Vandaag proberen we wat vroeger op te staan. Maar het maakt geen verschil. We hebben wat bij gebabbeld met Sarah en Henry. Het was weer een leuk weerzien. Dan zijn we naar de post geweest. Dan de bus genomen wat weer een heel gedoe was. Iedereen maar roepen dat zij de juiste bus hadden die rechtstreeks ging. Eindelijk opgestapt de bagage op het dak. Zegt er een man dit is helemaal ni de juiste bus. We waren de straat al op. Wij roepen,en doen de deur achteraan open. We hangen uit de bus en Uschi is er al helemaal uit gesprongen. En loopt er achter. Tot ze stopt en onze bagage terug van de bus gooien. Terug rennen naar de andere bus. Maar die vertrok het eerste uur nog ni. Al een geluk dat de boot ni vertrok op het uur dat ze zeiden. Het was een uurtje varen. We hebben de zon zien ondergaan op het meer. We zijn naar het eiland Omatepe. Het ligt in het 2 de grootste meer van centraal Amerika. Het is echt net of we op de zee zitten. Geen land te zien in sommige richtingen. Het eiland is 40km lang. Ongelofelijk dat in een meer. We vinden snel een slaapplaats maar eten zoeken duurde weer langer. Dan hebben we nog even spelletjes gespeeld op de kamer tot we in slaap vielen.

Jongens wa ne nacht. Eerst springt Julieke in mijne nek om 23u30 dat ze ons filmpje gevonden heeft op internet. Dus ik wakker vangt verschieten. Kon ik nimmer slapen omdat er stomme mensen aan het roepen waren. Dan nog is wakker van de pijn. En om 7 uur terug wakker. Uschi is al ontbijt gaan halen. Zo lief! Dan ben ik ook is naar ons filmpje gaan kijken. Man zo belachelijk, we komen er maar even in we zijn zo op gelucht. We hebben eerst nog uren gebabbelt voor we aan ons ontbijt begonnen. Tegen 11u zijn we eindelijk de pist in. We gaan met een bus naar dorpje Catarina en daar wandelen we dan zo door naar het volgende dorpje Rio Sanjuan Del Orinte. Het zouden allemaal witte huisjes zijn die van een soort witte lavasteen gemaakt zijn. En waar ze overal nog aan pottenbakken doen. Van de witte huisjes schoot niks meer over. Ze vonden het er saai uitzien en dan lijkt het of de mensen te lui zijn om te schilderen. Dus hebben ze alles maar een laagje gegeven. Vond dit wel heel jammer. Het was nog wel gezellig,maar veel verkoop van,van alles wat ook ni met pottenbakken te maken heeft. Het ding waarvoor de mensen komen is wat verdwenen. Alle eigenlijk waren wij de enige toeristen. Enkel op de mirador,waar we een zicht hadden op het meer in de vulkaan waren nog 2 toeristen. Een man wenkte ons binnen. Hij is 86 maar nog heel goed. Ongelofelijk,nog steeds hield hij van de vrouwen. Hij had 2 zonen, 1 ervan kwam even later ook binnen hij was 25. Hij deed aan pottenbakken en wil ons dit gratis leren. Omdat hij fier is op zijn cultuur en zijn kennis wil door geven. Maar vandaag kunnen we ni want de laatste bus is al om 4u30. Dus op een uurtje kan da ni. Hij geeft zijn nummer en wil ons zondag graag terug zien. Maar ja wij weten nog ni wat we het koment uur doen laat staan tegen dan. Dan hebben we nog wat door het dorp gewandeld en een Jezus seremonie mee gevolgd door de straten. De Jezus werd door de straten gedragen. Erna zijn we over het grootste kerkhof van centraal amerika gewandeld. Dit waren dus wel allemaal witte grote graven. Hier liep politie rond die ons op de voet volgde. Omdat hier veel aanrandingen gebeuren en veel beroving is. Dit was wel een grellig zicht. Even wat belangrijks vergeten! JULIEKE heeft haar haar 2 weken geleden gewassen. Het was echt ni meer te doen. Ze heeft het in de 40 dagen volgehouden. Bij het wassen is ze ongelofelijk veel haar verloren,da had ik noch nooit gezien. Ik zou denken dat ze kaal was. Dus u haar ni wassen is echt ni gezond. Al een geluk verdoezelde haar schoonheid de vettige haar. De haar alleen was ni meer aan te zien. Ondertussen heeft ze haar haar al 3X gewassen en nog steeds verliest ze zeer veel haar. Nu blinkt ze en straal ze terug op alle vlakken ! Op de zotte markt van een paar dagen terug, liep een vrouw en die verkochten wiet en cocaïne. Ze riep zo hard en de politie was daar ook e. Ze liep daar met zakken rond of het snoep was. Thuis hebben we Sahara en Henry terug ontmoet en wat bij gebabeld. Was weer gezellig. Overal heb ik pijn dus ga nu slapen.

We zijn zo zenuachtig , Uschi komt vandaag! We maken ons ontbijt en gaan wachten op de straat. We lopen binnen en buiten. We gaan is naar de bushalte. Maar daar vertellen ze ons dat er bussen aankomen op 5 verschillende plaatsen. Dan keren we maar terug en kijken in elke taxi of ze erin zit. Maar niks. We lopen heel de tijd weer binnen en buiten dan onze mail nog is nazien. Even zijn we iets anders aan het doen en daar komt ze dan. We vliegen in elkaars armen het was een super weerzien! Ze had al direct een goei verhaal bij. Uschi haar onderbroeken zijn al gepikt. Zomaar uit haar grote rugzak. Ze hebben er wel een paar laten zitten. Toch vriendelijk e. Eerst praten we uren bij dat het ondertussen al 4u is. Ik verga van de buikpijn en heb wa plat gelegen op het bed. Maar mijn honger krijgt altijd de bovenhand. Dus we gaan samen eten. Onderweg komt er een ventje naar me toe die me een kadotje geeft. Iets wat hij zelf gemaakt heeft. Een groot hartje met een pijl door en een roosje erbij. Da was zo lief,hij moest er enkel een kusje voor hebben. Ik heb hem dan maar wat geld gegeven. Uschi kreeg ook een roosje. Hij wou iets maken voor Julieke ook een roosje maken. Maar ze wou ni. En erna gaan we een kerk bezoeken waar we bovenop kunnen. En zien de zonsondergang. Was een mooi uitzicht. Dan zijn we nog iets gaan drinken. Maar daar moesten we dan weer gaan lopen omdat Uschi bezegeld werd door de vogels. Nu zijn we onze roete aan het bespreken. En ga direct slapen denk ik.

Amper 6u geslapen. Nog steeds veel pijn. Men liefje ligt nog in droomland als ik naar de winkel ga. Loop door de straten opzoek. De winkel was nog gesloten. Opent pas om 8u dus nog 20 min wachten. Er is al veel beweging op het plein en er rond. In de winkel kan ik geen melk vinden. Enkel te grote verpakkingen. Dus ik zoek in nog andere straten,niks. Terug thuis hebben ze me buiten gesloten. Ikke maar roepen toen kwam men liefje me redden. De man van de hostel zei,hier op de hoek kan je melk vinden. Ikke terug op de straat. Niks gevonden weer loop ik 5 blokken rond en terug zonder melk. Ik zeg tegen men Liefje er is hier nergens melk te bespeuren. 1 winkel ja maar daar moesten ze de koeien eerst nog melken. Want das pas over een groei uur. Men Liefje de straat op en amper 5 min later is ze terug met melk. De winkel was eerst nog gesloten. Daarom vond ik die ni. Dit heeft dus 1u30 geduurd e! Voor 1 bus melk! Alle na het eten zijn we op een super leuk terrasje iets gaan drinken. Mega hoge stoelen waar je op moest klimmen. Dan zat je aan een rond tafeltje. Kei gezellig. Was zeker 3a4 meter hoog. Dan hebben we de bus genomen om een frisse duik te gaan nemen in een krater. Als we uitstappen zien we het meer. Het lijkt wel aan de andere kant van de wereld onder ons. Zo ver! We moeten eerst een uur naar beneden wandelen denk. En da op men slippers, ni simpel. Ik zeg tegen men Liefje da water kan ni dieper zijn dan een halve meter. Na jaren wandelen komen we aan helemaal over hit. Moet ik eerst voor men Liefje nog poseren , ze weet haar momenten altijd zo goed uit te kiezen e . Ik wil snorkelen maar ik kan net men hand zien in het water. Dus ik spring achterop bij men Liefje die een band gekocht heeft. Zo dobberen we een heeeeeeele tijd en spelen wat in het water. Als we terug willen ben ik blij dat we ni de berg terug op moeten. Als we op de bus aan het w8en zijn komen er 2 mannen bij me staan. Die dan hun uiterste best beginnen doen met muziek te maken. Hij lied mij ook even proberen op een grote triangel. Maar ik bakte er niks van. Ze bleven maar spelen, en de gitaar zo vals en helemaal versleten. Ik moest nogal lachen. Die dachten echt te versieren e. Kusjes gooien met hun ogen van die rare dingen doen. Die ene zo zat als een patat. De andere was sa-va. Ik vroeg aan Julieke da ze ni bij me kwam zitten. Zei kan goed Spaans en kon dan toch iets zeggen tegen hen. Want die vroegen altijd van alles maar Kanne kik da ni e. Het enige wat ik versdtond was men leeftijd en of we grenkos waren. Wil zeggen of we amerikanen zijn. Een groep jongere dat er wa later aankwamen vroegen aan de mannen. Of we grenkos waren. Nee nee riepe ze. Dan waren ze vriendelijk. Ik was toch blij dat de bus er was na een uur wachten. Maar iedereen stapte ook op. Op de bus zaten nog 2 vervelende die op iedereen zaten te roepen. Die wilde ook drugs verkopen op de bus en riepen hardop wat ze hadden. Ook op ons begonnen ze te roepen. Zijn jullie grenkos of wa duitsers?lalalalala. Het is echt ni normaal. Als je Amerikaans ben en je komt hier reizen dat komt ni goed. Duitsers hebben ze ook ni zo graag. Die komen hier de dikke nek uit hangen en de prijzen naar boven jagen. Man was zo blij thuis te zijn. Dat we van armoede aan de overkant snel iets gaan eten zijn. Ja als het donker word roepen ze echt vaak. Door de dag gebeurt da ook wel maar das toch anders. In het restaurant komt er iemand op me af gestormd. Amerika of europa? Ik zeg eurtopa. Das goed zegt hij en steekt zijn duim op. Wa later komt hij terug voorbij en is die super vriendelijk. Echt das hier ni normaal. Wij hebben tot laat nog samen spelletjes gespeeld.