Vandaag hadden wij een gesprek met een sociale assistente van het verzorgingstehuis "Ter Linden" waar Romeo in de toekomst zal verblijven. 

Ze hadden op voorhand verwittigd dat het gesprek 2U00 zou duren en inderdaad het was enkele minuten meer. 

Dat ging over van alles in het verleden en heden van Romeo, zijn medicatie, kinderen, karakter, hond, van alles, omdat zij hun patiënten goed zouden kunnen begeleiden.  

Hij staat als eerste op de lijst, als er een kamer vrij komt op de afgesloten afdeling. 

Het is zoals met veel in het leven, "de ene zijn dood is de andere zijn brood". 

Zo ook met de plaatsen in de verzorgingstehuizen, erg om zeggen, maar het is echt wachten tot er iemand sterft voor er een kamer vrij komt. Voor die mensen hoop ik dat het lang duurt. 

Er is ook iets positief, OBI, mag mee op bezoek, dat was een aangename verrassing. Volgens de verpleging is het bezoek van een huisdier goed voor de patiënten, zij hebben daar deugd van. Daar ben ik heel blij om, want Romeo hangt heel erg aan Obi.  

Daar ik niet met Obi kan wandelen (hij is te sterk) heb ik het al aan mij oudste zoon gevraagd, om een keer per week met Obi naar Romeo te gaan, hij zei direct ja natuurlijk. 

De bezoek uren zijn ook positief, dat is de hele dag zonder onderbreking van 9U00 tot 20U00. 

Na afspraak met de verpleging mag Romeo (onder begeleiding) altijd weg, zo kan ik met hem toch eens op bezoek gaan bij familie, auto rijden doet hij toch heel graag. 

Wat nog meevalt is de afstand van het tehuis en van waar ik ga wonen, dat is 2 straten ver, het is te voet zeker te doen, zo heb ik ook mijn dagelijkse wandeling!!! 

Later komt er nog een evaluatie gesprek met dokter, verpleging, sociaal assistente en wij. 

Rond 11U15 waren onze dochter en ik buiten en zijn we nog iets gaan drinken op de markt in Veurne. Als je graag goeie koffie drinkt raad ik zeker aan om het eens in "De Plakker" te proberen. 

Hele goeie koffie en mooie propere zaak.

De voorbije nacht werd Romeo wakker en vroeg mij om hem te helpen met aandoen, toen ik vroeg wat ik moest aandoen, zei Romeo "mijn parachute". 

Dat bewijst weer hoe hij in het verleden leeft.