Sinds 2000 ben ik 'Vlaams Beweger'. Ondertussen heb ik al heel wat watertjes doorzwommen. In december 2007 werd ik verkozen tot provinciaal N-VA-voorzitter van Vlaams-Brabant en Brussel. In die hoedanigheid zetel ik ook in het nationale N-VA-partijbestuur.
Hier lees je mijn mening over de actualiteit en kom je meer te weten over mijn politiek en maatschappelijk engagement.
Een schalkse ruiter voor Vlaamse onafhankelijkheid
30-11-2007
Erger is ergernis
Wat is dat toch met De Standaard en de N-VA? Tegenwoordig kan ik mijn geliefkoosde krant niet meer openslaan of ze slaat ferm terug. Barones Mia Doornaert, Marc Reynebeau, Oscar Van Den Boogaard, Patrick De Witte, ... geen week gaat voorbij of een of andere Standaardcolumnist voelt zich geroepen om de N-VA en haar kopstukken eens goed tussen de benen te trappen. Ze lijken wel gebiologeerd door ons. Is het uit wraak omdat Bart De Wever met zijn sublieme columns naar concurrent De Morgen trok? Of willen ze ook hun laatste Vlaamsgezinde lezers wegjagen? Als je het mij vraagt: vanaf maandag elke dag Bart Dobbelaere. Want erger is ergernis!
Ach ja nog iets, Spirit-kopstuk Els Van Weert vindt het nodig om ons lessen in politieke strategie te geven (cfr. DS van vandaag). Spirit... Els Van Weert... I rest my case, your Honour.
Hoe zou het nog met de 'red de solidariteit'-petitie zijn?
Exact twee maanden na de lancering zit men nog steeds niet aan de vooropgestelde 100.000 handtekeningen. 91.565 hebben ze er op dit ogenblik. Bijna, maar nog niet helemaal, het lijkt wel de regeringsvorming.
Opmerkelijk is ook hier het zeer grote aandeel Franstalige ondertekenaars, vooral bij de laatste duizenden ondertekenaars wordt het een wel erg Franstalig feestje. Maar goed want dat is nu net hun boodschap, of toch niet?
Ik kijk al uit naar het beloofde feest dat men zal organiseren op de Grote Markt te Brussel. België, uw land van melk en honing. Aandoenlijk.
Elke zichzelf respecterende Wetstraatees leest Knack. Niet voor haar diepgravende onderzoeksjournalistiek, unieke kennis van zaken of verhelderende standpunten. Neen dat niet, wel voor de satirische column van Koen Meulenaere, 'Bladspiegel'. Knack is het enige tijdschrift in Vlaanderen dat meer van achter naar voor wordt gelezen dan andersom. Man, kan die gast schrijven. En geloof me, hij is verdorie goed geïnformeerd. Zijn 'verhaaltjes' zijn zeer vaak gebaseerd op waargebeurde feiten. De affaire tussen Patrick Dewael en Greet Op De Beeck, de thesis van Freya, de innige band tussen Verhofstadt en Hilde Vautmans of, eentje van de voorbije weken, de 'vlucht' van Fientje Moerman naar de States om er te gaan paardrijden. Keer op keer... touché!
Ik vraag me samen met m'n collega's vaak af hoe dat hij dat toch allemaal te weten komt.
Spijtig dat hij zowat de enige Knack'er is die ondertussen geen eigen blog heeft op de knack blogt stek.
Zouden we hierover niet beter een petitie beginnen?
Koen Meulenaere: briljante Leuvenaar, ik zou hem graag eens ontmoeten, misschien op OHL?
De Vlaamse beweging houdt van strijdmeetings. Je kent ze wel, van die meetings waar de leeuwen klauwen, de tapkranen kreunen en de (glazen en) strijdliederen klinken. Ik moet eerlijk toegeven, ik vind ze fantastisch! Vooral de meetings van de Vlaamse Volksbeweging wil ik voor geen geld ter wereld missen: altijd veel volk, een uitgelaten, militante sfeer en krachtige toespraken. Zo ook de nationale VVB-meeting van 10 maart 2005 te Overijse. De toenmalige VVB-voorzitter Guido Moons hield er een kippenveltoespraak. Zijn raad voor de Vlaamse partijen in verband met B-H-V: "Niet plooien!" is stilaan een legendarische uitspraak binnen Vlaamse middens.
Het is het uitgelezen ogenblik om die rake slagzin nog eens boven te halen...
De kogel is door de kerk, ik heb mijn kandidatuur ingediend voor de provinciale N-VA-voorzittersverkiezing van Vlaams-Brabant en Brussel (zijn statutair samengevoegd). De N-VA afdelingen van Brussel, Diest en Kortenberg droegen mijn officiële kandidatuur voor. Het voorzittersmandaat duurt 3 jaar, als provinciaal voorzitter maak je automatisch deel uit van het partijbestuur, dit bestuur is het nationaal bestuur van de N-VA en is belast met de dagelijkse leiding van de partij. (Bij veel andere partijen noemt dit het 'partijbureau'.)
De verkiezingen vinden plaats op dinsdag 11 december te Neder-Over-Heembeek. Alle info vindt u hier.
Wie ben ik? - Theo Francken, 29 jaar, gehuwd, woonachtig te Linden (naast Leuven). - Onderwijskundig pedagoog (K.U.Leuven, 2001) - Raadgever werk, onderwijs, migratie, inburgering en sportbeleid van Vlaams minister Geert Bourgeois - N-VA voorzitter afdeling Lubbeek - Arrondissementeel bestuurslid Leuven - gewezen provinciaal jongerenvoorzitter - gewezen arrondissementeel secretaris - actief 'Vlaams Beweger' (VVB, Davidsfonds,...) - actief in de VU/N-VA sinds 2000
De motivatie voor mijn kandidatuur:
INSPRAAK Vlaams-Brabant en Brussel zijn voor onze Vlaams-republikeinse partij zonder twijfel de twee belangrijkste 'gebieden'. Het is de taak van de provinciale voorzitter om de sociale en andere problemen die gepaard gaan met de verfransing blijvend aan te klagen, binnen én buiten de partij. Onze 'strijd' kan enkel succesvol zijn als er geluisterd wordt naar de basis. Inspraak is de sleutel. Net daarom is het mijn ambitie om tijdens mijn mandaat jaarlijks minstens één provinciale ledenvergadering samen te roepen. Geen vergadering 'om te vergaderen', maar een vergadering waarin concrete dossiers worden besproken en gefinaliseerd. Hoofdthema's zijn zonder twijfel de vrijwaring en versterking van het Vlaams karakter van de Rand enerzijds en ons Vlaams onafhankelijkheidsstreven anderzijds. In dit kader is het mijn ambitie om samen met N-VA Brussel een moderne institutionele en maatschappelijke visie te ontwikkelen op onze hoofdstad, ook binnen een onafhankelijk Vlaanderen.
+ SAMENWERKING Het provinciaal niveau is in het leven geroepen om de interarrondissementele samenwerking te bevorderen. Ik onthul geen geheim als ik stel dat er op dit ogenblik geen of nauwelijks samenwerking bestaat tussen de arrondissementen Leuven, Halle-Vilvoorde en Brussel (dit komt onder meer door het bestaan van de vermaledijde kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, een reden te meer om B-H-V eindelijk te splitsen!). Als voorzitter van het provinciaal overlegcomité wil ik dat er eindelijk samengewerkt wordt tussen de verschillende arrondissementen. Dit begint bij een goede informatiedoorstroming, zowel van interne als van publieke informatie. Daarom beloof ik wekelijks een provinciaal en Brussels N-VA persoverzicht te mailen naar alle kaderleden. Daarnaast wil ik tweemaandelijks een meer uitgebreide digitale nieuwsbrief bezorgen aan alle geïnteresseerde N-VA leden uit Vlaams-Brabant of Brussel. Het is ook mijn ambitie om tegen de zomer van 2008 een provinciale N-VA webstek te lanceren. Tot slot moet de N-VA wegen op het publieke debat. Dit kan door intens samen te werken met de Vlaamse beweging en het middenveld. Als provinciaal voorzitter zal ik alles in het werk stellen opdat onze stem gehoord wordt op het publieke forum. Onze nationale mandatarissen Mark en Piet (en hopelijk ook Ben), ons provincieraadslid Linda en onze vele lokale mandatarissen spelen in dit verhaal een onmiskenbare rol, want... samen werkt!
= RESULTATEN BOEKEN Bij de Vlaamse verkiezingen van 2004 was ik de provinciale campagneleider voor de N-VA (met Mark Demesmaeker als kopstuk). En deze campagne verliep, in alle bescheidenheid, niet zonder succes. Niettegenstaande Mark pas op de vijfde plaats van de kartellijst stond haalde hij de derde zetel binnen met niet minder dan 29.248 voorkeurstemmen. Daarnaast scoorden ook de andere N-VA-kandidaten opmerkelijk goed. Meer nog, zeer binnenkort haalt Vlaams-Brabant haar tweede Vlaams parlementszetel binnen. Piet De Bruyn uit het arrondissement Leuven legt immers eerstdaags de eed af! Ik ga de uitdaging aan om het in 2009 nóg beter doen. Om onze N-VA ploeg echter nog sterker te laten scoren is het essentieel dat we efficiënt te werk gaan. Het is mijn overtuiging dat het campagneleiderschap enkel voor het volle 100 procent rendeert indien het gecombineerd wordt met het provinciaal voorzitterschap. Kan mijn motivatie u overtuigen en wenst u uw stem uit te brengen bij de provinciale voorzittersverkiezingen? Kom dan op dinsdagavond 11 december naar Neder-Over-Heembeek.
Het provinciale niveau overkoepelt de arrondissementen en vormt de brug tussen het arrondissementele en het nationale niveau.
3.30.
Er bestaan vijf provinciale werkingsniveaus: Antwerpen, Limburg, Vlaams-Brabant, Oost-Vlaanderen en West-Vlaanderen.
Provinciaal overlegcomité
3.31.
Het provinciale werkingsniveau wordt gecoördineerd door een provinciaal overlegcomité. Dit overlegcomité bestaat uit:
-een provinciaal voorzitter, rechtstreeks verkozen door de provinciale ledenvergadering;
-de arrondissementele voorzitters en secretarissen uit de betreffende provincie;
-de nationale en provinciale mandatarissen die in de betreffende provincie wonen;
-de provinciaal voorzitter van Jong N-VA van de betreffende provincie.
Voor Limburg fungeert de arrondissementeel voorzitter als provinciaal voorzitter.
3.32.
Alle leden van het provinciaal overlegcomité verliezen hun stemrecht indien ze in de loop van twaalf maanden, voorafgaand aan de betreffende vergadering, op de helft ervan zonder gemotiveerde verontschuldiging afwezig waren.
3.32.
Het provinciaal overlegcomité komt jaarlijks minstens viermaal samen.
3.33.
De taken van het provinciaal overlegcomité zijn:
-het opvolgen van de provinciale fractie;
-het afvaardigen van drie vertegenwoordigers naar de congrescommissie;
-het afvaardigen van drie vertegenwoordigers naar het nationaal kiescollege;
-het behartigen van bovenarrondissementele kwesties;
-het bevorderen van informatiedoorstroming tussen de verschillende werkingsniveaus;
-het organiseren van provinciale ledenvergaderingen. Het provinciaal overlegcomité kan provinciale ledenvergaderingen organiseren telkens wanneer dit nodig wordt geacht.
Op de webstek van CD&V vind je de resultaten van de bestuursverkiezingen van CD&V. Interessant om te weten wie er populair is en wie niet.
Voor de 25 rechtstreekse leden van de Algemene Vergadering zien we het volgende.
Wat mij opvalt is de enorme populariteit van de relatief jonge Joachim Coens (CEO van de haven van Zeebrugge, eerste schepen te Damme en gewezen Vlaams Parlementslid van CD&V) en de 'jonge veulens' Peter Van Rompuy (jawel, zoon van) en Ann Verreth (gewezen raadgever onderwijs van Minister-President Leterme, goede collega van me en sinds kort secretaris-generaal van de Vlhora, de Vlaamse Hogescholenraad). Drie mensen die de Vlaamse christendemocratie in de toekomst een gezicht zullen geven. Let ook op de grote populariteit van Reginald Morreels...
Tot slot leren we dat Tom De Saegher (adjunct-kabinetschef van M-P Peeters) provinciaal voorzitter en Bert Meulemans arrondissementeel voorzitter van CD&V Leuven blijven met respectievelijk 91% en 94% van de stemmen.
Benieuwd wie er in jouw arro of provincie de lakens uitdeelt bij CD&V? Klik hier
Met drie zo'n rebelse meiden mag links in Vlaanderen voortaan zowel op zijn linker- als zijn rechteroor slapen
De journalistiek is relzuchtig, gericht op personen in plaats van op zaken, heeft geen intellectueel niveau en de journalisten lopen allemaal met elkaar in de pas van de heersende mode, de zogeheten politieke correctheid. Het is een uitspraak van de gewezen EU-commissaris Frits Bolkestein uit november 2001. Ik heb er de afgelopen week vaak aan moeten denken. In de lange voorrondes die aan de regeringsvorming voorafgaan, is niet alleen het uur van de waarheid geslagen voor politici, maar tonen ook de media waartoe ze vandaag in staat zijn. De manier waarop de N-VA-voorzitter Bart De Wever de afgelopen maanden is aangepakt, is voor mij een levend bewijs dat het weer eens tijd wordt dat de media zich bezinnen over hun maatschappelijke taak. De Wever is met alle zonden van Israël beladen. Men heeft er zijn zus en zijn broer bij gesleurd. Er zijn opmerkingen gemaakt over zijn maten - waarmee niet zijn partijgenoten werden bedoeld. Het is geleden sinds Theo Lefèvre dat in dit land een nog levende politicus zo in de pers is beklad. Al die uitlatingen kwamen niet het minst uit de hoek van lieden die De Wever zien als de verrader van een nationalistisch gedachtegoed, of van anderen die proberen het collaboratieverleden van hun voorzaten te verdoezelen door heel hard hun afgrijzen voor de 'nieuwe fascisten' uit te schreeuwen. En daar moet men in Wallonië ook maar eens mee ophouden, want het Rexisme was wel een Franstalige beweging. Wie de Franstalige media in dit land volgt, moet vaststellen dat de journalisten er al een tijdje hun afstandelijkheid en prettige ironie hebben laten varen en nauwelijks nog in staat zijn om neutrale vragen te stellen. De Wever valt op omdat hij blijkbaar meent dat het mogelijk moet zijn in de politieke strijd te overleven met een principieel eerlijk standpunt. De man heeft het hart op de (scherpe) tong en denkt dat je het hardop kunt zeggen als je zelf fout bent geweest. Dat is natuurlijk iets anders dan politici die zich excuseren voor iets wat is misgegaan lang voor ze zelf waren geboren. Dat laatste is nogal gemakkelijk. Vooral als je dan ook nog eens die excuses op een briefje of op een filmpje achterlaat en zelf naar China vliegt om daar iets vaag nuttigs te gaan verrichten. Ik ben het niets eens met tal van standpunten van Bart De Wever. Ik kom allerminst uit een Vlaams-nationalistisch nest en heb dan ook niet de behoefte om verdrongen familieachtergronden te verwerken. De Wevers visie is niet de mijne, sociale rechtvaardigheid heeft voor mij absolute voorrang en komt voor een staatshervorming (tenzij je me weet te overtuigen dat in sommige gevallen het ene met het andere te maken heeft). En wat Bart De Wever over de Palestijnse kwestie wist te vertellen, vond ik op dat moment niet ter zake doen. Maar de N-VA-politicus daarom afschilderen als iemand die bijna de Holocaust loochenende, vind ik wel bijzonder grof. Er valt beslist iets te zeggen over de journalistieke zeden van vandaag. Maar of de politiek zoveel aan kwaliteit heeft gewonnen, is maar de vraag. Dat het intellectuele niveau van het politieke personeel in dit land drastisch achteruit is geboerd, werd nog maar eens geïllustreerd in een collectief vraaggesprek dat Het Laatste Nieuws had met drie vrouwelijke politici. Het was de krant niet ontgaan dat drie dames ter linkerzijde de oppositie moeten gaan leiden: Mieke Vogels die gerecycleerd wordt bij Groen!, Caroline Gennez, het nieuwe boegbeeld van de S.PA, en Bettina Geysen van de Partij-van-Bert-Anciaux. Mieke Vogels stelde voor de politieke rivalen De Wever, Dedecker en Dewinter gezamenlijk met de handtas te bewerken. Mevrouw Geysen opperde het idee om de Blackberry's in de handtassen te laten zitten, zodat de slagen nog harder aan zouden komen. Maar de krant onthield vooral de uitlating van mevrouw Vogels dat extreemrechtse politici over een klein geslachtsdeel beschikken, wat de oorzaak zou zijn van hun politieke onmacht. Voorwaar: een rebelse meid is een parel in de klassenstrijd. En met drie zo'n rebelse meiden mag links in Vlaanderen voortaan zowel op zijn linker als op zijn rechteroor slapen. Tel daarbij aan de andere kant van de taalgrens de onverzettelijke Joëlle Milquet van het CDH en de onvergetelijke Isabelle Durand van Ecolo op en je krijgt de indruk dat in het work in progress dat België heet, de vrouwen van Mars komen.
De auteur is zelfstandig journalist en schrijft in deze column over wat hij in de voorbije week gezien, gehoord en gelezen heeft. marcelvannieuwenborgh@hotmail.com
banaan van de maand oktober: de bende van Nijvel is 'back in business'
Het was een moeilijke beslissing, daarom liet ik jullie meebeslissen over wie de enige echte Theo tuurt banaan van de maand oktober in ontvangst mag nemen. En jawel, hij doet het weer. Voor de tweede keer ontvangt Belgisch defensieminister André Flahaut deze beschamende trofee.
De bende van Nijvel terroriseert opnieuw het land en Flahaut is haar leider.
André Flahaut: zonder twijfel de beste reclame voor de Vlaamse Beweging in jaren
De laatste maanden krijgt de N-VA het erg zwaar te verduren. Nu, we kunnen wel wat hebben, dat is niet het probleem. Maar gisteren was het weer ferm onder de gordel. Prof. Dr. Mark Elchardus noemt ons in een opiniestuk in De Standaard 'Een sekte van vendelzwaaiers die de herboren christendemocratie in een wurggreep houdt.'. Wij, een sekte? Toegegeven, die had ik nog niet gehoord.
De N-VA heeft alleszins duizend maal minder weg van een sekte dan de illustere Vrijmetselarij die zo 'innig' verweven is met de vrijzinnige VUB, de werkgever van socioloog Elchardus.
Speciale handdrukken, omerta, geheim lidmaatschap, speciale gewaden, een inwijdingsrituelen, leerling-gezel-meester, bouw- en lichtsymboliek, broederketens, loges, een 'Opperbouwmeester des Heelals', het Grootoosten, broederschappen, geheime vergaderingen,... het hoort er allemaal bij, kom ook bij de Vrijmetselarij!
Een 'kaakslagflamingant', in de ogen van de tienduizenden betogers pro Belgica van gisteren ben ik er ongetwijfeld één. Whatever...
Toch zijn het dezer dagen vooral Franstaligen die last blijken te hebben van vuurrode kaken. Het woord bestond tot dusver nog niet, hoog tijd om het uit te vinden: na de kaakslagflamingant, de 'kaakslagwallingant' of zeg gewoon de 'kaakslagwaal'.
Na de B-H-V-stemming en de niet-benoeming van de incivieke burgemeesters, haalt onze Kris Van Dijck zijn interpretatief decreet betreffende het faciliteitenonderwijs boven. Het advies van de Raad van State is immers net binnen en het is niet negatief, zodoende gaat de parlementaire procedure gewoon verder. Donderdag 29 november wordt het besproken én gestemd in de onderwijscommissie van het Vlaams Parlement. Dat legt onder meer vast hoe de Vlaamse onderwijsinspectie greep kan krijgen op de Franstalige scholen in de faciliteitengemeenten. Ik kijk al uit naar de groteske verklaringen en dreigementen van Maingain, Van Eycken en co. Haal die belangenconflicten nog maar eens boven jongens!
En dan te weten dat daags nadien, op vrijdag 30 november, een 50-tal Vlaamse gezinshoofden uit de Waalse faciliteitengemeente Komen de oprichting van een Nederlandstalige taalwetschool zal aanvragen aan Marie Arena, de bevoegde onderwijsminister van de Franse Gemeenschap.
Kortom, de derde is nog niet toegekomen of de vierde kaakslag is al in aantocht.
De kaakslagwallingant: 'ça alors!'
Jong N-VA te Komen: de vierde kaakslag in aantocht.
Het Nieuw-Vlaams beleid van de Vlaamse Regering:de N-VA weegt.
Derk-Jan Eppink is een Nederlander die al jaren de Belgische politiek van dichtbij volgt. Ik vind hem erg goed. Zo is zijn boek 'Avonturen van een Nederbelg - Een Nederlander ontdekt België' uit 2004 ontzettend grappig en leuk geschreven.
In dit filmpje geeft hij zijn analyse, een verademing:
Schotse premier ziet onafhankelijk Schotland in 2017
LONDEN 14/11 (AFP) = Over tien jaar, in 2017, zal Schotland
onafhankelijk zijn. Dat meent althans de Schotse premier, Alex Salmond,
leider van de Scottish National Party (SNP), zo schrijven verschillende
Britse kranten woensdag.
Salmond staat sinds mei aan het hoofd van de Schotse regering. Hij
belooft nog voor de regionale verkiezingen van 2011 een referendum te
houden over de onafhankelijkheid van Schotland. Hij hoopt dat Schotland
tegen die tijd eenzelfde groeicijfer kan voorleggen als de rest van
Groot-Brittannië.
Het regionale Schotse parlement en de regioregering hebben echter
beperkte bevoegdheden (gezondheid, onderwijs, verkeer, huisvesting,
politie). Dat moet veranderen, vindt Salmond. "Het zou veel makkelijker
zijn als we volledige bevoegdheden hadden zoals elk onafhankelijk land. Ik
denk dus dat we tegen 2017 zover zullen zijn", zei hij dinsdag in
Glasgow.
Schotland maakt sinds de Acts of Union in 1707 deel uit van
Groot-Brittannië. De SNP van Salmond won in mei van dit jaar de
verkiezingen in Schotland, onder meer dankzij zijn belofte om een
referendum over onafhankelijkheid te houden. Toch blijkt uit een peiling
van oktober dat de Schotse onafhankelijkheidsgevoelens momenteel op het
laagste peil in tien jaar staan. Slechts 23 procent van de Schotten wil
een onafhankelijke staat./.SCS/MAE
Moodclub, zijn dat die feestjes met die twee konijntjes?
Mijn Dag van de Dynastie ziet er veelbelovend uit. Eerst de jaarlijkse verkleedcantus van Jong N-VA Leuven in goede banen leiden en vervolgens in allerijl naar de Rumba voor een stevige portie deep and dirty housemusic.
Niemand minder dan John Larner draait voor ons ten dans. John Larner richtte met Slater Hogan het Muzique Boutique label op en samen releasten ze een hoop classics op labels als o.a. Lowdown, After school, Aroma (van de Leuvense Raoul en Dimitri) en Tango. Meer info over de man in kwestie kan je hier vinden.(Met dank aan Pieter voor de info)
Geachte heer vice-minister-president van Vlaanderen,
Hartelijk dank voor uw snelle en verhelderende reactie. Er is de laatste jaren weinig van u of van Bart gepubliceerd dat ik niet gelezen heb, zo las ik ook de opiniestukken waarnaar u verwijst. Toch verduidelijkt uw antwoord veel.
Inhoudelijk heb ik volgende bedenkingen en opmerkingen:
1/ In verband met de strategie: Ik deel grotendeels uw analyse en verdedig die al langer intern. Maar u vergist zich, het is immers niet op de eerste plaats de N-VA die oranje-blauw als enige optie verdedigt, dat doen de liberalen. En die zijn (althans in België) nog met net iets meer dan de Vlaams-nationalisten. Daarnaast zitten we natuurlijk in een kartel. U ook en net daarom weet u dat het zeker niet altijd de kleinere broer is die zijn wil doorduwt, wel integendeel. Tot slot zijn er ook nadelen aan het betrekken van de PS bij de onderhandelingen. a) We verliezen onze sleutelpositie. N-VA is nodig voor oranje-blauw (zonder N-VA heeft oranje-blauw een in de praktijk onwerkbare 76 op 150, misschien zelfs maar een 75 of 74 op 150 (via opvolging)). Als de PS meedoet uiteraard niet meer (96, 95 of 94 op 150). Onze ervaringen in de Vlaamse Regering (waar we mathematisch ook niet nodig zijn) leren ons nu al enkele jaren dat het dan toch allemaal wel wat moeilijker wordt. b) Zo wordt het FDF helemaal onhandelbaar (met PS hebben we 101 op 150 en worden de 2 FDF'ers onontbeerlijk voor een tweederde meerderheid). En dat is nu niet echt het soort cadeau dat we Maingain willen geven. c) Als ik me niet vergis hebben we zelfs met de PS geen tweederde meerderheid in de Senaat en d) laat u niet verst(r)ikken?!
Als we, zoals u stel, echter van de oppositiesteun van de Sp.a voor een staatshervorming kunnen uitgaan, dan vervalt argument c) volledig en b) gedeeltelijk.
2) In verband met de aanval op mijn voorzitter: Ik begrijp dat u zich als 'Vlaamsvoelende linkse', of zeg ik beter 'linkse Vlaming of flamingant', door de teneur van sommige van zijn columns gekwetst voelt. Ik ben het echter niet met u eens dat Bart De Wever dit voortdurend zou doen. Ook u moet toch uit ervaring weten dat Bart De Wever een erg genuanceerd denker is die zich in zijn columns wel eens te fors durft uitlaten, 'fast politics' of hoe noemen ze dat tegenwoordig. Daarnaast blijf ik erbij dat u uw verwijten niet goed gekozen heeft. Hij heeft de Vlaamse Beweging net vooruit geholpen. O.a. door zijn rationele aanpak en eloquentie zijn er op dit ogenblik misschien wel een miljoen méér Vlamingen voor onafhankelijkheid dan enkele jaren geleden. En daar zitten ook heel wat mensen tussen die zich zonder de minste schaamte 'links' durven noemen, échte progressieven, zeg maar.
Van: Vandenbroucke Frank Verzonden: maandag 5 november 2007 22:34 Aan: Francken, Theo Onderwerp: RE: brief
Beste Theo,
Ik heb je brief met aandacht gelezen. Om te beginnen wil ik je danken voor de lovende woorden aan mijn adres, want ik weet dat die geen captatio benevolentiae zijn, maar gemeend. Dit is van mijn kant ook geen beleefdheidsformule. Er zijn nogal wat mensen in NVA waar ik het goed mee kan vinden, ondanks meningsverschillen die er natuurlijk zijn.
Wat ik verrassend vind, is dat jij en andere mensen in NVA zo verrast zijn door mijn uitspraken over de politieke strategie van Bart De Wever. Wie de kranten van de voorbije weken gevolgd heeft, zou toch niet verrast mogen zijn door wat ik gezegd heb.
Veronderstel dat de voorzitter van sp.a in een tribune zou schrijven dat "intellectuele eerlijkheid in de nationalistische kerk zou zeldzaam is als deugdzaamheid in een bordeel". En dat zij "het gevoel krijgt van fascisme wanneer ze in een zaal vol nationalisten zit". Zou je dat niet ervaren als enormiteiten, als buiten elke proportie, als totaal niet passend bij een rationeel politiek debat, maar bovendien heel erg beledigend voor elke rechtgeaarde nationalist? Zou er geen stroom van reacties gekomen zijn? Zouden vooraanstaande democratische nationalisten niet scherp gereageerd hebben, en terecht? Dat is wat de voorzitter van NVA schrijft over linkse mensen, zoals ik en vele anderen. Ik heb daarop al gereageerd in De Morgen van 17 oktober (de tekst staat ook op www.vandenbroucke.com). Bart De Wever heeft dat ongetwijfeld gelezen, maar vindt het niet de moeite om op deze uitspraken terug te komen in zijn vele tribunes en ze op een of andere manier te nuanceren. Dat is zijn goed recht. Ik vind dat ik dan ook in een TV-interview mag herhalen wat ik daarover denk.
Wat ik gezegd heb over de strategie van De Wever mag niet verrassend zijn om een andere reden, die je overigens aanraakt in je brief. Ik probeer inderdaad elke dag te bewijzen dat Vlaams zijn èn socialist zijn géén contradictio in terminis hoeft te zijn. Iemand wiens politieke strategie voor gevolg heeft dat deze stelling - dat je Vlaamsvoelend en links kan zijn - voortdurend weer ondermijnd wordt, die spreek ik daar publiek op aan.
Tenslotte ben ik van oordeel dat CD&V-NVA een fatale fout hebben gemaakt door niet aan Didier Reynders te zeggen dat zekerheid over de haalbaarheid van een staatshervorming voor hen belangrijker was dan de coalitieformule. Door de houding van sp.a - die zich bereid verklaarde om een staatshervorming te steunen in het federale parlement, zonder daarvoor federale sp.a-ministers te eisen - zaten CD&V-NVA en VLD langs de Vlaamse kant van de onderhandelingstafel vanaf de eerste dag van de formatie in een bijzonder comfortabele positie. Zij hadden echter ook aan de Franstalige kant van de onderhandelingstafel moeten zorgen voor een voldoende breed draagvlak, en dat ook als prealabel moeten eisen bij hun contacten met Franstalige partijen. Dat hebben ze niet gedaan. De bijzonder comfortabele positie waarin sp.a hen geplaatst had langs Vlaamse kant, hebben ze dus niet ten nutte gemaakt langs Franstalige kant. De Wever's afkeer van links heeft het gehaald van de rationaliteit, en dus van het perspectief op een grondige staatshervorming. Dat ergert me inderdaad. En vooral, ik ben heel bezorgd over de gevolgen van deze foute strategie. Het luik "staatshervorming" van het Vlaamse Regeerakkoord wordt daardoor volledig gehypothekeerd. Dat sp.a geen deel uitmaakt van een federale regering heeft daar niets mee te maken, want dit is een bewuste keuze van mijn partij, een keuze die noch mijn werk in de Vlaamse Regering noch de kansen op een grondige staatshervorming hoeft te blokkeren. Een en ander heb ik uitvoerig geanalyseerd in De Standaard van 13 oktober (tekst ook te vinden op www.vandenbroucke.com). Waar loopt mijn analyse mank volgens jou?
Dat zijn de beweegredenen van mijn uitspraken. Ik ga er van uit dat je daar toch begrip voor moet kunnen opbrengen.
Met vriendelijke groeten en evenveel respect als tevoren,
Frank Vandenbroucke
PS Als je je brief publiceert op je site, mag je ook dit antwoord publiceren (ik zou het zelfs op prijs stellen).
Open brief aan Frank Vandenbroucke, Vlaams vice-minister-president.
Geachte heer vice-minister-president van Vlaanderen,
Iedereen die me kent weet dat ik het voor u heb. En niet omdat we streekgenoten zijn, neen, ik vind u gewoon een fantastisch politicus die zich laat omringen door zeer bekwame en gedreven raadgevers (u heeft echt ontzettend veel jong en iets minder jong talent op uw kabinet zitten). Op onderwijs en werk, uw dossiers in de Vlaamse Regering, verzet u bakens. Maar ook op het vlak van het algemeen beleid van de Vlaamse Regering weegt u erg zwaar door, en terecht. Ik zei en schreef ooit dat ik in u de eerste president van Vlaanderen zie, en dat was niet gelogen. Een sociaal-democraat mét nuance aan het hoofd van onze Vlaamse staat, I had a dream...
Maar wat u afgelopen zondag in De Zevende Dag presteerde, gaat mijn verstand te boven (nu, dat doet u wel meer, maar dan op positieve wijze). Bart De Wever zo persoonlijk aanvallen! 'Bart De Wever is het slechtste wat de Vlaamse zaak ooit is overkomen.' 'Bart werpt de Vlaamse Beweging tientallen jaren terug in de tijd.' 'Bart is het toonvoorbeeld van Vlaamse bekrompenheid.' En nog meer van dat fraais.
Nu ja, dat het in linkse middens 'bon ton' is om Bart De Wever tussen de benen te trappen, is niets nieuws onder de zon. Zo kreeg Gennez tijdens haar maidenspeech op het voorzitterscongres van Sp.a de luidste applaussalvo's telkens ze inbeukte op de N-VA en haar voorzitter. Zo doen Bart's columns in De Morgen zoveel links bloed koken dat het aantal giftige reacties zowel in Bart's mailbox als in die van de lezersrubriek van De Morgen niet bij te houden is. En zo is het geen geheim dat de grootste tegenstanders van Vlaamse onafhankelijkheid bij de zogenaamde 'links-culturele elite' en de vakorganisaties en aanverwante 'verzuilingen' zitten. Een vlugge screening van het lijstje van de 'red de solidariteit'-petitie spreekt in dat opzicht boekdelen.
Maar van u, geachte heer vice-minister-president, had ik dit totaal niet verwacht. U, die het intellectuele debat nooit uit de weg gaat. U, die elke dag bewijst dat Vlaams zijn én socialist zijn géén contradictio in terminis hoeft te zijn. U, die de N-VA in de Vlaamse Regering en Bart De Wever in het Vlaams Parlement steeds met zoveel respect behandelde. Neen, dat kan er niet in.
Was het in het heetst van de strijd? Bent u nijdig op zijn intellectuele en politieke opmars? Komt het door de interne Sp.a-partijstrijd pro een Vlaamse lijn die u dreigt te verliezen onder meer omdat Bart met zijn verstandig rechtse schrijfsels uw tegenstanders teveel munitie levert? Of bezorgt de gedachte om er federaal 'niet bij te zijn' u te veel slapeloze nachten?
Misschien sla ik de bal compleet mis, maar ik gok dat het een combinatie van deze factoren is. Hoe dan ook, Bart De Wever verdiende in mijn ogen deze slagen onder de gordel niet. Want net als voor u, heb ik voor hem een grote bewondering. Hij heeft de Vlaamse Beweging op enkele jaren tijd ontzettend veel diensten bewezen. Steeds meer Vlamingen ondersteunen openlijk haar eis voor onafhankelijkheid. Bart's rationaliteit, welsprekendheid en maatschappelijk engagement zijn hiervan ongetwijfeld de katalysatoren geweest en deze capaciteiten zullen de Vlaamse zaak in de toekomst ongetwijfeld nog naar veel hoogtepunten leiden.
An en ik verblijven voor een tiental dagen in Washingthon DC, bij mijn zus en schoonbroer, die hier wonen en beiden voor de Wereldbank werken. Het is de eerste keer dat ik aan de Oostkust van de States kom. En ik moet zeggen dat het me ontzettend bevalt. Gisteren bezochten we The Big Apple, New York City. We brachten onder andere een bezoek aan het migratiemuseum op Ellis Island waar tussen 1892 en 1954 ongeveer 12 miljoen immigranten toestroomden. De States zijn 's werelds migratieland bij uitstek. Uiteraard zijn er ook spanningen en maatschapelijke problemen maar in globo is migratie er een echt succesverhaal. De grootste redenen hiervoor zijn hun flexibele arbeidsmarkt en ondernemende mentaliteit, de erg open Amerikaanse 'way of life' en uiteraard het feit dat er in de States allesbehalve een gebrek aan ruimte is.
In het oranje-blauwe hoofdstuk over asiel en migratie, is er eindelijk een aanzet gegeven om ook in Vlaanderen migratie op een andere, meer positieve, manier te benaderen. Het gaat immers niet over 'het afpakken van onze jobs' maar juist over het voorbereiden van de toekomst.
Toch heb ik ook mijn bedenkingen, zo kunnen we niet om de feiten heen dat er in Vlaanderen nog steeds 170.000 werklozen zijn, dat we een ontzettend dichtbevolkte regio zijn met een eeuwig gebrek aan ruimte en bovenal dat onze arbeidsmarkt erg rigide is en dat er bijzonder weinig 'ondernemer' in de gemiddelde Vlaming zit. Kortom, er is nog werk aan de winkel.
En dan heb ik het nog niet over de huidige integratieproblemen (die voortdurend onder de mat worden geveegd). Zo verscheen er een week geleden een erg zedige studie olv Prof. Ackaert waarin werd gesteld dat Marokkanen, hoewel ze meer integratiebereid zijn, door de doorsnee Vlaming meer met de nek aangekeken worden dan Turken. De politiek o zo correcte reden die de onderzoekers hiervoor aanhaalden was dat Marokkanen in 't algemeen strikter in de leer van de profeet zijn dan Turken. Kan wel zijn, maar de echte reden waarom de gemiddelde Vlaming niet veel moet hebben van Marokkanen is omwille van hun erg opvallende oververtegenwoordiging in alle soorten 'slechte statistieken': werkloosheid, criminaliteit, schoolse achterstand, leefloners,...
Maar dat kon natuurlijk niet gezegd worden door de media.
Zoals ik al zei, er is nog heel veel werk aan de winkel. Voor iedereen.
Anekdotisch: in het migratiemuseum kon je opzoeken of er ooit iemand met jouw naam via Ellis Island de States binnenkwam. En jawel, al in 1904 kwam een zekere Theodore Francken uit Duitsland de VS binnen.
.JPG&imgrefurl=http://www.dilbeek-malcontenten.be/index.php%3Foption%3Dcom_content%26task%3Dview%26id%3D2906%26Itemid%3D99999999&h=180&w=240&sz=7&hl=nl&start=4&um=1&tbnid=jW-vw69tnooSSM:&tbnh=83&tbnw=110&prev=/images%3Fq%3Dkaakslagflamingant%26svnum%3D10%26um%3D1%26hl%3Dnl)
