Ik ben Maarten
Ik ben een man en woon in Brussel (België) en mijn beroep is redacteur.
Ik ben geboren op 02/12/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Uitgaan, lezen, roddelen, op reis gaan, zwemmen, niksen, stroelen, lekker eten, fietsen, een stad beleven.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
THE MAN WITH THE PLAN
Maarten it is!
14-02-2008
Showbizz in Vlaanderen
Wij mogen trots zijn op Vlaanderen. Scenaristen hebben we niet nodig om een slechte awardshow te organiseren.
Een oscarshow kan me imponeren door rijen internationale celebrities en een sterke presentator en de MTV-awards zijn impressionant door het lijstje artiesten dat er optreedt.
Maar het blijft aartsmoeilijke job om een aap een gouden ring aan te doen, het blijft een lelijk ding.
Filmprijzen bij ons zijn snel verdeeld. We hebben 2 regisseurs en een paardenkop die elke 2 jaar één film maken met daarin dezelfde acteurs. And the winner is diegene die dat jaar niet heeft moeten doppen. En een ticket voor de bioscoop kan betalen. Karlijn Sillegems valt uit de boot. Showbizz in Vlaanderen.
Bij de Mia's hebben we nog maar net gezien hoe muziekonderscheidingen toegekend worden. Twee werelden die verkrampt naast elkaar applaudisseren. Commercie en het alternatieve circuit mengen niet vaak in Vlaanderen. De ene gunt het licht niet in de ogen van een andere, hoe mooi die ogen ook wel mogen zijn. Toch willen beide werelden even graag veel plaatjes verkopen, en worden ze alletwee getroffen door de crisis in de muzieksector. Jo Vally veinst Turkse politionele moeilijkheden voor wat aandacht, en Stijn Meuris klust bij op de TV. Showbizz in Vlaanderen.
Eind maart worden de eerste Vlaamse televisiesterren uitgereikt. De genomineerden zijn bekend. Het wordt een wankele evenwichtshouding tussen betrokken partijen VMMA, VRT en SBS. Een evenwicht waar de Gouden Ogen ooit op zijn gestrand.
Een klein lijntje viel me op in het persbericht. Die avond wordt ook de rijsende ster bekroond. Opkomend tv-talent. Wie zal de volgende Koen Wauters zijn, wie gaat Bart Peeters van zijn kroon stoten? Ik volg het wel. En heb geen idee wie hiervoor in aanmerking komt. Wie weet hebben de juiste mensen niet de juiste kansen gekregen, of heb ik de programma's van de rijsende ster toevallig gemist? Showbizz in Vlaanderen.
At least there will be free champagne! Godzijdank is dat ook Showbizz in Vlaanderen.
Ik heb geen traditie in tegen zijn. Zelden ben ik tegen. Er zijn natuurlijk evidente dingen waar elk welvoeglijk mens tegen is. En ik dus ook. Tegen de oorlog in Irak, tegen haaruitval en tegen leugens.
Dat zijn de uitzonderingen. Pro is levensmotto. Het zou niet fair zijn ten opzichte van alle toffe dingen in het leven om energie te steken in negatieve vibes.
Maar dan is er één keer per jaar Valentijn. Die dag haalt het slechtste in mij boven. Met of zonder lief: contra, gegen, schluss! Ik haat de commercialisering, zeggen collega-valentijn-haters me. Liefde moet je elke dag tonen, beweren anderen onder hen.
Zelfs dat doet me er niet toe bewegen dat ik 14 februari een verschrikkelijke dag vind. Mijn drijfveren zitten dieper.
Op Valentijn komen alle vuile kantjes aan het koppel zijn naar boven. Comedia del amore. Liefde die dient om anderen te benevelen. Om de tonen dat ze zo gelukkig zijn. Het liefst wordt dit dit dan gedemonstreerd in een vol restaurant, waar onder veel vertoon een dure ring wordt bovengehaald. En daarna zitten ze samen aan die chique tafel, niet wetend wat ze aan elkaar kwijt willen, of kunnen. Samen praten ze dan over kameraad X, die ocharme geen lief kan houden, zeggen ze. Hij zal ooit wel gelukkig worden, hopen ze samen. Zwemmend in hun ongeluk.
Want daarna gaan ze naar huis. En zitten ze samen in de zetel. Niet wetend wat ze aan elkaar kwijt willen, of kunnen. Tot er iemand gaat slapen, en de andere nog effe TV kijkt. Hij of zij weet dat hij binnenkort gaat scheiden. Of hij of zij droomt ervan.
Was het leven niet gemaakt om plezier te maken. Dat zei men toch. Lelijke ring. Het doosje is van plastiek. Het mocht weer niks kosten. Het restaurant was nog ok. Hoewel dat de saus een raar smaakje had.
De dag erna zitten beiden op hun werk. Pronkend met een ring, het restaurant de hemel in prijzend. Ondertussen surft hij naar pornosites, en laat zij zich opjutten door de Flair. Want ja, de nieuwe man, dat is ie niet.
Hij denkt ondertussen aan zijn kameraad X, die verliefd is zo lang het duurt. En die Valentijn haat.
In de categorie levensvragen van een 32-jarige jongeman snijden we vandaag het thema aan: kan je én een toffe job hebben, én veel geld verdienen? Al gekscherend (wat een gek woord) kwamen B en ik uit op deze vraag. Word je eigenlijk zonder je het zelf beseft gedwongen om een keuze te maken?
Het leidt geen twijfel dat de meeste poenpakbanen een hoge graad van ingebouwde saaiheid uitstralen. Immo-makelaar, effectenhandelaar, ingenieur of god beware me, IT-specialist: je wordt er niet echt vrolijker van. Met natuurlijk alle respect voor wie zich rot amuseert met de woonmarkt, de Bel20, wiskundige formules of bits en bytes.
En misschien word je wel zielsgelukkig van de binnenstromende euro's. Ik zou het niet weten. Ik heb vooral expertise in buitenstromende euro's. Voor een keertje zwem ik met de stroom mee, wat een aangename afwisseling is. En ik ben graag buiten. Misschien zelfs iets te veel.
Ik amuseer me geweldig met mijn werk. Ik kan er mijn ei kwijt, tik het 's morgens met een glimach op mijn gezicht, om de dag te breken. Het grote geld moet ik er niet van verwachten.
Ooit was er een kans op een carrierewending. Auto van de zaak, laptop, en veel meer geld. Maar het wrong binnenin. En bleef ik waar ik zat, en zit er nog steeds.
Toch zou men het moeten uitvinden. Het gat in de markt. Een passionele job die bergen geld oplevert.
Waarschijnlijk vergis ik me, en bestaat het al. Al moet ik die niet op Britneys CV gaan zoeken. Suggesties zijn altijd welkom.
Jobaanbiedingen zijn ook welkom. Al is de kans klein dat ik de stap zou wagen, want de koers van plezieraandelen staat hoog.
Daarom dat er waarschijnlijk zoveel ongelukkige mensen zijn.
Elk nieuw speeltje levert oude rommel op. Toen ik 7 was en mijn kleine A-team-busje kreeg verdween Barbie uit mijn leven. En toen mijn brommertje in mijn leven verscheen mocht de fiets aan de kant.
En zo geschiedde het dus ook met deze blog. Myspace en vooral Facebook namen zijn plaats in. (of is het haar plaats) Toch kreeg ik nog af en toe reacties toe op oude berichten. Van oude vrienden van Herentals die er toevallig op beland waren, van iemand die dezelfde goede herinneringen had aan mijn lerares Engels en van een oude taart die me wel geil vond.
Het begon weer te jeuken. En eigenlijk is het wel een logische stap. Barbie heeft immers uiteindelijk het A-team-busje in de prak gereden, en sinds enkele jaren heb ik terug een fiets. Alleen de banden moeten een keertje opgepompt worden. Nu nog iemand zoeken die dat kan.
Bij deze pomp ik mijn blog terug op. Dat kan ik nog net. Hij was toch nog niet in de prak gereden. Er zijn nog wel wegen waar ie niet gereden heeft.
Bij een stopbord blijf je ook niet eeuwig wachten. We're back in business.
THE MAN WITH THE PLAN
Elk nieuw speeltje levert oude rommel op.
