Kids stories

19 maart: Matthias: ik ben 6 weken en weeg 5kg 110. Mijn armen en benen kan ik nog niet goed controleren, die molenwieken maar wat rond en ook mijn ogen draaien nog de verkeerde kant op: in plaats van de mensen aan te kijken, staar ik naast ze en liefst van al bewonder ik het plafond. Af en toe kijk ik ook geweldig scheel. Mijn stem daarentegen krijg ik al meer onder controle, ik gebruik ze nu niet alleen meer om te wenen/gillen, maar kan ook al mooie klanken voorbrengen: als ik vrolijk ben zeg ik oaa of ooww. ’s Nachts slaap ik soms onmiddellijk verder na het drinken, maar soms doet mijn buik dan nog wat lastig. Ik ga slaap ook al wat vaker in mijn eigen bed en laat mama haar eigen bed behouden.

Zaterdag ochtend, de kinderen hebben met hun schakelkettingen het stuk van de living achter de schouw afgesperd en wanen zich in een boot. Jelle is de kapitein en noemt zichzelf ‘Kapitein Nokio’ (de CD van Kapitein Winokio is al een paar dagen populair en blijkbaar verstaat hij de WI niet goed). Kapitein Nokio heeft zich vastgeketend aan de basketbalring en vaart richting Olland. Ik ben samen met Matthias ingestegen in de boot en zeg dat ik wel niet heel lang kan meevaren, omdat ik nog in de keuken moet opruimen. Met zijn allen varen we van Olland verder naar het keuken-eiland en daar stijgen we met zijn allen uit en schieten de kinderen me te hulp bij het opruimen. Plots ontstaat er ergens een brand. De brandweerhelmen worden bovengehaald en het vuur wordt vakkundig geblust met de buis van de stofzuiger. En dan varen we verder…

Jelle en Tobi moeten naar de tandarts. Voor de veiligheid vraag ik toch Gert maar mee, want met 3 kinderen is zoiets toch wel een serieuze onderneming. En gelukkig maar dat Gert mee was, want natuurlijk moest Matthias net eten toen we aankwamen en dat heeft ongeveer zo lang geduurd als dat de tandarts nodig had om de 2 anderen te inspecteren. De tanden van beide jongens bleken in orde en bij Tobi zitten er blijkbaar NOG 5  nieuwe tanden aan te komen, en hij heeft er al 2 nieuwe. Dat gaat echt snel!

We hebben voor onze kinderen nieuwe paspoorten nodig. In het buitenland kan je blijkbaar geen Kids-ID’s bekomen, dus moeten we reispassen aanvragen. Op zich geen probleem, alleen dat we dan voor alle jongens pasfoto’s nodig hebben. Dus alweer een nieuwe onderneming: ik met de drie jongens naar de fotograaf. Bij Tobi en Jelle lukte het om tussen al het bekketrekken door een gelukte foto te schieten. Maar ook voor baby’s gelden blijkbaar de strenge regels van een pasfoto, d.w.z. de ogen moeten open zijn, de mond gesloten, het hoofd recht en de achtergrond wit. Probeer dat maar eens met een baby van 3 weken!! Na 1 uur bij de fotograaf, met tussenin een eetpauze voor Matthias, is het niet gelukt om een degelijke pasfoto van Matthias te maken: ofwel de ogen toe, ofwel de mond open of het hoofd scheef… De super vriendelijke en geduldige fotografe zei dat we best thuis zoveel mogelijk foto’s namen wanneer hij wakker was en dat zei ze dan wel in het juiste formaat zou uitsnijden. Dat is uiteindelijk dan ook gelukt. Nu moeten Gert en ik alleen nog onze vingerafdrukken afleveren om een nieuwe pas te krijgen. Probleem is alleen dat we die enkel in Munchen (4u rijden) of in Bern kunnen afleveren.

Matthias drinkt. Jelle zegt dat hij van mijn buik  eet. Ik leg uit dat hij van de borst melk drinkt. Jelle: ‘ja mama, jij bent een koe’

Matthias weent: Jelle gaat naast zijn wipper zitten en zingt een liedje: de tekst was vrij eenvoudig ‘baby baby baby baby enz.’ en dat op de melodie van ‘Altijd is Kortjakje ziek’.

Matthias weent  nog eens: Jelle zingt weer voor zijn broer. Deze keer is de tekst ‘du bist mein allerbeste Freud’. De melodie is deze keer zelf uitgevonden.

Een ochtend in de week: Tobi en Jelle zijn (weer) op tijd wakker en ik nog moe. Gert is opgestaan met de 2 jongens, hij vertrekt naar zijn werk en zegt dat nog even rustig moeten spelen tot ik er ben. De schakelketting wordt dit keer in de gang beneden ingezet en tussen de verwarming en twee deurklinken vastgemaakt. De mannen doen alsof ze in het zwembad zijn en krijgen plots zin in taart. Jelle haalt bananentaart boven en Tobi maakt chocoladetaart in onze ‘tweede keuken’ (de badkamer in de gang beneden is plots een keuken geworden).

Jelle maakt van zijn schakelketting een ‘deur-toetrekker’: een lus om rond de klink te trekken en dan kan je daarmee de deur toetrekken.

19-03-2013 om 15:21 geschreven door Lien