21-01-2013 om 15:23 geschreven door Lien  

20 december: we vertrekken voor de kerstdagen naar België. De rit verloopt vlot: we bereiken onze bestemming na 6 uur, en moeten maar 1 tussenstop doen.

Vrijdag 21 december: de kinderen gaan op bezoek in hun oude school. Tobi moest wat zoeken om zijn draai te vinden: ging hij bij zijn oude Juf, of bij de kinderen waarbij hij vorig jaar in de klas zat, en die nu bij een andere Juf zaten? Hij koos uiteindelijk voor de Juf en genoot een half dagje van toneel en echte Belgische frieten. Voor Jelle was het te moeilijk. Hoewel hij op voorhand ook uitgekeken had naar het bezoek aan ‘de oude school’, vond hij zijn draai er niet en ging hij dus mee met mama op stap. En dat was ook heel fijn: een leuke babbel bij de ‘oude’ buren van de Floralienlaan. Merci Agnes en Sofie, voor de gezellige koffieklets. En dan hebben Gert en ik ook nog met de ‘oude collega’s’ bijgepraat, en ook dat was zeker de moeite.

Zaterdag 22 december: het eerste kerstfeest, in Mechelen. Het is fijn om met iedereen samen te zijn en nog wat bij te praten. ’s Avonds spelen we groupies van Nonkel Jef’s optreden in de Spiegeltent in Mechelen en gaan we nog even op stap.

Zondag 23 december: bezoek aan bobon en bompa. We eten met ons vieren de ganse weekvoorraad van bobon en bompa op. Dat was niet de bedoeling, maar toch ook weer heel gezellig. De jongens weten ondertussen ook dat de bidet geen WC is, en gebruiken het juiste ‘potje’.

25 december: we vieren ons 2^e kerstfeest, in Vlimmeren. De kinderen (en wij natuurlijk ook) genieten van het krijgen en geven van pakjes en van de aanwezigheid van de ganse familie.

26 december: ons derde kerstfeest, in Zandhoven, met alweer lekker eten en mooie pakjes.

Vrijdag 28 december: terug naar ‘huis’. Hoewel Gert zijn stuur meestal niet graag afgeeft, geeft hij de rit dit keer al in Luxemburg op. Vanaf dan slaapt hij tot in Duitsland, terwijl ik rijdt. Ook de 10 dagen er na heeft hij serieus last van sinusitis. De dokter van wacht beslist na een nogal vreemd / alternatief onderzoek dat antibiotica noodzakelijk is (vreemd/alternatief onderzoek = met een pendel voor een pilleke pendelen en dan zien of dat het juiste pilleke is). Gert vertrouwt het niet helemaal en gaat nadien nog naar een andere dokter, die eigenlijk toch hetzelfde concludeert. Na 10 dagen ziek zijn start hij zijn antibiotica. Helaas vinden zijn darmen de antibiotica niet zo leuk en gaan ze in tegenreactie. Met gevolg: 10 dagen buikproblemen. Gevolg: immuunsysteem gekelderd en nu ‘zona’ er bovenop. Daar valt weinig tegen te doen, buiten, alweer een hoop nieuwe pillen nemen: een antiviraal middel (van 115 euro voor een pakje van 10 pillen), pijnstillers en zalf. Verder is er ook  nog iets mis met zijn lies, dit wordt vandaag verder onderzocht met een echo. Ik ben benieuwd wat dat gaat opleveren, wellicht nog meer pillen, die zijn buik belasten. Een dikke spuit met paardenmiddel zou wellicht de beste oplossing zijn, maar goed, we wachten het doktersadvies af.

29-30 december. Nadat we in Belgie 10 dagen in de grijze wolken gezeten hadden, genoten we bij het terugkeren van een paar zonnige dagen. Het was fris, maar wel aangenaam voor een wandeling in de winterzon.

31 december: in onze ‘gebroken kerk’ (= de kerk van Eichsel staat in de stijgers en is dus ‘kapot’, ofwel ‘gebroken’) is er vandaag een nieuwjaarsconcert. Het ganse dorp, inclusief wij – de immigranten-  had zich opgetut om naar een paar harpen en slagwerk te luisteren. Onze kinderen waren wellicht de enige kinderen en hoewel het heel mooi was, was het toch moeilijk om het ganse concert uit te zitten. Maar de eerste helft was zeker de moeite en de mannen konden nog een paar dagen napraten over de muziek in onze gebroken kerk.

Terwijl in Antwerpen en Mechelen het vuurwerk door privépersonen verboden werd, was er hier ’s avonds in Niedereichsel een vuurwerkspektakel waar de stad Antwerpen of Mechelen nauwelijks tegen op kon. Blijkbaar waren het privé personen die dat elk jaar doen. Ze kopen hun vuurwerk in Zwitserland, want daar kan je blijkbaar extra straf vuurwerk kopen. T heeft zeker een half uur geduurd en was bijzonder mooi. En wij hoefden ons niet te verplaatsen, dus dat was super handig.

4 januari: de kinderen zitten weer op school en Gert en ik doen een city-trip naar Freiburg. Naast de toeristische bezienswaardigheden, hebben we (Gert) het vooral op de winkels gemunt. Gert heeft in 1 dag zijn afdeling ‘vrijetijdskleding - winter’ vertienvoudigd (wat niet overdreven was, gegeven het uitgangspunt, zijnde 2 T shirts met lange mouwen).

5-6 januari: aangezien Tobi eind januari op ski-cursus gaat, besluiten we al eens te gaan polsen. We rijden naar de Feldberg (1500m). Dat is via de kortste route 1 uur rijden. Helaas hadden we bij het instellen van de gps niet gemerkt dat er 2 Feldbergen in de buurt zijn en hebben we er een uur extra over gereden. Gevolg: er was er weer eentje ziek in de auto, alvorens we de bestemming bereikten. Zelfs na een grondige beurt tapijt shampoo en een gans buske Febreze, ruikt de auto ondertussen nog (al 3 weken), maar t is wel bijna gedaan. Op zaterdag vond Jelle het skiën reuze fijn: met een glunderend gezicht gleed onze aardbeimuts naar beneden. Tobi was iets minder in form en een beetje te moe. De dag nadien was het net omgekeerd: Tobi deed het heel goed, maar Jelle had er minder zin in. Maar soit, wij wisten waar we zouden moeten zijn voor de cursus en ze hadden er toch allebei al 1 dag van genoten. Nadien merkten we wel dat de ski-cursus niet bij de Feldberg zou zijn, maar een beetje verder: dus toch niet zo goed voorbereid als we dachten…Buiten het feit dat we nu weten hoe lang het duurt om 2 kinderen in ski-tenu te steken en op latten te zetten.

Zondag 6 december zijn de 3 Koningen ook aan huis geweest. Met de bijpassende liedjes, is ons huis nu ingezegend voor een voorspoedig 2013. Het gebruik is hier zo dat de kinderen zich in groepen indelen en elk een paar straten voor zich nemen om te gaan zingen. Ze verzamelen snoepgoed voor zichtzelf en geld voor de arme kinderen. Er komt dus maar 1 groep zangers per huis.

Zondag 13 januari: de weekend activiteit was dit weekend ‘zwemmen’. Hoewel het water wat frisjes aanvoelde, was het toch aangenaam om een deel van mijn buikgewicht kwijt te zijn. De douchen achteraf waren wel zalig warm. En douchen na het zwemmen, dat doen de Duitsers allen in hun naakie.

Maandag 14 januari. Tot hiertoe beperkte het contact aan de school zich tot een vriendelijke goede morgen tegen de andere ouders. Maandag werd ik uitgenodigd om bij iemand thee te drinken: een vriendelijke Japanse mama, met 3 kids (5j, 3j en 6 maand), nodigde me bij haar thuis uit. Haar man is Brit en zij dus Japanse, die al 7 jaar in Duitsland woont. Hun kids spreken Duits, Japans en Engels!! Een andere mama, die 4 kinderen heeft was er ook: zij was sinds een jaar van München naar hier verhuisd en een andere mama, die ook in Eichsel woont en ook 3 kids heeft (6j,5j en 1j) kon er niet bij zijn, maar is ook pas een klein jaar van München naar hier verhuisd. M.a.w. een bont groepje die uit alle windstreken in Eichsel/Minseln neergestreken zijn, met allemaal kinderen van dezelfde leeftijd: dat belooft nog veel leuke momenten op te leveren. In elk geval hebben we overmorgen afgesproken om bij ons thee te drinken. En zo raken mijn dagen dus meer en meer gevuld en schiet er minder tijd over om te bloggen J

15-17 januari: werken voor Arcadis en huiswerk maken voor de Duitse les. Geen verdere commentaar J

Kids stories

Ik vraag iets aan de kinderen. Jelle zegt tegen Tobi: “denk eens goed na Tobi” Als de kinderen ‘nadenken’ houden ze hun hand aan hun kin en fronsen ze hun wengbrauwen.

Gert vertelt een verhaal aan de kinderen. Het gaat over een venster dat absoluut niet open wilt. Nadien vraagt Gert aan de jongens of ze het venster willen open doen. Tobi natuurlijk niet, want dat venster wil dat niet. Jelle natuurlijk wel: als die maar tegendraads kan doen…

Jelle: Met jelle zijn we in de kerstvakantie 2x naar de dokter gemoeten: eerst koorts, maar verder niets te ontdekken. 2 dagen later: zeer hoge koorts, zelfs met combinatie Nurofen/perdolon niet naar beneden te krijgen. Hij begon een beetje te ijlen, en dan zijn we om 11 u ’s avonds toch nog maar naar de dokter van wacht gereden. Resultaat: keelonsteking en antibiotica voorgeschreven. Na 1 dag antibiotica was hij weer de oude spraakwaterval.

Tobi: Tobi en ik passeren langs Gert zijn werk om iets af te geven. Gert is in werktenue (= blauw pak + helm). Tobi zegt: “papa is de werkman”

Tobi: we hadden op Tobi zijn verlanglijstje voor kerstmis een elektrische tandenborstel gezet. Leen had hem samen met Max afgegeven en Max had al verklapt wat er in het pak zat. Tobi was prompt niet meer geïnteresseerd: ‘ik heb al een tandenborstel’ zei hij en hij wou het pak niet meer openen J

Voor de rest wordt er vlijtig gespeeld met alle kerstcadeaus, merci allemaal!

Nr 3

8 januari zijn we nog eens op controle geweest. De baby woog toen 2kg740 (zo veel als Tobi toen hij geboren werd). Alles was nog dik in orde, alleen verschoot ik wat van mijn gewicht. Ik was al lang niet meer op de weegschaal gaan staan en bleek ondertussen 13 kg bijgekomen te zijn. Met tobi was ik na 9 maand maar 9 kg bijgekomen en bij Jelle 12 kg. Dat worden er nu dus wellicht een 15-tal…Maar met een paar wandelingetjes hier door de bergen, zullen die weer snel verdwijnen.

Dat extra gewicht speelt ondertussen wel zijn parten. Schoenen aandoen is een ramp. Tenzij moonboots, maar die zijn helaas niet zo handig voor het autorijden.

Vandaag hebben we nog exact 3 weken te gaan. Ik heb vannacht gedroomd dat ik super vlot en zonder pijn was bevallen. De praktijk zal wellicht anders zijn…

De meeste voorbereidingen zijn ondertussen wel getroffen: het ‘noodplan’ met buren- en babysit hulp is afgestemd, de kaarten en enveloppen zijn in orde en de suikerbonen voor de eerste gasten staan klaar.

Ook het ziekenhuis is gekozen. Basel heeft ons niet ‘bevallen’, want daar mag je na een ‘normale ‘ bevalling maximum 3 dagen blijven. Als je ’s avonds om 10 u binnen gaat, is dat dag 1. Als de baby dan om 4 u geboren wordt, ga je tegen 6 u ’s morgens naar je kamer en dat is dan al dag 2. De derde dag, moet je om 11u buiten. Dat vind ik toch wel wat snel. De hielprik test, die men normaal na 4 of 5 dagen uitvoert, maakt men dan niet meer in het ziekenhuis, daar moet je dan zelf voor naar de kinderarts. Dat wil dan zeggen dat je als je pas thuis bent, al direct weer in je auto mag, om naar de kinderarts te gaan. In Lorrach, is het net zoals bij ons: je kan er 4 a 5 dagen blijven, ze doen er nog de hielprik test en je kan er in bad bevallen, wat we ook dit keer weer gaan doen.

Volgende controle: donderdag 24 januari. Ik ben benieuwd…

Gezien mijn huidige blog-frequentie zou dit dus ook wel eens het laatste bericht kunnen zijn voor we met zijn 5-en zijn...

Bijlagen:
IMG_2919b.jpg (223.9 KB)   
IMG_2930b.jpg (206 KB)