19-21/05: Papa op bezoek
9-12/05: Kris, Claire en Mathieu op bezoek
18-21/04: vakantie in Oostenrijk
8-12/04: Magda en Leo op bezoek
3-6/04: Fabie op bezoek
25/03-1/04: bezoek aan Belgie
21/02-26/02: bezoek uit Vlimmeren
14/02-17/02: bezoek Uit Mechelen
7/02-12/02: bezoek Uit Zandoven
22/12/12: naar Belgie
7-14/12/2012: naar Frankrijk
23-27/11/2012: Moeke en Els op bezoek
9-11/11/2012: naar de Ardennen
1-4/11/2012: bezoek uit Zandhoven
11-14/10/2012: naar Belgie
4/10/2012: Jelle 3 jaar
28/09/2012: Tobi 5 jaar
21/09/2012: Katrien op bezoek
20/09/2012: bezoek Opa Mechelen
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Het weer
Het leven zoals het is: Obereichsel
22-04-2013
In memoriam
Dit bericht had er vrijdag op moeten komen, maar wegens een vergissing van Gert 'moesten' we de voorbije 4 dagen even op verlof, meer daarover later.
19 april, een jaar is voorbij gevlogen
Hoewel je op eigen benen staat en een eigen gezin hebt,
blijft een moeder toch altijd iemand die je nodig hebt, iemand die je af en toe
eens wil bellen, iets klein wil vragen, iets wil vertellen
Er zijn van die speciale momenten, waarop het gemis dan nog
groter is, zoals wanneer er een verjaardag van de kinderen voorbij gaat, zonder
Omas zelfgemaakte verjaardagstaarten, of wanneer de Sint of de Paashaas komt,
zonder Omas zelfgemaakte chocolade.
Vorig jaar stonden we met Pasen nog met Mama, Jef &
Katrien, Gert, de kinderen en ik, paaseieren te rapen in het parkje over de
deur in Berchem. Ondertussen is er geen mama, geen Jef&Katrien,
binnenkort geen parkje,geen wonen in
Berchem,
Ik herinner me nog haarfijn die laatste momenten samen, maar
er zijn ook vele andere memorabele herinneringen waar ik vaak aan terug denk.
En zoals het in één van de gedichten van het afscheidsmomentstaat: je bent er niet meer, op het moment
dat je bent vergeten en vergeten doen we allerminst
Hierbij een stukje uit dat gedicht, omdat ik het zo mooi
vindt:
En
als ik doodga
treur maar niet.
Ik ben niet echt weg
moet je weten.
Het is de heimwee
die ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij dat bent vergeten.
En
als ik doodga,
huil maar niet.
Ik ben niet echt dood
moet je weten.
t Is het verlangen
dat ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij dat bent vergeten.
Dood
ben ik pas,
als jij me bent vergeten.
(Bram VERMEULEN)
En ik wil deze in memoriam afsluiten, zoals ik mijn tekst
op de begrafenis afsloot: Oma liet voor de kinderen een briefje achter met de
tekst Oma is naar de sterren. En moet je weten: de sterrenhemel is hier
beeldschoon, in ons Duitse stekje is er weinig achtergrondlicht en hebben we
dus een prachtige sterrenhemel. En zo is ze ook hier dus nu nog even dicht bij
ons
