Dag 141-9maart2013 Verschrikkelijke N8 de muggen hielden mij wakker en het licht lawaai enzo....... . Weer uren wakker gelegen. Om 6u30 was ik wakker. En men Liefje om 7 We zijn gezellig blijven liggen tot 8u30. We zijn langs het info bureau geweest want willen morgen nog een trek doen. Het zou hier wat mooier zijn omdat hier meer regen valt. We lopen de stad meermaals door voor vanalles en nogwa. Ik wil men tablet binnen doen. Maar zou pas woensdag klaar zijn. Zo lang gaan we ni wachten. Dus nu zit ik hier weer in een Internet bureau tegen betaling. DA HAAT IK NU SE ! Stome technologie! Is voor niks goed! We zijn net naar een natuurreservaad geweest. We zaten precies in de ardenne maar dan ni zo mooi. Wa was da voor een saai bos. Maar we hebben ons beweging dan toch gehad voor vandaag. Ja die van de info zei. Een makkelijke toer bijna altijd vlak soms is een beetje stijl. We hebben alleen recht naar boven gewandeld en recht naar beneden. Al een geluk konden we ons vast houden aan de bomen of we waren op 2sec terug beneden. Ik zeg tegen men Liefje het enige vlakke hier is het platvorm van het uitkijkpunt. Da engelke heeft die toer nog nooit zelf gedaan ze. Die overleeft da ni. Sevens gaan we toch is een douche wagen en op jacht naar eten. Want das hier ook een heel avontuur. Het zit ook hier weer vol zwervers. En ze hebben een grote hekel aan amerikanen. Soms denken ze dat wij er ook zijn en schelden ze ons uit. Maar vaak is dit een eerste vraag van waar we komen. Dan leggen we uit dat Belgie in europa ligt en dan gaat het als een vuurtje direct rond. Nee nee dit zijn geen gringoos en dan is iedereen eens zo vriendelijk. Wat een invloed kan een land toch geven. In heel Nicaragua leven meer Duitsers dan hun eigen volk.
Dag 240-8maart2013 Amai mene rug! Ben om 6u30 opgestaan, kon ni meer van de zeer. Maar toch nog goed geslapen. Ik heb rustig ontbeten. Toen is men Liefje ook opgestaan en heb ik op het gemak de tent afgebroken. We zeggen dag tegen de vrouw en de man, en wandelen naar de bus. Staat die grote stoeme kerel toch ook daar zeker. En steekt vrolijk zijn hand op. Eigenlijk vond ik dat goed dat hij ons gezien heeft nu weet hij dat we gratis geslapen hebben. Eens terug in de hostel beslissen we direct verder te gaan. Ik wil deze n8 in een zacht bed slapen. De Toffe Belgen zitten ook nog in de hostel. Zij is armbandjes aan het maken. Ze gaat het ons ook effe leren. Ondertussen zitten er al 5 leerlingen bij haar. Het was echt wel leuk, en nu hebben we eens wat anders om ons bezig te houden op de bus. We trekken nu dus verder naar Madagalpa. We zoeken de goedkoopste hostel, amai das nog harder dan in een tent deze bedden. We vragen een andere kamer en hier staat toch 1 normaal bed. Dus we blijven, wel zonder douche wat het sanitere is ni bepaald proper. Dan zijn we weer eten moeten gaan zoeken. En hebben we nog spelletjes op de kamer gespeeld. Men Liefje is ni goed iets verkeerd gegeten miss. Hier in Nicaragua is het land van de schommelstoelen, super leuk. Maar in heel centraal amerika verkopen ze bij de apotheek allerlij snoep koffie en het zotste SIGARETTEN ??????? Om 20u zijn we gaan slapen.
Dag 239-7maart
Om 7u20 zijn we opgestaan. Lekker eitjes gegeten op ons gemak. En om half 9 de bus genomen naar Canyon Del Somoto. Iedereen zit hier bijna met 2 op de fiets. Ni achterop zoals bij ons maar tussen de benen op de buis. Moet toch pijn doen denk ik dan. Maar ze blijven lachen. Het was 2u rijden. Een vrouw heeft een mis gegeven op de bus. Dan komt ze rond voor geld. Hier doen ze alles op de bus. Ze verkopen zelfs medicatie, zware pillen, en vitamine op de bus,je kan het gekste ni bedenken. Als we toe komen moeten we een gids vinden. We komen bij een huis waar een grote kerel aankomt. Hij geeft ons een hele uitleg over de toer. Als we de prijs vragen wil hij ons het dubbele laten betalen. Ik pak men rugzak en wil doorgaan. Julieke praat met hem en nu opeens is het wel goed. Ik had al direct een slecht gevoel bij hem. Voor mij hoefde die kerel ni meer. Maar Julieke zei hij geeft nu toch de juiste prijs. Dus ale hij geeft ons 1 van zijn gidsen mee. We wandelen een stuk over de asvalt en slaan dan een weggetje in. De gids woont halfweg het weggetje. Een hele lieve man. Hij gaat eerst een andere broek aan trekken. Wij drinken een tasje koffie met zijn vrouw en 3 puppy's. Ze zijn veel te mager en zo bang ocharme. Als we de canyon berijken moeten we al direct het water in. Het is echt wel de moeite. Mega mooie plaatsen. Zwemmen klimmen wandelen en springen van rotsen tot 8 meter hoog. Was echt super tof. Je moest ni springen als je ni wou. Een meisje hadden ze hier is moeten redden met een bootje. Die was van 20 meter gesprongen en op de verkeerde plaats. Ze was gewond en geschaaft van haar poep tot boven haar schouder. Ben dan toch maar ni van zo hoog gesprongen. Want mijn natte sandalen waren heel slipperig en je kon ni tegoei staan op de plaats waar je moet springen. Tussen de hoge kliffen was het soms wel heel kou. De zon kan er dan ni bij. Het laatste stukje is met een bootje. En dan wandelen we terug. Onderweg kom ik de maagerste hond tegen die ik ooit heb gezien. Julieke heeft direct brood gekocht in de winkel. Het maakte me zo boos die hond te zien. Hij zou van een familie zijn. Ik wou hem menemen maar hij wilde ni opgepakt worden. Man zo triestig. Het was een hele mooie trip. We willen aan de rivier kamperen. Maar we moeten terug naar de grote kerel want onze spullen liggen daar. Als we willen vertrekken vraagd hij 4 dollar om daar te slapen. Maar we hadden al een ticket. Ik zeg da kan ni. De gids zei ook dat het gratis was. Julieke wast ook beu. We zijn dan doorgegaan. Langs de weg zat een man die een ruwbouw had gezet. Stond net onder dak. We vragen aan de man of we onze tent mogen plaatsen aan de overkant tussen de bomen aan de velden. Maar da kon ni,we moesten de tent maar in of rond zijn huis zetten. Kei tof, hebben we een kamertje uitgekozen en daar de tent gezet. Super! Op zijn terrasje hebben we gegeten. En al snel zagen we de vrouw van de man naar de buren lopen. Die dan weer op een wip allemaal opeens buiten moesten zijn. Zo toevallig. Maar ze waren heel vriendelijk. Wij waren spelletjes aan het spelen toen ze koffie en 4 hele grote koeken kwamen geven. Kei lief,ze hadden ze zelf gemaakt. Wat later kwamen ze vragen of we ni in hun huis wilde slapen. Maar dat deden we ni. Nu hadden we is een heel huis voor ons alleen! WOEHOEW! Helemaal rond gegeten zijn we gaan slapen.
Dag 238-6maart2013
Verschrikkelijke nacht. 1 mug heeft me uren wakker gehouden,echt uren. Weer vroeg op om de koeien te melken. Das toch zo zalig e. Man die hebben daar een leven! Om 7u moeten we gaan eten,want de bus komt om half 8. Dus nog snel de rugzak maken. Toet toet daar is de bus al. Spijtig een heel snel afscheid. Eigenlijk ni voor mij want hou echt ni van, van afscheid nemen. Opa zit ook met ons op de bus. We hebben zoooooo ver gewandeld naar onze hostel. En hebben dan een uurtje een sjesta gedaan. We waren doodop van de vreselijke nachten. Dan zijn we wel 3X naar de winkel gelopen. Want morgen doen we een trek naar Somoto en blijven daar slapen. Dus we maken nog is koude pasta voor morgen. In onze dorm we zijn met 5 spreken allemaal nederands. 1ne holander. Da gebeurd ook ni rap. Zij is echt wel een toffe waar we heel lang mee gebabeld hebben. Nu ga ik nog een douche nemen voor ik ga slapen. En men rugzak maken.
Dag 237-5maart2013
6u20 uit de veren om de koeien te melken. Super tof! Op de morgen eten we vieze bonen en een ei met nog iets. Dan hebben we stenen op de weg moeten gaan halen met een kruiwagen. Dat was wel een eindje bergop. Ze gaan een huisje bij bouwen. Dus gewoon stenen van de weg rapen en hup je hebt een huis. De Jekson was natuurlijk ook aan het helpen, met zijn radio rond zijn nek gebonden. Wa een grappig zicht. Na een paar uur zei Lucia kom genoeg gewerkt. Nu gaan we planten plukken in de hof voor ons middag en avondmaal. Dan heeft ze wat uitgelegd over wat goed was om het bloed te zuiveren en voor de maag te zuiveren. Voor het hart en voor beten iritaties van beestjes. Was wel intresand. Ook weer nieuwe soorten groenten geleert. Het ene was heel goed voor vegetarise mensen. Het ander leek op een lelie die op land groeide met een knol eraan. Was vanbinnen wit en paars. Moest 10maanden groeien. We zijn nog een wandeling gaan maken naar de bergtop. Onderweg zagen we dat ze hier allemaal water moesten komen halen. Dat ze zelf nog moesten opdraaien van uit de grond. Tof om te zien. Het uitzicht op de berg was mooi. Als we terug zijn gaan we koffie selecteren. Dat zijn grote groene bollen dan worden ze geel en dan rood. De geelrode en rode moeten eruit gedaan worden. Dat gaat in een andere zak en de groene worden ook terug in een andere zak gadaan. En die moet dan weer wat blijven staan. En na ons lekker eten gaan we de rode bollen pellen met een machine. Dus hier moeten we weer draaien. En dan komen er witte bonen uit. De Jekson begint zijn dansmove weer boven te halen. Nog steeds met zijn radio rond zijn nek. En het meeste van het draaien deed hij weer wel. Maar da was ni erg want da was echt zwaar, soms kreeg je ni rondgedraaid met 1 arm. Dan ben ik met men Liefje even naar de kamer geweest. We waren elkander wa aan het plagen en aant rollen vant lachen tot Lucia kwam vragen of alles wel goed was. In elk land komen ze maar vragen of alles goed is met ons,wil dat iets zeggen? Dan zijn we Jakson nog gaan helpen met de koffie te gaan branden. De witte bonen gaan in een tonnetje boven een vuur,daar moet je dus weer met draaien. Maar hij wou weer het meeste doen. We zaten rustig koffie te drinken met de buren toen ik de paniek zag. De bonen stonden bijna in brand. Er was ni veel goeds meer over. Maar de jong had nog zo zijn best gedaan. Het avondmaal was apnormaal lekker. Ze had een zelfgemaakte vegetarise burger gemaakt. Die vrouw kan wa maken met de groenten uit haar tuin, amai. Erna hebben we met Jekson nog wa kaartspelletjes gedaan. Wat later deed ook de opa van 68 mee (die heeft ook geen rimpel en ziet er zo goed en jong uit ni normaal) en nog een meisje die er ook vaak komt. Het was heel gezellig. Dan hebben we weer koffie mogen draaien ieder om de beurd. We hebben geweent van het lachen met Jekson. De hele tijd was hij aan het spelen of hij homo was en tikkerke. Dan begint die nog vollebak te dansen. Howjo het was super. Ben in men bed omgevallen boenk int slaap.
Lekker lang geslapen. We vertrekken pas deze middag naar de familie in sontule in reserva de miraflor. Men Liefje is er 8er gekomen dat ze haar schoenen kwijt is. Dus we moeten eerst nog gaan winkelen. Er is maar 1 winkel waar ze nieuwe schoenen verkopen,en das een eindje wandelen. Nu hebben ze niks in haar maat, en heeft ze snel maar slechte schoenen gekocht die een maat tegroot zijn. Ook zijn we rustig een gratis koffie en thee gaan drinken. Met als gevolg geen tijd meer om middag te eten. Op de bus kent iedereen de fam. waar we naar toe gaan. Lucia staat al op ons te wachten als we toe komen. We worden warm ontvangen,en laat ons direct de hele woonst zien. Ze zegt settel jullie maar rustig, dan lat ik jullie sevens mijn tuin zien. We hebben dan overl op en rond de boerderij gesnuffelt en kennis gemaakt met Jekson. Hij is maagd en ook 30 jaar. Die woont al 8 jaar bij deze fam. maar is ni helemaal normaal maar o zo grappig een leuke kerel. En hij kan best goed werken. Dan hebben we nog een beetje met de kaarten gespeeld. In de late namiddag hebben we de planten water gegeven. En da waren er veel. Moesten steeds met de emmer uit de vijver water scheppen. Lucia is 62 en zo een mooie jonge vrouw geen rimpels en die kan wa verzetten ze. We konden ze amper bij houden. Ik was blij dat het gedaan was, stond helemaal in het zweet. Het avondmaal was super lekker alles kwam vers uit de tuin. Iedereen eet vegetaris bijna altijd. Na het eten hebben we koffie mogen malen ( zwarte bonen pletten ) das best wel zwaar. Alles word met de hand gedaan. Jekson vraagd dat we dit ook willen doen. Dan laat hij eerst zien hoe het werkt en dn mogen wij even en dan hij weer. Hij doet graag alles zelf maar wij moeten er wel steeds bij zijn. Dan hebben we het gezellig gemaakt op onze (eindelijk nog is prive ) kamer Met een kaarsje.
Dag 235-3maart2013
vandaag nemen we de bus naar Estelli. In de voormiddag doen we ni veel dood,buiten onze was. Mijne tablet heeft het begeven. Ik krijg hem ni meer aan de praat. Hier zit ik dan net 2 maand weg. Ik heb ook is iets gekocht. Kan er niks mee doen. Al een geluk heeft men liefje een GSM van Seppe mogen lenen voor op rijs. Anders kon ik men dagboek niet meer bijhouden. Dank u Seppe! Toch moeten we ons op het laatste moment weer heel hard spoeien,en bijna lopen naar de bus. We moeten er 20min opvoorhand zijn. En vertrekt om 13u. Dus opeens geen tijd meer om te eten. Wij maar wachten,uiteindelijk is ze pas vertrokken om 14u25. We hadden het moete weten e. De busrit duurd weer uren. Ik zit in het midden tussen 2 zweetbillen,ni tof! In een iets wat op een bushalte trekt nemen we een taxi naar de duurste hostel van heel ons verlof denk. 7 dollar per n8 en ze hebben hier niks. Echt triestig! Ik scheur open van de honger. Eindelijk nog eens vegetaris vlees gevonden. Dan zijn we bij een informatie bureau geweest waar we een familie uitgekozen hebben om een paar dagen naar toe te gaan. Daar kunnen we op de boedrerij zoveel helpen als we willen. Koeien melken, groente planten en plukken enzo verder. Ook met paard rijden en de vrouw maakt geneesmiddellen van al wat in hun tuin groeit. Ben is benieuwt. Om 10u gaan we slapen. Tot over een paar dagen.
