Ik ben Maarten
Ik ben een man en woon in Brussel (België) en mijn beroep is redacteur.
Ik ben geboren op 02/12/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Uitgaan, lezen, roddelen, op reis gaan, zwemmen, niksen, stroelen, lekker eten, fietsen, een stad beleven.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
THE MAN WITH THE PLAN
Maarten it is!
04-11-2006
CD&V niet altijd op TV
Ik was 'm even uit het oog verloren. Durven en doen, en toch op zijn pootjes terecht komen. Mens, wat is ie goed.
Het contrast met Beauty and the nerd kon niet groter zijn. Dat moet je maar durven denk ik dan, en zeker niet doen. Mens, wat is dat slecht.
Je moet geen CD&V-er zijn om mensen met respect te behandelen.
Thuis heb ik nog een ansichtkaart Waarop een kerk een kar met paard Een slagerij J. van der Ven Een kroeg, een juffrouw op de fiets Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets Maar het is waar ik geboren ben Dit dorp, ik weet nog hoe het was De boerenkind'ren in de klas Een kar die ratelt op de keien Het raadhuis met een pomp ervoor Een zandweg tussen koren door Het vee, de boerderijen
* Het dorp - Wim Sonneveld
Olen is mijn dorp. Mijn letterlijke heimat.
Nochtans heb ik de ganse kempen doorkruist. Ooit.
In Herentals geboren, even in Lint gezeten met mijn pamper, naar Geel verhuisd en dan in Noorderwijk beland. En toen was ik 7. Van Noorderwijk naar Olen, van Olen naar Morkhoven, van Morkhoven terug naar Noorderwijk. En toen was ik 18.
Ik heb geen band met Lint, Geel, Noorderwijk of Morkhoven. Olen is een ander verhaal.
Op de unief in Brussel werd Olen bij elke vermelding onmiddelijk gekaderd. Van de Ven! (dankzij de cadeaubonnen in het Rad van Fortuin) De potten van Olen! (dankzij de legende) De boeren van Olen! (voor de joligen in mijn vriendenkring)
Olen was voor mij toch net iets meer. De rijksbasisschool van Olen. De bakker, de beenhouwer, het benzinestation, de kruidenier, de kapster en de cafés. De frituur van mijn oom, de bloemenwinkel van mijn tante. Mijn familie in Olen. Moemoe van Olen.
Moemoe van Olen werd gisteren begraven. Op 10 minuutjes van Van de Ven. Op een steenworp van de potten van Olen. Zo hoort het ook.
Gisteren werd er een belangrijk stukje Olen begraven. Voor mij toch. De potten hebben een beetje van hun glans verloren.
Bij moemoe stonden 7 potten op de kast. Van groot naar klein. De Olense versie van Matroesjka-popjes.
Ik ben geen jongen van materiële herinneringen. Hou wel een hoop rommel bij maar daar heb ik een ander excuus voor. Een degelijk fotoarchief behoort niet bij die rommel. Daar ben ik dan weer te nonchalant in.
Maar nu staan die 7 potten, van groot naar klein, op mijn salontafel. Olen is in Brussel gearriveerd. Samen met alle herinneringen aan Moemoe van Olen. Want zoals ik al zei, ze is maar op een steenworp verwijderd van de Potten van Olen.
Vraag me niet waarom maar ik ben geabonneerd op de Bart Smit-nieuwsbrief. Tot vandaag. Ik ga me uitschrijven. Nu niet dat ik me geroepen voel om een roze Playstation te kopen. Maar daar gaat het niet om.
Sinds de invoering van het homohuwelijk krijg ik regelmatig de vraag of ik ooit zou trouwen. Natuurlijk niet. Ik kan geen ringen verdragen. Maar ik vind het wel een fijn gevoel te weten dat ik zou kunnen huwen. Als een hetero nee mag zeggen, wil ik ook wel ja kunnen zeggen. En het dan zeker niet doen.
En wil ik dus ook een roze Playstation kunnen kopen. Maar dat mag dus niet. Enkel voor meisjes. Ik voel mijn oude Barbie-complex weer opkomen.
Zouden er kerels zijn die met een leugentje aan de toonbank staan? 't Is voor mijn zusje mijnheer!
Ik wil een petitie opstarten. Want soms is het gewoon fijn om een relnicht te zijn.
Een wijs doch lelijk man wees me er ooit op dat iedereen dingen uit zijn jeugd overromantiseert (als dat woord bestaat?). Doe de test zei de afstotelijke maar intelligente kerel.
"Bekijk een film uit je jeugdjaren met de nodige neutraliteit en oordeel zelf." De opdracht was duidelijk. De gevolgen zouden drastisch kunnen zijn. Verbrijzelde nostalgie, permante schade aan tienerdromen.
Vandaag was het Dirty Dancing op VT4. Een film uit '87. Ik was toen een mannetje met een plannetje van 12 jaar.
Nu wil ik hier niet beweren dat ik in die woelige jaren '80 menig vuile dans uitgevoerd heb, maar die film was toch een mijlpaal. Fame (1980) en Flashdance (1983) kwamen net iets te vroeg. Toen zat ik nog in mijn Gremlins-, Goonies en Ghostbustersperiode. Dirty Dancing luidde een nieuw tijdperk in. Dirty Dancing was voor een 12-jarige toen wat Heisse Heidi aus die Bergen was voor zijn vader. Sex, passie en romantiek. De nummers uit de film kende ik vanbuiten. Met hongerige ogen keek ik naar een meisje zoals naar de wind en had ik de tijd van mijn leven.
Na Dirty Dancing was er geen weg meer terug. Kinderfilms waren afgeschreven. Maartentje werd Maarten.
2006. 19 jaar later. Ik weet niet of die lelijke maar clevere opdonder gelijk heeft. Hoe kan ik nu neutraal naar die film kijken. Oordelen is veroordelen en dat doe ik niet met tedere herinneringen.
Silvia? Yes Micky? How do you call your loverboy? * Ik smolt weer weg
The night we met I knew I needed you so And if I had the chance I'd never let you go * Ik kreeg het nog warmer
Now with passion in our eyes There's no way we could disguise it Secretely So we take each other's hand 'Caus we seem to understand the urgency * en dan de traantjes van geluk omdat de lift was gelukt
Mijn teddybeer moest er ook aan geloven. Wacko werd de lucht ingelift. Soms heeft alleen wonen zo zijn voordelen.
Die spuuglelijke mens woont waarschijnlijk ook nog alleen. Maar hij is wel een intellectueel. Al is het natuurlijk wel gemakkelijk om intelligente praat te vertellen die niemand kan verifiëren. Ik toch niet.
Ik zat even vast. Na vorig berichtje zou eender welk onderwerp wel een beetje banaal klinken.
Het was dan ook een vrij raar weekend. Vrijdagavond naar het theater, zaterdag in Antwerpen rondgehangen en zondag in Walibi gezeten. Denken is doen zegt men. Maar in dit geval is doen soms niet moeten denken.
Laat ik dan maar meteen het banaalste onderwerp eruit pikken. Shoppen! Vriendin K en ik hebben geshopt. Winkelen moet men ons niet leren.
Actieplannen worden opgesteld. Welke stad? Antwerpen Waarom? 't Is eens iets anders. Wat? Alles wat los en vast zit.
K. wist me te vertellen dat de tekenen gunstig waren. Door de aanhoudende hitte zouden de wintercollecties floppen en zijn de winkelaars verplicht om kortingen in te voeren. Joepie zeggen we dan en enkele kleine zelfstandigen naderen weer net iets meer het bankroet.
Uit puur praktische overwegingen zaten we zaterdag rond 1 uur op de trein. Weer viel het me op hoe vuil het Centraal Station van Brussel er wel niet bijligt. En weer viel het me op hoe tergend traag die trein van Brussel naar Antwerpen rijdt. Antwerpen Centraal blijft wel mooi. Of is weer mooi. Het weer was mooi, dat kan ook weer helpen. Ook dat viel me op.
Wij zijn perfect op elkaar ingespeeld als het op winkelen aankomt. Sommige ketens doen we niet, dat is een stilzwijgend akkoord. Sorry voor het personeel van C&A, Springfield, Celio en Cool Cat.
Bij H&M, Mexx, Matinique en Esprit zijn de rituelen afgelijnd. Binnen, ieder naar zijn afdeling, en de eerste die rond is zoekt de andere. En dan naar de volgende deur. Effciënt heet dat dan.
In een iets kleinere winkel in de buurt van de Kammenstraat botste ik op een zak. In Flair zouden ze 'm beschrijven als een trendy bag. En er een bon bij steken.
Het principe had ik al bij A. gezien. Je koopt de hoofdtas (de head bag) en dan kan je verschillende flappen kopen (de side flaps). En dat aan 50%. Had volgens mij niets met het weer te maken. Ook dat was me opgevallen.
Nu ligt ie hier. In een zetel. Ik zou niet weten wat ik erin moet steken. Of wanneer ik 'm zou dragen. Maar ik heb 'm. Ook dat is shoppen. En zo staat er een kleine zelfstandige weer iets verder van het bankroet.
THE MAN WITH THE PLAN
.jpg)
