Sinds 2000 ben ik 'Vlaams Beweger'. Ondertussen heb ik al heel wat watertjes doorzwommen. In december 2007 werd ik verkozen tot provinciaal N-VA-voorzitter van Vlaams-Brabant en Brussel. In die hoedanigheid zetel ik ook in het nationale N-VA-partijbestuur.
Hier lees je mijn mening over de actualiteit en kom je meer te weten over mijn politiek en maatschappelijk engagement.
Een schalkse ruiter voor Vlaamse onafhankelijkheid
17-10-2008
Eindelijk! Het heeft lang geduurd maar het is er dan toch van gekomen. Ik verlaat bloggen.be voor wordpress.com. Waarom? De laatste weken kreeg ik steeds meer reacties om de zaken toch wat te professionaliseren. Bloggen.be is een erg handige en gebruiksvriendelijke inloopblog voor beginners, maar heeft toch een aantal nadelen. Onder meer de wat amateuristisch ogende lay-out is een groot nadeel. Bij deze, van harte welkom op Theo tuurt new style!
Katleen Cools verklaart in onderstaand blogbericht Bart De Wever hip! Bart De Wever is hip
17 / 10 / 2008
Financiële crisis. Fortis. Bloedrode beurzen. Het onvermijdelijke begrippen-apparaat van de voorbije weken is bij deze gezwind aangebracht, en ik beloof u dat ik het in deze blog verder niet meer over de bancaire problemen zal hebben.
Want ik wil véél liever n paar kleine maar wetenswaardigheden kwijt over mijn woensdagavond, die zich nogal gespleten voltrok : eerst haastte ik mij door een onmetelijke file richting Gent, om een debat voor de NVA-jongeren te modereren, daarna ging het opnieuw richting Brussel, in het kielzog van het Koekoeksjong. Maar daarover straks meer.
Een Vlaamsgezind studentenpubliek
Het debat voltrok zich voor een gemotiveerd Vlaamsgezind studentenpubliek en ging, uiteraard, over den politieke toestand. CD&V had het, merkwaardig genoeg, niet nodig gevonden om zich te laten vertegenwoordigen, zodat OpenVLD-er Luc Van Biesen de weinig verheffende opdracht kreeg om de meerderheid te spelen. Hij volbracht die taak uitstekend, want dankbaar is het niet, met zowel VB als LijstDedecker en NVA aan zijn zijde.
Ze kwamen goed overeen
En dàt wil ik u toch meegeven : Jean-Marie Dedecker en Bart De Wever, kwamen die goed overeen zeg ! Jean-Marie heeft natuurlijk vleugels na de jongste goeie peiling. Die viel ook niet tegen voor De Wever. En, ondanks de vechtscheiding : Bart is ook weer vrij, ja toch. Twee handen op één buik dus (sorry, dat was niet met opzet). Onderonsjes. Grapjes. Flirten. Politiek is toch écht een verrassende stiel.
Zo zaten wij dus anderhalf uur te wroeten op de begroting, de communautaire dialoog, en Vlaamse onafhankelijkheden altegader, terwijl Bart De Wever, aanwezig in Gent, op datzelfde moment in Brussel het lijdend voorwerp was van een boekvoorstelling. Hoe hij het klaarspeelt, ik weet het niet, maar mijn dierbare Keien-wederhelft Ivan De Vadder heeft alweer een nieuwe worp. En begrijpt u me goed : die alweer is niet minimaliserend bedoeld, het komt gewoon echt ongelooflijk snél na zijn vorige boek.
Koekoeksjong
Koekoeksjong gaat over het kartel, en het zal u dus niet verwonderen dat hoofdrolspeler Bart DeWever zich na het debat ijlings naar Brussel haastte. Ik deed, in een gedeelde stortbui, net hetzelfde. Voor de gesmaakte formule de interviewer geïnterviewd, en dan nog wel door Karel De Gucht, waren we ruim te laat.
Met een driest groepje overblijvers beslisten we dan maar naar de Monk te gaan, legendarisch café, bekend om zijn Dansaert-Vlamingen, donkerbruin en toch trendy, en vooral veel rook en barslechte akoestiek. Dat laatste heb ik, jaren geleden, in één of ander tv-programma aan den lijve mogen ondervinden, maar dit geheel terzijde. En kijk, ook daar zag ik iets interessants gebeuren. Bart De Wever is een echte BV.
Hot in de Monk
De spreekwoordelijke cactus, de conservatief-en-ik-ben-er-trots-op, de man zonder gelaatsuitdrukking, de cynische Vlaming : hij bleek ongelooflijk hot in de Monk. Een schone met zwartharige krullen kwam spontaan een geschetste karikatuur aanbieden, vlotte negentienjarige slungels klampten hem aan, en last but not least schone blondines wilden met hem op de foto. Yves Leterme, eat your heart out. Onderschat hem niet : Bart De Wever is hip.
Wat ging het razendsnel de afgelopen twee weken. Onze succesvolle kaas- en wijnavond te Lubbeek, daags nadien het indrukwekkendste politieke congres uit mijn jonge leven, de dag erop Geert's (en dus ook mijn) ontslag en de definitieve kartelbreuk, vervolgens mijn eerste tien dagen ooit op de dop en sinds 1 oktober opnieuw aan de slag als universitair medewerker in het Vlaams Parlement. Tot slot vond gisteren de eerste provinciale ledenvergadering onder mijn voorzitterschap plaats te Kraainem. Jongens toch... 't kan rap gaan.
Maar goed, het politieke stof lijkt nu eindelijk een beetje te zijn gaan liggen, het vertroebeld water wordt stilaan terug klaar.
Vooreerst wil ik Geert Bourgeois, onder wiens ministerschap ik de afgelopen vier jaar heb mogen werken, ontzettend bedanken. Hij is un très grand monsieur in alle opzichten. Redelijk rechtlijnig en een echte heer in de politiek, stilaan een uitstervend ras. Ik ben oprecht fier dat ik vier jaar op zijn kabinet heb mogen werken. Ik was onder de indruk van de integriteit, rust en vastberadenheid die hij uitstraalde in de Keien van de Wetstraat, de vrijdag na zijn ontslag. U kan het interview herbekijken via volgende link: http://www.canvas.be/extra/html/page_view_video.html?f=http://media.vrtnieuws.net/2008/09/222735260ONL0809266542533_urlFLVLong.flv&keepThis=true& Een absolute aanrader!
Daarnaast is het voor mij duidelijk dat we op eigen kracht naar de kiezer gaan. Hoewel ik persoonlijk voorstander ben van samenwerking met LDD, kan ik me vinden in de optie om in 2009 alleen te gaan. De N-VA is een sterk merk geworden en met Mark Demesmaeker als lijsttrekker in Vlaams-Brabant, staan we er trouwens lang niet slecht voor. Als provinciaal voorzitter en dus ook voorzitter van het provinciaal kiescollege, zal ik me de komende weken keihard inzetten om een sterke lijst samen te stellen. En verrassingen vallen hierbij niet uit te sluiten...
Na 2009 is de tijd rijp om de politiek te herverkavelen. De N-VA moet de motor worden van deze operatie. Alle opties zijn wat mij betreft open, ook de oprichting van een nieuwe partij.
Tot slot maak ik me zorgen. Niet over onze slagkracht, wel over onze politieke strategie. Het participationisme (België uitkleden via machtsdeelname) van wijlen de Volksunie, van Vl-Pro en van ons is failliet. België is al zodanig uitgekleed dat de laatste lendendoeken (sociale zekerheid, financiën, buitenlandse zaken, justitie) niet meer uit te krijgen zijn via de traditionele weg van het onderhandelen. Dat is net wat de afgelopen 15 maanden is aangetoond. We moeten ons dus dringend bezinnen over onze politieke strategie. Wat mij betreft, moeten we Plan B maar eens uit de kast halen. Als er geen eervol compromis meer gevonden kan worden, dan rest ons enkel de éénzijdige onafhankelijkheidsverklaring, al dan niet via een referendum.
Na de Commission Wallo-Brux, de Commissie Vlaanderen-Brussel
Hoe meer zand er in de Belgische motor terechtkomt, hoe strategischer de Franstaligen zich voorbereiden op hun toekomst. De oprichting en doorgedreven werking van de Commission Wallo-Brux' is een mooi staaltje van visionaire geopolitiek. Over het politieke draagvlak van dit initiatief bestaat niet de minste twijfel. Terwijl Peeters' dialoog van Gemeenschap tot Gemeenschap het dreigt te moeten stellen met een Franstalige B-ploeg, zetelt in de Commission wél de Franstalige état major. De bedoeling is het creëren van een gezamenlijke Franstalige federatie Wallonie-Bruxelles om zo, tijdens de finale onderhandelingsronde, elke Vlaamse claim op Brussel van tafel te kunnen vegen. Wij, de Vlamingen, zijn het immers die België willen opblazen, en dus zullen wij een prijs moeten betalen. Die prijs wordt Brussel, geen twijfel mogelijk.
Om vanuit Vlaanderen te antwoorden op deze uitgekookte francofone strategie, pleiten wij voor een actieve rol van het Vlaams Parlement in het institutionele Brusseldebat. Als hoogste democratisch orgaan van de hele Vlaamse Gemeenschap staat het Vlaams Parlement immers nog te vaak aan de kant in het institutionele debat, en al zeker als het over Brussel gaat. De oprichting van een Commissie Vlaanderen-Brussel met vertegenwoordigers uit het Vlaams Parlement en de Vlaamse Gemeenschapscommissie, kan dit tij doen keren. Voorwaarde is dat, in tegenstelling tot de huidige samenwerkingscommissie, ook onze Vlaamse politieke zwaargewichten zich hiervoor engageren. En daar knelt net het schoentje Brussel lijkt wel een non-issue bij onze toppers; de strijd is verloren, maar de vlag nog niet gestreken. Volledig ten onrechte, Vlaanderen zonder Brussel is als een café zonder bier. Na een halfuurtje wordt het er saai.
Bijna tien jaar geleden, we spreken over de laatste dagen vóór het eerste Paarse intermezzo uit de Belgische politieke geschiedenis, deed het Vlaams Parlement iets groots. Op 3 maart 1999 werden 5 resoluties in verband met de volgende staatshervorming aangenomen. Met uitzondering van de aandoenlijke tandem Union Francofone - AGALEV, kon zowat iedereen zich vinden in de resoluties. Ondertussen moeten vriend en vijand erkennen dat deze ondertussen berucht geworden '5 resoluties van het Vlaams Parlement' sindsdien het institutionele debat beheersen. Ze vormen al 10 jaar lang de kern van de Vlaamse verzuchtingen. In elk Vlaams Regeerakkoord sindsdien, stonden de resoluties centraal.
Toch krijgen deze resoluties wat last van ouderdomsverschijnselen. Een actualisatie lijkt geen overbodige luxe. Zo verdient ook de resolutie betreffende Brussel in de volgende staatshervorming grondig (her)denkwerk. Sommige vragen zijn ondertussen gerealiseerd (rechtstreekse verkiezing Brusselse Vlaams Parlementsleden), sommige eisen mogen gerust wat forser (tweetaligheidsvereiste ambtenaren) of concreter (fusie van de 19 Brusselse gemeenten) geformuleerd worden. Daarnaast dient de financiering tegen het licht gehouden te worden en mogen we een grondig debat over de Vlaamse dienstverlening (onderwijs, welzijn, cultuur, sport) in onze hoofdstad niet uit de weg gaan. Vooral ons Nederlandstalig onderwijs komt er onder immense druk. Binnen de Vlaamse onderwijsmiddens groeit het besef dat dit een van dé beleidsdossiers wordt voor de toekomst. Tot slot moet er ook in Vlaanderen nagedacht worden over de grootste Brusselse uitdagingen voor de toekomst: werk, veiligheid, hoofdstedelijke functie en internationale positie. Het ziet er dus naar uit dat de Commissie Vlaanderen-Brussel zal weten wat doen...
Vlaanderen heeft in het verleden steeds een erg hoge politieke prijs betaald voor haar aanwezigheid te Brussel (pariteit in federale regering, grendelgrondwet, alarmbel ). Onder meer hierdoor ligt dit land al anderhalf jaar in coma. Toch zal Vlaanderen Brussel nooit loslaten. Wat ons betreft mag dit het eerste uitgangspunt worden van de Brusselresoluties nieuwe stijl.
Theo Francken, provinciaal voorzitter N-VA Vlaams-Brabant & Brussel
Karl Vanlouwe, voorzitter N-VA Brussel
Mark Demesmaeker, Vlaams volksvertegenwoordiger N-VA
Mijn goede vriend Pieter Vanderbeeken, aka Pierre de la Rivière, is terug in het land en dat moet gevierd. Zaterdag live @ Switch op Studio Brussel (vanaf 21u) en donderdag 16 oktober mag zijn succesvolle houseconcept, Moodclub, 5 kaarsjes uitblazen. En dat voor de laatste maal in de Leuvense Silo. Niet te missen!
LDD'er John Vrancken: plat opportunisme prachtig ontbloot
Lijst Dedecker zal de volgende verkiezingen fors vooruitgaan, althans daar lijkt het op. Jean-Marie en compagnie zijn erin geslaagd het politieke gat op centrum-rechts op te vullen. Ideologisch zitten ze goed, al krijgen ze er met ons wel een concurrent bij. Hun grote probleem blijft echter hun politiek personeel. Hiermee bedoel ik niet hun personeel an sich, want dat zit met intelligente jonge mensen als Jan Vandenbussche, Isabelle Van Laethem en Luk Rochtus meer dan snor. Ik heb het over hun parlementsleden. Ze hebben het gemiddelde politieke talent en charisma van een lavabo, om het in het Dedeckeriaans te zeggen. Monique Moens (herinner u de pijnlijke incidenten in het Vlaams Parlement met Kris Peeters en Bert Anciaux (http://www.vlaamsparlement.be/Proteus5/showJournaalLijn.action?id=503016) en met Frank Vandenbroucke (http://www.vlaamsparlement.be/Proteus5/showJournaalLijn.action?id=505052), John Vrancken (zie filmpje onder, hilarisch zielig), Ulla Werbrouck ('ik ken niets van politiek, ik doe dit enkel omdat Jean-Marie het me gevraagd heeft') en wie weet, binnenkort misschien wel Jos Van Assche, 'Brussels finest'.
Door al die overlopers komt hun geloofwaardigheid onder zware druk. Het is en blijft de partij van Dedecker, al de rest wordt verpletterd onder de immensheid van zijn ego.
Na de volgende Vlaamse verkiezingen in juni, zal deze partij zich moeten omvormen tot een grote Vlaamse centrumrechtse politieke formatie. Zoniet is ze gedoemd tot eendagsvliegerij.
