Ik ben Maarten
Ik ben een man en woon in Brussel (België) en mijn beroep is redacteur.
Ik ben geboren op 02/12/1975 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Uitgaan, lezen, roddelen, op reis gaan, zwemmen, niksen, stroelen, lekker eten, fietsen, een stad beleven.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
THE MAN WITH THE PLAN
Maarten it is!
12-04-2007
Hola Halle
"Wo e wief" zou W zeggen. Vrij vertaald: ze is een echte klassedame.
Halle Berry. Ze is me nooit opgevallen. Nochtans had ik al enkele signalen uit mijn omgeving gekregen dat ze niet te verwaarlozen is.
Gisteren zag ik Perfect Stranger, een film met (God vergeef me) Bruce Willis en Halle. En plots was ik betoverd.
Wat een gazelle. 't Is alsof de regisseur verliefd was op haar. Het kind heeft er nog nooit zo goed uitgezien.
Maar blijft de vraag, waarom had ik nog niet eerder een boontje voor het kind. Snij-, witte of boterbonen, ze deed me niks. Dus ging ik even op zoek welke kansen ik gemist hebt om te vallen voor haar charmes.
Het werd me al snel duidelijk. James Bonds nummer is voor mij altijd 000 gebleven. En over alle X-men-films had ik al voor het verschijnen een X gezet.
Eén van de enige andere films uit haar CV die ik gezien heb was The Flinstones. En daar kreeg ik dan nog stenen kloten van. Dat paste dan weer bij het bijhorende tijdperk.
Maar helemaal in het begin van het lijstje op haar CV stond Different World. Voor de cultuurbarbaren: dat was een spin-off van The Cosby Show. Met Dwayne Wayne. Die een brilletje had met 2 lagen glazen. Waarvan hij het bovenste paar omhoog kon zetten. Wat mij op mijn beurt inspireerde tot de aanschaf van een soortgelijk brilletje. Ik voelde me cool en behoorlijk Dwayne.
Even cool als toen ik dat Dylan-vestje met een kapje kocht. Zoals Dylan van Beverly Hills 90210. Mijn god wat was ik een meeloper.
Tot voor kort was ik één van de weinige mannen in mijn omgeving die niet viel voor Halle. Voor mijn part mocht ze in de Halle blijven staan. (ik weet het, flauwe grap) Sinds Perfect Stranger mag ze ook in de woonkamer. En loop ik dus weer mee. Zo voelt een mens zich terug jong.
Al moet ik er voor de historische correctheid toch even aan toevoegen dat Dylan zelfs de slaapkamer mag verkennen. Maar dan zonder dat vestje met dat kapje. Want twee mannen met dezelfde outfit aan, dat is gewoon belachelijk.
Hoeveel sterren krijgt ie in Humo? Nul sterren is een must see, vijf sterren een volstrekte afrader.
We zijn nu eenmaal niet arty farty, kunstzinnig of cultureel correct. Franse films doen we niet, Scandinavische regisseurs moeten vermeden worden en Oscar-winaars vallen altijd tegen.
Dus namen we een ticket voor Epic movie. En een zak chips. E. toch. Ik niet. Ik drink niet en eet geen snoep. Toch niet deze week. Het lukt me al 12 uur.
De keuze van de film was snel gemaakt. De andere films had ik al gezien of wilden we niet zien. Harde noten zijn soms zeer zacht om te kraken.
Vortig! Bij mijn weten is het de eerste keer dat ik dit woord gebruik op mijn blog. Maar ik heb er geen andere woorden voor. Om te beschrijven hoe slecht de film was.
Onze commerciële fundamenten daverden op hun grondvesten. We hebben zowaar een platte, vulgaire, degoutante en onnozele film gezien die zelfs ons petje te boven ging.
Ik zou best willen vertellen waarover het ging maar zelfs dat wordt door mijn tekstverwerker geblokkeerd. Ik dacht tot voor kort dat ik nooit zou durven denken dat Leslie Nielsen of Chris Van den Durpel meesters zijn in hun vak. In parodiëren. Nu nog niet. Maar ik aarzelde al even bij het schrijven ervan.
Doe je vijand de duivel aan en raad hem deze film aan. Je zal nog weken nagenieten.
Wat doen drie vrienden op een zonnige lentedag? Ze trekken naar het Warandepark.
Het park ligt geklemd tussen het koninklijk paleis en het parlement. Een mens zou zich voor minder belangrijk voelen.
Zorgvuldig kozen we een bankje uit. We kozen een bankje uit waar niemand opzat. Dat verhoogt het zitcomfort.
En dan mocht het spektakel beginnen. Vanop de eerste rij konden wij ervan genieten.
Je ziet toch wat passeren. Een Westvlaamse keuterboer met een versbestelde Witrussische schone, twee turbo-lesbo's in salopet met een grote hond, vier Afrikaanse vriendinnen die heupwiegend 100% exotiek uitstralen, een hyperkinetische moeder, volledig in roze met bijpassend kind, een uitgehuwelijkte Marrokaanse vrouw met een lelijke vent (anders zou ze nooit zo'n lelijkaard gekozen hebben), een uitgerekt Nederlands koppel, dat een foto nam van de Westvlaamse keuterboer en de versbestelde Witrussische schone, die op hun beurt een plaatje lieten schieten door het uitgerekt Nederlands koppel.
Waarom ik zot ben van Brussel? Is het niet duidelijk!
THE MAN WITH THE PLAN
