 |
|
|
Doe wat liefde je gebiedt,
Ga je hart verpanden
In mijn leven en mijn lied,
Draag ik jou op handen |
| Uit "Carmina Burana" |
|
| 08-08-2015 |
 Trip van 6/8 : van Chateaumeillant >>> Preveranges. |
 Na de harde deurklap, doolde ik eerst wat rond in de gemeente Chateaumeillant, OK het is wat later dan gewoonlijk, maar ik hoopte vooral er al een winkeltje of beter nog bakker open te vinden voor mijn dagproviand. De bakker was al open, da's normaal in Frankrijk, brood vergeet het, alleen baguettes en croissants en een weinig gebakjes treft ge er aan, maar ook gekoelde frisdrank en water. Ik was gered en kon op stap naar Preveranges. Was me dat een -getuffel- om de weg te vinden, hoe en waar ik ook draaide of keerde ik kwam altijd maar uit op de wegbewijzering naar St. Severe s/I.
Een gemotoriseerde postbode, vertelde mij dat - le poteau- 2 dagen terug werd weggemaaid door -un camion- .Awel ja, zo kan ik nog lang blijven ronddraaien.
De warmte zat al vroeg in de lucht, 't gaat bakken worden en bovendien miste ik het rood/wit toeristenpad, dan maar verder baanstappen tot aan de blauw/gele GR-weg, 4km verder waar rood/wit stopt. Het ging me niet goed af vandaag, strammigheid. De wil zat goed, maar het vlees te zwak, het werd echt kreften om er te geraken. Tettons of wat ook, ik geraakte er maar sukkelachtig op. De laatste 2km werd het serieus bergaf, 't was opletten, nog een dernier effort bergop en ik stond voor het gemeentehuis voor de dagdagelijkse stempel. De gemeentehuizen hebben de taak van de pastoors overgenomen. Er zijn bijna nergens nog pastoors, het is mij eveneens opgevallen dat ik nergens op 1na in Reims, moslimvrouwen zie in hun tenue. Te warm misschien, of gaat hunnen Charel hier niet op?
Wat mij ook niet ontgaan is in St Amand, is de woordenwisseling tussen een n Afrikaans type en al een oudere persoon. Tijdens 'n oplopende discussie viel opeens luid - ca va aller bougnoul- .
De discutie viel stil en afgelopen.
Morgen doe ik een zeer mager tripje van 12 km naar Boussac en daarna trip ik naar het 19km verder gelegen Chatelus-Malvaleix, vanaf nu worden de trippen korter maar steviger.
Allez, allemaal ne goeien avond en daaag.
Théo
|
|
|
|
|
| 09-08-2015 |
| Trip van 7/8 van Preveranges >>> Boussac |
 De trip van gisteren (7/8) van Chateaumeillant naar Prevelanges liet vandaag vanaf de aanvang sporen na in de benen, spijts de prima nachtrust.
Bij het vertrek werd het wel wat zoeken achter ontbijtkoeken en frisdranken, maar de bakkers zijn overal vroeg open voor het leveren van le pain quotidien.
Vandaag zou het een korte trip naar Boussac worden. Een met een slepende klim en met stijle afdaling. Bovendien met weinig schaduwrijke boswegeltjes en meer asfaltmiserie dan gewenst. De temperatuur na 10 uur was ook niet min. Bij mijn doortocht in het dorpje Fondrinier wees de thermometer van de apotheek om 10u45 liefst 33° aan. Rond 12.30u kwam ik toe in Boussac, - Mairie gesloten tot 14u. dus wachten en waarvoor? Wel om te vernemen dat ze geen slaapplaatsen meer hebben. Het was volgens de bijgeroepen schepen, meer dan anderhalf jaar geleden dat er zich nog een pelgrim aanbood. De slaapplaats werd omgebouwd tot een vergaderplaats. Na veel gepalaber werd mij de vraag gesteld of ik het nodige bijhad om zonder bed mijn plan te trekken.
Natuurlijk had ik alles, maar wat ik er niet bijzegde was, dat ik mijn luchtmatrasje al lang naar huis terugstuurde. Mij maakte het niets uit op dat ogenblik als ik maar onder een dak kon slapen. Dus vanavond geen bed maar met lavabo in plaats van een douchecabine. Gelukkig vond ik een laverie in de gemeente, met propere kleren trek ik dan ook morgen heel vroeg naar Chateau Malvaleix. Straks na het heerlijke terrasje waar ik nu zit te genieten van een hamburger met (lang geleden frietjes) ga ik slapen in chateau pauvre en er genieten van wat warme chateau de la pompe 2015.
Allemaal de groetjes en daaag.
Théo
|
|
|
|
|
| 10-08-2015 |
| Pelgrimslatijn in antwoord op vraagjes |
In de mij toegestuurde mails komen meermaals dezelfde vraagjes terug, die ik graag toelicht, zo onder andere :
¤ waarom gaan mensen feitelijk naar Compostella? - veel kontakten met pelgrims heb ik tot nu toe nog niet gemaakt, maar uit vroegere gesprekken op bijeenkomsten is het mij niet ontgaan dat heel wat mannen en in veel mindere mate vrouwen, de tocht ondernemen na het overlijden van hun echtgeno(o)t(e). Anderen gaan om een gunst af te smeken of om met hunzelf in het reine te komen. Maar een feit is dat er vele redenen zijn die mensen ertoe aansporen om die beproeving te dragen. In de middeleeuwen was het eerder een religieuze invulling of om de verering van de heilige. In de huidige tijd maken vele fietsers er een recreatieve of sportieve invulling van. Zij reizen in vele gevallen in groepjes, maar dat wil niet zeggen dat er onder hen geen bedevaarders zijn , die omwille van fysieke redenen de voettocht niet aankunnen.
¤ Hoe beschermt ge u best tegen een zonnesteek en tegen insecten? - daarvoor ging ik om raad bij deskundigen. Voor zonnesteken is een goede lichaamsbescherming aangewezen. Fons Wierinckx, wees mij erop dat "bruin uit de mode is" dus afschermen . Maar ook veel water drinken is noodzakelijk voor het stappen bij hoge temperaturen. Al bij de eerste uitdrogingsverschijnselen kan spierschade optreden.
Insecten? Het is zeker opletten voor steek en bloedzuigende insecten vooral bij allergische reacties. Raadpleeg dan spoedig een arts. In het andere geval zijn er voldoende ontsmettingsmiddelen verkrijgbaar, maar ook azijn zou zijn nut hebben (middeltje van dochter Vanessa). Teken - opletten ermee, alle dagen grondige lichaamscontrole houden en in voorkomend geval ze onmiddellijk verwijderen met een tekentangetje. Bovendien zijn er nog doeltreffende spray's te koop om preventief te gebruiken tegen de insecten.
¤ Wat is die "credencial" waarover ge het soms hebt? - de credencial is de pelgrimspaspoort. Het staat op naam met pasnummer, datum van uitgave en wie de uitreiker is. Het is in feite een boekje met de individuele gegevens en met bijkomende bladzijden met vakken, waarin kerkelijken, of gemeentediensten of ook erkende personen die overnachting geven, hun stempel en datum zetten, als bewijs van uw verblijf aldaar. Vroeger was het een kerkelijke geloofsbrief, of een aanbevelingsbrief om onderdak, eten en hulp te geven aan de houder ervan. Nu is het, het Jacobusgenootschap dat in elk Europees land de uitgifte ervan doet.
¤ wat is een GR ? - GR is de afkorting van 'grande randonnée' of ook nog 'Grote Routeweg/-Pad. Elk land heeft zijn organisatie om die wegen te onderhouden en te voorzien van een wegbewijzering.
Maar beter nog voor al uw vragen kan u terecht bij het Vlaams Genootschap van Compostela (zie Google).
Hopelijk heb ik de vragensteIlers niet op hun honger laten zitten.
Met de meeste groetjes en daaag van Théo
|
|
|
|
|
| 11-08-2015 |
| Trip 8/8 van: Boussac >>>Chatelus-Mavaleix. |
 Ik was gisteren nog vergeten te vermelden, dat ik Boussac een groepje wielertoeristen uit Capelle (Antw.) ben tegengekomen, die in deze regio rondtoerden.
Deze nacht was het zowat een van de minst comfortabele nachten. Niet alleen door het gemis van een bed, maar wel door de ligging van het gebouw aan de kerk. Om het half uur klokkenspel, op de uren het spel + het luiden van het uur. Resultaat om 5 uur was ik het zat en heb ik de rugzak klaargemaakt. Voor 6 uur was ik op stap naar de nieuwe bestemming Chatelus-Malvaleix een kleine 20 km verder. In tegentelling tot de hitte van gisteren, was het vandaag zwaar bewolk en frisser. Moet ook nog gezegd worden dat de dagen voelbaar korten. Na zowat 2 u. stappen gingen de hemelsluizen open. Een geluk dat ik op dat ogenblik door de gemeente LeTheix trok en kon schuilen in de dorpsbakkerij waar koffiekoeken waren, de koffie kreeg ik erbij omwille van de babbel. Gratis valt tegenwoordig goed mee.
Met bijna 1 uur regenverlet kon ik terug op stap. Dag meneer de bakker, de koffie was lekker maar de botercroissants délicieux. Verder vooruit dan maar langs petieterige wegen van de gehuchtjes en de niet veel grotere dorpjes. Het moet zijn dat de regenval hier de inwoners buiten lokt en ze spraakzaam maakt. Tu viens de loin? En juist vandaag dan nog vragen ze me of ik iets te drinken wil. Gisteren a ja toen stond er niemand in het deurgat. De laatste km's waren menens bergop. En dan, geen office de toerisme, mairie gesloten, de pastorij leeg, en nu gij .
Terug naar het centrum, de enige open zijnde café binnen. Monsieur, blablabla en lalala, heel de zaak uitgelegd, is dat toch niet iemand van de gemeenteraad zeker. Thierry, patroon van "la Souris Verte" wist mij te vertellen dat er geen opvang was voor pelgrims, maar ze verleden maandag toegang gaven aan een pelgrim in "la salle des fêtes" naast de Mairie. Hij had er nog de sleutel van en een matrasje had hij wel op overschot. Verblijfkosten 0 komma nul. Met veel genoegen plaatste hij de stempel van de zaak in de credential. Deze avond ben ik dan ook heel graag in zijn zaak gaan eten. Alle 5 tafels waren bezet, maar het ging er vrolijk aan toe.
Marcel, ge hebt meer dan gelijk - de voorzienigheid tel erop, 't reist echt mee - just man.
Allemaal de groetjes en daaag van
Théo. 
|
|
|
|
|
| 12-08-2015 |
| Trip van 9 augustus : Chatelus-Malvaleix >>> Gueret |
 Thierry was al open wanneer ik aankwam met de sleutel van de feestzaal. Bovendien was het al druk in zijn zaak, waar enkele arbeiders bijeenkomen om met een minibusje van hun werkgever opgehaald te worden. Op werkdagen zijn er dat veel meer zei Thierry. Deze mannen doen permanentie- ou service d'entretien. Halfzeven, en ik ging stappen na de koffie met baguette en kaas.
Gesloten hemel en regenachtig weer, al voor de tweede dag op rij.
Dan dankbaar afscheid genomen van Thierry en de baan op richting Guernet met fijne motregen.
Halverwege is het echt beginnen regenen, en een weinig verder in Villelot daar goot het. Ik kreeg er schoon genoeg van. Mestnat stapte ik het dorpscafé binnen, waar enkele klanten hun zondagsbabbel onderhielden. Het gesprek ging al vlug over mij en ik werd erin betrokken. Ze kenden ook een dorpsgenoot, een vrijgezel, die al lang geleden de voettocht deed. Hij is nooit meer teruggekomen. Une mujer, lui a sûrement trop bien soigné.
Ik zat daar al meer dan een half uur wanneer er een kleine tot minibusje omgebouwde camionette voor licht vervoer stopte. Twee redelijk jonge gasten kwamen het estaminet binnen en probeerden de baas wat uit te leggen. Hollanders en Fransmannen, dat gaat zelden samen. Uiteindelijk werd ik erbij betrokken als tolk. Blijkt, dat ze op zoek waren naar een benzinestation, ze reden al een poosje op de reserve. Een benzinestation dichtbij, vergeet het - oui a l' entrée de Guernet- et seulement avec carte de banque- . Ja maar zij geraken er niet. Uiteindelijk stelde er ene voor om 5 L brandstof tegen betaling bij hem thuis gaan te halen. Ik zei toen tegen die gasten, jullie zijn gered, maar in dit weer kan ik niet verder. Heb heel de kwestie dan toegelicht en ja, ze nemen me mee tot aan het benzinestation. Onderweg vernam ik dat ze in Guernet een paar dagen zouden in de IRFJS zouden logeren. Ze legden mij uit dat het een jeugdhuisverblijf is. Misschien kunnen ze mij laten overnachten.
En ja, er waren nog kamers vrij.
20 /nuit et en cas de souper 9 .
Beter kon niet want niet alleen gered van de regen, maar hopelijk krijg ik tegen morgen mijn kleren droog. Hopelijk neemt St Jacob het mij niet kwalijk, dat ik door de weersomstandigheden gedreven, gebruik maakte van autovervoer.
Ik hoop dat mijn trip door het hondenweer geen valling nalaat.
Nu nog gaan eten, dan douchen, de planning van morgen maken en hopen op droog weer voor morgen.
Allemaal de groetjes en daaag van
Théo 
|
|
|
|
|
| 13-08-2015 |
| Trip van 10 augustus : Gueret>>>Benevent l'Abbaye. |
 Deze morgen nam ik ontbijt samen met de 2 Nederlanders Tom en Hennie. Tussen de koffie met croissants, babbelden we honderduit over de pelgrimstocht en zij over hun huwelijksreis. Tom en Hennie zijn homo en reeds 4 jaar in een relatie. Ze trouwden op 24 juli en zijn sinds 1 week op reis. Hun eindbestemming is Carcassonne. Volgende zaterdag reizen ze terug naar Reinsberg nabij Sittard.
7u30 tijd om mij op gang te trekken.
Met een "stel het wel Joop en goeie aankomst" stelden ze een omhelzing voor, waarop ik reageerde met "oké, maar geen bouche a bouche hoor" ze snapten er echt geen bal van, van het Frans. Nee 't waren echt toffe vriendelijke gasten.
De rekening van IRFJS, was dat minder 39 . Oké, het avondeten en het ontbijt inclusief, toch is het duur voor een jeugdherberg.
Vandaag, is het licht bewolkt maar er is zon, ideaal stapweer, eerst met bijna 5km bergaf, dan zowat 3-km 'voies vertes' en bijna 1 uur doortrippen op een 'piste cyclable'. Goed begonnen is half gewonnen. Nieuw voor mij waren de wegmarkeringen met gele schoentjes al dan niet voorzien van tekst. Knap, heel knap gezien van die wandelfederatie. De laatste plat du jour was het beklimmen van de "Montbaron" ooit de eindbeklimming 3°cat. in een etappe van de Tours liet ik mij vertellen in de Gîte. Een degelijke Gîte sinds 11 jaar uitgebaat door een Engels echtpaar die behoorlijk Frans spreken. Aan de trekkersschoenen te zien, waren er 7 logeerders. Verder dan in de gang mocht met de schoenen niet. Wie geen pantoffels had kreeg een paar 'sletsen' in bruikleen. Het is een degelijke in orde zijnde gîte, proper, goed onderhouden en bovenop goed voorzien van huisraad en strikte reglementen.
Morgen trek ik naar Ambazac. De gîtehouder die ook randonneur is, legde mij heel goed de weg uit.
De rood/wit aanduiding begint hier schuin over de deur tot in Marsac, dan een klein stukje straat - groenpad enz ... Veel schaduwrijke wegels, maar ook met trage klimmen. Bijna allemaal dorpjes van enkele huisjes groot.
Bosdieren met de vleet, met geluk is er een wolf te zien, roedels zijn er nog niet. Ik dacht te vragen, zijn er daar ook "Pasnou's"? Tijdens mijn legerdienst strikte ik er bijna eentje in het donker, toen hij uit het struikgewas sprong.
Mannekes 't is tijd om te stoppen, morgen moet ik er terug staan voor de trip van zowat 28km.
Allemaal de groetjes en daaag van
Théo 
|
|
|
|
|
|
| Trip van 11 augustus : Benevent l'Abbaye >> Ambaz. |
 De gîtehouder Mr. Bodson legde mij tot in de kleinste details de te volgen randonées R/W en GR's uit, vanaf het vertrek voor zijn deur tot aan de eindbestemming Ambazak.
Niet zonder moeite haalde ik het einddoel om bijna kwart voor vijf.
En dan begon mijn calvarieweg. Geen opvangplaats volgens het Office de Tourisme, alleen misschien in een van de drie hotels (met vermindering voor pelgrims). Op geen een van de 3 hotelletjes was er nog 1 kamer vrij, alles volzet. Dan maar terug naar de bron. Ja maar op de Marie hebben ze waarschijnlijk 2 kamers in het huis van "le Presbytère" voor noodopvang. Allez dan maar, naar de Marie voor die kamer(s) bij - le Presbytère- . Antwoord op de Mairie, ja maar die zijn er niet meer, hoe die zijn er niet meer? Non we stellen ze niet meer ter beschikking voor pèlerins sinds 15 juni, een maatregel van het nieuwe gemeentebestuur. A bon.
Mais misschien is de Presbytère thuis, vraag hem of ge op 1 van de 2 kamers moogt overnachten. Ik naar de mens in kwestie. Pas possible mon ami, ik moet het zelf stellen met 1 leef- en 1 slaapkamer + een plaatske met douche en wc. De gemeente nam de woning waarvan ze de eigenaar is zelf in gebruik -ik bedien vele parochies en gehuchten en ze willen nu, dat ik 1 vaste plaats neem voor al die pastorale werken, voilà. "C'est la gauche au pouvoir maintenant". Ik terug naar het Office de Tourisme. Ja er zou misschien een plaatsje kunnen zijn op de camping hier bijna 8 km verder. Ik zal eens telefoneren - hebt ge een tent bij? ik- nee en ook geen bed-
Ik begon er schoon genoeg van te krijgen en vroeg aan de bediende van het office- il est bon, le miel en de confituur? 4/5 van het office is winkel, stel u daarbij voor +1 bureau en 1 boekenrek en 'n kast, dan weet ge direct wat dat meisje daar moet verbeelden. Terug naar 'le Presbytère- om te vragen of hij geen gastgezin kent? Ook niet. 't Kan niet anders of het gemeentebestuur is met een overtijdse beeldenstorm begonnen.
Recht op de man af vroeg ik dan, mag ik in de kerk slapen a.u.b? En ja hoor, na wat geaarzel ging hij akkoord. Dus slaap ik heel dankbaar vannacht in het godshuis.
Wat dat linkse revolutionair nieuwe gemeentebestuur betreft, voor mij mogen ze de naam van de gemeente wijzigen in Amb(R)az-ac! waarvan akte.
Allemaal de beste groeten en ....amen.
Daaag van Théo
|
|
|
|
|
| 14-08-2015 |
| Trip van 12 augustus: Ambazac >> Limoges. |
Deze morgen bij het ontwaken overviel mij een rustig en aangenaam gevoel, kort samengevat ik voelde mij lekker. Iets wat wel maanden geleden is. In een trek sliep ik door tot kwart voor zes, ook al niet mijn gewoonte en dat met een tapijt als matras, begrijpen wie kan. Inpakken was vandaag geen corvee. Een kattenwas was genoeg vandaag. Deze avond wordt het dubbel rantsoen badgel en lekker koud afspoelen. Dag rood Amb(r)az ac, dank lieve Monsieur le Presbytère voor de hulp, mille fois merci.
Veel diende ik vandaag niet af te malen iets minder dan 14 km, rustig optrekken in veldvitesse, schakelen in bergmodus en de laatste km's naast de rivier "de Vienne" tot aan de 13° eeuwse stadsbrug over de Vienne. Visrijk licht stromend water zo te zien. Om kwart na 10 stond ik op de historische brug waar Richard Leeuwenhart te paard waarschijnlijk, toen het voor het zeggen had. Ver moest ik niet zoeken naar de kathedraal, ze was duidelijk dichtbij. Limoges slaapt volgens mij nog, op enkele auto's na op de ringweg naast de vesten, is er op een jogster na geen mens te bespeuren. Naar het terras van café-tabac/ France des Jeux - chez Leon, voor een bakje koffie (leerde ik van mijn Hollandse maten). Binnen hangen nog enkele belabberde zuipschuiten aan de toog en, ook dan nog zeggen ze - bonjour- , dus ook 'n 'bonjour tout le monde' terug.
Ge zou het maar eens moeten aandurven in Belgie om tegen iedereen zomaar dag te zeggen, ze zouden u nogal bezien, erger nog ze zijn bekwaam om u bij de Cellebroeders in Tienen te steken.
Om iets voor 11u. belde ik aan bij "les Soeurs de St. François d'Assise". Eerst de registratie met de pelgrimspas, een korte samenvatting van de huisregels en een rondleiding, vriendelijke en moderne zusters - geen oblaten- vrouwen van deze tijd in onopvallende moderne kledij.
In het gebouw is een vleugel met 'n tiental kamers voor pelgrims voorzien. Onderdak/slapen en ontbijt voor amper 18 , en verder een volwaardige keukeninrichting om zelf te kokkerellen. Niks voor mij, want dat brengt afwas mee. Liever rauwkost dat is gezond en kort bij af.
Ha ja dat nog, op het office de Tourisme ging de bediende onmiddellijk over in het - wat moet ik nu zeggen beschaafd Vlaams, want Nederlands is bij de Hollanders- . Nick Cuypers is zijn naam, hij werkt er in vast dienstverband. Ooit een vraagje aan de Office de Tourisme, vraag dan achter Nick.
Natuurlijk doet ge dat niet in Charleroi, Mons of in 'jenesepasquoi' en Belgique.
Lieve mensen ik ga me voorbereiden voor morgen. Morgen trip ik naar het 19 km verder gelegen Nexon, benen insmeren zal van pas komen. Maar de eerste kilometers zijn naast de Vienne, dat is een prachtige wandeling om op te warmen.
Allemaal de beste groeten en daaag van Théo
|
|
|
|
|
|
| Trip van 13 august. : Limoges >> Le Fournial/Bussiere-Galant. |
 Deze morgen bij mijn vertrek waren de zusters in hun kapel voor het ochtendgebed. Gelukkig had ik gisterenavond dankbaar afscheid genomen en waren ze ervan in kennis gesteld dat ik vroeg doorging, vroeger dan de andere pelgrims in alle geval. Het regent, en bovendien was de geplande trip langs de Vienne ook van korte duur, omdat het fietspad ophield na amper 4 à 500 m. om over te gaan in een rijweg, wel langs de rivier maar er niet naast. Omstreeks 8u30 stopte het met regenen, ik verkoos de wegen en straatjes te volgen, om niet in de modderige bos- en veldwegen te daggeren. De Viennevallei heeft wel het voordeel dat het minder grimpettes en klimmetjes te verwerken krijgt, zodat ge wel een snellere tred kunt aanhouden. Het vooropgestelde einde van de trip zou de 18 km verder gelegen camping in Savignac worden. Pech door misverstand, ze gingen tijdens het reserveren ervan uit dat ik een tentje bij had. De uitbaters waren er wel van aangedaan. Menige telefoongesprekken voerden zij om mij uit de nood te helpen. De gemeente Nexon, neen geen opvang voor pelgrims maar wel een camping met chalets, huur 45 zonder verder boe of ba - neen dus-.
Ik liet het verder voor wat het was en stapte door naar Rilhac, niks.
Dan maar naar St. Hilaire wie weet? Jawel, een hotelkamer aan 70 want de weekend komt eraan. Ik zei de receptie eerlijk dat ik dat niet zag zitten voor 1 nacht. Een hotelgast die het gesprek van op afstand volgde, gaf mij een telefoonnummer, en ja er was nog een plaats bij een geestelijke op pensioen. Ik kon niet rap genoeg akkoord gaan. Alleen bleek die plaats niet onmiddellijk bij de deur te liggen. Tien km verder mr. Peeters, ja en wat doet ge dan? Inderdaad aannemen wat voorligt.
Dus terug op stap tot in dat dorpje.
Tien uur was ik inmiddels op de baan, tot ik aankwam bij e.w. William Bruce Warne, die graag gestrande pelgrims gratis onderdak geeft. Hij had nog 1 kamertje met bed vrij. De 2 andere kamers zijn ingenomen, door een vader met zijn 2 dochtertjes waarvan de moeder een paar dagen is opgenomen in een ziekenhuis.
Er zijn nog goede zielen op deze wereld. Belangloos helpen en delen, wie doet hem na? Ik zou er ook eens moeten over nadenken. Maar wat zouden thuis de buren er dan wel van denken? En de kwatongen? En de fiscus? En weet ik veel meer...
Allemaal de groetjes en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 15-08-2015 |
| Trip van Le Fournial>>>Thiviers |
De goede afloop van gisteren na een trip van ruim vele kilometers in het rood, eindigde even nat als de regendag zelf. Laat op de avond kreeg Paul, ge weet wel de Engelsman die met zijn 2 dochtertjes bij Bruce is opgevangen, wel zij kregen goed nieuws van de vrouw. Vrijdag-namiddag mag zij het ziekenhuis verlaten. Ik denk dat Bruce voor elk goed nieuws enkele flessen heeft klaar staan. Het resultaat laat zich raden alhoewel ik tijdig mijne -frein- hield. Vrijdagochtend het goot water, niets aan te doen het is stapdag, de rugzakhoes zal zijn werk moeten doen. Veel heb ik niet van de trip genoten. In "la Coquille" stopte de regenbui.
 Gelukkig was de blauwe GR niet alleen de beste keuze langs de verharde wegels, maar ook de kortste, alhoewel, 32 km is niet min en het weer maakt een mens dan moedeloos.
Ik was blij toen ik het bordje Thiviers te zien kreeg, echt blij. Ik had er iets meer dan 9 uur over gedaan. Er was gewoon geen plan B voor handen hoe graag ik het ook wilde.
Gelukkig ligt de gîte deze keer wel bij het binnenkomen van het stadje.
Een vrij knap herenhuis, piekfijn in orde, wat een tegenstelling met gisteren. Gisteren ging het er wel gemoedelijker, aan toe met inhoudelijke gesprekken, vandaag meer zakelijker. Maar ik wees er reeds op, het huis is piekfijn in orde, en dat maakt dan ook veel goed. Proficiat voor de gastvrouw Jeanine.
Nu ga ik gaan slapen, met de stellige zekerheid, dat als het morgen regent ik er vast en zeker niet doorloop.
Groetjes allemaal en daaag van Théo
|
|
|
|
|
|
| Rumbo a España - Santiago!!! deel 7 |
|
De monarchie van de West-Goten had veel te lijden van een steeds terugkerende naijver onder de eigen vasallen en door het heidense recht van de sterkste, dat bij hen nog steeds in gebruik was.
Een ander negatief iets was de aard van de erfopvolging. Vaak werd het grondgebied bij de dood van de Heer verkaveld onder elkaar bestrijdende zonen.
Deze onderlinge naijver en de versnippering van het grondgebied was geen goede zaak voor de Reconquista. Hoe groter het grondgebied en hoe krachtiger het centrale gezag, hoe volgzamer de vazallen en hun soldaten. Hier stelde men het tegengestelde vast, met als gevolg een vertraging in de opmars naar het zuiden.
De politiek van de Kalief was er ook helemaal op gericht, om de christelijke vazallen tegen elkaar op te zetten.
Sinds Don Pelayo in 722 een eerste overwinning behaalde, waren er op het terrein weinig vorderingen te merken. Wat schermutselingen hier en daar, maar geen echte doorbraak. De christelijke strijders waren natuurlijk in de meerderheid, maar het ontbrak hen aan eenheid en ook aan motivatie.
Heel de Roomse wereld wachtte op de vonk, die het heilige vuur zou doen ontbranden.
En de vonk kwam!! In 813 krijgt een monnik een visioen, waarin hem de ligging van het graf van de apostel Jacobus werd gewezen. Een stralende ster duidde hem een veld aan (una estrella un campo), waar hij de tombe aantrof.
De naamgeving werd snel gevonden : Santiago (iago of jago staat voor Jacobus) de Compostella. Heel de christelijke wereld stond op zn kop!!
Dit was een teken van de hemel. Geen plaats was geschikter, geen moment kon beter zijn. Het was duidelijk, dat God de leiding overnam.
Van dat ogenblik af, kreeg de strijd tegen de Moren het aureool van de Heilige Oorlog. De ridders kwamen uit heel Europa. Nu werd het menens!
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 17-08-2015 |
| Op15 augustus geen trip. |
 Wat jammer, het goot deze voormiddag. Ik had er na 2 opeenvolgende dagen met aanhoudende regen schoon genoeg van en vroeg Mevrouw Jeanine of ik een dag langer in de gîte kon verblijven. Geen enkel probleem.
Rond 10u30 ging de lucht wat open en stopte het met regenen. Op zaterdag is het hier marktdag, dus daar dan maar naartoe. Veel meer dan op onze markten is er niet te zien, wel viel het op dat het fruit en de groenten hier van veel betere kwaliteit zijn en goedkoper. Dat komt door de rechtstreekse verkoop van de producent aan de verbruiker. Meteen was ik in gesprek met een paar oudere marktkramers. Aangesproken als Didi, pleitte hij vurig om de "agriculture" zelfbedruipend te maken. De consument heeft er alle belang bij, verse marchandise en stukken goedkoper. Jamaar Didi, ge kunt toch niet alle dagen markten - nee - mais seulement le samedi, doen we markt. De andere dagen werken we op het land. Zie ginds, die verkoopt geslachte eenden en ganzen, de lever ervan -ça rapporte, la viande c'est du surplus grâce au marché public. Algauw ging het over de rijkdom van le pays Thiberien. In het noorden -les terrains citallins, in het zuiden heel veel bosbeheer en daartussen weilanden en landbouw. Dat alles, dankt de vallei van de "Perigord Vert" aan de kalkrijke gronden die de rivieren -de l'Isle en de Cole- er afzetten. Barlo, vulde aan dat de regio heel wat te bieden heeft aan de stedelingen en de toeristen -les loisiers 'mon cher' . Zo werden de laatste jaren bosroutes en wandelwegen aangelegd. Van vijvergebieden werden gemeentelijke kampeerplaatsen ontwikkeld, met chalets, met plaats voor tenten en voor campingcars. Dat alles onder beheer van de gemeente. Bardo, werkt voor de gemeente. Zij die willen werken hebben hier werk. En in de winter? Meer dan genoeg werk, mais il faut vouloir salir les bottines et les mains.
Ik had me vandaag aan een met het weer samenlopende triestige dag verwacht, het werd een gevulde dag met een ruggesteuntje van een paar glaasjes aangelengde pastis. Op tijd ermee stoppen, want de Thiberiens kennen daar ook heel van.
Allez Didi et Barlo, ik zie dat de markt ver afgelopen is. Bijna 2 uur! Met de smoes dat ik mijn spullen nog moet, klaarmaken nam ik dan afscheid van de 2 sympa-praatvaren. Ik kreeg nog een bonne route mee en een kus van Nadine de rosse gekrulde patronne. Ze deed me denken aan Jules Renard's boek - poils de carotte- een schat van een meid, altijd goedgezind, altijd schalks maar gevat.
Allemaal de groetjes en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 18-08-2015 |
| Trip van 16/8 : Triviers >> Perigueux. |
 Vanaf de eerste klaarte beloofde het een stralende dag te worden. Jeanine had de koffie al klaar staan, en hoezeer haar aandringen om te eten, ik wilde het pad op om te stappen en de verloren dag in te halen.
De GR loopt door de straat waar ik verbleef, dat valt te merken aan de koperen Jacobsschelpen die om de zoveel meter in het voetpad zijn aangebracht. Aan de kerk kwam ik 2 druk in gesprek zijnde Nederlandse Jacobisten tegen. Zij hadden te slapens gehad in de Jacobsschalet van de gemeentelijke camping. Het gesprek ging over de kledij en schoenen, die een vrouw of meisje zou vergeten zijn mee te nemen. Het vrouwmens in kwestie was voor hun vertrokken, volgens Harrie een lekker stuk, ze mag er wezen en kan mee de boot in.
Ze wisten dat ze met haar tentje naar de camping in Sorges tripte. Onderweg werd heel wat afgetaterd over van alles en nog wat, maar hun grootste zorg was wel om voor 30/8 in St. Jean toe te komen. Beiden waren vertrokken in Vezelay, vorig jaar tripten ze van midden Nederland tot Vezelay en volgend jaar vanaf St. Jean Pied de Port naar Compostella. Twee gezellige nummers bijeen die kerels. Na goed 5 uur doorstappen kwamen we toe op de camping die op de GR route van Sorges ligt. Zeer groot was de ontnuchtering van Harrie, toen hij haar de kleren en schoenen overmaakte. Wat niet uw kleren en schoenen? Van wie dan wel? Ik genoot er van, en met meer dan een binnenpretje zei ik, hallo Joop wachten jong wachten, de boot nog niet afhaken straks komt er eentje in groot ornaat dat pakje ophalen en wie weet? Ontstemd reageerde hij -een belgenmop zeker? En ik met- nou dit is dan wel de eerste belgenmop die een Hollander begrepen heeft.
Onze wegen zijn dan uiteen gegaan. Wat er met de kleren van gekomen is weet ik niet.
Rond 5u. ben ik dan aangekomen in Perigueux in de Refuge maison des pèlerins/ rue Gambetta. Een prachtige uitstekend gelegen locatie. Met een heel tof gastkoppel, waarvan de man als "ketje nog int bruzel he gewuunt"
Na het avondeten, vroegdegde ik hem of em da geddigske van renaat grasin kende en jawel hij kende nog d' ieste reigels - 'n iel kleuin moeuizee en en flesseke konjak...en toen dacht ik terug aan de boot van onze vriend. Zijne ballon zal wel niet opgegaan zijn in Sorges zekers?
Allemaal mijn groetjes en daaag van Théo
|
|
|
|
|
| 19-08-2015 |
| Rumbo a España - Qué viva Santiago!! âdeel 8 |
Het « wonder van Santiago » had tijd nodig om door te sijpelen naar de bredere lagen van de bevolking om haar morele en religieuze invloed te laten gelden.
Vooraleer het dan ook bekend raakte in het buitenland en aldaar ook een militaire steun kon oproepen, zou er nog heel wat tijd verstrijken.
Grote struikelblok in eigen land bleef het gebrek aan onderlinge verstandhouding.
De kleine schokbrekerstaatjes in het bovenste Noorden hadden weinig of helemaal niets geleden van de Moorse inval en haar invloed achteraf.
Komt daarbij nog : Baskenland vormde een staat op zichzelf, Navarra was nog in Franse handen, Barcelona was een graafschap, dat meer te maken had met de Franse Roussillon en met Toulouse, dan met het verzet tegen de Moren.
De latere strijd van de Katharen zal dit nog duidelijker maken.
Maar ook : Spanje was zo ver weg, om te gaan strijden. Zo afgelegen, zo onbereikbaar! Ik denk hier meteen terug aan de Vlaamse jongens, die in de tweede W.O. gingen strijden tegen Rusland, of later in 1952 toen een duizendtal vrijwilligers naar Korea gingen om te vechten tegen het communisme.
Het was dus helemaal geen vakantie-trip om te gaan helpen in deze Gods-strijd, geen club-med, geen bouw-orde uitstapje. Je kon je als enthousiaste pelgrim-soldaat ook niet via een e-mailtje ergens melden en vragen waar het punt van samentreffen was.
Afstappen als cruise-toerist en een tijdje blijven om wat mee te vechten was er ook niet bij.
En waar waren de Kelten naartoe, die het land bewoonden, toen de West-Goten binnenvielen? Zij wilden zich niet vermengen met de invallers en trokken zich terug in het uiterste Westen van Galicië en noemden de streek : Cabo Fisterra (einde van de wereld), net zoals de Franse Kelten deden in Bretagne, toen de Franken hen verjoegen. Zij gingen naar Cap Finisterre! Ook de Engelse Kelten trokken naar het uiterste Westen van Cornwall en noemden dat s Lands End!
De eerste honderd jaar ging het dan met de Reconquista dan ook nog niet erg vooruit. Het zaad was echter wel gezaaid, het had tijd nodig om te kiemen.
Het was vooral wachten op meer éénheid bij de cristianos en wat onachtzaamheid of overdreven zelfgenoegzaamheid bij de moros.
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 20-08-2015 |
| Trip van 17/8: van Periueux naar Villambard :-} stopte in Vergt. |
 Dus ik was goed aangekomen in Perigueux in de "refuge pour Pèlerins maison Gambette" waar het direct klikte met de exploitanten. Ik werd voorgesteld aan de overige 'pelegrinos' : Daniel en Monique en aan Nadine uit Epinal/Voges en Erik uit Bilzen /Limburg-België. In een mum van tijd zat de ambiance erin, zodanig dat de uitbaters ons op het avondeten uitnodigden aan halve prijs (5). Ja wie kan dat weigeren?
Tot redelijk laat werd er duchtig gepraat en gelachen. We besloten om onder ons de volgende dag verder te trekken naar Villambard met mogelijk overnachting in een kasteelhoeve. Nadine een gepensioneerde lerares zou 's morgens reserveren.
Alles kwam pico bello in orde en na een laatste briefing namen we afscheid van Donguy en Daniella.
Ik denk dat de eerste kilometers naast de rivier de -l'Isli- volgens plan verliep, maar dan werd het een paniekerig gedoe wanneer we inzagen dat we fout op loop waren in de bossen. Iedereen had zijn mening, maar we bleven finaal fout ronddolen in het bos. Uiteindelijk verzeilden we in Eglise Neuve, waar Daniel en Monique moe afhaakten. Dan maar verder onder de 3 overblijvers richting Bordas in plaats van Gum-Bordas. Nikske gîtes, nul de botten. Uiteindelijk besloten we naar het goedkopere -hotel du Parc in Vergt- met pelgrimskamers te stappen. Bij navraag blijkt er nog 1 kamer met 2 stapelbedden vrij. We zouden ons plan wel trekken, per slot van rekening zijn volgens Nadine pelgrims zusters en broeders onder elkaar, dus..
Aangekomen legden we de kwestie uit aan de hotelier, die bij het overmaken van de sleutel al lachend en gekscherend vroeg om geen -preservatieven- in de wc te willen gooien.
Over de kamerregeling waren we het vlug eens. De voet van Nadine echter dat bleek een ander paar mouwen te worden, ze had 2 ferme blaren overgehouden aan de trip, 1 op de hiel en een minder grote op de zool vooraan. Dat beloofde voor morgen. Onze kamerregeling viel goed mee. Alleen het verzenden van de tekst(en) en foto's lukken maar niet, iedereen ook de Fransen klagen maar door over de lamentabele service van provider Orange die in Frankrijk zowat het monopolie heeft. Dan maar opslagen in concepten en morgen opnieuw proberen.
Ik ga de stresserende dag die hij wel geweest is afronden en vooraleer in slaap te vallen, alles eens goed overdenken.
Mensen allemaal de groeten van Théo en daaag.
|
|
|
|
|
| 21-08-2015 |
| Trip van 18 augustus : Vergt >> (?) en eindigend in Campsecret. |
 Het werd een onrustige nacht, het spookte na in mijn hoofd, ik kreeg geen klare kijk op heel de situatie. Hoe zot het ook mag klinken, ik vroeg Liliane om mij uit deze hopeloze situatie te willen halen. Regelmatig heb ik het trouwens met haar, over een of ander onderwerp waar ik geen pasklaar antwoord of oplossing voor heb.
Goed, we overlegden hoe we verder zouden trippen, volgens mij was de as Mussidan >> Sainte-Foy-la-Grande >> Saint-Ferme, de meest voor de hand liggende, maar volledig uit de kering. Erik en Nadine zien het zitten via Bergerac.
Redelijk over tijd, deels door het overleg maar ook omwille van Nadines voetverzorging, vertrokken we pas om halfacht op pad richting Bergerac. We vorderden traag door haar voetprobleem en er was geen aankomstpunt gesteld. Ook wilden we haar in deze omstandigheden zeker niet achterlaten. Een 8-tal km voor Bergerac in Campsecret, het liep geen meter meer voor Nadine toen we plots aan een aanduiding zagen "Camping Familiale a 300 m.". Alle 3 waren we het eens, we kappen ermee voor vandaag. Maar wat een camping zou moeten zijn, was in feite een wei waar enkele motorhomes en een 5-tal caravans stonden opgesteld. We spraken de eerste de beste aan, die ons door verwees naar een boerengezin.
Slechts 1caravannetje voor 2 personen was vrij . Na veel over en weer gepraat, kreeg Nadine het voor elkaar dat zij mee in de kamer bij de dochter mocht slapen. Erik en ik samen in de lilliputter-caravan.
In de late namiddag zijn we in de nabij gelegen pizzeria iets gaan eten. Nadine was inmiddels overeengekomen met de eigenares om er een dag of twee te mogen logeren. Erik wilde ook een dagje rusten en ik, ik zag de kans schoon om alleen verder mijn weg te gaan.
Danke Liliane. Mijn besluit stond vast, ik ging alleen verder gaan, onder ons twee en het zo houden.
Ik genoot een rustige slaap, mijn rugzak stond klaar en liet een klein berichtje achter voor Erik en Nadine Bij het opkomen van de dag vertrok ik in alle stilte .....voor onze tocht.
Allemaal mijn groetjes en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 22-08-2015 |
| Trip van 19 augustus: Campsecret >>> Sigoules. |
 Vol moed begon ik de opkomende dag richting Bergerac, ik kan trouwens geen andere zinnige richting nog uit. Het is de bedoeling om via de richting Marmande >>Bazas >> Casteljaloux "le bois de Gascogne" in te stappen zodat ik op veilige en gekende GR-wegen trip.
Het gaat een zoeken en overwegen worden naar de meest rendabele oplossing.
Voor de rest is er niet veel nieuws te rapen. Wel vraag ik mij af wat er is geworden van Erik en Nadine en wat van Daniel en Monique.
Maar ook dat, heb ik inmiddels begrepen, de dagen onderweg naar Compostella, zijn kortstondig en de ontmoetingen in de meeste gevallen vluchtig. Misschien draagt het particuliere van mijn camino daartoe wel bij.
Vandaag was de afstand goed 24 km maar niet zo van enig belang, de ontkoppeling met de groep eerder wel. Wat ik meen te mogen concluderen is, dat voor pelgrims die de camino deeltijds afleggen, het eerder een (niet te onderschatten) vakantieinvulling is geworden. Erik en Nadine trippen deels.
Na de 24 km lange heuveltrip van vandaag reis ik morgen verder door naar het 14 km verder gelegen Eymet. Een kwestie van wat recuperatie in te bouwen maar ook om de kleren, te kunnen wassen en drogen.
Zo, mijn dag zit er voor vandaag op, alleen moet ik nog voor wat te eten zorgen en dan de slaapzak in, bij gemis aan lakens. Allemaal mijn beste groetjes en daaag vanwege Théo.
|
|
|
|
|
| 23-08-2015 |
| Trip van 20 aug. 15 |
 Vandaag had ik me voorgenomen om het rustig aan te doen. Ik sliep eens rustig uit tot 7u. Een zalig gevoel, uitgeslapen wakker worden en dan even rondkijken, naar al wat je omringt. Veel, heel veel waar ik vroeger gewoon geen oog voor had, details, sublieme petieterigheid, pareltjes die zich onopvallend houden. Om 9uur besloot ik dan om maar door te gaan. Het beloofde warm te worden en het werd zeer warm. Ik nam rustig mijn tijd via Mescoules > St.-Eulalie-d'Eymet om te eindigen in Eymet. Een pittoreske ouderwetse gemeente met een prachtige marktplaats, een centraal gelegen fort en een herbouwde neogotische kerk.
Mijn slaapplaats ligt in een bescheiden vakantiedorp. Le centre d'Information Touristique, regelde niet zonder harde woorden mijn overnachting. Nadien vernam ik dat het een gemeentelijk terrein is, waar voorheen een gebouw stond voor noodopvang. De bouwheer van het vakantiedorpje verbond er zich toe ten alle tijden, een paar eenheden permanent ter beschikking te houden van de gemeente. Ik hoor de mevrouw nog dreigend zeggen: voules-vous que je fasse faire un contrôle immédiat? Vriendelijk stuurde ze me naar de locatie. Daar aangekomen was de verantwoordelijke als een knipmes te plooien. Als luis in de pels, zei ik hem dat mogelijk was dat er nog 1 pelgrim onderweg was maar ik niet zeker was of hij reeds te slapen had gevonden . Bloedrood liep zijn gezicht aan. Hij trof een regeling à l'amiable met mij. Ik liet hem in dat geval bij mij logeren want er waren toch 3 bedden en ik dien niks te betalen. Precies of het met lange tanden was zei ik "oke" en de wifi? C'est gratuit pour tout le monde.
Tevreden dan naar mijn slaapplaats na eerst de achterstaande mails te hebben verstuurd en te hebben ontvangen. Dan terug naar het centrum voor de was en een koffie.
Ik kwam er de secretaresse tegen. Ze deed teken om mij te vragen hoe het verliep en om bij aan te zitten voor de koffie met noisette. Na een kort gesprek zat haar tijd erop en ze inviteerde me om vanavond bij een pizza naar mijn reisweg te luisteren. Met genoegen ging ik in op die uitnodiging. Een babbel in fijn gezelschap is nooit te verloren tijd. De kleren waren terug in orde, de paar boodschapjes gedaan, nu nog mijn rugzak klaarmaken en morgen geef ik het relaas van de afloop.
Groetjes allemaal en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 24-08-2015 |
| Trip van 21 augustus: Eymet >> Duras. |
 Gisteren avond en we sluiten terug aan, had ik afspraak met de mevrouw van het Office de Tourisme d' Eymet, Louise is haar naam. Dus om 8 u. de afspraak, gezellig aperitieven en daarna pizza met een ferm streekwijntje. Met veel aandacht en aangedaan volgde ze het reisverhaal en het fotoalbum.
Louise vertelde dan haar levensloop, 2 maal gehuwd , eerste echtgenoot vroegtijdig en zonder kinderen overleden, kort daarop hertrouwd met een notaris die na een 11 jaar geslaagd en gelukkig huwelijk is verongelukt.
Twee geslaagde huwelijken achter haar en kinderloos gebleven, het deed leed aan. Zelf is ze lerares, doet aan politiek en tijdens het verlof helpt ze in het Office de Tourisme, kwestie wat om handen te hebben tijdens het verlof. Het grote burgerhuis waarin ze woont staat te koop. De onderhoudskosten zijn gewoon te groot en ze wil heel wat kleiner gaan wonen liefst met een levensgezel, maar die ze nog niet heeft gevonden.
Tot slot vroeg ze mij of ik een kaars wil meedragen voor haar, om aan te steken bij aankomst in St. Jacques. Graag zei ik, waarop ze me een doosje overhandigde.
Louise is een schatje van een vrouw, met fragile kantjes en met een gevoel voor rechtschapenheid.
Later op de avond voerde ze mij naar mijn slaapplaats terug.
Ik onthoud uit deze ontmoeting dat goedheid in een bolster zit, en de minder fraaie kanten in het omhulsel.
Morgen trip ik naar het 18km verder gelegen -La Reole- of verder naar Monsegur, waar ik eindelijk en opnieuw op de GR- van Veselay terecht kom.
Slechts 10 trippen scheiden mij van Saint-Jean-Pied-de-Port, waarvan de 3 door "Le Bois de Gascogne" en 2 trippen met een echt Tour- de- France gehalte.
Ik ben er nog niet, maar ik ga ernstig en eerlijk zijn, ik dacht nooit........ ik ga nu niet gaan snotteren, maar 't was niet simpel, geloof mij.
Allemaal mijn beste groetjes en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 30-08-2015 |
| Trip van 21augutus Eymet >>Duras - vervolg |
 In het eerste deel gaf ik veel tekst aan het verhaal van Louise. Vandaag heb ik het over de trip naar Duras zelf.
Het werd een broeiend hete dag langs de baan en ik wilde vooruitgaan, het was schier niet te doen. Weinig zones met lommer, door de open veldwegen afgewisseld met asfaltbaantjes, 26 km aan een stuk, met enkele dorpjes onderweg - zonder winkels- ideaal stapwerk voor het krijgen van brandende voetzolen. Ik vreesde blaren en veranderde zelfs 2 maal van kousen onderweg.
De 2 liter water hoe voorzichtig ook slonk zienderogen weg. Voorbij St.Front was het fini, een kerkhof tegenkomen mocht ik vergeten. Voor wie het nog niet moest weten, op kerkhoven is er altijd drinkbaar kraantjeswater aanwezig in Frankrijk, Marcel bracht me dat bij. De enige optie is doorgaan en hopen, hopen op desnoods een beekje of wat ook. En het werd -of wat ook- aan de ingang van Auriac-sur-Dropt, daar waren ze een feesttent aan 't opbouwen en ik kreeg er een fles gekoeld water mee. Betalen, geen sprake van -un pèlerin amène de la chance- et pour moi? Geen beenkrampen die ik echt vreesde. Vooruit ermee en verder naar Duras waarvan ik wist uit folders dat het een zusterstad is van St.Truiden/Duras.
Aangekomen op de Office de Tourisme, heeft de verantwoordelijke mij een ferme toer gelapt. Een koppel Fransen waren na mij binnen gekomen, en op het ogenblik dat hij mij wilde te woord staan, klampt de vrouw hem aan. Ze zitten door hun geld -et la voiture est en raque- en is binnen voor herstelling. Geeft die chauvinist toch niet de voor pelgrims voorbehouden kamer aan dat koppel zeker. Ik heb die gast dan heel luid mijn gedacht gezegd. Niks aan te doen, hij met dat koppel en de sleutel weg.
Ik aangedaan naar de -mairie- daar de stand van zaken en het onredelijke ervan toegelicht. Er werd een schepen bijgeroepen, die besliste dat ze de pelgrimskamer dienden te verlaten. Het koppel was er niet meer aanwezig, ze waren waarschijnlijk de stad in. En daar stond ik. Telefoon naar de burgemeester en die besliste om mits mijn akkoord met betaling van 20 mij onder te brengen in een hotel. Van eigens ging ik daarmee akkoord, want de pelgrimsregeling is veelal 15.
Later op de avond stelde de hotelier mij aan de burgemeester voor, die polshoogte kwam nemen of ik het naar wens had. Natuurlijk was ik tevreden, ik zei hem terloops dat ik van België ben en niet ver van St. Truiden woon. Toen trakteerde hij mij op een fles wijn uit de voorraad van Duras. En "son employé" ik heb zo het vermoeden dat die nog wat te wachten staat.
De hotelbaas deed er nog een schepje bovenop met de woorden dat - le petit-déjeuner- op kosten van het huis is.
Morgen staat de trip van Dura naar het 17 km verder gelegen La Reole op de kaart. Licht glooiend landschap tussen bosjes en rijpende druivenvelden.
Allemaal mijn beste groeten en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
