Eindelijk; eindelijk; eindelijk, 

Mijn dochter belde vanuit Spanje met het goede nieuws. 

Romeo gaat woensdag 01-08-2018 naar zijn vaste stek in "Ter Linden" te Veurne. 

Om 14U00 wordt hij met ziekvervoer "De Roo" naar Veurne gebracht.

Ik kan niet beschrijven hoe goed ik me voel, elke dag aftellen om naar zijn vaste stek te gaan. 

We hadden met andere patiënten al een band opgebouwd, er zijn patiënten die het niet zo erg hebben als Romeo waar je nog een gesprek mee kan hebben, dat kun je niet meer met Romeo. 

Die band met patiënten zullen we hier ook wel opbouwen.

Met Romeo gaat het zoals altijd op en af. 

Gisteren was hij goed, in die zin, hij stond me aan een lift op te wachten maar ik kom niet langs daar want dat zijn de liften voor het personeel. Het is langs de gewone deur maar dat onthoud hij niet. 

Hij was weemoedig maar dat heeft hij altijd gehad, Romeo was een zwartkijker, ik was het tegenover gestelde, een optimist. 

Tegen 17U00 gaan we van de cafetaria naar zijn afdeling omdat ze dan de medicijnen en het eten geven. 

Verleden week;

Na het cafetariabezoek gaan we langs het toilet. Romeo de mannenkant en ik de vrouwenkant. 

Ik was niet gerust en ging eerst kijken wat hij uitspookte, al goed, want hij had zijn broek naar beneden gedaan maar zijn slip aangehouden en zo zat hij op het pissien. Ik hielp hem dan naar het toilet maar hij wou niet meer gaan. 

Gisteren van hetzelfde maar met een grote boodschap, het vuile toiletpapier hing uit zijn broek, goed dat ik het zag. Ik heb de verpleging op de hoogte gebracht zodat ze hem konden verschonen.

Verleden week zat hij in een relaxzetel en maakte een patiënt de opmerking van een achter zijn rug te zien. Hetzelfde, het toiletpapier hing ook uit zijn broek. 

Er was ook een keer dat hij op het bed was gaan liggen in een verkeerde kamer. 

Twee dagen geleden waren ze de sleutel verloren en gingen ze in Romeo zijn broekzakken voelen, er zat niets in en toen ik de rede vroeg; we kennen hem, hij zou durven. Later was d sleutel ineens terecht, geen verpleegster die iets zei of zich verontschuldigde.