8 en 9 februari: deel 2 van de ski-kursus die Tobi en Jelle volgen. Het groepje van Jelle bestaat nog maar uit 4 kindjes en 2 leerkrachten. Hierdoor kan elke leerkracht met 2 kinderen op de lange anker lift naar boven. Van daar uit brengt een mooie blauwe piste hen weer naar af. Tobi, die al een niveau hoger zit, moet deze ankerlift nu zonder begeleiding doen, maar met een ander kind. Ze vallen er uiteraard een aantal keer af, maar je moet dus niet alleen leren skiën, maar ook leren hoe je op een lift je moet recht houden en vooral niet te veel rond moet kijken J. Een keer valt Tobi en zijn kompaan van de lift en zijn de daardoor genoodzaakt om met hun ganse groep de rode piste te doen. Die heeft een heel stijl stuk, waar een paar kinderen serieuze petotters naar beneden doen. Zelf hebben die mannen daar geen last van: ze staan weer op en doen of er niks aan de hand is. Het resultaat van de ski-lessen heeft iedereen ondertussen al we op facebook gezien denk ik.

Omdat we dit weekend 2 geweldige babysitters hebben voor Matthias, kunnen ook Gert en ik genieten van een weekend ski-en: echt zalig!

17 februari: ik begin weer met Duitse les: 2 voor middagen in de week, van half 9 tot 12. Daarna moet ik me naar huis haasten omdat Tobi ’s middags al thuis komt. Vanaf nu is het dus elke avond huiswerk maken: woordjes blokken en teksten schrijven. Veel weer en nog maar weinig vrije tijd, maar ’t is dat of blijven steken op het huidige niveau.

21 februari: het maandelijkse kindertheater. Dit keer over heksen. Onze kinderen vragen nu al wanneer het nog eens theater is: ze vinden dat echt heel leuk.

25 februari: jaarlijkse controle met Matthias: alles ok: kwa gewicht en lengte boven het gemiddelde en kwa motorisch kunnen ook goed voor op zijn leeftijd. Alles prima, dus kon ze de nodige inentingen doen, tot ze vaststelde dat hij een oorontsteking had. Eh?? Hij is toch niet ziek, klaagt niet, heeft geen koorts?? Tot hij ’s middags geslapen had, toen begon het geklaag. Maar koorts heeft hij nooit gekregen en dus ook geen antibiotica.

Donderdag 27 februari: de carnaval heisa begint: vandaag is het bij Jelle op school ‘Hemdglunki’: alle kinderen doen over hun jas een wit T-shirt/slaapkleed of dergelijke aan en dan wordt een stoet door het dorp gemaakt. Bij verschillende handelaren wordt halt gehouden om een lied te zingen en worden dan snoepjes geworpen.  Bij Tobi op school is het vandaag carnaval-bal.

Vrijdag 28 februari: Tobi heeft al geen school meer (carnaval verlof), bij Jelle is het vandaag verkleed feest op school.

Zaterdag 1 maart: carnaval in Eichsel: in Nieder-eichsel begint een stoet en die loopt tot boven aan de turnhal, waar er heel de namiddag feest is. Voor de kinderen staan er tal van spelletjes op het programma en dus is het een ganse namiddag entertainment voor het ganse dorp.

Zondag 2 maart: Carnaval in Rheinfelden: in Reinfelden is er elk jaar een heel grote stoet, waarbij wagens uit zwitsers rheinfelden en duits rheinfelden en omstreken mee doen. Er zijn tal van fanfares en vele verklede groepen, met vaak angstwekkende makers. Jelle moet zich nog vaak verstoppen achter onze benen. Maar ’t is wel mooi en niet onbelangrijk voor de kinderen: er wordt met snoep gegooid. 

Maandag 3 maart: ik wil gaan zwemmen met Tobi en Jelle en rijd naar Lorrach. Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat het ‘Rosenmontag’ is (iedereen moet nog bekomen van carnaval vieren). Het stedelijk zwembad was gesloten, dus zijn we naar Bad-Säckingen gegaan, waar er een kuuroord is, met heerlijk warm water. Het was ook mogelijk om buiten te zwemmen, maar dat vonden wij wat koud.

Woensdag 5 maart: Matthias gaat naar de onthaalmoeder en Gert, de kinderen en ik gaan een dagje skieen.

Donderdag 6 maart: De opa van Mechelen komt op bezoek.

Vrijdag 7 maart: we gaan een dagje naar Basel en het lijkt er wel zomer. Terwijl we woensdag nog skieden zitten we nu zonder jas buiten op een terrasje te lunchen. Heerlijk!

Zaterdag 8 maart: daguitstap naar Donauenschingen. Hier vind je de bron van de Donau: echt prachtig (als je de restauratie-omkleding er rond wegdenkt). De bron bevindt zich in de tuin van een groot kasteel, met een groot park er rond. Het dropje op zich is ook best pittoresk. Verder bevindt zich in Donauenschingen ook een kinder-wetenschapsmuseum, waar we een patat-batterij gemaakt hebben en ‘mind-ball ‘speelden en uiteraard nog tal van andere dingen ontdekten.

Donderdag 13 maart: Jelle wordt ’s nachts ziek: 2x hebben we zijn beddengoed moeten vervangen en ook het vast tapijt in de gans moest er aan geloven. Zaterdag nacht was Tobi aan de beurt: van 8’s avonds tot 1 ’s nachts heeft hij overgegeven: gal op den duur. Maar hij werd er niet wakker van, wat het extra lastig maakte, want we moesten hem recht trekken en houden, wat niet makkelijk is aangezien hij een hoog bed heeft en hij wilde dan ook altijd direct terug gaan liggen. Na 1 uur werd het dan ipv om het half uur, om het uur: dus om 1u,2u en 3u en dan een pauze tot 6u. Zondag lagen zowel Tobi als jelle plat om de zetel, de ganse namiddag, hoewel het heel mooi weer was. Maandag nacht was het mijn beurt. Ik wou dinsdag tegen 11u eindelijk uit bed kruipen, maar lukte er maar niet in. Ik viel telkens weer in slaap en was niet in staat om op mijn benen te staan. Tegen 2u ’s middags lukte het eindelijk en om 8 u ’s avonds lag ik al terug in bed. Lang leve de uitvinding van de wasmachine en de droogkast!

23-03-2014 om 20:54 geschreven door Lien  

Matthias wordt vandaag 1 jaar:  Hoera!! Hij kan ondertussen al heel goed stappen en zelfs lopen. Ook dansen kan hij heel goed: zodra er ergens iets van ritme te horen is (vb. de broodmachine die draait, de mixer, of uiteraard de radio), dan begint hij te dansen. Dan waggelt hij met zijn poep en zwaait hij met zijn armen en buigt op en neer door zijn knieën. We vinden het nog steeds verbazingwekkend hoe hij zo een hele tijd op en neer door zijn knieën gaat, zonder om te vallen. Hij kan ook heel goed zich vooroverbuigen om iets op te rapen, zonder daarbij om te vallen. Verder gaat hij nu ook heel vlot alleen de trap op, sneller dan je denkt kruipt hij op handen en knieën hoog. Hij kruipt ook op het keukentrapje en gaat er dan recht op staan en dan komt de overwinningslach. Op de trip-trap stoel raakt hij op het eerste ‘verdiepje’, maar nog niet op het tweede, hoewel hij dat graag zou kunnen. Zijn lievelingsspeelgoed is, op de gedeelde eerste plaats de afstandsbediening van de TV en de telefoon en dan alles wat Tobi en Jelle hebben. Als hij iets wil hebben waar hij niet aan kan of als hem iets niet aan staat, gebruik je best oorbeschermers, want dan zet hij zijn keel open en dan denk ik dat onze buren hem ook horen, hoewel we nu geen huis meer hebben dat ‘vast plakt’ aan de buren.

Maar soit, het is een wonderkind, dat is duidelijk. Want hij weet ook al dat WC papier in de WC moet (neen Matthias, niet de ganse rol), dat  de WC borstel dient om te poetsen (neen Matthias, niet je tanden) en dat papa graag zijn boek in bad leest (papa houdt dat dan wel vast Matthias).

Na zijn eerste 2 tanden onderaan in het midden, zijn ook 2 hoektanden bovenaan doorgebroken. Nog even dus en we hebben een kleine Drakula J

Op deze heuglijke dag kunnen we ook overgaan tot de uitreiking van onze kersttombola 2013. Van de 6 foto’s die in onze kerst- en nieuwjaarskaart zaten, waren volgende 4 bij ons huis getrokken: 1) de rode tulpen , 2) het besneeuwde landschap rechts (blik vanuit onze living), 3) de slak die in onze tuin zat en 4)de egel die aan de voorkant van ons huis passeerde. Het hert kwam  ons in Frankrijk begroeten en de spitse bergen was ons zicht vanuit onze hotelkamer in Oostenrijk. Van de inzendingen die we kregen, had  maar 55 % de foto’s juist geraden.

Matthias weegt vandaag 11,1 kg. Zij die de foto’s juist geraden had en er met het gewicht het dichtste bij zat is Tante Maria!! Ze heeft geluk gehad, want Gitte Van Oers zat maar 17 gram na haar.

05-02-2014 om 20:09 geschreven door Lien  

19 januari: in de voormiddag maken we kennis  met een nieuwe babysit, de derde ondertussen, die alweer super goed mee valt. In de namiddag hebben we met vrienden afgesproken om samen te gaan wandelen. De kinderen entertainen elkaar en de ouders hebben wat tijd om bij te babbelen. Nadien wordt verder gekletst bij een tas koffie en een stuk taart en genieten we van de ‘home cinema’ van onze vrienden, waar we een concert van Depeche Mode bijwonen.

24 januari: Bobon wordt vandaag 93 jaar: hoera!! Na een drukke dag met veel bezoek klonk ze ’s avonds aan telefoon nog zo fris als een 39 jarige J. Als de bobon in bed kruipt, trekken wij onze schoenen aan voor onze eerste dansles. We kwamen toe en de leraar begon de aanwezigheidslijst af te roepen. Ik vroeg me al af hoe onze namen zouden uitgesproken worden, maar dat bleek tot mijn verbazing volledig correct te gaan. Blijkbaar kon hij Nederlands, waardoor wij nu bij de les telkens in het Nederlands worden aangesproken. Dankzij de man zijn humor tussen de danspassen door, is het ‘tenetrappen’ heel ontspannend.

26 januari: uitstapje naar Bad-Säckingen: we doen een kleine stadswandeling en ontdekken een mooi pittoresk stadje met een prachtige houten brug over de Rein, naar Zwitserland. Er is ook een bakkerij waar je kan zitten om taart te eten, een echter uitzondering in deze buurt, dus profiteren we daar uiteraard van.

28 januari: ontbijt met de buurvrouwen bij ons thuis. Met 4 mama’s en 4 kindjes is het een gezellige boel en vliegt de voormiddag zo voorbij.

Jelle-taal:

• Papiertjesrol. Ik: “Dat is een keukenrol Jelle”. Jelle: “ ik ben er nu mee in de living, dus is het een livingrol”.

• Sokkenbroek (kousenbroek dus)

• ‘Gaan spinnen onder de douche mama?’. Ik: “ja, ik heb al eens een spin in de douche gezien”. Jelle: “neen, die wassen zich als het regent”.

Tobi-vragen:

Nadat ik ettelijke maanden gestalkt werd met vragen als ‘wat als al het eten op is’ en ‘en als de vrachtwagen die het eten naar de winkel brengt er niet meer is’ en ‘en als de appelboom dan ook leeg is’ en ‘en als het veld dan ook leeg is’ en ‘en als we in het bos geen dieren meer vinden om op te eten’….

Of ‘wat als mijn jas kapot is’ …’helemaal in stukken vaneen’….

zijn we ondertussen aanbeland bij het hoofdstuk “Jongens en wetenschap” met onder meer volgende boeiende vragen

• Waarom dampt je bril aan als je warm water weg giet? Als antwoord heb ik hem zijn eerste leg chemie gegeven: koken, verdampen, condenseren

• Waarom draait het badwater op het einde als het bad leeg loopt?

• Waarom vallen vallende sterren?

• Waarom wordt de lucht soms oranje/roos?

• Waarom zien Marsmannetjes er anders uit dan wij?

• Hoe draaien de wijzers van een klok

• En ga zo maar verder, elk uur van de dag komen er tientallen (moeilijk uit te leggen) vragen.

Als antwoord zoekt deze vlijtige moeder naar een cursus wetenschap voor 6-jarigen. Helaas begint het meeste pas vanaf 8 jaar. Ik heb ondertussen wel een aantal ‘Technopolis-varianten’ in de buurt gevonden, allez, in de buurt is wel 1 à 2 u rijden. Je moet iets over hebben voor je kinderen zeker?

05-02-2014 om 20:08 geschreven door Lien  

4 december: Tobi gaat naar het Theater in Basel en ziet ‘De Froshkoning’. Hij mocht samen met zijn vriendinnetje Linnea heen rijden en met Theodora naar huis komen en dat op zich was al een feest. Hij was wel doodop als hij om half 8 thuis kwam.

5 december: Emma is geboren. Hiep hiep hoera voor Fabi en Kevin J

6 december: na weken aftellen is het zo ver: de goed Heilige man is langs geweest! Wat een feest!! Naast chocolade en ander snoep heeft hij uiteraard cadeaus meegebracht voor alle 3 de jongens. Tobi leest de namen op de pakjes en verdeelt ze onder de broers. En dan naar school en bij het thuiskomen naar het vliegtuig en Basel, voor een weekendje België. Tobi had ook een brief geschreven aan de Sint en heeft een brief terug gekregen. De Sint schreef dat hij de brief met veel aandacht had gelezen en dat het hem ontroerd had om zo’n mooie brief te krijgen. Daarom stuurde hij Tobi een spelletjesboek. De Sint had het zo aandachtig gelezen dat hij niet wist in welke taal Tobi had geschreven en daarom stuurde hij zijn brief 2x: 1x in het nederlands en 1x in het frans.

Terwijl de kinderen in Belgie zijn, versier ik de kerstboom en decoreer ik het ganse huis, met kerstversiering. Ik vloek omdat er zo veel tijd in kruipt en omdat een deel zondag morgen al naar beneden gevallen is.

8 december: zondag avond keren de jongens weer uit België en staan ze bewonderend te kijken hoe mooi het huis wel niet versierd is. Ze vinden het allebei prachtig: zo veel glitterslingers, kerstballen, etc. Ik vind het plots niet meer erg dat ik er veel tijd heb in gestoken. Uitgeteld van het vermoeiende weekend moeten ze dan direct in bed. Met de Sinterklaas cadeaus is dit weekend helaas niet veel gespeeld, maar de verwennerij in België maakt dat allemaal goed natuurlijk.

9 december: ‘Adventsvenster’ in de Kindergarten: vanaf de eerste advents wordt elke avond, wanneer het donker is, in bijna elk dorp een ‘adventsvenster’ geopend. Vandaag is het de beurt aan de Kindergarten. Het ganse dorp en alle kinderen en ouders van de kindergarten staan paraat voor een schaduwspel waarbij een tekst wordt voorgelezen en nadien worden nog tal van kerstliederen gezongen door de kinderen en aanwezigen. Uiteraard is de nodige Glühwein aanwezig en zijn er ‘plätzchen’ dat zijn koekjes die met kerstmis/in de adventstijd worden gemaakt. Er is hier dus een onderscheid in ‘keksen’ (koekjes) en ‘plätschen’ (kerstkoekjes). Het was een zeer gezellige avond, maar ook heel koud. Voor kinderen die net een druk weekend achter de rug hadden ook erg vermoeiend.

21-30 december: bezoek aan België. Zoals gewoonlijk hebben we weer erg veel bezoekjes gedaan in België. Van de 8 dagen die we er waren, waren er al 4 gevuld met kerstfeesten en verjaardagsfeesten. ’t Was heel fijn om nog eens terug te zijn en heel leuk om iedereen te zien, maar ’t was ook heel leuk om nadien terug hier te komen. De kinderen waren plots heel erg rustig, toen ze weer in hun Duitse habitat kwamen en niet meer elke dag van hier naar ginder moesten gaan. Hoewel ze dat uiteraard heel graag doen.

31 december: de dag na onze terugkeer was het al oudjaar. Er kwamen een paar vrienden bij ons eten en hun kinderen bleven in de kamers van onze jongens slapen. Ik had extra bedden opgedekt, maar was er aan voor de moeite: Jelle deelde liever zijn bed met zijn vriendinnetje: lekker gezellig en lekker warm was het, zo samen onder een deken. En eigenlijk zijn ze alle 4 nog redelijk vlot gaan slapen, dus dat is zeker voor herhaling vatbaar. Voor de kinderen was er vuurwerk dat ze zelf mochten aan steken en vasthouden (van die stokjes die ze soms op een taart zetten). Dat vonden ze uiteraard de moeite. Het echte vuurwerk was net als vorig jaar een kanjer: 45 min. Aan een stuk ongelofelijk mooi vuurwerk, en dat vanuit de livingraam te zien. Lekker eten, goed gezelschap en kleurrijke knallers, meer hoeft dat niet te zijn. De kinderen mochten daarvoor ook uit bed komen (al hebben we wat moeite moeten doen om ze wakker te krijgen) en spreken daar nu nog over: ’t heeft echt indruk gemaakt.

1 januari: het nieuwe jaar is een feit. De kinderen blijven gelukkig lang genoeg in hun nest, want de bezoekers waren redelijk lang blijven plakken, dus de nacht was kort. We starten het nieuwe jaar zoals het hoort: met de beste voornemens en doen alvast een eerste stap in de goede richting: een fitometer. De kinderen doen alle oefeningetjes mee en vinden het wel leuk om te doen. Hier en daar blijkt het wel wat moeilijk kwa coördinatie en gaan de armen soms de verkeerde kant op, maar, al doende leert men J.

Verder kwamen in de kerstvakantie nog een paar vriendjes van Tobi spelen, gingen we een dag naar de binnenspeeltuin (is altijd goed bij slecht weer en zorgt altijd voor zeer snel slapende kinderen ’s avonds) en maakten we nog een paar mooie wandelingen. We hebben ook ‘gif’ gemaakt, om de mummies weg te jagen. Een mengeling van zand, water, bessen, blaadjes en nog een paar geheime ingrediënten, werden in een kom aan de deur gezet. De mummies hebben daar ’s nachts van gedronken, dat konden we ’s morgens zien, want ze hadden gemorst. Toen waren alle mummies dood. Maar het gif moet toch blijven staan en af en toe doet Jelle er nog iets bij, je weet maar nooit dat er toch nog een mummie zou komen. Aan de voordeur ligt ondertussen ook een anti-mummie installatie (een blad papier met wijndoppen op geplakt). Ze functioneert goed: ik heb geen mummies gezien de laatste tijd.

In de kerstvakantie kregen we op 1 dag ook 2 geboortekaarten, op zich misschien niet zo speciaal, maar het waren 2 keer tweelingen. Hoe groot is de kans de we ooit nog op 1 dag 2 geboortekaarten van tweelingen krijgen?? In elk geval, tussen 5 december en 5 januari werden 6 baby’s geboren bij onze vrienden en familie en ze zien er allemaal super schattig uit!! Nog veel succes aan de kersverse ouders!!

8 januari: onze kroost is ondertussen al wat groter en werd vandaag aan de babysit toevertrouwd. Gert en ik knepen er een avond tussenuit voor een concert van het Wiener Johan Strauss orkest. Een avondje uit in Freiburg in een mooi  concertgebouw met een heel goed orkest en een dirigent die van grapjes houdt. Een echte aanrader!

17 januari: avondje tennis met een vriendin. Na 10 jaar niet getennist te hebben, voel ik spieren waarvan ik het bestaan al niet meer af wist.

18 januari: daguitstapje naar de Feldberg. Tobi, Jelle en ik hebben geskied, Gert heeft Matthias geëntertaind. Terwijl het beneden aan ons huis heel de dag grijs was, hebben wij een ganse dag in de zon gezeten: heel aangenaam! Zo’n ganse dag buitenlucht zorgde wel voor extra grote eetlust en eens de kinderen in bed lagen was het heel rap stil. En ook het grootste kindje lag vroeg (al om 8u) te slapen J

Matthias: de eerste 2 tanden zijn een feit, de eerst kwam na 10 maand en de volgende een maand later. Jammer genoeg ging dat telkens gepaard met een ganse week nachtelijke weenmomenten. Ook de eerste stappen zijn gezet, met 10,5 maand ging het voetje voor voetje en met 11 maand al erg vlot. Ondertussen zijn we aan 11,5 maand en hadden we deze week ‘wedren’ in de gang beneden, tussen Jelle en Matthias. De benen van Matthias waren net te kort om te kunnen winnen, maar het plezier van beiden was groot J En verder heeft hij nog eens 1 nacht doorgeslapen, zijn tweede nacht ooit…

18-01-2014 om 21:45 geschreven door Lien  

Bijlagen:
Prettig kerstfeest.pdf (599.7 KB)   

Een mail van iemand die uit Mechelen afkomstig is en een verhuis naar Obereichsel overweegt (hoe zot kan je zijn? J ), doet me er aan herinneren dat ik dringend nog eens tijd moet maken om mijn blog bij te werken. Alweer 2 maand geleden, wat gaat de tijd snel… Er is altijd zo veel anders te doen, naast bloggen.  Enfin: here we go:

17 oktober: een nieuwe babysit stelt zich voor. Ik had haar al leren kennen, toen ze zich vrijwillig bij onze tagesmutter (onthaalmoeder) had aangemeld en daar een paar dagen proef liep. Ze is dus echt heel geïnteresseerd, zowel in baby’s zoals Matthias als in groteren zoals Tobi en Jelle. En ze is super sociaal, vlot, … kortom, alles wat je van een babysit verwacht. Bovendien woont ze in ons dorp en rijdt ze zelf al auto, wat zeer praktisch is, want dan hoeven we ze ’s avonds niet naar huis te brengen.

18 oktober: avondje uit eten bij vrienden. De babysit entertaint de kids en steekt ze in bed, terwijl wij nog eens genieten van lekker eten en fijn gezelschap. We leren ondertussen nog 2 andere koppels uit Eichsel kennen, waardoor we ondertussen al 2/3^de van het dorp kennen J

21 oktober: eerste bezoek aan de kinesist. Doordat ik ons kleine dropje nog altijd moet dragen (hoewel hij al flink recht staat en veel oefent met toertjes rond de zetel te lopen en met het salontafeltje rond te lopen) en omdat dat ventje niet echt een lichtgewicht is, zijn mijn schouders en nek stilaan helemaal verkrampt. Het eerste bezoek aan de kinesist wijst uit dat het al redelijk hopeloos is, maar soit, de massage deed deugd.

23 oktober: winterbanden gelegd op de rode, de dag erna op de andere auto. Net op tijd, voor onze rit naar België.

25 -28 oktober: weekendje Ardennen met de Vlimmeraars. De sfeer zat er als altijd goed in en het weer viel al bij al nog goed mee. Zaterdag werd er een mooie wandeling gemaakt en zondag voormiddag heeft het wel goed geregend, maar in de namiddag was het gelukkiger beter, zodat we nog een terrasje konden doen in Durbuy. Gert genoot van de eerste Belgische frietjes van de week.  29 okt – 1 november: De rest van de week bleven we in België en stond er zoals gewoonlijk elke dag wel iets op het programma: bezoek aan Mechelen, Zandhoven, Vlimmeren,…Belgische frieten voor Gert.

2 november: eerste dag terug thuis en tevens voorlaatste dag van de herfstvakantie. 2 van Tobi’s klasvriendinnen komen op bezoek. We spelen gezelschapsspelletjes en bakken koekjes die naar believen versierd worden met alle kleuren van de regenboog.

4-10 november: Het is hier de ganse week precies lente: temperaturen van 16 graden om 9u ’s morgens, echt aangenaam. De kindergarten bereidt deze weekt Sint Maarten voor. Jelle komt elke avond zingend thuis en zingt van wanneer hij wakker wordt tot wanneer hij gaat slapen.

11 november:  Sint- Maarten: het event van het jaar voor kinderen in Eichsel. Vandaag is het lichtjesstoet. Dan komen alle kinderen om 6u ’s avonds (het is dan al heel donker) met zelf geknutselde lantaarns, samen aan het schoolplein. Van daar uit vertrekt de stoet van een 150-tal kinderen en ouders, voor een kleine wandeling, met tussenin  pauzes om de Sint-Maarten liederen te zingen.  Terug aangekomen bij het schoolplein wordt er nog gezongen en wordt een toneeltje gespeeld rond Sint-Maarten en worden traditioneel Brezels verkocht. We hebben onze les geleerd van vorig jaar en doen eerst de zoutkorrels er af, voor we ze aan de kinderen geven (om te vermijden dat ze de ganse nacht uit hun bed komen ‘ik heb dorst’).

12 november: ontbijt bij de buurvrouw. Ik leer er nog een buurvrouw van een paar huizen verderop kennen. Alle drie hebben we baby jongens, dat wordt leuk als die binnenkort samen kunnen spelen…

14 november: Tobi wandelt met zijn klas naar Adelhausen om er appelsap te maken. De appels moeten in een oude melkmachine en de appelsap is echt heerlijk.

15 november: nog eens bezoek van de tandenfee: nr8 is er uit. Hij zat redelijk los en vorige keer had ik er een met de tandenborstel ‘uitgepoetst’. Tobi vroeg of ik dat weer kon doen, maar ik zei: trek er maar eens aan en toen was hij er uit.

16 november: ski-beurs: de ski’s van de kinderen van vorig jaar passen nog, maar ik had me vorig jaar niks aangeschaft, wegens te dikke buik, dus ik ben dit jaar aan de beurt. Hoewel het 2 weken geleden nog een ganse week 16 graden was, was het  kwik de voorbije week naar 4 graden gedaald en was ook de eerste sneeuw gevallen. De beurs kwam dus net op tijd en het skiën komt nu echt in zicht. De bergen die we vanuit onze living zien zijn nu bedekt met sneeuw en ook de bergen die we zien als we naar de kindergarten rijden (o.a. de Feldberg), zitten sinds half november onder een wit kleedje.

18 november: Na 16 jaar trouwe dienst, heeft mijn stofzuiger het begeven.  Aangezien hij ons 16 jaar zulke goede diensten bewezen heeft – (we dachten 6 jaar geleden al dat hij aan zijn einde was en hebben hem daarom ook tijdens verbouwingen ingezet om beton stof e. d. op te zuigen) krijgt hij zijn eigen kruisje in onze tuin. We besluiten ook om net dezelfde nieuwe te kopen, die ons 2 dagen later door de postbode geleverd wordt. Lang leve Amazon!! Aan alle hardwerkende Vlamingen: Amazon is de placeto be voor al wat je niet in de supermarkt vindt (en zelfs ook dat): van horlogebandjes over design staanlampen, borstels voor elektrische tandenborstels, baby-pap, pampers, kruiden, wekkers, en dus ook stofzuigers. De kinderen zijn heel blij met de nieuwe stofzuiger en zijn er een hele namiddag mee zoet. De living was zeer proper  J

22 november: nog eens naar de kapper geweest. Ze is opgeslagen: van 15 naar 17,5 euro. De week nadien ook met de 2 jongens geweest: 10 euro (voor beiden samen!!) voor 45 minuten werken???

23 november: kerstmarkt op Tobi zijn school. Al heel de week had hij gezegd dat we ‘schoon op tijd’ (letterlijke vertaling van ‘schön rechtzeitig’) moesten gaan. Hij had namelijk iets geknutseld in de klas en dat moesten we gaan kopen en als we niet op tijd zouden zijn, zou iemand anders het misschien al gekocht hebben. Gelukkig konden we zijn zelf geknutselde sneeuwman herkennen uit alle anderen en was hij dus nog niet verkocht toen we aan kwamen.  Tobi was ook heel fier dat hij het geld van de tandenfee kon gebruiken om te betalen. Verder was er zoals gewoonlijk een knutselhoek, waar onze knutseltalenten tal van prachtige kerstdecoraties gemaakt hebben en verder hebben ze ook elk een kaars gemaakt en hadden we die avond dus een gezellig diner bij kaarslicht.

24 november: vandaag heeft Tobi zijn brief aan de Sint geschreven, met tekst en een tekening van wat hij graag wil krijgen. We hebben hem ook samen in de brievenbus gestopt, nu maar hopen dat de goede man hem braaf genoeg vindt.

Bijlagen:
IMG_0404b.jpg (729.6 KB)   
IMG_0416b.jpg (1.4 MB)   

10-11-2013 om 20:32 geschreven door Lien  

07-10-2013 om 20:50 geschreven door Lien  

07-10-2013 om 20:47 geschreven door Lien  

12 september: eerste schooldag voor Tobi. De kinderen die in Duitsland naar het eerste leerjaar gaan, gaan traditiegetrouw de eerste dag van het eerste leerjaar met hun ‘schultute’ naar school. Die eerste dag begon om 10u en duurde tot 11u20. Er stond een toneelstuk van de 3^de klassers op het programma en wat randanimatie voor de ouders, terwijl de kinderen 1 lesuur besteedden aan het bekijken van hun klas. In Tobi’s klas zitten 16 jongens en 4 meisjes. Tobi is de jongste, want hier wordt de grens voor het eerste leerjaar gelegd bij verjaardagen tot eind september (ipv eind december zoals bij ons).

13 september: eerste echte schooldag, van 8u tot 11u20 (4 lesuren). Op het programma: taal (duits), wiskunde, frans en godsdienst. Vanaf nu heeft Tobi elke dag vanaf 8u tot 11u20 les (4 lesuren van 45 min.) enkel woensdag en donderdag zijn er 5 lesuren en duurt de school tot 12u20. Zoals alle kinderen uit Eichsel gaat Tobi ook alleen te voet naar school en komt hij alleen terug naar huis. Het was wel even slikken toen hij de eerste keer ‘moederziel alleen’ het huis verliet. Bij Tobi gaat dat ook zonder omkijken of nog eens wuiven.

14 sept: vliegshow in Hutten: op een half uurtje rijden is er in de bergen een sport-vliegclub. Er was een event met sportvliegtuigjes op afstand bediening die tot 400 km/u vlogen.

15 sept: na een dagje spektakel bij de vliegtuigen houden we het zondag rustiger en maken we een toertje met een huifkar.

28 sept: Tobi wordt vandaag 6 jaar!! Toevallig is er vandaag een groot kinderfeest bij Evonik. Het weer is mooi en de kinderen leren met pijl en boog schieten, brand blussen, ze rijden nog eens paard, etc. Een geslaagd feest en de jarige genoot er van. Hij genoot ook van alle pakjes die de postbode ter gelegenheid gebracht had.

2 oktober: auto in onderhoud. Niets speciaal zou je denken, buiten dat we blijkbaar ‘marter-schade’ hebben opgelopen. Er zitten hier blijkbaar marters die graag auto-onderdelen eten. We hadden hier al vaker gezien dat mensen kippengaas onder hun auto leggen en blijkbaar is dat niet overbodig. Marterschade kan immers oplopen tot 400 euro!!

3 oktober: nationale feestdag (eenheidsdag)

4 oktober: Jelle wordt 4 jaar!!  En Gert en ik zijn 15 jaar samen! De jarige heeft zijn eerste elektrische gitaar gekregen en verder nog een heleboel geschenken van vrienden en familie, te veel om op te noemen, maar wel nog bedankt iedereen!

Kindertaal: af en toe vraagt Jelle: ‘mama, praat ik nu Nederlands?’ of ‘mama, hoe is woord xxx in het Nederlands’ en zo ook op een dag ‘mama, hoe is auto in het Nederlands?’. En ik: auto is in het Nederlands en in het Duits hetzelfde. Tobi: ‘neen, auto is in het Nederlands ‘OTTO’

Bijlagen:
IMG_0363.JPG (3.1 MB)   

De ‘zomerstop’ is voorbij: hier weer wat (oud) nieuws:

1 aug - 3 aug en 10-12 aug: Fabie en Kevin op bezoek. Het weer was uitstekend, dus hadden we/ze tijd voor een paar mooie wandelingen en wat ontspanning in de tuin. We leerden ons bezoek ‘schupfnudelen’ kennen, een plaatselijke lekkernij en genoten ook van ander lekker eten en drinken.

5 aug: paspoorten ophalen in Bern: Matthias heeft nu pas zijn eerste paspoort. Een babypasje zoals in België heeft hij niet, maar wel direct al een reispas.

17 augustus: reis naar Italië. We waren door Fabie gewaarschuwd dat het wat file kon zijn aan de Gotthard tunnel en zijn dus op tijd uit bed gekomen, en daardoor zonder problemen door de Zwitserse tunnels gecruised. Om 14u waren we op onze bestemming: Caorle, in de provincie ‘Venetië’, op een 40 tal km ten noorden van de gelijknamige stad, aan de zee. Zoals we gehoopt en verwacht hadden, hebben we in ons verlof een mooie afwisseling gehad van cultuur en ontspanning. We hebben de dagen met zwembad- en strandbezoek afgewisseld met uitstapjes naar nabijgelegen mooie steden. Zo gingen we naar Treviso, Venetië, Verona en 2x naar Caorle. De jongens hebben die uitstapjes geweldig goed mee gedaan, al hebben we ze uiteraard een beetje aan hun aangepast maar ook niet helemaal. Zo hebben we overal veel gestapt en moesten we daardoor af en toe kindjes op onze rug of in onze nek dragen, waardoor ook onze benen op het einde van de dag goed moe waren. Maar er waren ook altijd lekkere Italiaanse ijsjes, wat de pijn toch wat verlichtte. Onze uitstap naar Venetië deden we door eerst met de bus te rijden en dan met de boot, wat voor de jongens al een geweldige uitstap op zich was. In de ‘waterstad’ zelf vonden ze het ook geweldig om naar alle boten te kijken: boten van de postbode (DHL-boot), politieboten, taxi boten,… Veel brugjes om op te staan en naar de boten te kijken, wat wandelen, pizza en ijs eten, op de rug van mama en papa zitten en dan weer met boot en bus naar huis: geweldige uitstap. Voor ons wel wat minder: een buggy op en af al die brugjes dragen wordt op den duur wel vervelend en als je dan ook nog eens platte band hebt met die buggy, wordt het pas echt zwaar, zeker bij temperaturen van meer dan 30 graden, met dan nog eens af en toe 20 kg op je rug/schouders. Maar soit, ’t was eigenlijk wel leuk zo een dagje cultuur met de ganse kroost.  Ook het bezoek aan Verona ging heel goed met de kinderen. Toen we de stad binnen reden kwamen we een restant van een omwallingsmuur tegen. De jongens vroegen van wie die burcht was en wij: “van de ridders”. “zijn die daar nog in?” – “uiteraard”. Jelle: ‘ja, ik zie er al één’. Er was ook een ruïne: ‘een kasteel van de lieven ridders dat door de slechte is stuk gemaakt…’ spreekt geweldig tot de verbeelding en doet heel wat vragen oprijzen… Ook het bezoek aan het amfitheater was de moeite waard. En de kinderen zullen zich wellicht ook hun bezoek aan hun eerste Franse WC herinneren: ‘hier moet je gewoon in de grond plassen…’

Verder hebben we tijdens het verlof veel in het zwembad en op het strand gezeten. De investering in een ‘schaduw-tent’ bleek geen overbodige luxe en het zwemmen in de zee was zalig!! We hadden heel ver ondiep water, waardoor het water ook warm was. Ook Matthias mocht alle dage mee in zee en genoot van het wiegen van de golven.

2-8 sept: bezoek van Moeke en Els. De jongens hebben nog geen school en genieten dus met volle teugen van de aandacht van 2 extra volwassenen.  Gert en ik profiteren er van om er eens 2 dagen tussenuit te gaan en gaan op hotel in Frankrijk. We bezoeken Freiburg en Mulhouse.

Tobi-taal: in ons vakantiehuis zijn zowel in Tobi als in Jelle zijn kamer 2 bedden en er moet daar maar 1 iemand slapen: die mensen van dat huis zijn dommerikken en ook in de living staat een bed en daar moet toch niemand slapen: ook al mis! En er zijn veel te veel stoelen, dommerikken…!!

Matthias: 5 sept 7 maand geworden. Op dat moment 9,8 kg. Hij draagt nu kleding voor kinderen van 1 jaar en soms dingen die de anderen aan hadden als ze 18 maand waren. Anders spant het aan zijn buik… Op 6 maand en 1 week zat Matthias alleen (zonder steun). Nog een paar dagen en hij gaat kruipen. Het poortje aan de trap is zonet geïnstalleerd.

22-09-2013 om 20:46 geschreven door Lien  

26-07-2013 om 21:26 geschreven door Lien  

Jaja, het is weer zover: er staat iets nieuws op de blog…

20 juni: tobi maakt een uitstap met school: eerst met de bus van Minseln naar Adelhausen en nadien van Adelhausen te voet naar Eichsel en dan verder naar Minseln. In totaal stappen de kinderen zo’n 6 km. De benen waren zeer moe nadien…

20 juni: ladies night: etentje met de vriendinnen, terwijl de mannen op de kinderen letten. De rollen mogen ook eens omgedraaid zijn, niet? Het eten was lekker, maar bijzaak. Er werd vrolijk getetterd.

24-25 juni: ‘Waldwoche’: de kinderen moeten elke ochtend in het bos afgezet worden en daar ’s middags weer afgehaald worden. De juffen hebben in het bos een kamp gemaakt waar ze ’s morgens allemaal samenkomen en van waar ze op tocht vertrekken. Er wordt ’s avonds veel verteld over de vogels en de spinnen uit het bos. Maar ook nu weer: het buitenleven vreet energie…

26 juni: Gert verjaart!! Maar moet die dag extra veel werken… en wij (Magda, de kinderen en ik) vertrekken naar België.  Maar eerst bezoekt Tobi nog zijn nieuwe school (waar hij in september naartoe gaat). Nog nooit heb ik hem zo verlegen gezien: hij heeft de hele tijd achter mijn rug gekropen en niks willen zeggen. Ik vermoed dat hij een beetje geïntimideerd was door de grotere kinderen. In de kindergarten is hij tenslotte bij de grootsten en nu gaat hij bij de kleinsten zijn…

De rit naar België verliep redelijk vlot. Dit keer hadden we wel 2 spannende intermezzo’s: één waarop Tobi zijn deur in het midden van de autostrade open deed (we hadden onze nieuwe auto nog maar 1 week en het kinderslot stond nog niet aan – al bij al een geluk dat het een schuifdeur is). En het 2^e intermezzo was dat waarop Magda de rem vollenbak in trapte, ipv maar heel lichtjes, aangezien ze dacht dat ze de ontkoppeling moest induwen, maar die is er niet, aangezien we met een automaat rijden. Maar zoals gezegd, verliep het voor de rest redelijk goed: overal goed door kunnen rijden, tot we natuurlijk in Brussel kwamen. Hoe zit dat met die R0? Wanneer komt die uitbreiding van de ring er eindelijk? Gelukkig is er nog de afleiding van de vliegtuigen in Zaventem, maar het laatste uur was er voor alle 3 de kinderen toch te veel aan.

Moe arriveerden we dus in Mechelen en moe werd ik ook de volgende ochtend wakker. Want eerst viel Tobi uit zijn bed, maar dat hoorde ik pas toen die al volledig over zijn toeren lag te wenen. En een uur later viel Jelle uit zijn bed en daar werd dan ook Matthias wakker van en een paar uur later was Matthias weer wakker.  Om half 7 was de eerste dan weer wakker, dus veel nachtrust zat er niet in die nacht. Ook de nacht nadien was niet schitterend en stond ik er nog alleen voor, want Gert is pas vrijdag avond naar België gevolgen. Die avond zijn we naar het trouwfeest van Jan en Gitte geweest: heel tof, dus nog eens proficiat en bedankt aan de tortelduifjes! En dan was er zondag ons eigen feest, of dat van Matthias. Ook hiervoor nog eens bedankt aan de organisatoren en iedereen die gekomen is. We hebben er echt van genoten om iedereen nog eens te zien! Na die paar dagen in België waren we dan plots op de hoogte van 7 baby’s die op komst zijn, bij vijf mama’s. De ooievaar was blijkbaar actief in België. Dus ook proficiat aan alle mama’s en papa’s in spe en we duimen extra voor de twee tweelingen die op komst zijn!

Het leukste aan ons bezoek aan België waren de drie dagen aan zee: ’t was  heel ontspannend om langs het water en op het strand te lopen en ook de kinderen genoten volop van de Belgische kust. Daar hadden ze dan ook al heel lang naar uit gekeken, net zoals hun lang verwachte bezoek aan Plopsaland. Dat zullen we vanaf nu toch elk jaar eens moeten inlassen.

6 juli heeft Gert zich nog eens uitgeleefd op Werchter. Het weer zat mee en de muziek was uiteraard goed, dus dat was mooi meegenomen tijdens ons België-bezoek.

De meest gestelde vraag tijdens mijn België verblijf was of ik me een beetje kan bezig houden. Eh, tja, ik kom dikwijls tijd te kort. Blijkbaar zijn er velen vergeten dat een baby in huis veel tijd in beslag neemt: een half uur om zijn warm eten te maken, een half uur om zijn patatten er in te lepelen, een half uur om zijn fruitpap te maken en te geven en dan nog 8 keer per dag een pamper verwisselen,…’s Morgens sta ik er ook altijd alleen voor met de 3 kinderen, dus ben ik van 7 tot 9 bezig om ze aangekleed te krijgen, eten te geven en naar school te brengen en ’s avonds ga ik ze rond 3 u weer halen en zijn er tegenwoordig 4 van de 5 dagen naschoolse activiteiten: 1 keer kine, 2 keer zwemles en 1 keer turnen. Dan zijn we meestal pas tegen half 6 terug en dan is er weer de routine van het avond eten en het slapen gaan. We hebben de afgelopen 5 maand ook 7 keer logés gehad, wat ook extra werk brengt, maar wat we uiteraard zeer leuk vinden. Enfin: vervelen zit er zeker niet in. Vandaar ook dat ik geen tijd heb voor facebook en dat mijn blog dus zo weinig wordt aangevuld.

Maandag 8 juli: terug thuis: een ganse dag gewerkt om alles uit te pakken, te wassen en weer op zijn plaats te leggen en ’s avonds Gert zijn collega’s uit België ontvangen.

Dinsdag 9 juli: nog steeds bijbenen met was en strijk en dan ook nog koken voor de collega’s van Gert.  ’t was heel gezellig, al kon ik niet altijd volgen als het over het werk ging. Al dat jargon en die afkortingen, ’t is geen makkie…

Zaterdag en zondag 13 en 14 juli: we zijn nu al een week terug en ‘t is al een hele week heel warm ( meer dan 30 graden). We zitten een gans weekend met kameraden in het buitenzwembad van Rheinfleden. Er zijn daar 5 baden buiten: 1) met 2 glijbanen voor kinderen, 2) 25 meter bad om baantjes te trekken, 3) 25 meter bad waar vooral kinderen in zitten te spelen en te springen en 3) een nog iets warmer bad, waar vooral aan de kant gehangen wordt/ontspannen wordt en 5) een bad met hele hoge springplanken. Daar rond is heel veel ligweide, een speeltuin, zandbak, tafeltennis, cafetaria,…. Als we er heen gaan, komen we altijd bekenden tegen, wat ook heel leuk is voor de kinderen, die elkaar dan kunnen entertainen.

17 juli: Tobi’s eerste zwemles van dit jaar. Ik vroeg me af hoe ik dat zou doen, gaan zwemmen met drie kinderen en had er wat bang van, maar t viel reuze goed mee: Tobi bij de leraar, Matthias melk gegeven en daarna in zijn buggy naast het water gezet, waar hij even later rustig in slaap viel en ondertussen met Jelle gaan zwemmen. Bij mijn vriendin die 4 kinderen mee had, verliep het ook vlekkeloos. De dag nadien was les nr 2 en de andere mama belde me, want haar jongste was ziek: of ik haar zoon niet kon meenemen? 'ja natuurlijk' zei ik, maar toch had ik weer een beetje bang. Maar ook dan verliep alles weer super vlot: 2 kids bij de leraar, Matthias weer eten gegeven en dan met Matthias en Jelle samen in het bad. Jelle heeft een zwemvest waarmee hij niet onder kan en Matthias heeft zo'n bandje met broekje aan. Bij het afdrogen hebben Tobi en Jelle wel de nodige 'scenes ' vertoond, maar al bij al, zijn er 4 kids in het zwembad geweest en achteraf binnen redelijke termijn droog geraakt :)

20 juli: mijn verjaardag!! De kinderen waren al een week in de ban van mijn verjaardag en hebben denk ik aan iedereen op school verteld dat ik nu 34 ben. Toen we vrijdag ochtend naar school reden, passeerden we een paardenmolen die naar ons dorp werd gereden omdat er  daar zondag een feest zou zijn. De kinderen vonden het fantastisch, dat ze de paardenmolen voor mijn verjaardag al brachten! Ik vroeg hen welke cadeaus in van hen zou krijgen. Van Tobi zou ik een groot blauw cadeau krijgen. Ik vroeg of er ook iets in zou zitten? Hij moest eens nadenken: een trein en sporen. En van Jelle zou ik een kraan en een tankwagen krijgen. Wat heeft een moeder van 34 nog meer nodig?

Het weer was net zoals de voorbije 2 weken schitterend!!  Na een lekker ontbijt, dat mijn 4 mannen verzorgd hadden en een fantastisch middag eten, zijn we voor de verandering nog eens gaan zwemmen. Het was gewoon te warm om iets anders te doen, 30 graden in de schaduw, je zweet zelfs als je geen inspanning doet.

’s Avonds was het fuif op de voetbalplaats in NIedereichsel, waardoor we gezellige achtergrondmuziek hadden op ons terras.

21 juli: nationale feestdag in België en Filip wordt koning. Hij heeft geluk, want dit keer is er per uitzondering geen ‘drasche nationale’. Aangezien het hier weer veel te warm is, kijken we dit keer (ter afwisseling van al dat zwemmen), deze namiddag TV. We vertellen de kinderen over de koning, de koningin en de prinsesjes. Ze kijken gespannen toe en zien het leger ‘ridders’ te paard en zijn onder de indruk van de kanonnen die (op hen) schieten. Jelle vraagt zich af waar de ‘slechte ridders’ zijn en Tobi merkt op dat de karavaan auto’s door het rood rijdt. We zeggen hem dat alleen de koning door het rood mag rijden. Ik zeg de jongens ook dat de beelden gemaakt zijn door een helikopter, die alles vanuit de lucht filmt, maar Jelle ziet de helikopter niet en vraagt zich af waar die dan is.

In Eichsel is het vandaag ook feest, feest voor de 3 Heilige vrouwen die hier jaren geleden tijdens hun doortocht blijven hangen zijn en jammer genoeg ook gestorven zijn. Allez, zo jammer nu ook weer niet, want als gevolg daarvan, was er vandaag een paardenmolen in ons dorp. Veel meer dan dat en een extra mis in de voormiddag was er wel niet te beleven, buiten de traditionele mogelijkheid om ‘kuchen’ (taart) te eten, maar dat kan je hier elke week wel ergens, dus dat is ondertussen al niks speciaal meer.

Matthias: 16 juni at Matthias zijn eerste patatjes, ongeveer 100g. Ondertussen, 1 maand later, eet hij ongeveer 200 g per keer. En sinds 21 juli is er ook fruitpap bijgekomen, een cadeautje voor zijn nationale feestdag J Sinds 10 juli draait hij zich om, maar terug rollen lukt nog niet zo goed, met de nodige frustraties als gevolg… 14 juli is hij voor de eerste keer gaan zwemmen. Sinds een tijdje lukt het niet meer om hem in zijn babybadje te wassen. Hij trappelt zo hard met zijn benen, dat al het water er binnen een paar minuten uit is en de badkamer volledig onder water staat. T is net alsof hij denkt dat hij moet waterfietsen.  Zijn broers zijn nog steeds zot van onze kleinste telg. Tobi is altijd heel lief en geeft knuffels en vertelt verhaaltje zoals ‘jij bent mijn beste vriend en als je groot bent gaan we samen spelen’. Jelle hangt altijd de zotte clown uit voor Matthias, waardoor Matthias moet lachen en dat vindt Jelle heel leuk en dan moet Jelle hard lachen en zo houden ze elkaar in de waggel.  Geweldig praktisch voor mij als ze elkaar zo entertainen.

Voila, bij deze was het dus weer EN lang geleden dat er nieuws verscheen EN een lange tekst. Het zei zo…

Vele groeten!!

26-07-2013 om 21:04 geschreven door Lien  

19-06-2013 om 12:19 geschreven door Lien  

15 mei: controle van Matthias. Zoals we verwacht hadden is hij iets groter dan de gemiddelde baby van zijn leeftijd. Hij zit met zijn lengte op de P75 (percentiel 75 = 75% van zijn mannelijke leeftijdsgenoten is kleiner, 25% van de jongens is groter). Aangezien hij zo lang is, past hij ondertussen (nu 4,5 maand) al niet meer in zijn buggy-wiegje. Zijn gewicht is ook wat meer dan gemiddeld, ondertussen weegt hij 8 kg . Zijn nek is nog steeds niet zichtbaar. Op zich niet echt een probleem, tenzij als je hem wil wassen. In die nekplooi kruipt altijd wel melk, maar je kan die echt heel moeilijk proper maken, dan moet je echt met je vingers tussen zijn kin en borst prutsen en dat vindt hij heel erg leuk/kittelig.

Ondertussen draagt hij met zijn 4,5 maanden de kleding van baby’s van 9 maand. De broekjes voor 6 maanden spannen te veel aan zijn buik. Zijn buik is nu ook zodanig aangedikt, dat hij bijna alleen blijft zitten, want als hij een klein beetje voorover buigt als hij zit, kan hij met zijn buikje op zijn benen leunen. Hij valt wel nog snel opzij. Voor de rest kan hij ondertussen ook de beestjes vangen die aan zijn speelgoed mat ophangen. Met een trage gecontroleerde beweging functioneren zijn handjes nu al heel goed.  Hij weent nu ook veel minder: enkel als hij moe is of honger heeft. Als hij ’s avonds moe is gaat hij in bed en valt hij daar makkelijk in slaap, we hoeven hem niet meer in slaap te wiegen. Het enige probleem zijn nog de nachtelijke voedingen. Dat zou best eens wat mogen minderen…

18-22 mei: de school van de jongens is 5 dagen gesloten en na 3 weken continu snotteren, zit ik net deze 5 dagen zonder stem. Niet echt ideaal dus. Zeker niet aangezien het dan ook nog eens bijna 5 dagen non stop geregend heeft.  1 van deze dagen ben ik met de jongens naar een binnenspeeltuin gegaan. ’t Eerste wat ze deden was een fietsje uitkiezen, waar ze met hun tweetjes met konden rondtoeren.  Verder was daar een heel hoog speeltuig waar je kon op klauteren, maar ik ging er van uit dat Tobi noch Jelle dat zouden kunnen/doen. Tot ik plots Jelle naar boven zag klimmen. Van ongeveer 5 meter hoog roetsjte hij toen naar beneden. Hij had wel door dat hij zichzelf wat overschat had en heeft het gelukkig niet meer opnieuw gedaan.

27-30 mei: Jelle is ziek en heeft veel koorts. De eerste nacht van zijn ziek-zijn is hij een paar keer wakker geweest en tussendoor was Matthias ook nog wakker. Om half 7 was Matthias dan wakker. Met een zieke Jelle thuis was het echt heel vermoeiend: Jelle sliep als Matthias wakker was en omgekeerd, dus voor mij zat er geen rust in. En als Jelle zijn koortswerend middel werkte, stond zijn tetter niet stil en hield hij alles uit de kast en vroeg hij ‘mama waarom dit’ en ‘mama waarom dat’… Soit, ik was dus heel blij wanneer hij terug naar school kon. Maar de week nadien was Tobi aan de beurt: weer 2 dagen een zieke in huis. Gelukkig dit keer een minder actieve en zat er af en toe nog even rust in voor mij.

30 mei: ‘City Fest’ in Rheinfelden. Het weer is schitterend, dus er zijn heel veel gezinnen die komen genieten van een reeks kermiskraampjes, zoals eendjes vangen en auto’s om op te rijden. Nadat de jongens eendjes gevangen hadden was Tobi heel even aan onze aandacht ontsnapt. Met de drukte daar, waren we hem kwijt. Het heeft ongeveer 20 minuten geduurd vooraleer we hem terug gevonden hadden. Hij was in alle staten, omdat we hem ‘hadden achter gelaten’. En ook bij mij heeft het tot ’s avonds laat geduurd eer ik weer op mijn positieven was.

2 juni: nog een dag met prachtig weer. We rijden naar Herten, waar het vlak is en waar we een lange wandeling maken van een 3-tal uur. Tobi fietst (zonder) en Jelle met zijwieltjes. Jelle zegt ‘ik zie de bergen, dat zijn ‘onze bergen’’. En we zien ook ooievaars die in het veld eten zoeken.

We hadden de kinderen al gezegd dat de ooievaars de baby’s brengen, maar dat klopt niet volgens Tobi, want de baby’s zitten in de buik. Dus: “de ooievaars brengen de baby’s in de buik”. En waar haalt de ooievaar die baby’s dan? Dat weet Jelle: “hij haalt die bij huizen waar er te veel baby’s zijn”. Dus, alle grote gezinnen zijn gewaarschuwd: opgelet voor de ooievaar!!

3 juni: Gert is deze week van wacht en heeft de auto van de wachtdienst: een brandweerauto met zwaailicht en sirene!! Onze jongens zijn uiteraard fan en mogen er elk eens in mee rijden.

4 juni: de overbuurvrouw verjaart. Jelle had voor haar iets geknutseld en de buurvrouw was zo blij dat ze 2 stukken chocolade bovenhaalde. Tobi die niet zoveel zin gehad had om mee te knutselen, ging prompt naar binnen om ook aan de slag te gaan en Jelle ging snel ook weer iets voor haar maken...

Dat Jelle een grote snoeper is en graag muziek hoort, is oud nieuws. De combinatie van de 2 levert wel soms leuke resultaten. Zo heeft hij zijn eigen versie van het liedje ‘chi chi wa chic hi wa chic hi wa wa wa’ en dat gaat als volgt ‘chocola chocola chocola la la’.

De bruine broek van Matthias is volgens Jelle ook een ‘chocolade broek’.

Op weg (naar school) is Tobi vaak bezig met de weg, de wegmarkering, splitsingen, etc. Op een dag zegt hij: ‘mama, hier zijn geen streepjes (stippellijn wegmarkering), dus je moet goed rechts blijven’. Ik zeg: ‘ok, doe ik’. Tobi: “die streepjes zeggen dat je rechts moet blijven’. Jelle: ‘neen Tobi, die streepjes hebben geen mond, die kunnen niks zeggen’.

Tobi een tijd later: ‘hier zijn geen streepjes’. Ik zeg ‘toch wel, maar de auto’s zijn er al te veel over gereden en daarom zie je ze niet meer zo goed’. Tobi ‘dan ga ik die opnieuw schilderen’. Jelle: ‘Ja, als wij groot zijn, gaan wij die opnieuw schilderen’.

Zaterdag 8 juni: het is weer een zonnige dag en er wordt hard in de tuin gewerkt en het feest van zondag wordt voorbereid. Jelle had al lang eens gevraagd om te gaan picknicken, dus heb ik ’s avonds een mand gevuld en hebben we ons op een deken onder onze kersenboom gezet: ’t was echt een heerlijk vakantiegevoel.

Zondag 9 juni: vandaag hebben we wat vrienden gevraagd voor een BBQ. We waren met 10 volwassenen en 15 kinderen en het weer was weeral fantastisch. De sfeer zat er goed in: de kids amuseerden zich in de zandbak, het speelhuisje in de tuin en op de trampoline, en de ouders genoten van elkaars gezelschap. We kwamen er op uit dan een van onze nieuwe vrienden vroeger de babysit was van de overbuurvrouw en dat hij ook onze naaste buren kent. Of: hoe rap je toch via via anderen kan kennen…

Zondag 15 juni: de familie Weemans rijdt naar Zwitserland en komt bij ons middag eten. ’t Was leuk om nog eens samen te zijn, maar ’t was wel een beetje een blitsbezoek, want wij moesten nog naar het schoolfeest.

‘Frülingfest’ (lentefeest, ofwel schoolfeest). De 80 kinderen van de Kindergarten hebben een aantal liedjes, dansjes en optredens ingestudeerd. Het thema was ‘wij zijn allemaal kinderen uit deze wereld’ en er waren verschillende standjes met spelletjes, elke stand kwam overeen met een land. De ouders hadden taarten en ander eten bereid, dat dan op basis van giften kon gekocht worden. De liedjes en dansjes waren echt heel mooi en het was weeral super goed weer, dus het feest was een succes.

Ondertussen is het hier al meer dan een week boven de 25 graden en de laatste 2 en de komende 2 dagen meer dan 30 graden. De rolluiken houden de warmte niet meer buiten en we eten niet meer op het terras omdat het te warm is. Ook in de tuin is het te warm. Maar eind volgende week gaan we naar België, dan zullen we wel wat kunnen afkoelen J

En wie nog eens een mooie omschrijving voor Mc Donalds zoekt: ‘de frietjeswinkel’.

19-06-2013 om 12:17 geschreven door Lien  

13 april: een eerste mooie lentedag in Eichsel. We trekken er op uit en doen een wandelingetje in de buurt. Tobi en Jelle hebben elk een flesje water mee voor onderweg en beginnen onmiddellijk te drinken. Aan de eerste wei (zo’n 500 meter verderop), hadden we natuurlijk al prijs en moesten ze een boom zoeken. Hoewel Jelle begin April nog niet staand kon plassen, lukt hem dat nu wel. Aan Tobi moet ik uitleggen dat je niet met je rug naar de boom moet gaan staan, maar net andersom. Jelle heeft toch een beetje bang om zo in de open natuur te plassen, er zitten namelijk piepkleine vliegende beestjes in het gras… We dalen verder af naar NIedereichsel en klimmen van daaruit naar boven, richting boerderij van de buren. Halfweg de klim: 2^e plaspauze. De jongens staan met zijn 2en naast elkaar en proberen om ter verst te plassen. Nooit gedacht dat dat al op die leeftijd zou beginnen… Eens boven hebben we een prachtig zicht. ’t Is er wel een klein beetje winderig, zo boven op de berg en dus kreeg plaspauze 3 een educatieve waarde: altijd met de wind mee plassen.  We zetten onze toch verder, maakten pauze voor een picknick en reden dan met een kapot buggywiel door het bos, moe en tevreden weer richting huis.

14 april: BBQ bij onze nieuwe vrienden Daisy en Peter en hun 3 kids, Leopold, Charlotte en Ella. Buiten ons waren er nog 2 andere families aanwezig: Mandy en Stefan, die net als het gastgezin uit Munchen komen en Roland en Aoude, die uit Hamburg (hij) en Frankrijk (zij) komen. Met de 4 kids van Mandy en de 2 dochters van Aoude, waren we in totaal met 8 volwassenen en 12 kinderen. Het weer was prachtig en de Duitse worsten smaakten heerlijk. Iedereen had iets meegebracht van groenten of dessert en zowel de kinderen als de volwassenen genoten van elkaars aanwezigheid.

15 april: met de 3 jongens naar de kinderarts voor inentingen. Tobi was heel kwaad op de dokter, omdat de prik hem veel pijn gedaan had. Hij riep iets heel boos tegen haar. Toen we nadien naar huis gingen gaven we de arts een hand en ging Tobi ook poeslief een handje geven. De pijn was dus gelukkig snel vergeten.

Zoals jullie al weten, zijn we met Pasen naar België gegaan, de week nadien was Fabie bij ons op bezoek en de week daarna waren Magda en Leo bij ons. Donderdag zijn Magda en Leo vertrokken en vond Gert in zijn mailbox een mail waarin stond dat we “bijna” op verlof zouden gaan. We hadden inderdaad voorzien om half mei een lang weekend weg te gaan (Pinksteren), maar voor ons was dat eerder nog veraf, dan kortbij. Tot we de mail goed en wel bekeken en merkten dat we in plaats van voor de 5^de maand, geboekt hadden voor de 4^de maand. Onverwacht ‘moesten’ we dus een week later alweer op verlof vertrekken.

De dag voor ons verlof moest ik nog naar Lorrach, naar de dermatoloog. Daar aangekomen merkte ik dat ik 1 platte band had. In allerijl moesten we dus de dag voor ons verlof nog een garage vinden om die band te laten vervangen, want alleen in mijn auto kunnen we de 3 kinderen op de achterband krijgen.

18-21 april: We gaan naar Oostenrijk. Jelle vraagt: ‘is daar de Oosterhase (paashaas)?’ Op donderdag arriveren we met een mooi zonnetje, vrijdag regent het en zaterdag worden we wakker bij een dik sneeuwtapijt. Als we zondag naar huis gaan, straalt de zon weer. We hadden terug een ‘kinderhotel’ uitgezocht, dit keer in Lermoos, in de bergen dus. Het hotel had een binnen- en buitenzwembad, trampolines buiten, verschillende soorten kinderfietsen, zandbak, springkasteel, binnen een ballenbad, enzovoort en zo verder. Er was kinderopvang vanaf de allerkleinsten  en dus hebben we af en toe de 3 jongens samen eens naar de opvang gebracht en genoten van een moment rust op het terras of aan het zwembad. De eetzaal voor de kinderen was er ingericht als een ridderzaal en in de buurt van de ‘cinema’ stond ook een harnas. Dat vond Jelle een beetje akelig, dus ik legde hem uit waarvoor dat diende (dan doet het geen pijn als de ridders met hun zwaard prikken).

Op weg van Oostenrijk naar huis, zie ik in de verte iemand paardrijden. Ik zeg het aan de kinderen en Jelle vraagt: “zit er een ridder op?”

Met dit verlof dat in april viel, zijn we in de maand april in 6 landen geweest: België, Frankrijk, Nederland, Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. De passage langs Nederland was een foutje van de chauffeur, die de GPS even wou omzeilen, maar zich vergist had en in plaats van naar Luik, naar Holland reed. Toen ik de kinderen zei dat we in Holland waren, werd dat met algemene hilariteit onthaald ‘dat kan toch niet zijn’ (Holland is voor hen een fantasieland, net als Plopsaland of Mayaland). Op weg van en naar vakantieoorden is Tobi altijd heel erg geïnteresseerd in de weg en alles wat er op de baan gebeurt. Hij merkt bijvoorbeeld op dat er auto’s zijn die ‘voorsteken’ (ik heb uitgelegd dat dat mag, als die bijvoorbeeld heel snel ergens moeten zijn). Alle auto’s die in dezelfde richting als ons rijden, gaan ook op vakantie, allen die in de andere richting rijden, keren terug naar huis. Als we van de ene autostrade naar de andere rijden, wordt het invoegen op verschillende rijstroken zeer goed bestudeerd en ook het bordje dat tunnels aankondigt kent hij ondertussen goed. Zo worden we nu altijd vrolijk verwittigd met ‘er komt een tunnel !!’, op het moment dat we door een berg moeten. En voor de aandachtige tunnel passanten: er zijn boogjestunnels en vierkante tunnels,…

23 april: Tobi heeft ‘Walddag’: dan gaan ze met een groepje kinderen van de school op stap naar het bos. Een ganse voormiddag wandelen ze dan buiten en picknicken ze in het bos.

28 april: 6 jaar getrouwd. Balans: we hebben onze plicht nageleefd en hebben er een vruchtbaar huwelijk van gemaakt. Na 6 jaar denken we heel vaak hetzelfde of willen we hetzelfde zeggen op hetzelfde moment. Gert vind het een beetje akelig, maar ik vind het best praktisch: geen enkele reden om ruzie te maken of te discussiëren. En zo kunnen we hopelijk het record van bobon en bompa evenaren, die zitten momenteel al aan 65 jaar huwelijk, nog 59 te gaan, dat moet wel lukken J

1 mei: feest bij “Hexenplatz”.  De dag van de arbeid is ook hier een feestdag en dus een reden om ergens ‘kuchen en worst’ te gaan eten.  Zoals alle Eichselnaren doen wij dat bij de Hexenplatz, een beetje buiten het dorp, in het bos. Gelukkig is het een dag met mooi weer, want traditioneel maakt iedereen die dag dan ook een wandelingetje. We zijn hier nog nooit zoveel volk tegen gekomen tijdens het wandelen…

4 mei: bezoek aan Basel. De kinderen hadden met Gert zijn horloge gespeeld en die was helaas stuk gegaan. Ze was in Basel gerepareerd en we konden ze gaan ophalen. We combineerden het bezoek met een wandelingetje en aangezien de kinderen zo flink waren, bleven we er langer dan voorzien rondlopen. Toevallig kwamen we terecht in een ‘dansspektakel’: dans in open lucht, op pleintjes: heel aangenaam. We deden nog een boottochtje op de Rein, wat de kinderen ook ontzettend leuk vonden. Moe en voldaan keerden we naar huis en in de auto viel Jelle na 5 minuten in slaap.

Nadien deden we nog onze maandelijkse paardrijtocht en plukten de jongens samen met Isabel en Mathild bloemen. Ze hadden er wel hun werk mee, want ze wilden graag boterbloemen en die stonden er niet meer zo veel. Op weg naar huis reden we dan langs velden boemvol boterbloemen. Die passeerden we nadien in de week ook nog een paar keer en dan vroeg Jelle telkens wanneer hij met Isabel daar nog eens bloemen mag gaan plukken.

4 mei: Tobi heeft vandaag tand nr 5 verloren. Daarmee heeft hij nu bovenaan 2 tanden naast elkaar die er uit zijn en dus een heel groot gat in zijn mond.  ’t Lijkt niet erg handig om te eten, maar hij klaagt er niet van. De tandenfee is die nacht natuurlijk weer langs geweest en daarmee was zijn portefeuille stilaan dikker geworden. De week nadien mocht hij in de speelgoedwinkel in Rheinfelden iets kiezen om te kopen met zijn centen. Hij had op voorhand gezegd dat hij een kleine auto wou. In de winkel was een groot draairek boemvol auto’s. Ik vroeg hem welke hij wilde, maar dat was een zeer moeilijke opdracht. Tobi is zoieso al niet zo goed in kiezen en de keuze leek me iets te groot. Hij zij al snel ‘die wil ik’, maar dat was nogal een grote en hij had op voorhand gezegd dat hij een hele kleine wou, omdat die dan onder de barelen van zijn sporen zou kunnen rijden. Ik maak hem er dus attent op dat hij gezegd had dat hij een kleine wou en dat diegenen die hij koos niet onder de barelen zou passen. Ik dacht hem te helpen met een aantal auto’s uit het rek te halen, diegene die laag genoeg zouden zijn, maar hij zie dat hij het wel alleen kon. Ook goed dacht ik. Hij bleef nog een tijd kijken en draaide het rek wat rond en zei toen: ik wil toch deze (zijn eerste keuze). Ik vond het super goed dat hij overtuigd bij zijn eerste keuze bleef en dus trokken we met zijn keuze naar de kassa. Daar mocht hij met ‘zijn’ centen betalen, een geweldige ervaring voor hem!! Eens thuis vroeg ik hem of hij wist wat voor een auto hij eigenlijk gekocht had, en dat wist hij maar al te goed: een ‘tankwagen’, ‘die kan de benzine naar de vliegtuigen brengen’. Goed opgelet Tobi!!

9-12 mei: Kris, Claire en Mathieu op bezoek. We hadden een druk programma, met bezoek aan Lorrach, Basel en Rheinfelden. Er werd veel gewandeld, veel gegeten en veel gespeeld. Toen we zaterdag middag terug kwamen van de markt was het wel even schrikken. Uit een huis in Niedereichsel (het dorpje onder ons, waar we een goed zicht op hebben), kwam iets te veel rook. Een half uur later was het dak helemaal opgebrand. We hebben er bijna een half uur naar zitten kijken, met kippenvel en een serieuze krop in de keel, want we hoorden de vlammen tot bij ons en zagen brandweerwagens uit alle omliggende dropen aankomen. We zagen de brandweermannen druk in de weer en vlammen die uit het dak sloegen en daar vonken deden verschijnen, ter hoogte van de elektriciteitsleidingen. Een erg akelig en indrukwekkende gebeurtenis. Het ganse huis is uiteindelijk vernield door het vuur. Het enige positieve was dat er geen mensen in waren…

Bijlagen:
IMG_3235b.JPG (158.3 KB)   
IMG_3261b.JPG (164.5 KB)   

Dit bericht had er vrijdag op moeten komen, maar wegens een vergissing van Gert 'moesten' we de voorbije 4 dagen even op verlof, meer daarover later.

19 april, een jaar is voorbij gevlogen…

Hoewel je op eigen benen staat en een eigen gezin hebt, blijft een moeder toch altijd iemand die je nodig hebt, iemand die je af en toe eens wil bellen, iets klein wil vragen, iets wil vertellen…

Er zijn van die speciale momenten, waarop het gemis dan nog groter is, zoals wanneer er een verjaardag van de kinderen voorbij gaat, zonder Oma’s zelfgemaakte verjaardagstaarten, of wanneer de Sint of de Paashaas komt, zonder Oma’s zelfgemaakte chocolade.

Vorig jaar stonden we met Pasen nog met Mama, Jef & Katrien, Gert, de kinderen en ik, paaseieren te rapen in het ‘parkje’ over de deur in Berchem. Ondertussen is er geen mama, geen ‘Jef&Katrien’, binnenkort geen parkje,  geen ‘wonen in Berchem’,…

Ik herinner me nog haarfijn die laatste momenten samen, maar er zijn ook vele andere memorabele herinneringen waar ik vaak aan terug denk. En zoals het in één van de gedichten van het afscheidsmoment  staat: ‘je bent er niet meer, op het moment dat je bent vergeten’ en vergeten doen we allerminst…

Hierbij een stukje uit dat gedicht, omdat ik het zo mooi vindt:

En als ik doodga
treur maar niet.
Ik ben niet echt weg
moet je weten.
Het is de heimwee
die ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij dat bent vergeten.

En als ik doodga,
huil maar niet.
Ik ben niet echt dood
moet je weten.
’t Is het verlangen
dat ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij dat bent vergeten.

Dood ben ik pas,
als jij me bent vergeten.
(Bram VERMEULEN)

En ik wil deze ‘in memoriam’ afsluiten, zoals ik mijn tekst op de begrafenis afsloot: Oma liet voor de kinderen een briefje achter met de tekst ‘Oma is naar de sterren’. En moet je weten: de sterrenhemel is hier beeldschoon, in ons Duitse stekje is er weinig achtergrondlicht en hebben we dus een prachtige sterrenhemel. En zo is ze ook hier dus nu nog even dicht bij ons …

22-04-2013 om 13:22 geschreven door Lien  

22 maart: De Paashaas was op school geweest. Hij had voor elk kind een zakje met een wortel, een hard gekookt ei, een stoffen zakje en een tol gebracht. Jelle was bijzonder blij en heeft wel 4x ‘dank u lieve Oosterhaze’ gezegd. Bij ons thuis was de Paashaas dan ook nog langs geweest: hij had een aantal grote kartonnen eieren verstopt met daarin kleine chocolade eitjes. Toen het eerste ei  gevonden was, trok Jelle er mee naar de keuken. Terwijl ik met Tobi nog verder zocht of er nog verstopt zouden zijn, zat Jelle al in de keuken te smullen. Toen we alle eieren gevonden hadden, hebben we ze allemaal samen in het grote kartonnen ei gestoken.  Tobi heeft zich nadien bezig gehouden met het bestuderen van de tekeningen op de kartonnen eieren, terwijl Jelle met zijn ‘schatkist’ (=doos vol eieren) rond liep en er niet van kon afwijken.
Dat Jelle een zoetebek is, dat wisten we al wel langer. Soms staat hij op en vraagt hij om koekjes te maken. Hij vraagt ook vaak wanneer we nog eens taart eten, of eisjes, pannekoeken of wafels. Soms zeggen we al lachend dat hij waarschijnlijk ook over snoepjes droomt, en het is onlangs ook gebleken dat dat zo is: Gert hoorde hem ’s nachts heel hard wenen en ging er naar toe en vroeg wat er was. Hij zei iets over een snoepzak die hem was afgepakt. Gert zegt, je hebt toch geen snoepzak, en toen pas werd hij wakker en zie dat hij ‘zijn suiker’ wou (een plastiek  potje suiker dat hij ergens bij had gekregen een paar dagen voordien).’ Morgen’, zegt Gert, en toen viel hij onmiddellijk weer in slaap.

Dat de kinderen in de ‘Katholische Kindergarten’ bidden voor het eten, dat is al oud nieuws. Maar tijdens de voorbije Paasperiode hebben ze op school ook veel aandacht besteed aan het verhaal van de kruisiging van Jezus. Jelle vroeg me op een dag: ‘mama, vertel je dat verhaal van Jezus nog eens’ en Tobi kwam me vertellen ‘Jezus is aan het kruis genageld en heeft een kroon gekregen’.
Toen we onlangs van school naar huis reden zei Jelle plotseling: ’mama, ik heb Jezus gezien’. Ik zag niks, dus dacht dat Jelle een visioen gehad had, maar de keer erop zag ik dat er op die plaats langs de weg een kruisbeeld staat. En er staan er hier wel bijzonder veel. Sinds Jelle Jezus leren kennen heeft, ziet hij hem plots overal en merken we nu ineens hoeveel kruisbeelden er hier langs de weg staan: zowat op elke hoek van de straat en daartussen nog een stuk of 3 per straat. Die gaan vanaf nu allen gepaard met een vrolijke ‘Jezus!’ kreet vanop de achterbank.

23 maart: Tobi wordt groot. We hebben voor hem een boekentas gekocht om naar het eerste leerjaar te gaan. Dat lijk misschien vroeg, maar in Duitsland heeft iedereen een zelfde type boekentas. Dat zijn super degelijke dingen: heel sterk, comfortabel en met veel fluorescerende stroken. Er zit ook een pennenzak bij, gevuld met potloden, een portefeuille en een turnzak. We ontdekten vandaag ook dat de potloden een speciale anti-breek bekleding hebben, waardoor ze niet kapot gaan als ze vallen. Zo’n ‘schulranzen’ is dan ook niet goedkoop en in deze periode geven de winkels daar korting op, omdat ze er anders nu geen verkopen veronderstel ik.

28 maart – 1 april: bezoek aan België. De last-minute België had vooral als doel om uit te rusten, want met de slapeloze nachten van de voorbije weken, was de nood aan ’s ochtends lang slapen groot geworden. Aangezien Matthias een aantal slechte nachten gehad had en Jelle er een paar keer ’s ochtends heel vroeg geweest was (een paar keer om half 6), was ons energiepeil redelijk laag. Het was/is zelfs zover gekomen dat ik nu echtalles uitprobeer om de nachten zo optimaal mogelijk te krijgen. Nadat ik al 2 maanden elke dag mijn liter venkel thee drink (tegen krampen en ter bevordering van de melkproductie) en gemiddelde 2 keer per week venkel eet, had ik ook geprobeerd om ’s avonds donker bier te drinken voor het slapen gaan (terwijl ik eigenlijk anders nooit bier drink). Het enige dat in mijn kelder stond was een La Chouffe. Ik vond het echt niet lekker, maar het had wel 1u extra slaap opgeleverd, wat ik een groot succes vond. De volgende dag ben ik me in de supermarkt dan maar een paar donkere bieren gaan uitkiezen. Het idee was: baat het niet, dan vind ik het misschien niet meer zo erg J. Ondertussen zijn we een paar weken verder en ben ik stilaan alcoholieker aan het worden en neemt mijn kennis van bier plotseling exponentiel toe en wordt mijn zwangerschapsbuik stilaan vervangen door een bierbuik J

Met een dag heenrijden en een dag terug rijden, konden we ongeveer 3 dagen in België verblijven.  Omdat we het niet meer zagen zitten om telkens van slaapplaats te verhuizen, hadden we dit keer 1 locatie uitgekozen om te slapen en hebben we van daaruit ‘daguitstapjes’ gemaakt om de rest van de familie te zien. Tobi heeft gedurende zijn ganse verblijf in Belgie niet meer overgeschakeld naar Nederlands en heeft enkel Duits gepraat. Toen Mady hem een boek voorlas (uiteraard in het Nederlands) en Tobi nadien datzelfde verhaal aan Ludo ging vertellen, dan deed hij dat in het Duits. De tijd in België vloog voorbij, het was weer veel te kort en de kinderen willen alweer terug gaan. In de zomer komen we zeker langer, we maken nu al plannen van wat we allemaal willen doen…
Al weet  ik wel niet of het een goed idee is om nog terug naar België te gaan, want Gert blijkt ondertussen een België-allergie ontwikkeld te hebben. Nadat we vorige keer (kerstperiode) in België geweest waren, is hij een paar weken serieus ziek geweest en nu is het weer hetzelfde. Net als na de kerstvakantie is hij 1 dag gaan werken en  nadien met koorts thuis gebleven…

Op weg naar school komen we altijd paarden tegen in de wei. Tobi en Jelle vragen dan altijd of ze daar eens op mogen rijden. Zaterdag zijn we naar een manege geweest waar kinderen een toertje op een pony mogen doen, maar toen ze zo dicht bij een paard stonden, waren ze er alle twee toch een beetje bang van. Na een beetje pushen hebben ze allebei 2 toeren gereden, maar we moesten wel met hen meewandelen. Toen Jelle er op zat en ik vroeg of hij het leuk vond, zei hij van niet, maar eens thuis, was het toch heel leuk geweest en willen ze nog wel eens terug.

5 april: Matthias is 2 maanden en weegt 5kg700. ’s Morgens wordt hij wakker tussen 7 en 8 en dan is hij altijd heel vrolijk en oefent hij zijn stem met super leuke geluidjes en lacht hij heel de tijd. De krampen zijn ondertussen een heel stuk minder. Enkel als ik frieten eet of iets uit het frietvet, dan is het prijs, dus dat doe ik vanaf nu dan ook niet meer, ’t is ’t me niet waard…

6 april: Tobi is alweer een tand kwijt. Dit keer hadden we het wel zien aankomen: hij stond al 3 dagen los voor hij er uit kwam. ‘T is een grote, bovenaan, van voor en ik vind het geen zicht dat daar nu zo’n groot gat zit. Ik heb hem verteld dat  hij die tand in een doosje onder zijn kussen moest steken en dat de tandenfee dan een cent zou brengen. Hij zei dat we dan het grote licht moesten aan laten in zijn kamer, zodat zij het doosje zou vinden, maar ik heb gezegd dat die fee dat wel kan vinden met weinig licht. Tobi: ‘ja, want die heeft en bril (en kan dus goed zien met haar bril)’. Ik vroeg wat hij zou kopen met zijn centen. Tobi ‘ een cadeau voor Jelle, voor Matthias, voor mama en voor papa en 1 voor mezelf’. Voor Jelle en zichzelf zou hij speelgoed kopen en voor papa een grote (speelgoed) auto. Jelle had liever ‘een cadeau’ ipv speelgoed. Ondertussen is ook de tand daarnaast los. Tobi is heel blij, want als die er uit valt komt de tandenfee terug en dan krijgt hij centen waarmee hij iets kan kopen…

Bijlagen:
IMG_3202.JPG (183.9 KB)   

Kids stories

19 maart: Matthias: ik ben 6 weken en weeg 5kg 110. Mijn armen en benen kan ik nog niet goed controleren, die molenwieken maar wat rond en ook mijn ogen draaien nog de verkeerde kant op: in plaats van de mensen aan te kijken, staar ik naast ze en liefst van al bewonder ik het plafond. Af en toe kijk ik ook geweldig scheel. Mijn stem daarentegen krijg ik al meer onder controle, ik gebruik ze nu niet alleen meer om te wenen/gillen, maar kan ook al mooie klanken voorbrengen: als ik vrolijk ben zeg ik oaa of ooww. ’s Nachts slaap ik soms onmiddellijk verder na het drinken, maar soms doet mijn buik dan nog wat lastig. Ik ga slaap ook al wat vaker in mijn eigen bed en laat mama haar eigen bed behouden.

Zaterdag ochtend, de kinderen hebben met hun schakelkettingen het stuk van de living achter de schouw afgesperd en wanen zich in een boot. Jelle is de kapitein en noemt zichzelf ‘Kapitein Nokio’ (de CD van Kapitein Winokio is al een paar dagen populair en blijkbaar verstaat hij de WI niet goed). Kapitein Nokio heeft zich vastgeketend aan de basketbalring en vaart richting Olland. Ik ben samen met Matthias ingestegen in de boot en zeg dat ik wel niet heel lang kan meevaren, omdat ik nog in de keuken moet opruimen. Met zijn allen varen we van Olland verder naar het keuken-eiland en daar stijgen we met zijn allen uit en schieten de kinderen me te hulp bij het opruimen. Plots ontstaat er ergens een brand. De brandweerhelmen worden bovengehaald en het vuur wordt vakkundig geblust met de buis van de stofzuiger. En dan varen we verder…

Jelle en Tobi moeten naar de tandarts. Voor de veiligheid vraag ik toch Gert maar mee, want met 3 kinderen is zoiets toch wel een serieuze onderneming. En gelukkig maar dat Gert mee was, want natuurlijk moest Matthias net eten toen we aankwamen en dat heeft ongeveer zo lang geduurd als dat de tandarts nodig had om de 2 anderen te inspecteren. De tanden van beide jongens bleken in orde en bij Tobi zitten er blijkbaar NOG 5  nieuwe tanden aan te komen, en hij heeft er al 2 nieuwe. Dat gaat echt snel!

We hebben voor onze kinderen nieuwe paspoorten nodig. In het buitenland kan je blijkbaar geen Kids-ID’s bekomen, dus moeten we reispassen aanvragen. Op zich geen probleem, alleen dat we dan voor alle jongens pasfoto’s nodig hebben. Dus alweer een nieuwe onderneming: ik met de drie jongens naar de fotograaf. Bij Tobi en Jelle lukte het om tussen al het bekketrekken door een gelukte foto te schieten. Maar ook voor baby’s gelden blijkbaar de strenge regels van een pasfoto, d.w.z. de ogen moeten open zijn, de mond gesloten, het hoofd recht en de achtergrond wit. Probeer dat maar eens met een baby van 3 weken!! Na 1 uur bij de fotograaf, met tussenin een eetpauze voor Matthias, is het niet gelukt om een degelijke pasfoto van Matthias te maken: ofwel de ogen toe, ofwel de mond open of het hoofd scheef… De super vriendelijke en geduldige fotografe zei dat we best thuis zoveel mogelijk foto’s namen wanneer hij wakker was en dat zei ze dan wel in het juiste formaat zou uitsnijden. Dat is uiteindelijk dan ook gelukt. Nu moeten Gert en ik alleen nog onze vingerafdrukken afleveren om een nieuwe pas te krijgen. Probleem is alleen dat we die enkel in Munchen (4u rijden) of in Bern kunnen afleveren.

Matthias drinkt. Jelle zegt dat hij van mijn buik  eet. Ik leg uit dat hij van de borst melk drinkt. Jelle: ‘ja mama, jij bent een koe’

Matthias weent: Jelle gaat naast zijn wipper zitten en zingt een liedje: de tekst was vrij eenvoudig ‘baby baby baby baby enz.’ en dat op de melodie van ‘Altijd is Kortjakje ziek’.

Matthias weent  nog eens: Jelle zingt weer voor zijn broer. Deze keer is de tekst ‘du bist mein allerbeste Freud’. De melodie is deze keer zelf uitgevonden.

Een ochtend in de week: Tobi en Jelle zijn (weer) op tijd wakker en ik nog moe. Gert is opgestaan met de 2 jongens, hij vertrekt naar zijn werk en zegt dat nog even rustig moeten spelen tot ik er ben. De schakelketting wordt dit keer in de gang beneden ingezet en tussen de verwarming en twee deurklinken vastgemaakt. De mannen doen alsof ze in het zwembad zijn en krijgen plots zin in taart. Jelle haalt bananentaart boven en Tobi maakt chocoladetaart in onze ‘tweede keuken’ (de badkamer in de gang beneden is plots een keuken geworden).

Jelle maakt van zijn schakelketting een ‘deur-toetrekker’: een lus om rond de klink te trekken en dan kan je daarmee de deur toetrekken.

19-03-2013 om 15:21 geschreven door Lien  

Maar 1 hoogtepunt natuurlijk: Matthias!!

Aan iedereen: heel veel dank voor alle leuke en lieve mails, kaartjes, cadeau’s!!

4 feb: bezoek aan de gynaecoloog. Iemand zei me deze week nog: je buik zit nog heel hoog, het zal nog wel even duren. Pff, dacht ik, ik kon echt niet meer uit de voeten. Mijn buik was zo dik, dat ik de autostoel niet meer naar voor kreeg, toen Gert die achteruit gezet had. Maar ik had toch het idee dat het babyhoofdje al diep zat. De gynaecoloog bevestigede mijn gevoel: het hoofdje zat al diep en de baarmoederhals was al tot de helft gereduceerd. Oef, dacht ik, maar het zou toch nog gerust een week kunnen duren.  Een meting was die dag niet meer mogelijk, maar de week daarvoor had de meting nog een voorspelling gedaan van een baby van 3kg500, dus dat zou nog wel ongeveer juist zijn (met een foutenmarge van een 200-tal grammen).

Zoals de vorige keren, moest ik ook weer aan de monitor. Gert zag daar bulten in de curve verschijnen en dacht dat ik weeën had, maar het waren gewoon harde buiken, zo had ik er de voorbije maanden al zeer veel gehad.

5 februari: half 5 ’s morgens: de eerste wee. Ik dacht bij mezelf: goed zo, we kunnen straks rustig de kids naar school doen en dan doorrijden naar het ziekenhuis. De weeën kwamen eerst om de 10 minuten, maar na een uurtje zaten we toch met een 5-tal minuten tussenpauze. Gert werd rond half 7 wakker en maakte ontbijt voor de kids, maakte hen wakker en kleedde hen aan.  Tegen half 8 waren de jongens op school, waar ze hun ontbijt namen en wij reden verder naar het ziekenhuis. Tegen 8u15 waren we daar en moest ik alweer aan de monitor. Gert merkte nu ook het verschil in de curve: de bulten waren nu 10x zo hoog als bij de harde buiken van de dag er voor. Na de nodige formaliteiten, onderzoeken, etc. bleek dat ik nog maar 3 cm opening had en weeën om de 5 minuten. We gingen dus nog even een wandelingetje doen, om de zwaartekracht zijn werk te laten doen. Minder dan een uur later kon ik amper nog gaan en waren de weeën echt heel fel.  De terugweg naar het verloskwartier was zwaar. Eens we er waren bleek dat ik al 7 cm opening had en dat het dus tijd was om in bad te gaan. Na een tijdje voelde ik me echter niet meer zo goed in bad en werd mee aangeraden om er uit te komen. Onze Matthias is dus de enige van de 3 musketiers die niet in bad geboren is. Maar wel een geluk dat ik er uit gekomen was, want aangezien hij nogal een groot hoofd had en brede schouders, zijn er toch wel wat turnoefeningen uitgevoerd, om deze kleine reus ter wereld te brengen. Maar dankzij de trucjes van de vroedvrouw en de goede begeleiding, heeft de dokter zijn schaar niet moeten bovenhalen en heb ik geen kwetsuren opgelopen, OEF! Om 12u44 is Matthias geboren. In theorie hadden we de grote broers dus met gemak weer zelf van school kunnen halen, maar deze taak hebben we aan onze lieve buren uitbesteed. De jongens wisten dat die hen zouden komen halen als de baby zou komen en keken daar ook heel erg naar uit.

Aangezien Matthias zo’n grote en zware baby is, had hij al vanaf dag 1 veel eetlust en dat terwijl de borstvoeding pas de derde dag goed op gang komt. Als gevolg, daalde zijn suikerspiegel telkens en moest hij suikerwater en nadien melk bij krijgen. Hij werd heel vaak in zijn hieltje geprikt, om te testen of zijn suikerspiegel goed was. Na twee dagen was alles in orde: de melk kwam op gang en toen had hij voldoende eten om ook zijn suikerspiegel op punt te houden.

Voor mij was de bevalling werkelijk een ‘verlossing’. Ik vond het echt fantastisch om op 1 dag 10 kg kwijt te zijn, me weer makkelijk te kunnen bukken en weer alle bewegingen te kunnen doen die ik wilde. Zoals de vorige twee keer, heb ik bijzonder weinig last gehad na de bevalling, alleen had ik deze keer wel veel last van rugpijn. Wanneer ik thuis kwam kon ik alweer in mijn normale broeken en nu is er niemand die nog iets aan mijn buik kan zien.

En hoe het nu gaat: de ene dag al beter dan de andere. De borstvoeding ging aanvankelijk traag: het duurde tot 2 uur vooraleer Matthias gegeten had: hij had voorgerecht, soep, tussengerecht, hoofdmenu en dessert nodig. Ondertussen flikken we het op ongeveer een half uur, ook ’s nachts. Enkel die krampen zijn nu het vervelende: de ene dag/nacht al meer dan de andere. Het is weer zoeken wat ik wel en niet mag eten. In elk geval: venkel met scampi’s waren een succes, van frieten krijgt hij buikpijn.

Kids stories

Tobi ontfermt zich als de zorgzame grote broer: vanaf Matthias een kik geeft, springt hij naar zijn broer om zijn wipper te wiegen of om hem een tut te geven. Tobi overlaadt zijn broertje ook met kusjes en pakt hem heel graag in zijn armen. Hij heeft ook 1 van zijn 2 identieke knuffelberen aan Matthias geschonken.

Jelle komt op voor de rechten van zijn kleine broer: hij vond dat de baby vanaf dag 1 een tutje nodig had en als hij weende vond Jelle dat we hem een snoepje moesten geven. Vandaag heeft Jelle ook een boek voorgelezen voor Matthias: supper schattig! En ook Jelle heeft Matthias al een knuffel geschonken.

Tobi en Jelle zijn allebei heel fier op Matthias: iedereen die we tegenkomen moet naar Matthias kijken. De juffen van de school moeten elke dag opnieuw komen kijken.

Matthias: weegt op 9 maart al 4kg720

10-03-2013 om 17:43 geschreven door Lien