 |
|
|
Doe wat liefde je gebiedt,
Ga je hart verpanden
In mijn leven en mijn lied,
Draag ik jou op handen |
| Uit "Carmina Burana" |
|
| 06-07-2015 |
 Rumba a España - Deel 2 |
|
Historia : Om Spanje beter te begrijpen, moeten we even terugblikken.
Rond 1000 v.C. waren er kolonies van Feniciërs (Cadiz, Cartagena) en Grieken (Ampurias, Rosas). Rond 500 v.C. hadden de Feniciërs grote delen van het land veroverd. Zij noemden de kust : I-sjephan-im of kust van de konijnen = Hispanium.
Even later, kwamen de Kelten en vermengden zich met de eerder aangekomen Iberiërs tot Keltiberiërs. Zij waren verwant met de Kelten, die we ook vinden in Frankrijk, Engeland, Ierland
Zeker waren er ook veel Noord-Afrikanen, Berbers
De Feniciërs verloren de strijd met de Romeinen (Hanibal) en Julio Cesar veroverde in 61 v.C. heel Spanje. Iberië werd een Romeinse provincie.
Vanaf de 3e eeuw ging het Romeinse Rijk er op achteruit door de voortdurende insijpeling van steeds meer Barbaren (vreemdelingen van over de Rijn).
Vanaf de 4e eeuw na C. begonnen de grote volksverhuizingen, die de kaart van heel Europa zouden hertekenen. De dreiging begon in Midden-Azië, waar de Mongolen oprukten terwijl ze dood en vernieling zaaiden. In O.Europa namen de Hunnen de dreiging over en vele stammen vluchten naar het Westen.
We herinneren ons zeker nog de Franken met hun Merovingers (Clovis) en Carolingers (Karel de Grote), maar ook de Angelen en de Saksen, de Longobarden, de Westgoten en de Oostgoten, de Vandalen
, allen trokken ze naar het Westen, waar ze elkaar de nieuwe gebieden betwisten.
De Franken waren het best georganiseerd en verjoegen de andere stammen van hun gebieden. Zo ook in Spanje : de Westgoten werden over de Pyreneeën gejaagd en daarna richtten de Franken een paar kleine vorstendommen op, die als schokbreker moesten dienen. (Asturias)
De Westgoten moesten eerst nog de Vandalen verjagen en namen daarna de macht over van de Romeinen, maar behielden het groot grondbezit. Dit onstond, bij de Romeinen, die hun verdienstelijke soldaten en hun veteranen stukken grond in volle eigendom gaven als beloning of pensioen.
De weggedrukte Kelten vinden we overal terug : Frankrijk (Finisterre), Spanje (Fisterra), Engeland (s Lands End)
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 04-07-2015 |
| Rumbo a España - Deel 1 |
|
Wie de bedoeling heeft, om naar Spanje te reizen, doet er goed aan, zich eerst wat te informeren over het land zelf, maar ook over de aard en het karakter van zijn inwoners. Met deze kennis gewapend, zal men er beter in slagen dit geweldige land te appreciëren en zijn inwoners te begrijpen.
Spanje is een schiereiland! Spanje behoort, samen met kleine broer Portugal tot het Iberisch schiereiland. Zijn ligging in het uiterste Zuidwesten van Europa, omgeven door de Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee en verstopt achter de hoge Pyreneeën verklaart, dat het niet ligt aan een drukke handelsroute of kortbij culturele trefpunten.
Spanje is warm én koud! Spanje is een groot land. Maar spijts de nabijheid van de zee heeft het een landklimaat. Dit verklaart de hitte van de zomer, maar ook de koude van de winter. De voornaamste oorzaak is echter, dat Spanje één grote hoogvlakte is : la meseta . Behoudens de kuststreken ligt het grootste deel van het land op een plateau van zowat 700 à 800 meter hoogte.
Die hoogvlakte steunt als het ware op drie poten : in het Noorden op het Sierra Cantábrica, in het midden op de Sierra de Guadarama en in het Zuiden op de Sierra Nevada (een Sierra is een ketengebergte).
Heel Spanje is montañoso. De bergen zijn nooit ver weg in Spanje. De bodem is vaak rotsachtig, zanderig en weinig vruchtbaar, behalve in de valleien van de weinige grote rivieren.
Spanje is droog! Behalve aan de Costa Verde (de groene kust) in het Noorden, is er veel te weinig neerslag in Spanje. Grote landbouw en tuinbouw is dus uitgesloten, behalve in de kuststroken van het Zuidoosten. Druiven- en olijventeelt enerzijds, visserij anderzijds waren vaak nuttige bijverdiensten.
Spanje is arm. Het typische beeld van de doorsnee-Spanjaard : met zijn sombrero op het hoofd, naast zijn burro o mulo dateert van de vorige eeuw, toen de technocraten nog niet hadden toegeslagen.
Spanje is vaak wit-zwart! Naast de arme dagloner, staat er ook de grande op een prachtig paard, hij is caballero (hij heeft een paard : un caballo).
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 03-07-2015 |
| Rumbo a España - Voorwoord |
|
In oktober vorig jaar, kwam Théo bij mij in Seniorama Leuven aankloppen, om zich in te schrijven in het eerste jaar van de cursus Spaans.
Hij had toen net, na een slepende ziekte, zijn vrouw verloren en het was zijn bedoeling, om zodra hij er weer zelf wat bovenop was, alles van zich af te stappen en op weg te gaan naar Santiago de Compostella. Hij hoopte, dat deze lange eenzame wandeling hem zou helpen in het verwerken van zijn verlies.
Ik wil wat Spaans leren zei hij, genoeg om onderweg toch mijn plan te trekken.
Dat heeft hij dan gedaan, heeft geen les gemist en zal meer dan zijn plan trekken.
Hij had me gevraagd, dat ik mezelf ook wat zou voorstellen, zodat jullie zouden weten, wie de persoon is, die hier en daar wat info over Spanje en zijn geschiedenis rondstrooit.
Ik heb altijd veel belangstelling voor talen en geschiedenis gehad. Die honger werd wel wat gestild door de schoollessen en de vele reisverhalen, die ik er bovenop las.
De boeken van Karl May en de vele Westerns, de ontdekkingsreizen van de Spanjaarden, de strijd tegen de Moren, het boek over Don Quichotte beelden van een stierengevecht, de opzwepende Spaanse muziek
gaven mij de eerste honger, om op zoek te gaan naar de kennis van de Spaanse taal.
Eerst kocht ik een Asimil, een boekje om thuis alleen Spaans te leren. Alk snel had ik een kleine woordenschat. Via de atletiek kwam ik dan jaarlijks wel eens in contact met een Spaanse ploeg en dit maakte mijn kennis weer wat ruimer. Ik had Spaanse pen-vrienden, maar ik wou meer.
Toen ik op pensioen ging schreef ik mij weer in als student aan de KUL en ging in het CLT gedurende zes jaar, als een gewoon studentje weer aan de slag, om Cervantes te kunnen lezen in het Spaans.
Toen bleek, dat er aan het Instituut Seniorama, een school waar voor 55 plussers heel wat cursussen gegeven worden, een vacature was voor een leraar Spaans.
Hier ben ik dan reeds 15 jaar bezig, om mensen te helpen, die Spaans willen leren.
Hier ontmoette ik dus ook Théo.
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 01-07-2015 |
| 1 juli 2015 |
|
Acht dagen scheiden mij nog van de vooropgestelde vertrekdatum, niet dat ik al sta te springen, verre van want, alhoewel tijdig met de voorbereidingen begonnen, valt er nog heel wat te belopen en te regelen. En er valt inderdaad nog wat te regelen en af te spreken om bij de thuiskomst de woning terug te vinden in een staat van bewoning of om de nodige zaken bijeen te brengen die echt nodig zijn, of om aan de uitgestippelde reisroute nog wat te sleutelen of, om zoveel als mogelijk contacten toe te voegen om er te kunnen te overnachten of, om de rugzak niet te overladen want dat betaalt de rug cash, enz
enz
. tot veiligheidsspelden, een eind wasdraad en een half rolleke WC-papier toe
In de Vlaanderen zouden ze zeggen moa vent toch.
Mijn zenuwen begeven het nog net niet, paniek evenmin, maar er is verdorie nog veel werk aan de winkel, dat wel.
Trainen is er voorlopig niet meer bij, want verleden zondagavond heeft Dr. Van Campen, mij nog eens goed onder handen moeten nemen voor een probleem met de linker kruisbanden. Waarschijnlijk het gevolg van overbelasting. Ik mag mij gelukkig prijzen, dat dokter Van Campen mij onmiddellijk heeft willen verzorgen. Ik geloof niet dat ik de enige ben die te pas en te onpas bij Dirk aan de bel hangt voor verzorging, t Is te hopen dat ik stand hou met mijn door de leeftijd geërodeerde botten en knoken, die eerder op een gammele Tatra dan op een formule 1 laat staan formule 4 auto gelijken.
Mijn Camino van ROOSBEEK tot Santiago de Compostela.
Hierna volgen telkens de start en aankomstplaatsen van de opeenvolgende trippen met links van > is de startplaats en rechts ervan de aankomstplaats.
Roosbeek > Thorembais St Trond > Somzée > Rocroi > Aubigny les Pothées >
Rethel > Pontfaverger > Sept-Saulx > Pocancy > Bergères lès Vertus > Gourgançon > Méry sur Seine > Aix-en-Othe > Ligny le Châtel > Lichères-près-Aigremont > Lucy-le-Bois => Vézelay / reeds afgelegde weg = 468 km
Vanaf VEZELAY volg ik de pelgrimsweg VIA Lemovicensis naar Saint-Jean- Pied-de-Port (grens Spanje)
Veselay => Corbigny > Corbigny => Châtillon-en Bazois > St-Benin-dAzy > Plagny > Grossouvre > St-Aignan des Noyers > St-Aignay la Vieil > Culan > Boussac > Châtelus-Malvaleix > Guérret > Bénévent-lAbbaye > Laurière > Ambazac > Ambazac > Limoges (west) > La Coquille > Triviers > Sorges > Perigueux (westzijde dorpje Chancelade) > St Astier > Mussidan > Le Fleix > Pellegrue > La Réole > Baza > Captieux > Miquelot > MONT-DE-MARSAN > St-Sever > Momuy > Sallespisse > Orthez/Magret > Sauveterre-de-Béarn > St-Palais > Larceveau-Arros-Cibits >
SAINT-JEAN-PIED-DE-PORT ▲ (grenszone Frankrijk Spanje)
Saint-Jean-Pied-de-Port >▲(1250m) Pamplona Noord > Puente de la Reine > Estella
> Los Arcos > Los Arcos > Viana > Navarette/Zuid > ▲ Najera > Santo Domingo de la Calzada ▲> Belorado > San Juan de Ortega ▲> Burgos (Oost) > Houtanas >
Itero de la Vega/ Requena de C. ▲> Fromista > Carrion de los Condes > Calzadilla de la cueso >▲ Shahagun > El Burgo Ranero > Mansilla de las Mulas > LEON - oost >
N120 = LEON *-- West > begin van > La Virgen del Camino > San Martin del Camino > Astorga > ▲Rabanal del Camino > ▲Montes de Leon 1500m- > Riegro del Ambros > Cacabelos >
La faba of Las Herrerias > Triacastela > (▲ Sierra de Caréon) > Saria > Portomarin >
> Palas de Rei (einde Sra de Caréon) > Arzua Pedrouzo > Santiago de Compostela.
De totale af te leggen afstand Roosbeek => 2230 km en ingedeeld in 92 dagtrips verdeeld over 107 dagen
Théo
|
|
|
|
|
| 27-06-2015 |
| Intro |
|
Vrienden en kennissen vragen zich af, gaat hij het doen, of niet. Geen twijfel mogelijk, wel is de voorbereiding ertoe niet eenvoudig, er komt heel wat bij kijken. De blog start vandaag met allerlei weetjes, de Camino start op 9 juli. De blog is ontworpen naar het idee en het werk van dochter Vanessa en schoonzoon Luc, met de morele steun van de overige dochters Marie-France, Tilly en Nicole en hun partners. -1998 de zaadstreng-, op voorstel van Marcel Denryuter zouden we samen na onze pensionering half 1999 de Camino stappen. Mijn vrouw Liliane was het voorstel maar half genegen, maar ik kreeg groen licht.
Mal chance... Half december kreeg ik hartproblemen. Het verdict: operatie anevrisme aortique en overbruggingen. Adieu Compostela... Liliane en ik vormden een nieuw samengesteld huwelijk en gezin sinds 1975. Reeds vroeg in ons leven verloren wij elk onze eerste huwelijkspartner. Met liefde en inzet zorgde Liliane voor de opvoeding van onze dochters, met respect voor de natuurlijke overleden ouder.
In 1978 kwam er onze gewenste gezinsuitbreiding met de geboorte van Vanessa. -Twee dagen- voor het overlijden van Liliane, noteerde ik de door haar gedicteerde aanbevelingen en wensen in mijn agenda, toen zij onverwacht Compostela ter sprake bracht en onverwacht zei als ge kunt...ga dan naar Compostela en neem een beetje van mijn as mee... ik schreef op, maar mijn concentratie stokte, ze keek me aan zoals alleen zij dat kon als ge dat kunt herhaalde ze. Ja stamelde ik, ik zal dat doen en draag u mee.
Liliane stierf op 25 oktober vorig jaar, ik eer haar verder volgens mijn inborst.
Op 25 oktober hoop ik er de misviering te kunnen bijwonen.
Een blad papier kan ik verliezen maar mijn woord... jamais. De BLOG
Graag deel ik deze Camino-4-Liliane via de blog met onze 4 dochters en hun partner, met de weinige familieleden die ons resten, met haar oud collegas en studiegenoten, met haar oud studenten, met de vrienden- en kennissenkring van Liliane en mezelf en met de volgers van de vele organisaties waar we deel van waren/zijn.
Van harte welkom allemaal en veel leesgenot.
Opvatting vd blog
Naast een dagelijks reisverslag met accenten, overdenkingen, voorvallen en anekdotes, kreeg ik de eer van een ondersteunende columnist, Fons Wierinckx.
Een krak buiten categorie.
Fons Wierinckx is mijn leraar Spaans, naast mijn vader en Liliane is hij de derde persoon waar ik echt naar opkijk. Buiten kijf is hij de meest boeiende en meest gedreven lesgever en verteller die ik ooit tegenkwam. Het is mij dan ook een grote eer dat hij als columnist regelmatig wil bijdragen om de blog te verrijken.
Fons, mijn oprechte dank en erkentelijkheid hiervoor.
Dank u
Langs deze weg dank ik iedereen die mij bijstond in de voorbereiding en niet in het minste Dr. Dirk Van Campen uit Keerbergen voor de doorgedreven verzorging, om mij in de meest optimale conditie te brengen voor de reis, de pelgrimstocht naar Compostela die ik opdraag aan Liliane.
Théo
|
|
|
|
|
|
|
|
|
