Mijn Liefje heeft weer bij mij in het te kleine bed geslapen. Ik vind dat zo lief e! Het is eigenlijk wel een zalig bed en het staat naast een klapdeur maar die staat open dus zit je eigenlijk net buiten. Het is een oud herenhuis dat ze wat hebben opgeknapt. In de morgend moet ik steeds direct mijn dromen vertellen als ik wakker word. Ik heb weer over ons Feeke gedroomd , weer was ik ze aan het knuffelen. Het ontbijt is bij in de prijs inbegrepen. Het zijn steeds pannenkoeken, maar die mogen we wel zelf maken. Keitof met een banaan erbij. We wilden vandaag naar het park gaan. Maar onze fut is nog steeds niet terug. We gaan wel naar een andere hostel want deze is te duur. We hebben door de straten gewandeld, eigenlijk lijkt het meer op dat we in China zitten dan in Panama. Er zijn meer Chinezen te zien dan eender welke andere mensen. Tot nu toe zonder liegen of overdrijven zitten in alle shops over heel Panama Chinezen! Voedings shops e. Ik kan de shops waar geen Chinezen in staan op 1 hand tellen van heel Panama e. Das verschrikkelijk. Ze nemen ook de traditionele restaurants over, Buffet. Hier is het echt het ergst van allemaal. En als ze een heilige Chinese dag is dan doen ze allemaal de zaken toe. Met als gevolg de mensen hier houden geen rekening met hun feesten. DUS GEEN ETEN DIE DAG! Toch leuke mensen e! We maken ons weer druk en wandelen naar de vriendelijke groentenman op straat die ons gisteren 2 bananan gratis had meegegeven omdat we geen plastieke zak moesten hebben, kei lief! Nu kochten we een paprika en een wortel, en nu gaf hij ons 4 bananen mee. En dat voor 30cent. Thuis heb ik nog is al mijn was gedaan, want morgen trekken we naar de kleine dorpjes waar de embera en kuna indianenstammen nog zitten van hier. Geen idee of je daar kunt slapen maar we gaan proberen. Het dorpje noemt Ipeti. De rest van de gelijkaardige dorpjes vallen blijkbaar alleen met tours te doen of je betaald je blauw. Daarom proberen we deze op ons zelf. Deze ligt net buiten de Darienstreek. Deze streek ligt op de grens met Columbia en word ons door iedereen, elk boek en de politie en alle mensen afgeraden. Deze streek zit vol guerilla, narcotraficanten of drugsmafia, en vluchtelingen enz. De kans is groot dat je hier gegijseld kan worden. Er ligt daar net een prachtige streek waar de echte indianen nog zichzelf zijn en dat wringt dat we er niet heen kunnen gaan. De bus rijd dan ook maar tot een bepaald dorpje en vanaf daar is het complete jungle! Je kan de bus tot Meteti nemen, een paar dorpjes eerder en vanaf dan begint de strenge politiecontrole, zelfs met een heel goed argument zou je ze nog niet kunnen overtuigen om verder te geraken! Er zijn een aantal streken waar het beveiligd is, maar dat kost dan weer pakken van mensen! Van al dat zou je nog meer nieuwsgieriger worden, daarom dat we dan maar een dorpje nemen dat net op de grens ligt voor het gevaarlijk word. Nu nog hopen dat ze ons apprecieren. Deze avond hebben we nog is lekker gekookt met veel kruiden! Erna hebben we nog foto's gekeken van ons Feeke en onze Storm is triestig om terug te zien. We beseffen het nog niet goed. Daarstraks hebben we hier in een boekje gezien dat cirque du soleil naar Panama City komt, dus heel misschien gaan we wel! Nu nog wat opzoeken en sevens ga ik douchen.
Mijn Liefje heeft bij mij in het kleine bedje geslapen in een dormitory. Ik heb van ons Feeke gedroomd, ik wist dat ze gestorven was maar ik kreeg een laatste kans om haar goed te knuffelen en kusjes te geven en haar te laten voelen hoe graag ik haar zag. Ze leefde in mijn droom toch wist ik dat ze dood was. Zo raar, het was een korte droom. Het deed me goed, ik zei gisteren tegen mijn Liefje ik weet zelfs niet meer juist hoe groot ze is of hoe ik haar knuffelde. En deze morgen wist ik het terug perfect. Ik was zo blij mijn Liefje bij mij te hebben deze nacht! We hebben allebij geen zin in vandaag. We maken samen een oproep voor mensen die Arcas willen steunen om de dieren waar wij mee gewerkt hebben terug vrij te laten in de natuur waar ze thuis horen. De mensen kunnen dan een centje geven als ze willen. We zijn er uren mee bezig geweest. Achteraf maken wij een kaart met de namen van mensen die gesteunt hebben en het totale bedrag. Ik hoop dat er vele mensen ons goede doel willen steunen! Ooit moeten we toch eens naar buiten. We wandelen langs het Panama kanaal van de oude City naar de nieuwe. Het kanaal is oerlelijk maar ze hebben vele leuke dingen gemaakt voor de mensen jong en oud en kinderen. Pleintjes speeltuinen sportpleinen fitness enzoverder. Er komen mensen naar ons toe en stellen allerlei vragen. De laatste vraag was gaan jullie straks ook lekker feesten?! HOOOO die mensen denken dat heel de wereld enkel bestaat uit 1 groote party! Das wel het laatste waar wij nu aan denken! We zeggen , wij houden echt ni van party's wij zijn voor de natuur en de kultuur hier. Een feestje bouwen kan ik thuis ook! Dat zijn echt van die mensen dat de dikke nek hier willen komen uithangen en dat in hun eigen land niet kunnen om het daar veel duurder is. Als we de overkant bereiken begint het te regenen en keren we terug naar de oude City. We doen niks meer vandaag de inergie is ver te zoeken.
Het regent enorm hard, het water staat weer in de tent. Dus niet veel zin om op te staan. We maken ons rustig klaar om door te gaan. De tent opruimen is echt geen pretje. De lieve lieve mensen blijven maar praten met ons en haar broer komt ook nog langs om goeie dag te zeggen.
Uiteindelijk gaat ze ons wegbrengen, maar eerst moeten we Cone de papegaai ook goeie dag zeggen. die word echt meegeteld als een hoog aangeschreven familielid. Ze heeft aan de inkom een bord hangen als een welcom, daar staat eerst haar naam op dan haar man dan CONE en dan volgen de andere. Als er nieuwe bezoekers komen gaat ze er ook eerst mee langs Cone want die moet iedereen eerst begroeten. En als je eten maakt in de keuken moet je altijd tegen hem spreken. Das wel grappig. Het afscheid is niet zo leuk, het went nooit bij mij. Als ze ons wegbrengt laat ze eerst nog eens zien waar haar broer woont en geeft ze daar een hele rondleiding. Als we het busje nemen naar Panama City zit het weer stampens vol net zoals in mongolie. In de stad voelen we ons weer als in een sardineblik, heel slecht dus. De taxi zegt jaja ik weet waar jullie moeten zijn. Hij rijd met ons alle straten door, maar niets. Hij brengt ons uiteindelijk naar een hostel van 13 dollar, man man toch. Ik zeg tegen mijn Liefje ik moet naar huis bellen. Ik probeerde maar dat wou maar ni lukken. Ik zeg dan moet ik eerst mijn mail nazien. Maar alle PC waren bezet. Nog maar is proberen te bellen. Weer niks. Het was inmiddels 3u. Ik wou ni naar buiten voor ik naar mijn mail keek. Toen kwam de donderwolk, ons Feeke is er niet meer ! Daarom moest ik dus bellen en lukte het niet en dan perce op internet. We barsten in tranen uit, dit is het laatste wat je wilt horen van je thuisfrond. Net een dikke maand voor we naar huis gaan! Hoe gaat onze thuiskomst nu zijn? Kan er niet bij dat wij ze nooit meer in onze armen zullen hebben in ons bed. Ze moest er steeds overal bij zijn , ze was, is een deel van ons! Voel weer een leegte, weer kunnen wij geen afscheid nemen. We hebben geen fut meer en doen niks meer vandaag dan buiten zitten op balkon en naar de lelijke stad zien die blijft doordraaien of er niets is gebeurd.
Dag 308-15mei2013
Als we op de morgen de keuken binnen lopen roept Mireya de eigenaar, vandaag is Denis, haar man, niet met jullie eten gaan lopen ze. Ik heb hem goed in het oog gehouden. Ocharme de man kreeg al lachent op zijn donder. Gisteren had hij de eiersla opgegeten die ik gemaakt had om vandaag mee te nemen voor lunch. Maar hij voelde zich zo slecht dat hij eitjes gemaakt had voor ons. Dat was kei lief. We vertellen dat we vandaag naar de 3 hoogste bergtoppen willen gaan. O heel goed zegt Mireya, dan neem mijn man maar mee hij zal jullie gids zijn. Dan kan hij nog is wat wandelen das goed voor hem. Anders loopt hij de hele tijd toch maar zenuachtig voor mijn voeten. De man had geen keuze en moest mee. Een Fransman gaat ook mee. Het is een mooie wandeling Denis is bijna 65 maar die gaat nog super goed ! We zitten midde in de wolken we zien amper 5 meter ver. Daar gaat ons mooi uitzicht. Als we terug wandelen kom ik erachter voor het eerst in mijn leven dat ik in de zomer verjaar, helemaal ni in de herfst. Mijn Liefje moet erom lachen. Heel mijn leven zeg ik , ik hou zoveel van de herfst, waarschijnlijk omdat ik ook in de herfst ben geboren. NI DUS ! En mijn Liefje zegt aja ik ben ni in de lente geboren maar in de winter, en ik zeg altijd ik ben een echt lentekind omdat ik dan geboren ben. OOK NI DUS ! Dit was zo grappig en dat wij er op deze leeftijd nog achter komen. Wie weet welke verrassingen er nog te wachten staan. Na de wandeling doen wij 2 er nog een wandeling bij. In de valei langs de rivier het was super mooi maar te kort. Dus we gaan er nog 1 bij doen. Dit zou een wandeling zijn lang speciale bomen die in een 4kant groeien. Dit viel tegen , 1 boom hebben we gezien die echt wel 4kant was. Dat was wel heel raar ja. Dan zijn we maar helemaal terug naar huis gewandeld. Toen zagen we goed dat het dorpje eigenlijk in een krater ligt. Das vet. Nu blijkt dit de 2de grootste bewoonde krater te zijn van de wereld. Mireya ziet ons thuis komen en zo LOOPT naar ons toe. En hoe was het vandaag? We geven straks een hapje en een drankje voor de gasten die al lang bij ons zijn en morgen vertrekken. Ja wij zullen er zijn maar eerst een warme douche! Want na zoveel regen, verlang je er wel naar. Maar het was koud en het water spoot meer langs de zijkant dan langs waar het moest. Wat een tegenvaller. Ik trek direkt mijn pyama aan en zal ook zo naar de drink gaan. Iedereen zo mooi opgemaakt , maar ik voel me goed dus er is geen probleem. Het voeld hier als een echte thuis. We zitten gezellig te babbelen met een wijntje. Ze vertelde erop los. Dat ze is een poetsvrouw hadden en die hoorde altijd dat Mireya Honny riep op haar man. Nu moest ze haar man roepen en ze riep, he mister Honny ! We moesten zo hard lachen. Wat we ook teweten zijn gekomen is dat het kanaal dat ze willen bouwen in Nicaragua niet door gaat normaal, omdat het niet mogelijk is vanwege teveel vulkanen en teveel aardschuivingen. Ook hier hebben ze heel heel heel vaak kleine aardbevingen. Ze voelen het niet meer maar zien het aan de lusters doe heen en weer gaan. In zee tussen Colombia en Nicaragua schuiven de aardschijven tegen en over alkaar. Daarom is het kanaal er gekomen hier in Panama. Maar dit was ook niet zonder veel vernieteging en doden. Het kanaal hebbben ze geboud omdat ze anders helemaal rond zuidamerika moeten varen. Nu zijn er heel veel vissen gestorven omdat het zoutwater zich mengt met het zoetwater. Ook vele andere dieren. De Fransen waren begonnen met bouwen maar hebben er een mesthoop van gemaakt. Er zijn 50.000 Fransen gestorven door malaria en gele koorts. Ze faalde door gebrek aan technologie, ook de pacific ocean was veel hoger dan de caribean zee. Ook de fauna en flora van de ene kant ten opzichte van de andere kant zou botsen. En dan nog een reden was dat de fransen teveel met zwart geld bezig waren en sommigen in de gevangenis terecht kwamen. Het was een super gezelige avond. We zijn meer dan voldaan gaan slapen.
Dag 307-14mei2013
Zalig geslapen in de tent en we zijn droog gebleven. Het heeft zoveel geregent en nu nog steeds. We merken goed dat het regen seizoen begonnen is. We gaan rustig wat kokerellen en maken ons lunchpaket. We trekken vandaag naar de slapende indiaan. Dit zijn verschillende bergtoppen na elkaar. Normaal moet je inkom betalen maar wij gaan de trek achterstevoren doen. We hebben een kaart mee , maar die trekt op niks. We zijn net vertrokken en moeten de weg al vragen. Na vele bochten bergop lopen we het pad voorbij waar het eigenlijk begint. Maar dit hadden wij optijd door. Het is zo warm en dan weer regen. Als je een regenjas aan trekt ben je nat van het zweet en anders van de regen. Het wisselt echt om de 5 min. Eindelijk goed vertrokken op het juiste pad. De bergen en het uitzicht is super mooi ! Puur genieten , tot de weg opeens stopte. We dachten al dat we niet meer juist zaten. Het ging enkel verder naar huisjes. En steeds naar beneden. Toen zijn we een heel eind terug de berg op gewandeld. Daar zagen iemand en vroegen dan de weg. Hij wees ons de andere kant op. Een jongetje wat verder zei hetzelfde. Dus wij vrolijk de weg volgen, maar die ging ook alleen naar beneden dus dat klopte ook niet. We zagen geen andere weg meer. Dus eens we beneden waren vroegen we het nogmaals. Die stuurde ons via een weggetje tussen de bergen tussendoor. En wat later zagen we de inkom. Zo jammer dat wij het niet gehaald hebben. Halverwege zijn we de berg naar beneden gegaan en we moesten normaal gezien de andere bergtop op. We zaten tot aan de poep van de slapende indiaan. We zijn een beetje teleurgesteld richting nr huis gewandeld, het was natuurlijk wel heel mooi, maar toch het einde halen was tof geweest. Dan hebben we nog met de mensen van hier gebabbeld en gekookt in haar keuken. Als we hier zijn is ze op een wip bij ons om te babbelen. Ze is blij dat we ons hier thuisvoelen en dat laat ze ook merken. Keilief! Dan in de tent gekropen bij de mieren en nog spellekes gespeeld.
Dag 306-13mei2013
Aja , gisteren waren we onderweg ook nog gestopt om te gaan rotsklimmen. Dit is normaal met gids en beveiligingaan en kost 15 dollar. Wij wilden dit ook graag doen maar was teveel geld. Dus hebben we het maar op ons eentje geprobeerd. En we waren toch een beetje in de hoogte geraakt. Het was wel moeilijker dan ik dacht. Het zach er zo simpel uit,maar dat was ver van. Vandaag weten we niet waar naar toe. Na elke bus moeten we eerst even gaan zitten en nadenken. Uiteindelijk zijn we in El Valle terecht gekomen. Nog steeds niet gegeten en het is al 6u30. We zitten midde in de dikkenekkenwijk. Alles mega duur tussen de 30 en de 80 dollar. Niets voor ons dus. We komen terecht in een sjieke vila waar ze kabanjas hebben. Hier vragen we of we de tent mogen opzetten. Ze hebben een mega grote hof. Ze zijn super vriendelijk en ontvangen ons met open armen. Dus we mogen hier slapen voor 5 dollar PP. Das super goed,we mogen zelfs hun warme douche gebruiken de keuken en krijgen 1 koffie in de morgent. En zoveel mongoos als we willen. Het is een koppel van rond de 60 maar allebij in de fleur van hun leven. Hij is van The States en zij een miks tussen Maya en Chinees. Wel een echt leuk stel. Van de man zijn grote familie van 40 nonkels en tantes en nog veel meer nichten en neven, was er niemand gescheiden en ze woonde allemaal nog in The States. Enkel zijn 2 kinderen waren gescheiden. Ze waren veel te jong getroud zei hij. Hij bracht ons met zijn dikke auto naar het centrum want das een eindje. Als we na ons eten en inkopen terug wandelen lopen we grandioos verkeerd. We hebben wel 2km omgelopen. We waren blij terug thuis te zijn met onze zakken. Nu de tent nog opstellen. Om 10u waren we klaar en zijn om half 11 als een blok inslaap gevallen.
Dag 305-12mei2013
We doen een poging tot vroeg opstaan. Maar tis 8u30 geworden. We doen het rustigaan vandaag. Lekker rustig ontbijten en nog is info vragen wat we kunnen doen. Want ik heb last van mijn lies en kan ni fietsen zo ver en altijd bergop. Het weer staat ni aan onze kant we lopen terug om ons regen kostum te halen. Dan trekken we tevoet naar het spookhuis. Het is heel mooi onderweg en er hangt een zware mist in de bergen. De trip is wel zoveel verder dan ze had gezegd. Het spookhuis is geweldig! Het lag er echt verlaten en verwaarloost bij. Binnen was er wel niks te zien. Alleen heel veel stank van de vleermuizen. We zijn nog niet moe dus we gaan nog verder. We trekken door naar de watervallen. Amai het is prachtig we zijn van een Oosterijk uitzicht ineens in de jungle beland. De weg was heel drassig en moesten serieus klimmen en kruipen. We hadden gehoopt op een quetzal te zien. Maar dat was weer mis. Als we terugwandelen stoot mijn Liefje zich zo hard aan een boom dat ze sterren zag. Ze moest er even bij gaan zitten, ocharme toch. We hebben geluk dat we een gratis rit terug krijgen want we hebben al bladeren op onze voeten. Ze waren zo vriendelijk ze vroegen zelf of we mee reden. Terug thuis vragen de hipy kinderen of Julieke een slinger in haar haar wou. Want dat had ze al gezgt dt ze dat wou. Wat later zit ze op de stoel en in een wip is het al klaar. De kinderen van 13 en 10 hadden iets mooi gemaakt. Maar als het klaar was beginnen de kleinste van 7 en 10 vieze dingen te zeggen van ons. Kinderen kunnen toch gemeen zijn soms. Ik ga douchen en kruip mijn warm bed in.
Dag 304-11mei2013 Weer vroeg op moeten staan om de boot te pakken naar al mirante. Daar de bus genomen naar David en verder naar Boquete. Een dorpje in de bergen, heel mooi en er lopen nog allemaal mensen rond in hun traditionele kledij. We zijn terecht gekomen in een hippyhostel. als we geinstalleerd zijn op ons luchtbed dan wandelen we nog naar de bibliotheek om kaithlin te gaan bezoeken die we al eerder leren kennen hadden in Costa Rica! Ze had net gisteren haar laatste dag gewerkt, zo jammer! Als we onderweg zijn naar iets om te eten, worden we tegengehouden door een ouder vrouwtje. Ze was gisteren 87geworden en ze liet ons al haar trucjes zien van hoe lenig ze nog was, ze kon nog springen en buigen tot onder haar knieen en in het dansen was ze ook nog behoorlijk vlot. Ze woonde helemaal alleen in de bergen en daar was ze trots op. ze was blij voor niemand thuis te moeten zijn of voor niemand te moeten koken of strijken! Ze zei dat dit haar jong hield, want ook elke dag nam ze de bus naar dit dorpje en terug hoog de bergen in naar huis en dan nog een stijl stuk wandelen. het was een fiere prachtige vrouw zonder rimpels, we knuffelden haar als we afscheid namen, ze had wel een beetje gedronken, maar er is toch niemand die op haar reclameerd dus dat ze maar genoeg geniet! Dan ist feesje in onze hostel, maar ze doen maar, wij gaan lekker soezen! Hebben nog uren gebabbeld tot we in slaap vielen!
