22 maart: De Paashaas was op school geweest. Hij had voor elk kind een zakje met een wortel, een hard gekookt ei, een stoffen zakje en een tol gebracht. Jelle was bijzonder blij en heeft wel 4x ‘dank u lieve Oosterhaze’ gezegd. Bij ons thuis was de Paashaas dan ook nog langs geweest: hij had een aantal grote kartonnen eieren verstopt met daarin kleine chocolade eitjes. Toen het eerste ei  gevonden was, trok Jelle er mee naar de keuken. Terwijl ik met Tobi nog verder zocht of er nog verstopt zouden zijn, zat Jelle al in de keuken te smullen. Toen we alle eieren gevonden hadden, hebben we ze allemaal samen in het grote kartonnen ei gestoken.  Tobi heeft zich nadien bezig gehouden met het bestuderen van de tekeningen op de kartonnen eieren, terwijl Jelle met zijn ‘schatkist’ (=doos vol eieren) rond liep en er niet van kon afwijken.
Dat Jelle een zoetebek is, dat wisten we al wel langer. Soms staat hij op en vraagt hij om koekjes te maken. Hij vraagt ook vaak wanneer we nog eens taart eten, of eisjes, pannekoeken of wafels. Soms zeggen we al lachend dat hij waarschijnlijk ook over snoepjes droomt, en het is onlangs ook gebleken dat dat zo is: Gert hoorde hem ’s nachts heel hard wenen en ging er naar toe en vroeg wat er was. Hij zei iets over een snoepzak die hem was afgepakt. Gert zegt, je hebt toch geen snoepzak, en toen pas werd hij wakker en zie dat hij ‘zijn suiker’ wou (een plastiek  potje suiker dat hij ergens bij had gekregen een paar dagen voordien).’ Morgen’, zegt Gert, en toen viel hij onmiddellijk weer in slaap.

Dat de kinderen in de ‘Katholische Kindergarten’ bidden voor het eten, dat is al oud nieuws. Maar tijdens de voorbije Paasperiode hebben ze op school ook veel aandacht besteed aan het verhaal van de kruisiging van Jezus. Jelle vroeg me op een dag: ‘mama, vertel je dat verhaal van Jezus nog eens’ en Tobi kwam me vertellen ‘Jezus is aan het kruis genageld en heeft een kroon gekregen’.
Toen we onlangs van school naar huis reden zei Jelle plotseling: ’mama, ik heb Jezus gezien’. Ik zag niks, dus dacht dat Jelle een visioen gehad had, maar de keer erop zag ik dat er op die plaats langs de weg een kruisbeeld staat. En er staan er hier wel bijzonder veel. Sinds Jelle Jezus leren kennen heeft, ziet hij hem plots overal en merken we nu ineens hoeveel kruisbeelden er hier langs de weg staan: zowat op elke hoek van de straat en daartussen nog een stuk of 3 per straat. Die gaan vanaf nu allen gepaard met een vrolijke ‘Jezus!’ kreet vanop de achterbank.

23 maart: Tobi wordt groot. We hebben voor hem een boekentas gekocht om naar het eerste leerjaar te gaan. Dat lijk misschien vroeg, maar in Duitsland heeft iedereen een zelfde type boekentas. Dat zijn super degelijke dingen: heel sterk, comfortabel en met veel fluorescerende stroken. Er zit ook een pennenzak bij, gevuld met potloden, een portefeuille en een turnzak. We ontdekten vandaag ook dat de potloden een speciale anti-breek bekleding hebben, waardoor ze niet kapot gaan als ze vallen. Zo’n ‘schulranzen’ is dan ook niet goedkoop en in deze periode geven de winkels daar korting op, omdat ze er anders nu geen verkopen veronderstel ik.

28 maart – 1 april: bezoek aan België. De last-minute België had vooral als doel om uit te rusten, want met de slapeloze nachten van de voorbije weken, was de nood aan ’s ochtends lang slapen groot geworden. Aangezien Matthias een aantal slechte nachten gehad had en Jelle er een paar keer ’s ochtends heel vroeg geweest was (een paar keer om half 6), was ons energiepeil redelijk laag. Het was/is zelfs zover gekomen dat ik nu echtalles uitprobeer om de nachten zo optimaal mogelijk te krijgen. Nadat ik al 2 maanden elke dag mijn liter venkel thee drink (tegen krampen en ter bevordering van de melkproductie) en gemiddelde 2 keer per week venkel eet, had ik ook geprobeerd om ’s avonds donker bier te drinken voor het slapen gaan (terwijl ik eigenlijk anders nooit bier drink). Het enige dat in mijn kelder stond was een La Chouffe. Ik vond het echt niet lekker, maar het had wel 1u extra slaap opgeleverd, wat ik een groot succes vond. De volgende dag ben ik me in de supermarkt dan maar een paar donkere bieren gaan uitkiezen. Het idee was: baat het niet, dan vind ik het misschien niet meer zo erg J. Ondertussen zijn we een paar weken verder en ben ik stilaan alcoholieker aan het worden en neemt mijn kennis van bier plotseling exponentiel toe en wordt mijn zwangerschapsbuik stilaan vervangen door een bierbuik J

Met een dag heenrijden en een dag terug rijden, konden we ongeveer 3 dagen in België verblijven.  Omdat we het niet meer zagen zitten om telkens van slaapplaats te verhuizen, hadden we dit keer 1 locatie uitgekozen om te slapen en hebben we van daaruit ‘daguitstapjes’ gemaakt om de rest van de familie te zien. Tobi heeft gedurende zijn ganse verblijf in Belgie niet meer overgeschakeld naar Nederlands en heeft enkel Duits gepraat. Toen Mady hem een boek voorlas (uiteraard in het Nederlands) en Tobi nadien datzelfde verhaal aan Ludo ging vertellen, dan deed hij dat in het Duits. De tijd in België vloog voorbij, het was weer veel te kort en de kinderen willen alweer terug gaan. In de zomer komen we zeker langer, we maken nu al plannen van wat we allemaal willen doen…
Al weet  ik wel niet of het een goed idee is om nog terug naar België te gaan, want Gert blijkt ondertussen een België-allergie ontwikkeld te hebben. Nadat we vorige keer (kerstperiode) in België geweest waren, is hij een paar weken serieus ziek geweest en nu is het weer hetzelfde. Net als na de kerstvakantie is hij 1 dag gaan werken en  nadien met koorts thuis gebleven…

Op weg naar school komen we altijd paarden tegen in de wei. Tobi en Jelle vragen dan altijd of ze daar eens op mogen rijden. Zaterdag zijn we naar een manege geweest waar kinderen een toertje op een pony mogen doen, maar toen ze zo dicht bij een paard stonden, waren ze er alle twee toch een beetje bang van. Na een beetje pushen hebben ze allebei 2 toeren gereden, maar we moesten wel met hen meewandelen. Toen Jelle er op zat en ik vroeg of hij het leuk vond, zei hij van niet, maar eens thuis, was het toch heel leuk geweest en willen ze nog wel eens terug.

5 april: Matthias is 2 maanden en weegt 5kg700. ’s Morgens wordt hij wakker tussen 7 en 8 en dan is hij altijd heel vrolijk en oefent hij zijn stem met super leuke geluidjes en lacht hij heel de tijd. De krampen zijn ondertussen een heel stuk minder. Enkel als ik frieten eet of iets uit het frietvet, dan is het prijs, dus dat doe ik vanaf nu dan ook niet meer, ’t is ’t me niet waard…

6 april: Tobi is alweer een tand kwijt. Dit keer hadden we het wel zien aankomen: hij stond al 3 dagen los voor hij er uit kwam. ‘T is een grote, bovenaan, van voor en ik vind het geen zicht dat daar nu zo’n groot gat zit. Ik heb hem verteld dat  hij die tand in een doosje onder zijn kussen moest steken en dat de tandenfee dan een cent zou brengen. Hij zei dat we dan het grote licht moesten aan laten in zijn kamer, zodat zij het doosje zou vinden, maar ik heb gezegd dat die fee dat wel kan vinden met weinig licht. Tobi: ‘ja, want die heeft en bril (en kan dus goed zien met haar bril)’. Ik vroeg wat hij zou kopen met zijn centen. Tobi ‘ een cadeau voor Jelle, voor Matthias, voor mama en voor papa en 1 voor mezelf’. Voor Jelle en zichzelf zou hij speelgoed kopen en voor papa een grote (speelgoed) auto. Jelle had liever ‘een cadeau’ ipv speelgoed. Ondertussen is ook de tand daarnaast los. Tobi is heel blij, want als die er uit valt komt de tandenfee terug en dan krijgt hij centen waarmee hij iets kan kopen…

Bijlagen:
IMG_3202.JPG (183.9 KB)