In de n8 schiet ik wakker. Julieke we moeten opstaan denk da we de bus gemist hebben. Julieke ook helemaal van de kaart,ze kijkt op de , GSM, ho Grita zegt ze t'is nog maar 1u30. Er was zoveel lawaai op de gang dat ik d8 dat al morgen was. We sliepen dan ook weer tegen de bar aan. Om 3u30 zijn we echt opgestaan. Allebei gene mens. In het busje hebben we nog wa kunnen dutten. Om half 10 zijn we aan de border van Honduras. Het is telkens anders. Alles heel rustig en vredig. Als we allen terug in het busje zitten om binnen te rijden. Vragen ze ons de ramen dicht te doen. Ja, hier gaan ze met de spriet rond de wagens om alles te ontsmetten. Toch 1 van de raarste dingen da we gezien hebben. 10u30 zijn we in Copan aangekomen. Het ziet er gezellig uit hier. De bank automaten werken niet. We zijn met 5 personen niks bij niemand. De 1ne Simon probeert al 2 dagen. De kerel die bij de andere bank staat voor de veiligheid Carlos, zei ons om 1 uur terug te komen. We zijn ondertussen naar de winkel geweest met men beetje wisselgeld van de border. Voor 3€ p.p. hebben we 3Xtijden gekocht. Das ni slecht. Om 1u45 keren we terug het is nog ni gemaakt. Maar het zou maar 1 min meer duren. We blijven wa lullen met hem en grappen. Het duurde wa lang en gaan op het muurtje van het park zitten. Wa later doe ik teken,dat zijn tijd om is. Ze moesten nogal lachen. Wa later doet hij teken dat het in orde is. Hij en de gene die de kas gemaakt heeft komen mee binnen met ons om te zien of het werkt. We vragen hulp aan hun, Carlos komt direct tussen ons bijde met zijn groot geweer, bijna in men Liefje haar keel. Was verschieten, maar ook hij wist ni hoe het werkte en stak de kaart ondersteboven. Uiteindelijk hadden we dan toch ons geld. We willen wat reflexen in onze hostel. Maar de kerel die bij ons op de bus zat denkt er anders over. Men Liefje en ik zaten gezellig naast elkaar te lezen, toen hij 8er ons kwam zitten en zich opdringen stoefen over wat hij allemaal heeft. En we hem moeten komen bezoeken. Ook probeerde hij telkens dat we op zijn privé kamer komen slapen. Zogezegd voor de kosten. Wij heel duidelijk dat we liever in een dorm slapen dan bij hem. Oké zei hij,maar je mag altijd komen douchen. Daag ik ga eten,als ik honger heb ga ik boos worden. En ben beginnen eten. Men liefje was al weg. Hij is advocaat en denkt dat hij het goed kan uitleggen. Je zou toch denken dat die meer mensen kennis hebben en zien wanneer ze storen. Hij wou ons tegen elkaar opzetten subtiel, maar men Liefje en ik namen het hard voor elkaar op. En moesten er gewoon om lachen. Onderweg had hij ook al gezegd dat we onze bagage bij hem mochten zetten in zijn kamer tot we iets voor onszelf hebben gevonden. Toevallig zijn we in dezelfde hostel beland. Dit wist ik pas na we toegezegd hadden om te blijven. Omdat we hem ni meer tegen het lijf wouwen lopen zei ik. Ja wij gaan wat rusten na zo een zware rit. Omdat hij vroeg dat we met hem mee wouden gaan naar de ruïnes. Dus we blijven boven tot hij weg is. Was het plan. Toen kwam de man van de hostel naar ons toe en zei. Willen jullie niet met die nan naar de ruïnes je mag gratis mee en je hoeft ook geen gids te betalen,enkel de inkom. Wij zeiden nee sorry vriendelijk bedankt. De man begrijpt er niks van. Nu gaan we onze route nog bespreken. Maar we krijgen nog geen 5 min samen. Nu is er weer iemand die met ons wil praten. Om 7 uur zijn we uit de hostel gevlucht om toch even alleen met ons 2 te zijn. We slapen in een dorm hopelijk hebben ze ni teveel lawaai bij deze n8. Morgen weer vroeg op om verder te reizen.

Goed geslapen. We verhuizen van ons zoldertje naar de tent. Das goedkoper en leuk hier aan de rivier. De vorige dagen ging dit ni met de regen. We wandelen richting de grotten. Een busjepickup ziet ons en komt speciaal terug om ons op te pikken. We worden erachterop opgesmeten tussen de maya's. Het is weer een wilde rit. We zijn een uur te vroeg. Er vertrekt telkens een groep om 13u. We hebben weer geluk en ze maken een uitzondering voor ons. De water grot is geweldig. We moeten al direct door het water. En zwemmen in het koude water. Ze geven ons een kaars mee en hebben ook een koplamp op. Er zijn toffe dingen ingemaakt zoals touwen om te klimmen en ladders. Achteraan in de grot moest je grellig klimmen om dan van de rots in het water te springen in een rond gat. Wat ni makkelijk is om te mikken in het donker. Het was rond de 4 meter hoog en het water was 2 meter diep. Howjo da was echt grellig. Men liefje heeft zelfs gesprongen. Iets wat ze nog nooit gedaan had. Na ik gesprongen had ging ik nog is. Als we terug gingen kwam er nog iets grelliger. In de grot had je vele watervallen maar deze was met een snelle stroming en smal. Moesten we achteruit gaan zitten 1 hand achter ons een rots vasthouden en ons met het water laten meesleuren door een smal gat. Amai da was vet! Ook met een touw moesten we in een waterval naar boven en beneden klimmen. Dit hadden we ni mogen missen was echt super! Vele lang stukken zwemmen in de grot met de kaars in 1 hand. We wandelen terug naar Lanquin das 11 km. Met straffe hellingen en dalingen. Onderweg gaan we even zitten en kijken naar de lucht. Zo blauw geen wolkje aan de lucht. Bloedheet , en toch vallen er dikke regendruppels op ons. Daar kon ik echt ni aan uit. Wat verder komen we Maya's tegen die ik nu is van heel dichtbij goed heb bekeken. Ze hebben allemaal een gouden rand rond hun tanden met daarin gouden figuurtjes. Zoals een ster een maan zon huis noem maar op. We hebben de terugtocht overleeft. Als we thuis bij onze tent zijn zien we dat we er een bewoner bij hebben. De poes ligt in onze voortent te slapen op onze rugzakken. En ze voelt zich daar super goed bij. En omdat we nog ni genoeg geklommen hebben. Willen we de berg aan de overkant ook nog gaan beklimmen. Het zou daar heel mooi zijn. Eerst moeten we via een touw het water over. Ni simpel, de stroom is zeer sterk. Julieke had gezien dat een ander meisje het ni gehaald had. Als we over gestoken zijn en we wandelen de berg op. Zien we daar een koe met grelliger horens staan. Men Liefje is ni gerust en gaat terug. Ik besluit toch de top te halen. Ze heeft niks gemist. Het uitzicht was enkel van huizen tussen het groen en het dorp. Het uitzicht van bij ons is prachtig. Maar dan kijk je naar dit. Als ik ook terug ben gaan we nog is onze goeie spaghetti eten. Elk een anderhalf bord. En Julieke neemt afscheid van haar vriendin , een Maya. Zij zei ook tegen iedereen dat Julieke haar vriendin was. Kei lief! Om 20u30 gaan we al slapen. We worden vaak wakker vant lawaai. Er is en party,en om 12u beslissen ze om nog gaan te zwemmen. Ze staan met een groep rond onze tent,ze zijn van Israël. Wa een kabaal. Ik roep na een tijdje  dat we vroeg op moeten. En ze zeggen, o slapen hier mensen? Ja natuurlijk in tenten slapen mensen ja. Nog wa later zijn ze vertrokken. En konden we eindelijk gaan slapen.

Dag 210-6feb2013

Amai da pikt na zo een korte n8. Toch nog goed kunnen slapen. T'is 5u we zijn als enige wakker. De hond heeft deze n8 aan onze tent geslapen,tegen men voeten. Was eerst wel schrikken. Alles in sneltempo afgebroken. We zijn 40min te vroeg klaar. We rusten nog wa in de hangmat en geven de 3 honden iets voor de vlooien. Ze gaan ons mee uitwaaien. Ze volgen ons de hele weg en blijven daar staan 30min lang tot ze ons oppikken. Was super lief. We scheuren open van de honger. De rit lijkt wel op de looping van Bobbejaanland. O nee wat zie ik nu! Het allerlaatste wat ik wil zien. Een truck van K&N aaaaaaaa!!!!!!! Tegen iets na 9u kunnen we eindelijk iets eten. Om 10u15 zijn we in Biotopo Del Quetzal aangekomen. Ze laten ons al direct de foto's zien van de vogel Quetzal. Amai prachtig!!!!!!!! Die we hopelijk in de morgend kunnen spotten. Het geld hier noemt zo,is naar deze vogel genoemd en staat ook op elk briefje. We gaan een wandeling maken,en vertrekken in den hof. Zodat we geen inkom moeten betalen voor dit park. Ze geven ons een grote stok mee. De jungle is een echt sprookje zo mooi. Maar nergens beweging. Ik zeg tegen men Liefje het enige wa hier in dit bos leeft, zijn wij. En wa later horen we opeens iets. Een kort miaauw maar toch anders. Julieke denkt aan een vogel ik aan iets anders. We hebben ook iets in een boom zien kruipen het kon een aapje zijn. Er zouden ook ocelots zitten hier. De weg vinden is ook een heel avontuur. Den zatte brabbelaar had de weg ni goed uitgelegd. Dus het was een beetje gokken en overal hadden we kentekens achter gelaten. Voor int geval we lost zijn. Maar we zaten goed. Ik loop tegen een tak en die breekt. Nog nooit gezien dat er zoveel water uit een tak kon komen. Daar konden we gemakkelijk met 2 genoeg van drinken. Terug thuis, eten we iets wat op friet trekt maar wel heel goed is. We spelen nog een spelletje tot het buiten te koud word. Om 16u heb ik me gedoucht met warm water. En ben ik bij men Liefje in bed gekropen. Zalig,hier blijven we tot morgenvroeg.

Dag 211-7feb2013  

Om 6 uur zijn we uit de veren om de vogels te spotten. 3u hebben we op een stoel gezeten zonder ook maar iets te zien. Zo teleurgesteld. We moeten onze zak maken,want ze komen ons om 9u30 halen om naar Antigua te gaan. Om 45 vraag ik om is te bellen waar ze blijven. 1u later gaan we bellen. Ondertussen zijn we nog een wandeling gaan maken en hebben we wel toekans gezien. Hele andere dan we ze kennen. Ze hebben de kleuren van de vogel dat we willen zien de quetzal. Ik was super blij dacht da ik hem gezien had. Maar het was dus de prachtige toekan. Zo hel fluo groen. We zijn wel heel blij dat we deze gezien hebben. Dat heeft de dag goed gemaakt. Om 10u moeten we opeens naar boven lopen. Ik piep dat ni normaal is de longen uit mijn lijf. De Quetzal zit daar, we horen hem maar zien hem ni. Heel frustrerend. Als de zon er volledig doorgekomen is zijn ze normaal weg. 15min later horen we geroep, we denken dat ons busje er is, dus lopen terug. Maar nog niks. Onze nek volledig stijf van steeds naar boven te zien. Om half 11 bellen we. En krijgen als antwoord. Sorry we hebben geen chauffeur,dus we komen jullie morgen halen. Julieke geeft de telefoon aan mij, ik heb natuurlijk weer van men neus gemaakt. Ik zeg das goed maar dan betalen jullie onze nacht hier want het is hier erg duur en we hebben geen geld en er is hier ook geen bank. Hij wou ons opeens wel komen halen en naar een ander dorp rijden. Ik zeg , daar moet ik ni zijn das helemaal uit de richting. En wij staan hier wel met onze zak e. De kamer is hier 200 quetzal. Das 20€. We hadden ze al wel gekregen voor 150 maar da moest hij ni weten. Het eten is hier ook duur. Na veel lalala heeft de bazin waar we slapen, de telefoon overgenomen. En zei tegen ons je krijgt de kamer voor 100. Vind da super lief en heb haar heel hard bedankt. Maar morgen zal de chauffeur ze kunnen neerleggen. Dus we pakken maar terug uit. En maken een uitstapje naar het centrum. Zo spijtig dat we hier geen foto's van hebben. De markt vol Maya's zo vriendelijk. Hier komen normaal geen toeristen, en dat merkten we hard. Ze bekeken ons zo hard en moesten telkens lachen. En dan keken ze weg en keken weer en dan maar lachen. En fluisteren tegen elkaar over ons. Super leuk. We hebben groenten en kaas gekocht en broodjes voor straks. Nu zijn we bij de Maya's in een houten mini-restaurantje gaan eten het was er donker maar toch gezellig. Het was rijst met komkommer + drinken ca-va voor 0,50€. Na de middag zijn we naar het park geweest. Nu dus wel inkom betaald 4€. Het begon goed met een hele mooie blauwe vogel te spotten,wa later een klein maar ook heel mooi hel rood. En weer hoorde we de quetzal, Julieke kon er al met communiceren, ze gaven telkens antwoord maar zagen niks. We hebben wel een hele mooie waterval gezien van bovenaf waar je in,op kon staan. Was heel mooi. Thuis hebben we ons smoske met mayonaise gemaakt. Man da smaakte! Nog ne warme choco en nen hete douche. En nog lekker bij men Liefje de avond afsluiten.

Dag 212-8feb2013

Weer om 6u uit de veren om de Quetzal te spotten. We wandelen direct naar boven,maar het is weer noppes. Als we terug wandelen valt er een nootje voor men voeten. Ik zeg Julieke hier zit er 1. We horen hem maar zien weer niks. Als we bij ons huisje komen roepen ze, snel snel. Daar zit hij. Maar we zagen niks. En opeen ja daar vliegt hij. We zijn zooooo blij, hij is super mooi! We hebben hem een hele tijd kunnen zien 1X van dichtbij. De staart was wel geen meter lang nu omdat het nu ni de tijd is. Nu zijn we blij dat ze ons gisteren ni hebben op gehaald. Om 9u45 zijn ze er. Al snel rijden we het groen uit en is het 4u rijden en toekijken hoe ze de bergen afbreken voor stenen waar ze lelijke huizen van bouwen. Het is verschrikkelijk te zien hoe ze ook hier weer de wereld afbreken. Teveel mensen en steeds meer en steeds minder natuur! Hoelang kan dit zo nog blijven duren stel ik me de vraag. De wereld is echt aan het uitsterven,niemand ziet het. Iedereen doet er vrolijk aan mee. Ook wij spijtig genoeg,maar op 1 ding helpen we dan toch. Holebi's, vele hebben geen kinderen of adopteren of ze hebben met 2 vrouwen 1 gezin. Ik denk dat dit misschien de rechtzetting is van de natuur. Teveel mensen en zo worden het er weer minder. Super toch? Nu de rest nog. Om 2u30 komen we aan. Om te slapen overal duur. Maar we hebben wel een 3 gangen menu met drank voor 2,50€. We kopen ons ticket,morgen zitten we in Honduras! We wandelen door de straten en ik koop voor men Liefje een nieuwe rugzak van de Maya's. Dat had ze nog tegoed van mij. Het zijn de laatste die we zullen zien. Het is hier super gezellig en wandelen over het pleintje er is hier heel wat te beleven. Opeens roept men Liefje zo hard en trekt me helemaal als ne gek mee Lila Downs komt vandaag! God mag weten wie het was, natuurlijk had het met Frida Kahlo te maken, wa anders. Nu het ergste komt nog. Da ik mee moet naar da optreden. Ze zegt ik ben zo een grote fan van die. A ja? Wa zingt ze dan? Ja ik ken eigenlijk maar 1 liedje da van uit de film van Frida. Maar zo lief en schattig ze is ga ik mee e. Dus alles weer in snel tempo. Eten kopen voor morgenvroeg, want moeten om 3u15 opstaan. Dit word rampzalig. De voorstelling begint om 20u en moeten een goei half uur wandelen. Alle ik ga me klaar maken. Nu ben ik blij dat ik geweest ben. De muziek was oké soms zelfs goed. Maar zoveel ambiance geweldig! De moeite waard. Maar zal zeer doen sevens. Het is nu 23u en moeten opstaan om 3u30 dus kunnen nog 4u30 slapen.

Amia terug actie. Op de morgen hebben we geen zin want het regent weer. We hebben geprobeerd met ons Brittje te skypen. Maar dat lukte maar even. Het duurde eeuwen tegen we vertrekken. We trekken naar Semuc Champey naar de geweldige rivier die recht uit de jungle komt met en geweldige vaart en massa. Je ziet de rivier onder de grond verdwijnen dan loop je over waterterrassen en zwem je van de een de ander in tot beneden. De rivier loopt steeds onder de waterterrassen. Dit was machtig om te zien. En we hadden nog een primeur. Mensen die vorig jaar al hier geweest waren en toen niks gevonden hadden. Nu ook al meer dan 2 uur gezocht hadden. Hadden nu het magische deel gevonden. Je moest onder water zwemmen en dan kwam je in een mini grotje terecht. Het eerste deel was heel claustrofobisch moest in het gedeelte met u hoofd achteruit hangen voor lucht. Zo kon je verder naar een groter gedeelte. Da was ni zo benauwd. Da was echt super vet! Dit ziet op deze plaats bijna niemand ze weten het gewoon ni. Je ziet het ook ni van buitenaf. We hadden echt veel geluk. Het was er overal super mooi het landschap is geweldig. We zijn terug aan het trekken! De klim was kort maar hoog en heavy! What a view! Spijtig da we wel telaat waren voor de grot. Maar ja dan gaan we morgen maar terug e. Die wil ik ni missen. We rijden met een mini vrachtwagen terug die geladen was met hout. Hij pikte ons op , van de weg. Onderweg moest hij zijn lading lossen. Niemand hielp, ik stook direct men handen uit men mouwen en men Liefje ook. De rest vond dit zeer grappig en keken tevreden toe. Dan zijn we onze lekkere spaghetti gaan eten bij de gezellige madammen. Die dan ook weer met me lachten toen ze zagen dat ik men bord uit lekte. Maar het was zooooo goed. En nu heb ik al weer honger en tis nog maar zeven uur. Waar zijn men nootjes van den Aldi toch.