Van de logeerplaats tot aan de start (kleine 10km) lekker losgereden en direct het startpodium 'beklommen' om van start te kunnen gaan...eerste stuk is altijd leuk, na 500m een stevige singeltrack bergop met enkele boomwortels, leuk als opwarmertje...in het begin redelijk wat stukken asfalt en beton, goed om het tempo te onderhouden maar ook gevaarlijk om te rap te willen gaan...de vaste voorvork zorgt op deze stukken wel voor een verschil maar het verschil is des te groter als je dan op een hobbelige singletrack of afdaling komt...alles blijkt goed te gaan, naar mijn gevoel een redelijk strak tempo...halverwege doemden dan de eerste zandstroken op, vlak valt het nog wel allemaal mee maar bergop met wat draaien en keren zorgt toch wel voor een hartslag die rap tegen zijn plafond slaat...de opeenvolgende stukjes begonnen dan ook zijn tol te eisen, heel wat gedronken en gegeten maar blijkbaar toch nog te weinig (gedachte schiet door mijn hoofd dat ik dringend een Camelback moet aanschaffen)...dit merk ik vooral aan het feit ik dat niet meer zo snel voorbij een collega-chronorijder 'vlieg'....content was ik dan ook als ik laatste kilometers aanvat (die bijna altijd dezelfde zijn)...het laatste lange stuk langs het water doet dan nog extra pijn omdat het wind op kop is...de 44x11 draai ik rond maar natuurlijk niet zo snel als ik zou willen...

Rond de klok van 12 binnengebold en een plaatsje in de schaduw gezocht...de uitslag later op de dag toonde dat ik wel over een vorm van conditie beschik maar wel één die niet aan de verwachten voldoet ;-) ...halverwege tussen plaats 60 en 70 geland...vorig jaar nog 29ste...

We stonden dus terug met de voetjes op de grond na Kester...

Blijven trainen....

na enige tijd afwezig te zijn geweest wil ik de komende weken, maanden, jaren,... terug regelmatig mijn blog updaten. 

Sinds eergisteren zijn we begonnen met de voorbereidingen voor het seizoen 2012. 

Het seizoen 2011 kende een paar 'hoogtes' maar vooral veel 'laagtes'. Wegens een druk werkprogramma pas eind januari beginnen trainen, de conditie tot op een minimum gezakt en er was ondertussen heel wat gewicht bijgekomen (schommelde rond de 100kg).

De motivering kwam er na de beslissing om terug aan de 24u van Kester mee te doen. Dankzij een goede vriendin kwamen we in contact met een 'one-event-sponsor'; nl. Bank Delen. We konden snel een ploegje samenbrengen: bro's Dieter en Nicola, Kurt Vankeirsbilck, Bart Carette, Tim Baert, Nico Fillez, Matthieu Blancke en mijzelf. En dan maar trainen, trainen, gewicht verliezen, trainen, gewicht verliezen, trainen,...

Ondertussen geprobeerd om een beetje snelheid te kweken door een paar wegkoersen te rijden maar ze reden verd*mme nog sneller dan vorig jaar...telkens der redelijk rap afgereden dus...niet veel training aan dus...

Eind mei was het dan zo ver...zo'n 12-13 kilo minder zwaar...op een zaterdagnamiddag rond 13u...bovenop de Kesterheide...STARTschot van de 24u van Kester, onze tweede deelname...relatief snel ons kunnen nestelen in de top 5, elke ronde wisselen, elke rijder van het team was makkelijk te spotten doordat we allemaal in dezelfde tenue konden rijden...snel vastgesteld dat het vorig jaar toch wel een stuk vlotter ging, blijkbaar moet je dus echt wel trainen om 1x per uur 7-8minuten vollen bak te rijden...

Het weer viel mee, het was bewolkt maar aangenaam weer... we gingen op plaats 2 de nacht in met als doel deze te kunnen behouden tot dat de zon terug opkwam...de lichtjes kwamen zeer goed van pas in het pikdonkere bos. Enkele uren voor zonsopgang begon het te regenen, gelukkig was mijn nachtshift net afgelopen en kon ik eventjes op het veldbedje liggen, de collega's mochten enkele stevige vlagen trotseren maar hadden buiten dit geen enkele probleem om de 2de plaats te behouden. De problemen begonnen pas in de laatste 4 uur van de wedstrijd, ineens sloeg alles tegen....Dieter brak zijn ketting en moest teruglopen voor een nieuwe fiets, Nico zijn ketting zat enkele ronden later vast waardoor hij ook een gans eind moest lopen...onze voorsprong smolt als sneeuw voor de zon van zo'n 12min naar 2min...er was maar één optie, iedereen moest foutloos zijn rondes rijden en nog liefst enkele toptijden noteren om onze 2de plaats veilig te stellen...

Bij het ingaan van het laatste half uur brak uiteindelijk de veer bij de concurrenten, we konden terug onze voorsprong vergroten en 'gerust' naar de 2de plaats fietsen...gans kapot maar voldoen konden we een beetje later het podium op om onze beker in ontvangst te nemen, superzalig gevoel na 24 uur stressen en afzien...

Foto's daarvaan plaats ik later nog ....