Sinds 2000 ben ik 'Vlaams Beweger'. Ondertussen heb ik al heel wat watertjes doorzwommen. In december 2007 werd ik verkozen tot provinciaal N-VA-voorzitter van Vlaams-Brabant en Brussel. In die hoedanigheid zetel ik ook in het nationale N-VA-partijbestuur.
Hier lees je mijn mening over de actualiteit en kom je meer te weten over mijn politiek en maatschappelijk engagement.
Een schalkse ruiter voor Vlaamse onafhankelijkheid
23-10-2007
Politicus/politica van de week
Vanaf deze week start ik met een nieuw 'item'. Ontzettend veel jonge en minder jonge politici hebben de weg naar het wereldwijde web gevonden. Ik selecteer elke week een politica of politicus met een mooie of originele webstek. De spits wordt afgebeten door Leuvenaar Saïd El Kadrahoui, Europees parlementslid voor Sp.a. Hij heeft uitstekende webstek. De Europese parlementsleden (Belet, Brepoels, Van Lancker, Thyssen, ...) springen er op dit vlak trouwens één voor één uit. Dit komt omdat het Europees Parlement hiervoor extra budgetten vrijmaakt. Hoedanook, de webstek van Saïd is in mijn ogen veruit de mooiste.
De formatie duurt al lang, erg lang. Dit weegt ook op het gemoed van de Vlaamse opiniemakers en editorialisten. Luc Van der kelen van Vlaanderen's grootste krant, Het Laatste Nieuws, steekt de schuld op de N-VA. Niet echt verwonderlijk voor een B-plusser ... Eric Donckier van het Belang van Limburg zoekt het eerder bij de Franstaligen.
Ik antwoordde al enkele keren op de vraag wanneer er in mijn ogen een nieuwe federale regering zal zijn, dat volgens mij de kans groter is dat ik dit jaar nog naar de maan reis, dan dat in 2007 een nieuwe federale regering het licht ziet... Zoals het er nu naar uit ziet, zou ik best nog eens gelijk kunnen krijgen. Wie weet wordt Verhofstadt nog premier, 'Superguy', de redder van het vaderland!
BRON: HET BELANG VAN LIMBURG 22/10/2007 De doodgravers van België
Gisteren mochten er nog eens foto's worden genomen van het formatieberaad. Zoals we dat gewoon zijn, kregen we niets anders dan lachende gezichten te zien. Wie niet beter weet, zou geneigd zijn te denken dat die onderhandelingen kinderspel zijn, dat ze van een leien dakje lopen, dat we straks een regering van dikke vrienden hebben. Maar het is allemaal slechts schone, gespeelde schijn. Er hangt een communautair spook boven het formatieberaad, niemand weet hoe het moet eindigen, diep in hun hart zijn de oranje-blauwe onderhandelaars bang dat het niets wordt, dat ze straks vijf maanden na de verkiezingen aan de mensen zullen moeten zeggen dat het niets is geworden. Wedden dat ze nu al nadenken over hoe ze dan de zwarte piet aan elkaar moeten doorspelen.
Zaterdag liet MR-voorzitter Didier Reynders weten dat hij bereid is om te onderhandelen over een splitsing van het keisarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Hij stelde daarbij wel een aantal voorwaarden, maar vroeg niet om de uitbreiding van Brussel. Bij CD&V en Open Vld reageerde men positief. Ze hadden het over een opening, iets wat ze met des te meer redenen konden doen omdat de PS - vanaf nu dé oppositiepartij in Franstalig België - het had over verraad van de Franstaligen. Maar die opening werd meteen vakkundig weer toegetimmerd door het FDF, nochtans de kartelpartner van de MR. N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft tijdens deze regeringsonderhandelingen nog nooit CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen teruggefloten. Maar Olivier Maingain doet het regelmatig met Didier Reynders.
Vormen MR en FDF wel een kartel? Praat Reynders wel met Maingain? Heeft Reynders wel iets te zeggen over het FDF en Maingain? Eerlijk gezegd, we denken het niet. De FDF-provocaties van gisterenavond in Wezembeek-Oppem, Kraainem en Linkebeek zijn een ander bewijs. Het is provocatie van het zuiverste soort. Het FDF-voorbeeld in de Vlaamse rand wordt donderdag door de PS-adepten van Retour aux Libertés in Voeren gevolgd. FDF en PS vormen nog meer een front dan FDF en MR.In de Franstalige pers wordt met scherp geschoten op de Vlamingen, in het bijzonder op Bart De Wever en zijn N-VA, op les 'flamingants'. Maar de meest radicalen zijn Maingain en zijn FDF. Ze doen er alles aan om deze regeringsonderhandelingen te doen mislukken. Zij zullen daarmee de doodgravers van België zijn, niet de Vlamingen. Ons niet gelaten. Zijn we daarna af van die man. En van André Flahaut, die andere wonderboy van de Franstalige politiek.
In het kartel CD&V/N-VA is de CD&V de sterkste partner. Zo zou het tenminste moeten zijn in een samenwerkingsverband, waarin de grootste groep het gros van de stemmen inbrengt. In de praktijk danst CD&V evenwel naar de pijpen van de N-VA. Dat bleek gisteren op het partijbureau, waar CD&V zich plots tegen een federale kieskring uitsprak. Tot dusverre hadden Jo Vandeurzen en Yves Leterme zich daar nooit tegen verzet. Wel integendeel, Leterme kon er zich in vinden. Zondag volgde er nog een 'gematigd positief', maar na het ondubbelzinnige njet van de N-VA kwam er ook een njet van CD&V om het verbond met de kartelpartner tot elke prijs te handhaven. CD&V doet dus aan politiek op het ritme van de Peumansen en de Mesmaekers, de meest onbuigzamen der onbuigzamen.
MR-voorzitter Didier Reynders had dat voorstel gedaan als één van de compensaties voor een staatshervorming en de splitsing van B-H/V. De uitgekookte Reynders heeft dat natuurlijk niet in het wilde weg gedaan. Uiteraard had hij signalen dat dit voorstel bespreekbaar zou zijn. Dat is nu de tweede keer dat CD&V onder druk van de N-VA de liberalen schoffeert, eerst door Herman De Croo af te schieten, nu door hetzelfde te doen met een constructief voorstel van Reynders. Die heeft er zelfs zijn eigen kartelpartner FDF voor genegeerd. Hij zal dat geen tweede keer doen.
Daarmee begint de tweede formatiepoging van Yves Leterme te lijken op zijn eerste. In Hertoginnedal werd het dossier Justitie aangesneden, terwijl de breuk eigenlijk al een feit was. Nu ontstaat hetzelfde surrealistische gevoel dat de onderhandelaars elke dag een mini-akkoord sluiten, waarbij elk financieel element nog tussen haakjes blijft staan, maar goed wetende dat het kernprobleem recht het drijfzand wordt ingestuurd. Misschien zijn de slimmeriken binnen CD&V vergeten dat Yves Leterme op die manier naar de uitgang van de politiek wordt gedreven.
Oranje-blauw gaat over een regering voor het land België, niet voor de deelstaat Vlaanderen. Als N-VA daaraan wil meedoen, moet het accepteren dat er maatregelen komen om het begrip tussen de Belgen te verbeteren. Als die partij dat niet kan aanvaarden, moet ze de conclusie trekken.
Wat ongetwijfeld veel mensen bezighoudt is of ons kartel met CD&V stand zal houden. Het Belang van Limburg deed alvast de oefening (zie onder).
Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat een federale regeringsdeelname voor ons altijd een moeilijke operatie was, is en zal zijn. Net daarom staat in onze partijstatuten dat een federale regeringsdeelname enkel kan mits goedkeuring door 2/3de van de stemgerechtigde N-VA-leden aanwezig op het congres. Onthoudingen worden NIET meegeteld. Wat ik ook weet is dat het N-VA-kader erg dicht aanleunt bij de Vlaamse Beweging (veel dichter dan de VU) en dat het oordeel van o.a. de Vlaamse Volksbeweging (VVB) een onmiskenbare rol zal spelen op de 'congresuitkomst'. Kortom, ik zie een 2/3de enkel haalbaar als er een eervol compromis op tafel ligt.
Natuurlijk is dit niet direct een antwoord op de vraag of het kartel standhoudt, want ook al stemt het CD&V-congres in met een regeringsdeelname en het N-VA-congres niet, dan nog hoeft dit nog niet te betekenen dat ons kartel springt. CD&V dreigt dan immers te eindigen én zonder kartel én zonder regering (een supernipte meerderheid van 76 op 150 in de Kamer is volgens mij onvoldoende om een federale regering op te bouwen, zéker gezien de aantrekkingskracht die LDD voor het ogenblik op Open VLD'ers heeft en die de N-VA op CD&V'ers in dat geval zal hebben) ...
Tot slot is er één belangrijke factor die niet onderschat kan worden (en waarin we verschillen met Spirit). In de hoofden van heel wat N-VA-militanten is het varen van een zelfstandige koers nog altijd een realistisch scenario. En daarvoor hoeft er niet eens naar Jean-Marie en co gelonkt te worden.
Partijstatuten N-VA
1.2.1
... Kiesgerechtigde leden zijn zij die de leeftijd van 16 jaar hebben bereikt en ten minste één jaar lid zijn, behalve in afdelingen die nog geen jaar bestaan. Deze termijn wordt bewezen door het bezit van een lidkaart van het vorige jaar of via vermelding op de ledenlijsten bezorgd door het Algemeen Secretariaat.
2.E.2
Voor deelname aan de Vlaamse en Brusselse regering is een gewone meerderheid van de helft plus één van de stemgerechtigde congresgangers nodig. Deelname aan de federale regering dient door twee derde van de stemgerechtigden bekrachtigd worden. Voor het ontslag uit de Vlaamse, Brusselse of federale regering is een gewone meerderheid van de stemgerechtigden nodig. Congressen over regeringsdeelname of -uittreding worden voorgezeten door de voorzitter van de partijraad. Stemgerechtigde leden die aan het debat willen deelnemen, moeten zich vooraf bij de voorzitter bekendmaken.
Artikel 4.2
Voor het bepalen van een bijzondere (2/3de) meerderheid wordt géén rekening gehouden met de onthoudingen. Ongeldige stemmen worden nooit meegerekend. Indien de helft van de stemmen onthouding zijn wordt de stemming als ongeldig beschouwd.
BRON: HET BELANG VAN LIMBURG 19/10/2007
Houdt het Vlaams kartel stand?
BRUSSEL - Herman Van Rompuy (CD&V) en Bart De Wever (N-VA) maakten ruzie over de nota-Milquet. Volgens de eerste zou dat het maximaal haalbare zijn inzake staatshervorming, de tweede wil er niet van weten wegens te weinig. De ruzie voedt de speculaties dat het kartel CD&V/N-VA in de loop van de regeringsonderhandelingen wel eens zou kunnen springen. Men mag nooit iets uitsluiten. Maar er zijn méér argumenten die tégen pleiten.
Het kartel springt WEL
1 Zonder N-VA kan CD&V gemakkelijker een akkoord sluiten over het communautaire. Oranje-blauw heeft 81 zetels in de Kamer, daarvan heeft de N-VA er 5. De N-VA is dus mathematisch niet nodig.
2 Het is de bedoeling om een staatshervorming in fasen te realiseren. Zolang die niet volledig is afgerond, zal de N-VA lastig blijven doen binnen de regering, zal de regering altijd een zwaard van Damocles boven zich hebben hangen. Zonder N-VA zal er minder druk zijn.
3 Het kartel liet CD&V toe om opnieuw de belangrijkste politieke factor in Vlaanderen en België te worden. Maar de liefde voor de N-VA is niet bij alle CD&V'ers altijd even groot. De lijstvorming voor de verkiezingen van 10 juni gaf her en der aanleiding tot grote spanningen tussen CD&V en N-VA.
Het kartel springt NIET
1 Indien het kartel springt, dan moeten een aantal CD&V'ers hun ministeriële ambities opbergen. De opvolgers van Jo Vandeurzen, Herman Van Rompuy en Stefaan De Clerck of Hendrik Bogaert zijn immers alledrie N-VA'ers. Zonder N-VA heeft oranjeblauw nog maar 76 van de 150 Kamerzetels.
2 In de aanloop naar de verkiezingen van 10 juni sprak CD&V zo mogelijk nog krassere communautaire taal dan de N-VA. Zo was het Yves
Leterme die het had over vijf minuten politieke moed om Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. De N-VA nu buitengooien om onder de communautaire lat door te kunnen, maakt CD&V ongeloofwaardig. Dat wil de partij niet.
3 Springt het kartel, dan mag men niet uitsluiten dat N-VA en Lijst Dedecker elkaar opnieuw vinden. Dan ontstaat een nieuwe belangrijke factor in het Vlaams politiek landschap drie bij de volgende verkiezingen CD&V (en Open Vld) flink pijn kan doen.
4 Zonder N-VA in de regering worden de twee FDF'ers uit het kartel met MR ontzettend belangrijk. Zonder hen geen regering, zij kunnen CD&V naar hun pijpen laten dansen. Dat zal CD&V niet toestaan.
5 Bart De Wever heeft altijd gezegd dat hij zelf nooit uit het kartel stapt, dat men hem buiten zal moeten dragen.
6 Zonder N-VA wordt de kans van Yves Leterme om premier te worden wel erg klein.
Het is weer druk in Leuven... Vanavond Moodclub @ Silo en zaterdag nog eens een goede oude Touchéparty @ Rumba. Spijtig, want zaterdag strekken we de beentjes in Noxx-Antwerp waar Mr. Crochet voor ons ten dans draait. http://www.noxxantwerp.be/home/
Net gelezen op de webstek van Knack: Veerle is aan het bevallen van een vierde Tirolertje/De Wevertje. 'Iron Lady' Frieda Brepoels zal Bart tijdens de regeringsonderhandelingen vervangen en ik kan u verzekeren, in vergelijking met Frieda Brepoels is Joëlle Milquet een kamermeisje.
De Wever wordt vader, de Vlaamse Madame Non treedt aan
17/10/2007 Tijdens de bilaterale communautaire formatiegesprekken tussen Open VLD en het kartel CD&V/N-VA waren de Vlaamse liberalen dinsdag getuige van een aanzwellend meningsverschil tussen gewezen koninklijk verkenner Herman Van Rompuy en N-VA-aanvoerder Bart De Wever.
Die laatste aanvaardde niet dat de Franstalige nota van Joëlle Milquet, opgesteld bij het einde van Van Rompuys verkenningsopdracht, zou worden gebruikt om de communautaire onderhandelingen in te perken.
Het kwam tussen beide onderhandelaars van het kartel tot een scherpe, zij het beleefde woordenwisseling, waarbij Van Rompuy zelfs liet verstaan zich uit de delegatie van het kartel CD&V/N-VA te zullen terugtrekken mocht De Wever volharden in zijn intentie om de nota van Milquet te negeren. 'Want dan zijn we vertrokken voor het avontuur', waarschuwde Van Rompuy.
Voor formateur Yves Leterme nadert snel het moment waarop hij zal moeten kiezen tussen de communautaire inschikkelijkheid van Herman Van Rompuy en de strakkere lijn van CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen.
Terwijl de besprekingen van de wetsvoorstellen in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, zoals een week geleden door Knack.be aangekondigd, door een vertragingsmanoeuvre van de Vlaamse christendemocraten met minstens twee weken uitgesteld worden, treedt een tijdelijke maar belangrijke wissel op in de samenstelling van het onderhandelingsteam van N-VA.
Omdat Bart De Wever elk moment vader kan worden, zal hij de komende dagen worden vervangen door Vlaams minister van Media Geert Bourgeois en door Europarlementslid Frieda Brepoels, volgens intimi 'de Madame Non van N-VA'.
R.V.C.
Frieda Brepoels vs Joëlle Milquet: hard tegen onzacht
Gisteren overleed Chris Vandenbroeke. Chris was samen met Kris Van Dijck het parlementslid waarmee ik het nauwst heb samengewerkt toen ik nog op de VU/Id-fractie in het Vlaams Parlement werkte (2000 - 2004). Hij was de (hoger) onderwijscommissaris voor de partij. Ik ken Chris als een zeer verstandig man, goedlachs en joviaal. Hij was ook een zeer menselijk politicus. Een babbel over mijn ouders, mijn vriendin, mijn hobby's en interesses ging hij nooit uit de weg, meer nog, hij was er echt in geïnteresseerd, luisterde en onthoudde alles zeer goed. Dat maakte hem voor mij een buitenbeentje. Niet alleen een buitengewoon hoogleraar, maar ook een buitengewoon mens.
In de moeilijke tijd van het einde van de Volksunie, koos Chris zonder de minste aarzeling voor Vlaams-Nationaal, het project van Geert Bourgeois. En hij werd al snel de grootste voorvechter van Geert binnen het Vlaams Parlement, amaai, hij verdedigde Geert door dik en dun. In onze VU/Id-fractie waren de Vlaams-nationalisten in de minderheid (met in de meerderheid de zogenaamde 'links-liberalen' als Magriet Hermans, Svenneke Gatz, André-Emiel Boogaert,...). Het was er eerder een 'tof clubje' van Anciaux-aanhangsels. In Chris' ogen was dit het ultieme bewijs dat de VU het noorden kwijt was. En hij maakte dit elke week duidelijk. Zijn bitse woordenwisselingen met Bert tijdens de wekelijkse fractievergadering, deden de gemoederen altijd hoog oplaaien.
Chris was een duivel-doet-al: West-Vlaming, Waregemenaar, flandrien, levensgenieter, academicus, politicus, flamingant,... maar bovenal een warme mens.
Chris, vaarwel m'n goede vriend.
Chris Vandenbroeke: Captain, my captain.
De kern van alle dingen is stil en eindeloos. Alleen de dingen zingen. Ons lied is kort en broos.
En donker zingt mijn bloed, van heimwee zwaar doorwogen. Ik zeil langs regenbogen Gods stilte tegemoet.
Met U zijn er geen verten meer en alles is nabij. Des levens aanvang glinstert weer, geen gisteren en geen morgen meer, geen tijd meer en geen uren, geen grenzen en geen muren; en alle angst voorbij, verlost van schaduw en van schijn, wordt pijn en smart tot vreugd verheven! Hoe kan het zoo eenvoudig zijn! Hoe kan het leven Hemel zijn, met U, o kern van alle leven!
Ik weet het niet, ik vind geen naam, ik krijg het met geen woorden saam wat er nu omgaat in mijn ziele. Is het soms blijdschap? Is 't verdriet? Of allebei? En ook weer niet ... Ik kan slechts zwijgend knielen.
In plaats van oerconservatieve Belgicistische solidariteitspetities te promoten zouden de vakbonden en kunstenaars beter deze petitie promoten en uitdragen. Ik teken immers voor échte solidariteit! http://www.oct17.org/Ook-op-mij-mag-je-rekenen.html
Vandaag berichten Het Laatste Nieuws, Het Nieuwsblad en Het Volk over mijn analysenota.
BRON: HLN; AUTEUR: VANESSA DEKEYZER
Aantal jonge leefloners neemt toe in Hageland
Hageland
Lubbeeks politicus Theo Francken (N-VA) heeft de recentste cijfers geanalyseerd van jongeren onder de 25 met een leefloon die in onze regio wonen. Hij kwam tot de vaststelling dat de situatie globaal verslechtert in Leuven, Tienen, Aarschot en Diest. Het leefloon is het laatste opvangnet voor mensen, die geen recht meer hebben op een andere uitkering.
De Programmatische Federale Overheidsdienst Maatschappelijk Integratie houdt statistieken bij per leeftijdsgroep en per maand. N-VA'er Theo Francken keek de cijfers voor de regio Leuven in. «Waren er in januari 2002 219 leefloontrekkers, dan telden Leuven, Diest, Tienen en Aarschot in oktober 2006 al 234 leefloners jonger dan 25 jaar. Dat is een stijging met zeven procent.» In de stad Leuven blijft het aantal jonge leefloners stabiel rond de 180 personen. Het aandeel studenten onder deze groep stijgt wel, merkt Francken. «In januari 2002 waren er nog maar 22 studenten-leefloners. In oktober 2006 noteren we er 52.»
In Tienen lijkt de situatie gestabiliseerd. «Hoewel Tienen in het economisch zwakke jaar 2004 een hevige opstoot van het aantal jonge leefloners kende -van 20 naar 40- is de situatie terug zoals in 2002: ongeveer 20 leefloners onder de 25 jaar», aldus Francken. «Aarschot telt daarentegen meer jonge leefloners. Hoewel het in absolute aantallen eerder beperkt blijft, van 8 naar 14 in vier jaar tijd.» Francken nam ook de cijfers voor Diest onder de loep. «In 2002 waren daar nog maar tien jonge leefloners, maar in 2006 waren dat er 15. Opvallend is ook dat zowel in Aarschot als in Diest het aandeel jonge leefloners binnen de totale populatie leefloners de 'magische' 30 procent-grens overschrijdt. In Leuven ligt het aandeel rond de 28 procent en in Tienen slechts rond de 20 procent.»
Maatregelen
Als grootste oorzaak voor het stijgend aantal leefloners bij jongeren wordt meestal jeugdwerkloosheid aangeduid. Daarnaast kunnen steeds meer jongeren niet meer terugvallen op een stabiel gezin. Ze belanden op die manier gemakkelijker in een neerwaartse spiraal, waarbij het OCMW de laatste halte is. Theo Francken pleit ervoor het leefloon op korte termijn welvaartsvast te maken. «Op middellange termijn moet het leefloon opgetrokken worden tot het niveau van de algemeen erkende armoededrempel. Dat is 777 euro per maand voor een alleenstaande.»
LEUVEN Het aantal jongeren dat moet rondkomen met een leefloon stijgt in de steden in Oost-Brabant. In Leuven, Diest, Tienen en Aarschot waren er dat in 2002 nog 219, in 2006 waren er dat al 234. Een stijging met zeven procent. Dat blijkt uit cijfers van de Programmatorische Federale Overheidsdienst (POD) Maatschappelijke Integratie die Theo Francken (N-VA) kon inkijken. In dat stad Leuven zien we dat het aantal jonge leefloners al enkele jaren stabiel blijft. Wel opmerkelijk is het feit dat het aandeel studenten onder deze jonge leefloners sterk stijgt. Waren er in januari 2002 nog maar 22 studenten-leefloners dan waren dit er in oktober 2006 al 52. In Tienen blijft het aantal jonge leefloners schommelen rond de twintig. Aarschot steeg van acht naar veertien jonge leefloners. Ook Diest doet het niet goed en stijgt van tien naar vijftien in vier jaar tijd. (bcz)
Het OCMW is voor steeds meer jongeren en studenten de laatste strohalm, ook in onze regio
Na Stef Goris uit het Tiense district, stapt nu een tweede VLD-stemmenkanon over naar LDD en nu wel uit het district Aarschot-Diest. Als ze nu nog een topper uit het Leuvense kunnen aantrekken (Ponsaerts? Braquené? DAEMS???) dan is LDD in ons arrondissement al zo goed als klaar voor strijd voor de Vlaamse verkiezingen in 2009.
En dat Goris en Theys electoraal iets voorstellen, hoeft geen betoog. Surf maar eens naar volgende link .
Als Ceysens niet alles uit de kast van haar ministerschap haalt het komende anderhalf jaar, zal de VLD in onze regio zwaar klop krijgen. Dat staat in de sterren geschreven.
Nathalie Theys: stemmenkanon uit Diest.
Kersvers minister Ceysens: anderhalf jaar om zich keihard te bewijzen.
N-VA-politicus Theo Francken pleit voor optrekken leefloon én intensieve arbeidsbegeleiding en -activering
Enige tijd geleden berichtten diverse kranten[1] dat het aantal jongeren (-25j), dat een leefloon krijgt, systematisch stijgt. Voornamelijk in kleine steden zou dit fenomeen steeds meer zichtbaar worden.
Een artikel in de Gazet Van Antwerpen maakte melding van het feit dat in Sint-Niklaas het OCMW tot de vaststelling was gekomen dat jongeren intussen al bijna een derde van de totale groep leefloners uitmaken en dat hun aandeel gestaag blijft stijgen.
Lubbeeks politicus Theo Francken (N-VA) analyseerde de cijfers voor het arrondissement Leuven en kwam tot de vaststelling dat ook in de Leuvense steden[2] Leuven, Tienen, Aarschot en Diest de situatie globaal verslechtert.
Het leefloon (of het recht op maatschappelijke integratie) is het laatste opvangnet voor mensen die geen recht (meer) hebben op een andere uitkering (vb. werkloosheidsuitkering, ziekteverzekering ). Het OCMW is verantwoordelijk voor de behandeling van de aanvragen en de uitbetaling van het leefloon.
Bij het leefloon gaat speciale aandacht naar de kansen van -25-jarigen, die hun weg op de arbeidsmarkt aan het ontdekken zijn. Het OCMW helpt, naast de financiële ondersteuning, ook met de zoektocht naar werk.
Het leefloon bedraagt maximum 429,66 euro per samenwonende persoon, 644,48 euro voor een alleenstaande en 859,31 euro voor een persoon met gezinslast (samenwonen met minstens 1 minderjarig kind en eventueel een partner of anderen).
De Programmatorische Federale Overheidsdienst (POD) Maatschappelijke Integratie houdt statistieken bij per leeftijdsgroep en per maand. Uit een analyse van de cijfergegevens blijkt dat de Leuvense steden het in globo niet goed doen. Waren er in januari 2002 219 leefloontrekkers, dan telden Leuven, Diest, Tienen en Aarschot in oktober 2006 (meest recente cijfers) al 234 leefloners jonger dan 25 jaar. Een stijging met 7%.
Evolutie per stad
Leuven: steeds meer studenten-leefloners
In dat stad Leuven zien we dat het aantal jonge leefloners al enkele jaren stabiel blijft (rond de 180 personen). Wel opmerkelijk is het feit dat het aandeel studenten onder deze jonge leefloners sterk stijgt. Waren er in januari 2002 nog maar 22 studenten-leefloners (op de 183) dan waren dit er in oktober 2006 al 52 (op 184) ofwel een stijging met 140% op 4,5 jaar tijd! Dat Leuven een echte studentenstad is blijkt eens te meer uit deze cijfers. Het aandeel studenten in de totale groep jonge leefloners bedroeg in oktober 2006 in Vlaanderen gemiddeld 8%. In Leuven bedroeg dit aandeel echter 28% (52 op 184)!
Tienen: situatie gestabiliseerd
Hoewel Tienen in het economisch zwakke jaar 2004 een hevige opstoot van het aantal jonge leefloners kende (van 20 naar ongeveer 40 leefloners -25j), is de situatie terug stabiel op het niveau van 2002 (ongeveer 20 leefloners -25j).
Aarschot: situatie verslechtert
De stad Aarschot telt steeds meer jonge leefloners, hoewel het in absolute aantallen eerder beperkt blijft (van 8 in januari 2002 naar 14 in oktober 2006), moet dit toch tot de nodige politiek-maatschappelijke waakzaamheid leidden.
Diest: situatie verslechtert
Ook Diest doet het niet goed. Waren er in januari 2002 nog maar 10 jonge leefloners dan waren dit er in oktober 2006 al 15.Opvallend is ook dat in zowel Aarschot als Diest het aandeel jonge leefloners binnen de totale populatie leefloners de magische 30%-grens overschrijdt. In Diest was dit in oktober 2006 33% en in Aarschot zelfs 34%. Ter vergelijking: in Leuven ligt het aandeel jonge leefloners in de totale populatie leefloners rond de 28% en in Tienen slechts rond de 20%.
De volgende grafiek geeft, per stad, de evolutie weer van het aandeel jonge leefloners binnen de totale groep van mensen die een leefloon krijgen.
Toekomst
Als grootste oorzaak voor het stijgende aantal leefloners bij jongeren wordt meestal jeugdwerkloosheid aangeduid. Immers, je kunt slechts aanspraak maken op een leefloon, wanneer je op eigen benen staat en geen of bijna geen inkomsten hebt (o.a. omdat je nog in je wachttijd (duurt 9 maanden) zit).
Daarnaast is de toenemende gezinsinstabiliteit een bepalende factor. Steeds meer jongeren kunnen niet meer terugvallen op een stabiel gezin en belanden op die manier gemakkelijker in een neerwaartse spiraal waarbij het OCMW de laatste halte is.
Enerzijds pleit Theo Francken om op korte termijn het leefloon welvaartsvast te maken. Op middellange termijn moet het leefloon opgetrokken worden tot het niveau van de algemeen erkende armoededrempel. Dat is 777 euro per maand (voor een alleenstaande).[3]
Werk is nog steeds de beste garantie om weg te blijven uit allerhande inkomensvervangende maatregelen. De creatie van duurzame werkgelegenheid en een intensieve activering en begeleiding naar werk vormen daarin essentiële elementen.
Theo Francken (N-VA) pleit voor een verlenging én een uitbreiding van de inspanningen van het Actieplan Jeugdwerkloosheid van de Vlaamse Regering. De evaluatie van het proefproject dat in dit verband plaatsvond in de 13 centrumsteden (waaronder Leuven) toonde een algemene daling van de jeugdwerkloosheid van 34,2% in de periode juni 2005 - juni 2007 (t.o.v. -27,4% in de rest van Vlaanderen). In Leuven daalde de jeugdwerkloosheid in dezelfde periode zelfs met 35,4%.
Dat in die periode het aantal jonge leefloners niet daalde[4], wil zeggen dat extra inspanningen absoluut nodig zijn. Jobcreatie, ondermeer door fiscale stimuli voor ondernemers en de afschaffing van lokale pestbelastingen en een intensieve activering en begeleiding van jonge werkzoekenden zijn in dit verhaal sleutelbegrippen.
Tot slot moet werk gemaakt worden van een gezinsvriendelijk beleid. Reeds eerder pleitte Theo Francken vurig voor een sterkere beleidsfocus op de gezinnen en vooral op detweeverdieners. Werk en gezin moeten beter combineerbaar zijn, zodat deze extra last voor minder druk en stress zorgt binnen het gezin.
[2]De stad Scherpenheuvel-Zichem werd niet mee opgenomen in dit onderzoek wegens het te lage aantal jonge leefloners (nooit meer dan 3).
[3]Om misbruiken te vermijden kan het hierbij natuurlijk nooit de bedoeling zijn dat de wacht- of werkloosheidsuitkering de facto lager ligt dat het leefloon (net als het pensioen trouwens).
[4] We beschikken spijtig genoeg niet over de cijfers van het aantal jonge leefloners tot juni 2007, maar zowel in juni 2005 als in november 2006 (einde van de statistische data) waren er exact evenveel jonge leefloners te Leuven, met name 174. Het staat m.a.w. vast dat zeker al in die periode de forse daling van de jeugdwerkloosheid géén effect had op het aantal jonge leefloners.
In het Atheneum Pottelberg aan de De Bethunelaan te Kortrijk hangt dit 'portret' boven de doorgang.
De tekst luidt: Wij zijn geen Vlamingen, maar wereldburgers.
De tekst wordt vergezeld van een aantal afbeeldingen; het hoofd van Martin Luther King jr. en een reeks hakenkruisen met een kruis (X) erdoor.
Deze tekening vormt in mijn ogen een belediging voor iedereen die zich Vlaming noemt. En ik die dacht dat net het Gemeenschapsonderwijs (tegenwoordig gewoon GO! genoemd) zo hard opkwam voor verdraagzaamheid...
Ondertussen blijft zijn 'kind' Moodclub sterk groeien. Het zijn veruit de fijnste housefeestjes van Leuven. Alleen spijtig dat het zo vaak op donderdagavond is...
De Leuvense housescene blijft echt top o.m. door de invloed van Raoul en mensen als Pierre. Ook café AperO verdient een dikke pluim voor haar trendsettersimago en compromisloze stijl. Stijn en co, keep up the good work!
De Baskische kwestie, is net als de Noord-Ierse, oneindig veel complexer dan onze intern-Belgische tegenstellingen. Toch staat het onafhankelijkheidsstreven steeds centraal. In Vlaanderen geweldloos, in het Baskenland niet. Afgelopen weekend werd het partijbestuur van Batasuna (het Sinn Fein van de Baskische politiek) collectief opgepakt met het oog op een politiek proces. Zelfs in het VK durfde de regering het nooit aan om de top van Sinn Fein collectief te arresteren... in Spanje dus wel. Deze mensen wachten ongetwijfeld maandenlange folteringen om bekentenissen onder dwang af te dwingen. Ik zal de laatste zijn om het ETA-geweld goed te keuren, maar ook de Spaanse staatsterreur kent geen grenzen en die kant van het verhaal horen we zo goed als nooit in de media.
Als overtuigd lid van Amnesty International én Meervoud (het links Vlaams-nationaal maandblad) volg ik de situatie in het Baskenland al enkele jaren op de voet. Gisteren sloten de federale onderhandelaars een akkoord over asiel en migratie. Ik hoop alleszins dat het voorstel om te werken met een lijst van landen waar in géén geval asielzoekers vandaan kunnen komen (de zogenaamde 'veilige landenlijst') het niet gehaald heeft. Spanje zou maar al te graag op die lijst komen te staan, zo zitten de Basken definitief als ratten in de Spaanse staatsval! Een bijkomende bedenking die ik me maak: Als er één EU-land is dat een broertje dood heeft aan een onafhankelijk Vlaanderen, dan is het wel Spanje. Met de 'opstandige' regio's Catalonië en Baskenland, kan ze een dergelijk Europees precedent ongetwijfeld missen als kiespijn.
De linkse nationalisten van Batasuna: folteringen en martelingen zijn hun deel
't Ziet er stilaan naar uit dat de komende (anderhalve) week, cruciaal wordt voor het onderhandelingsproces. De N-VA bevindt zich tussen hamer en aambeeld. CD&V is vanuit 'la raison d' état' duidelijk bereid water bij de wijn te doen. De onverwachte tweede benoeming van Leterme tot formateur blijkt eens te meer een meesterzet van Reynders (naar ik vernam heeft hij vorige zondag meer dan drie uur op koning Albert ingepraat opdat die Leterme terug zou aanstellen tot formateur). Leterme kan niet nogmaals mislukken of hij mag zich definitief in de Senaat gaan nestelen. Hij staat met de rug tegen de muur. Juist daar waar Reynders hem wou hebben.
Ik ben dan ook erg benieuwd naar de uitkomst. Het zou spijtig zijn moesten we zo lang stand houden, om dan na vier maanden toch door de knieën te gaan.
Ik blijf hoopvol. Het strategisch inzicht en de principiële houding van onze partijtop hebben ons al erg ver gebracht. De juiste combinatie van beide kan ons nog veel verder brengen, dat weet ik zeker.
Meesterstrateeg Didier Reynders: zit hij achter de onverwachte aanstelling van Leterme tot formateur?
