Quid N-VA? Wat met de N-VA, dat clubje Vlaams-radicale keikoppen? Dehaene vroeg het zich af, Martens ergert zich er mateloos aan en Van Rompuy begint er stilaan zijn buik ook vol van te krijgen. Veel te principieel en separatistisch. En toch, is dit nu zo verwonderlijk? 

Bij mijn weten was het toch altijd al glashelder dat wij niet zonder slag of stoot aan de rijke tafelen van de federale macht zouden aanschuiven. Wij zijn republikeinse separatisten, het liefst van al zouden we België zo snel mogelijk zien verdwijnen, daarover hebben we toch nooit de minste onduidelijkheid laten bestaan? En natuurlijk zijn we principieel, Geert Bourgeois was onze oprichter, hallo?

Het feit dat we met onze 5 N-VA-kamerleden zo goed als op de oranje-bauwe wip zitten (81 op 150), maakt het natuurlijk niet eenvoudiger voor de oude krokodillen van CD&V om intern hun standpunt (laat ze vallen, ze zijn te radicaal)  doorgeduwd te krijgen.

Persoonlijk denk ik dat oranje-blauw zal mislukken. Het almaar vooruitschuiven van de hete hangijzers (B-H-V en al het communautaire) is geen oplossing en werkt eerder contraproductief. En dan resten er nog twee opties: nieuwe verkiezingen of de PS mee aan boord nemen en vertrekken met een 2/3de meerderheid van aan het begin (101 op 150). In beide opties kan ik me vinden, maar wat er ook uit de bus komt, het enige wat aangetoond zal worden is dat dit land eerder blokkeert dan functioneert.


Belgique, les jeux sont faits, rien ne va plus.