geroep en vuile woorden die een kleuter van vier moeilijk kan uitspreken. ‘ach jee, nu hebben we ze nat gemaakt!’ zegt Tom sarcastisch. ‘ach ja, beter met water als…’ Tom kijkt me aan en ik doe het zelfde. We beginnen luid te lachen terwijl ik met moeite kan parkeren. ‘BIIIIHIIL, doe voort. Ik wil seks!’ Met natte schoenen sop ik uit de auto. Met elke stap dat ik zet piepen ze meer. Mijn haren die samenhangen in slierten veeg ik uit mijn gezicht. ‘Kom snel naar binnen!’ roept Tom luid. Zijn dreads zijn kletsnat net zoals zijn pet. Ik loop naar binnen en doe met een klik van de sleutel de auto dicht. Binnen kijkt Tom me aan met één van zijn verleidelijke blikken. ‘doe dat niet!’ zeg ik speels als ik mijn haar goed leg. ‘kom je?’ ‘doe eerst je schoenen uit. Ik wil geen natte vloer.’ Tom kijkt me met grote ogen aan en ik leg mijn handen vliegensvlug op mijn mond. ‘wat zei je daar?’ ‘niks!’ ‘jij… jij ben net mama!!’ Ik loop snel naar boven met een iet wat geschrokken Tom. Als hij er weer iets over wil zeggen kijk ik hem aan met een begin-er-niet-over-blik. Die werkt want hij houdt meteen zijn mond. Ik open de deur en laat hem binnen. Hij kijkt naar het haardvuur,in de hoek van de kamer en het donzige kleed. ‘kleed me uit’ zeg ik verleidelijk. Hij draait zich abrupt om. ‘ik zal het ook bij jou doen! Ik heb het gewoon erg koud.’ Hij knikt en komt naar me toe. Ik hoor zijn ademhaling als hij mijn haren opzij legt. ‘Bill, je hebt kippenvel.’ ‘Verwarm me dan.’ Zeg ik zachtjes. Hij kijkt van mijn nek diep in mijn ogen, ik zweef. Hij trekt mijn zwarte T-shirt over mijn hoofd. Terwijl hij aan mijn broek begint kijk ik naar buiten. Het regent, net een scene uit monsoon. Ik leg mijn blik weer naar tom zijn lichaam en kleed hem ook uit. We hebben het koud en zijn drijfnat. Ik leg zijn kleren op een hoopje en leg zijn natte dreads goed. ‘jij bent zo mooi’ zegt hij. Ik bloos als zijn blik over mijn gehele lichaam gaat. ‘wil je me?’ vraag ik zachtjes en streel zijn heup daarbij. ‘ik wil niets liever.’ Zijn blik laten mijn tenen tintelen, alles is goed.

mil: okeee de eerste keer kwam het tekstje niet op de site dus... waha morgen komt er pas een vervolg!! lekker wachten!!

16-09-2008 om 21:07 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Mijn oog valt zich op een felgekleurde paraplu. Onder de paraplu stapt een vrouw met een hondje dat net verzopen lijkt door de felle regen. ‘kijk, Gloria is aan het wandelen!’ We waren al snel bijna terug aan het appartement. Ik kijk even naar een grote waterplas en dan naar Tom. ‘mag ik?’ vraag ik boosaardig. Tom lacht ook zijn tanden bloot. ‘doe maar!’ Ik versnel de auto en rij behendig in de plas naast Gloria, onze buurhoer. In één seconde is ze kletsnat. Het water maakte zelfs haar platina blonde haren nat. Ze trilt van woede, of is het het natte water? Nowp, het is de woede. Achter ons horen we een hoog geroep en vuile woorden die een kleuter van vier moeilijk kan uitspreken. ‘ach jee, nu hebben we ze nat gemaakt!’ zegt Tom sarcastisch. ‘ach ja, beter met water als…’ Tom kijkt me aan en ik doe het zelfde. We beginnen luid te lachen terwijl ik met moeite kan parkeren. ‘BIIIIHIIL, doe voort. Ik wil seks!’ Met natte schoenen sop ik uit de auto. Met elke stap dat ik zet piepen ze meer. Mijn haren die samenhangen in slierten veeg ik uit mijn gezicht. ‘Kom snel naar binnen!’ roept Tom luid. Zijn dreads zijn kletsnat net zoals zijn pet. Ik loop naar binnen en doe met een klik van de sleutel de auto dicht. Binnen kijkt Tom me aan met één van zijn verleidelijke blikken. ‘doe dat niet!’ zeg ik speels als ik mijn haar goed leg. ‘kom je?’ ‘doe eerst je schoenen uit. Ik wil geen natte vloer.’ Tom kijkt me met grote ogen aan en ik leg mijn handen vliegensvlug op mijn mond. ‘wat zei je daar?’ ‘niks!’ ‘jij… jij ben net mama!!’ Ik loop snel naar boven met een iet wat geschrokken Tom. Als hij er weer iets over wil zeggen kijk ik hem aan met een begin-er-niet-over-blik. Die werkt want hij houdt meteen zijn mond. Ik open de deur en laat hem binnen. Hij kijkt naar het haardvuur,in de hoek van de kamer en het donzige kleed. ‘kleed me uit’ zeg ik verleidelijk. Hij draait zich abrupt om. ‘ik zal het ook bij jou doen! Ik heb het gewoon erg koud.’ Hij knikt en komt naar me toe. Ik hoor zijn ademhaling als hij mijn haren opzij legt. ‘Bill, je hebt kippenvel.’ ‘Verwarm me dan.’ Zeg ik zachtjes. Hij kijkt van mijn nek diep in mijn ogen, ik zweef. Hij trekt mijn zwarte T-shirt over mijn hoofd. Terwijl hij aan mijn broek begint kijk ik naar buiten. Het regent, net een scene uit monsoon. Ik leg mijn blik weer naar tom zijn lichaam en kleed hem ook uit. We hebben het koud en zijn drijfnat. Ik leg zijn kleren op een hoopje en leg zijn natte dreads goed. ‘jij bent zo mooi’ zegt hij. Ik bloos als zijn blik over mijn gehele lichaam gaat. ‘wil je me?’ vraag ik zachtjes en streel zijn heup daarbij. ‘ik wil niets liever.’ Zijn blik laten mijn tenen tintelen, alles is goed.

mil: de titel zegt veel maar... jullie zullen toch nog een dagje moeten wachten. Ik kan zoals jullie wel merken niet meer elke dag posten maar ik doe mij best! hopelijk tot morgen, xxxx

16-09-2008 om 19:57 geschreven door mélanie  

Tom pov:

‘je broek gaat vuil worden’ wijs ik hem aan. Hij let niet op mijn waarschuwing en gaat gewoon op de grond zitten. ‘waarom zitten we hier in het bos?’ Ik kijk rond me en let niet op het geluid dat uit het speeltje van Bill zijn kindermenu komt. ‘wauw, een actiepop!’ Hij drukt voor de tweede keer waar weer een irritant gelach uit komt. ‘denk je echt dat dit gaat werken?’ vraag ik weer. ‘eet nu maar gewoon je ongezonde maaltijd op. We moeten straks gaan spelen!’ Mijn mond wilt zich openen om te vragen waar we in godsnaam mee bezig zijn maar snel sluit ik hem weer. Zou mijn kind ook graag ongezond eten en dan gretig de verrassing uitpakken? Na een paar minuten praten is het eten op. ‘ik heb nog een verrassing!’ wat nu weer? Ik weet echt niet of dit me allemaal helpt maar hij is ook zo lief. We lopen naar de andere kant van het bos. Bill voorop en ik die amper kan volgen. ‘te..veel….gerookt!’ puf ik als we eindelijk stoppen. ‘kijk, ik heb de grot terug gevonden!’ De grot, de geheime speelplaats van mij en Bill voor we een afkeer van de natuur kregen. ‘kijk nu, er hebben één of andere padvinders in gezeten!’ roept hij fel als hij er rond kijkt. De plaats is inderdaad ingenomen door onnozele padvinders die duidelijk goed overweg konden met vuur. ‘Bill, het gaat regenen’ zeg ik bedenkelijk. ‘ach wat, wat druppels meer niet!’ Dit is gewoon onnozel, zo onnozel. Wat staan we hier te doen? Bill weet ik wat ik denk, da weet hij altijd maar nu negeert hij het moeiteloos. Ik heb genoeg van alles, van al die stomme problemen. Ja, ik heb zo net mijn ongeboren kind een probleem genoemd. En dan, het is er nog eens niet. Ik sta hier in een fucking bos waar ik net een fucking kindermenu heb gegeten. WAT DOE IK HIER? Wat is er gebeurd met leb die secunde? ‘Bill, kus me nu gewoon!’ flap ik er uit. Bill die net wilde binnen kruipen in de grot kijkt me aan. ‘wat?’ ‘kus me nu gewoon?’ lach ik flauwtjes.‘waarom nu ineens wel?’ ‘euh… leb die secunde?’ Ik zeg het wat twijfelend maar ik ben nog nooit zo zeker geweest. Ik zal nooit papa worden, nooit. Dus wat sta ik hier onnozel te doen? Ik lijk net op een… meisje… Hij lacht en komt op me af. ‘heeft de kinderdag geholpen?’ Ik schud mijn hoofd. ‘nee, die kont die net uit die grot stak.’ Hij lacht even en kijkt me met zijn bruine ogen aan. Met zijn vingers streelt hij over mijn wang. Zijn lippen raken de mijne en voor ik het weet geeft hij me officieel een geslaagde tongkus. Geschrokken kijk ik op als er een stortbui over onze hoofden speelt. Bill kijkt ook naar boven. Ik weet wat hij denkt. Hij trekt zijn wenkbrauw op. ‘ach ja, kunnen we niet verder spelen. Ik denk dat we maar beter naar huis gaan!’ Ik lach. Hoe sneller we hier weg zijn hoe beter. ‘kom snel mee!’ roep ik boven het geluid van de donder uit. Ik neem zijn hand vast en loop samen met hem naar de auto. ‘ben je geil?’ roept hij als we lopen. Ik draai mijn hoofd naar hem toe om hem een reactie te geven ‘is dat een vraag?’ roep ik al lachend. ‘Tom, kijk uit!’ Met een knal kom ik tegen een boom terecht en val in de modder. Bill die mee valt kijkt me droog aan. Hij zucht en kijkt hoe zijn broek vol modder hangt. ‘ja wat? Wat staat die boom hier ook te doen?’ ‘we zijn in een bos idioot!’ Wat moet ik hier op terug zeggen? ‘je haar staat plat!’ zeg ik kinderachtig terug. ‘kom nu meeeeh!’ zegt hij als hij overeind staat. Ik wil recht staan maar schuif weer uit in de modder. ‘HOU je mond!’ roep ik fel als Bill begint te lachen. Kletsnat lopen we naar de auto die ons kan beschermen van de gietende regen.

mil: jeuj!!!! owja, sorry dat ik enkele dagen niet meer heb geschreven. het was allemaal een beetje moeilijk. Ik had zo veel te doen... sorry!

14-09-2008 om 12:24 geschreven door mélanie  

Tom pov:

‘laat me met rust’ zeg ik als ik op bed ga zitten. ‘Ik wil met je praten!’ zegt hij luidruchtig. ‘Wat heb jij de laatste tijd?’ zeg ik fel tegen hem. Zijn mond gaat ongelovig open. ‘IK? IK? Ik voel me verschrikkelijk omdat jij mij niet meer aanraakt!’ ‘sorry’ zeg ik snel. Hij zucht en gaat naast me zitten. ‘vind je me niet meer mooi?’ Ik schud mijn hoofd. ‘ik vind je verschrikkelijk mooi, je lichaam en je tic als je praat.’ ‘heb ik een tic, he romantisch! ‘Wat dan?’ zucht hij teleurgesteld. ‘als je praat dan doe je je mond iets naar links op het einde van een zin.’ Zijn wenkbrauw gaat omhoog. ‘waarom wil jij geen seks meer?’ Ik denk na over mij woorden, orden ze en zet ze op de goede plaats. Hij kijkt me vragend aan tot ik iets zeg. ‘Ik wil je zo graag maar… Het lijkt alsof ik moet volwassen worden. Het zit me zo dwars, ik word steeds op de feiten gedrukt. Wat als dat kind het over ons te weten komt en me haat?’ Hij schudt zijn hoofd. Het klinkt allemaal zo onnozel maar toch… Dat kind gaat me haten. Ik zal hem/haar nooit zien, zal nooit met hem praten en na een tijdje gaat hij weten dat zijn vader met zijn oom is. ‘Tom, zet het van je af. Het kind is er nog niet en ik wel. Ik wil aandacht, en wel nu!’ Ik lach even en streel door zijn haren. ‘werkt het?’ vraagt hij hoopvol. traag schud ik mijn hoofd. ‘kom, we gaan een eindje rijden!’

Bill pov:

‘Wat ben je van plan?’ zegt hij als ik achter het stuur zit. ‘we gaan rijden!’ Hij gaat argwanend zitten en blijft me aan kijken. ‘doe hem alsjeblieft niet kapot!’ Nee, ik doe hem niet kapot, beloofd! Waar staan die remmen ook weer?’ Hij geeft een kusje op het dashboard en zegt ‘vaarwel lola!’ Ik kijk hem geamuseerd aan. ‘noem jij je auto Lola?’ ‘rij nu gewoon maar.’ Ik grinnik en rij verder. ‘vandaag gaan we een kinderdag doen!’ Hij kijkt me droog aan. ‘dat meen je niet!’ ‘ik rij nu naar een fastfood tent en daar mag jij het kindermenu gaan halen voor ons!’ Hij kijkt me weer op de zelfde manier aan. ‘doe nu maar gewoon!’

mil: owneuh, een kinderdag!

10-09-2008 om 19:17 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Twee fucking dagen later, TWEE fucking dagen later! Ik zit hevig mijn voet te bewegen terwijl ik naar het computerscherm zit te staren. Het leven is fucking saai en… alles is gewoon FUCKING stom als je een zogenaamde fucking ziekte hebt en in dit fucking appartement moet blijven. Ik lees mijn mail en begin hevig aan mijn koffie te slurpen. Ik ben boos, geïrriteerd en het meest van alles… en dat is nog het ergste van al… ZO GEIL!! Niets helpt, niets. ‘FUCK!’ roep ik kwaad als de computer het opeens begeeft. Sinds een paar uur stopt mijn kleine pink niet met trillen. Ik loop niet meer op energie, ik loop gewoonweg op geilheid. ‘TOOOOOOHOOOM die fucking computer doet het niiiiiiii’ Hij komt binnen met zijn gitaar die zijn handen niet heeft verlaten voor die twee FUCKING dagen. Ik ben vervangen en dan wel voor een fucking gitaar! ‘wat is er nu weer!’ ‘dat zie je toch, hij doet het niiiiii’ ‘Bill, wind je niet zo op!’ Hij komt naast me staan en probeert wat uit op het toetsenbord. ‘ach ja, het is dan ook het enigste waar ik me kan mee opwinden he!’ Hij kijkt op en fronst zijn wenkbrauwen. ‘ohh ja, je hebt me gehoord!’ ‘Ik voel me tachtig jaar hier en het stopt nu! Die baby is er nog niet dus gaan we wat plezier maken.’ ‘mag niet, niemand mag je zien.’ ‘gaan we toch gewoon naar een verlaten plek, het bos bevoorbeeld.’ Het bos, het enigste wat geen ‘fucking’ verdient. Het geweldige bos! Waar verkrachting een nieuwe dimensie krijgt. Hij draait zich om op de stoel en loopt de kamer uit. ‘heeee, sorry!’ die jongen is echt… zo een meisje!!!

mil: jup, de vrouwlijke kant van Tom.

09-09-2008 om 17:25 geschreven door mélanie  

Bill pov:

‘waar is Tom?’ zeg ik al hoestend terwijl ik een kop warme koffie in giet. ‘die is voor Tokio hotel tv gaan rond rijden in debiele karretjes samen met Gustav en Georg.’ Ze kijkt op van haar modemagazine, twijfelt even en richt haar ogen weer op het magazine. ‘zei hij iets?’ ze schudt haar hoofd. ‘Ik weet niet of dit allemaal zo een goed idee is.’ Ik kijk op en knik. ‘ik ga een paar maanden bij een vriendin blijven. De laatste maand kom ik terug.’ Ik knik weer. Wat moet ik doen? Tom is zich zelf niet meer sinds ze hier is. ‘Tom is geen goede vader, hij moet het kind niet zien. Het zal nooit van hem zijn, ik zorg er zelf voor. Hij is te onvolwassen om hier mee om te gaan.’ ‘hij..’ ik wil hem verdedigen maar weet niet goed hoe. ‘hij is meer volwassen als je denkt!’ ze zucht en staat recht. ‘als hij echt zo volwassen is als je denkt zou hij met me praten.’ Ze staat recht en geeft me in het voorbij gaan een kus op de wang. ‘ik zal je op de hoogte houden.’

Tom pov:

Hij zit in de zetel zijn fanmail te lezen. Ik strijk mijn vingers door zijn haren waardoor hij op kijkt. ‘waar is ze?’ vraag ik zachtjes. ‘ze is naar een vriendin door dat jij zo onnozel doet.’ Ik kijk even weg. Misschien is het beter zo. ‘Ik word geen vader, nooit.’ Koppig loop ik naar de keuken waar ik mijn speciale spaghettisaus ga maken. Na een kwartiertje begint het geweldig te ruiken. ‘We kunnen een apotheker openen met al die medicamenten!’ roept Bill van uit de woonkamer. Ik grijns even en maak de saus verder. ‘ik heb gewonnen van Georg en Gustav!’ roep ik terug. Ik laat mijn lepel in de saus vallen waardoor er spatten saus door de hele keuken vliegen. ‘Je hebt toch een beker gekregen?’ vraagt Bill die nu in de deuropening staat. Ik schud hevig mijn hoofd als ik zijn blik zie. Hij komt dichter bij en doopt zijn vinger in de saus die hij dan in zijn mond steekt. Jup, het is overduidelijk. Bill kaulitz probeert te flirten. ‘genoeg zout?’ vraag ik om niet op zijn pogingen in te gaan. Hij knikt maar komt meteen tegen me staan. Ik kus hem zachtjes op zijn lippen die ook weer meteen meer willen. Het geeft me een zacht gevoel die zich verspreid door mijn hele lijf. Hij is geweldig als hij zo kust. Zo teder en zacht dat je hem zou in schrijven voor een reclame spotje “lippenbalsem zachte lippen!” of iets dergelijks. ‘bill?’ probeer ik de zeggen met zijn lippen op de mijne. ‘hmm’ zegt hij zachtjes. ‘de saus loowpt owver.’ ‘hmm’ zegt hij weer met gesloten ogen. ‘Bill!’ ‘WAT?’ ‘de saus loopt over!’ Hij kijkt naar de saus en rolt met zijn ogen. ‘ik denk dat hij klaar is, nee?’ ‘ik voel me net een ondertrouwd koppel.’ Zucht hij en gaat aan tafel zitten. Ik lach even met in mijn achterhoofd dat negen maanden niet lang duurt.

mil: wauw sarah kon niet meer wachten!! je kon het ook beleefd zeggen hr;) en zo braaf als ik ben zet ik er dan meteen twee op! morgen seks? wie weet???

07-09-2008 om 15:09 geschreven door mélanie  

Bill pov: Ik ben vandaag naar mama gegaan samen met Tom. We hebben haar verteld Van Lyanne. Ze kon het niet geloven, keek haar zoon aan. ‘hou je van haar?’ was een vraag die ik niet had verwacht. Tom schudde zijn hoofd wat mij terug hoop gaf. Hij zou me niet verlaten voor een baby. Hij zou dat nooit doen, nooit. Lyanne had eten gemaakt maar enkel het gerinkel van bestek kon de stilte doorbreken. Nu zit ik op bed om de dekens weg te trekken. Tom zit zijn tanden te poetsen waar weer zeer veel gorgelende geluiden moeten te pas komen. Ik kijk naar de spiegel aan de muur. Zonder make-up voel ik me naakt, mezelf. Ik wil iemand anders zijn, dit ben ik in ieder geval niet. Met enkel een boxershort kruipt hij onder de dekens. Hij gaat liggen terwijl ik hem bestudeer. Vanavond wil ik seks, punt uit. Voor de eerste keer draait hij zich op zijn zij om me de rug toe te keren. Even ben ik van slag maar dan herpak ik me weer. Ik kruip naar hem toe en neem zijn arm om hem op zijn rug te leggen. Gewillig gaat hij op zijn rug liggen en kijkt me aan. Stil, enkel stil. Ik weet dat hij niets liever wil. Ik kus hem op zijn borst en ga over op zijn nek. Met mijn handen streel ik zijn zachte buik die zo mooi gespierd is. Als ik mijn lippen zachtjes op zijn wangen zet, smaak ik tranen die zo te zien in stilte hevig vloeien uit zijn ooghoeken. Ik wil hem troosten, hem vast nemen, hem opvrolijken, zeggen dat hij niet bang moet zijn. Maar hij is me voor ‘niet vanavond Bill’ Hij draait zich terug op zijn zij. Ik mag niet boos zijn, ik moet er voor hem zijn. Ik ga tegen hem aanliggen en leg mijn arm om zijn buik. Hij slaapt nog lang niet. Hij kijkt naar de muur en wacht…

mil: waarschijnlijk hebben jullie iets vreemd gemerkt aan dit tesktje. Ik zal het even verklaren...
1. tom die geen seks wilt
2. tom die serieus is
3.tom die zo geduldig genoeg is om te wachten
4. Bill die voor zich zelf uitkiest wanneer hij seks heeft of niet
5.TOM DIE GEEN SEKS WILT!!!

05-09-2008 om 23:08 geschreven door mélanie  

Bill pov:

04-09-2008 om 20:00 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ze stapt buiten en bekijkt in stilte een foto. ‘en?’ vraag ik. we staan allebei recht en lopen haar achterna. Ze versnelt haar pas en loopt gebogen richting de uitgang. ‘Lyanne?’ Ze reageert niet en loopt snel verder. Ik neem haar bij haar arm vast en eindelijk stopt ze. Ze kijkt op en de tranen lopen over haar wangen. Ik schrik. Tom staat achter me, zo bang dat hij zou kunnen weg lopen. We kunnen het niet aan, we zijn kinderen. Hoe kunnen we nu al een kind aan? Ze trekt haar arm weg en veegt de tranen van haar gezicht. Ze loopt op haar hakken naar de escalade. Tom gaat verder en ik blijf staan. Mijn adem stokt in mijn keel, de pers staat al te fotograferen. Gelukkig aan een ziekenhuis. Ook een huilende Lyanne mag op de foto. Tom opent snel de auto en iedereen springt er in.

Op de achterbank kijkt ze naar buiten met nog steeds de foto in haar handen. Ze kijkt op en ziet me naar de foto kijken. Ze geeft hem en met ongelovige ogen kijk ik naar de baby. ‘Weet je van wie het is?’ ze knikt. Ik hoop zo dat het niet van mij is, ook niet van Tom. Dat het gewoon een vergissing is en we kunnen uitstappen en vrolijk verder gaan met ons leven. ‘ik zeg het liever als we binnen gaan.’ Het zou verschrikkelijk zijn mocht het kind van mij zijn. Het zou een verschrikkelijke vader zijn. Nee, als het van Tom is zou het een mooie baby zijn. Zijn eerste haartjes in kleine dreads en een te grote pet die bijna over zijn ogen valt.

mil: laatste kans om te gokken van wie en welk geslacht!!
en dit is al de zoveeeelste keer dat ik hoor: een tweeling en één van elk. Nee, het is niet elk van één. een tweeling sluit ik niet uit!
xx

03-09-2008 om 17:31 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Op televisie worden interviews gegeven over de plotse ziekte van Bill. Brieven komen aan en medicijnen worden opgestuurd. Met mijn gitaar speel ik een deuntje terwijl Lyanne een boek leest. Het voelt net als op tour zijn, niet helemaal vertrouwd en weinig privacy. ‘Tom?’ zegt ze van achter het boek. Ik kijk op maar blijf verder spelen. Bill is even weg naar Andreas, dit is de eerste keer dat ze met me praat. ‘je vind het verschrikkelijk, nee?’ Ik kijk haar even aan maar schud mijn hoofd dan. ‘ik ben gewoon niet goed met dit soort dingen.’ Ze knikt even en leest dan verder. Ik denk even over mijn vraag, schraap dan pijnlijk mijn keel en stel ze zorgvuldig: ‘Gaan we morgen weten wie de vader is?’ ‘ja, waarschijnlijk wel.’ Dit gesprek wordt voor mij vreemder met de seconde dus beslis ik wat te gaan drinken. Morgen weten we het, morgen zal het zijn.

Bill pov:

Samen met Andreas zitten we bij zijn thuis. We praatte over de voorbije weken maar de zwangerschap was op een bepaald moment er aan gekomen. Na een hoop verwijten en ongelovige woorden van Andreas zegt hij uiteindelijk: ‘wauw, jij blijft me echt verbazen. Je hebt een relatie met je broer, bent voor de hele wereld zogezegd ziek en word misschien papie!’ ‘misschien, ik kan ook oom worden. Morgen weten we het, ik zal je iets laten weten.’ Hij knikt en giet nog wat cola in. ‘nu ben ik aan de beurt! Ik ben verliefd!’

Bill pov:

‘dus’ dus…’ samen zitten we in de wachtkamer op een lange gang. De klok tikt steeds trager wat me nog zenuwachtiger maakt. ‘Van wie denk jij dat het is?’ vraagt Tom opeens als hij zijn gsm terug in zijn zak doet. ‘wie denk jij?’ Hij haalt zijn schouders op en gaat terug zenuwachtig doen. Niet enkel dit speelt hem parten. Ik zie het aan hem ook al lijkt het belachelijk. Gisteren hebben we het weer niet gedaan. We hebben het niet meer gedaan sinds Sara is vertrokken. Het wordt steeds moeilijker om er iets over te zeggen. In het begin was alles nog ok maar nu begint het zwaarder te wegen, ook bij hem. ‘Tom, het is al lang geleden dat..’ ‘gaat het nog lang duren?’ Ik haal mijn schouders op en ga terug wat verder in mijn stoel zitten. de tjdschriften die in de hoek op een tafeltje liggen gaan over baby’s. Ik neem er één op en begin te bladeren. Na een paar bladzijden kan ik zeggen dat ik officieel niets over baby’s weet. Enkel dat ze huilen en blijkbaar negen maanden groeien in de buik. ‘negen maanden?’ mompel ik als ik het lees. ‘wat?’ zegt Tom die uit zijn gedachten op schrikt. ‘duurt het echt negen maanden?’ ‘dat meen je toch niet!’


mil: voila 3 tekstjes!
gok nu van wie de baby gaat zijn en welk geslacht!!

02-09-2008 om 20:14 geschreven door mélanie