We bereiden ons momenteel voor op een bezoek aan België. Het belooft druk te worden: 3 adressen in 3 dagen… Het verslag volgt later.

6/10/2012: we werkten vandaag verder in de voortuin, want het weer was weer mooi en Gert voelde het kriebelen. We hebben van onze lieve overbuurvrouw een heleboel plantenstekken gekregen, waardoor ons onkruidperceel nu veranderd is in een brak stuk grond met hier en daar een gekleurd bloempje.

3/10/2012: nationale feestdag in Duitsland (feest van de eenmaking van oost- en west Duitsland). ’s Morgens leek het alsof we hier ook de ganse dag een ‘drash National’ zouden hebben, maar het klaarde gelukkig snel op en in de namiddag was het zelfs heel mooi weer en zijn we weer aan het werk gegaan in de tuin. Dit keer hebben we een stuk van de voortuin aangepakt. De jongens hebben goed geholpen door met hun kleine kruiwagens mee te helpen om het snoeisel naar de composthoop te brengen. Achteraf vernamen we van de buren wel dat je op zon- en feestdagen in Duitsland eigenlijk niet mag werken (ttz. Zeker niet in het zicht (dus niet in je voortuin – we hadden de straat ook half ingenomen met snoeisel J) en ook niet iets dat lawaai maakt)). We hadden zo al wel iets vernomen, maar hadden hier precies toch ook al anderen horen werken op zondag, enfin, de tuin ziet er toch al weer een stukje beter uit, al zullen we nog vele dagen van mooi weer nodig hebben om hem helemaal rond te krijgen.

30/09/2012: uitstapje naar het Titi-meer.  Aangezien het vandaag geen al te slecht weer was, hadden we zin om eens op uitstap te gaan. Een bezoekje aan de Bodensee leek ons wel leuk, dus we beloofden de kids om naar de boten te gaan kijken. De gps gaf een 2-uur durende route aan, die ons door de bergen langs mooie landschappen en voorbij vele skipistes leidde. Omdat de kids onderweg toch weer bleker werden met het toenemende aantal bochten, besloten we bij het zien van het eerste meer om geen verdere risico’s te nemen en om dat meer dan maar te gaan bezoeken. We zagen uit de verte dat er boten op lagen, dus we konden onze belofte alvast waar maken.  Eens  op de parking aangekomen volgden we de pijlen naar de ‘toeristen zone’: het deed ons wat denken aan de Belgische kust: een aantal winkels, cafés en  restaurants langs het water, waar je op zondag sjaaltjes en souvenirs kan kopen. Aangezien het al middag was toen we aan kwamen, gingen we eerst iets eten, in een restaurant dat van binnen helemaal uit hout was gemaakt, met zo’n typische houten Tiroler tafels met banken errond. Nadien hebben we rond het meer gewandeld (6,5 km) en zijn we met een roeiboot ook op het water gegaan. Resultaat van de dag: 8 vermoeide benen en 2 vermoeide armen. Zie link naar foto's onderaan deze rubriek.

Voor het vervolg van de kinderverhalen en update nr 3: zie rubrieken 'kidsstories' en 'nr 3'.

Hierbij het nieuws van de voorbije 10 dagen:
Na de ‘lancering’ van mijn blog is het ‘bezoekersaantal’ flink de hoogte in geschoten. Bedankt aan iedereen voor de interesse en voor alle mails en berichten in het gastenboek! Leuk om te zien dat iedereen geïnteresseerd is in het reilen en zeilen van ons gezinnetje.

27/09/2012: eerste Duitse les. Ik was op voorhand bang dat het was moeilijk zou zijn, want mijn lerares in België had gezegd dat ik zo ongeveer op niveau A2 zat en ik had met ingeschreven voor niveau A2/B1. Ik had me zowel voor schrijven als voor spreken ingeschreven, maar schijven had ik in België eigenlijk zo goed als niet geleerd. We waren met 14 in de les: de jongste 2 waren 14 en 15 jaar, 2 au-pairs uit het Franstalige Zwitserland, die in Rheinfelden Zwitserland werkten, dan waren er nog twee 18 jarigen die hier één jaar in een gastgezin komen om hier 1 jaar te studeren. 2 politieke vluchtelingen van 25 jaar uit Macedonië, een drietal Italianen, die hier komen omdat ze in Italië geen werk kunnen vinden en hier in de horeca werken, 2 Hongaren en een Japanse. De meesten zijn hier al 6 maanden tot 1 jaar. Ik was op 1 na de oudste en was hier nog maar het minst lang. De lerares vond mijn niveau van spreken te hoog voor deze groep, dus ik mag al een groepje hoger J. Nadeel is wel dat dat dan 2 avonden per week zijn, waarvan 1 al om 5 uur begint en de andere om 6 uur, dus Gert zal dan op tijd thuis moeten zijn, ofwel moeten we hier een babysit geregeld krijgen.  We zien nog wel hoe we dat regelen, maar het is maar tot de kerstvakantie, dus ook niet zo heel lang.

23/09/2012: zondag stond een wandeling van 16 km op de agenda, met enkele Evonik collega’s. Ik had er op voorhand wat bang van, want 16 km in de bergen ‘in mijn toestand’, is toch niet evident. En dan met de kids er bij – we zouden wel een wandelrugzak en een buggy meenemen – bleef het toch een grote uitdaging. Maar het weer zat mee zondag ochtend, we waren op tijd opgestaan en de pick-nick stond al klaar. Helaas bleek toen dat Jelle niet zo heel goed was. Hij had last van zijn buik en wou niks eten. Enfin, we zouden vertrekken en zien hoe het zou gaan. 100 meter voor de aankomst op de parking, werden de bergbochten hem te veel en kwam het weinige beetje melk dat hij had gedronken er terug uit in de vorm van zure room. Ook Tobi had tegen die tijd een iets witter kleurke in zijn gezicht. Maar na even de frisse buitenlucht ingeademd te hebben, klaarden de gezichten van de kids op en startten we onze route. De eerste 100 meter begonnen we met een klim naar boven, maar daarna was het een lange tijd minder stijl, met afwisselend wat bergop en bergaf. Jelle wou jammer genoeg helemaal niet stappen en heeft de ganse dag in de buggy gezeten. En een stadsbuggy duwen op bospaadjes is behoorlijk zwaar voor mama en papa. Chapeau  voor de papa die bijna al het werk op zich genomen heeft. Tobi heeft wel flink gestapt en had ook zijn loopfiets mee, maar voor bergop te gaan en na de middag, waren ook zijn benen moe van het wandelen/fietsen en had de papa dus een zeer zware job: Tobi op de rug en Jelle duwen in de buggy. Gelukkig was het gezelschap fantastisch: allemaal zeer sociale en vriendelijke mensen, die allemaal wel eens een klapke kwamen doen met de nieuwelingen en eens kwamen polsen naar mijn kwaliteiten van de Duitse taal (waarvan ze vonden dat die zeer goed was (om hier nog maar 3 weken te wonen)). Op het einde van de dag hebben we dan nog even een ommetje van een paar km gedaan. Achteraf bleek dat we uiteindelijk eerder 20 à 24 km afgelegd hebben, maar we zijn wel in schoonheid geëindigd: met 0,5 l bier, frieten en worsten, op een terrasje in de zon J

21/09/2012: een smsje gekregen van mijn schoon-zusje Katrien: of ze even mocht binnenwippen/logeren? Natuurlijk! grappig enook heel leuk dat je ook op 700 km van ‘huis’ nog ‘de zoeten inval’ kan hebben J Heel goed gedaan Katrien!

20-22/09/2012: donderdag tot zaterdag bezoek uit Mechelen gekregen. Op het programma stond een bezoek aan het Vitra Museum (design museum) in Weil am Rhein (ong. 20 min. van hier). Hoewel het museum zelf gesloten was wegens ombouw tot nieuwe collectie, was het zeker de moeite waard. De site van het museum bestaat immers uit verschillende gebouwen. Een 2 uur durende rondleiding bracht ons naar ‘the Dome’, een half bolvormige tent die voor exposities, optredens, etc. gebruikt wordt. Verder bezochten we de brandweerkazerne van Zaha Hadid en een gebouw met verschillende vergaderzalen, gebouwd door de Japanse architect Tadao Ando. Daarnaast is er op de site het ‘Vitra Haus’, waarin de ganse Vitra collectie tentoongesteld is (meubelen, lampen, design hebbedingetjes, etc.). Dat huis op zich is ook een kunstwerk en je bent er ook zeker een uur zoet om alles te bekijken. Zeker de moeite waard dus: zie foto’s in bijlage.

Voor specifiek nieuws ivm de kids: zie onderaan in het item 'Kidsstories'

Bijlagen:
IMG_2592ProductieVitra.jpg (112.8 KB)   
IMG_2595VitraHaus.jpg (193.8 KB)   
IMG_2597hadid.jpg (82.5 KB)   
IMG_2602wandeling T&J.jpg (243.1 KB)   
IMG_2658 fam smans aan titimeer.jpg (174.3 KB)   
IMG_2663 Gert roeit op titimeer.jpg (166.3 KB)   
IMG_2669 LIen en kids in boot op titimeer.jpg (257.4 KB)