Dag 333-9juni2013
Oei, als we bij onze kooien aankomen zien we dat er een dode papegaai inligt. Hij at al 2 dagen niet meer en zag er slecht uit, zijn vleugels waren gebroken. Maar dat was al langer. De andere 2 papegaaien in die kooi viellen hem steeds aan al hij wou eten. Nu was hij verhongerd. Vind dat zo erg, das het laatste wat je wilt als je bij u kooien toekomt. Ze hebben de vogel onderzocht of voor de rest alles oke was. Want als ze wormen hebben of parasieten moeten ze ook de andere vogels nemen en onderzoeken. De babymonkey die ze twee weken hebben vrijgelaten in arcas, waren ze al voor 3dagen verloren. Normaal hangt hij hier altijd rond en nu hadden ze hem al 3a 4 dagen niet meer, tot vandaag. Ze hebben hem gevonden helemaal verwond. Hij was aangevallen door de andere wilde howlermonkeys. Zijn oog helemaal open en terug zijn linkerbeen helemaal uit de haak. Hij heeft zelfs geen spier niet meer over in zijn beentje. Dit is de tweede keer dat dit hem overkomt arme baby. Dus nu zit hij terug in een kleine kooi om te genezen en tzal nu wel een tijdje duren om hem weer vrij te laten. Mijn liefje en ik genieten van onze laatste dag samenwerken. Na de shift zijn we in het meer geplonst en dan hebben we nog kaarten gespeeld in de avond en met iedereen nog gezellig rond het kampvuur gezeten. En zoals altijd hier, neer gevallen in ons bed!
Dag 332-8juni2013
Mijn Liefje en ik staan weer samen. We gaan naar onze werkplaats wat helemaal beneden is een 10min wandelen. Als we gedaan hebben met ons eten te snijden komt slak er ook weer aangekropen. Wat ziet ze er weer belabberd uit. Iedereen was gisteren zwaar op stap geweest. Wij zijn toch nog kunnen ontsnappen. Het duurde telang voor iedereen klaar was, dus waren wij snel naar de kamer gevlucht. En daar ben ik nu blij om. Ze hebben serieus naar hun voeten gekregen dat het echt uit de hand aan het lopen is. 2 hebben er moeten overgeven de helft weet ni meer wat er gebeurd is. Iedereen heeft met elkaar gekust meisjes met meisjes een jongen zat ad tepel te lekken van slak en een ander begon topless te dansen op een jongen zijn schoot en dan weten we nog ni alles. Ik vind dat niet normaal meer, daarvoor zijn wij ni hier! Bende pubers, daarvoor zijn we precies al te oud geworden. Dus daarom slak ariveerd laat. Ik zeg: a , je leeft toch nog? S'avonds grote mens in de morgend ook maar dan. Dat zegt mijn vader ook, en gelijk heeft die! Slak zei: ja ja zal ik daar beginnen. Na de eerste shift waar ze bijna niks heeft gedaan doen we de tussenin shift. Ze staat weer bij ons, we moeten het onkruid afdoen rond de laatste kooi van de apen die naar het wild gaan. Het is wat prutswerk het onkruid is tussen en rond de draad gekropen. Wij vinden dat wel leuk. Maar slak heeft nog geen 2 min gewerkt of ze riep al: o nee ik ben geprikt door een plant (een netel dus) en ik denk dat ik allergisch ben, ik moet mijn hand gaan wassen. We hebben madam Slak niet meer terug gezien de eerste 2 uur. De andere 2 deden ook maar half werk, wij zijn hun werk nog gaan overdoen. En ze waren opeens de pist in, daar stonden wij dan , alleen int zweet. De volgende shift daar was Madame Slak, ze was al begonnen, how zeker. Ze was wel met de makkelijke kooi begonnen. En ze doet dan nog geen derde van ons. Ik zeg: als je er bent als eerste begin je met de moeilijkste kooi de volgende keer. Wetende dat die er nooit zal komen. Maar morgen zal ze weten wat werken is, dan staat ze met mij alleen! Na de shift is ze gaan slapen. Ze is ook weer ni komen eten. En de laatste shift heeft ze ook ni komen opdagen maar heeft steeds geslapen. Na het werk ben ik gaan zwemmen, heel alleen, want het onweerde. Op de avond was Madame Slak ook ni komen eten ze was nog aan het slapen. We denken dat ze een psychologisch probleem heeft. Iedereen gaat weer stappen, zelfs na ze verwittigd zijn deze morgen. Ben benieuwd naar de verhalen morgen.
Dag 331-7juni2013
Wat een nacht! Het onweert elke dag, je denkt eraan gewoon te zijn. Je hebt de ergste in je leven al achter de rug. Tot je wakkerschiet! BOEM ! Het bed trilde alles was verlicht, het bleef kraken echt, wa was da. Wat een lawaai ! Deze nacht hebben we bijna niet geslapen. Ben 3X van bed veranderd en telkens nog is langs de wc. We wisten nimmer welke tijd het was. Deze morgen zo moe, maar de vrolijke papegaaien maken ons direct wakker en vrolijken ons op. Ze zijn zo lief en blij als we weer met hun eten afkomen. Ook de schapen waren weer blij. Als ik deze morgen op weg was zag ik Alejandro bezig met de herten te jagen. 2 krijgen er een nieuwe thuis, beter dan hier. Ze waren allemaal zo wild dat ze in de draden liepen. Als wij terug kwamen zagen we dat ze het laatste hertje geschoten hadden. Het was in slaap aan het vallen. Dat was echt erg, een klein hertje ging naar haar toe om te kijken wat er met haar gebeurde. Ze snapte er niks van, het was zo erg om te zien. Hoop maar dat ze er niet meer van weet morgen, maar dat zal ni. Onze laatste shift hebben we de volels verrast. We hadden bessen gerapen voor hen, ze waren zo blij! Zelfs de ziekelijke aten super goed de ene zijn ogen vielen echt dicht van de smaak. Wat hadden zij en ook wij er toch deugd van! We zijn lang blijven kijken. Ook naar de aap, maar dat die zo raar doet zou niet van pijn zijn, maar trauma. Das nog erger. In onze douche hebben we bezoek gekregen van een schorpioen en geen kleine. Ook zit er een grote aan de buiten kant van ons huis. En de buur is een tarantula. En het huis word bewaakt met de grootste vuurvliegen! O en nu moet ik met pubers iets gaan drinken, echt geen zin in! Maar ja er verjaard iemand en ze blijven zagen dus we hebben geen keus! En ik val hier al in slaap. Had echt nu willen slapen het is 19u.
Dag 329-5juni2013
Ik ben zoooblij dat ik vandaag bij mijn liefje mag werken. Vandaag moet zij mij opleiden, dat is tof. Ze staat bij de education centre dat wil zeggen de dieren die iets mankeren en daardoor niet meer terugkunnen naar het wild en dus hier blijven wonen. Deze dieren zijn keitof, want hier mogen we tegen praten enzo. Ze fluiten dan ook allemaal vrolijk door mekaar. Eentje die blaft gelijk een hond en vele die hola roepen en nog ene die chinees rateld. Het is hier heel modderig dus we moeten poetsen op zand, das niet simpel. De andere kooien zitten twee grote papegaaien die altijd op de grond zitten en de deur bewaken en aanvallen als je binnenkomt want ze denken dat ze een hond zijn. Voor de rest leven hier nog parkieten, currasau, penelope een chachalaka en vele eenden. De werkers leggen ons in het spaans uit wat we moeten doen, maar hier is duidelijk geen structuur. Alles is anders dan in de andere kooien dus moeten we veel zelf improviseren. Het allertofste zijn de schapen in hokken jagen en dan eten geven. Er was een spidermonkey die de werkers eten geven die volgens ons iets mankeerde dus dat gaan we melden. De tweede shift moesten we weer bij de turtles en krokodil die deze keer iets groter was. Ik heb weer iets afgebroken, maar gelukkig kunnen ze het nog lijmen, oeps! Na het werk zijn we zalig in het meer gesprongen, het was heerlijk weer. Leve het regenseizoen lol! Savonds kregen we weer een presentatie van arcas om ons te bedanken!
Dag 330-6juni2013
Mijn liefje en ik werken weer samen. Wat zijn we blij, totdat madam slak komt aangeschoven. Mijn liefje had ervoor al bij haar gestaan en ergerde zich dood dat ze zo traag was enja das weer typisch da ik die nu krijg. Ik had ze nog maar 5minute bezig gezien en kreeg het al op mij zenuwen. Ik ben dus gaan lopen en al in de andere kooi begonnen. Mijn liefje had weer meer werk met haar dan dat ze alles alleen moest doen. 2minuten later was het al zover ze had een deur open gelaten tussen 2kooien en de grote macaw was ontsnapt. Gelukkig was het niet de buitendeur. Ze zei sorry! Mijn liefje zei dan maar zolang je maar leert van je fouten dan is het goed. We mochten de schapen weer eten geven, keitof! Wij genoten echt van de schapen, madam slak dumpte haar emmer en vertok gewoon. Erna moesten we weer samen afzien. Zware zakken met stenen op onze rug geladen om nieuwe paden te maken. Bergop bergaf zak na zak. We zagen er bezandstraald uit. Erna weer poetsen, mijn liefje red me weer van de slak en ik doe de andere kooi. Alejandro had ons beloofd naar de zwakke aap te komen zien, maar hij stuurde zijn kat weer. Dus dan gingen we iemand anders vragen om te komen de veterinaire. Hij vond de houding van de aap toch ook niet normaal en komt morgenvroeg terug observeren, oef toch iemand die zich van deze kooien iets aantrekt. Het eten is ookal niet juist voor sommige dieren. Op de compost hier komen vele wilde dieren van de jungle rondom, een racoonfamilie met zijn babies, agouti etc. Na het werk gaan we wandelen rond het meer, is wel tof, heeft een anderhalf uurtje geduurd. Om 5u waren we terug en ben ik nog in het meer geplonst. De kokkin heeft ons heel graag, heb haar daarstraks een pak chocolade cadeau gedaan waar ze heel blij mee was. Ze leeft hier 7op7 en kookt van 7tot7 en ze blijft altijd heel lief! Nu had ze ons zelfs chocolademelk gemaakt alleen voor ons2. Das echt keiiiilief! We hadden haar geholpen met haar grote afwas. De rest van de groep pakken hun eten en zeggen nooit dat het lekker is en wassen dan de helft maar af. Maarja deze groep bestaat dan ook uit pubers, buiten enkele. Dan zijn we samen nog de nachtdieren gaan voederen. Want de pubers zijn weer feesjes bouwen en ze vergeten gewoon hun beestjes. Wij zijn blij dat we iets kunnen doen. Ze waren echt hongerig en waren keilief. Ze zijn echt megaschattig! Het was weer een zalige drukke arcasdag! W kunnen ons niet inbeelden dat we het gebrul van de apen binnenkort niet meer zullen horen en het gesjilp van de papegaaien. Wat zullen we het hier weer missen. We komen zeker weer terug! Het is nu 20u15 hoog tijd om gaan te slapen!
Dag 328-4juni2013
Ohne ik sta weer met 2 op dat kleine beetje werk. Als we ons werk gedaan hebben gaan we bij de andere helpen. Hij naar het varken en ik naar de grote kooien bij de grote papegaaien. Op dit moment zijn er heel veel vrijwilligers en ook zijn er al vele dieren vorige weken vrijgelaten een hele maand tot net 2 dagen voor wij kwamen. Ook 4 dieren zijn naar de zoo omdat ze niet meer in het wild kunnen overleven. Ze hebben er wel een mooie plaats gekregen. Nu staan er dus kooien leeg , wat heel goed is. We gaan ook dieren verplaatsen nu naar een grotere kooi die dan de volgende zijn die naar het wild kunnen. De papegaaien zitten in hun laatste kooi. Maar nu krijgen ze de ringen niet vrij, iets met papieren. Dat is iets waar ze de vogel altijd kunnen terug vinden of alles goed is. Maar dat zal niet zo lang meer duren voor het in orde is als ze genoeg geld bij elkaar krijgen. Nu in september word de 2 groepen apen naar de laatste kooi gebracht om in december in het wild vrijgelaten te worden. Dit moet snel want deze apen zijn op hun oudste om terug naar het wild te kunnen. Ouder dan 6jaar gaat het ni meer. En de oudste hebben de leeftijd bereikt. Maar hier moeten ze nog veel geld voor hebben. Wij krijgen toch steun vanuit Belgie! Stilaan sturen er meer die willen bijdragen aan dit geweldig goede doel ! De dieren zijn zo blij ! En wij al even blij ! De apen moeten allemaal getest worden en injecties krijgen voor de laatste maal. Nu op 27 juli word de 1ste groep vrij gelaten. Spijtig dat we het gaan missen. Het waren normaal 17 apen maar er is een baby bij gekomen dus nu 18 ! Ze doen het allemaal heel goed. Heel de dag zit iemand aan de kooi wat eigenlijk geen kooi meer is maar al echt op het wild lijkt om te observeren hoe elke aap het doet. 10 min voor elke aap, als ze de 17 allemaal gedaan heeft mag diegene die observeerd een uur pauzeren. Dat doet altijd dezelfde want je moet elke aap herkennen van hoog in de bomen. 1 zal het misschien niet halen, hij komt steeds naar beneden om bij de observeerster te komen. En das echt niet goed! Maar we hebben nog een dikke maand , dat moet lukken.
Dag 327-3juni2013
Vandaag moet ik iemand opleren , dat wil zeggen dat ik weer heel weinig werk heb. De havik met 1 oog en een gekwetste vleugel en 4 zieke papegaaien. Ze zien er nog steeds niet goed uit. Na onze shift zijn we naar Flores gegaan. Het voelde net zoals thuis naar de Aldi gaan. We hebben wel een uur in de winkel gezeten. Dan hebben we langs het meer gewandelt en terug door het shoppingcenter. Om half 7 waren we terug thuis aan het eten. Na het eten heb ik met mijn Liefje nog wat kaarten gespeeld op onze gezellige kamer. En om 8 was ik zo moe dat we gaan slapen zijn.
Dag 326-2juni2013
O nee vergeten te vertellen! Gisteren was er een spidermonkey ontsnapt via een gat in de draad. Om hem terug te krijgen hebben ze haar baby eruit gehaald om hem zo terug te krijgen. De andere spidermonkeys in de kooi gingen ook allemaal tekeer toen het gebeurde. Ze vielen de werkers aan om de baby te verdedigen. De spidermonkeys in de andere kooi in quarantine mogen nu niet meer verzorgd worden door vrijwilligers, ze zijn te agressief geworden en vrijwilligers voelde zich er niet meer veilig. Ze werden ook aangevallen. Wij zijn de gelukkige 2 die ze nog hebben mogen doen, enja ze waren wel pretty wild, maar dat is net het tofste eraan. Ze waren onvoorspelbaar en dat maakte het interessant. Vandaag sta ik met Michele. Zo weinig werk, echt saai. De havik is enkel kuisen want op zondag eet die ni. En dan 3 kleine papegaaien en 1 grote. En ze doet haar werk ni goed. Vandaag moeten we de tussen shift ni doen want het is zondag. Dus wij gaan is kijken naar de zoo of de jaguar die van ons komt daar goed zit en dat ze iets gedaan hebben met wat we voorstelde de vorige keer. De jaguar zit veel beter dan bij ons. Ook hebben ze boomstammetjes gelegd bij de nacht dieren zoals we gevraagd hadden. Maar al de rest is verloren gegaan. Ik heb weer hetzelfde dier gezien een soort grote Fred. In een ronde kleine kooi op beton. En nog steeds zat die rondjes te draaien. Zo verschrikkelijk! En dat was een half jaar geleden ook al zo. Na onze shiften bedenk ik een plan om die gaan vrij te laten. Mijn Liefje wil dit overdag doen mr dat vind ik te riskant met al dat volk. Ik wil dit in de nacht gaan doen, maar het probleem is dat we door de jungle moeten en hier veel slangen zitten dat als die bijten je binnen 2u dood bent. Dus dat vind mijn Liefje dan weer ni goed. We gaan nog is een kijkje nemen nr daar om te zien of er geen camera hangt of lichten die kunnen aan springen. Nog steeds is dat beestje rondjes aan het draaien,7u later. Kan er echt ni tegen! Geen camera of lichten dat is er ni, maar de werkrs wonen er wel vlak bij, das minder goed. Weet ni hoe maar ga die verlossen! Op de avond vallen we als blokken in slaap. Mijn Liefje zit al in droomland.
Dag 326-2juni2013
O nee vergeten te vertellen! Gisteren was er een spidermonkey ontsnapt via een gat in de draad. Om hem terug te krijgen hebben ze haar baby eruit gehaald om hem zo terug te krijgen. De andere spidermonkeys in de kooi gingen ook allemaal tekeer toen het gebeurde. Ze vielen de werkers aan om de baby te verdedigen. De spidermonkeys in de andere kooi in quarantine mogen nu niet meer verzorgd worden door vrijwilligers, ze zijn te agressief geworden en vrijwilligers voelde zich er niet meer veilig. Ze werden ook aangevallen. Wij zijn de gelukkige 2 die ze nog hebben mogen doen, enja ze waren wel pretty wild, maar dat is net het tofste eraan. Ze waren onvoorspelbaar en dat maakte het interessant. Vandaag sta ik met Michele. Zo weinig werk, echt saai. De havik is enkel kuisen want op zondag eet die ni. En dan 3 kleine papegaaien en 1 grote. En ze doet haar werk ni goed. Vandaag moeten we de tussen shift ni doen want het is zondag. Dus wij gaan is kijken naar de zoo of de jaguar die van ons komt daar goed zit en dat ze iets gedaan hebben met wat we voorstelde de vorige keer. De jaguar zit veel beter dan bij ons. Ook hebben ze boomstammetjes gelegd bij de nacht dieren zoals we gevraagd hadden. Maar al de rest is verloren gegaan. Ik heb weer hetzelfde dier gezien een soort grote Fred. In een ronde kleine kooi op beton. En nog steeds zat die rondjes te draaien. Zo verschrikkelijk! En dat was een half jaar geleden ook al zo. Na onze shiften bedenk ik een plan om die gaan vrij te laten. Mijn Liefje wil dit overdag doen mr dat vind ik te riskant met al dat volk. Ik wil dit in de nacht gaan doen, maar het probleem is dat we door de jungle moeten en hier veel slangen zitten dat als die bijten je binnen 2u dood bent. Dus dat vind mijn Liefje dan weer ni goed. We gaan nog is een kijkje nemen nr daar om te zien of er geen camera hangt of lichten die kunnen aan springen. Nog steeds is dat beestje rondjes aan het draaien,7u later. Kan er echt ni tegen! Geen camera of lichten dat is er ni, maar de werkrs wonen er wel vlak bij, das minder goed. Weet ni hoe maar ga die verlossen! Op de avond vallen we als blokken in slaap. Mijn Liefje zit al in droomland.
Dag 325-1juni2013
Den dag begint al goed, we zijn onze sleutel van onze kooien verloren. Adam had hem terug gehangen gisteren en nu is die weg. Dus na het eten snijden moest ik een werker gaan zoeken die de reserve sleutel heeft. Heb nogal moeten lopen , bergop bergaf. Dus ik had de jongens al in een andere kooi laten beginnen omdat we heel laat waren. Kom ik bij de 2de kooi, heeft hij die al eten gegeven. Dus konden we die niet meer kuisen. Want dan kuis je het nieuwe eten dat net op de grond valt mee weg. De tussen shift mag ik vandaag met mijn Liefje werken. Dacht eindelijk mijn eerste dag ni heffen. We staan bij de schildpadden en een baby krokodil 50cm toch was ik ni echt gerust. We moeten de schildpadden met een borstel uit het water duwen en mijn Liefje zet ze dan aan de kant. Ook de krokodil moest ik eruit duwen. Die zette zijn mond gigantisch ver open. Maar de vijvertjes zaten verstopt door de kippen boutjes dus moesten alles leeg scheppen met emmers waar we dan heel ver mee moesten lopen om die leeg te maken. DUS WEER VEEL HEFFEN ! Als we bezeig waren de kooien te kuisen , kwam de Osolot vragen om geaait te worden. Hij spinde als een poes, alleen veel harder! Maar ze was zo zacht! Wat een pracht beest! Na ons werk zijn we naar de kooi gaan zien die ze helemaal aan het opknappen zijn voor de Jaguar! Maar da schiet ni zo hard op precies. We hebben een prive kamer gekregen!!! JEUJ ! Snel alles verhuist en samen een heerlijk dutje gedaan! Na het eten hebben we nog lang gebabbeld, iedereen gaat weer op stap. Ja het is zaterdag e. O nee heb mijn regels weer, das 3 dagen te vroeg. Waarom moeten vrouwen toch altijd afzien?
Dag 324-31mei2013
Ik heb het eten voor de eerste kooi al klaar tegen dat mijn 2 nieuwe werkers komen. Ze doen goed hun best. Nu kom ik ook in de derde kooi terecht, ik vind er een hoop strond opelkaar kakerlakken die in het zwembad van de nachtdieren zwemmen. Alles is gewoon mega vuil. Ik zeg de jongens all
es extra goed te schrobben dat er niets nog vuil ziet. De laatste kooi konden we niet kuisen voor we ze eten gaven. Ze vlogen met zijn allen binnen in de kooi die voor de krote kooi staat zodat er nooit een vogel kan ontsnappen. Ze vielen werkelijk aan van de honger. Maar ik heb genoeg eten gemaakt nu. Ze waren super blij en het was opslag stil. We hadden om 8u20 pas gedaan toen was iedereen al lang aan het eten. De tusssen shift heb ik weer geen keuze ik moet weer met zakken zand en stenen sleuren. Mijn Liefje is er nu ook bij en dan nog 2 treesjes die krijgen de kleine zakken. Na 1 keer stoppen ze al en vragen niet wat ze nog kunnen doen. Mijn Liefje en ik lopen nog 2X. Zij staan er nog steeds. Dan komt net de auto toe met zakke zand. Dan helpt iedereen terug mee. Erna stopt iedereen ik help de auto die net toekomt met water ook nog lossen. Dan heb ik 5 min, en nu roepen ze voor de fruitloop dan moet al het fruit van de auto naar de keuken gedragen worden. Das echt ver en ook zeer zwaar. Dan moesten we direct aan onze shift terug beginnen. Nu hebben we de rest bij gekuist wat we nog niet gedaan hadden wegens tijd gebrek. We hebben weer veel langer gewerkt dan de rest tot net voor het eten en erna is het terug werken maar ni zo veel, NORMAAL. Dan zijn we een duikje gaan nemen maar het water leek wel gekookt geweest te zijn, zo warm. Als we terug wandelen begint het enorm hard te regenen dat was ZALIG. Ik ben nog een heletijd in de regen blijven staan. Op de avond heeft mijn Liefje mij geholpen om een muggenet te hangen en voor de rest hebben we niks gedaan. Alleen mijn 2 dagen geschreven en ben heel blij dat het gedaan is dat ik kan gaan slapen want ben heel moe van hard te werken. O nu nog door de regen om op verzenden te drukken!
Dag 322-30mei2013
Ik hoor voetstappen, Anna dat wil zegggen dat ik moet opstaan. Zalig gevoel ! De 1ste morgen terug werken op Arcas! Net zoals toen ben ik als eerste in de keuken (werkplaats) en heb ik mijn granenkoek onderweg opgegeten. Vind het leuk als ik als enige al bezig ben. Mijn Liefje komt wat later ook altijd bij de eerste. Mijn colegas waar ik de kooien mee doe, zijn zeer laat. Als ze met het eten beginnen merk ik dat ze veel te weinig geven voo de vogels. Nu snap ik waarom de vogels gisteren zo wild waren. Ik zeg het halvelings, maar zij weten het beter. En nu is de maiz ook nog op, dus krijgen ze enkel appelsien. Echt erg! Ik kom vandaag tot bij de 2de kooi, er word echt niet goed gekuist en niet naar de vogels gekeken of ze allemaal wel eten. Na de eerste shift ga ik naar Alejandro en vraag of hij tijd heeft, maar hij was net bezig. Als we gedaan hebben met ons ontbijt komt hij met een grote ernst en roept iedereen bij elkaar. Hij vroeg: weet iemand wat er hier allemaal fout gaat? Natuurlijk antwoord ik, maar er was nog meer niet goed. Maar ook wat ik dus zei. De rest van de shiften heb ik proberen wat meer te kuisen maar de 2 meisjes die hier al dagen staan bleven kijken, dachten dan na en probeerde ook iets te doen wat geen zin had. Mr ik steek mij tijd er ni in want morgen zijn ze er ni meer en dan kan ik alles tegoei doen. De tussen shift van 9u had ik weer geen keuze ik moest weer bomen sleuren met de jongens man da was zwaar! Als dat gedaan was heb ik en mijn Liefje nog de blauwe vuilbakken leeg gemaakt. Das ook een eind wandelen. De andere die doen al lang niks meer. Hier moet dringend iets aan gedaan worden. Tieners s'avonds allemaal uitgaan en hier door de dag uitrusten. Daarvoor zijn we ni hier. Het is nie dat ze zo een lange dagen moeten werken. Na de shiften gaat iedereen naar Flores, wij hebben de boot gemist dus blijven gezellig op onze kamer. We horen ze thuis komen tegen half 9 en om 9 vertrekken ze terug om te gaan feesten. In wat voor ne groep zijn wij terecht gekomen. Een kever valt op mij in bed, ben dan bij mijn Liefje gaan slapen in het kleine stapel bedje boven onder het muggenet. Het was er veel te warm maar wel veel leuker!
Dag 322-29mei2013
Ik schrik wakker we moesten er al lang zijn het is 24u om 22u moesten we er zijn. Maar nee nog steeds verder. Ik kan ni goed slapen ik zie ons steeds een ongeluk maken. Uiteindelijk komen we aan om 3u30. We blijven in de bushalte slapen tot het licht is. Dan te toek toek op en naar de boot die ons naar Arcas brengt. Op het meer krijg ik een zo gelukkig gevoel, eindelijk we hebben het terug bereikt! Als we toe komen voelen we ons echt thuis! We gaan Anna zoeken , de nieuwe werkers kijken ons raar aan wat we op hun terrein komen doen. De vaste werkers zien ons en moeten lachen. We verassen Alejandro, hij had ons niet gezien als hij binnen wandelde. Hallo hij schrikt en draait zich om, hij is blij ons terug te zien! We praten lang bij en vertellen al onze verhalen. Hij zegt in het kort wat er veranderd is. We gaan terug naar de zelfde kamer van toen. En natuurlijk gaan we direct bij het ontbijt aanschuiven. En daar komt ook Anna! Weer vertellen we al onze verhalen. Het is een heel leuk weerzien en een zo toffe ontvangst. En we hebben goed gelachen! Maar dan de verdeling van de taken. We moesten al direct mee werken ja Griet jij bent sterk ik heb u bij op de planning gezet van de jongens. We moesten met de jeep bomen gaan halen om speelgoed te maken in de kooi van de Jaguar. Wat een mooie rit door een weg in de jungle. De eerste groep jongens worden afgezet bij een hele grote boom. Wij rijden verder, kei leuk! Dan 2 jongens en ik worden bij een boom afgezet. We hebben enkel een masjette om de boom in 2 te doen. Ik begin als een gek en hop ik zat bijna halfweg de boom. De kerel nam over maar geraakte geen milimeter verder de andere nam over die kwam ook ni veel verder. Ze begrepen ni hoe ik dat deed. Ik vond het wel grappig, maar wel echt ni simpel met een groot mes. Ik zei misschien moeten jullie is zo proberen en toen ging het beter. Het was zwaar werk maar we hebben het klaar gekregen en de boom op de weg gedragen. De jeep was overladen. Thuis hebben we de mega grote zware boom nog en nog een grote zware naar de kooi bergop moeten brengen. Dees was niet normaal zwaar met een touw onder de boom met 8 mannen dragen. We krengen onze handen niet meer open onze vingers bleven staan. Na dit werk moesten we al direct aan onze dagelijkse shift beginnen. Weer moest ik ver wandelen en veel dragen. Ben weer met dezelfde kooien begonnen als toen. De grote papegaaien de laatste kooi voor ze naar het wild gaan. Het ligt er slecht bij, de vogels, er word niet goed naar gekeken of ze wel eten, ze krijgen te weinig eten en hebben veel honger. Vandaag laat ik het zo want ja kan toch ni direkt de bedweter uithangen. Er zijn ook goeie dingen veranderd zodat ze nog beter voorbereid zijn voor het wild. Na de chift gaan we een wasmachine opzetten en zwemmen. Als we terug komen heeft het niet gewerkt, hier staan we in onze bikiny. Dit heeft ons tot in de late avond tijd gekost en zijn zo moeten gaan eten. Hebben wel een t'shirt van Arcas gekocht. Tegen alles gewassen was en droog. Daarvoor hadden we nog een filpje tezien gekregen van welke dieren er al vrijgelaten zijn. Maar ze een oproep doen aan alle vrijwilligers aan iedereen die ze op facebook hebben steun te vragen. Want ze hebben nog heel veel nodig voor alle vogels! Maar wij hebben het al gestuurd naar 700 en krijgen geen reactie 3 mensen die gesteund hebbben. Dus ik geloof hoe hard het is om geld bij elkaar te krijgen. Waar zitten de mensen toch met een hart voor dieren. Iedereen 1 zou al een een grote kooi van verschil en vreiheid zijn! We hebben veel gemist er zijn al veel dieren naar de vrijheid ik hoop ook deze week nog iets te zien. Het is laat eer we kunnen gaan slapen. Het was een zware dag met een goei einde!
Dag 321-28mei2013
Mijn Liefje wekt mij, we moeten aan boord. We hebben de beste plaatsen op de vlieger. De stewardess doet heel de uitlag maar ze vergeet te zeggen wanneer het eten komt. We scheuren allebei open van de honger! Al uren niet meer gegeten. Alles waar ze eten verkochten in de luchthaven was gesloten. Dus ik vraag natuurlijk wanneer ze ons eten brengen. Nu zegt die toch wel ni dat er geen is zeker! 4u geen eten? Waarom moeten we dan op onze tickets invullen dat we vegetaris zijn? Je kan wel een snak kopen. Oke maar da was kei duur en enkel noedels met vlees of ne zoute chips en da lust ik ook ni. We gaan dan maar direkt slapen! In Florida bij de Douane is het eigen volk eerst! Dan de touristen dan de mensen van Centraal America! Echt schandalig! Ze komen wel vragen wie nog een vlucht verder heeft. Maar daar laten ze het bij. We staan bij de eerste in de rij van de gringgoos, er is nog een hele lange rij na ons. Maar wel moet ik zeggen ze zijn toch heel vriendelijk hier. De vrouw die onze pas enzo nakeek had duidelijk niet veel zin om te werken. Ze praate maar met ons , ze moest alles weten , wat we allemaal gedaan hadden wat we nog gingen doen ze was echt geintreseerd in onze reis. We moesten nog heel voorzichtig zijn zei ze. We moeten nog 2 controles door maar nu staan we wel helemaal laatst in de rij. Ze heeft telang gebabbeld met ons. Hier fouilleren ze niet meer hier worden de mensen gescand ! Echt grellig , moet je in een ronde gaan staan dat aan t zeide een beetje open is. En dan u armen naar boven. Ze zeggen dat dit eigenlijk heel ongezond is als je u ogen ni sluit. Dat hoorde we natuurlijk weer veel te laat. Dit hebben we 3X moeten doen. Eerst gaan we onze bagage terug inchecken. De vrouw wijst ons naar de snel drop bagage. Er was 1 man bezig met inchecken toch moesten we 10 min lang wachten , das langer dan anders. Oke wij aan de beurt , alles leek in orde. Ze vroeg ons vliegticket die vertrok uit Guatemala. We zeggen wij vertrekken ni van daar maar vanuit Mexico. Al een geluk had mijn Liefje het bewijs van reservatie afgedrukt. Maar dat was ni genoeg hoe gaan jullie naar daar hebben jullie geen bewijs daar het land uit te gaan? ik zeg we nemen de bus punt. Een heel seine. Ze moet het eerst aan haar manager gaan vragen. Wat hebben zij er belang bij of we daar het land verlaten!? Iritante, over alles willen ze controle hebben! 10 min later komt ze terug, ja het is oke met dit bewijs. Natuurlijk zeg ik,had er nog moete bijkomen! Dut was dus de sneldrop 20 min! Nu moeten we echt eerst iets eten! We hebben een floute gekregen. Na het eten zijn we bezig ons in te checken. We hebben alle controles gepasseerd. Dan horen we onze vlucht afroepen. We verstaan het ni en vragen wat er gaande is. Niemand weet iets. Uiteindelijk 1 vrouw, ja jullie vlucht is verzet. Jullie moeten naar een ander gebouw. O nee nu da weer. Hopelijk is er geen probleem met onze bagage. Weet moeten we alle controles door! Dat hebben we ondertussen al meer dan genoeg gedaan. Wie door al deze controles iets gesmokkeld krijgt is echt apnormaal goeie bandiet. En wij vallen weer inslaap tot we op de vlieger moeten. Nu maar een korte vlucht van 1u50. Als we gaan opstijgen schiet mijn Liefje wakker, amai zijn wij er nu al? Nee we gaan nu opstijgen. Na het opstijgen vielen we direct in slaap. Tot we wakker schrikken, ik dacht o nee ik heb het landen gemist! BOEF we hadden ineens weer een grote luchtzak ze riepen af, gordels vast. Wat ni echt apnormaal is. Toch bleven we wakker. De piloot kwam en zei tegen de stewardess iets van heel slecht en dan deed hij gebaar links rechts. Wat later roepen ze af, we gaan landen. We zij een groot deel gezakt, de huizen worden goed zichtbaar de vlieger stijl naar beneden al veel vaart geminderd. Ineens de sneut stijl terug naar boven en trekt hard terug op. Het leek of de vlieger van de grond terug vertrok zo snel. Iedereen schrikt, er word niets gezegt van wat er gaande is. We vliegen terug heel hoog. We zien de schrik bij iedereen en in elkaars ogen! Niemand weet wat er gebeurd. We blijven rondjes draaien op dezellfde hoogte. Dan roepen ze af we zaten aan de verkeerde kant om te landen we vliegen lans de anderekant. Daar blijven we ook rondjes vliegen dan weer terug naar de andere kant weer rondjes weer terug nog verder! Dit duurde zo 30 min lang,maar het leek wel eeuwen! Uiteindelijk na de 3 maal terug te proberen te landen is het toch gelukt. Zo blij met onze voeten terug op land te staan! Eindelijk in Guatemala! Hier de controle van niks. We vragen waar we de bus kunnen nemen naar de terminal. Ze nemen ons bij de arm, een dame helpt ons en legt alles wel 4X uit waar we heen moeten enzo... Ongelogelijk hoe vriendelijk ze hier zijn en oprecht! Wat een verschil nu merk je de overgang pas van Costa Rica en Panama naar hier een zee van verschil! Op de bus zijn ze er ook als de kippe bij om ons te helpen. Wel met 5, iedereen wil echt dat je naar hen luisterd. Geweldig! Een man wijst ons de weg naar de bus die we moeten nemen naar Flores hij was heel vriendelijk. Het moet snel gaan, we krijgen net tijd om eten te gaan halen. We rennen de straat over 2 vroutjes kijken ons aan. We vragen of ze heel snel iets kunnen maken dat we op de bus kunnen op eten. Zo schattig nooit gezien rennen ze met 2 naar achter. We betalen ons eten en vragen ook water maar het vroutje kan niet terug geven en zegt stil, neem het maar snel mee. Zo lief, we zwaaien hen vaarwel. Het eten op de bus smaakte ons zo goed! Blijkbaar hadden we toch nog tijd maar ja. Wat later vallen we inslaap op de bus. Om 17u stoppen we, hier wachten we een 1u om dan over te stappen op een andere bus. Het is te merken dat we terug zijn! En de bus is ni echt te vertrouwen , ze raakt omper de bergen op. En maakt daarbij een raar geluid.
Dag 320-27mei2013
We proberen uit te slapen, maar dat gaat hier moeilijk. Slaande deuren , roepende mensen en veel te warm. Had zware nachtmerries was wakker maar sliep toch er kwam geen einde aan. Ben dan maar wat brood gaan toosten. We proberen van onze rugzakken 1 te maken en 2 handbagage. Anders moeten we teveel betalen. Wat een gedoe, alle zware dingen in de kleine rugzak. Het is ons goed gelukt! We hebben lekker eten gemaakt ook al ineens genoeg voor straks. Een Amerikaan ziet ons eten en vraagd waar we dit gekocht hebben. Ik zeg wij. A mag ik wat jullie over hebben kopen ik geef jullie er 7 dollar voor. Daar hebben wij wel 3 maaltijden voor. Maar toch geven we ons eten ni af. Das heilig bij mij! We trekken vroeg naar de lucht haven voor het geval er weer problemen zijn. Maar we komen veel te vroeg aan. We besluiten om ons buiten voor de raam naast de deur te leggen op ons matje. Binnen is het veel te kou en krijgen we keelpijn. We hebben nogal beziens! Maar ja dat zie ik toch ni met mijn ooglapje op. Om half 11 gaan we aanschuiven. We hebben weer stress, ook of onze bagage wel in orde is. Alles liep heel goed, ze waren blij ons terug te zien en alles oke was. We gingen de controle door alles was goed. Maar toen moest ik terug want waren onze matjes om op te slapen vergeten. Dat ging niet zomaar meer, terug controle en nog maals en nog 2 maal. Ze vertrouwde het ni echt meer. Ze keken mij na of we gingen een inbraak doen. Wat later ben ik bij mijn Liefje inslaap gevallen.
Dag 320-27mei2013
We proberen uit te slapen, maar dat gaat hier moeilijk. Slaande deuren , roepende mensen en veel te warm. Had zware nachtmerries was wakker maar sliep toch er kwam geen einde aan. Ben dan maar wat brood gaan toosten. We proberen van onze rugzakken 1 te maken en 2 handbagage. Anders moeten we teveel betalen. Wat een gedoe, alle zware dingen in de kleine rugzak. Het is ons goed gelukt! We hebben lekker eten gemaakt ook al ineens genoeg voor straks. Een Amerikaan ziet ons eten en vraagd waar we dit gekocht hebben. Ik zeg wij. A mag ik wat jullie over hebben kopen ik geef jullie er 7 dollar voor. Daar hebben wij wel 3 maaltijden voor. Maar toch geven we ons eten ni af. Das heilig bij mij! We trekken vroeg naar de lucht haven voor het geval er weer problemen zijn. Maar we komen veel te vroeg aan. We besluiten om ons buiten voor de raam naast de deur te leggen op ons matje. Binnen is het veel te kou en krijgen we keelpijn. We hebben nogal beziens! Maar ja dat zie ik toch ni met mijn ooglapje op. Om half 11 gaan we aanschuiven. We hebben weer stress, ook of onze bagage wel in orde is. Alles liep heel goed, ze waren blij ons terug te zien en alles oke was. We gingen de controle door alles was goed. Maar toen moest ik terug want waren onze matjes om op te slapen vergeten. Dat ging niet zomaar meer, terug controle en nog maals en nog 2 maal. Ze vertrouwde het ni echt meer. Ze keken mij na of we gingen een inbraak doen. Wat later ben ik bij mijn Liefje inslaap gevallen.
Het ging van kwaad naar erger. We wilden inchecken En de vrouw vroeg waar onze visa was voor de US. Ik dat hebben wij niet want we gaan niet naar daar, enkel om over te stappen naar een andere vlieger we moeten daar 4u wachten. Toch hebben jullie dat nodig want je bent binnen in de US. Ja, maar we gaan toch niet naar buiten? Nee maar omdat jullie in Europa een elektronische reispass hebben moeten jullie betalen. 14 dollar das bijna 10 euro. Jullie hebben net 30min tijd om via internet jullie Esta te bestellen das het soort visa. Amai de grootste stress in men leven. Nu werkte het internet maar half. mijn Liefje liep naar boven en beneden om bereik te krijgen. alles was ingevuld enkel de toets om te betalen werkte niet. En dan moest ze de hare nog doen. Ik zeg dit lukt nooit op 8min meer, de checkin sluit. Dus vraag of we enkele min bij krijgen. 10 min dat uiteindelijk 30min werd. Stress ni normaal, maar al de moeite was voor niks. We mochten de vlieger niet op!!!!!!!!!!!!! Daar staan we dan!!!! midde in de nacht onze vlieger vertrekt over enkele min. Ze ging voor ons een oplossing zoeken maar moesten wachten tot ze terug was. Een 3 kwartier later komt ze terug met de manager. Een heel gedoe eerst dat we met de volgende vlucht 37 dollar korting krijgen, maar daar zijn we niks mee. We zien het niet meer zitten. Ik was zo blij dit land te kunnen verlaten. Ik heb te hard gezongen I BELIEVE I CAN FLY , I BELIEVE I CAN TOUCH THE SKY!!!! Niet dus , heb me nog nooit zohard aan de grond gevoeld als nu op dit moment. Wat later komen we tot een goed overleg. Ze hebben onze vlucht verplaatst naar dinsdag en moeten niets bij betalen. Maar dan moet natuurlijk wel onze visa in orde zijn en de bagage moesten we ook nog betalen, dat hadden we blijkbaar ook niet gedaan. We hebben dan toch geluk deze oplossing tekrijgen. De andere die ook problemen hadden kregen deze kans niet. We zijn dan maar in de vlieghaven blijven slapen tot het licht was. Mijn Liefje had geen oog dicht gedaan. Ik ben ziek geworden van de airco die veel te hoog staat. Op de morgen nemen we de bus terug naar onze hostel. De vrouw schrikt als ze ons weer terug ziet. We doen heel het verhaal. Mijn Liefje valt om in bed ik trek haar schoenen uit en ga eerst eten. Erna slapen we tot 12u en gaan dan maar terug eten kopen om te koken. Heel de dag voelen we ons slecht we zijn helemaal ontregeld. We maken onze visa in orde en voor de rest doen we niks. Zoveel verlore dagen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En mijne vinger doet nog steeds pijn van de mier dat erin gebeten heeft een aantal dagen geleden. Das meer dan 72u geleden en het zou max maar 24u duren. Nog steeds rood en gezwollen en jeukerig. Aja nog een weetje in 2010 waren er in heel Panama 880.691 inwoners waarvan nu 70.000 Chinezen zijn. Kan je u voorstellen dat wij ons hier meer in China voelen dan in Panama. Echt niet normaal hoeveel er hier zijn! Een echte epidemie!!!!
Dag 318-25mei
De hele morgen genieten we nog van onze mooie kamer met balkon. Om 12u moeten we de kamer verlaten. We lopen door de winkelstraat opzoek naar een 2de handswinkel om t'shirts te kopen om bij Arcas te werken want we hebben er maar 1 meer. Uren gezocht alle winkels gehad maar niks gevonden. Om 18u15 geven wij het op en gaan naar huis. We gaan nog is koken ook de laatste X voor lange tijd. En het heeft ons zo goed gesmaakt! Ben echt gewoon geraakt aan de bonen dat we ze zelf al beginnen maken.
MAAR DIT WAS NIET ZONDER GEVOLG !!!!!!!!!!!!!!
Ik dacht dat ik paprika aan het snijden was. Maar mijn Liefje zegd ik denk dat het pepers zijn. Normaal zijn die lang klein en smal dacht ik. Maar niet dus. Ik wou is proberen en het waren pepers!!!!! Toch wou ik er wat bij doen voor toch wat meer smaak. Maar wat er gebeurde weet ik niet. Opeens begint heel mijn gezicht te branden maar hard ni te doen ik hield het niet uit, stak mijn hoofd onder water maar niks hielp, het werd alleen nog erger! Mijn lippen mijn kaken mijn oog mijn duim! Alles in vuur en vlam! Blokjes ijs smolten als sneeuw voor de zon! Heel mijn gezicht waren rode vlekken. Een meisje zei je moet er suiker opdoen. maar dat was er niet. Het water deed mij echt geen goed. De zalf voor de zon ook al niet. Toen kwam het meisje terug met een blad van een aluveraplant, ze brak het open en ik wreef het direkt op mijn gezicht. Dat was een zalig gevoel ! Het heeft wonderen verricht ! Een uur of langer heb ik er mee in mijn gezicht gewreven. Eerst dacht ik dat het blazen werden maar alles is terug weggetrokken. Al een geluk.
We gaan nog wat internetten en foto's op Julieke hare facebook zetten. En over een half uur vertrekken we naar de bushalte die ons naar de vlieghaven zal brengen. Dit ging natuurlijk ook niet zoals het moest. De taxi komt ons halen want hier s'avonds overstraat lopen is ook levens gevaarlijk. En we hebben al genoeg mee gemaakt. We weten de prijs van de taxi, maar toch wil hij ons int zak zetten. Julieke geeft ni af en we stappen uit. Ze hebben hier al genoeg afgenomen van ons. De bus naar daar was geen pretje met al de dronke mensen. Als we de luchthaven berijken vinden we de weg niet en komen bij de duane uit maar daar zit niemand meer. Wat staat hier alles toch goed aan gegeven! We dwalen rond en vragen de ingang. Uiteindelijk zijn we er geraakt om 12u! Wat ben ik blij dat we hier weg zijn ! Teveel tegenslag gehad hier en de mensen zijn ook niet echt mijn ding. We vliegen om 2u naar Guatemala de dieren wachten op ons!
Dag-317-24mei2013
24u. De man laat ons binnen en ziet dat we helemaal overstuur zijn. We doen ons verhaal tegen hem. Hij zegt ga even uitrusten in de refter en drink wat water. Even later komt hij terug en vraagt of hij de politie moet bellen. Ja goed idee, dat was heel vriendelijk van de man. Een half uur later komt er een Jeep aan. Hij reed eerst het pad van het bos in en reed dan achteruit en toen onze richting uit. We waren bang, ik dacht dat de slechte man iemand gebeld had om ons te zoeken. Er ging vannales door ons hoofd. Toen zagen we de uniformen en waren we zo opgelucht. De vriendelijke man die de politie had gebeld deed het verhaal tegen de politie,hij was 2 talig Spaans en Engels. We moeten in de Jeep en rijden de jungle terug in , opweg naar de zot. 3 politie mannen in kogelvrij vest. We kunnen niet geloven dat we zo ver gelopen hadden, we bleven maar rijden. Toen zag ik het straatje terug, we stappen uit. Ik zie een klein lichtje in de struiken. Opeens roept hij zacht: Julia,Julia? De politieman naast mij neemt zijn geweer en spant de trekker op. Hij was klaar om te schieten! Howjo dees was grellig ni te beschrijven! We staan recht tegenover de zot. julie loopt er tussen en ik trek haar er tussen uit achter de polietie mannen. De man met zijn geweer gaat naar de muur een beetje uit het zicht van de zot. Kijkt daar rond en houd de man in het oog. De 2 andere mannen praten en roepen tegen hem. Wij moeten in een snel tempo onze spullen opruimen de tent en alles meenemen. Dan smijten we alles snel op de pikup in de bak. De zot moet ook mee naar kantoor. De politie steekt zijn geweer terug weg. Het is een eindje rijden, we moeten onderweg terug heel ons verhaal doen. Op kantoor aangekomen om 1u moeten we naast die zot zitten. Ik vroeg of wij ni ergens anders mochten zitten. Je moet ni bang zijn, wij zijn hier om jullie te beschermen, er gaat nu niets meer gebeuren. De zot had zich veraden met terug naar de plaats te komen waar wij zouden slapen. Normaal was hij thuis , want hij ging slapen? De stommerik dat klopt ni dan. Zijn plan was mislukt. Hij wou ons bangmaken en had gehoopt dat we naar zijn huisje gingen lopen. NIET DUS ! Hij had duidelijk slechte plannen. Nu moeten we weer een verklaring afleggen waar hij bij is. Das echt ni leuk. Dan vragen ze dat hij ons had aangeraakt. Maar dat was niet, GELUKKIG! Dat vond hij vreemd en vroeg het nog drie X. Dan vroegen ze wat we wilden, of hij ons een schade vergoeding moest betalen, of ze hem in de bak moesten steken. Maar wij wilde niet weer iemand achter slot en grendel steken. Wij zijn blij dat we veilig terug zijn!!! De rest maakt ons niet meer uit. Ze ondervragen de zot cheken zijn portefule zijn gsm enzo....hij moet over 1 lijn lopen. Dat ging niet goed want hij had natuurlijk teveel gedronken. Maar dat hadden wij hun al verteld. Hij had wel gelogen over zijn leeftijd. Hij keek naar ons toen hij tegen de politie zei hoe oud hij was. Hij schaamde zich niet was niet zenuachtig hij deed zo coolbloedig hij kwam zelf nog sorry zeggen tegen ons. De zot is waarscheinlijk wel zijn werk verloren! er mag helemaal niemand slapen in het park en hij mag die nog minder helpen en drank geven. Zijn baasin zal hem morgen onderhanden nemen. Nu mag hij heel de weg terug wandelen naar zijn huis. De politie zegt: jullie moggen hier u tent opstellen wij zullen jullie bewaken hier is het veilig. Ik zeg: ik ga echt ni tegen de grotebaan slapen waar die zot terug vrij rond loopt. Ik vraag of we niet voor zijn bureau mogen slapen. Dat was geen probleem. Het is nu 2u, we nemen onze slaapzak en rollen ons matje af voor de bureau van de politie in zijn kantoor. Het is geen zicht iedereen loopt er binnen en buiten. Wij trekken het ons ni aan en gaan eindelijk een beetje slapen. Dit was te vermoeiend, toch kunnen we de slaap niet goed vatten en zijn steeds wakker. Om 4u30 mijn Liefje snel we moeten de bus nemen. Ik kijk nee nee pas over een uur. Om 5u30 zijn we opgestaan, het was net ploegenwissel ze keken ons maar raar aan. Buiten wachten we op de bus we zijn helemaal van de wereld. Na de bus moeten we nog een andere bus nemen. Maar wat een gedoe kwam hier weer bij te pas. Dit heeft ons weer een heel uur bezig gehouden. Dan moesten we een kaart kopen , we kopen 1 dat blijkt dan voor de tram te zijn we worden van het kastje naar de muur gestuurd terug naar een ander kantoortje nu blijkt het 3 dollar te zijn. We zeggen das even duur als een taxi! Dan nemen we die wel. Maar die willen ons ook weer int zak zetten. Het is ons echt teveel ni na zo een nacht. Er is dan toch 1 man eerlijk. We zijn zo blij hij zet ons aan de winkelstraat af. Die moeten we nog helemaal doorlopen en nog een stuk verder. We zien de deur van ons hotel, we zijn zo blij! De vrouw lacht naar ons ze zegt ik heb een prive kamer voor jullie. We springen een gat in de lucht! Dit is eeuwen geleden! Onze laatste nacht dat we samen alleen gaan hebben voor lange tijd! WOEHOEW! Eerst gaan we nog naar de winkel voor 2 dagen zodat we vandaag en morgen niet meer buiten moeten komen. Want we hebben het echt gehad hier! We lopen door de winkel en laten elkaar ni los nemen elkaar steeds vast en zeggen zo blij hier nu samen met u te zijn! We nemen een douche en leggen ons op het propere bed en we knuffelen is goed en beseffen hoeveel geluk we hebben gehad en we zo blij mogen zijn hier nu samen in elkaars armen te kunnen liggen. Het had er heel anders kunnen uitzien. Mijn Liefje doet een dutje ik does heel even. We komen vandaag de kamer niet meer uit. Enkel om te koken ik loop heel de dag in mijn pyama rond en we doen samen luke spelletjes.
Dag 316-23mei2013
We maken ons klaar, eten rustig en pakken onze rugzak. We moeten eerst een heel stuk wandelen voor we de bus kunnen pakken naar de terminal. Oei dat gaat echt wel moeilijker dan verwacht om daar te geraken. Zoek
en vragen zoeken vragen maar niks. Uiteindelijk nemen we een taxi naar Nationaal Park Soberania. Halfweg stoppen we met de taxi en moeten we een inkomticket kopen. We vragen of het mogelijk is in het park te slapen. Normaal nu niet want het is regen seizoen. Ja maar we hebben een tent, regen is geen probleem. Ja dan wel zegt hij. Hier komt ook de eerste luiaard met baby ons al goeie dag zeggen. Dan rijden we verder tot 2km voor de ingang. Zegt de chauffeur opeens dat we het dubbele moeten betalen omdat hij verder moest rijden. Maar Mijn Liefje heeft het hem is goed gezegt dat hij geen gelijk had, want alle wandelingen beginnen altijd hier. Dus! En we zijn vertrokken. Onderweg komen we een parkwachter tegen op een kwat. Hij stopt en vraagd of we een lift willen tot aan de ingang. Hop en we zitten achterop. We vragen ook aan hem of het mogelijk is om hier in de tent te slapen. Hij zegt van wel, maar dan hadden we een andere ticket moeten kopen. Maar doen jullie maar ik weet zogezegt van niets. En jullie mogen mij dus ni verraden. Oke, hij helpt ons goed en bercht onze spullen op achter slot en grendel tot we straks terug zijn. Hier word ik gebeten door een mega grote dikke gele mier. Mijn vingers kon ik niet meer bewegen, mijn middelvinger rood en gezwollen. Man dat deed zoveel pijn, kan je ni geloven, werd er mottig van. Dan laat hij zien hoe we moeten wandelen. Wandelen jullie maar tot ik jullie straks kom zoeken, dan breng ik jullie met de kwat terug. We zegde nog dat het niet nodig was maar dan komt hij ons nog zoeken zei hij want het is hier levens gevaarlijk na 14u. Het zit hier vol stropers, dat is ook wel een man onderweg had ons er ook al voor verwittigt en zei dat we hier beter niet slapen. Dus we trekken de jungle in. We zien de grootste libel ooit en zo waaw mooi. Doorschijnende vleugels en aan de buitenkant zwart prachtig! Naast de weg is het heel mooi,ons kennende gaan we toch ook is een kijkje nemen langs de hoofdweg de smalle paadjes op. Het onweerd en de brulapen omsingelen ons en laten hun luidste stemmen horen. Dit is wel een beetje akelig! We zijn al uren aan het wandelen, dan horen we de kwat komen. Hij neemt ons mee terug onderweg stopt hij een paar keer en zien we vele toekans familie van de Qetsal (drogon) en een witte met bruine arend van kei dicht bij! De laatste stopt onderweg, aan een rivier. Het lijkt een sprookje zo mooi. Hij vraagd of we willen zwemmen. Maar dat doen we niet. We vonden het wel wat raar dat hij het bleef vragen. Maar ja een homo wil steeds lol maken. We denken toch dat hij homo is. Hij brengt ons terug naar onze spullen. Dan vraagt hij of we de anderekant van het park ook willen zien. Natuurlijk willen we dat en springen terug achterop. Hier moet je normaal 30 dollar voor betalen. Hebben wij geluk! Hij brengt ons naar zijn huisje waar ook een grote opberg ruimte aan is. Maar waaaaaw zo mooi allemaal kollibries alle maten en kleuren we kunnen onze ogen niet geloven. We zien ze van een meter afstand! Ow lukkyday! Hij toverd wijn tevoorschijn en 3 glazen. Het is gezellig, als de bus wijn leeg is zegt hij, ik ga nog wat halen met de kwat dan kunnen jullie ondertussen naar de toren gaan. Dat is een uitkijkpunt over de jungle van 32meter hoogte! Oke wij daar naartoe, we zijn 2 maal naar boven gelopen en hebben een prachtig zicht over de jungle en de mooie zonsondergang! Wat een geweldige mooie dag! We horen dat hij terug is en keren ook terug. We eten onze pasta op en zien dat hij nog drank is gaan halen! We zeggen dat we echt niet meer hoeven maar hij blijft ingieten. Telkens als ik opsta en wil doorgaan is het glas opeens vol. We willen ook niet ombeleeft zijn. Die man werkt hier al 6 jaar en het is voor de eerste keer dat er iemand in het park blijft slapen. Dus hij zit hier na 14u altijd alleen. Toch zeg ik sorry maar wij gaan slapen want moeten vroeg op. Hij zegt dat we beter bij hem kunnen slapen omdat het zo gevaarlijk is met slangen en stropers. Ik zeg ik heb nog niets gehoord wij gaan daar slapen. Dus we nemen onze spullen en gaan onze tent opstellen. Hij zegt goed maar ik slaap voor jullie tent want wil niet dat jullie iets overkomt want ik ben jullie vriend ik ben niet slegt en ook niet zot. Ik zeg , dat moet je zelf weten. Julieke geeft haar slaapzak en haar chips aan hem. Dan zegt hij ik slaap anders bij jullie in de tent ik zal wel aan jullie voeten liggen. Hij bleef aandringen. Daar komt niks van zeg ik kort. Ga dan naar u huis slapen. We zitten in de tent en we horen hem steeds praten. Dan zegt hij ik heb teveel bang ik ga naar mijn huis want heb al 4 grote slangen gezien. Oke tot morgen. We horen hem vertrekken met zijn kwat en ook thuis komen want das ni veel verder. Ik val inslaap mijn Liefje maakt me wakker,ze hoord iemand. Ik zeg ma nee gij. Jawel die komt terug,mee BOENK , ik dacht een dier maar het lawaai werd hels gebotter niet normaal. Ik ga naar buiten Julieke hield me tegen. Ik zeg ik moet weten wat er is wie het is. Dit duurde al 10 min. Ik zeg ik bel de politie maar waar is die nummer het is donker geen ligt en het lawaai rond ons ging maar door! We proberen de sim kaarten te verwisselen. O nee geen berijk natuurlijk! Ik ga naar buiten met mijn mes en zie iemand in de struiken weglopen. Julieke zegt we moeten hier weg. Je hebt gelijk, kom snel die man is gek! Wat Julieke al eerder zei. Ik zeg we lopen naar de uitgang! We lieten alls achter en liepen hand in hand de wegop door de jungle. Ik kon niet meer , Julieke wacht. Ik probeerde te bellen naar mijn ouders das de enige nummer die ik wist dat op mijn kaart stond en die zig dan niet direct ongerust maken over ons. Maar steeds geen berijk, we blijven lopen als gekke, het is mega ver 3km door jungle in de nacht tussen de stropers vele gevaarlijke slangen en andere dieren bij het gevaarlijkste deel van Panama! Goed zot maar geen keuze meer, denken dat het elk moment gedaan kan zijn met ons! Ons moe neemt op, vertrouwd gevoel ik zeg dat we in gevaar zijn en ze naar de politie moet bellen. Als er wat gebeurd weten ze toch waar ze moeten zoeken. We zien lich, het is niet ver meer. Wij moeten nog een stuk lopen we zijn tot het uiterste gegaan. We lopen tegen het hek aan van een man met uniform die voor de veiligheid van de schepen staat en vragen dat we binnen mogen.
