Theo tuurt naar Vlaanderen en de wereld

LONDEN 14/11 (AFP) = Over tien jaar, in 2017, zal Schotland onafhankelijk zijn. Dat meent althans de Schotse premier, Alex Salmond, leider van de Scottish National Party (SNP), zo schrijven verschillende Britse kranten woensdag. Salmond staat sinds mei aan het hoofd van de Schotse regering. Hij belooft nog voor de regionale verkiezingen van 2011 een referendum te houden over de onafhankelijkheid van Schotland. Hij hoopt dat Schotland tegen die tijd eenzelfde groeicijfer kan voorleggen als de rest van Groot-Brittannië. Het regionale Schotse parlement en de regioregering hebben echter beperkte bevoegdheden (gezondheid, onderwijs, verkeer, huisvesting, politie). Dat moet veranderen, vindt Salmond. "Het zou veel makkelijker zijn als we volledige bevoegdheden hadden zoals elk onafhankelijk land. Ik denk dus dat we tegen 2017 zover zullen zijn", zei hij dinsdag in Glasgow. Schotland maakt sinds de Acts of Union in 1707 deel uit van Groot-Brittannië. De SNP van Salmond won in mei van dit jaar de verkiezingen in Schotland, onder meer dankzij zijn belofte om een referendum over onafhankelijkheid te houden. Toch blijkt uit een peiling van oktober dat de Schotse onafhankelijkheidsgevoelens momenteel op het laagste peil in tien jaar staan. Slechts 23 procent van de Schotten wil een onafhankelijke staat./.SCS/MAE

Van: Vandenbroucke Frank
Verzonden: maandag 5 november 2007 22:34
Aan: Francken, Theo
Onderwerp: RE: brief

Beste Theo,

Ik heb je brief met aandacht gelezen. Om te beginnen wil ik je danken voor de lovende woorden aan mijn adres, want ik weet dat die geen captatio benevolentiae zijn, maar gemeend. Dit is van mijn kant ook geen beleefdheidsformule. Er zijn nogal wat mensen in NVA waar ik het goed mee kan vinden, ondanks meningsverschillen die er natuurlijk zijn.

Wat ik verrassend vind, is dat jij en andere mensen in NVA zo verrast zijn door mijn uitspraken over de politieke strategie van Bart De Wever. Wie de kranten van de voorbije weken gevolgd heeft, zou toch niet verrast mogen zijn door wat ik gezegd heb.

Veronderstel dat de voorzitter van sp.a in een tribune zou schrijven dat "intellectuele eerlijkheid in de nationalistische kerk zou zeldzaam is als deugdzaamheid in een bordeel". En dat zij "het gevoel krijgt van fascisme wanneer ze in een zaal vol nationalisten zit". Zou je dat niet ervaren als enormiteiten, als buiten elke proportie, als totaal niet passend bij een rationeel politiek debat, maar bovendien heel erg beledigend voor elke rechtgeaarde nationalist? Zou er geen stroom van reacties gekomen zijn? Zouden vooraanstaande democratische nationalisten niet scherp gereageerd hebben, en terecht? Dat is wat de voorzitter van NVA schrijft over linkse mensen, zoals ik en vele anderen. Ik heb daarop al gereageerd in De Morgen van 17 oktober (de tekst staat ook op www.vandenbroucke.com). Bart De Wever heeft dat ongetwijfeld gelezen, maar vindt het niet de moeite om op deze uitspraken terug te komen in zijn vele tribunes en ze op een of andere manier te nuanceren. Dat is zijn goed recht. Ik vind dat ik dan ook in een TV-interview mag herhalen wat ik daarover denk.

Wat ik gezegd heb over de strategie van De Wever mag niet verrassend zijn om een andere reden, die je overigens aanraakt in je brief. Ik probeer inderdaad elke dag te bewijzen dat Vlaams zijn èn socialist zijn géén contradictio in terminis hoeft te zijn. Iemand wiens politieke strategie voor gevolg heeft dat deze stelling - dat je Vlaamsvoelend en links kan zijn - voortdurend weer ondermijnd wordt, die spreek ik daar publiek op aan.

Tenslotte ben ik van oordeel dat CD&V-NVA een fatale fout hebben gemaakt door niet aan Didier Reynders te zeggen dat zekerheid over de haalbaarheid van een staatshervorming voor hen belangrijker was dan de coalitieformule. Door de houding van sp.a - die zich bereid verklaarde om een staatshervorming te steunen in het federale parlement, zonder daarvoor federale sp.a-ministers te eisen - zaten CD&V-NVA en VLD langs de Vlaamse kant van de onderhandelingstafel vanaf de eerste dag van de formatie in een bijzonder comfortabele positie. Zij hadden echter ook aan de Franstalige kant van de onderhandelingstafel moeten zorgen voor een voldoende breed draagvlak, en dat ook als prealabel moeten eisen bij hun contacten met Franstalige partijen. Dat hebben ze niet gedaan. De bijzonder comfortabele positie waarin sp.a hen geplaatst had langs Vlaamse kant, hebben ze dus niet ten nutte gemaakt langs Franstalige kant. De Wever's afkeer van links heeft het gehaald van de rationaliteit, en dus van het perspectief op een grondige staatshervorming. Dat ergert me inderdaad. En vooral, ik ben heel bezorgd over de gevolgen van deze foute strategie. Het luik "staatshervorming" van het Vlaamse Regeerakkoord wordt daardoor volledig gehypothekeerd. Dat sp.a geen deel uitmaakt van een federale regering heeft daar niets mee te maken, want dit is een bewuste keuze van mijn partij, een keuze die noch mijn werk in de Vlaamse Regering noch de kansen op een grondige staatshervorming hoeft te blokkeren. Een en ander heb ik uitvoerig geanalyseerd in De Standaard van 13 oktober (tekst ook te vinden op www.vandenbroucke.com). Waar loopt mijn analyse mank volgens jou?

Dat zijn de beweegredenen van mijn uitspraken. Ik ga er van uit dat je daar toch begrip voor moet kunnen opbrengen.

Met vriendelijke groeten en evenveel respect als tevoren,

Frank Vandenbroucke

PS Als je je brief publiceert op je site, mag je ook dit antwoord publiceren (ik zou het zelfs op prijs stellen).