Ik ben Maarten
Ik ben een man en woon in Brussel (België) en mijn beroep is redacteur.
Ik ben geboren op 02/12/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Uitgaan, lezen, roddelen, op reis gaan, zwemmen, niksen, stroelen, lekker eten, fietsen, een stad beleven.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
THE MAN WITH THE PLAN
Maarten it is!
04-03-2008
Wat een vreselijke dag
Je hebt je leven zelf in de hand. Dat is een waarheid als een gezonde koe die net een litertje melk opgeleverd heeft.
En zo moet ik tot de conclusie komen dat ik vandaag mijn eigen vrije dag verknoeid heb. Toch tot op zekere hoogte.
Na een iets te korte nachtrust was ik behoorlijk vroeg uit de veren. Moe dus. En vooral mottig. De slechte witte wijn uit het Sportpaleis keerde en draaide richting nooduitgangen. Resultaat: nog mottiger. Ik voelde me als een koe die zure melk gedronken had.
Met een draaiend hoofd en flanellen benen nam ik de auto om naar de tandarts te rijden. Nu weet je al van een eerdere post dat ik daar nu ook niet meteen vrolijk van word. Dokter Tand liet me weten dat we het vandaag zonder verdoving gingen proberen. Ik heb iets geleerd. Verdoving helpt niet alleen tegen pijn, maar ook tegen dat vreselijke geluid. Horror in de ligstoel. Waarom had ik niet gewoon mijn melktandjes gehouden, zou de koe zich afvragen.
Maar toen begon de merde pas echt. Miserie komt in pakjes van drie zei een wijs man me ooit.
Half vier. Ik moest van punt A (Etterbeek) naar punt B (verzekeringskantoor in Anderlecht). Zonder effe na te denken schiet ik met mijn Lupootje de Brusselse ring op. Nou ja, schieten, ik zou het misschien eerder vogelepik noemen. Want 1 minuut later stond ik weer stil. Na een klein uurtje was ik eindelijk in Anderlecht. Pissed off. Ik haat file. Dat klinkt logisch maar bij mij neemt het extreme vormen aan. Ik ga nog liever een uurtje in de berm slapen dan in een rij wachten. Maar het lot deed er nog een schepje bovenop. In de auto voor mij zaten 2 kinderen. Hun tong uitstekend. Pissed off. Ik haat kinderen. Ik zou ze in de berm leggen. Maar dan wel niet in dezelfde berm waar ik slaap tot de file zichzelf oplost.
Ik was aan het stomen toen ik het Westland Shoppingcentrum binnenkwam. Er was maar één remedie: shoppen. 1 jeansbroek, een hemdje en een paar sokken later was ik weer gekalmeerd. Er zijn nog zekerheden. Ik vond zelfs de energie om even langs de car wash te rijden. Ik ben geen sponstype dus als iemand anders het wil doen voor 5 euro, graag.
Fluitend en dansend stapte ik weer de wagen in. Vogelepikkend weer een file in. Anderlecht-Brussel in 40 minuten. Molenbeek zat volledig vast. En zo was ik weer bij af. Ik voelde me een stomme koe.
Melk was geen optie meer. Een bacardi helpt dan weer wel. Als ik voor één iets in een rij zou gaan staan, dan is het dat wel.
THE MAN WITH THE PLAN
