13 april: een eerste mooie lentedag in Eichsel. We trekken er op uit en doen een wandelingetje in de buurt. Tobi en Jelle hebben elk een flesje water mee voor onderweg en beginnen onmiddellijk te drinken. Aan de eerste wei (zo’n 500 meter verderop), hadden we natuurlijk al prijs en moesten ze een boom zoeken. Hoewel Jelle begin April nog niet staand kon plassen, lukt hem dat nu wel. Aan Tobi moet ik uitleggen dat je niet met je rug naar de boom moet gaan staan, maar net andersom. Jelle heeft toch een beetje bang om zo in de open natuur te plassen, er zitten namelijk piepkleine vliegende beestjes in het gras… We dalen verder af naar NIedereichsel en klimmen van daaruit naar boven, richting boerderij van de buren. Halfweg de klim: 2^e plaspauze. De jongens staan met zijn 2en naast elkaar en proberen om ter verst te plassen. Nooit gedacht dat dat al op die leeftijd zou beginnen… Eens boven hebben we een prachtig zicht. ’t Is er wel een klein beetje winderig, zo boven op de berg en dus kreeg plaspauze 3 een educatieve waarde: altijd met de wind mee plassen.  We zetten onze toch verder, maakten pauze voor een picknick en reden dan met een kapot buggywiel door het bos, moe en tevreden weer richting huis.

14 april: BBQ bij onze nieuwe vrienden Daisy en Peter en hun 3 kids, Leopold, Charlotte en Ella. Buiten ons waren er nog 2 andere families aanwezig: Mandy en Stefan, die net als het gastgezin uit Munchen komen en Roland en Aoude, die uit Hamburg (hij) en Frankrijk (zij) komen. Met de 4 kids van Mandy en de 2 dochters van Aoude, waren we in totaal met 8 volwassenen en 12 kinderen. Het weer was prachtig en de Duitse worsten smaakten heerlijk. Iedereen had iets meegebracht van groenten of dessert en zowel de kinderen als de volwassenen genoten van elkaars aanwezigheid.

15 april: met de 3 jongens naar de kinderarts voor inentingen. Tobi was heel kwaad op de dokter, omdat de prik hem veel pijn gedaan had. Hij riep iets heel boos tegen haar. Toen we nadien naar huis gingen gaven we de arts een hand en ging Tobi ook poeslief een handje geven. De pijn was dus gelukkig snel vergeten.

Zoals jullie al weten, zijn we met Pasen naar België gegaan, de week nadien was Fabie bij ons op bezoek en de week daarna waren Magda en Leo bij ons. Donderdag zijn Magda en Leo vertrokken en vond Gert in zijn mailbox een mail waarin stond dat we “bijna” op verlof zouden gaan. We hadden inderdaad voorzien om half mei een lang weekend weg te gaan (Pinksteren), maar voor ons was dat eerder nog veraf, dan kortbij. Tot we de mail goed en wel bekeken en merkten dat we in plaats van voor de 5^de maand, geboekt hadden voor de 4^de maand. Onverwacht ‘moesten’ we dus een week later alweer op verlof vertrekken.

De dag voor ons verlof moest ik nog naar Lorrach, naar de dermatoloog. Daar aangekomen merkte ik dat ik 1 platte band had. In allerijl moesten we dus de dag voor ons verlof nog een garage vinden om die band te laten vervangen, want alleen in mijn auto kunnen we de 3 kinderen op de achterband krijgen.

18-21 april: We gaan naar Oostenrijk. Jelle vraagt: ‘is daar de Oosterhase (paashaas)?’ Op donderdag arriveren we met een mooi zonnetje, vrijdag regent het en zaterdag worden we wakker bij een dik sneeuwtapijt. Als we zondag naar huis gaan, straalt de zon weer. We hadden terug een ‘kinderhotel’ uitgezocht, dit keer in Lermoos, in de bergen dus. Het hotel had een binnen- en buitenzwembad, trampolines buiten, verschillende soorten kinderfietsen, zandbak, springkasteel, binnen een ballenbad, enzovoort en zo verder. Er was kinderopvang vanaf de allerkleinsten  en dus hebben we af en toe de 3 jongens samen eens naar de opvang gebracht en genoten van een moment rust op het terras of aan het zwembad. De eetzaal voor de kinderen was er ingericht als een ridderzaal en in de buurt van de ‘cinema’ stond ook een harnas. Dat vond Jelle een beetje akelig, dus ik legde hem uit waarvoor dat diende (dan doet het geen pijn als de ridders met hun zwaard prikken).

Op weg van Oostenrijk naar huis, zie ik in de verte iemand paardrijden. Ik zeg het aan de kinderen en Jelle vraagt: “zit er een ridder op?”

Met dit verlof dat in april viel, zijn we in de maand april in 6 landen geweest: België, Frankrijk, Nederland, Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. De passage langs Nederland was een foutje van de chauffeur, die de GPS even wou omzeilen, maar zich vergist had en in plaats van naar Luik, naar Holland reed. Toen ik de kinderen zei dat we in Holland waren, werd dat met algemene hilariteit onthaald ‘dat kan toch niet zijn’ (Holland is voor hen een fantasieland, net als Plopsaland of Mayaland). Op weg van en naar vakantieoorden is Tobi altijd heel erg geïnteresseerd in de weg en alles wat er op de baan gebeurt. Hij merkt bijvoorbeeld op dat er auto’s zijn die ‘voorsteken’ (ik heb uitgelegd dat dat mag, als die bijvoorbeeld heel snel ergens moeten zijn). Alle auto’s die in dezelfde richting als ons rijden, gaan ook op vakantie, allen die in de andere richting rijden, keren terug naar huis. Als we van de ene autostrade naar de andere rijden, wordt het invoegen op verschillende rijstroken zeer goed bestudeerd en ook het bordje dat tunnels aankondigt kent hij ondertussen goed. Zo worden we nu altijd vrolijk verwittigd met ‘er komt een tunnel !!’, op het moment dat we door een berg moeten. En voor de aandachtige tunnel passanten: er zijn boogjestunnels en vierkante tunnels,…

23 april: Tobi heeft ‘Walddag’: dan gaan ze met een groepje kinderen van de school op stap naar het bos. Een ganse voormiddag wandelen ze dan buiten en picknicken ze in het bos.

28 april: 6 jaar getrouwd. Balans: we hebben onze plicht nageleefd en hebben er een vruchtbaar huwelijk van gemaakt. Na 6 jaar denken we heel vaak hetzelfde of willen we hetzelfde zeggen op hetzelfde moment. Gert vind het een beetje akelig, maar ik vind het best praktisch: geen enkele reden om ruzie te maken of te discussiëren. En zo kunnen we hopelijk het record van bobon en bompa evenaren, die zitten momenteel al aan 65 jaar huwelijk, nog 59 te gaan, dat moet wel lukken J

1 mei: feest bij “Hexenplatz”.  De dag van de arbeid is ook hier een feestdag en dus een reden om ergens ‘kuchen en worst’ te gaan eten.  Zoals alle Eichselnaren doen wij dat bij de Hexenplatz, een beetje buiten het dorp, in het bos. Gelukkig is het een dag met mooi weer, want traditioneel maakt iedereen die dag dan ook een wandelingetje. We zijn hier nog nooit zoveel volk tegen gekomen tijdens het wandelen…

4 mei: bezoek aan Basel. De kinderen hadden met Gert zijn horloge gespeeld en die was helaas stuk gegaan. Ze was in Basel gerepareerd en we konden ze gaan ophalen. We combineerden het bezoek met een wandelingetje en aangezien de kinderen zo flink waren, bleven we er langer dan voorzien rondlopen. Toevallig kwamen we terecht in een ‘dansspektakel’: dans in open lucht, op pleintjes: heel aangenaam. We deden nog een boottochtje op de Rein, wat de kinderen ook ontzettend leuk vonden. Moe en voldaan keerden we naar huis en in de auto viel Jelle na 5 minuten in slaap.

Nadien deden we nog onze maandelijkse paardrijtocht en plukten de jongens samen met Isabel en Mathild bloemen. Ze hadden er wel hun werk mee, want ze wilden graag boterbloemen en die stonden er niet meer zo veel. Op weg naar huis reden we dan langs velden boemvol boterbloemen. Die passeerden we nadien in de week ook nog een paar keer en dan vroeg Jelle telkens wanneer hij met Isabel daar nog eens bloemen mag gaan plukken.

4 mei: Tobi heeft vandaag tand nr 5 verloren. Daarmee heeft hij nu bovenaan 2 tanden naast elkaar die er uit zijn en dus een heel groot gat in zijn mond.  ’t Lijkt niet erg handig om te eten, maar hij klaagt er niet van. De tandenfee is die nacht natuurlijk weer langs geweest en daarmee was zijn portefeuille stilaan dikker geworden. De week nadien mocht hij in de speelgoedwinkel in Rheinfelden iets kiezen om te kopen met zijn centen. Hij had op voorhand gezegd dat hij een kleine auto wou. In de winkel was een groot draairek boemvol auto’s. Ik vroeg hem welke hij wilde, maar dat was een zeer moeilijke opdracht. Tobi is zoieso al niet zo goed in kiezen en de keuze leek me iets te groot. Hij zij al snel ‘die wil ik’, maar dat was nogal een grote en hij had op voorhand gezegd dat hij een hele kleine wou, omdat die dan onder de barelen van zijn sporen zou kunnen rijden. Ik maak hem er dus attent op dat hij gezegd had dat hij een kleine wou en dat diegenen die hij koos niet onder de barelen zou passen. Ik dacht hem te helpen met een aantal auto’s uit het rek te halen, diegene die laag genoeg zouden zijn, maar hij zie dat hij het wel alleen kon. Ook goed dacht ik. Hij bleef nog een tijd kijken en draaide het rek wat rond en zei toen: ik wil toch deze (zijn eerste keuze). Ik vond het super goed dat hij overtuigd bij zijn eerste keuze bleef en dus trokken we met zijn keuze naar de kassa. Daar mocht hij met ‘zijn’ centen betalen, een geweldige ervaring voor hem!! Eens thuis vroeg ik hem of hij wist wat voor een auto hij eigenlijk gekocht had, en dat wist hij maar al te goed: een ‘tankwagen’, ‘die kan de benzine naar de vliegtuigen brengen’. Goed opgelet Tobi!!

9-12 mei: Kris, Claire en Mathieu op bezoek. We hadden een druk programma, met bezoek aan Lorrach, Basel en Rheinfelden. Er werd veel gewandeld, veel gegeten en veel gespeeld. Toen we zaterdag middag terug kwamen van de markt was het wel even schrikken. Uit een huis in Niedereichsel (het dorpje onder ons, waar we een goed zicht op hebben), kwam iets te veel rook. Een half uur later was het dak helemaal opgebrand. We hebben er bijna een half uur naar zitten kijken, met kippenvel en een serieuze krop in de keel, want we hoorden de vlammen tot bij ons en zagen brandweerwagens uit alle omliggende dropen aankomen. We zagen de brandweermannen druk in de weer en vlammen die uit het dak sloegen en daar vonken deden verschijnen, ter hoogte van de elektriciteitsleidingen. Een erg akelig en indrukwekkende gebeurtenis. Het ganse huis is uiteindelijk vernield door het vuur. Het enige positieve was dat er geen mensen in waren…

Bijlagen:
IMG_3235b.JPG (158.3 KB)   
IMG_3261b.JPG (164.5 KB)