9 nov – 11 nov: weekend Ardennen

Vrijdag: rond 10 u vertrokken, om rond 15u30 in de Ardennen te arriveren.  De vrijdag diende vooral om ons te installeren, lekker te eten en bij te babbelen met de Vlimmerse bende, die ondertussen uit 24 volwassenen en 11 kinderen bestaat.

Op zaterdag stond er een wandeling op het programma, bijna iedereen ging mee, want we hadden een wandeling gevonden die in het boekje stond aangegeven als ‘voor iedereen toegankelijk’. Met wandelschoenen aan, buggy’s, kinderdraagzakken en rugzakken gingen we op pad. Al snel verlieten we de verharde weg en sloegen we een onverhard bospad in. Aanvankelijk leek er nog niet veel aan de hand, maar het bospad vernauwde en ging daarna ook vrij stijl naar beneden, om te eindigen in iets dat meer op een rivierbedding dan op een wandelpad leek. De buggy’s moesten opgevouwen worden, de kinderen werden op de schouders van de vaders gezet en de moeders mochten met de ‘wandel’wagens sleuren.  Na de afdaling zei Tobi:’ mama, ik heb genoeg gewandeld’, maar na een steile afdaling, komt natuurlijk ook nog de klim… Maar het was mooi in het bos, we zagen een kabbelend beekje, kabouters en roze olifanten... (zie foto)

Zondagvoormiddag trok een deel van de groep er op uit om een langere/’off-road’ wandeling te doen, maar wij kozen er -met nog een paar anderen- voor om een ‘simpele wandeling’ te doen. We namen de verharde weg door het dorp en lieten ons dan verder leiden door ons oriëntatie vermogen. Het tripje was inderdaad niet te lang en simpeler dan de dag er voor, maar er was toch weer een groot deel over een bemodderd pad, wat niet voor alle buggy-duwsters even leuk was… (zie foto)

Na het middag eten sloten wij ons gezellig en zonnig weekend af en staken we onze vermoeide kinderen in de auto, om weer de lange trip naar huis aan te vatten. Er werd veel geslapen op de achterbank, maar maandag waren ze toch nog mude toen  ze naar school moesten (zie verder kids stories).

1 nov-4 nov: bezoek van Oma en Opa.

Op 1 november zouden we naar Basel gaan, omdat het daar kermis was. Aangezien het hier in Duitsland op 1 november ook een feestdag is, waren er wel meer mensen met dat idee. De file en zoektocht naar parking was dan ook groot, maar na 3 kwartier naar parking zoeken, zijn we er dan toch in geslaagd een plekje te bemachtigen. De kermis in Basel was ‘groots’: verdeeld over verschillende pleinen, trokken we van het ene deel naar het andere en genoten we ondertussen van het mooie zicht over de Rijn. (foto)

2 november: bezoek aan het Vitra museum. Deze keer was de tentoonstellingszaal wel open en was er een tentoonstelling over Pop Art (wat eigenlijk niet echt mijn ding is). Maar ik heb wel opnieuw genoten van het Vitra huis zelf en heb er een geweldige ligstoel ontdekt. Hij ligt ongelofelijk goed, we weten waarvoor te sparen…

3 november: na een bezoek aan de markt van Rheinfelden, hebben we in de namiddag een wandeling gemaakt rond ons dorp. Na 2 uur stappen tussen de velden, arriveerden we hongerig en dorstig bij Hotel Maien, waar we genoten van een overheerlijk wild menu. Het was niet alleen heel lekker maar ook super veel, eigenlijk gewoon veel te veel.

Kids stories

15 november: Sint Maarten stoet = lantaarnloop in Eichsel. Sint Maarten wordt hier overal nog gevierd. In Rheinfelden heeft men dan een grote stoet, met een echte Sint-Maarten op een paard en daarachter lopen alle kinderen met lantarens (is altijd ’s avonds in het donker). De grote stoet van Rheinfelden hadden we gemist omdat we in de Ardennen zaten, maar donderdag avond was er een in Eichsel (ons dorpje). Alle kindjes van het dorp waren aanwezig met hun lantaarns. Onze jongens hadden lantaarns die ze op school geknutseld hadden, een exemplaar met een kaars in, maar de andere jeugd is hier al professioneel uitgerust met lantaarns met led lichtjes in. De stoet vertrok om 6u aan de kerk en deed een paar straten. Daarna werden Sint-Maarten liedjes gezongen en werd een toneelstukje opgevoerd door enkele kinderen. Super gezellig, alleen jammer dat ik er niet bij was, want ik zat in de Duitse les. Het enige minpuntje van de avond was de Pretzel verkoop (= van die Duitse broodjes met korrels zout op). Niet dat de jongens die niet lustten, maar aangezien zij die grote hoeveelheid zout niet gewoon zijn, was de nadorst groot. En dat is niet bevorderend voor het slapengaan. Hoewel dat op zich nog meeviel, waren ze allebei ’s anderendaags om 6 u wakker, omwille van de grote dorst. Weer wat bijgeleerd… 

Tobi: de laatste zwemles is gepasseerd. Alleen zwemmen zit er nog niet in, maar hij heeft er in elk geval veel plezier aan gehad.

Sinds een tijdje hebben we een ‘shortcut’ ontdekt naar de school. In plaats van over de grote baan, rijden we nu los door de velden (er is wel een weg aangelegd, maar er kunnen geen 2 auto’s passeren, tenzij ze allebei een stuk in het veld rijden). We rijden dan ook langs een stuk weg dat we eens genomen hebben op de wandeling met oma en opa. Elke keer opnieuw zeggen de jongens dan: “hier hebben wij gewandeld he”.

Als we voorbij hotel Maien komen zeggen de kids altijd ‘hier hebben wij lekker gegeten met oma en opa’.

Tobi is naar de friseur geweest (kapper). We waren een paar dagen voordien even binnengesprongen om een afspraak te maken en toen hadden de jongens elk een klein speelgoedje gekregen. Toen we weer toekwamen voor onze afspraak, was Tobi al binnen (in zijn ‘Neder-Duits’) aan het babbelen met de kapster, terwijl ik Jelle nog aan het losmaken was. Het kapsalon zelf behoort, naast het hotel Maien en Café Elke, tot de enige 3 publieke locaties van Eichsel. Het salon bestaat al 40 jaar en aan het interieur is ook in 40 jaar nog niets veranderd. Dat kan natuurlijk ook niet, want een knipbeurt voor Tobi kostte 5 euro (inclusief de 2 cadeautjes die hij en Jelle gekregen hebben).

Na het weekend Ardennen moesten de jongens er maandag op tijd uit, omdat Tobi op maandag ochtend ‘spraak, dans en bewegingsleer’ heeft. Aangekomen op school, ging hij in zijn klas op de grond liggen en zei hij tegen de juf ‘ich bin so mude’.

‘Tobi-Stori’: ik vraag tobi hoe zijn juf heet (tot hiertoe wist hij dat nog altijd niet). Nu blonken zijn ogen, want hij wist het: ‘Juf Annette’. ‘Maar’, zegt Tobi, ‘ik heb twee juffen’. Ik vraag hoe de andere heet, maar dat weet hij niet (’t is Gaby). Ik vraag hem wie de liefste is: Annette of Gaby?. Het antwoord is duidelijk: ‘Annette’, daar is geen twijfel over mogelijk. En Tobi vraagt of hij eens naar het huis van Annette op bezoek mag gaan. ’s Anderendaags vertel ik Annette dat Tobi gezegd had dat hij haar wil bezoeken. Ze vertelt me dat ze de dag ervoor met Tobi had zitten spelen en dat ze toen gedaan had met werken (ze werkt maar een halve dag) en dat Tobi wou dat ze bleef. Ze had gezegd,’ Tobi, je bent zo lief, ga je graag mee naar mijn huis’? Maar Tobi had gezegd dat dat niet ging, want dat zijn mama hem kwam halen. ‘Ah’, had Annette gezegd, ‘kom je dan eens met je mama op bezoek? ‘ Vandaar dus de vraag van Tobi om eens bij Annette op bezoek te gaan. En dan moet je je hierbij vooral bemerken dat die Juf dat allemaal in het Duits gezegd had, en dat Tobi dat dus allemaal perfect verstaan had, en dat vinden wij wel heel knap!

Nr 3

30 oktober nog eens naar de gynaecoloog geweest: alles was in orde: wel wat ijzer en magnesium bij nemen, dat laatste is vooral tegen de harde buiken, die ik al vroeg heb, enerzijds omdat ik zelf niet veel stil zit en anderzijds omdat DAS baby niet veel stil zit (ik vermoed dat die kort na de geboorte zal kunnen lopen)

6 november: suikertest gehad bij de gynaecoloog. Dwz: op een nuchtere maag een suikeroplossing drinken en dan om het uur een bloedstaal afnemen. In tegenstelling tot in België was de suikeroplossing hier wel lekker, maar het wachten tot half 12 om te mogen eten, viel toch weer zwaar. Wat het resultaat is weet ik nog niet, mijn boekje met gegevens van de gynaecoloog ben ik immers daar vergeten, maar ik ga er van uit dat ze me wel zouden bellen als er iets zou zijn. Ondertussen snoep ik lustig verder. Ben nu ongeveer 6 kg bijgekomen in 6 maand.

19-11-2012 om 20:28 geschreven door Lien