Al heel vroeg verlaten we ons dorpje. Bijna in bluefield vallen we in pan. Al een geluk heeft een ander bootje ons gezien en helpt ons mee naar de bestemming te trekken. Als we daar aan het wachten zijn om geld te wisselen vliegt er een kerel langs ons die loopt onder het huis lans het water valt op de stenen toch terug verder lopen. Zien we ineens een hele groep erachter lopen met een grote steen in zijn hand. Amai da was even schrikken. Net nen actiefilm. We zijn naar onze visa laten verlengen. Want Guatemala El Salvador Honduras en Nicaragua telt allemaal samen. Het is heel relax hier zonder probleem mogen we voor 16€ 1 maand langer blijven. Uschi heeft het nieuws van hier gezien. Het klimaat verandert er zijn meer donkere dagen en kouder. In US en Europa hebben we al gezien dat dit een ziekte met zich mee kan brengen. Mensen blijven binnen en krijgen een depressie en dan leggen ze de ziekte uit. De latino's de mannen van hier zijn toch steeds meer trouw. Ze laten zien waarom het toch goed is voor de man trouw te blijven. Vrouwen hebben een clitoris en kinnen ook genieten van vrijen,dus vrouwen begin te experimenteren. Nu is er ook een pil op de markt dat als je vrijt je niet zwanger kan geraken. Je krijgt mooie haren en een schone lijn. Dus vrouwen waarom niet. Het laatste is snel geschreven geen tijd meer.

We hebben goed geslapen,en leven nog. De poes van de buren is hier in huis onder de tafel aan het bevallen. We zien er 2 geboren worden. Toch altijd raar. Zo mooi, ze zijn met 4. Ze heten Rabby Uschi Julia en Grita. Zo blijven we daar verder bestaan. Iemand verteld ons over een indianen beeld in een rivier. Niemand weet wie het beeld heeft gemaakt. Maar het zou speciale krachten hebben en de Rama Keys beschermen. Er was een buitenlander die naar het beeld kwam gelopen en wou dit wegnemen. Er kwamen opeens van alle kanten stenen naar hem gevlogen. Niemand wist van waar ze kwamen. Er woont niemand in de omtrek. Mensen kunnen het beeld niet bezoeken tenzij ze met een Rama Keys mensen gaan. Dan gebeurt er niks. Ook vertelde ze een verhaal, maar dit is misschien wel een legende, volgens hen ni. Er zouden kabouters leven in de diepe jungle. Soms verdwijnen er kinderen zonder enig spoor. Nu 1X was er een kindje na 12 jaar terug gekomen uit de jungle. Proper , en hij zei dat hij door de kleine mannetjes was terug gebracht. Nu in andere landen in zuid Amerika hebben ze  hetzelfde verhaal. Raar maar waar. In dit mini dorpje staan 150 huisjes het lijken er maar 50 en er leven 12 families. En in China zijn de onnozele geschifte mensen weer bezig. Nu steken ze baby poezen in flessen zodat ze niet groot worden. Mensen betalen er Massas geld voor! Waar gaat het toch naar toe? Hier lopen we bij mensen binnen om rijst te kopen 3 huizen verder bonen. Zo geweldig is het hier. Nu vertellen ze dat de samenleving  hier toch ook aan het verslechteren is. Eerst at iedereen waar hij in de buurt was dat gebeurt ook al minder. Er zijn sommige jongere die nu een GSM in Bluefield kopen en de mentaliteit meebrengen ook heb ik 2 TV gezien allemaal dingen waardoor alles ook hier sevens  kapot gaat. Iedereen speelt buiten om 18u springt de groep aan voor elektriciteit. Dat ene huisje zet zijn TV aan de deur gaat dicht een paar mensen kijken langs buiten mee door de gleuf van de muur. De rest speelt gewoon verder. Maar dan zie je al hoe een TV de mensen uit elkaar trek. Binnen 5 jaar heeft misschien iedere een TV en speelt er niemand meer buiten. En gaan ze hun gelukkig zorgen loos leven achter laten in onze wereld van stress! Zo erg om dit ook weer met onze ogen zien te verdwijnen. Telkens weer een sprankeltje hoop dat bij ons opkomt. En wanneer je dieper kijkt slaan ze het weer stuk!

Voor de 2de maal dat ik vandaag moet schrijven. Bijna gedaan en toen was alles weg. Dus nu schrijf ik met heel veel tegenzin en niet meer hetzelfde. Rabby heeft geen frang op zak. Zijn moeder had geen geld meer want zijn broer had niets gezonden. Dit vertelde hij ons na de bus en boot rit. We hadden hem zeker iets gegeven. Maar het is gewoon geen leuk gevoel dat ze er zomaar vanuit gaan dat wij alles betalen. Ze zien toeristen als geldschieters en denken dat Europeanen zeker Belgen allemaal veel geld hebben. Maar hij heeft het voor ons wel mogelijk gemaakt om dit te doen. Ook zijn vriend Joharly moeten we onder. Dit vind ik ni meer dan normaal. We mogen naar zijn thuis,en hij heeft alles laten vallen om met ons mee te gaan. Want hij was aan het studeren in Bluefield. Ja we hebben echt wel een buitenkans gekregen om naar dit eiland te gaan. Dit kost normaal stukken van mensen. We vertrekken met een privé bootje. Maar eerst gaan we tanken met de boot. Dat was kei tof. We komen echt op een mini klein eilandje aan Ramaki met een dorpje erop. Nog nooit hebben we op zo een klein eilandje geweest. Wat is dit een droom,zo mooi. Iedereen lijkt wel samen buiten te spelen. De mensen zijn weer anders. Meer indiaan. Ja dit zijn ook indianen e. Allemaal vuile kapotte kleren. Ze spreken hun eigen taal. Echt oers Engels wa je niet verstaat met Nederlands gemikst. De Rama Keys zitten op verschillende eilanden. Dit is het hoofdeiland. Ze hebben een heel groot gebied tot aan beneden de rivier tot Indomaiz. Ze noemen dit de groene long van Centraal Amerika. Hun natuur word wel beschermd, zonder de handtekeningen van deze mensen mogen ze niks aantasten of afbreken. Hier beheren ze ook alles van de Rama Keys. Nu willen ze een kanaal bouwen door heel hun gebiet voor handel. Dat wil zeggen hun water word nog meer vervuild en de inkomsten zijn voor de Amerikaan en Israël. Zij willen die bouwen. Maar zonder de handtekening zal dit er ni komen zolang deze regering aan de macht is FSLN want die beschermen de Rama Keys. Ze leven los van de maatschappij of toch zoveel mogelijk. Hebben hun eigen eiland om te boeren.  Hier hebben ze de tofste WC ooit. Een houten brug over het water dan een mini hutje met een gat in. Zo een WC van vroeger bij ons. En dat gaat recht het meer in. Je kan zo op de vissen kakken. Wel oppassen dat er geen krab in u poep bijt. Ze kruipen langs de palen omhoog. Uschi heeft ze al gevoeld. We zijn is rond gewandeld over heel het eiland. Een jong zat super hoog in een boom met dunne takjes. Hij plukte een soort fruit en gooide dat naar beneden ze vlogen er met zijn allen op als wilde kippen. We mochten is proeven, man wa was da voor iets degoetand,nooit meer. Een zwart, somigge halve meter lange vrucht waar zwarte schijfjes inzitten die moet je eten en daar nog de pit uithalen. De mensen zijn hier zo interessant en weten echt veel. We voelen ons zeer vereerd dat wij de eerste Belgen ooit op dit eiland waren. Ook waren we de eerste vegetariërs. Dat begrepen ze niet,dat was voor hen heel grappig. Dat vertelden ze steeds tegen iedereen. Dit zijn Belgen en eten geen vlees of vis. Elke keer moesten we dat uitleggen. Sommige begrepen het wel. De mensen hier verdienen hun geld met kreeft te vissen. De mensen worden vaak niet oud. Of sterven zelfs al heel jong aan klaplong of hersenletsels en Enzo.... Omdat deze mensen geen geld hebben voor duik materiaal. Of heel slecht. Duiken ze zonder materiaal tot 18m ze leren dit te doen van als ze kunnen lopen. Hier kunnen ze sneller zwemmen dan lopen. Maar omdat de kreeft bijna uitgestorven is moeten ze steeds dieper en dieper in de zee. Zonder materiaal. Vele mensen komen niet meer terug thuis omdat wij graag een kreeft op ons bord hebben. Zo verschrikkelijk om te zien. We zagen een man liggen op de houten vloer met niets aan als een te grote onderbroek niet meer weten in welke wereld, zich niet kunnen behelpen deze man heeft moeten duiken om zijn familie eten te kunnen geven. De mensen hier hebben geen keuze. Ze hebben anders niks echt niks. Wat mij ook opviel er komt veel vuilnis toegestroomd aan het eiland. Hier proberen ze al hun afval te verbranden. Vrouwen of sommige die nooit gedoken hebben worden hier zeer oud. Alles is hier zeer gezond. Was! Nu de laatste 10 jaar is hier plastiek op het eiland gekomen. Alles van coca cola. Hier hebben ze er nog geen besef van hoe slecht het wel ni is. Echt heel erg. Kinderen krijgen les in een huis en liggen of zitten op de vloer. Deze Commune word ook gesteund. Het geld gaat naar de verkeerde mensen. Ze sturen alles naar Bluefield en daar verdweind een deel en van de rest krijgen ze kleren. Maar das niet wat ze willen. Ze willen schoolbanken dingen om te leren. Als mijn Liefje in het donker naar het WC gaat zegt Uschi om te lachen pas op voor de tarantoelas e. Julieke vliegt uit de WC met haar broek half op. Er zit er echt ene! Ikke binnen man das verschieten zo groot zwart en behaard. Heel de slaapkamer heb ik moeten controleren. En Uschi hoorde ik steeds naast ons, O nee e , O nee e, dat was wel grappig alle nadien toch.

Om 9u de boot naar Pearl Lagoon. Hier zouden nog oude komunies zitten zoals Muskitos. Daar wandelen we eerst naar toe. We stoppen snel om iets te eten. 2X spaghetti en nog rijst. Na 1 u vragen we hoe lang het nog duurde want ik zag niemand meer in de keuken. Ja de gas is op ik heb eerst een bus moeten gaan kopen. Die moeten ze nog brengen. Een nog 20 min later komt ze aan Uschi vragen of ze ook geen spaghetti kan nemen. Dat was een gedoe amai. Een man houd ons al snel tegen. Hij wil ons alles laten zien. Iemand klimt met zijn blote voeten in een hele hoge palmboom om voor ons een cocosnoot te pakken. Amai da was geweldig om te zien. Zo zonder hulpmiddelen. We gaan eerst naar het huis van zijn mama. Hij vertelde ons dat de hond van zijn grootvader 40 jaar geworden was. Ja ik denk dat de mensen hier geen tijds besef hebben. Hier weten ze ook ni hoe oud hun kinderen zijn. Wat later neemt hij ons mee in zijn kano waar ze een zelf gemaakte zijl op zetten. Dit is van plastiek met 2 houten palen. Dat was geweldig,en nat. Ik moest heel de tijd de boot leeg scheppen. Het leek wel of we op de open zee waren. Dat was ook halvelings. Dan hebben we door de jungle bewandelt tot aan de suikerriet plantage. We hebben wel de wapen gemist,spijtig. Het terugvaren was heel wat moeilijker. We hadden hevige wind op. Als we terug zijn moeten we eten kopen voor zijn gezin. We gaan naar een winkeltje voor coconootbrood dan naar een ander winkeltje vr rijst nog een ander vr bonen en nog een ander VR eieren. Dit gehucht is 1 straatje met een paar andere huisjes erachter aan het water. Ongelofelijk! Ze hebben wel 3 pleintjes waar ze sporten spelen. Basket voetbal en belangrijkste baseboll. Als ze in een bepaalde sport echt super zijn. Krijgen ze een ticket vr naar het buitenland te gaan. Maar het is zo mooi hoe al de mensen hier samen leven. Elke avond spelen ze met zijn allen sporten. Iedereen kent elkaar. Zo mooi om te zien. Maar ook hard de vrouwen werken zo hard ze wassen bijna de hele dag met de hand al de kleren en er tussen moeten ze eten maken en nog gaan werken. De jongens gaan vissen op garnalen. Ze beginnen om 3u in de nacht tot 9u in de morgent. Dit 7 op 7. Ze verdienen tussen de 700 en 4000 Córdoba per dag. 4000 was wel heel erg veel zei hij. 31 Córdoba is 1€. Als we buiten zitten op de avond. Krijg ik nog de hele bijbel te horen.

8U op, we hebben ons overslapen. En ben stijf van de oefeningen. We zoeken ons eerst een andere hostel, die vinden we al heel snel. Zelfde prijs maar o zo leuk en proper en we kunnen ons douchen,geweldig! Als we aan het ontbijten zijn komt er een man bij ons zitten. Hij had een tatoeage van een sluipschutter op zijn arm. Hij lijkt vriendelijk,hij verteld ons in alle glorie wie hij is wanneer we merken dat echt iedereen hem begroet. Ze vroegen of zijn apotheek open was. Hij was dus scherpschutter in Amerika US, hij is spion en een huurmoordenaar. En dit verhaal op de morgen was even slikken. Hij zei vertrouw hier niemand. Maar jullie lopen geen gevaar want jullie passeren maar. Mensen die hier wonen hebben allemaal een eigen wapen ondertussen. Dat is gekomen met de oorlog. Het is een heel historie teveel om te schrijven. Heb het gevoel dat ik nooit meer bij geraak met schrijven. We hebben hem vriendelijk goeie dag gezet en zijn naar het eilandje verderop gevaren. Weer een cultuurschok,hier is het feest opengebarsten. Zoveel bars achter elkaar elke bar andere muziek veel te luid. We zijn dan naar een ander kant bewandelt waar het heel rustig was. We kwamen voorbij een man die in zijn hof zat. Hij had gezien dat ik een cocosnoot had opgeraapt die veel te klein was om op te eten. Hij vroeg of ik een wou uit zijn tuin. We hebben er een anderhalf uur bij gestaan. Hij vertelde ons over de schepen. Er zijn Chinezen die ze hier laten maken omdat het hier goedkoper is. Dan laten ze de mensen van hier erop werken ook goedkoper. Dan doen ze aan zware visvangsten. We dachten het eerste land tegen te komen dat vrij was van Chinezen. NIET DUS! Japan komt hier bruggen bouwen inruil voor ilegaale vis, de haai vinnen. Ze snijden de vinnen af en gooien ze terug en laten ze sterven op de zeebodem. Eet smakelijk voor de mensen die de soep bestellen! De Chinezen varen met 40 boten vooral op garnalen. Alles word zo uitgeput. ZE HALEN HET ONDERSDE UIT DE ZEE! Ze moeten steeds dieper! Het word mij weer echt teveel. Konden mensen maar even door onze ogen kijken.

Ben al heel vroeg op. We hebben met 3 in een klein bed op de planken geslapen. We lopen eerst de winkeltjes weer af om eten te kopen. Na ontbijt wandelen we door de 3 naast elkaar liggende gehuchten. De vrijdag na de heilige week is het hier groot feest en doen de 3 dorpjes allemaal spelletjes samen de hele dag door. Iedereen kijkt er al naar uit. Wat grappig is in elk dorpje praten we met mensen die er wonen. Dan zeggen ze ja in mijn land,allen noemde ze het hun land. Welkom in mijn land. Moest daar echt mee lachen,das dan 200 meter op 200 meter bewoond e erachter ligt nog grond voor hen. Echt schattig. We bezoeken het schooltje. Hier zitten enkel de kleine kleuters. Erna moeten ze naar de andere kant van het schiereiland. 1 mama van de kleinste zit in de deur vr als ze naar buiten loopt ze ni weggaat. De kleine van de juf zit ni op de banken maar hangt rond en tussen haar benen. Zo mooi om te zien. Dat zo bij ons dus echt ni kunnen. Op de terugweg vertellen ze ons over de krokodillen. Ze doden ze enkel voor hun huid,de rest steken ze diep in de grond. Omdat de urine zo giftig is dat als je iets fout doet met het te bereiden dat je er aan kunt sterven. Of stieren die het rouw eten ook. Enkel voor hun huid worden ze gedood. Verschrikkelijk! Dus denk eraan wanneer je de handtassen of schoenen koopt. We gaan nog langs zijn fam om goeie dag te zeggen. Een jonge vant dorp, Rabby gaat met ons mee naar bleufield. Hij heeft een vriend in Ramaki zodat we ook daar kunnen langs gaan. Dat kost normaal 90€ om naar daar te gaan. En dan kunnen ze er nog ni verblijven. Dus we hebben super veel geluk! We zijn dan met zijn allen iets gaan eten zodat we hem ook wat leren kennen. Maar das echt ne rare ze. En die spreekt van dat wild engels,ni te verstaan. We zijn benieuwd!

Om 11u30 zijn we pas uit de kamer. Er is vandaag toch geen boot. Als we gegeten hebben vragen ze ons nog is of we geen zin hebben om mee naar de rivier te gaan zwemmen. Das 20km verder. We maken ons klaar en voor we het weten zitten we achterin de pickup. Eerst stoppen we nog bij 2 winkels en moeten we hier en daar nog mensen ophalen in het dorp. De rit naar daar was heel mooi. Waar we toe komen is zoveel volk. We gaan een stukje wandelen. Jongens hebben ons gezien en volgen ons. Ze willen met ons mee. Maar ik zeg dat ik sterk genoeg ben dat het ni hoeft. Ze moeten lachen. Ze schatten mij en Julieke 15 het word steeds beter. Het was er zeer mooi. Vele mensen komen met hun paard. Dus hun manier van feest vieren is gaan zwemmen en vele ervan drinken dan nog. Het was tof zo met een familie mee gaan. Het was een hele belevenis. Thuis is het weer een hele grote ramp om eten te vinden. Dus maar iets genomen van een vettig kraampje op de straat. Maar het smaakte toch. Een clown kwam ons vergezellen en deed een paar trucjes. 1 heeft hij ons geleerde, da was echt leuk. 

Goed geslapen. We hebben misschien een kleine kans dat de boot toch zou varen. We zijn op verschillende plaatsen gaan vragen. De betaalbare gaat enkel zaterdag pas. De para die ons veel uitleg gaf heeft ons 18 19 en 21 geschat. Nooit gedacht dat ze mij nog onder de 20 zouden schatten. Wat een geweldig gevoel. We hebben nog een hele tijd met de man gepraat. Dus dan gaan we vandaag maar is kijken in de paar winkeltjes die toch open zijn om een bikini voor mij. Maar het is gene vette. We zijn dan een hele gezellige mooie leuke wandeling gaan maken rond, door het dorpje. En s'avonds zitten we naast stom dronken mannen een kaartje te leggen. Vele dronken mensen zelfs 10ers al. Dat de heilige week maar snel om is.

Amai zalig geslapen. Vandaag zouden we naar de lieve vrouw gaan die samen werkt met mol voor mensen te helpen. We zijn goed optijd aan de bus. Toch is ze al vertrokken meer dan 15 min.van te voren. Das hier nog nooit gebeurt. Ho zo typisch we wouden er zo graag naar toe. We hebben uren moeten wachten voor we de bus hadden. Dan maar naar ergensanders. Want de heilige week is hier begonnen,dus overal feest met als gevolg niemand werkt. Er rijden geen bussen meer vanaf morgen. Enkel sommige zelfstandige met een winkeltje werken. Dus we zijn op de avond verder gegaan naar Rama. Daar zitten we in een mega grote hostel. Maar toch lijkt het of we bij een familie thuis komen. Nu zitten we hier dus vast misschien wel tot dinsdag en nu is het woensdag. We hebben nog een verhaald gehoord van een man. Van een man uit zijn dorp die meerdere vrouwen had. Op een dag was hij gaan varen en zijn boot was gekapseisd. Toen kwamen er opeens 4 vrouwen zoeken naar dezelfde man en allen hadden ze een kind op de arm. Al die kinderen zouden van die man zijn. Hij kon het wel niet meer na vertellen. Maar eigenlijk word het hier ook ni aanvaard dat je meerdere vrouwen hebt.

Op de morgen nemen we de boot terug met pijn in ons hart. Het was hier zo goed en ze waren zo vriendelijk. We mogen weer op het dak van de boot gaan zitten. Als we met de boot terug in San Carlos toekomen zien we de homo terug,das 1 van de 2 eigenaars. Hij vraag ons of we zen hond even kunnen bij houden. En wat later is dier vertrokken. Wij hem buiten terug gaan zoeken. Wat later vinden we hem. Maar hij neemt zijn hond ni terug. Hij zegt ga maar wat eten en een koffie drinken,ik kom jullie wel zoeken. Maar na bijna 2u is hij nog nergens te zien. Hier staan we dan met ne dikke puppy. Ik wou die wel meenemen maar dan staan we daar binnen 2 weken aan de grens. Dus ik zeg laten we hem in het boot ticket kamertje achter. Die man kent hem toch en hij moet hier zeker langs. Wij dat uitgelegd tegen de man dan konden we eindelijk vertrekken. We zitten op de bus als ik er aan denk dat ik men water vergeten ben. Ik loop terug de straat op. Een man holt me achterna met een GSM. De homo hij vraagt via de telefoon of we zijn hond toch ni willen bij houden want hij zit bij de politie omdat de bagage van de Duitsers gestolen zijn. Na een heel gesprek zeg ik sorry geen tijd meer de bus vertrekt. Wat had hij gedacht dat we zijn hond gingen houden. Na de bus zoeken we in het rond voor een hostel. We vragen het aan een paar mensen. De ene neemt ons mee met de auto want hij zag dat we moe waren. Zo lief. Al snel is ons probleem van een hostel zoeken het probleem van heel de buurt. Das hier zo geweldig aan de mensen. We hoeven zelf niets meer te doen. Op de avond moeten we gaan douche,het is een grote vuilnis emmer die gevuld staat met water. We maken veel pret en belanden er met ons gat in. Met ons benen uit de emmer en net ons hoofd boven. Zitten we geplooid in ons badje. Als we eruit komen stoppen we al snel met lachen. Een schorpioentje kruipt over de vloer. Ik heb hem van de schrik dood gedaan. Nu nog spijt van. Maar alles gaat dan zo snel door u hoofd. Nadien was het wel weer gezellig in onze kamer.

Vandaag was het relax dag. Das hier ook de juiste plaats voor. Tussen zoveel honden groot en klein, varkens paarden kippen en misschien nog meer. Dus we voelen ons hier super goed! Ook kwamen ze de schildpadjes laten zien. Toen vertelden ze dat ze die hier opeten wanneer ze groot zijn. Dat vonden we al direct heel wa minder. Blijkbaar word dat hier veel gegeten. We hebben een hele mooie wandeling gemaakt langs de rivier. Het eerste deel was over een goeie meter hoge weggetje van hout. Was leuk wandelen. In de namiddag hebben we onze kleren gewassen en zijn we ons gaan verfrissen in de naastliggende rivier. Was kei leuk. Op de avond hebben we kaarten gespeeld en zijn we in de 2 persoon hangmat gaan slapen. Dat hadden we gisteren ook geprobeerd maar toen zijn we moeten gaan lopen. We hadden een stuk van het houten huis afgebroken. En door da lawaai opeens werden de kinderen wakker en begonnen te huilen. Julieke was al weg en ik stond er nog met ons spullen. Op men tippen ben ik weg geslopen. Maar vandaag ging het goed.

We zijn te voet op weg naar het haventje om te vragen of de boot vertrekt zoals ze beloofd hadden. Onderweg is er een mis bezig,het gaat er hevig aan toe. We nemen een kijkje en ze komen ons al binnen halen. Verschillende muziekinstrumenten galmen luid door de zaal,een vrouw die zingt uit volle borst. Iedereen staat recht. Een man neemt het woord en begint zo luid te roepen dat ik echt bang werd. Ik voelde mij in een echte sekte die ons wou opslurpen. Ben naar buiten gegaan zover tot ik het niet meer kon horen. Na een tijdje zijn we dan naar de have verder gegaan. Ze hadden gelogen er is helemaal geen boot. We moeten toch de dure nemen anders zitten we hier nog dagen. De boottocht was heel mooi. Een vrouw die naast ons zat was erg lief. Ze lied haar tas zien ze had er een plastieken flesje inzitten met wijn gevuld. Ze zei dit is goed voor de bloedsomloop, we mochten is proeven. Man da smaakte goed! Als we in Bluefields aankomen zitten we precies weer in een ander land. Zoveel verschillende mensen zwart wit mokka. Een man wandelt met ons mee om naar de hostel te gaan. Ze vertelde ons dat we hier zeker met niemand mochten mee gaan met tattoeages. Maar das moeilijk hier. We vinden een vies hotel. Een piep klein kamertje 3 op3 met een bult in bed geen lakens enkel een blote matras. Echt vieze muren. Al een geluk een heel hoog plafond. We slapen recht tegen over een discotheek we worden bijna uit bed getrild. We maken samen een hoop lol in bed zodat we de muziek helemaal vergeten. Mijn Liefje traint me met allerlei oefeningen. In de nacht worden we meermaals wakker van de geweerschoten.