Zalig geslapen, in de open lucht veeeeeeeel wind en gewekt door de opkomende zon. Was heel mooi om te zien. Na ons ontbijt vertrekken we direct de berg naar beneden. En zien een zwart gele slang van 1m en lang. Gisteren hadden we ook apen gezien , alle men Liefje en ik. De rest heeft ze gemist omat ze al verder waren. Het waren er 6 of 7 de white face capucin zo vet en ze waren zo wild. Het is weer snik heet vandaag. Maar nu hebben we een goed vooruitzicht. De Krater Asososca staat op ons te wachten. Dit is een meer in een krater. Tijdens de wandeling zeg ik tegen men Liefje. Men oren doen nog steeds raar nu begin ik al geluiden in men oren te horen. Maar zij hoorde het ook. We hoorde de vulkaan werken. Da was wel heel grellig. Bij het meer kan ik ni wachten om men bikini aan te doen en ik spring met al men kleren in het water. Dees was zo een geweldig zalig gevoel. Na zoveel hitte en zo vuil te zien kan je wel genieten van een plonsje. We blijven een uur in het water zitten. En dan na onze lunch maken we onze t-shirt nog terug nat. Dan moeten we nog een laatste stijle huvel over. Dan de mulle zant nog paseren. En nu genieten van een koud drankje. Na de busrit terug naar huis loop ik met men Liefje nog over de markt we hebben nood aan fruit. Al stinkend zijn we gaan eten erna pas een douche. En vroeg onder het laken. 10u 

6u zijn we weer op. ZOOOO slecht geslapen in deze feesthostel. 2 of 3 u geslapen. Om kwart voor 8 vertrekken we naar de vulkanen Las Pilas en El Hoya en nog vele andere er rond . Onderweg zitten we vast met ons busje in de zwarte mulle vulkaanzand. Iedereen uit het busje 4 man 8er op de bumper en het busje met zen wiele van de grond en we waren eruit. Was even spannend. De trek is zo zwaar,zeker het eerste deel door de mulle zand zo stijl naar boven in bijna een blakke zon met 4liter water een litter melk en de rest nog,wat wil zeggen een hele zware rugzak. Wij liepen ook achteraan en kregen al de stoeber ( zand ) in ons gezicht da je moeizaam kon ademen. Ik moest stoppen ik kon ni meer. Dees was echt ni normaal en dit na zo een zware week. Maar eens halfweg kon ik terug mee. Het was mooi om te zien. Na onze lunch en een dutje trekken we naar de volgende. Er zitten hier ook vele mooie vogels met vele kleuren en papegaaien. Zo geweldig om te zien. We zien zo vuil ni normaal. En we kunnen ons ni wassen voor het slapen gaan, geweldig. Amai nu kunnen we in de krater kijken man das vet ongelofelijk hier slapen we dus naast en maken nog een kampvuur ook. Hoe geweldig kan iet zijn zo VET ! We wandelen nog naar een andere men Liefje en ik. Hier is ook een gat in de grond waar zoveel stoom uitkomt dat ja niet duidelijk kan zien hoe het eruit ziet. Deze is zich an het klaar maken om te spuwen. Gewoon een gat in de aarde das toch raar kriepie. Dit zijn toch weer wereld wonderen. Da hebben we een mooie zonsondergang gezien tussen alle vulkanen de kleure waren pr8ig. HOWJO! Bij het kampvuur zijn we vollebak aan het dansen en zingen. De pret zit er zo goed in, kampvuurliedjes a volontee. Dan slapen in de open lucht sterre en volle maan op ons matje naast 1 palmboom en de vulkaan!!!!!!!!! GEWELDIG!!!!!!!!!!!! En de liefde van men leven naast me! Wat moet een mens nog meer hebben om gelukkig te zijn. 

Om 3u30 op dus 5u geslapen. De taxi brengt ons naar de bushalte. Hier nemen we de bus naar Nicaragua. Eerst moet onze handbagage gecontroleerd worden op wapens en drugs. doen ze altijd wannneer je een bus naar een andere locatie neemt. Men liefje zit op de bus al direct in droomland. Maar ik bevries. Ik zeg als je het gevoel wilt hebben van in Noorwegen maar je wilt er ni naar toe. Dan moet je hier een bus nemen. Wij zo licht gekleed. Ik nog lichter. Ik dacht dak dood ging van de kou, tot 9u. Toen stopte de bus en heb ik men wolle trui genomen en eerst opgewarmt in de zon. Dan heb ik samen met men Liefje nog een anderhalf uurtje kunnen knorren. Dan lijken we precies weer de enige levende op de bus. Hier de border weer zo grappig. Eerst de bus weer ontsmet. Moesten we door een magazijn. Iedereen zijn rugzak werd open gedaan voor controle. Maar wij lieve schapen mochten zo door. Het leek wel K&N als we buiten kwamen. Een wagen van DHL was goederen van ons aan het laden. Om 17u zijn we op onze plaats in Nicaragua aangekomen in Leon. Het is hier toch zeker ni goed koper! Nu zijn we nog aan het kijken wat we hier allemaal kunnen doen. En om 20u na ons eten beslissen we morgen een 2 daagse trek te doen naar de vulkanen. Dus weer alles in snel tempo nog naar de winkel en de trek regelen. Want ik heb geen schoenen meer. Om 22u zijn we klaar en kan ik gaan douchen. Het wordt weer maar is een te korte n8 voor mij. Wanneer kan ik toch is uitslapen?

Weer veel te weimig geslapen 3of4u. vandaag doe ik men plezier duiken, WOEHOEW!!!!!!!!!!!!!! Ja ze hadden tegen mij gezegd om 6u30 vertrekt de boot. Dus om 6u stond ik al volledig klaar. Om half  8 zijn we vertrokken. Had beter wa langer kunnen slapen. De duiken waren super! Weer zoveel vissen gezien die ik nog nooit gezien had. Schattig en een mega grote slang vlak bij ons en ook een soort barracuda en een haaike van bijna zo groot als ik. Ben wel ni meer dronken geweest in het water. Maar men oren blijven pot dicht. Om 12u zijn we met de boot aangekomen en om 2u moeten we al terug een boot nemen naar het vaste land. dus geen tijd en alles in mega snel tempo. Na de duiken moest ik het laatste van mijn examen nog doen. Nog een beetje wiebelend zat ik op men stoel. Maar ik ben toch geslaagd met 88% had 2 fouten door men leeraar die mij een fout antwoord lied opschrijven. Maar ja we zijn er door e. BEN ZOOOOO BLIJ!!!!!!!!!!!!!!!!!! 1 iemand van de klas heeft het ni gehaald met praktijk. Na examen nog douchen men rugzak nog maken en men boekje van het duiken nog in orde maken alles nog betalen. Om 13u40 waren we klaar rennend naar de boot en nog een snak kopen want had geen tijd om middag te eten. Weer op de boot,en het lijkt nog steeds of ik in de zee zit. Maar deze keer ben ik gaan plat liggen en men ogen toe. Dit ging goed. Ook men Liefje is niet groen geworden dezer keer. Op vaste land zijn we direct verder gereden naar San Perdo vele uren op de bus. Dan met Taxi naar veel te dure hostel. Ondertussen al laat en donker moeten we nog door de vieze straten lopen om melk te gaan halen. Anders hebben we geen eten op de morgend. Ik met men mes in men hand wel zodat ze da ni zien e. We beginnen te lopen ik recht op een hond af die ik ni zag. Beet die bena in men broek zeg, en had die net nog eten gegeven. Beet voor dank! Tegen half 11 kunnen we gaan slapen. Word weer een hele korte n8. 

Vandaag gaat het gebeuren,ik ga men eerste duik wagen. Men Liefje en ik gaan eerst nog eten op het terras boven zee. Dan nemen we goed afscheid en spellen elkaar de les dat we voorzichtig moeten zijn. Ik in zee en zij in de grotten. Onze eerste duik was 10m50 een hebben o zoveel gezien. De Sting-ray is de enige naam die ik weet. Man da was zo vet, daar diep in een andere stille kleurrijke zo verschillende dingen prachtige wereld. Ik heb wel veel pijn in men oor gehad. En je kan ook dronken worden in het water van te snel te stijgen. Hij had nog niemand gehad die dat werkelijk had. Maar ik dus wel 2x. Een zeer raar gevoel. Ik had wel geluk dat ik een privé lerares had. Die bleef steeds aan men zijde omdat ik veel last had van mijn oren en dronkenschap. Voor de rest super. Wat ik nog zo graag wou zien heb ik de 2de duik gezien. Ook nog 2 andere hebben het gezien. De haai! Was da even geweldig! De 2de duik ging ook heel goed buiten de gekende problemen van mij. Nu geweest tot 12m. En toch weer andere plantensoorten en vissen gezien. Kan ni meer zeggen dan, dat het geweldig was. Terug op de boot ben ik zo zee ziek geworden. Ik was weer de enige. Thuis ben ik spoorloos verdwenen op de kamer. Had normaal nog les maar da ging echt ni voor mij. Had wel tegen een kerel ni van de les. Maar die met Julieke mee was. Gezegd dat hij moest zeggen dat ze me op de kamer kon vinden. Een 30min later was ze bij me. Ik nog steeds ni op deze aarde. Na een poosje een koude douche en toen wast beter. Ben alleen nog zo doof als ne pot. Nu ga ik slapen want morgen om 6u op want men eerste duik is om 7u! Weet ni welke kwiebus zo vroeg al te water wil gaan.

Een rustige morgen. Lekke te havermout gemaakt en op het terras boven de zee opgegeten. Erna ben ik met men Liefje van ontbijten,ze was iets langer blijven liggen. Ik moest om 9u naar de les. Heb de films in Nederlands mogen zien. Erna kreeg ik vrij vanaf 11u want wou is wat ontspanning in de dag met men Liefje. We zijn gaan snorkelen. Het was heel mooi,en hebben gezocht op het dak wij 2 alleen. Het deed zo een deugd nog is samen zijn en iets doen. Als we terug wandelen komen we een man tegen die Julieke al kende. Hij is een koord loper. Julieke had gisteren al bij hem langs geweest en natuurlijk ook zelf geprobeerd. En voor ik iets kon zeggen riep men Liefje al naar de kerel of ik ook is mocht. Daar stond ik dan e,op de koord. Is echt ni simpel,even kon ik men balans houden. Men Liefje deed het ook ni slecht. Hij zei dat we goed bezig waren. Thuis moet ik nog even naar de les. Dan zijn we nog iets gaan eten. Terug thuis zag men Liefje mijn rug. Ni normaal hoe hard ik verbrand ben! Ni allen men rug. Ze heeft mij een groei beurt gegeven met zonnecreme en olie. Heb haar ook wel ingesmeerd maar ni zo goed. Kan amper bewegen. Maar we hebben toch nog goed kunnen lachen!

Ik leek wel alleen op de wereld. Iedereen nog in droomland toen ik ging ontbijten. 7u vertrekken we naar onze eerste duik. Vandaag doen we onze praktijk examen. Ik zooooo moe heb maar 4u kunnen slapen met het lawaai van de mensen. Er was blijkbaar iets gebeurt opt eiland. De eerste duik ging alles goed bij mij. Nu een ander meisje dat problemen had met haar oren. We moesten een half uur onderwater op haar wachten tot ze ook op de bodem was. Op 6m diepte. Toen hebben we eerst weer oefeningen moeten doen. Masker afzetten u adem buis weggooien enzo.... Mijn rezerve ademhaling lekte,dus ik moest goed mijn meter in het ook houden. Ook had ik een zware ademhaling moest echt zuigen voor lucht. Geen prettig gevoel. We hebben het eerste gezonken boot niet gehaald. Omdat we te lang moesten wachten op da meisje. Zijn maar tot 7a8 meter gegaan. De 2de duik en laatste voor examen. Eerst weer oefeningen, alles ging super goed. Zijn we tot bij een ander gezonken schip geweest. Toen zijn we tot 19m50 gedoken. Da was wel vet om te zien amai. Ook hebben we weer vele verschillende vissen gezien. Weet de naam ni meer. Maar die van de BBC komen hier speciaal voor die vissen duiken en filmen. We hadden dus geluk. Echt prachtig die wereld. Nu wou ik na de middag men 2  vrije duiken doen. We waren terug om 11u30 alles opruimen eten een briefje schrijven voor men liefje. Als ze terug is van de kajak daar ze weet waar ik ben. Dus snel snel snel. Kom ik om 10 voor 1 daar vertellen ze me dat de boot ni vertrekt. Hij is stuk. Hier stond ik dan voor aap. Ik was de enige van onze groep die alles op 1 dag wou doen. Dan kwam alles goed uit voor men liefje. Nu als ze deze avond terug is. Kan ik men theorie examen gaan doen en moet ze weer wachten. En morgen kan ze wel weer uitslapen. En dan weer wachten tot ik met men duiken klaar ben. En waarschijnlijk is het dan telaat voor de boot terug te nemen. Nu heb ik heel de middag niks gedaan als gewacht op men geliefde. De regeling hier is toch ni optimaal. Om half 6 komt men liefje thuis en ik moet naar de les,men exaam gaan doen. Tegen half 8 heb ik gedaan en zijn we met mijn klas gaan uit eten. Wij zijn vroeger door gegaan. Want ik moet om half 6 op. Tegen 9u45 thuis en slapen maar ben dood op.

Korte nacht, om 6u al wakker. Rustig gaan eten en me klaar gemaakt voor de lessen. De theorie lessen gingen weer goed. Ze gaven mij Nederlandse toetsen. Die waren zo slecht vertaald en de vragen stonden ni op dezelfde volgorde. Met als gevolg ik zogezegd 3 fouten had. Daar was ik dan wel achter gekomen. 1 helper spreekt Hollands en zegt ook dat de vertaling ni goed is. Maar hij is een ramp. Ik had een antwoord en hij zei dat het ni goed was. Dus ik leg uit wat er eigenlijk staat. Dan zegde hij ja misschien wel ja. Toen kwam men Liefje met de boek,ze heeft wel degelijk juist. Blabla ik had nog 1 halve fout. Ik was goed tevreden van mezelf. Dit had ik wel helemaal alleen gedaan. Toen ben ik eerst met men oorproblemen naar de dokter moeten gaan. Zij moest mij een papier geven dat ik mocht duiken. Ze kende men probleem vond ik straf. Het red ear syndrom. Erna hebben we oefeningen boven water gedaan. Ook materialen aan uit noem maar op. We gingen het water ni in voor iedereen het allemaal 100% goed had. Voor we int water gingen moest iedereen 200 meter zwemmen zonder stoppen. Dan onderwater moesten we oefeningen doen zoals u masker afdoen en zwemmen en terug opzetten en al het water uit de bril doen. Dit alles onder water. Ook zetten ze u gasfles dicht. Uw beademingstoestel verwisselen , achter u rug gooien terug zoeken Enzo....... Het waren toffe oefeningen. Ook vele gebaren hebben we onderwater moeten oefenen. Er komt toch heel wat meer bij kijken dan ik dacht. Zeker voor theorie. Tegen 19u is het gedaan en kunnen we eindelijk gaan eten. Men Liefje heeft speciaal op mij gewacht. Zo een lieve e! Daarom men Liefje.

Goed geslapen zalig bed stil en ni te licht. Om 7u zijn we opgestaan om te gaan kajaken. Als we ons ontbijt gemaakt hebben,begint het zo hard te regenen. Het zal dus ni gaan. We spelen dan op onze kamer gezelschapspelletjes tot de zon erdoor komt. We gaan samen snorkelen op een plaats waar ze zelf koraalriffen hebben gecreëerd. Was tof, maar het tofste is dat men liefje van 2m hoog in het diepe heeft gesprongen voor mij. Ze heeft heel de tijd met mij in het diepe water gezwommen. om 4u gaat men liefje met mij naar de klas. En wacht tot wij beginnen. Ja ik durf da ni alleen. De les was in het Engels dus moest goed opletten. Dit ging goed. Toen kregen we een boek. Dan sloeg ik tilt en ben uit de klas gelopen opzoek naar men Liefje. Die heeft me dan heeeeeeeeeel goed geholpen. Wat later hebben ze mij een Nederlandse boek gegeven. Maar dit is geen verschil voor mij. Ik zeg:"Julieke moet me helpen want ik kan ni iets opzoeken in een boek". Dus Men Julieke heeft mij met heel men boek geholpen. Heel veel dank aan men Liefje! Heb goede punten gehaaldNa men testen ben ik direct gaan slapen want moet vroeg op. En ik was echt doodop na zo een bussy zware schooldag.

Men liefje heeft ni goed geslapen. Ze heeft gisterenavond ook haar regels gekregen. We hebben onze spullen genomen en wilden vertrekken. Ik zeg sorry maar hier kunnen wij ni slapen. Zoveel lawaai van de muziek. A ja zegt ze dit is de kant van de party people. We hebben ook aan de overkant nog kamers. Dus we zijn dan naar hier gekomen. Lekker rustig. Man we worden precies oud. Vandaag heb ik beslist dat ik men duik brevet ga halen. Deze plaats Utila is hier voor gekent. Het goedkoopste en snelste ter wereld. Zeggen ze e. Het kan op 2 dagen maar ik neem zoals de meeste 4 dagen. Morgen men eerste lessen theorie 3uurs. Dus we hebben voor men Liefje andere dingen gezocht die ze kan doen terwijl ik naar de les ben. Ze gaat me wel mee wegdoen en helpen en soms komt ze kijken. Zo lief van haar! Ik heb het nogal getroffen in de liefde! Wat is ze toch geweldig op alle vlakken! Als we opzoek zijn naar de kajak neemt een man ons mee met zijn kwat en rijden zo naar een ander deel van het eiland. Was super tof. Zijn vriend die hier de kajak verhuurd was kokosnoten aan het verkopen en met zijn geweldig mes alles aan het kapot hakken. We hebben gratis mogen mee eten. Was kei tof! En dan heeft hij ons terug gebracht. Zalig was da. Nu ga ik me klaarmaken we gaan uit eten met de duikers. Er was iets gratis bij. Dan zijn we er voor te vinden e.

Alles duurd eeuwen bij mij deze morgen. We zijn de kamer pas uit tegen iets voor 12u. Dus we zoeken dan maar direct middag eten. Zoals bijna altijd banaan met reist een een salade erbij. Alles kunnen ze hier met bananen. Soms geroosterd dat ze zo hard zijn da je u tanden breekt, of zeer zacht gefrituurde,das heel lekker of gebakken als friet. En bananen brood maken ze ook nog en keek. Dus keuze genoeg in bananen. Alle na ons triestig ontbijt, nemen we de taxi naar de boot. Ze hadden ons gezegd elk uur vertrekt een boot,ni dus. Om 3u, dus nog 2u wachten. Dan gaan we nog maar is maar de winkeltjes zien. We hebben wreed buien. Zijn wel tot 3of 4X naar het winkeltje geweest. De boot is een kattamaran. En de zee is zoooooo wild! We worden alle kanten op geslingerd,in het begin o zo leuk. Maar na 10 min loopt men Liefje al naar buiten,alles kwam eruit. Ze was groen geel geworden. Ik was ook ni bepaald goed. 20min nadien ben ik ook naar buiten gelopen. Ik was net op tijd om te bekomen. De wind deed goed. Als we aankomen in Utila vliegen ze als gieren op ons. Nog ni helemaal bekomen worden we meegenomen. Naar een plaats waar we eigenlijk ni wilden zijn. Maar goe,we hebben en eigen keuken, en jawel een chinees restaurant. Maar het is ni uitgebaat door een chinees. Hij laat ons de kamer zien waar we gratis mogen slapen. Wat vind ik daar op bed, een papier waar opstaat neem mij. Ik doe dat open, wied. En op het ander bed lag een zelfde pakje. Ik zeg die rotzooi moet ik ni hebben ze. Ja das een kado van u kamergenoot. Hij krijgt zene kado terug! Dus na al het slecht eten hier zijn we toch daar gaan eten. Nooit gedacht verlangt te hebben naar chinees eten. Wat is er gebeurd? En het was amai zo goed! Erna hebben we het eiland wat verkend. Als we terug komen op onze kamer irriteren we ons aan de muziek da volle bak speelde en nen junk die naast ons kamer zonder raam nen toet is want smore! Wa later ging ik naar buiten en lagen ze uitgeteld in de hangmat. Jong wa hedde er toch aan? Tegen half 12 kwam de rus ook thuis. Heb je men kadotje ontvangen? Ik heb duidelijk gezegd da wij zone rommel ni roken. Wa denkt die Snul da heel de wereld vuile hippy is ofwa. Ik vond da echt goed koop. Toen zijn we gaan slapen.

We wilden gisteren toch in de tent gaan slapen. Maar dit was onmogelijk. Heel de tent was onderwater gelopen. Alles was nat. Zijn we om half1 toch maar naar Sarah en Henry gaan slapen. Het was een hele korte n8. Ben 5X naar de wc gegaan en het heeft heel de n8 lelijk gedaan. Om 7u zijn we opgestaan en de vijver in de tent leeg gemaakt en opgeruimd. We nemen nog is afscheid van hen en zien elkaar misschien weer terug in Costa Rica. We moeten 2 bussen nemen tot in La Ceiba daar nemen we de boot naar Utila. Ik heb afgezien onderweg van men regels. Dan zijn we nog net 10 min te laat aan de bus. Met als gevolg dat we de boot ook ni meer halen. En nu moeten we overn8en in 1 van de gevaarlijkste plaatsen van dit land. Dus direct van de bus de taxi in en dan de hostel in en er ni meer uit tot morgen. Enkel snel de hoek om om te eten. En vroeg de lakens onder.

Gisterenavond men regels gektregen.,wat betekend slechte n8. Het weer ziet er ni al te best uit. Alles gaat langzaam vandaag. Als Sarah en Henry ontbeten hebben trekken we met de bus naar de watervallen van Pulhanpanzak. Het is een half uurtje rijden. Onderweg stoppen we een 20min er word eerst weer heel wat verkocht op de bus van eten. Dus ze houden een lunch pauze. Het is hard beginnen regenen. Er is zelfs dikke hagel bij. Het is nog een heel eind wandelen van de bus tot de watervallen. Het is zo koud ni normaal. Nu pas vertellen ze ons dat we door het water moeten tot aan de borst,en letterlijk onder de waterval moeten lopen. Ik kan er echt ni door met men regels en men treiningsbroek ben daar totaal ni op voorzien. De ander 2 zijn ook ni geweest omdat hert te koud was. Vind heel jammer dat ik er ni op voorzien was. We zijn er dan maar langs de andere kant gaan naar zien. Was wel mooi maar zo jammer dat we er ni in konden. Het was dus een nat kort stripje. We zijn terug naar huis gelift. Een wegpiraat nam ons meer. We waren dus snel thuis. Thuis geen zin in en douche enkel droge warme kleren. Sarah en Henry bieden ons hun kamer aan. Ze hebben 2 dubbele bedden. Super vriendelijk van hen! Dit slagen we ni af. Een warm huisje zalig. Maar eerst spelen we spelletjes tot zeer laat.

Hard geslapen, om half 9 op. Ik vind op de morgen een hondje, zo mager. De owner verteld dat hij van de buren is en hij een heel slecht leven heeft. Maar ze geven hem soms wel eten. De buren zijn een vrouw die zich prostitueert met een man die ni werkt hij is pooier en 3 kinderen die nooit schoenen dragen. En wat honden. Zo zielig. Nu zitten we in 1 van de veiligste buurten van Honduras. Nu de oudste zoon 15 gaat soms gluren bij de buren. Ze denken dat hij een boef gaat worden en de buurt onveilig gaat maken. Nu praten ze erover om de 3 kinderen maar dood te gaan schieten om de veiligheid te behouden. Nog nooit zoiets ziek gehoord. Er zijn kinderen die met het paard naar de school gaan hoe vet is da ni! We wandelen naar het meer. Eindelijk zien we terug mooie natuur. Gezellige weggetjes langs wateren velden door bossen. Het meer is ook heel mooi. Als we terug gaan houd een parkwachter ons tegen. We zouden moeten betalen. Maar we zijn ni in het park geweest. Julieke legt het in geuren en kleuren uit. Uiteindelijk moeten we toch ni betalen. Mercikes Julieke! Als we de poort buiten gaan zien we dat wij op een verboden terrein zitten. We gaan wat eten,als er een man van 86 naar ons komt,en een boekje geeft van Christus Jehovah  dat samen was een geloof. Ze vertelde over Jezus in het boek maar de god noemde Jehovah. Dan deed hij een dansmove voor ons en nog wat later begint hij uit volle borst te zingen en geeft zich volledig. Was geweldig,maar nog ni alles. Hij had ons duidelijk heel graag,en was dol op mijn naam Stefanie. Wat later kwam hij ons mooie roosjes brengen. Wat lief van die man. We moeten nog naar het centrum om geld,hoog dringend. Moet nieuwe schoenen kopen. En heb wat voor de hond gekocht. Maar voor niks gegaan geen van ons kaarten worden hier aanvaard. Dan wandelen we maar terug. Een auto rijd langs ons en vraag of we een lift willen. Jullie moeten toch naar hostel D&D , EU ja. Das een vriend van me stap maar in. Oké nu blijkt hij een grote meneer te zijn. Hij kende werkelijk iedereen onderweg. Hij is nog meer dan burgemeester van provincie of land ofzo. En gaat naar de US binnenkort. Hij gaf ons zijn nummer en feestenboek. Hij zei als je in dit land problemen hebt met politie government douane of noem maar op. Bel me ik los alles op voor jullie. Ik ken iedereen. Ik zeg vriendelijk bedankt maar hopelijk hebben we dit ni van doen. Honduras staat in zo een slecht daglicht maar vind de mensen allemaal heel vriendelijk en hulpvaardig. Als je in de strakke lijnen loopt. Het is wel zo overal staat politie zelfs bij een kruidenier. Als ze er ni staan word die onmiddellijk overvallen. Gewoon zo onopvallend mogelijk zijn en geroep uit de weg gaan. We ontmoeten Sarah en Henry van Arcas in onze hostel. Hij had men stem erkent en kwam uit de kamer. Tof weerzien! We hebben veel bij gebabbeld en morgen samen naar de watervallen.

Het bed vol miertjes achtergelaten. Eerst gaan Skype met men lieve lieve moederke die op Valentijn jarig is. Dan de bus genomen naar La Esperanza,daar een bus verder genomen naar Yojoa. Dat moest het normaal toch zijn. Weer als enige waren we de hele rit maar aan het lullen. Op een drukke baan waar niks te zien is,gooien ze ons van de bus. En rijden zonder iets te zeggen vlug weg. De man die onze bagage van de bus nam moest hard rennen voor op de bus te springen. Maar goed, hier staan we dan totaal LOST ni weten waar of waar naar toe. Staat er 1 vies ijzer winkeltje. We vragen waar Yojoa is en D&D hostel. Dit zou nog zeer ver zijn en hier zijn geen banken ook ni in de omtrek van dorpjrs. En het vorige waar we waren hadden ook geen banken. Hier staan we dan. Gelukkig kan men Liefje goed Spaans en word ze door iedereen graag gezien. Dus een man die daar net iets kwam kopen. Zei kom stap maar in. Ik doe jullie wel naar het volgende dorp waar je kan slapen en morgen kan je dan verder. Dan onderweg zei hij ik rij wel langs de bank,toen wou hij ons bij een kerk afzetten waar veel mensen waren die ons konden helpen. Dan zei hij misschien weten die mensen in het volgende dorp wel iets. En wat later zitten we in de hostel dat we zochten. We zijn deze man zooooo dankbaar. Hij heeft zeer ver met ons rond gereden. Hij vond het wat laat en gevaarlijk om ons ergens anders af te zetten. In de donker de tent nog opgezet en nog is goed gegeten. En nu slaap hard.

Vroeg op om de grootste berg van Honduras te beklimmen. Die ligt in Park Celaque. We nemen de tuk tuk naar daar. De parkwachter zegt ons dat we dit niet mogen doen zonder gids en is enkel op 2 dagen. Hij is 2845 m hoog. We mogen wel de berg ernaast doen tot op 2000m hoogte en dan moeten we terug keren. Het is een zeer zware trek op handen knieën kruipen klimmen schuiven ni normaal. Als we de 2000m halen,besluiten we toch verder te gaan tot de top van deze berg 2500 of 2600 meter. We snappen wel waarom je een gids nodig hebt. Dus overal hebben we tekens gelegd. De top halen was toch weer een zalig gevoel! De weg naar beneden ging veel vlotter. Men schoenen hebben het wel begeven. De parkwachter was heel blij ons terug te zien,na 9u. Hij vroeg of hij een tuk tuk moest bellen. Maar die kost nu het dubbel van als we gekomen zijn. Wij te gierig dus gaan te voet terug. Is 10km 2u wandelen. We zien het ni zitten maar ja. Bijna halfweg komt er een vrouw naast ons rijden die vraag of we een lift willen. We stappen in,en wa later stoppen we bij een café. Ze willen ons perse trakteren. En ons achteraf nog naar een restaurant brengen. Maar da moest echt ni. Da was maar 2 straten verder. Waren echt hele lieve mensen. Wat grappig is hier,vele mensen zitten met hun radio in de hand op straat of op de bank of in hun huis. Geweldig! Thuis zijn we als een blok in slaap gevallen.

Zalige morgen! Wat is het toch zalig,ontwaken in de armen van u grote liefde! Helemaal gepakt en gezakt klaar voor onze trek. Eerst gaan we nog eten. Onderweg zien we een paar mensen rond iemand liggen, een zwerver. Ik dacht eerst dat hij dood was. Hij lag op de straat in de zon,de vliegen zaten erop. Ik heb een mandarijn gegeven en Julieke haar fles water. Maar hij was ver buiten westen. En reageerde op niks. Een madam een man en ik hebben hem in de schaduw gelegd. Wat konden we meer doen? Als we aan het lunchen zijn zit er iemand van Nederland naast ons met zijn vriendin die van Honduras is. En vroegen aan ons wat onze plannen waren. Ze waren de zoveelste die het ons ten zeerste afrade. Haar schoonbroer was hier een paar dagen geleden dood geschoten. Ook een kind van een huismoeder was doodgeschoten. We hebben dus onze plannen weer maar is gewijzigd. Ze zijn met ons mee naar onze hostel geweest. En hebben ons naar de warmwaterbronnen gebracht. Ze hadden niks te doen zeiden ze. Eerst zijn we langs zijn appartement gereden. En dan heeft hij ons nog naar een chikke hostel met restaurant en zwembaden gebracht. Waar hij donderdag een feest geeft ter ere van Valentijn en zijn verjaardag. Ze hebben ons uitgenodigd op het feest. Kei tof! Aan de bronnen hebben we nog iets gedronken en samen gaan zwemmen. We mochten met hen terug en iets gaan eten. Maar we waren nog wat blijven dobben in het snik hete water. Als we met de tuk tuk terug komen zien we dat de zwerver nog steeds op dezelfde plaats ligt. Verschrikkelijk om te zien. Als we thuis zijn geweest en iets gaan eten in restaurant bij ons boma, ligt hij daar nog steeds en het is al heel laad. Voor de rest is het hier wel heel gezellig. Allemaal gekleurde huizen.

Lang geslapen tot half 9. We zijn op de morgen nog een koffie gaan drinken. En hebben nu de bus naar Gracias genomen. Hier is het toch al beter. We vinden snel een hostel. Maar nu moesten we toerisme zoeken voor de trek die we willen doen. Van dorp San Manuel Colohuete naar dorp Belen Gualcho dit is een ezel route. Maar tegen dat we het kantoor gevonden hebben zijn we al uren verder. En daar kunnen ze ons ni helpen. Ja een map met 1 lijn op,daar zijn we niks mee. Het zou een grellige trek zijn van 4u met een auto en te voet 6 uur. In de morgen heel vroeg vertrekken. Want het is hier omvallen van de hitte. Morgen nemen we de bus naar San Manuel om 1u. Nog mene was gedaan en nu is het te laat om nog iets anders te doen. Enkel de zalige douche staat op ons te wachten,en men liefje die mene rug rood gaat schrobben en ik de hare. Als we naar huis wandelen zien we mensen op een bankje op de mark. Hier kan je dus GSM Enzo.... Opladen aan een paal. Hoe geestig is da ni. Thuis sta ik met men handdoekje buiten voor de douche. Roept de madame dat er pas morgenvroeg water is. Ni tof. We hebben het dan maar gezellig gemaakt in ons bed tussen de mieren,en nog verhaaltjes verteld. Julieke vond da van mij zo goed dat we er thuis een boek van gaan laten maken. En men Liefje gaat het tekenen,het is een kinderverhaaltje. 

Om 6u30 glippen we de kamer uit,om onze havermout te maken. De bus vertrekt om 8u naar Santa Rosa De Copan. Het was een mooie rit,en hebben bijna op alle plaatsen in de bus gezeten. Er is zoveel volk op de bus dat we soms gaan rechtstaan voor ouderen en dan is er weer ergens plaats en kan je weer even zitten. De rit duurde 4u. Hier stoppen we speciaal om een koffie te drinken. Hier hebben ze zeer speciale van overal. De raarste is, ook 1 van de, of zelfs de duurste van de wereld. Komt uit India. Die komt van een soort wilde kat dat granen eet. De stront word gedroogd en dan gekuist. Deze heb ik wel ni gedronken was net iets te duur. Was 250 Lempiras das een 12€50 voor een kopje. Ik heb dan maar een andere delicatesse geproefd. De hostel zoeken heeft ons weer veel tijd gekost. Een degoetante vieze vettige kamer waar er nog bloed tegen de muur hangt. In de WC ligt nog drol en overal in't rond wc papier ook het vuilbaskje is al dagen overgelopen. De bedden zijn al 20X beslapen denk. Het is zondag en er is bijna niks open. We wouden een sigaren maken bezoeken mr ja da ging dus ni e. Ze hadden ons verteld dat het hier een toffe buurd is. Maar das alles behalve waar. We durven het park ni bezoeken hier. Alle ramen zijn met dikke ijzers ervoor. Er is wel een baby winkel open waar we binnen lopen voor ons Nim. We hadden iets moois gezien maar was enkel voor pasgeborenen. Wat we er wel gevonden hebben is een zalig washandje. Dat waren we deze keer alle bij vergeten mee te nemen. Vandaag kunnen we het ni gebruiken in deze vuile hostel. Maar man da gaat zalig zijn morgen. Na 42 dagen zullen we da goed kunnen gebruiken. Voor de rest hebben we ons veilig op ons vies kamertje teruggetrokken. Waar we de haan hebben eten gegeven tot hij bij ons op de kamer zat. Op de avond hebben we elkaar verhaaltjes verteld die we zelf verzonnen hebben tot zoooo laat dat we als een blok in slaap gevallen zijn.

In de n8 schiet ik wakker. Julieke we moeten opstaan denk da we de bus gemist hebben. Julieke ook helemaal van de kaart,ze kijkt op de , GSM, ho Grita zegt ze t'is nog maar 1u30. Er was zoveel lawaai op de gang dat ik d8 dat al morgen was. We sliepen dan ook weer tegen de bar aan. Om 3u30 zijn we echt opgestaan. Allebei gene mens. In het busje hebben we nog wa kunnen dutten. Om half 10 zijn we aan de border van Honduras. Het is telkens anders. Alles heel rustig en vredig. Als we allen terug in het busje zitten om binnen te rijden. Vragen ze ons de ramen dicht te doen. Ja, hier gaan ze met de spriet rond de wagens om alles te ontsmetten. Toch 1 van de raarste dingen da we gezien hebben. 10u30 zijn we in Copan aangekomen. Het ziet er gezellig uit hier. De bank automaten werken niet. We zijn met 5 personen niks bij niemand. De 1ne Simon probeert al 2 dagen. De kerel die bij de andere bank staat voor de veiligheid Carlos, zei ons om 1 uur terug te komen. We zijn ondertussen naar de winkel geweest met men beetje wisselgeld van de border. Voor 3€ p.p. hebben we 3Xtijden gekocht. Das ni slecht. Om 1u45 keren we terug het is nog ni gemaakt. Maar het zou maar 1 min meer duren. We blijven wa lullen met hem en grappen. Het duurde wa lang en gaan op het muurtje van het park zitten. Wa later doe ik teken,dat zijn tijd om is. Ze moesten nogal lachen. Wa later doet hij teken dat het in orde is. Hij en de gene die de kas gemaakt heeft komen mee binnen met ons om te zien of het werkt. We vragen hulp aan hun, Carlos komt direct tussen ons bijde met zijn groot geweer, bijna in men Liefje haar keel. Was verschieten, maar ook hij wist ni hoe het werkte en stak de kaart ondersteboven. Uiteindelijk hadden we dan toch ons geld. We willen wat reflexen in onze hostel. Maar de kerel die bij ons op de bus zat denkt er anders over. Men Liefje en ik zaten gezellig naast elkaar te lezen, toen hij 8er ons kwam zitten en zich opdringen stoefen over wat hij allemaal heeft. En we hem moeten komen bezoeken. Ook probeerde hij telkens dat we op zijn privé kamer komen slapen. Zogezegd voor de kosten. Wij heel duidelijk dat we liever in een dorm slapen dan bij hem. Oké zei hij,maar je mag altijd komen douchen. Daag ik ga eten,als ik honger heb ga ik boos worden. En ben beginnen eten. Men liefje was al weg. Hij is advocaat en denkt dat hij het goed kan uitleggen. Je zou toch denken dat die meer mensen kennis hebben en zien wanneer ze storen. Hij wou ons tegen elkaar opzetten subtiel, maar men Liefje en ik namen het hard voor elkaar op. En moesten er gewoon om lachen. Onderweg had hij ook al gezegd dat we onze bagage bij hem mochten zetten in zijn kamer tot we iets voor onszelf hebben gevonden. Toevallig zijn we in dezelfde hostel beland. Dit wist ik pas na we toegezegd hadden om te blijven. Omdat we hem ni meer tegen het lijf wouwen lopen zei ik. Ja wij gaan wat rusten na zo een zware rit. Omdat hij vroeg dat we met hem mee wouden gaan naar de ruïnes. Dus we blijven boven tot hij weg is. Was het plan. Toen kwam de man van de hostel naar ons toe en zei. Willen jullie niet met die nan naar de ruïnes je mag gratis mee en je hoeft ook geen gids te betalen,enkel de inkom. Wij zeiden nee sorry vriendelijk bedankt. De man begrijpt er niks van. Nu gaan we onze route nog bespreken. Maar we krijgen nog geen 5 min samen. Nu is er weer iemand die met ons wil praten. Om 7 uur zijn we uit de hostel gevlucht om toch even alleen met ons 2 te zijn. We slapen in een dorm hopelijk hebben ze ni teveel lawaai bij deze n8. Morgen weer vroeg op om verder te reizen.