23 januari: ik heb mijn nieuwe kennissen (mama’s die ik op school leerde kennen) bij ons thuis uitgenodigd en had broodpudding voorzien. De Duitsers kennen dat niet en het viel duidelijk in de smaak, want ik had echt heel veel en dat was bijna allemaal op. ’T Was ook heel nuttig om wat met die mama’s te babbelen en om zo allerlei info over school, het eerste leerjaar en de Duitse carnaval te weten te komen. Binnenkort is het hier Fashing (carnaval ) en dat wordt hier in elk piepklein dorp gevierd zoals in Aalst. In een klein dorp als Minseln (waar de school is) zijn er 4 carnaval ‘cliques’ en het carnaval feest duurt ook in elk dorp een week en op elke dag van de week is er wel iets te doen. Ik ben benieuwd wat dat gaat worden.

26-27 januari:  2-daagse ski-cursus voor Tobi. Samen met 5 andere 4-5 jarigen leert Tobi de eerst dag naar beneden glijden en stoppen. De tweede dag worden al bochten in het parkoers ingelegd en leren ze ook al een lift (sleeptouw) nemen. Jelle was helaas nog te klein voor deze cursus, hoewel hij dat gerust even goed had kunnen doen, maar hij vond het niet erg en genoot van warme-chocomelk en heeft de ganse voormiddag gekleurd terwijl Tobi skiede. De eerste dag was het in de namiddag heel zonnig en heeft Jelle ook wat geskied en gesleed. De tweede dag was het minder zonnig, maar goed genoeg om buiten te blijven.

Kids stories

Jelle: Jelle slaapt sinds 3 januari zonder tut. De eerste 2 avonden heeft hij wat gezeurd om hem terug te krijgen, maar veel problemen gaf het niet.

Een paar weken later moest de babysit de kinderen in bed steken. Jelle had bij ons al een hele tijd niet meer naar zijn tut gevraagd, maar hij dacht wellicht dat hij bij de babysit meer kans maakte en vroeg haar om zijn tut. Dat was buiten zijn grote broer gerekend, die de babysit uitgelegd heeft dat Jelle geen tutje meer had.

Jelle staat tegenwoordig terug redelijk vroeg op. Hij heeft een lange tijd tot 7u-half 8 geslapen, maar de laatste week is het dikwijls 6u geweest, wanneer hij naast ons bed stond. Ik verdenk hem er van om op tijd op te staan, zodat hij Gert nog ziet, voor die naar zijn werk vertrekt.

Tobi: Tobi heeft al een tijd een baby in zijn buik en heeft daar heel wat over te vertellen. Over wat die baby allemaal kan en wat die gaat doen. Om zijn verwachtingen toch wat meer op de realiteit af te stemmen, leg ik hem uit dat baby’s in het begin nog niet kunnen lopen. Tobi: ‘hebben baby’s dan geen benen?’ Ik zeg ook dat baby’s in het begin niet eten, geen tanden hebben en enkel melk drinken. Tobi en Jelle: ‘hebben baby’s een kop?’ Ik neem er maar een boek bij met foto’s van de evolutie van baby’s in de buik. Niet echt een kinderboek, maar uiterst interessant voor Tobi: per maand staat er een afbeelding en zo kan hij zien hoe een baby groeit in de buik en dat er armen, benen, een buik en een kop aan zitten. We moeten het boek verschillende avonden na elkaar bekijken. Ik zeg Tobi ook nog dat sommige baby’s haar hebben als ze geboren worden, maar sommige niet. Tobi zijn baby is een ‘sommige baby’, dwz, zijn baby heeft haar. Vanmorgen wou zijn baby uit zijn buik komen, want het was te donker in zijn buik.

Tobi: Tobi en Jelle zijn beiden hele goede eters, al zijn er wat verschillen. Tobi is een echte soep-eter, Jelle eet dat liever niet. En als dessert is Tobi nog steeds verzot op petit-gervais, maar als Jelle kan kiezen, dan is het eerder pudding. Het ontbijt gaat er bij Jelle meestal snel in, maar Tobi houdt zijn ontbijt meestal klein. Sinds de mannen hier naar school gaan, leren ze ook iet-wat andere dingen kennen. Als 10-uurtje of 4-uurtje staat hier vaak rauwe paprika of komkommer op de menu. Tobi is daar verzot op. Hij eet zo graag komkommer, dat hij er expliciet naar vraagt, om dat mee te brengen van de winkel. Toen ik dit weekend ‘s morgens de lunchpakketten begon klaar te maken, zag Tobi de komkommer er bij liggen. Een kwart komkommer werd prompt verslonden, om 7u ’s morgens, en dat terwijl hij anders altijd zo lang doet over zijn ontbijt… Een andere nieuwigheid is Knackebröt, ook dat leerden ze hier in school kennen. Ik heb het ook gekocht voor thuis, omdat ik hoorde dat ze het zo graag eten. Ik geef dan als tussendoortje al eens een stukje en dat vinden ze dan geweldig. Op een avond hebben ze de babysit ook eens wijsgemaakt dat ze van mij knäckebröd mochten eten met boter: als avondmaal hebben ze dan samen een gans pak van die dingen gegeten en bijna een half pakske boter was op.

20 januari: U9 test voor Tobi: dit is een soort test zoals ze bij ons in het PMS deden: testen van ogen, oren en spraak: alles was in orde, buiten het feit dat hij niet kon stilzitten.

24 januari: vervolg U9 test (wegen, meten, longen beluisteren, etc.) voor Tobi en U7 test voor Jelle. De dokter keurt beide kinderen goed: ’t zijn 2 gezonde jongens die al goed Duits geleerd hebben.

26-27 januari: Tobi had twee dagen ski-kursus. Hoewel hij al goed Duits verstaat, schijnt hij het woord ‘bremzen’ niet te begrijpen en gaat hij in volle vaart naar beneden. We zeggen hem dat hij moet ‘remmen’, maar hij antwoord: “dat hoeft niet, ze vangen mij toch” J

De eerste dag van de ski-kursus hadden we ’s middags per vergissing/niet goed begrepen, in het clublokaal van een andere ski-club gegeten. Er was een maaltijdsoep, die Tobi met veel smaak opgegeten had. De volgende dag zaten we in het juiste clubhuis, waar er de dag voordien naar ’t schijnt ook soep geweest was, maar nog niet toen wij binnen kwamen. Tobi vroeg er naar en we zeiden dat hij nog even moest wachten, de soep zou nog wel komen. Maar dat was niet zo en Tobi vond het zo erg, dat we terug naar het andere clubhuis gingen, waar hij alweer genoot van een gans bord maaltijdsoep en dat terwijl hij al goed boterhammen had gegeten.

28 januari: We dachten dat het na 2 dagen skiën moeilijk zou zijn om de kids maandag uit hun bed te krijgen. Maar Tobi was al om 6u wakker. We sturen hem terug naar zijn bed en horen hem daar nog een uur uit volle borst zingen. Gelukkig werd Jelle er niet wakker van.

30 januari: een vriendje van school komt spelen: Tobi en Jelle verheugen er zich al een paar dagen op en vinden het echt fantastisch. Ik vond het wat minder: voor die jongen was al ons speelgoed nieuw en hij wilde echt alles uit de kast halen. Als ik zei dat dat niet ging sprak hij behoorlijk tegen en luisterde hij gewoonweg niet. Enfin, na een tijdje werd hij wel wat rustiger, maar ik was toch blij toen de ouders (een uur later dan afgesproken), zoonlief weer kwamen ophalen.

2 en 3 februari: vervolg ski-cursus voor Tobi (Jelle en ik blijven thuis). Op zaterdag gaan ze na nog een kleine afdaling op de babypiste met sleeptouw-lift, met de ankerlift naar boven. Tobi was heel bang, het was heel hoog en het was er heel mistig. Hij heeft hard geweend en is maar met moeite naar beneden geraakt. De juffen zagen het precies niet zitten om hem ’s namiddags terug mee naar boven te nemen, maar dat was buiten de verkwikkende maaltijdsoep gerekend, waardoor Tobi plots weer veel kracht en energie had. En zo gingen ze in de namiddag nog een 3-tal keer met de ankerlift naar boven, tot tobi uiteindelijk bij de eersten naar benden skiede. Toen waren de benen wel moe.

Zondag heeft een extra banaan in de morgen er voor gezorgd dat TObi al van ’s morgens vroeg genoeg kracht had voor de grote piste. Met succes heeft hij zondag middag zijn kursus afgewerkt en uiteraard een diploma en medaille behaald!

In het naar huis rijden speelde Tobi in de auto dat hij een kat was. Op zich niks ongewoons, onze kinderen zijn regelmatig een of ander dier. Maar dan zei Gert dat Tobi als hij thuis kwam, naar het toilet moest en dat we daarna nog even naar de winkel zouden gaan. Tobi antwoordde: ‘neen, poezen plassen op de grond’.

Nr 3

Nr 3 is nog steeds even actief. Ik wat minder: elke stap valt me nu precies 5x zwaarder dan normaal. Het weekend skiën was dan ook zeer vermoeiend, hoewel ik geen latten onder mijn voeten gehad heb, kon ik ’s avonds geen pap meer zeggen. Het tweede weekend skiën heb ik forfait gegeven en ben ik met Jelle thuis gebleven. En ook dat was vermoeiend…

Gelukkig gaan de kids nu weer naar school en kan ik nog wat rusten.

04-02-2013 om 14:10 geschreven door Lien