Wij hadden deze week weer een heel ontspannende dag achter de rug, 

Donderdag zijn we naar de Ardennen gereden, om Romeo zijn zus te bezoeken. Wij zijn daar weer verwend geworden. Natuurlijk, het bijpraten was voor mij en haar wel belangrijk. Dat doet me ook altijd goed, vooral, omdat zij ook zoiets heeft mee gemaakt, in een iets andere genre, maar er zijn tussen ons twee veel overeenkomsten, wat betreft samen leven met een alzheimer. 

Het eten was, zoals bij heel Romeo zijn familie, heel lekker. 

Allereerst dronken we een glaasje rode wijn, gezellig samen. 

Daarna was er een heel lekkere groenten rijke tomatensoep.

Gekookte aardappeltjes, Verse gestoofde boontjes, Vleesbrood en als 2de keuze kalfsfricassee.

Het was allemaal lekker, maar er is altijd iets wat je voorkeur draagt en dat was bij mij de kalfsfricassee.

Het dessert was eenvoudig maar gezond, aardbeien met room. Ik was blij omdat ik in het korte seizoen aardbeien seizoen er heel veel eet, als je ze vers kunt kopen bij een kweker zijn ze nog eens zo lekker.

Ik ben niet echt een desserteter, dus dat was voor mij de perfecte afsluiter.

Het fijne is dat Romeo zijn zussen rekening houden met het feit dat ik geen zuivelproducten eet en er dus niets in hun eten verwerkt is.  

.

Na wat voort gepraat en gelachen te hebben zijn we naar het kerkhof gegaan om de familie te begroeten en terwijl de beentjes strekken.

Bij het thuiskomen bij Romeo zijn zuster was er appeltaart en koffie.

Iets wat onbegrijpelijk is, ik heb daarover al geschreven, dat het net is of die niets voelen. Hetzelfde met de koffie, Romeo drinkt die kokend heet uit. Zijn zus kon ook haar ogen niet geloven. 

Het was zo gezellig dat ik een uur later vertrokken ben als voorzien. Normaal wou ik rond 15U00 vertrekken maar het was uiteindelijk 16U00 geworden wat gevolgen had op de ring in Brussel, daar was het stapvoets rijden. 

Na 543km waren we thuis, moe en voldaan. Het was echt een gezellige dag, schoonzus, we gaan dat zeker nog eens overdoen.

In ons huis is de koer afgebroken en komen ze volgende week een nieuwe plaatsen. 

Vrijdag avond is Romeo daar gevallen en om hem terug recht te krijgen was geen lachertje hoor. Mijn zoon wou ik niet bellen want met zijn zware knie operatie, hij  met 2 krukken gaan, ik kon hem daar niet mee belasten. 

Romeo laat zich dan gaan, deed geen enkele moeite om op zijn benen te staan, zijn gewicht (73 Kg) hing dus gewoon aan mijn armen, als dat dan niet lukte werd ik kwaad en zei; als je niet helpt slaap je maar buiten. Dat hielp niet, ik heb echt gesukkeld, uiteindelijk na ontelbare keren trekken was hij recht. Mijn armen en rug deden zeer, maar ik was blij dat het voorbij was. Is hij nu van die plank gevallen of over die steentjes gestruikeld, ik weet het niet, hij lag juist onder die plank in het zand. 

het laatste nieuwe dat hij deze week doet is weer echt degoutant!!! 

Als hij zijn grote boodschap gedaan heeft legt hij het vuil wc papier op de grond, in de lavabo of in de afvoer van het bad, ik zag dat hij het er echt probeerde in te duwen. Gelukkig dat ik het zag, hij heeft het er van mij moeten uit halen en in het wc gooien. 

Daarjuist lag het weer in de lavabo!!!! De badkamer wordt daardoor wel extra gekuist. 

Wat gaat er in Alzheimers hun hoofd om, dat die zoiets doen. 

Ik zeg niet dat ze allemaal zoiets doen maar zeker ook vervelende dingen. 

Je kan er niet genoeg op drukken hoeveel respect die verplegers/sters verdienen. 

Genoeg voor vandaag over Romeo. 

Daar ik heel veel heb heeft mijn dochter voorgesteld om ermee op de rommelmarkt te staan. Vandaag is zij ermee begonnen, het is rommelmarkt in Gistel. 

het weer valt reuze mee want het is zonnig. 

Hopelijk heeft ze een goede verkoop.