Dag 324-31mei2013
Ik heb het eten voor de eerste kooi al klaar tegen dat mijn 2 nieuwe werkers komen. Ze doen goed hun best. Nu kom ik ook in de derde kooi terecht, ik vind er een hoop strond opelkaar kakerlakken die in het zwembad van de nachtdieren zwemmen. Alles is gewoon mega vuil. Ik zeg de jongens all
es extra goed te schrobben dat er niets nog vuil ziet. De laatste kooi konden we niet kuisen voor we ze eten gaven. Ze vlogen met zijn allen binnen in de kooi die voor de krote kooi staat zodat er nooit een vogel kan ontsnappen. Ze vielen werkelijk aan van de honger. Maar ik heb genoeg eten gemaakt nu. Ze waren super blij en het was opslag stil. We hadden om 8u20 pas gedaan toen was iedereen al lang aan het eten. De tusssen shift heb ik weer geen keuze ik moet weer met zakken zand en stenen sleuren. Mijn Liefje is er nu ook bij en dan nog 2 treesjes die krijgen de kleine zakken. Na 1 keer stoppen ze al en vragen niet wat ze nog kunnen doen. Mijn Liefje en ik lopen nog 2X. Zij staan er nog steeds. Dan komt net de auto toe met zakke zand. Dan helpt iedereen terug mee. Erna stopt iedereen ik help de auto die net toekomt met water ook nog lossen. Dan heb ik 5 min, en nu roepen ze voor de fruitloop dan moet al het fruit van de auto naar de keuken gedragen worden. Das echt ver en ook zeer zwaar. Dan moesten we direct aan onze shift terug beginnen. Nu hebben we de rest bij gekuist wat we nog niet gedaan hadden wegens tijd gebrek. We hebben weer veel langer gewerkt dan de rest tot net voor het eten en erna is het terug werken maar ni zo veel, NORMAAL. Dan zijn we een duikje gaan nemen maar het water leek wel gekookt geweest te zijn, zo warm. Als we terug wandelen begint het enorm hard te regenen dat was ZALIG. Ik ben nog een heletijd in de regen blijven staan. Op de avond heeft mijn Liefje mij geholpen om een muggenet te hangen en voor de rest hebben we niks gedaan. Alleen mijn 2 dagen geschreven en ben heel blij dat het gedaan is dat ik kan gaan slapen want ben heel moe van hard te werken. O nu nog door de regen om op verzenden te drukken!
Dag 322-30mei2013
Ik hoor voetstappen, Anna dat wil zegggen dat ik moet opstaan. Zalig gevoel ! De 1ste morgen terug werken op Arcas! Net zoals toen ben ik als eerste in de keuken (werkplaats) en heb ik mijn granenkoek onderweg opgegeten. Vind het leuk als ik als enige al bezig ben. Mijn Liefje komt wat later ook altijd bij de eerste. Mijn colegas waar ik de kooien mee doe, zijn zeer laat. Als ze met het eten beginnen merk ik dat ze veel te weinig geven voo de vogels. Nu snap ik waarom de vogels gisteren zo wild waren. Ik zeg het halvelings, maar zij weten het beter. En nu is de maiz ook nog op, dus krijgen ze enkel appelsien. Echt erg! Ik kom vandaag tot bij de 2de kooi, er word echt niet goed gekuist en niet naar de vogels gekeken of ze allemaal wel eten. Na de eerste shift ga ik naar Alejandro en vraag of hij tijd heeft, maar hij was net bezig. Als we gedaan hebben met ons ontbijt komt hij met een grote ernst en roept iedereen bij elkaar. Hij vroeg: weet iemand wat er hier allemaal fout gaat? Natuurlijk antwoord ik, maar er was nog meer niet goed. Maar ook wat ik dus zei. De rest van de shiften heb ik proberen wat meer te kuisen maar de 2 meisjes die hier al dagen staan bleven kijken, dachten dan na en probeerde ook iets te doen wat geen zin had. Mr ik steek mij tijd er ni in want morgen zijn ze er ni meer en dan kan ik alles tegoei doen. De tussen shift van 9u had ik weer geen keuze ik moest weer bomen sleuren met de jongens man da was zwaar! Als dat gedaan was heb ik en mijn Liefje nog de blauwe vuilbakken leeg gemaakt. Das ook een eind wandelen. De andere die doen al lang niks meer. Hier moet dringend iets aan gedaan worden. Tieners s'avonds allemaal uitgaan en hier door de dag uitrusten. Daarvoor zijn we ni hier. Het is nie dat ze zo een lange dagen moeten werken. Na de shiften gaat iedereen naar Flores, wij hebben de boot gemist dus blijven gezellig op onze kamer. We horen ze thuis komen tegen half 9 en om 9 vertrekken ze terug om te gaan feesten. In wat voor ne groep zijn wij terecht gekomen. Een kever valt op mij in bed, ben dan bij mijn Liefje gaan slapen in het kleine stapel bedje boven onder het muggenet. Het was er veel te warm maar wel veel leuker!
Dag 322-29mei2013
Ik schrik wakker we moesten er al lang zijn het is 24u om 22u moesten we er zijn. Maar nee nog steeds verder. Ik kan ni goed slapen ik zie ons steeds een ongeluk maken. Uiteindelijk komen we aan om 3u30. We blijven in de bushalte slapen tot het licht is. Dan te toek toek op en naar de boot die ons naar Arcas brengt. Op het meer krijg ik een zo gelukkig gevoel, eindelijk we hebben het terug bereikt! Als we toe komen voelen we ons echt thuis! We gaan Anna zoeken , de nieuwe werkers kijken ons raar aan wat we op hun terrein komen doen. De vaste werkers zien ons en moeten lachen. We verassen Alejandro, hij had ons niet gezien als hij binnen wandelde. Hallo hij schrikt en draait zich om, hij is blij ons terug te zien! We praten lang bij en vertellen al onze verhalen. Hij zegt in het kort wat er veranderd is. We gaan terug naar de zelfde kamer van toen. En natuurlijk gaan we direct bij het ontbijt aanschuiven. En daar komt ook Anna! Weer vertellen we al onze verhalen. Het is een heel leuk weerzien en een zo toffe ontvangst. En we hebben goed gelachen! Maar dan de verdeling van de taken. We moesten al direct mee werken ja Griet jij bent sterk ik heb u bij op de planning gezet van de jongens. We moesten met de jeep bomen gaan halen om speelgoed te maken in de kooi van de Jaguar. Wat een mooie rit door een weg in de jungle. De eerste groep jongens worden afgezet bij een hele grote boom. Wij rijden verder, kei leuk! Dan 2 jongens en ik worden bij een boom afgezet. We hebben enkel een masjette om de boom in 2 te doen. Ik begin als een gek en hop ik zat bijna halfweg de boom. De kerel nam over maar geraakte geen milimeter verder de andere nam over die kwam ook ni veel verder. Ze begrepen ni hoe ik dat deed. Ik vond het wel grappig, maar wel echt ni simpel met een groot mes. Ik zei misschien moeten jullie is zo proberen en toen ging het beter. Het was zwaar werk maar we hebben het klaar gekregen en de boom op de weg gedragen. De jeep was overladen. Thuis hebben we de mega grote zware boom nog en nog een grote zware naar de kooi bergop moeten brengen. Dees was niet normaal zwaar met een touw onder de boom met 8 mannen dragen. We krengen onze handen niet meer open onze vingers bleven staan. Na dit werk moesten we al direct aan onze dagelijkse shift beginnen. Weer moest ik ver wandelen en veel dragen. Ben weer met dezelfde kooien begonnen als toen. De grote papegaaien de laatste kooi voor ze naar het wild gaan. Het ligt er slecht bij, de vogels, er word niet goed naar gekeken of ze wel eten, ze krijgen te weinig eten en hebben veel honger. Vandaag laat ik het zo want ja kan toch ni direkt de bedweter uithangen. Er zijn ook goeie dingen veranderd zodat ze nog beter voorbereid zijn voor het wild. Na de chift gaan we een wasmachine opzetten en zwemmen. Als we terug komen heeft het niet gewerkt, hier staan we in onze bikiny. Dit heeft ons tot in de late avond tijd gekost en zijn zo moeten gaan eten. Hebben wel een t'shirt van Arcas gekocht. Tegen alles gewassen was en droog. Daarvoor hadden we nog een filpje tezien gekregen van welke dieren er al vrijgelaten zijn. Maar ze een oproep doen aan alle vrijwilligers aan iedereen die ze op facebook hebben steun te vragen. Want ze hebben nog heel veel nodig voor alle vogels! Maar wij hebben het al gestuurd naar 700 en krijgen geen reactie 3 mensen die gesteund hebbben. Dus ik geloof hoe hard het is om geld bij elkaar te krijgen. Waar zitten de mensen toch met een hart voor dieren. Iedereen 1 zou al een een grote kooi van verschil en vreiheid zijn! We hebben veel gemist er zijn al veel dieren naar de vrijheid ik hoop ook deze week nog iets te zien. Het is laat eer we kunnen gaan slapen. Het was een zware dag met een goei einde!
Dag 321-28mei2013
Mijn Liefje wekt mij, we moeten aan boord. We hebben de beste plaatsen op de vlieger. De stewardess doet heel de uitlag maar ze vergeet te zeggen wanneer het eten komt. We scheuren allebei open van de honger! Al uren niet meer gegeten. Alles waar ze eten verkochten in de luchthaven was gesloten. Dus ik vraag natuurlijk wanneer ze ons eten brengen. Nu zegt die toch wel ni dat er geen is zeker! 4u geen eten? Waarom moeten we dan op onze tickets invullen dat we vegetaris zijn? Je kan wel een snak kopen. Oke maar da was kei duur en enkel noedels met vlees of ne zoute chips en da lust ik ook ni. We gaan dan maar direkt slapen! In Florida bij de Douane is het eigen volk eerst! Dan de touristen dan de mensen van Centraal America! Echt schandalig! Ze komen wel vragen wie nog een vlucht verder heeft. Maar daar laten ze het bij. We staan bij de eerste in de rij van de gringgoos, er is nog een hele lange rij na ons. Maar wel moet ik zeggen ze zijn toch heel vriendelijk hier. De vrouw die onze pas enzo nakeek had duidelijk niet veel zin om te werken. Ze praate maar met ons , ze moest alles weten , wat we allemaal gedaan hadden wat we nog gingen doen ze was echt geintreseerd in onze reis. We moesten nog heel voorzichtig zijn zei ze. We moeten nog 2 controles door maar nu staan we wel helemaal laatst in de rij. Ze heeft telang gebabbeld met ons. Hier fouilleren ze niet meer hier worden de mensen gescand ! Echt grellig , moet je in een ronde gaan staan dat aan t zeide een beetje open is. En dan u armen naar boven. Ze zeggen dat dit eigenlijk heel ongezond is als je u ogen ni sluit. Dat hoorde we natuurlijk weer veel te laat. Dit hebben we 3X moeten doen. Eerst gaan we onze bagage terug inchecken. De vrouw wijst ons naar de snel drop bagage. Er was 1 man bezig met inchecken toch moesten we 10 min lang wachten , das langer dan anders. Oke wij aan de beurt , alles leek in orde. Ze vroeg ons vliegticket die vertrok uit Guatemala. We zeggen wij vertrekken ni van daar maar vanuit Mexico. Al een geluk had mijn Liefje het bewijs van reservatie afgedrukt. Maar dat was ni genoeg hoe gaan jullie naar daar hebben jullie geen bewijs daar het land uit te gaan? ik zeg we nemen de bus punt. Een heel seine. Ze moet het eerst aan haar manager gaan vragen. Wat hebben zij er belang bij of we daar het land verlaten!? Iritante, over alles willen ze controle hebben! 10 min later komt ze terug, ja het is oke met dit bewijs. Natuurlijk zeg ik,had er nog moete bijkomen! Dut was dus de sneldrop 20 min! Nu moeten we echt eerst iets eten! We hebben een floute gekregen. Na het eten zijn we bezig ons in te checken. We hebben alle controles gepasseerd. Dan horen we onze vlucht afroepen. We verstaan het ni en vragen wat er gaande is. Niemand weet iets. Uiteindelijk 1 vrouw, ja jullie vlucht is verzet. Jullie moeten naar een ander gebouw. O nee nu da weer. Hopelijk is er geen probleem met onze bagage. Weet moeten we alle controles door! Dat hebben we ondertussen al meer dan genoeg gedaan. Wie door al deze controles iets gesmokkeld krijgt is echt apnormaal goeie bandiet. En wij vallen weer inslaap tot we op de vlieger moeten. Nu maar een korte vlucht van 1u50. Als we gaan opstijgen schiet mijn Liefje wakker, amai zijn wij er nu al? Nee we gaan nu opstijgen. Na het opstijgen vielen we direct in slaap. Tot we wakker schrikken, ik dacht o nee ik heb het landen gemist! BOEF we hadden ineens weer een grote luchtzak ze riepen af, gordels vast. Wat ni echt apnormaal is. Toch bleven we wakker. De piloot kwam en zei tegen de stewardess iets van heel slecht en dan deed hij gebaar links rechts. Wat later roepen ze af, we gaan landen. We zij een groot deel gezakt, de huizen worden goed zichtbaar de vlieger stijl naar beneden al veel vaart geminderd. Ineens de sneut stijl terug naar boven en trekt hard terug op. Het leek of de vlieger van de grond terug vertrok zo snel. Iedereen schrikt, er word niets gezegt van wat er gaande is. We vliegen terug heel hoog. We zien de schrik bij iedereen en in elkaars ogen! Niemand weet wat er gebeurd. We blijven rondjes draaien op dezellfde hoogte. Dan roepen ze af we zaten aan de verkeerde kant om te landen we vliegen lans de anderekant. Daar blijven we ook rondjes vliegen dan weer terug naar de andere kant weer rondjes weer terug nog verder! Dit duurde zo 30 min lang,maar het leek wel eeuwen! Uiteindelijk na de 3 maal terug te proberen te landen is het toch gelukt. Zo blij met onze voeten terug op land te staan! Eindelijk in Guatemala! Hier de controle van niks. We vragen waar we de bus kunnen nemen naar de terminal. Ze nemen ons bij de arm, een dame helpt ons en legt alles wel 4X uit waar we heen moeten enzo... Ongelogelijk hoe vriendelijk ze hier zijn en oprecht! Wat een verschil nu merk je de overgang pas van Costa Rica en Panama naar hier een zee van verschil! Op de bus zijn ze er ook als de kippe bij om ons te helpen. Wel met 5, iedereen wil echt dat je naar hen luisterd. Geweldig! Een man wijst ons de weg naar de bus die we moeten nemen naar Flores hij was heel vriendelijk. Het moet snel gaan, we krijgen net tijd om eten te gaan halen. We rennen de straat over 2 vroutjes kijken ons aan. We vragen of ze heel snel iets kunnen maken dat we op de bus kunnen op eten. Zo schattig nooit gezien rennen ze met 2 naar achter. We betalen ons eten en vragen ook water maar het vroutje kan niet terug geven en zegt stil, neem het maar snel mee. Zo lief, we zwaaien hen vaarwel. Het eten op de bus smaakte ons zo goed! Blijkbaar hadden we toch nog tijd maar ja. Wat later vallen we inslaap op de bus. Om 17u stoppen we, hier wachten we een 1u om dan over te stappen op een andere bus. Het is te merken dat we terug zijn! En de bus is ni echt te vertrouwen , ze raakt omper de bergen op. En maakt daarbij een raar geluid.
Dag 320-27mei2013
We proberen uit te slapen, maar dat gaat hier moeilijk. Slaande deuren , roepende mensen en veel te warm. Had zware nachtmerries was wakker maar sliep toch er kwam geen einde aan. Ben dan maar wat brood gaan toosten. We proberen van onze rugzakken 1 te maken en 2 handbagage. Anders moeten we teveel betalen. Wat een gedoe, alle zware dingen in de kleine rugzak. Het is ons goed gelukt! We hebben lekker eten gemaakt ook al ineens genoeg voor straks. Een Amerikaan ziet ons eten en vraagd waar we dit gekocht hebben. Ik zeg wij. A mag ik wat jullie over hebben kopen ik geef jullie er 7 dollar voor. Daar hebben wij wel 3 maaltijden voor. Maar toch geven we ons eten ni af. Das heilig bij mij! We trekken vroeg naar de lucht haven voor het geval er weer problemen zijn. Maar we komen veel te vroeg aan. We besluiten om ons buiten voor de raam naast de deur te leggen op ons matje. Binnen is het veel te kou en krijgen we keelpijn. We hebben nogal beziens! Maar ja dat zie ik toch ni met mijn ooglapje op. Om half 11 gaan we aanschuiven. We hebben weer stress, ook of onze bagage wel in orde is. Alles liep heel goed, ze waren blij ons terug te zien en alles oke was. We gingen de controle door alles was goed. Maar toen moest ik terug want waren onze matjes om op te slapen vergeten. Dat ging niet zomaar meer, terug controle en nog maals en nog 2 maal. Ze vertrouwde het ni echt meer. Ze keken mij na of we gingen een inbraak doen. Wat later ben ik bij mijn Liefje inslaap gevallen.
Dag 320-27mei2013
We proberen uit te slapen, maar dat gaat hier moeilijk. Slaande deuren , roepende mensen en veel te warm. Had zware nachtmerries was wakker maar sliep toch er kwam geen einde aan. Ben dan maar wat brood gaan toosten. We proberen van onze rugzakken 1 te maken en 2 handbagage. Anders moeten we teveel betalen. Wat een gedoe, alle zware dingen in de kleine rugzak. Het is ons goed gelukt! We hebben lekker eten gemaakt ook al ineens genoeg voor straks. Een Amerikaan ziet ons eten en vraagd waar we dit gekocht hebben. Ik zeg wij. A mag ik wat jullie over hebben kopen ik geef jullie er 7 dollar voor. Daar hebben wij wel 3 maaltijden voor. Maar toch geven we ons eten ni af. Das heilig bij mij! We trekken vroeg naar de lucht haven voor het geval er weer problemen zijn. Maar we komen veel te vroeg aan. We besluiten om ons buiten voor de raam naast de deur te leggen op ons matje. Binnen is het veel te kou en krijgen we keelpijn. We hebben nogal beziens! Maar ja dat zie ik toch ni met mijn ooglapje op. Om half 11 gaan we aanschuiven. We hebben weer stress, ook of onze bagage wel in orde is. Alles liep heel goed, ze waren blij ons terug te zien en alles oke was. We gingen de controle door alles was goed. Maar toen moest ik terug want waren onze matjes om op te slapen vergeten. Dat ging niet zomaar meer, terug controle en nog maals en nog 2 maal. Ze vertrouwde het ni echt meer. Ze keken mij na of we gingen een inbraak doen. Wat later ben ik bij mijn Liefje inslaap gevallen.
Het ging van kwaad naar erger. We wilden inchecken En de vrouw vroeg waar onze visa was voor de US. Ik dat hebben wij niet want we gaan niet naar daar, enkel om over te stappen naar een andere vlieger we moeten daar 4u wachten. Toch hebben jullie dat nodig want je bent binnen in de US. Ja, maar we gaan toch niet naar buiten? Nee maar omdat jullie in Europa een elektronische reispass hebben moeten jullie betalen. 14 dollar das bijna 10 euro. Jullie hebben net 30min tijd om via internet jullie Esta te bestellen das het soort visa. Amai de grootste stress in men leven. Nu werkte het internet maar half. mijn Liefje liep naar boven en beneden om bereik te krijgen. alles was ingevuld enkel de toets om te betalen werkte niet. En dan moest ze de hare nog doen. Ik zeg dit lukt nooit op 8min meer, de checkin sluit. Dus vraag of we enkele min bij krijgen. 10 min dat uiteindelijk 30min werd. Stress ni normaal, maar al de moeite was voor niks. We mochten de vlieger niet op!!!!!!!!!!!!! Daar staan we dan!!!! midde in de nacht onze vlieger vertrekt over enkele min. Ze ging voor ons een oplossing zoeken maar moesten wachten tot ze terug was. Een 3 kwartier later komt ze terug met de manager. Een heel gedoe eerst dat we met de volgende vlucht 37 dollar korting krijgen, maar daar zijn we niks mee. We zien het niet meer zitten. Ik was zo blij dit land te kunnen verlaten. Ik heb te hard gezongen I BELIEVE I CAN FLY , I BELIEVE I CAN TOUCH THE SKY!!!! Niet dus , heb me nog nooit zohard aan de grond gevoeld als nu op dit moment. Wat later komen we tot een goed overleg. Ze hebben onze vlucht verplaatst naar dinsdag en moeten niets bij betalen. Maar dan moet natuurlijk wel onze visa in orde zijn en de bagage moesten we ook nog betalen, dat hadden we blijkbaar ook niet gedaan. We hebben dan toch geluk deze oplossing tekrijgen. De andere die ook problemen hadden kregen deze kans niet. We zijn dan maar in de vlieghaven blijven slapen tot het licht was. Mijn Liefje had geen oog dicht gedaan. Ik ben ziek geworden van de airco die veel te hoog staat. Op de morgen nemen we de bus terug naar onze hostel. De vrouw schrikt als ze ons weer terug ziet. We doen heel het verhaal. Mijn Liefje valt om in bed ik trek haar schoenen uit en ga eerst eten. Erna slapen we tot 12u en gaan dan maar terug eten kopen om te koken. Heel de dag voelen we ons slecht we zijn helemaal ontregeld. We maken onze visa in orde en voor de rest doen we niks. Zoveel verlore dagen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En mijne vinger doet nog steeds pijn van de mier dat erin gebeten heeft een aantal dagen geleden. Das meer dan 72u geleden en het zou max maar 24u duren. Nog steeds rood en gezwollen en jeukerig. Aja nog een weetje in 2010 waren er in heel Panama 880.691 inwoners waarvan nu 70.000 Chinezen zijn. Kan je u voorstellen dat wij ons hier meer in China voelen dan in Panama. Echt niet normaal hoeveel er hier zijn! Een echte epidemie!!!!
