Ik leek wel alleen op de wereld. Iedereen nog in droomland toen ik ging ontbijten. 7u vertrekken we naar onze eerste duik. Vandaag doen we onze praktijk examen. Ik zooooo moe heb maar 4u kunnen slapen met het lawaai van de mensen. Er was blijkbaar iets gebeurt opt eiland. De eerste duik ging alles goed bij mij. Nu een ander meisje dat problemen had met haar oren. We moesten een half uur onderwater op haar wachten tot ze ook op de bodem was. Op 6m diepte. Toen hebben we eerst weer oefeningen moeten doen. Masker afzetten u adem buis weggooien enzo.... Mijn rezerve ademhaling lekte,dus ik moest goed mijn meter in het ook houden. Ook had ik een zware ademhaling moest echt zuigen voor lucht. Geen prettig gevoel. We hebben het eerste gezonken boot niet gehaald. Omdat we te lang moesten wachten op da meisje. Zijn maar tot 7a8 meter gegaan. De 2de duik en laatste voor examen. Eerst weer oefeningen, alles ging super goed. Zijn we tot bij een ander gezonken schip geweest. Toen zijn we tot 19m50 gedoken. Da was wel vet om te zien amai. Ook hebben we weer vele verschillende vissen gezien. Weet de naam ni meer. Maar die van de BBC komen hier speciaal voor die vissen duiken en filmen. We hadden dus geluk. Echt prachtig die wereld. Nu wou ik na de middag men 2  vrije duiken doen. We waren terug om 11u30 alles opruimen eten een briefje schrijven voor men liefje. Als ze terug is van de kajak daar ze weet waar ik ben. Dus snel snel snel. Kom ik om 10 voor 1 daar vertellen ze me dat de boot ni vertrekt. Hij is stuk. Hier stond ik dan voor aap. Ik was de enige van onze groep die alles op 1 dag wou doen. Dan kwam alles goed uit voor men liefje. Nu als ze deze avond terug is. Kan ik men theorie examen gaan doen en moet ze weer wachten. En morgen kan ze wel weer uitslapen. En dan weer wachten tot ik met men duiken klaar ben. En waarschijnlijk is het dan telaat voor de boot terug te nemen. Nu heb ik heel de middag niks gedaan als gewacht op men geliefde. De regeling hier is toch ni optimaal. Om half 6 komt men liefje thuis en ik moet naar de les,men exaam gaan doen. Tegen half 8 heb ik gedaan en zijn we met mijn klas gaan uit eten. Wij zijn vroeger door gegaan. Want ik moet om half 6 op. Tegen 9u45 thuis en slapen maar ben dood op.

Korte nacht, om 6u al wakker. Rustig gaan eten en me klaar gemaakt voor de lessen. De theorie lessen gingen weer goed. Ze gaven mij Nederlandse toetsen. Die waren zo slecht vertaald en de vragen stonden ni op dezelfde volgorde. Met als gevolg ik zogezegd 3 fouten had. Daar was ik dan wel achter gekomen. 1 helper spreekt Hollands en zegt ook dat de vertaling ni goed is. Maar hij is een ramp. Ik had een antwoord en hij zei dat het ni goed was. Dus ik leg uit wat er eigenlijk staat. Dan zegde hij ja misschien wel ja. Toen kwam men Liefje met de boek,ze heeft wel degelijk juist. Blabla ik had nog 1 halve fout. Ik was goed tevreden van mezelf. Dit had ik wel helemaal alleen gedaan. Toen ben ik eerst met men oorproblemen naar de dokter moeten gaan. Zij moest mij een papier geven dat ik mocht duiken. Ze kende men probleem vond ik straf. Het red ear syndrom. Erna hebben we oefeningen boven water gedaan. Ook materialen aan uit noem maar op. We gingen het water ni in voor iedereen het allemaal 100% goed had. Voor we int water gingen moest iedereen 200 meter zwemmen zonder stoppen. Dan onderwater moesten we oefeningen doen zoals u masker afdoen en zwemmen en terug opzetten en al het water uit de bril doen. Dit alles onder water. Ook zetten ze u gasfles dicht. Uw beademingstoestel verwisselen , achter u rug gooien terug zoeken Enzo....... Het waren toffe oefeningen. Ook vele gebaren hebben we onderwater moeten oefenen. Er komt toch heel wat meer bij kijken dan ik dacht. Zeker voor theorie. Tegen 19u is het gedaan en kunnen we eindelijk gaan eten. Men Liefje heeft speciaal op mij gewacht. Zo een lieve e! Daarom men Liefje.

Goed geslapen zalig bed stil en ni te licht. Om 7u zijn we opgestaan om te gaan kajaken. Als we ons ontbijt gemaakt hebben,begint het zo hard te regenen. Het zal dus ni gaan. We spelen dan op onze kamer gezelschapspelletjes tot de zon erdoor komt. We gaan samen snorkelen op een plaats waar ze zelf koraalriffen hebben gecreëerd. Was tof, maar het tofste is dat men liefje van 2m hoog in het diepe heeft gesprongen voor mij. Ze heeft heel de tijd met mij in het diepe water gezwommen. om 4u gaat men liefje met mij naar de klas. En wacht tot wij beginnen. Ja ik durf da ni alleen. De les was in het Engels dus moest goed opletten. Dit ging goed. Toen kregen we een boek. Dan sloeg ik tilt en ben uit de klas gelopen opzoek naar men Liefje. Die heeft me dan heeeeeeeeeel goed geholpen. Wat later hebben ze mij een Nederlandse boek gegeven. Maar dit is geen verschil voor mij. Ik zeg:"Julieke moet me helpen want ik kan ni iets opzoeken in een boek". Dus Men Julieke heeft mij met heel men boek geholpen. Heel veel dank aan men Liefje! Heb goede punten gehaaldNa men testen ben ik direct gaan slapen want moet vroeg op. En ik was echt doodop na zo een bussy zware schooldag.

Men liefje heeft ni goed geslapen. Ze heeft gisterenavond ook haar regels gekregen. We hebben onze spullen genomen en wilden vertrekken. Ik zeg sorry maar hier kunnen wij ni slapen. Zoveel lawaai van de muziek. A ja zegt ze dit is de kant van de party people. We hebben ook aan de overkant nog kamers. Dus we zijn dan naar hier gekomen. Lekker rustig. Man we worden precies oud. Vandaag heb ik beslist dat ik men duik brevet ga halen. Deze plaats Utila is hier voor gekent. Het goedkoopste en snelste ter wereld. Zeggen ze e. Het kan op 2 dagen maar ik neem zoals de meeste 4 dagen. Morgen men eerste lessen theorie 3uurs. Dus we hebben voor men Liefje andere dingen gezocht die ze kan doen terwijl ik naar de les ben. Ze gaat me wel mee wegdoen en helpen en soms komt ze kijken. Zo lief van haar! Ik heb het nogal getroffen in de liefde! Wat is ze toch geweldig op alle vlakken! Als we opzoek zijn naar de kajak neemt een man ons mee met zijn kwat en rijden zo naar een ander deel van het eiland. Was super tof. Zijn vriend die hier de kajak verhuurd was kokosnoten aan het verkopen en met zijn geweldig mes alles aan het kapot hakken. We hebben gratis mogen mee eten. Was kei tof! En dan heeft hij ons terug gebracht. Zalig was da. Nu ga ik me klaarmaken we gaan uit eten met de duikers. Er was iets gratis bij. Dan zijn we er voor te vinden e.

Alles duurd eeuwen bij mij deze morgen. We zijn de kamer pas uit tegen iets voor 12u. Dus we zoeken dan maar direct middag eten. Zoals bijna altijd banaan met reist een een salade erbij. Alles kunnen ze hier met bananen. Soms geroosterd dat ze zo hard zijn da je u tanden breekt, of zeer zacht gefrituurde,das heel lekker of gebakken als friet. En bananen brood maken ze ook nog en keek. Dus keuze genoeg in bananen. Alle na ons triestig ontbijt, nemen we de taxi naar de boot. Ze hadden ons gezegd elk uur vertrekt een boot,ni dus. Om 3u, dus nog 2u wachten. Dan gaan we nog maar is maar de winkeltjes zien. We hebben wreed buien. Zijn wel tot 3of 4X naar het winkeltje geweest. De boot is een kattamaran. En de zee is zoooooo wild! We worden alle kanten op geslingerd,in het begin o zo leuk. Maar na 10 min loopt men Liefje al naar buiten,alles kwam eruit. Ze was groen geel geworden. Ik was ook ni bepaald goed. 20min nadien ben ik ook naar buiten gelopen. Ik was net op tijd om te bekomen. De wind deed goed. Als we aankomen in Utila vliegen ze als gieren op ons. Nog ni helemaal bekomen worden we meegenomen. Naar een plaats waar we eigenlijk ni wilden zijn. Maar goe,we hebben en eigen keuken, en jawel een chinees restaurant. Maar het is ni uitgebaat door een chinees. Hij laat ons de kamer zien waar we gratis mogen slapen. Wat vind ik daar op bed, een papier waar opstaat neem mij. Ik doe dat open, wied. En op het ander bed lag een zelfde pakje. Ik zeg die rotzooi moet ik ni hebben ze. Ja das een kado van u kamergenoot. Hij krijgt zene kado terug! Dus na al het slecht eten hier zijn we toch daar gaan eten. Nooit gedacht verlangt te hebben naar chinees eten. Wat is er gebeurd? En het was amai zo goed! Erna hebben we het eiland wat verkend. Als we terug komen op onze kamer irriteren we ons aan de muziek da volle bak speelde en nen junk die naast ons kamer zonder raam nen toet is want smore! Wa later ging ik naar buiten en lagen ze uitgeteld in de hangmat. Jong wa hedde er toch aan? Tegen half 12 kwam de rus ook thuis. Heb je men kadotje ontvangen? Ik heb duidelijk gezegd da wij zone rommel ni roken. Wa denkt die Snul da heel de wereld vuile hippy is ofwa. Ik vond da echt goed koop. Toen zijn we gaan slapen.

We wilden gisteren toch in de tent gaan slapen. Maar dit was onmogelijk. Heel de tent was onderwater gelopen. Alles was nat. Zijn we om half1 toch maar naar Sarah en Henry gaan slapen. Het was een hele korte n8. Ben 5X naar de wc gegaan en het heeft heel de n8 lelijk gedaan. Om 7u zijn we opgestaan en de vijver in de tent leeg gemaakt en opgeruimd. We nemen nog is afscheid van hen en zien elkaar misschien weer terug in Costa Rica. We moeten 2 bussen nemen tot in La Ceiba daar nemen we de boot naar Utila. Ik heb afgezien onderweg van men regels. Dan zijn we nog net 10 min te laat aan de bus. Met als gevolg dat we de boot ook ni meer halen. En nu moeten we overn8en in 1 van de gevaarlijkste plaatsen van dit land. Dus direct van de bus de taxi in en dan de hostel in en er ni meer uit tot morgen. Enkel snel de hoek om om te eten. En vroeg de lakens onder.

Gisterenavond men regels gektregen.,wat betekend slechte n8. Het weer ziet er ni al te best uit. Alles gaat langzaam vandaag. Als Sarah en Henry ontbeten hebben trekken we met de bus naar de watervallen van Pulhanpanzak. Het is een half uurtje rijden. Onderweg stoppen we een 20min er word eerst weer heel wat verkocht op de bus van eten. Dus ze houden een lunch pauze. Het is hard beginnen regenen. Er is zelfs dikke hagel bij. Het is nog een heel eind wandelen van de bus tot de watervallen. Het is zo koud ni normaal. Nu pas vertellen ze ons dat we door het water moeten tot aan de borst,en letterlijk onder de waterval moeten lopen. Ik kan er echt ni door met men regels en men treiningsbroek ben daar totaal ni op voorzien. De ander 2 zijn ook ni geweest omdat hert te koud was. Vind heel jammer dat ik er ni op voorzien was. We zijn er dan maar langs de andere kant gaan naar zien. Was wel mooi maar zo jammer dat we er ni in konden. Het was dus een nat kort stripje. We zijn terug naar huis gelift. Een wegpiraat nam ons meer. We waren dus snel thuis. Thuis geen zin in en douche enkel droge warme kleren. Sarah en Henry bieden ons hun kamer aan. Ze hebben 2 dubbele bedden. Super vriendelijk van hen! Dit slagen we ni af. Een warm huisje zalig. Maar eerst spelen we spelletjes tot zeer laat.

Hard geslapen, om half 9 op. Ik vind op de morgen een hondje, zo mager. De owner verteld dat hij van de buren is en hij een heel slecht leven heeft. Maar ze geven hem soms wel eten. De buren zijn een vrouw die zich prostitueert met een man die ni werkt hij is pooier en 3 kinderen die nooit schoenen dragen. En wat honden. Zo zielig. Nu zitten we in 1 van de veiligste buurten van Honduras. Nu de oudste zoon 15 gaat soms gluren bij de buren. Ze denken dat hij een boef gaat worden en de buurt onveilig gaat maken. Nu praten ze erover om de 3 kinderen maar dood te gaan schieten om de veiligheid te behouden. Nog nooit zoiets ziek gehoord. Er zijn kinderen die met het paard naar de school gaan hoe vet is da ni! We wandelen naar het meer. Eindelijk zien we terug mooie natuur. Gezellige weggetjes langs wateren velden door bossen. Het meer is ook heel mooi. Als we terug gaan houd een parkwachter ons tegen. We zouden moeten betalen. Maar we zijn ni in het park geweest. Julieke legt het in geuren en kleuren uit. Uiteindelijk moeten we toch ni betalen. Mercikes Julieke! Als we de poort buiten gaan zien we dat wij op een verboden terrein zitten. We gaan wat eten,als er een man van 86 naar ons komt,en een boekje geeft van Christus Jehovah  dat samen was een geloof. Ze vertelde over Jezus in het boek maar de god noemde Jehovah. Dan deed hij een dansmove voor ons en nog wat later begint hij uit volle borst te zingen en geeft zich volledig. Was geweldig,maar nog ni alles. Hij had ons duidelijk heel graag,en was dol op mijn naam Stefanie. Wat later kwam hij ons mooie roosjes brengen. Wat lief van die man. We moeten nog naar het centrum om geld,hoog dringend. Moet nieuwe schoenen kopen. En heb wat voor de hond gekocht. Maar voor niks gegaan geen van ons kaarten worden hier aanvaard. Dan wandelen we maar terug. Een auto rijd langs ons en vraag of we een lift willen. Jullie moeten toch naar hostel D&D , EU ja. Das een vriend van me stap maar in. Oké nu blijkt hij een grote meneer te zijn. Hij kende werkelijk iedereen onderweg. Hij is nog meer dan burgemeester van provincie of land ofzo. En gaat naar de US binnenkort. Hij gaf ons zijn nummer en feestenboek. Hij zei als je in dit land problemen hebt met politie government douane of noem maar op. Bel me ik los alles op voor jullie. Ik ken iedereen. Ik zeg vriendelijk bedankt maar hopelijk hebben we dit ni van doen. Honduras staat in zo een slecht daglicht maar vind de mensen allemaal heel vriendelijk en hulpvaardig. Als je in de strakke lijnen loopt. Het is wel zo overal staat politie zelfs bij een kruidenier. Als ze er ni staan word die onmiddellijk overvallen. Gewoon zo onopvallend mogelijk zijn en geroep uit de weg gaan. We ontmoeten Sarah en Henry van Arcas in onze hostel. Hij had men stem erkent en kwam uit de kamer. Tof weerzien! We hebben veel bij gebabbeld en morgen samen naar de watervallen.

Het bed vol miertjes achtergelaten. Eerst gaan Skype met men lieve lieve moederke die op Valentijn jarig is. Dan de bus genomen naar La Esperanza,daar een bus verder genomen naar Yojoa. Dat moest het normaal toch zijn. Weer als enige waren we de hele rit maar aan het lullen. Op een drukke baan waar niks te zien is,gooien ze ons van de bus. En rijden zonder iets te zeggen vlug weg. De man die onze bagage van de bus nam moest hard rennen voor op de bus te springen. Maar goed, hier staan we dan totaal LOST ni weten waar of waar naar toe. Staat er 1 vies ijzer winkeltje. We vragen waar Yojoa is en D&D hostel. Dit zou nog zeer ver zijn en hier zijn geen banken ook ni in de omtrek van dorpjrs. En het vorige waar we waren hadden ook geen banken. Hier staan we dan. Gelukkig kan men Liefje goed Spaans en word ze door iedereen graag gezien. Dus een man die daar net iets kwam kopen. Zei kom stap maar in. Ik doe jullie wel naar het volgende dorp waar je kan slapen en morgen kan je dan verder. Dan onderweg zei hij ik rij wel langs de bank,toen wou hij ons bij een kerk afzetten waar veel mensen waren die ons konden helpen. Dan zei hij misschien weten die mensen in het volgende dorp wel iets. En wat later zitten we in de hostel dat we zochten. We zijn deze man zooooo dankbaar. Hij heeft zeer ver met ons rond gereden. Hij vond het wat laat en gevaarlijk om ons ergens anders af te zetten. In de donker de tent nog opgezet en nog is goed gegeten. En nu slaap hard.

Vroeg op om de grootste berg van Honduras te beklimmen. Die ligt in Park Celaque. We nemen de tuk tuk naar daar. De parkwachter zegt ons dat we dit niet mogen doen zonder gids en is enkel op 2 dagen. Hij is 2845 m hoog. We mogen wel de berg ernaast doen tot op 2000m hoogte en dan moeten we terug keren. Het is een zeer zware trek op handen knieën kruipen klimmen schuiven ni normaal. Als we de 2000m halen,besluiten we toch verder te gaan tot de top van deze berg 2500 of 2600 meter. We snappen wel waarom je een gids nodig hebt. Dus overal hebben we tekens gelegd. De top halen was toch weer een zalig gevoel! De weg naar beneden ging veel vlotter. Men schoenen hebben het wel begeven. De parkwachter was heel blij ons terug te zien,na 9u. Hij vroeg of hij een tuk tuk moest bellen. Maar die kost nu het dubbel van als we gekomen zijn. Wij te gierig dus gaan te voet terug. Is 10km 2u wandelen. We zien het ni zitten maar ja. Bijna halfweg komt er een vrouw naast ons rijden die vraag of we een lift willen. We stappen in,en wa later stoppen we bij een café. Ze willen ons perse trakteren. En ons achteraf nog naar een restaurant brengen. Maar da moest echt ni. Da was maar 2 straten verder. Waren echt hele lieve mensen. Wat grappig is hier,vele mensen zitten met hun radio in de hand op straat of op de bank of in hun huis. Geweldig! Thuis zijn we als een blok in slaap gevallen.

Zalige morgen! Wat is het toch zalig,ontwaken in de armen van u grote liefde! Helemaal gepakt en gezakt klaar voor onze trek. Eerst gaan we nog eten. Onderweg zien we een paar mensen rond iemand liggen, een zwerver. Ik dacht eerst dat hij dood was. Hij lag op de straat in de zon,de vliegen zaten erop. Ik heb een mandarijn gegeven en Julieke haar fles water. Maar hij was ver buiten westen. En reageerde op niks. Een madam een man en ik hebben hem in de schaduw gelegd. Wat konden we meer doen? Als we aan het lunchen zijn zit er iemand van Nederland naast ons met zijn vriendin die van Honduras is. En vroegen aan ons wat onze plannen waren. Ze waren de zoveelste die het ons ten zeerste afrade. Haar schoonbroer was hier een paar dagen geleden dood geschoten. Ook een kind van een huismoeder was doodgeschoten. We hebben dus onze plannen weer maar is gewijzigd. Ze zijn met ons mee naar onze hostel geweest. En hebben ons naar de warmwaterbronnen gebracht. Ze hadden niks te doen zeiden ze. Eerst zijn we langs zijn appartement gereden. En dan heeft hij ons nog naar een chikke hostel met restaurant en zwembaden gebracht. Waar hij donderdag een feest geeft ter ere van Valentijn en zijn verjaardag. Ze hebben ons uitgenodigd op het feest. Kei tof! Aan de bronnen hebben we nog iets gedronken en samen gaan zwemmen. We mochten met hen terug en iets gaan eten. Maar we waren nog wat blijven dobben in het snik hete water. Als we met de tuk tuk terug komen zien we dat de zwerver nog steeds op dezelfde plaats ligt. Verschrikkelijk om te zien. Als we thuis zijn geweest en iets gaan eten in restaurant bij ons boma, ligt hij daar nog steeds en het is al heel laad. Voor de rest is het hier wel heel gezellig. Allemaal gekleurde huizen.

Lang geslapen tot half 9. We zijn op de morgen nog een koffie gaan drinken. En hebben nu de bus naar Gracias genomen. Hier is het toch al beter. We vinden snel een hostel. Maar nu moesten we toerisme zoeken voor de trek die we willen doen. Van dorp San Manuel Colohuete naar dorp Belen Gualcho dit is een ezel route. Maar tegen dat we het kantoor gevonden hebben zijn we al uren verder. En daar kunnen ze ons ni helpen. Ja een map met 1 lijn op,daar zijn we niks mee. Het zou een grellige trek zijn van 4u met een auto en te voet 6 uur. In de morgen heel vroeg vertrekken. Want het is hier omvallen van de hitte. Morgen nemen we de bus naar San Manuel om 1u. Nog mene was gedaan en nu is het te laat om nog iets anders te doen. Enkel de zalige douche staat op ons te wachten,en men liefje die mene rug rood gaat schrobben en ik de hare. Als we naar huis wandelen zien we mensen op een bankje op de mark. Hier kan je dus GSM Enzo.... Opladen aan een paal. Hoe geestig is da ni. Thuis sta ik met men handdoekje buiten voor de douche. Roept de madame dat er pas morgenvroeg water is. Ni tof. We hebben het dan maar gezellig gemaakt in ons bed tussen de mieren,en nog verhaaltjes verteld. Julieke vond da van mij zo goed dat we er thuis een boek van gaan laten maken. En men Liefje gaat het tekenen,het is een kinderverhaaltje. 

Om 6u30 glippen we de kamer uit,om onze havermout te maken. De bus vertrekt om 8u naar Santa Rosa De Copan. Het was een mooie rit,en hebben bijna op alle plaatsen in de bus gezeten. Er is zoveel volk op de bus dat we soms gaan rechtstaan voor ouderen en dan is er weer ergens plaats en kan je weer even zitten. De rit duurde 4u. Hier stoppen we speciaal om een koffie te drinken. Hier hebben ze zeer speciale van overal. De raarste is, ook 1 van de, of zelfs de duurste van de wereld. Komt uit India. Die komt van een soort wilde kat dat granen eet. De stront word gedroogd en dan gekuist. Deze heb ik wel ni gedronken was net iets te duur. Was 250 Lempiras das een 12€50 voor een kopje. Ik heb dan maar een andere delicatesse geproefd. De hostel zoeken heeft ons weer veel tijd gekost. Een degoetante vieze vettige kamer waar er nog bloed tegen de muur hangt. In de WC ligt nog drol en overal in't rond wc papier ook het vuilbaskje is al dagen overgelopen. De bedden zijn al 20X beslapen denk. Het is zondag en er is bijna niks open. We wouden een sigaren maken bezoeken mr ja da ging dus ni e. Ze hadden ons verteld dat het hier een toffe buurd is. Maar das alles behalve waar. We durven het park ni bezoeken hier. Alle ramen zijn met dikke ijzers ervoor. Er is wel een baby winkel open waar we binnen lopen voor ons Nim. We hadden iets moois gezien maar was enkel voor pasgeborenen. Wat we er wel gevonden hebben is een zalig washandje. Dat waren we deze keer alle bij vergeten mee te nemen. Vandaag kunnen we het ni gebruiken in deze vuile hostel. Maar man da gaat zalig zijn morgen. Na 42 dagen zullen we da goed kunnen gebruiken. Voor de rest hebben we ons veilig op ons vies kamertje teruggetrokken. Waar we de haan hebben eten gegeven tot hij bij ons op de kamer zat. Op de avond hebben we elkaar verhaaltjes verteld die we zelf verzonnen hebben tot zoooo laat dat we als een blok in slaap gevallen zijn.

In de n8 schiet ik wakker. Julieke we moeten opstaan denk da we de bus gemist hebben. Julieke ook helemaal van de kaart,ze kijkt op de , GSM, ho Grita zegt ze t'is nog maar 1u30. Er was zoveel lawaai op de gang dat ik d8 dat al morgen was. We sliepen dan ook weer tegen de bar aan. Om 3u30 zijn we echt opgestaan. Allebei gene mens. In het busje hebben we nog wa kunnen dutten. Om half 10 zijn we aan de border van Honduras. Het is telkens anders. Alles heel rustig en vredig. Als we allen terug in het busje zitten om binnen te rijden. Vragen ze ons de ramen dicht te doen. Ja, hier gaan ze met de spriet rond de wagens om alles te ontsmetten. Toch 1 van de raarste dingen da we gezien hebben. 10u30 zijn we in Copan aangekomen. Het ziet er gezellig uit hier. De bank automaten werken niet. We zijn met 5 personen niks bij niemand. De 1ne Simon probeert al 2 dagen. De kerel die bij de andere bank staat voor de veiligheid Carlos, zei ons om 1 uur terug te komen. We zijn ondertussen naar de winkel geweest met men beetje wisselgeld van de border. Voor 3€ p.p. hebben we 3Xtijden gekocht. Das ni slecht. Om 1u45 keren we terug het is nog ni gemaakt. Maar het zou maar 1 min meer duren. We blijven wa lullen met hem en grappen. Het duurde wa lang en gaan op het muurtje van het park zitten. Wa later doe ik teken,dat zijn tijd om is. Ze moesten nogal lachen. Wa later doet hij teken dat het in orde is. Hij en de gene die de kas gemaakt heeft komen mee binnen met ons om te zien of het werkt. We vragen hulp aan hun, Carlos komt direct tussen ons bijde met zijn groot geweer, bijna in men Liefje haar keel. Was verschieten, maar ook hij wist ni hoe het werkte en stak de kaart ondersteboven. Uiteindelijk hadden we dan toch ons geld. We willen wat reflexen in onze hostel. Maar de kerel die bij ons op de bus zat denkt er anders over. Men Liefje en ik zaten gezellig naast elkaar te lezen, toen hij 8er ons kwam zitten en zich opdringen stoefen over wat hij allemaal heeft. En we hem moeten komen bezoeken. Ook probeerde hij telkens dat we op zijn privé kamer komen slapen. Zogezegd voor de kosten. Wij heel duidelijk dat we liever in een dorm slapen dan bij hem. Oké zei hij,maar je mag altijd komen douchen. Daag ik ga eten,als ik honger heb ga ik boos worden. En ben beginnen eten. Men liefje was al weg. Hij is advocaat en denkt dat hij het goed kan uitleggen. Je zou toch denken dat die meer mensen kennis hebben en zien wanneer ze storen. Hij wou ons tegen elkaar opzetten subtiel, maar men Liefje en ik namen het hard voor elkaar op. En moesten er gewoon om lachen. Onderweg had hij ook al gezegd dat we onze bagage bij hem mochten zetten in zijn kamer tot we iets voor onszelf hebben gevonden. Toevallig zijn we in dezelfde hostel beland. Dit wist ik pas na we toegezegd hadden om te blijven. Omdat we hem ni meer tegen het lijf wouwen lopen zei ik. Ja wij gaan wat rusten na zo een zware rit. Omdat hij vroeg dat we met hem mee wouden gaan naar de ruïnes. Dus we blijven boven tot hij weg is. Was het plan. Toen kwam de man van de hostel naar ons toe en zei. Willen jullie niet met die nan naar de ruïnes je mag gratis mee en je hoeft ook geen gids te betalen,enkel de inkom. Wij zeiden nee sorry vriendelijk bedankt. De man begrijpt er niks van. Nu gaan we onze route nog bespreken. Maar we krijgen nog geen 5 min samen. Nu is er weer iemand die met ons wil praten. Om 7 uur zijn we uit de hostel gevlucht om toch even alleen met ons 2 te zijn. We slapen in een dorm hopelijk hebben ze ni teveel lawaai bij deze n8. Morgen weer vroeg op om verder te reizen.

Goed geslapen. We verhuizen van ons zoldertje naar de tent. Das goedkoper en leuk hier aan de rivier. De vorige dagen ging dit ni met de regen. We wandelen richting de grotten. Een busjepickup ziet ons en komt speciaal terug om ons op te pikken. We worden erachterop opgesmeten tussen de maya's. Het is weer een wilde rit. We zijn een uur te vroeg. Er vertrekt telkens een groep om 13u. We hebben weer geluk en ze maken een uitzondering voor ons. De water grot is geweldig. We moeten al direct door het water. En zwemmen in het koude water. Ze geven ons een kaars mee en hebben ook een koplamp op. Er zijn toffe dingen ingemaakt zoals touwen om te klimmen en ladders. Achteraan in de grot moest je grellig klimmen om dan van de rots in het water te springen in een rond gat. Wat ni makkelijk is om te mikken in het donker. Het was rond de 4 meter hoog en het water was 2 meter diep. Howjo da was echt grellig. Men liefje heeft zelfs gesprongen. Iets wat ze nog nooit gedaan had. Na ik gesprongen had ging ik nog is. Als we terug gingen kwam er nog iets grelliger. In de grot had je vele watervallen maar deze was met een snelle stroming en smal. Moesten we achteruit gaan zitten 1 hand achter ons een rots vasthouden en ons met het water laten meesleuren door een smal gat. Amai da was vet! Ook met een touw moesten we in een waterval naar boven en beneden klimmen. Dit hadden we ni mogen missen was echt super! Vele lang stukken zwemmen in de grot met de kaars in 1 hand. We wandelen terug naar Lanquin das 11 km. Met straffe hellingen en dalingen. Onderweg gaan we even zitten en kijken naar de lucht. Zo blauw geen wolkje aan de lucht. Bloedheet , en toch vallen er dikke regendruppels op ons. Daar kon ik echt ni aan uit. Wat verder komen we Maya's tegen die ik nu is van heel dichtbij goed heb bekeken. Ze hebben allemaal een gouden rand rond hun tanden met daarin gouden figuurtjes. Zoals een ster een maan zon huis noem maar op. We hebben de terugtocht overleeft. Als we thuis bij onze tent zijn zien we dat we er een bewoner bij hebben. De poes ligt in onze voortent te slapen op onze rugzakken. En ze voelt zich daar super goed bij. En omdat we nog ni genoeg geklommen hebben. Willen we de berg aan de overkant ook nog gaan beklimmen. Het zou daar heel mooi zijn. Eerst moeten we via een touw het water over. Ni simpel, de stroom is zeer sterk. Julieke had gezien dat een ander meisje het ni gehaald had. Als we over gestoken zijn en we wandelen de berg op. Zien we daar een koe met grelliger horens staan. Men Liefje is ni gerust en gaat terug. Ik besluit toch de top te halen. Ze heeft niks gemist. Het uitzicht was enkel van huizen tussen het groen en het dorp. Het uitzicht van bij ons is prachtig. Maar dan kijk je naar dit. Als ik ook terug ben gaan we nog is onze goeie spaghetti eten. Elk een anderhalf bord. En Julieke neemt afscheid van haar vriendin , een Maya. Zij zei ook tegen iedereen dat Julieke haar vriendin was. Kei lief! Om 20u30 gaan we al slapen. We worden vaak wakker vant lawaai. Er is en party,en om 12u beslissen ze om nog gaan te zwemmen. Ze staan met een groep rond onze tent,ze zijn van Israël. Wa een kabaal. Ik roep na een tijdje  dat we vroeg op moeten. En ze zeggen, o slapen hier mensen? Ja natuurlijk in tenten slapen mensen ja. Nog wa later zijn ze vertrokken. En konden we eindelijk gaan slapen.

Dag 210-6feb2013

Amai da pikt na zo een korte n8. Toch nog goed kunnen slapen. T'is 5u we zijn als enige wakker. De hond heeft deze n8 aan onze tent geslapen,tegen men voeten. Was eerst wel schrikken. Alles in sneltempo afgebroken. We zijn 40min te vroeg klaar. We rusten nog wa in de hangmat en geven de 3 honden iets voor de vlooien. Ze gaan ons mee uitwaaien. Ze volgen ons de hele weg en blijven daar staan 30min lang tot ze ons oppikken. Was super lief. We scheuren open van de honger. De rit lijkt wel op de looping van Bobbejaanland. O nee wat zie ik nu! Het allerlaatste wat ik wil zien. Een truck van K&N aaaaaaaa!!!!!!! Tegen iets na 9u kunnen we eindelijk iets eten. Om 10u15 zijn we in Biotopo Del Quetzal aangekomen. Ze laten ons al direct de foto's zien van de vogel Quetzal. Amai prachtig!!!!!!!! Die we hopelijk in de morgend kunnen spotten. Het geld hier noemt zo,is naar deze vogel genoemd en staat ook op elk briefje. We gaan een wandeling maken,en vertrekken in den hof. Zodat we geen inkom moeten betalen voor dit park. Ze geven ons een grote stok mee. De jungle is een echt sprookje zo mooi. Maar nergens beweging. Ik zeg tegen men Liefje het enige wa hier in dit bos leeft, zijn wij. En wa later horen we opeens iets. Een kort miaauw maar toch anders. Julieke denkt aan een vogel ik aan iets anders. We hebben ook iets in een boom zien kruipen het kon een aapje zijn. Er zouden ook ocelots zitten hier. De weg vinden is ook een heel avontuur. Den zatte brabbelaar had de weg ni goed uitgelegd. Dus het was een beetje gokken en overal hadden we kentekens achter gelaten. Voor int geval we lost zijn. Maar we zaten goed. Ik loop tegen een tak en die breekt. Nog nooit gezien dat er zoveel water uit een tak kon komen. Daar konden we gemakkelijk met 2 genoeg van drinken. Terug thuis, eten we iets wat op friet trekt maar wel heel goed is. We spelen nog een spelletje tot het buiten te koud word. Om 16u heb ik me gedoucht met warm water. En ben ik bij men Liefje in bed gekropen. Zalig,hier blijven we tot morgenvroeg.

Dag 211-7feb2013  

Om 6 uur zijn we uit de veren om de vogels te spotten. 3u hebben we op een stoel gezeten zonder ook maar iets te zien. Zo teleurgesteld. We moeten onze zak maken,want ze komen ons om 9u30 halen om naar Antigua te gaan. Om 45 vraag ik om is te bellen waar ze blijven. 1u later gaan we bellen. Ondertussen zijn we nog een wandeling gaan maken en hebben we wel toekans gezien. Hele andere dan we ze kennen. Ze hebben de kleuren van de vogel dat we willen zien de quetzal. Ik was super blij dacht da ik hem gezien had. Maar het was dus de prachtige toekan. Zo hel fluo groen. We zijn wel heel blij dat we deze gezien hebben. Dat heeft de dag goed gemaakt. Om 10u moeten we opeens naar boven lopen. Ik piep dat ni normaal is de longen uit mijn lijf. De Quetzal zit daar, we horen hem maar zien hem ni. Heel frustrerend. Als de zon er volledig doorgekomen is zijn ze normaal weg. 15min later horen we geroep, we denken dat ons busje er is, dus lopen terug. Maar nog niks. Onze nek volledig stijf van steeds naar boven te zien. Om half 11 bellen we. En krijgen als antwoord. Sorry we hebben geen chauffeur,dus we komen jullie morgen halen. Julieke geeft de telefoon aan mij, ik heb natuurlijk weer van men neus gemaakt. Ik zeg das goed maar dan betalen jullie onze nacht hier want het is hier erg duur en we hebben geen geld en er is hier ook geen bank. Hij wou ons opeens wel komen halen en naar een ander dorp rijden. Ik zeg , daar moet ik ni zijn das helemaal uit de richting. En wij staan hier wel met onze zak e. De kamer is hier 200 quetzal. Das 20€. We hadden ze al wel gekregen voor 150 maar da moest hij ni weten. Het eten is hier ook duur. Na veel lalala heeft de bazin waar we slapen, de telefoon overgenomen. En zei tegen ons je krijgt de kamer voor 100. Vind da super lief en heb haar heel hard bedankt. Maar morgen zal de chauffeur ze kunnen neerleggen. Dus we pakken maar terug uit. En maken een uitstapje naar het centrum. Zo spijtig dat we hier geen foto's van hebben. De markt vol Maya's zo vriendelijk. Hier komen normaal geen toeristen, en dat merkten we hard. Ze bekeken ons zo hard en moesten telkens lachen. En dan keken ze weg en keken weer en dan maar lachen. En fluisteren tegen elkaar over ons. Super leuk. We hebben groenten en kaas gekocht en broodjes voor straks. Nu zijn we bij de Maya's in een houten mini-restaurantje gaan eten het was er donker maar toch gezellig. Het was rijst met komkommer + drinken ca-va voor 0,50€. Na de middag zijn we naar het park geweest. Nu dus wel inkom betaald 4€. Het begon goed met een hele mooie blauwe vogel te spotten,wa later een klein maar ook heel mooi hel rood. En weer hoorde we de quetzal, Julieke kon er al met communiceren, ze gaven telkens antwoord maar zagen niks. We hebben wel een hele mooie waterval gezien van bovenaf waar je in,op kon staan. Was heel mooi. Thuis hebben we ons smoske met mayonaise gemaakt. Man da smaakte! Nog ne warme choco en nen hete douche. En nog lekker bij men Liefje de avond afsluiten.

Dag 212-8feb2013

Weer om 6u uit de veren om de Quetzal te spotten. We wandelen direct naar boven,maar het is weer noppes. Als we terug wandelen valt er een nootje voor men voeten. Ik zeg Julieke hier zit er 1. We horen hem maar zien weer niks. Als we bij ons huisje komen roepen ze, snel snel. Daar zit hij. Maar we zagen niks. En opeen ja daar vliegt hij. We zijn zooooo blij, hij is super mooi! We hebben hem een hele tijd kunnen zien 1X van dichtbij. De staart was wel geen meter lang nu omdat het nu ni de tijd is. Nu zijn we blij dat ze ons gisteren ni hebben op gehaald. Om 9u45 zijn ze er. Al snel rijden we het groen uit en is het 4u rijden en toekijken hoe ze de bergen afbreken voor stenen waar ze lelijke huizen van bouwen. Het is verschrikkelijk te zien hoe ze ook hier weer de wereld afbreken. Teveel mensen en steeds meer en steeds minder natuur! Hoelang kan dit zo nog blijven duren stel ik me de vraag. De wereld is echt aan het uitsterven,niemand ziet het. Iedereen doet er vrolijk aan mee. Ook wij spijtig genoeg,maar op 1 ding helpen we dan toch. Holebi's, vele hebben geen kinderen of adopteren of ze hebben met 2 vrouwen 1 gezin. Ik denk dat dit misschien de rechtzetting is van de natuur. Teveel mensen en zo worden het er weer minder. Super toch? Nu de rest nog. Om 2u30 komen we aan. Om te slapen overal duur. Maar we hebben wel een 3 gangen menu met drank voor 2,50€. We kopen ons ticket,morgen zitten we in Honduras! We wandelen door de straten en ik koop voor men Liefje een nieuwe rugzak van de Maya's. Dat had ze nog tegoed van mij. Het zijn de laatste die we zullen zien. Het is hier super gezellig en wandelen over het pleintje er is hier heel wat te beleven. Opeens roept men Liefje zo hard en trekt me helemaal als ne gek mee Lila Downs komt vandaag! God mag weten wie het was, natuurlijk had het met Frida Kahlo te maken, wa anders. Nu het ergste komt nog. Da ik mee moet naar da optreden. Ze zegt ik ben zo een grote fan van die. A ja? Wa zingt ze dan? Ja ik ken eigenlijk maar 1 liedje da van uit de film van Frida. Maar zo lief en schattig ze is ga ik mee e. Dus alles weer in snel tempo. Eten kopen voor morgenvroeg, want moeten om 3u15 opstaan. Dit word rampzalig. De voorstelling begint om 20u en moeten een goei half uur wandelen. Alle ik ga me klaar maken. Nu ben ik blij dat ik geweest ben. De muziek was oké soms zelfs goed. Maar zoveel ambiance geweldig! De moeite waard. Maar zal zeer doen sevens. Het is nu 23u en moeten opstaan om 3u30 dus kunnen nog 4u30 slapen.

Amia terug actie. Op de morgen hebben we geen zin want het regent weer. We hebben geprobeerd met ons Brittje te skypen. Maar dat lukte maar even. Het duurde eeuwen tegen we vertrekken. We trekken naar Semuc Champey naar de geweldige rivier die recht uit de jungle komt met en geweldige vaart en massa. Je ziet de rivier onder de grond verdwijnen dan loop je over waterterrassen en zwem je van de een de ander in tot beneden. De rivier loopt steeds onder de waterterrassen. Dit was machtig om te zien. En we hadden nog een primeur. Mensen die vorig jaar al hier geweest waren en toen niks gevonden hadden. Nu ook al meer dan 2 uur gezocht hadden. Hadden nu het magische deel gevonden. Je moest onder water zwemmen en dan kwam je in een mini grotje terecht. Het eerste deel was heel claustrofobisch moest in het gedeelte met u hoofd achteruit hangen voor lucht. Zo kon je verder naar een groter gedeelte. Da was ni zo benauwd. Da was echt super vet! Dit ziet op deze plaats bijna niemand ze weten het gewoon ni. Je ziet het ook ni van buitenaf. We hadden echt veel geluk. Het was er overal super mooi het landschap is geweldig. We zijn terug aan het trekken! De klim was kort maar hoog en heavy! What a view! Spijtig da we wel telaat waren voor de grot. Maar ja dan gaan we morgen maar terug e. Die wil ik ni missen. We rijden met een mini vrachtwagen terug die geladen was met hout. Hij pikte ons op , van de weg. Onderweg moest hij zijn lading lossen. Niemand hielp, ik stook direct men handen uit men mouwen en men Liefje ook. De rest vond dit zeer grappig en keken tevreden toe. Dan zijn we onze lekkere spaghetti gaan eten bij de gezellige madammen. Die dan ook weer met me lachten toen ze zagen dat ik men bord uit lekte. Maar het was zooooo goed. En nu heb ik al weer honger en tis nog maar zeven uur. Waar zijn men nootjes van den Aldi toch.

Om 8u40 zouden ze ons oppikken. Al de mensen zijn vriendelijk,de politie vooral. Dat zijn de enige mensen die niet anders doen dan fluiten en roepen op ons. Overal ter wereld is het toch hetzelfde buiten benelux. Om bijna 9u30 zijn ze eraan gekomen. We trekken naar Lanquin. De rit zou 8u rijden zijn. Onderweg is het super mooi,de mist hangt in de bergen. Het is zo groen overal,er staan zelfs palmbomen in de velden. Zo mottig als een krab zijn we om 18u aangekomen. Het is heel mooi hier aan de rivier met strooien hutjes. We hebben een mini kamertje op een soort hooizoldertje zonder deur. Er hangt wel een douchegordijn. T'is super leuk. We amuseren ons tot 20u want het is enkel buffet om 19u30. Men Liefje probeert me nog meer spaans bij te brengen. En ik ben nog bezig met men engels te verbeteren. Eerst was ze men coach , dat ik terug een platter buikje kreeg. En wat zal het volgende zijn . Bij het buffet had ik een hond eten gegeven. En wa later vloog er een andere hond boven op. Niemand reageert,dus heb ik ze uit elkaar gehaald. Misschien iets te wild. En gaan erna vroeg slapen want hebben wa slaap in te halen.

Dag 207-3feb2013  

Lekker geslapen. Het weer is ni al te best,regen. Ik ga men was doen en wa gezellig op de kamer, en een boek lezen. Tot het opgeklaard is. We trekken te voet naar de grot. Het is zeer warm , het dorpje waar we door moeten is geweldig. De Maya's zijn zo schattig klein en vriendelijk. Ze wijzen ons de weg door de kleine straatjes langs de velden tussen de bergen. Daar is de grot Lanquin. Een jong ventje wil onze gids zijn. Het is niet wat we verwacht hadden. Er stonden vele natuurlijke beelden in. Zoals een aap een olifant de heilige maagd Enzo... Uit de grot neemt men Liefje nog een duik je. En wandelen we terug en stoppen bij de kerk die volle bak bezig is. Een super oude kerk,een beetje griezelig. Op een kleine heuvel tussen grote bergen de mist en donkere wolken er rond doen er ook wel toe. Binnen zit het vol maya's . De kerk is zeer vol hier. Er moeten mensen recht staan tot bijna buiten. We zien ook weer vele zwerf honden acharme zooooo mager. Thuis nemen we een douche en gaan iets eten. Morgen moeten we vroeg op want gaan naar Semuc Champey.

Een vreselijke n8 8er de rug. Mensen die op verschillende uren thuis kwamen elke keer da licht aan. De hele n8 werd er naar de wc gegaan. En veel te vroeg ging er constant een alarm af. Om 7 uur zijn we opgestaan. We gaan nog ontbijten met ons Rosa die vertrekt nu ook. Het was super gezellig en het afscheid was zeer zwaar. Ongelofelijk hoe snel je een hechte band kan scheppen. Maar we leefde ook 24 op 24 samen. We nemen de tuk tuk naar de bushalte. En geven een zeer, zeer magere hond ons laatste brokjes en snel gooi ik er product op voor de vlooien. O nee we hebben de bus gemist,ja met ons lange afscheid nemen. We hebben dan toch een ticket voor morgen. En nemen dan maar een tuk tuk terug. Maar wel naar een ander hotel met privé kamer deze keer. Da heb ik zooooo hard gemist in Arcas. Ja we houden vandaag dus een lazy ladies day. We zijn dan wat door de straten gewandeld en is er ne zatte ons komen lastig vallen. Zogezegd moest hij een hotel weten. Ik had al lang door dat hij iets anders wou. Hij vroeg ons naar de bar te komen. Ik zeg daar houden we echt ni van , daaaaaag. En we zijn door gegaan. Nu moet da lukken dat we die op de middag tegen komen als we aan het eten zijn. Julieke was zeer duidelijk tegen hem dat we ni geintreseerd waren in zijn gesprekken en zat eerst met haar rug naar hem. Maar ze kan ni onvriendelijk zijn. Maar hij wist heel goed dat ook ik ni van hem moest weten. En ben ook zeer duidelijk geweest en is dan weggegaan zonder nog iets te zeggen. Deze avond neem ik men liefje mee uit eten,ik trakteer haar deze avond op ons 3 jaar heel gelukkig samen zijn. Want daar hebben we de kans nog ni toe gehad. Het was lekkere kaasfondue en chocoladefondue met wa goeie straffe cocktails. Was super gezellig. Niemand kan zo lullen als wij. Eens terug op de kamer word er hard op de deur gebonkt. Ik vraag wat er is,hij weet ni direct een antwoord. Dan vraag hij of we al betaald hebben en wanneer we weggaan. Heb tegen Julieke gezegd da ze ni meer mocht antwoorden op die dronkenlap. Toen is hij weggegaan. En wij gaan douchen. En nog een gezellige avond.......

Zoooo moe! Onze laatste dag! Ben er ni klaar voor! Sta vandaag bij ons Rosa, men laatste kooien die ik nog wou doen mag ik doen vandaag. De baby spider Monkeys een havik de gevaarlijke kinkadaju en nog grote papagaaien. Ik heb er zo van genoten,maar de baby's achter laten was echt ni tof. Men Liefje staat nog op onze boerderij. Het voelde zo raar hier alles achter laten. Afscheid nemen van de dieren viel zeer zwaar. Al onze kleren nog is goed gewassen. Onze eigen geur is echt verdwenen. Julieke is nog steeds haar haar ni aan het wassen. We gaan nog met iedereen uit eten. Het is super gezellig, er word weer veel gelachen. De staf van Arcas had verteld dat ze zo lang ze daar was (2 jaar) nog nooit zo een gezellige groep had gehad. Tereze vertrekt al vroeger,ze moet haar vliegtuig halen. Ik ga ze nog missen,wie moet ik nu plagen. Eigenlijk was ze wel grappig,en een beetje cool. Alleen zo ziet ze er ni uit. We wandelen met iedereen naar de boot om ze uit te waaien. Iedereen was bijna aan het huilen. Ze zullen ons missen zeiden ze,en het zou zo stil zijn. In onze hostel is het alles buiten gezellig. Alle hippy's bij elkaar. Maar wel eindelijk een douche na 3 weken met proper water dat ni uit het meer komt. Ik ben doodop en ga nu slapen. Men verhaal van vandaag is ni zoals ik wou,kan nimmer helder denken teveel getetter rond men hoofd hier in de hostel. De rust van tussen de dieren is al ver weg. En mis het nu al.

Super, we worden weer gewekt met muziek! Het was super leuk gisteren rond ons kampvuur. Verhaaltjes , gitaar en we zijn blijven zingen. Ze vonden ons lied geweldig. Het was 21u30 geworden! Das echt heel laat voor hier. Men Liefje en ik staan weer op onze boerderij. De papegaai is nog steeds ni beter, slechter zelfs. Zijn voet ligt terug open. En hij heeft een bandje aan van ijzer, rond zijn gezwollen voet,en Julieke en ik denken dat dit zeer slecht is en te strak is. Daarom de zwelling ni weg gaat. De hond hebben ze weer ni kunnen vangen. Nu had Tereze is geprobeerd. Maar die kreeg haar ook ni te pakken. Wij waren weer aan het zwemmen. Het was verpuffend heet. Het leek wel of er een kraantje boven men hoofd open stond. In het midde van de dag als we in de blakke zon bij de schapen stonden te werken. Was ik ook al even weggeglipt om een plonsje te nemen in mem eentje. Zalig, kon me ni inhouden. Het tofste van vandaag! Er is een vogel ontsnapt! Zoooo super een soort specht! Was hier een hele tijd geleden als baby binnen gebr8. En heeft wel altijd in een hele kleine kooi gezeten. En op het laatst in een bench. Dus ik hoop maar dat hij het haalt. Want heeft dus nooit echt gevlogen. Enkel wa springen van tak naar tak. En het ergste wat er kon gebeuren is vorige werk gebeurt. Men nootjes van den ALDI zijn op. Ik had 7 zakjes bij, voor elke maand 1. Dat heb ik dus duidelijk ni gehaald. En heb daar nu zoveel zin in! AMAI! Het is onze laatste avond hier. En daar ga ik nu nog wa van genieten.