Wat is er weer allemaal gebeurd de voorbije weken? Blijkbaar veel, want het heeft weer lang geduurd eer ik tijd had om deze blog te updaten.

1-2 december: Kerstmarkt in Rheinfelden. Het stelde niet veel voor, al dacht ik heel even dat het nog interessant zou worden, aangezien er aangekondigd was dat de Sint zou langskomen. Rond 4u was hij daar dan: een man die eerder op een mislukte Kerstman leek en blijkbaar een oude bekende tegen kwam, waar hij een half uur mee staan kletsen heeft, zonder ook maar even aandacht te schenken aan de kinderen. Na dat half uur kletsen zat zijn shift er op en was hij weer weg. Zwarte Pieten waren er niet bij. Onze jongens vonden het in elk geval niet erg, ‘t was koud en ze gingen liever naar binnen om taart te eten, die rare man interesseerde hen niet.

’s Avonds hebben we toch maar een schoen onder de schouw gezet, met een wortel en een goeie Belgische pint er bij, in de hoop dat een ‘echte’ Sinterklaas iets zou brengen. Het speelgoed werd netjes opgeruimd, zodat de Sint zou zien dat hier flinke kinderen wonen en er werden nog een paar Sinterklaasliedjes gezongen.

En wonder boven wonder: de nacht is de Sint gekomen! We hebben nu een station voor de treinen en een houten garage met 3 verdiepingen en een lift, waarin niet alleen auto’s, maar ook treinen passen! Met dank aan het hulp-DHL-Sinten was er niet alleen speelgoed, maar waren er ook nog mooie en lekkere chocolade figuren. Heerlijk!

Dit weekend is er ook heel veel sneeuw gevallen in Eichsel. Genoeg voor de allereerste ski-les van de jongens. Ik was er niet helemaal van overtuigd of het al de moeite zou zijn om ski’s aan te schaffen voor de mannen, aangezien Jelle toch nog klein is en Tobi niet de meest flexibele. Ik had gedacht dat het voor de jongens al een hele uitdaging zou zijn om alleen al ski-botten aan te doen en met latten er onder een beetje voort te bewegen, maar het viel reuze goed mee. Ze sloegen er allebei in om een beetje te stappen en te glijden in de sneeuw en roetsjten beiden van de bovenkant van onze tuin naar onder. Daarna hebben we nog een tocht met de slee gemaakt (hoewel de papa al heel moe was van het helpen met het skiën) en toen ik nadien vroeg wat ze het leukste gevonden hadden, dan was dat het skiën.

7 december: we zouden vandaag naar Frankrijk vertrekken, er moest nog ’t een en ’t ander ingepakt worden, maar ik wou ook nog ‘snel’ langs de dokter te gaan. Uiteindelijk heb ik meer dan 2u in de wachtzaal gezeten, om uiteindelijk met een paar voorschriften en schele koppijn (van de honger) er bovenop, weer huiswaarts te keren. Dan in sneltempo gegeten, het resterende ingepakt en de kids van school gaan halen. ‘T was 4 uur eer we konden vertrekken. We passeerden nog een paar apothekers, maar geen van allen hadden de voorgeschreven producten op voorraad, dan maar hopen dat het in Frankrijk zou lukken. Tegen half 5 reden we verder, ’t begon toen al donker te worden, maar het zou volgens de GPS maar 2,5 uur rijden zijn naar de Elzas/De Vogezen. Het eerste stuk reden we inderdaad vlot: hoewel het sneeuwde en al donker was, viel het op de autostrade redelijk goed mee om te rijden. Het laatste half uur was andere koek: binnenbanen door bossen en bergen. Pakken dikke sneeuw kwamen op ons af en het was pikdonker. De toegelaten snelheid was 90 km/u, maar we haalden amper 30 km/u. Gert moest zich zo op de baan concentreren, dat hij de GPS niet in ’t oog kon houden. Ik zei hem wanneer de gps scherpe bochten aan gaf en naar welke kant ze gingen. Zonder winterbanden hadden we dit zeker niet kunnen doen. Gelukkig lagen er achterin 2 te slapen, dus daar hadden we al geen last van. We waren echt opgelucht als we onze bestemming (met enige vertraging) bereikt hadden.

8-14 december: vakantie in Centerparks in de Elzas/De Vogezen. Ons vakantiehuis was echt super de luxe: 3 slaapkamers, 2 badkamers, waarvan 1 met bubbelbad en 1 met sauna. Het plan was dat de kids genoeg rust zouden hebben, want als ze elk hun eigen kamer hadden, zouden ze elkaar ’s avonds niet wakker houden en ’s morgens niet wakker maken. De realiteit is echter altijd net iets anders dan je wenst: de eerste nacht heeft Tobi een paar keer overgegeven. Wellicht iets verkeerd gegeten de avond er voor (hij had vis gegeten op restaurant). Ook ’s ochtends de eerste dag kwam het eerste eten er snel weer uit, maar daarna was het voorbij. Jelle is zowat elke ochtend om half 7 wakker geworden. Hoewel hij het ’s middags ook niet nodig vond om te slapen (we hebben hem wel altijd in bed gelegd), en ’s avonds op het ‘normale’ uur in bed ging, was hij dus de ganse week vroeg op. En hij sloeg er dan in om Tobi altijd wakker te maken, dus ’t was ’s morgens altijd ‘feest’. Voor de rest hebben we die week dus veel gezwommen en in de binnenspeeltuin/ballenbad gespeeld. Hoewel dat laatste vooral voor de papa en de kids was weggelegd, want ik ben momenteel niet flexibel genoeg meer om mij in bochten door touwen parcours te begeven. De toeristische brochures die we vonden lieten blijken dat er in de omgeving ook heel wat leuks zou te doen zijn: een stoomtrein waar je een rit mee kan doen, een unieke scheepslift, Metz, Nancy en Straatsburg op 1 à 1,5 u rijden, maar helaas was het 1) echt veel te koud om een uitstap te doen (min 10 graden de woensdag en de ganse week een dik pak sneeuw) en 2) totaal dieptepunt van het toeristisch seizoen en dus eigenlijk zo goed als alles gesloten in de omstreken. Met de pakken sneeuw vonden we het ook niet de moment om een uitstap naar een van de grote steden te doen. Wel waagden we ons een dagje aan een bezoek aan “ het meest pittoreske dorpje van Frankrijk”, althans zo stond het aangegeven in de brochure (we vragen ons af hoeveel dorpen er zo niet worden aangekondigd?). Het vertrek was even moeilijk, want de schuifdeuren van de auto waren echt niet open te krijgen vanwege de vorst. We bezochten er de bron van de heilige Quirintius en maakten een wandelingetje in de vrieskoude. De dag nadien stonden er bij het ontbijt 5 rendieren in onze tuin: ééntje met een gewei en de vier anderen zonder. ’t Was echt prachtig om te zien, de dieren kwamen zo dicht bij ons huis en overal lag sneeuw, echt een postkaarttafereel!

Eens thuisgekomen moest alle was snel gedaan worden, om daarna de valiezen weer in te pakken en de kerstuittocht richting België voor te bereiden.

Kids stories:

Jelle: “papa klopt op Sinterklaas” (om de chocolade ventjes in stukken te breken – maar het maakt toch veel indruk bij Jelle, dat papa daar zomaar op klopt)

29-12-2012 om 21:01 geschreven door Lien