Het is lang geleden nu er is dan ook weer wat gebeurd. 

Gisteravond was Romeo tegendraads en weer agressief. Hij sloeg met de deuren, maar echt niet normaal hoor. 

Ik gaf hem zijn slaapmedicijn zoals elke avond en hij smeet die vol colère onder de zetel. 

Later nam hij aardbeien en gooide de topjes op de grond, toen ik vroeg om ze op te rapen duwde hij ze onder de zetel. Zijn koffietas was ook ineens verdwenen. 

Ik ga vandaag de zetel verzetten, wie weet wat er nog onder ligt. Die verzet ik maar 1 keer om de week soms 2 weken. 

Zijn ogen staarden mij zo kwaad aan, ik had eigenlijk bang, die priemden echt door.. 

Door de dag blijft hij bloemen plukken. 

Mijn kleindochter moest om 16U00 thuis zijn, dat was nu eens het perfecte uur om nog een wandeling te maken aan zee. 

De hevigste hitte van de dag was dan weg, wij hebben een uurtje gewandeld in "De Panne". 

De winkelstraat helemaal af, wat blijven zitten op een bank aan zee, terug gewandeld naar de wagen en naar huis gereden. 

Dat is voor Romeo lang genoeg, het is goed dat hij wat wandelt, je kunt het niet echt wandelen meer noemen het is meer strompelen, maar dan beweegt hij toch wat. 

Alzheimers voelen echt wel niets denk ik. 

Romeo heeft een T-shirt aan met lange mouwen en daarover nog een blouse met lange mouwen. 

Als we weg gaan, doet hij steevast een jas aan, als ik zeg dat het niet hoeft dat het te warm is telt dat niet, zijn jas moet aan en dicht. 

Het ergste is het nog als we binnen zitten, omdat het buiten te warm is, Romeo alle deuren sluit, soms is het net of we in een vacuüm zitten, het helpt niet om ze open te zetten, hij sluit ze telkens weer. 

In de wagen van hetzelfde. hij doet wat ik doe, in de auto is dat echt vervelend. 

De airco kan ik niet opzetten, hij kon daar nooit tegen, dus zet ik hem nu ook niet op. 

Als ik mijn venster open zet voor wat friste doet hij die van hem ook open wat voor grote trek zorgt, doe ik de mijne dicht, hij ook, dan zit ik weer te puffen. 

Ik heb het op de terug weg van Brussel naar huis moeilijk gehad, heel moeilijk. Op de autostrade had ik soms echt moeite mijn ogen open te houden. 

Toen ik voorstelde om een tas koffie te gaan drinken wou hij niet. 

Romeo beseft niet hoe zwaar het met hem is, het leven draait alleen nog om Romeo die Alzheimer heeft.. 

In de wagen is dat ook zo moeilijk. 

Ik heb al eens geschreven dat hij me altijd nadoet. 

Zaterdag zijn we naar zijn zuster in Brussel gereden, mijn gps op de smartphone deed het niet, ik was op de ring rond Brussel domweg voorbij de afrit gereden. Na een paar keer de weg vragen ben ik dan 1U20 later aangekomen als voorzien. 

Als je het leest, sorry schoonzus, het eten was toch héél lekker. 

Het was eerst een apero met 4 verschillende hapjes, dan, kippenfilet opgerold in ontbijtspek en rijst met ratatouille, het dessert was fruitsla en daarna bij de koffie een eclair. 

Met honger ga ik nooit buiten bij mijn schoonzussen. 

Toen we gedaan hadden zag mijn schoonzus dat het rond Romeo vol rijst lag op de grond, zij heeft een mooie tapijt liggen, dan is dat niet plezant hé. 

Romeo kan echt niet proper meer eten maar hij kan er niet aan doen. 

Het is een oudere man met het verstand van een kleuter. 

Romeo eet al zijn hele leven brood bij de gekookte maaltijd. Deze week deed hij iets wat ik nog niet gezien had. 

Hij had de snede brood vast en toen ik vroeg of hij ze niet moest hebben, hij ze maar terug moest geven, begon hij met het brood zijn gezicht af te vegen. 

Jah, de vogels hebben er goed mee geweest.

Deze week hebben we bericht gekregen dat Romeo als eerste op de lijst staat om opgenomen te worden in een verzorging tehuis. 

Eerst kwam het hard over toen ik het hoorde, ik heb zelfs tranen gelaten, maar als ik dan gisteren zag hoe hij deed is het maar beter, voor er ongelukken gebeuren. 

Wat mij wel veel plezier gedaan heeft is dat mijn schoonzus mij steunde en zei dat het voor hem beter was en uiteindelijk voor mij ook. 

Ik heb ook het grote geluk dat het appartementje waar ik ga wonen maar 2 straten van het verzorging tehuis ligt. Dus zal ik alle dagen mijn wandeling hebben. Het is evident dat ik dagelijks ga, tot de moment dat Romeo ons niet meer herkent, dan zien we wel verder.

Romeo legt ook zijn vuil wc papier op de grond voor het wc. 

Gelukkig hebben wij 2 wc's zodat mijn kleindochter naar het andere kan gaan.