Samen met mijn tante sta ik voor een kast.
In het huis van mijn overleden grootmoeder.
We wikken en wegen. En nemen een besluit.
Er staan alleen maar lelijke dingen in.
Een hard maar eerlijk besluit.
Gekleurde beeldjes van een herder en een herdinnertje.
2 klemmen in de vorm van rozen.
Foute kleine schnaps-glaasjes.
Een oude pop gemaakt naar de beeltenis van de Heilige maagd.
Met Jezus op haar arm.
Beiden in een handgemaakt kleedje.
Lelijke dingen. Voor mij. Voor mijn tante.
Samen in een vitrinekast vloeken ze nog meer.
Met elkaar en met de goede smaak.
En toch hebben ze iets gemeen.
Ooit zijn elk op hun beurt in die kast geplaatst.
Omdat mijn grootmoeder er een band mee had.
Een band die we niet meer zullen te weten komen.
Toen ik thuis kwam keek ik rond in mijn appartement.
Als men ooit mijn plek moet opruimen na mijn dood gaat men ook op rommel stoten.
En zich afvragen waarom die rommel geen rommel is.
Misschien moet ik wel eens een lijstje aanleggen.
Met de symbolische waarde in euro.
Dan zal de opruimer van dienst het beeldje van Sidonia niet zomaar in de vuilbak gooien.
Ondanks het gat in haar hoofd.
Liefdevol gevallen op mijn vroeger kot.
E. voelt zich er nog altijd schuldig door. Hoop ik toch.
Maar net daardoor moet ik altijd aan haar denken als ik naar dat beeldje kijk.
En zal ook Wacko een tocht naar het stort bespaard blijven.
Het oranje eenhorige monster dat ooit zijn tong kon uitsteken zal blij zijn.
Zelfs al kan ie al jaren zijn tong niet meer uitsteken...
Wacko was de eerste knuffel die ik gekocht heb omdat ik 'm zo lelijk vond.
En vreesde dat ie anders voor altijd in een ongezellige winkel moest blijven wonen.
Nu, 20 jaar later staat ie nog steeds op mijn kamer.
Omringd door nog lelijkere knuffelbeesten.
Mijn hart is veel te groot.
Wacko en Sidonia zijn maar 2 collectiestukken.
Van mij. En voor mij heel belangrijk.
Net zoals dat herdertje en herderinnetje.
En die afzichtelijke rozen. Die onhandig kleine glaasjes.
En Maria, haar kindje en hun kleedjes.
Met de hand gemaakt.
Van mijn grootmoeder. En voor haar heel belangrijk.
30-01-2007 om 01:43
geschreven door Maarten 
|
THE MAN WITH THE PLAN
